Door Pieter Molenaar

Olympus E-5: hoogvlieger op onzeker pad

16-12-2010 • 09:00

55

Multipage-opmaak

Inleiding

Op 14 september, vlak voor de Photokina 2010, kondigde Olympus de opvolger van de drie jaar oude Olympus E-3 aan. De nieuwe dslr, de Olympus E-5, lijkt vooral bedoeld om bestaande klanten van Olympus tevreden te houden en is mogelijk de laatste pure dslr van Olympus.

Olympus heeft nog niet bevestigd dat de E-5 het eindstation is voor Olympus-dslr's, maar heeft wel verklaard dat er geen nieuwe Four Thirds-lenzen meer ontwikkeld worden. Het bedrijf heeft zich de afgelopen twee jaar vooral geconcentreerd op de ontwikkeling van zijn Micro Four Thirds-camera's, zoals de redelijk goed verkopende E-PL1.

Dat maakt de keuze voor de E-5 wel wat lastiger. Dankzij hun contrastdetectie-af-systeem zijn m4/3-camera's echter nog altijd trager dan dslr's met fasedetectie, zoals de E-5. Ook heeft Olympus een high-end dslr nodig voor een evenwichtige productlijn.

Olympus E-5 inleiding

De kloeke body is op een paar punten na gelijk aan die van de E-3, terwijl ook onder de motorkap eerder een evolutie dan een revolutie heeft plaatsgevonden. Zo heeft Olympus de E-5 een wat grotere lcd met vga-resolutie gegeven en er is, om niet bij de concurrentie achter te blijven, de mogelijkheid toegevoegd om video op te nemen. De spiegelreflex is uitgerust met een nieuwe beeldsensor en -processor en voor de sensor zit een minder sterk laagdoorlaatfilter. Verder heeft de E-5 de zogeheten Art Filters van de Olympus Exx0-serie, de E-30 en de E-P-m4/3-camera's gekregen.

Wel gebleven zijn de fijne bediening, het grote formaat dat ook goed geschikt is voor bediening met handschoenen, de goede stof- en vochtbestendigheid en de snelle autofocus.

Tweakers werd door Olympus in de gelegenheid gesteld om de E-5 met de befaamde Olympus Zuiko Digital 12-60mm-lens te testen.

Prijzen en specificaties

Merk en Type
Merk Olympus
Type E-5
Eerste prijsvermelding dinsdag 23 november 2010
Specificatie body
Cameraresolutie 12,3 megapixel
Sensortype nmos
Sensorformaat four/thirds
Minimale iso-gevoeligheid iso 100
Maximale iso-gevoeligheid iso 6400
Beelden per seconde 7fps
Eigenschappen ingebouwde flitser, live view, stabilisatie
Schermdiagonaal 3"
Videoresolutie 1280x720
Videoframerate 30fps
Mount four/thirds
Aantal autofocuspunten 11
Focusmechanisme automatische focus (motor in lens)
Geheugenkaarttype
Secure Digital, Secure Digital eXtended Capacity, Secure Digital High Capacity
Aansluitingen audio, composite, hdmi, usb 2.0
Gewicht
813g
Kleur zwart
Specificatie overig
Bijzonderheden stof- en spatwaterdichte behuizing

Een brok metaal

Formaat en gewicht

De Olympus E-3 staat bekend als de tank onder de semi-pro-dslr's en de E-5 neemt die kwalificatie probleemloos over. De E-5 is met 148x111x74mm en 820 gram, inclusief accu, vergelijkbaar met de EOS 7D van Canon. De Nikon D300s is ongeveer even groot, maar is met een gewicht van 918 gram toch beduidend zwaarder. De Pentax K-5 is, net als zijn voorganger K-7, een dreumes in vergelijking met de drie bovengenoemde camera's. Al deze camera's hebben een body die van een magnesiumlegering is gemaakt.

3"-vga-lcd

De grootste wijziging bij het uiterlijk van de E-5 is de 3"-lcd. Deze is net als bij de E-3 draai- en kantelbaar en heeft als eerste Olympus-dslr de vga-resolutie van 920.000 subpixels. Net als bij de overige spiegereflextoestellen van Olympus is de lcd van het HyperCrystal-type. Deze is deels lichtdoorlatend en heeft een reflecterende laag achter de lcd. Hierdoor is de lcd ook in het zonlicht nog goed te zien.

Het uitklap- en draaimechanisme van de lcd is bijzonder stevig en klikt goed vast in de uitsparing in de body. Het mechanisme maakt de camera wel wat dikker, maar daar staat tegenover dat het scherm naar de camera gedraaid kan worden, zodat er geen krassen op kunnen komen.

Droomgrip

Of een camera goed in de hand ligt is een kwestie van smaak, maar de E-5 heeft volgens ons een onovertroffen greep. Die is groot, maar niet té, en is bekleed met een fijn soort rubber. We kunnen wel zeggen dat we nog geen camera hebben gehad die zo prettig is vast te houden.

Aan de voorkant van de camera treffen we naast de grip een melkwit raampje aan, waarachter de witbalanssensor schuilgaat. Bovenaan de grip zit het voorste draaiwiel, dat met rubber is bekleed, en de ontspanknop. Onderaan zit naast de mount een functieknop en aan de rechterkant zit de knop voor de lensbevestiging. Rechtsboven zit de aansluiting voor externe flitsapparatuur. Deze is voorzien van een plastic draaidopje ter bescherming, maar dat is nergens aan bevestigd en kan dus makkelijk kwijtraken.

Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body

Als de lens wordt verwijderd, wordt duidelijk hoe klein de spiegel en de beeldsensor ten opzichte van de body zijn. De kleine spiegel heeft wel als voordeel dat hij bij het afdrukken zeer weinig geluid maakt, zelfs in de burstmodus.

De eerder genoemde 3"-lcd is beduidend groter dan die van de E-3. Daardoor hebben de vier knoppen die bij de E-3 onder het scherm waren geplaatst, bij de E-5 een andere plek gekregen. De 'menu'- en 'info'-knop zijn verhuisd naar linksboven en dat is volgens ons een verbetering. De 'display'-knop is verplaatst naar een iets moeilijker te bereiken positie rechts boven het scherm. De 'trash'-knop is naar de rechterkant verplaatst.

De IS-beeldstabilisatieknop van de E-3 is verdwenen; deze functie moet nu via het menu worden bediend. Ook de vergrendelingsknop voor het geheugencompartiment moest wijken. Om het klepje te openen moet het nu naar achteren worden geschoven.

De rest van de bedieningselementen aan de achterkant is niet gewijzigd. Zo is er een verrassend ver naar links geplaatst instelwiel, dat na enige gewenning zeer prettig te bedienen is, een d-pad, een afspeelknop, een AE-L/AF-L-lock, een Fn-toets en een toets voor de selectie van de af-punten. De laatste wordt ook gebruikt om video-opnames te starten.

Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body Olympus E-5 body

Achter het klepje aan de linkerkant van de camera zijn de usb 2.0- en video-out-aansluitingen te vinden. Nieuw bij de E-5 zijn de hdmi-uitgang en een ingang voor een stereomicrofoon. Verder is er aan de linkerkant een aansluiting voor een bedrade remote, die met een schroefdopje kan worden afgedekt. Ook dit dopje is weer niet gezekerd en kan dus kwijtraken.

Vanaf de zijkant is ook duidelijk dat de zoekerbult op de E-5 groter is dan gebruikelijk bij semi-pro-dslr's. Aan de bovenkant van de body zijn links drie knopjes te vinden. De bovenste is voor de flitscompensatie, de middelste voor de programmakeuze en de transportmodus, terwijl de laatste wordt gebruikt voor het instellen van zowel het af-systeem als de belichtingsmetingmethode. Door de laatste twee knoppen tegelijkertijd in te drukken, is het mogelijk om via bracketing foto's met verschillende belichtingen te maken voor bijvoorbeeld hdr-foto's.

Links van het oculair zit een wieltje voor de diopteraanpassing, terwijl het oculair met een klein hendeltje kan worden afgesloten. Zo kan worden voorkomen dat invallend licht in het oculair de belichting beïnvloedt.

Aan de rechterzijde zijn de knoppen voor witbalans en belichtingscompensatie goed te bereiken, terwijl de helemaal rechts geplaatste knop voor de iso-waarde een wat meer gespannen wijsvinger oplevert.

Technologie

Waar de E-3 nog was voorzien van een Live MOS-4/3-beeldsensor met 10,1 megapixels, heeft de E-5 de nieuwere 12,3-megapixelsensor die ook is terug te vinden in de E-620, de E-450 en de m4/3-camera's van Olympus. Net als die camera's heeft de E-5 een lichtgevoeligheidsbereik van iso 100 tot en met iso 6400. De originele E-3 heeft een bereik tot iso 3200.

Olympus E-5 Live MOS-beeldsensor

De E-5 is uitgerust met de nieuwe TruePic V+-beeldprocessor. Dit is een verdere ontwikkeling van de TruePic V-chip in de 'Digital Pen'-m4/3-camera's die vooral aan rekenkracht heeft gewonnen. Olympus heeft bij de E-5 een zwakker laagdoorlaatfilter voor de sensor geplaatst. Dat levert in principe scherpere beelden op, maar heeft als nadeel dat moiré en kleurfouten eerder de kop opsteken. De TruePic V+ heeft genoeg spierballen om deze effecten te onderdrukken.

TruePic V+

Olympus heeft de spiegelconstructie bij de E-5 niet gewijzigd en ondanks de krachtige TruePic V+-chip heeft de camera niet aan snelheid gewonnen. In de burstmodus is nog steeds een maximale snelheid te behalen van vijf beelden per seconde.

De buffergrootte is niet meegegroeid met het aantal megapixels. In de snelste burstmodus zijn nu maximaal 16 raw-beelden te schieten voordat de camera naar het externe geheugen moet schrijven. Bij de E-3 was dat pas na 19 raw-foto's. Het sluitergordijn van de E-5 moet net als bij de E-3 150.000 sluiterbewegingen meegaan.

Overigens maakt Olympus, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Canon en Nikon, gebruik van in-body-beeldstabilisatie. Dit heeft als voordeel dat beeldstabilisatie bij elke lens beschikbaar is. Sensorstabilsatie is echter minder effectief dan beeldstabilisatie door verschuiving van lenselementen.

Olympus E-5 beeldstabilisatie

Zoeker

De meeste Olympus-dslr's hebben door de kleinere sensor een niet al te indrukkend zoekerbeeld, maar de pentaprisma in de E-5 heeft, net als bij de E-3, een vergrotingsfactor van 1,15x en dat levert een mooi groot beeld op. De zoeker heeft een honderdprocents beelddekking. De E-30-zoeker heeft een vergrotingsfactor van 1,02x, terwijl die van de kleinere E-620 0,96x bedraagt.

Olympus E-5 zoekerbult

De hoge zoekerbult van de E-5 huisvest niet alleen het pentaprisma, maar ook de opklapbare, ingebouwde flitser. Prettig is dat de flitser in uitgeklapte toestand relatief hoog is, waardoor minder snel slagschaduwen van lenzen of rode ogen zichtbaar zijn.

Op het smalle lcd-display onderaan het zoekerbeeld wordt zeer veel informatie over de camerainstellingen getoond. Uiteraard wordt de gebruikelijke informatie als de sluitertijd, het diafragma en de programmakeuze getoond. Daarnaast zien we echter ook de gebruikte iso-waarde, de af-stand, de transportmodus, de witbalans, de belichtingsmeting en de flitscompensatie. De uitgebreide informatie zorgt dat je niet snel het oog voor de zoeker weg moet halen.

Af-systeem

Het af-systeem van de E-5 heeft elf focuspunten die allemaal kruisgevoelig zijn. Dit systeem lijkt direct te zijn overgenomen van de E-3. De focuspunten zijn goed verspreid en hebben zowel in portret- als in landschapsoriëntatie nut.

Olympus claimde voor de E-3 al het snelste af-systeem van alle camerafabrikanten te hebben en ook bij de E-5 zijn we aangenaam verrast door het rappe reageren van het systeem. Zelfs bij zeer weinig licht verschijnt al snel een groen af-vierkantje in de zoeker, ten teken dat de camera heeft scherpgesteld.

In live view-modus is het scherpstellen natuurlijk trager dan bij fasedetectie-af, maar Olympus heeft dit toch beter voor elkaar dan bijvoorbeeld Canon met zijn EOS 60D. De lens 'hunt' niet om het maximale contrast in het beeld te vinden. Onderstaand filmpje demonstreert het af-systeem in de live-view-modus onder optimale omstandigheden.

Menu en bediening

De belangrijkse bedieningselementen van de E-5 zijn goed benaderbaar en instellingen kunnen snel worden gewijzigd. Er is geen draaiknop voor de programmakeuze: als er op de modusknop links van de zoeker wordt gedrukt, is met het achterste draaiwiel een van de PASM-modes te kiezen. Ook kan dan met het voorste instelwiel de transportmodus worden ingesteld.

Ook de knop onder de modusknop heeft een dubbele functionaliteit: deze laat zowel de af-stand als de belichtingsmetingmethode instellen. De knop boven de programmaknop is gereserveerd voor de flitscompensatie. Door de modus- en af-knop tegelijkertijd in te drukken, is het mogelijk om opnames te 'bracketen' voor bijvoorbeeld hdr-foto's. De camera heeft geen specifieke scènestanden voor bijvoorbeeld portretten of nachtopnames.

Krachtig snelmenu

Het menu is ten opzichte van eerdere Olympus-dslr's en -m4/3-camera's niet wezenlijk gewijzigd. Nog steeds is het voor de leek behoorlijk zoeken naar de juiste menuopties, maar voor de geoefende Olympus-gebruiker leest het menu als een boek.

Menuinterface Menuinterface Menuinterface Menuinterface Menuinterface Menuinterface

Wij zijn liefhebbers van het snelmenu van Olympus. Hoewel het er antiek uitziet, biedt het een snelle manier om zeer veel camera-instellingen te overzien en te wijzigen. Met de d-pad kan naar de juiste optie worden genavigeerd, waarna met het achterste draaiwiel de waarde gewijzigd kan worden.

Olympus E-5 snelmenu

Weergavestanden

Door op de display-knop rechts boven het scherm te drukken, kunnen opgeslagen foto's worden bekeken. Daarbij zijn er vijf opties: alleen het beeld zonder verdere informatie, een stand met wat bestandsinformatie en de datum, een stand met zeer uitgebreide informatie en aan de linkerkant een thumbnail en de luminantie- en rgb-histogrammen, een stand om te donkere of overbelichte delen te tonen en een stand met een groot luminantiehistogram in het midden.

Weergavestanden afspelen Weergavestanden afspelen Weergavestanden afspelen Weergavestanden afspelen Weergavestanden afspelen

Aangezien informatie als de iso-waarde alleen in de meest uitgebreide weergavestand te vinden is, hebben wij die het meest gebruikt. Ondanks het postzegelformaat van de foto's, is in die stand nog best een redelijke indruk te krijgen vanwege het goede vga-scherm.

Ook bij het nemen van een foto is er de keuze uit een vijftal displaystanden. Naast de stand met alleen het beeld, zijn er twee standen met beknopte en uitgebreide informatie over de camerainstellingen, een stand die over- en onderbelichting laat zien en een stand met een realtime histogram.

Weergavestanden opnemen Weergavestanden opnemen Weergavestanden opnemen Weergavestanden opnemen Weergavestanden opnemen

De Fn-toets is zo in te stellen dat er in live view snel ingezoomd kan worden. Er zijn vier zoomstanden: 5x, 7x, 10x en 14x. Daarbij is het prettig dat de camera de laatst gekozen zoomstand onthoudt, ook als de camera wordt uitgeschakeld.

Picture Modes

De Olympus E-5-gebruiker heeft de keuze uit zes beeldmodes. 'iEnhance' en 'Vivid' zijn beiden zwaar overgesatureerd. 'Natural' en 'Muted' zijn wat natuurgetrouwer, terwijl de 'Portrait'-stand nog het best met de werkelijkheid overeenkomt. Voor zwart/wit-foto's is er ten slotte de 'Monochrome'-stand.

Olympus E-5 Picture Mode iEnhance Olympus E-5 Picture Mode Vivid Olympus E-5 Picture Mode Natural Olympus E-5 Picture Mode Muted Olympus E-5 Picture Mode Portrait Olympus E-5 Picture Mode Monochrome

Art Filters

Onder de Picture Mode-menuopties bevinden zich ook de zogeheten Art Filters. Olympus had deze al in zijn goedkopere dslr's en m4/3-camera's verwerkt, maar de oudere E-3 had ze nog niet. De E-5 heeft tien van deze 'realtime' beeldeffecten.

Popart-art filter Soft Focus-art filter Pale and Light Color-art filter Light Tone-art filter Grainy Film-art filter Pinhole-art filter Diorama-art filter Cross Process-art filter Gentle Sepia-art filter Dramatic Tone-art filter

Diverse Art Filters doen echter een zwaar beroep op de rekenkracht van de beeldprocessor. Een paar filters worden zonder vertraging getoond, maar als bijvoorbeeld Dramatic Tone wordt ingeschakeld, levert dat een slideshow van beelden op.

Prestaties

Iso-prestaties

Onderstaande foto's zijn genomen vanaf een Manfrotto-statief, met de door Olympus meegeleverde Zuiko Digital 12-60mm-lens en de zelfontspanfunctie van de camera. Het gebruikte diafragma is f/8 en de beeldstabilisatie van de lens is uitgeschakeld voor een zo scherp mogelijk beeld.

Voor de foto's hieronder hebben we gekozen voor ruisreductiestand 'medium'. Met uitzondering van de bovenste foto zijn alle afbeeldingen 100%-crops en zijn ze zonder verscherping en met de maximale jpeg-kwaliteit opgeslagen. Er is scherpgesteld net onder het aluminium koelblok van het moederbord.

Olympus E-5 iso-overzicht

Olympus E-5 iso 100 nr medium
iso 100
Olympus E-5 iso 200 nr medium
iso 200
Olympus E-5 iso 400 nr medium
iso 400
Olympus E-5 iso 800 nr medium
iso 800
Olympus E-5 iso 1600 nr medium
iso 1600
Olympus E-5 iso 3200 nr medium
iso 3200
Olympus E-5 iso 6400 nr medium
iso 6400

Tot en met iso 400 valt er niets af te dingen op de beeldkwaliteit en hebben de foto's zowat een driedimensionaal karakter. Bij iso 800 is te zien dat de ruisreductie flink aan het werk wordt gezet. Het lijnenpatroon van het moederbord is al niet meer zo scherp, de letters en de lijntjes op de condensators verliezen detail en de glans van het doorzichtige '01'-stickertje is verdwenen.

Terwijl fabrikanten als Nikon en Canon bij hun moderne dslr's de kleurruis bij middelhoge iso-waarden redelijk hebben weten uit te bannen, stelt iso 1600 de E-5 al voor forse problemen. Vooral op de twee condensators zijn verkleuringen al zichtbaar.

Daarna gaat het heel snel bergafwaarts. Bij iso 3200 gaat het kleurbereik al flink achteruit, terwijl het rood van het moederbord de witte lijntjes 'besmet'. Ook is er veel luminantieruis en zijn letters moeilijk leesbaar. Bij iso 6400 gaat het helemaal mis: het koper van de spoel is zwaar aangetast door het omliggende groen en in de donkere gebieden verschijnt een blauwe gloed. Iso 3200 en vooral iso 6400 zijn in de praktijk onbruikbaar, terwijl iso 1600 op het randje is.

Ruisreductie

Het ruisreductiesysteem van de E-5 heeft vier standen: off, low, medium en high. De 100%-crops hieronder laten de verschillen zien tussen deze vier standen bij iso 1600.

Olympus E-5 iso 1600 nr off
iso 1600, ruisreductie: off
Olympus E-5 iso 1600 nr low
iso 1600, ruisreductie: low
Olympus E-5 iso 1600 nr medium
iso 1600, ruisreductie: medium
Olympus E-5 iso 1600 nr high
iso 1600, ruisreductie: high

De verschillende tussen de vier standen zijn goed zichtbaar. Als de ruisreductie wordt uitgezet, dan zijn er nog redelijk wat details zichtbaar, maar de luminantieruis is duidelijk aanwezig. Met de ruisreductie op 'low' worden de grofste korrels verwijderd, maar dit gaat ten koste van wat detail. De medium-stand - dat is de standaardinstelling - strijkt afwijkende pixels netjes glad, maar door de resulterende homogene kleurgebieden is kleurruis eerder zichtbaar. De 'high'-stand is voor de liefhebbers van vaseline op de lens.

Fotogalerij

Onderstaande foto's zijn met de Zuiko Digital 12-60mm-lens uit de hand geschoten. Deze lens heeft vanwege de 2x-cropfactor van de beeldsensor een bereik dat met een 24-120mm-lens op een fullframe-camera vergelijkbaar is. De lens presteert uitstekend, met weinig chromatische abberatie en een goed contrast. Uiteraard is dit wel een wat duurdere lens. Olympus-camera's worden vaak geroemd vanwege de mooie, zij het iets overgesatureerde kleuren van de foto's en de Olympus E-5 is geen uitzondering.

Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples Olympus E-5 samples

Concurrenten en conclusie

Concurrenten

De Olympus E-5 opereert in een zeer competitief marktsegment. Met zijn straatprijs van bijna 1500 euro is de camera zelfs duurder dan de D300s van Nikon en de EOS 7D van Canon. Op specificaties verliest de E-5 het daarvan.

Zo hebben zowel de D300s als de EOS 7D een beduidend hogere burstsnelheid. De Nikon kan zes foto's per seconde nemen, en met een accupack zelfs acht per seconde. De 7D haalt er standaard acht. De Olympus E-5 kan maximaal vijf keer per seconde met zijn spiegel klappen.

Ook is te merken dat de Four Thirds-sensor bij hogere iso-waarden meer moeite heeft om de beeldkwaliteit van de grotere aps-c-beeldsensors in de D300s en de 7D bij te benen.

Wat de drie met elkaar gemeen hebben is de zeer stevige magnesiumconstructie, waarbij de E-5 net even wat meer vertrouwen uitstraalt, en de goede afdichting tegen stof en water. De E-5 kan bijvoorbeeld gerust onder de douche worden gehouden.

Zowel de D300s als de E-5 kunnen video op 720p opnemen, terwijl de EOS 7D een maximale filmresolutie van 1080p heeft. De E-5 is echter weer de enige met een uitklapbare en draaibare lcd.

Wat prijs betreft komt de E-5 aardig in de buurt van fullframe-camera's als de D700 van Nikon, de EOS 5D Mark II van Canon en de Alpha A850 van Sony, maar de beeldkwaliteit blijft, zeker bij hogere iso-waarden, achter op die van de D700 en de EOS 5D Mark II.

Conclusie

De Olympus E-5 biedt op allerlei terreinen verbeteringen voor de huidige Olympus-dslr-klant die al flink wat lenzen heeft. Het toestel biedt twee megapixels meer dan zijn voorganger, heeft een zwakker laagdoorlaatfilter en een opgewaardeerde TruePic V+-beeldprocossor voor scherpere beelden, en is de eerste Olympus-dslr met een high-res 3"-lcd, terwijl het uitklapmechanisme is behouden.

De prijs is stevig te noemen, maar daarvoor krijg je wel een solide body met een zeer prettige greep. Helaas lijkt het erop dat de E-5 de laatste dslr is die Olympus uitbrengt. Potentiële klanten zullen het in ieder geval moeten doen met het huidige Four Thirds-lenzenaanbod, want het bedrijf heeft officieel al te kennen gegeven geen nieuwe lenzen voor die mount te ontwikkelen. Dat maakt de levensvatbaarheid van het platform erg onzeker.

Olympus heeft duidelijk geprobeerd om met de toevoeging van de scènestanden en de Art Filters, afkomstig van onder meer de 'Digital PEN'-camera's, de camera voor een groter publiek interessant te maken. Vreemd genoeg is er desondanks niet voorzien in een eenvoudiger menu.

Huidige Olympus-gebruikers en gevorderde fotografen die gecharmeerd zijn van de bediening en de houvast van de E-5 en de typische Olympus-kleuren, kunnen we de camera van harte aanbevelen. Voor anderen is de tank onder de spiegelreflexcamera's waarschijnlijk een minder relevant toestel.

Reacties (55)

55
53
41
1
0
10
Wijzig sortering
Ik ben erg tevreden met de E620, maar merk wel dat 4/3 één groot nadeel heeft: Het beperkte aanbod van lensen. M'n kit is nu wel redelijk compleet (2 kit lenzen + telezoom & fisheye) maar ik had bv. graag een betaalbare (tele)zoomlens gezien met een groot diafragma...

Misschien dat deze nieuwe body voor bv. Sigma aanleiding is om alsnog wat lenzen te ontwikkelen, al vraag ik me het af... ;(
De Zuiko 50-200mm 2.8-3.5 schijnt een goede lens te zijn. En de Zuiko 12-60mm is helemaal super!

Het is jammer dat er voor het 43 systeem geen 100-400mm beschikbaar is.
Dan had je nog een redelijk betaalbare lens voor wildlife fotografie.
De Zuiko 70-300mm is een leuk goedkoop lensje, maar valt zo erg tegen.

Nu heb je alleen een hele goede Zuiko 300mm (6000 euro), die ook erg goed presteert met de teleconverters. Maar dat is dan de enige optie.

Ik heb zelf een Sigma 50-500mm, ook erg betaalbaar en presteert voor mij goed genoeg. Maar is nu niet meer te ko0p voor het 43 systeem.

Maar ik denk dat er geen nieuwe 43 lenzen gaan komen. Ze richten zich nu helemaal op het m43 systeem. In 2010 zullen er ook weer naar verwachting 3 nieuwe m43 body's uitkomen, onder andere een meer pro body.

Wat mij betreft is dat ook de kant die ze op moeten gaan. Ze zijn te klein om geld te kunnen investeren in de ontwikkeling van meerdere systemen.
En nu Canon en Nikon nog niet in de markt van micro systemen zitten is het zaak om zo snel mogelijk een groot marktaandeel hierin te verwerven.

En zorg dan ook voor een m43 body met een behuizing zoals de E30, zodat liefhebbers van grotere body's ook terecht kunnen bij het m43 systeem.

Ik ga volgend jaar ook zeker overstappen naar m43. Ik neem dan wel een adapter om de Sigma 50-500mm nog te kunnen gebruiken.
Mij lijkt het heerlijk om een compacte body te hebben die je als je wilt gewoon in je jaszak kan stoppen met een paar goede compacte lensjes erbij.
"De Zuiko 50-200mm 2.8-3.5 schijnt een goede lens te zijn. En de Zuiko 12-60mm is helemaal super"
Dat klopt maar gedeeltelijk.
De 50-200 SWD is een fantastische lens, die mij steeds weer verbaast. Evenals de 12-60 mm overigens. Wel nogal wat zwaarder dan de "gewone" kitlenzen van de Olympus.
Op het verhaal dat de Olympus slecht presenteert bij een hoge ISO-waarde is veel af te dingen. Alles is relatief zullen we maar zeggen.
Ik weet wel dat bezitters van o.a. de Nikon vaak met jaloerse blikken kijken naar de kwaliteit van de opnamen die met mijn E-510 gemaakt zijn.
Ach ja...
Welke fabrikant maakt die dan? Betaalbaar, groot diafragma 2.8, minstens zo scherp als de 70-300 beetje degelijk...... Ik denk dat je gewoon een tweedehands 50-200 kopen.
Klinkt een beetje als een geforceerde uitgave van een product dat al in de pijplijn lag voordat er beslist werd dat ze met four thirds gaan stoppen.

Het zal wel aan de productieprijs liggen maar ik vind de prijs nogal hoog vergeleken bij de concurrentie.
Wat overigens wel jammer is, want ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld natuurfotografen graag een solide waterdichte DSLR zien.

[Reactie gewijzigd door StackMySwitchUp op 22 juli 2024 16:35]

Deze camera is zeker te duur voor wat ie biedt. Als ik hem mag vergelijken met D7000 presteert E-5 stuk minder qua foto en video kwaliteit. Op andere punten zoals aantal autofocuspunten. Hij is wel iets sneller maar goed hij presteert ook minder bij slecht licht.

Het scheelt 450 euro tenzij je perse een waterdichte camera wilt. Als dat een belangrijk argument is bij aankoop dan ben je aangewezen op E-5. Als concurrentie met D7000 al niet lukt dan wordt het helemaal moeilijk met D300s of D7.

[Reactie gewijzigd door adsa op 22 juli 2024 16:35]

De hoofdprestatiefactor is vaak toch de sensor. Als ik dan lees dat er voor het four thirds systeem gekozen is en concurrentie met grotere APS-C sensors schermt, dan moet je wel van goede huize komen wil je je concurrentie verslaan. En dat komt Olympus niet, tenminste: niet voldoende vergeleken met Canon/Nikon.

Wel een voordeel is het klapscherm, een klapscherm is extreem ondergewaardeerd in het (semi) high-end gebied van DSLR.

Ik wacht op een full-frame sensor met klapscherm.
nou, Olympus komt wel van goede huize in de fotowereld, maar die E dingen van ze zijn gewoon niet zo goed ;)

Ik heb de vorige modellen wel eens getest maar ik kan maar niet wennen aan de bediening en de beelden...
Ah, weet wel weer bijna zeker dat er ladingen van verkocht worden in de medische industrie. Veel ziekenhuizen maken nog gebruik van Olympus Apparatuur.
En daar is een 'tank' die te bedienen is met handschoenen wel erg handig.

Dus verkopen zullen ze het wel.

Zelfde geldt bijvoorbeeld voor Philips. Philips Medical is 1 van de High End merken in medische apparatuur..
..terwijl we bij consumenten apparatuur niet echt denken aan een top & kwaliteits merk.
Een klapscherm is een zinvolle functie, maar voor ruw professioneel gebruik (waar je de full-frames toch het meeste tegen gaat komen) is het te kwetsbaar. Ik verwacht dat op termijn een klapscherm gemeengoed wordt op alle bodies uitgezonderd de allergoedkoopste budgetmodellen en de topmodellen (zoals Canon Eos 1D-serie en Nikon D3-serie en opvolgers)
Als je puur op specificaties kijkt, hetgeen voor een tweaker redelijk normaal is, verliest deze camera het mischien op sommige punten van de directe concurrentie zoals de Nikon D300s en D7000, Canon Eos 7D en de Pentax K5. Er zijn echter andere zaken die voor een echte fotograaf spelen.

Één daarvan wordt in het artikel al genoemd, in relatie tot de D300s, en 7D (de K5 wordt daarbij gemakshalve even vergeten):
Wat de drie met elkaar gemeen hebben is de zeer stevige magnesiumconstructie, waarbij de E-5 net even wat meer vertrouwen uitstraalt, en de goede afdichting tegen stof en water. De E-5 kan bijvoorbeeld gerust onder de douche worden gehouden.
Nou gaat de gemiddelde fotograaf niet met zijn camera in de douche, maar vocht- en stofafdichting is wel belangerijk voor de mate waarin een camera bestand is tegen de weerstomstandigheden waar je als fotograaf mee te maken kunt krijgen. Vroeger was een dagje aan het strand desastreus. Ben je professional, dan wil je graag dat ook je camera de zandstorm overleeft tijdens operatie Desert Storm, Sahara Dustwave of een trip naar de Niagara Falls (vergelijkbaar met die douche). Ook winterse omstandigheden (-40º en een ijzige poolwind) moet het ding dan kunnen doorstaan.

De meeste camera's hebben een bepaald temperatuurgebied waarbinnen ze zouden moeten werken, maar met omgevingstemperaturen die daarbuiten liggen, kan het zijn dat de belichting niet meer betrouwbaar is, kunnen andere fouten ontstaan of kan de camera zelfs beschadigd raken. Vroeger (film-tijdperk) lag dit normaal in de orde van -15º tot + 40º en gingen enkele exemplaren tot -20º of +50º maar zulke waarden gelden tegenwoordig nog slechts voor de professionele modellen. Pentax specificeert voor zijn amateur-d-slr's 0º tot 40ºC en voor de K5 en de Optio W80 (-10 tot +40).

Bij te hoge temperaturen kunnen plasticsoorten smelten of uiteenvallen, bij lage temperaturen is het grootste gevaar het vastvriezen van bewegende onderdelen (stollen van de smeermiddelen, Hasselblad had vroeger zomer en wintersmering).
Ik herrinner me verhalen dat fotografen voor op Antartica, Nova Zembla e.d. onder milde omstandigheden gebruik maakten van Hasselblads, bij kouder weer de Leica M (M3, M6, MP) en als die het niet meer deden overschakelden op antieke EXA's omdat de onderdelen daarvan zo los zaten dat ze nooit vastvroren.

Uiteraard gaat slechts een enkeling naar extreme bestemmingen als Antartica en Sahara, maar ook in Nederland of tijdens een vakantie (zomers strand, skiën) kunnen de temperaturen waarmee je te maken krijgt de genoemde waarden overschrijden en dan is het, zeker als je voor je broodwinning afhankelijk bent van je camera wil je wel dat hij onder alle omstandigheden betrouwbaar werkt.

Voor zaken als degelijkheid (sterk chassis voor de body),betrouwbaarheid en afdichtingen betaal je een hoge prijs, meer nog als voor snelheid of andere features zoals een klapscherm.

Daarnaast spelen bediening (en wat je gewend bend) en lensaanbod een rol, en dat van Olympus is al behoorlijk uitgebreid en best volledig, voor de meesten zal het prima voldoen. Ik kan me voorstellen dat men bij Olympus stelt dat het op dit moment wel genoeg is en men dus wat objectiefontwikkeling even de aandacht verlegt naar het µFT systeem. Dat men op dit moment geen objectieven ontwikkeld voor het FT-systeem zegt dus niet zoveel, en het artikel verrmeld niet expliciet dat de stop definitief is. Als men inderdaad definiteif geen FT-objectieven meer ontwikkeld, dan is dat vooralsog geen probleem, zolang de bestaande lenzen maar te koop blijven.

Feit is dat Olympus op het echt professionele niveau, dus dat van de Canon Eos 1Dx/1Ds/1D mk3, Nikon D3 niet meespeelt en voor de consument is het kleinere µFT interessanter.

Veelzeggend is mischien wel dit artikel nieuws: Olympus patenteert camera met ingebouwde conversielens

Het zou me niets verbazen dat men bij Olympus de conclusie heeft getrokken dat het verschil in ruis-prestaties tussen FT enerzijds en aps-c/DX/Full-frame blijvend is (waar men bij het introduceren van de E-1 nog verwachtte dat dit op termijn zou verdwijnen) en dus besloten heeft een andere weg in te slaan voor het Enthousiast en Semi-Pro-segment. Ook onder Pentax-fanatiekelingen is er wrevel over het uitblijven van een full-frame model, maar dat is meer vanwege hun oude glaswerk, waar Pentax dus niets aan verdient.
Persoonlijk zou ik, als ik het geld had, toch gaan voor de 645D met 35mm, 45mm, 75mm en 200mm of ipv 35 en 45mm de zoom 33-55, 75mm (en ipv 200mm de 150-300mm) maar de body kost zo'n €10.000 en dat is erg veel, voor dat geld zou ik nu liever een auto kopen of bij een huis leggen.
Olympus heeft gezegd dat er altijd een 43 body zal zijn totdat er een m43 body is die even goed of beter presteert. Ik denk dan vooral aan AF snelheid.

Dus ik zie de E5 meer als een tussenoplossing voor bestaande Olympus gebruikers totdat er een pro m43 body is. En niet om nieuwe mensen naar het 43 systeem te lokken.
Hmmm...bij prestaties wordt er bijna alleen maar gekeken naar ruis (zoals bij de meeste testen op internet). Terwijl er ook nog iets is als DR, scherpte...
Na de MP hype hebben we nu dus blijkbaar de ruis hype.
Alleen interessant voor mensen die echt met die hoge ISO's moeten werken.
Ik doe eigenlijk alleen maar wildlife, landschap en macro en gebruik dus nooit hoger dan 400 of 800 ISO.
Ik kan dus niet veel met deze test.
Als je echt op sensor kwaliteiten wil gaan kijken op zowel scherpte, dynamic range en ruis dan kun je wellicht even kijken op http://www.dxomark.com

Deze doen testen van de sensoren en ook van de technische kwaliteit van lenzen.
Tja, ik heb met mijn KX (de film-versie) met opgeklapte spiegel hele leuke nachtopnamen gemaakt (gebruik bijna nooit een statief, krijg ik meestal de tijd niet voor en 3 kg is best veel) . Vroeger op film gebruikte ik eigenlijk nooit lager als iso 400.

Gisteravond nog foto's gemaakt van het kestfeest van school (goh wat was het donker in die kerk) , alles met f1/1.7 en iso 1600, sluitertijden 1/100s en langer, meestal rond 1/25s dus voor mij zijn die waarden essentieel.

En wat betreft wildlife, pak je 400/5.6, diafragmeer 2 stops voor optimale prestaties en probeer dan nog maar eens 1/1000s sec te gebruiken (uit de hand, bewegend onderwerp) dan heb je toch echt een hogere iso nodig, zeker bij minder helder weer.
Ik schrok wel een beetje van de ruisprestaties. Vorige week heb ik de review gelezen van de Nikon D3100, en het lijkt mij dat die camera toch aanzienlijk beter presteert. Bij Nikon zijn de lijntjes tot ISO 3200 te ontwaren en bij Olympus houden ze al bij 800 op te bestaan. Ik zie dan ook niet (meteen) waarom een camera van 1500 euro een voldoende krijgt voor beeldkwaliteit, terwijl een instapper van 500 euro een 'goed' krijgt voor veel betere resultaten?

deze -> die

[Reactie gewijzigd door mvh op 22 juli 2024 16:35]

De tests van Tweakers.net zijn gedaan met JPEGs, gebruikmakend van de ingebouwde ruisreductie van de camera. En dat zie je. Als je RAW schiet (dus zonder enige vorm van ruisreductie) en vervolgens een goede 3rd party ruisreductie gebruikt (Lightroom 3 heeft tegenwoordig een erg goede), dan zie je een wereld van verschil. De details blijven beter bewaard, terwijl de ruis verdwijnt.

Dit geldt natuurlijk voor iedere camera. En hoewel Olympus zeker niet het go-to merk is voor hoge ISO prestaties, is het verschil met de andere merken lang niet zo groot als een paar JPEG testjes doen vermoeden. Ik neem aan dat iemand die een camera van 1000+ euro gebruikt wel RAW schiet om het meeste uit het apparaat te halen.

Daarnaast is er al eerder aangegeven in de reacties hier, dat er veel meer is aan beeldkwaliteit dan alleen hoge ISO prestaties. Het lijkt inderdaad wel of hoge ISO de nieuwe megapixels zijn. Dingen als scherpte, DR, kleurweergave zijn minstens net zo belangrijk.

Met de E-5 heeft Olympus zich voornamelijk gericht op het verbeteren van de scherpte, vooral door het verzwakken van het anti-alias filter, maar ook door het aanpassen van de dataverwerkings algoritmes. En het effect van deze verbeteringen is goed te zien in andere reviews.
Dat review is denk niet zo goed geweest, verschillende Duitse bladen zoals Fotomagazin en Colorfoto hebben de E5 heel goed getest. Fotomagazin plaats de E5 zelfs op de hoogte van een Nikon D3s ,Canon 1DS mk zoveel etc.
http://www.fotomagazin.de....php?kamerakategorie=2966
Zo heb ik er nog meer,
http://www.colorfoto.de/t...ergleich-1037854,188.html
http://www.digitalkamera....cht/Olympus_E_5/6871.aspx
Op diverse forums kun je de resultaten zien wat deze camera met z'n oudere maar zwaar geoptimaliseerde sensor presteert. Hier volgen er twee,
http://robinwong.blogspot.com/
http://www.four-thirds.cn/forum/thread-165024-33-1.html
Deze laatste is niet leesbaar (chinees)maar geeft tientallen fantastische foto's, zo uit camera alleen ge-resized.
Mijn Sony A55 is gewoon een dijk van een camera; licht en compact. Levert een razendsnelle max 10fps, heeft een groot dynamisch bereik, de beste live view on the market, 1080p fimopname, Bruikbare hoge ISO's, een HDR funktie die echt perfekt werkt etc Fijn en logisch menu en knoppen op de juiste plaats. Daarbij geschikt voor een zeer uitgebreide range van Minolta lenzen, die ondanks de leeftijd echte kwaliteitslenzen zijn, hierin een groot aanbod op internet en heel betaalbaar..
Dit komt op mij over alsof je je eigen aanschaf wilt valideren door anderen te overtuigen dat het een goed ding is. Als je er tevreden mee bent, waarom dan toch de behoefte om zo overdreven je eigen camera te promoten?
Ik zie weinig feitelijke onderbouwing van je claims. (Maar waarom zou je ook, wees gewoon tevreden en fotografeer er lekker op los.)
Maar bij een DSLR denkt men nog steeds het eerst aan Canon en Nikon en daarna Olympus en Pentax. Sony heeft nog wat tijd nodig om zich hier tussen te settelen. Aan de kwaliteit van de nwste Sony camera's zal het niet liggen.
Volgens mij staat Sony achter Panasonic op de vierde plek, of zelfs nog op de derde. (In Azië doet Panasonic het volgens mij beter dan Sony, maar ik kan de data niet vinden nu.)
Ik hoef anderen niet te overtuigen. Maar lees gewoon de vele reviews dan zul je zien dat deze camera er gewoon goed uitkomt...Precies ook de reden dat ik 'm daarom gekocht heb. En inderdaad; geen enkele spijt.
Volgens mij staat Sony achter Panasonic op de vierde plek, of zelfs nog op de derde. (In Azië doet Panasonic het volgens mij beter dan Sony, maar ik kan de data niet vinden nu.)
In dat soort ranglijstjes maakt het veel uit of je ook de compactjes meetelt of alleen de d-slr's. Sommigen tellen de µ-FT en Leica M8 dan weer wel mee met de d-slr's, anderen weer niet.
Ik houd ze niet zo bij die lijstjes, ze interesseren me niet echt, maar vroeger, in het film tijdperk, en voor de AF, waren de grote slr-makers op volgorde van kwantiteit:
Canon, Minolta, Nikon, Pentax, Olympus, Ricoh. (Ricoh viel af met AF, Olympus OM-707 was een flop en het einde van het OM-systeem. Met de komst van digitaal kwam Olympus terug met slr's en droeg Minolta het vaandel over aan Sony)
Kwaltitatief echter (en dan kun je discussieren over of het om de camera's gaat of om de lenzen) stonden Leica en Contax (Zeiss) bovenaan met daar vlak achter (afhankelijk van welke eisen je stelde en welke lenzen je testte) Nikon, Canon en Pentax en daar weer achter Yashica, Minolta. Daar ergens tussen horen dan nog de merken die voor de komst van AF al stopten zoals Konica en Fuji.

Op dit moment lijkt de beste diegene te zijn die het snelst technische innovaties (die ook van anderen kunnen komen, zoals de sensors die Nikon en Pentax gebruiken meestal van Sony afkomen) kunnen doorvoeren in hun systeem (camera's er op kunnen aanpassen) en daarnaast de beste marketing voeren.

Andere aspecten, zoals ergonomie, lijken tegenwoordig nauwelijks nog een rol te spelen, Canon en Nikon hebben hun eigen systematiek hierin en daar moet de gebruiker zich op aanpassen. Minolta's Eye-start-AF en Canon's ooit revolutionaire ooggestuurde autofocus (Eos 5, Eos 3, Eos 55 en Eos 33) zie je niet meer terug in de digitale modellen.

Ook zie je nauwelijks nog specialistische oplossingen zoals externe batterijhouders (batterij warm in je binnenzak, en met een kabeltje naar de camera toe) schoudersteunen en pistool-onspanners (zoals bij de vroeger befaamde Novoflex Schnellschuss-objectieven) waarschijnlijk omdat ze met de geringe productieaantallen waarmee ze gemaakt werden altijd relatief duur waren maar tegenwoordig onbetaalbaar zouden zijn.
Mijn Sony A55 is gewoon een dijk van een camera; licht en compact. Levert een razendsnelle max 10fps, heeft een groot dynamisch bereik, de beste live view on the market, 1080p fimopname, Bruikbare hoge ISO's, een HDR funktie die echt perfekt werkt etc Fijn en logisch menu en knoppen op de juiste plaats. Daarbij geschikt voor een zeer uitgebreide range van Minolta lenzen, die ondanks de leeftijd echte kwaliteitslenzen zijn, hierin een groot aanbod op internet en heel betaalbaar..

Maar bij een DSLR denkt men nog steeds het eerst aan Canon en Nikon en daarna Olympus en Pentax. Sony heeft nog wat tijd nodig om zich hier tussen te settelen. Aan de kwaliteit van de nwste Sony camera's zal het niet liggen.
Sony mist prosumer modellen zoals Nikon, Canon en Pentax wel hebben. De Pentax K5 heeft dezelfde sensor als de A55 maar presteerd beter door de betere verwerking, heeft een betere viewfinder, magnesium weathersealed body etc die je mee kan nemen onder de douche. Zelfde geld voor de Canon EOS7D die presteerd qua beeld vergelijkbaar met de entry level EOS550D maar de snellere AF, magnesium body etc geven 'm net die prosumer kwaliteiten. Sony is overigens de 3de best verkopend camera merk.

Deze Olympus daaritnegen brengt eigenlijk gewoon een hele goede body maar een handicapped kleienre sensor die zich niet kan meten met de APS-C klasse cameras.
Je vergelijkt de Pentax K5 met de A55, maar er zit natuurlijk ook nog een aanzienlijk prijsverschil tussen; ongv 400 euro. De viewfinder vd A55 is trouwens volledig electronisch en komt er juist zeer goed uit in de reviews. Of de pentax dan wel beter presteert ? Ik denk het niet.
voor het geld is de A55 een hele mooie camera, maar je koopt niet de A55 voor professioneel werk. Daar is het te beperkt voor, mede door de plastic behuizing etc.

De viewfinder is voor sommigen beter dan andere cameras in die prijsklasse omdat deze vaak kleiner zijn en niet het hele frame weergeven. Maar vergeleken met de duurdere range is het gewoon nog niet goed genoeg, de resolutie is gewoon simpelweg niet hoog genoeg daarvoor.

Maar mijn post was dan ook gericht vooral richting de comment over deze olympus camera, mensen kopen het voor de duurzaamheid die het werk van een professional kan overleven en erop gebouwt is. Midrange cameras van rond de 600 euro leveren tegenwoordig nou eenmaal al mooie prestaties puur op beeldkwaliteit maar het is de duurzaamheid, AF snelheid etc die de consumer, prosumer en profi cameras van elkaar onderscheiden.
Midrange cameras van rond de 600 euro leveren tegenwoordig nou eenmaal al mooie prestaties puur op beeldkwaliteit maar het is de duurzaamheid, AF snelheid etc die de consumer, prosumer en profi cameras van elkaar onderscheiden.
De meest zinnige opmerking tot nu toe, en gelijk hetgeen deze E-5 überhaupt bestaansrecht geeft (samen met scherpte, de ene heeft liever een hoge gevoeligheid met weinig ruis, de ander schiet toch alles op iso 50 (of 100 omdat er meestal geen 50 meer op zit, consumentenkamera's beginnen vaak bij 200 maar films als Velvia en Ektar 25 hadden vroeger cultstatus) en wil een zo groot mogelijke scherpte.)

Een profi-camera heeft een sluiter die gegarandeerd minstens 200.000 opnamen meegaan, en sommigen verslijten die sluiter in 2 jaar. Dat is heel wat anders als de 40.000 (en soms maar 10.000) opnamen waarvoor een consumentencamera is gemaakt. De Zenit was vroeger berucht. Die ging gemiddeld 10 jaar mee, enkel omdat de gemiddelde bezitter slechts 3 rolletjes per jaar vol schoot. 10jr×3×36 = 1080 opnamen. Voor de gemiddelde vakantieganger was dat toen voldoende.
Ach ja.. de A55 is weer ruim €300 duurder dan de Pentax K-x, maar scoort maar 1 puntje hoger op de DxO-mark. Met een electronische viewfinder krijg je overigens geen betere prestaties (of het beter is dan een optische dat betwijfel ik). Dat zie je namelijk niet terug op je foto's.

Overigens kan je bij Pentax ook al hun oude lenzen gewoon gebruiken incl. stabilisatie.

Om je uit de droom te helpen met die 10 fps. Het zijn geen 10 fps zoals de Canon 1D Mk3 ofzo. Meer als een NEX5. Hij stelt hem scherp en daarna maakt hij met 10 fps foto's zonder tussendoor scherp te stellen. Dat is niet echt bruikbaar bij actiefotografie. Je vervuilt alleen je geheugenkaartje met onscherpe foto's.

De A55 is een leuke camera om mee te filmen, aangezien je full HD kan filmen, snel scherp kan stellen en goede lenzen kan gebruiken. Voor fotografie vind ik er ten opzichte van de concurrentie te veel nadelen aan zitten. Zoals een spiegel die niet al het licht doorlaat en een plastic body. Sony heeft een grote naam, weten de winkels te vinden, maken goede compactcamera's en hebben een goede marketing afdeling. Genoeg redenen om goed te verkopen.
Leuke reclame. Alleen de test wijzen anders uit, Sony kan namelijk op gebied van ruis niet meekomen met Nikon. Of een menu logisch is, is een kwestie van smaak.
Dat "men" bij slr's eerst aan Nikon en Canon denkt, is vrij logisch, die jongens maken ze al meer dan een halve eeuw, net als Pentax. Olympus is nooit een grote speler geweest, hebben te vaak hun systemen veranderd en "nieuwe waarden" willen introduceren. Mooiste wat ze ooit hadden, (en waar ze nu op terug proberen te vallen) waren de PEN F camera's uit de jaren 60 (!) halfkleinbeeld slr. Zouden ze zo opnieuw kunnen uitbrengen met een C size chip, maar nee, ze doen het zonder zoeker op een micro four-thirds. Zal wel weer niks worden, net als deze tank.
dat sony neit mee kan komen betreft ruis is oud nieuws hun huidige cameras scoren op ruis gebied net zo goed als de canon tegenhangers.
Voor dat geld kun je beter voor een Pentax k5 gaan...
Veel betere ruisprestaties, meer megapixels en een stuk kleiner (al is het laatste een voorkeur die persoonlijk is)
En die megapixels is ook geen argument, tenzij je altijd gaat voor A3 of grotere prints, is alles boven de 10 Mp "overbodig". Als ruis je grootste vijand is, kies dan voor een Nikon D700, die slaat alles.
Die is maar 400,- duurder dan de k5 en enige betere eraan is de iets hogere iso mogelijkheid... De DR van de k5 is een stuk beter als we dxomark mogen geloven.

D700 is een goede camera maar prijs/prestatie verhouding ligt echt nergens tov de k5
Daarbij geven de meeste mensen liever zoveel geld uit aan een nieuw model dan een model wat bijna klaar is om vervangen te worden.

[Reactie gewijzigd door Staffie666 op 22 juli 2024 16:35]

Het enige betere van een D700 tov. de k-5 is de iets hogere iso mogelijkheid? Dit is een grapje, mag ik hopen?

De k-5 mag dan misschien een stop qua ruis onder de D700 zitten, en hem daarmee enigzins benaderen (op zich voor een crop camera een respectabele prestatie), dit zegt helemaal geen fluit over het uiteindelijke plaatje. Qua detail en kleur/microcontrast is de D700 toch echt superieur, om nog maar te zwijgen over de AF unit. En daar laat de D700 de k-5 toch echt alle hoeken van de kamer zien.

Eigenlijk kan je die 2 sowieso niet vergelijken, want de D700 is een full frame sensor camera en de k-5 een crop sensor, met elk hun specifieke eigenschappen.

Een 2e hands D700 (en zo'n ding is als een tank gebouwd, daar kan je je niet zo snel een buil aan vallen) kan je met een beetje mazzel voor zo'n 1200 a 1600 euro op de kop tikken, en dat zou dan wel degelijk een betere keuze zijn tov. deze oly en de k-5 als je puur naar de prijs van de body gaat kijken.
Wel wel, datzelfde kan ik zeggen over E-5 tov D700 of K5. :9
De E-5 loopt rondjes om deze twee als het gaat om jpg kwaliteit direct uit de camera.
Voor de fotograaf waar tijd geld is en veel buiten fotografeert in soms erbarmelijke omstandigheden is er maar één camera .... de E-5.
De E-5 is zelfs beter van constructie dan de EOS 1Dx en de D3x'en.
Waar in de poolgebieden de pro's van Canon en Nikon het begeven daar werkt de E-1/E-3/E-5 gewoon wel.
En bovendien zijn de SHG lenzen van Olympus de top op dit moment. Er is geen L lens die hieraan kan tippen in dezelfde klasse.
Een camera kies je niet alleen op de specs maar voor het totale pakketje, je koopt je dus in in een systeem.
Ik ben het ermee eens dat potentiële nieuwe DSLR gebruikers niet gauw naar Olympus zullen kijken, maar degenen die het systeem al gebruiken weten maar al te goed de plus punten te waarderen en nemen de beperkingen van 43 op de koop toe.
Horses for courses ofwel gebruik je gereedschap waar het voor bedoeld is, er bestaat nl geen camera die alles kan.
Ligt het nu aan mij, of krijgen alle gereviewde goederen 4 sterren sinds dat "Tweakers.net Goed" label bestaat?

Verder vind ik het erg jammer dat er geen 4/3 lenzen meer komen. Olympus was toch het grappige buitenbeentje in de camera industrie en maakt erg leuke camera's. Hun m4/3 lijn is wel heel erg mooi, maar zal het toch niet redden bij echte DSLRs als deze.
Nee, er zijn ook producten die zeer goed krijgen.
Ik dacht dat de four thirds sensor bestond bij gratie van het voordeel van een redelijke beeldkwaliteit in een zeer compacte body. Waarom zou je dit in vredesnaam willen kopen? Ik zie alleen maar nadelen: grote body, matige kwaliteit, erg duur. Zelfs al had ik tot nu toe olympus dan zou ik nu alsnog het roer omgooien. Ik zal wel iets over het hoofd zien zo onzinnig vind ik dit produkt.
Dat gaat eerder op voor µFT. Olympus heeft kwaliteit altijd hoog in het vaandel gehad en toen ze met de E-1 kwamen was de verwachting dat de mindere prestaties op o.a. het gebied van ruis, snel door de technologische ontwikkeling (betere sensors) verholpen zou zijn.

Echter de andere merken hebben ook geprofiteerd en de nadruk is steeds meer komen te liggen op (ruisniveau's bij) hogere gevoeligheden. Vroeger had je o.a. Fuji Superia 800 en 1600 (en Konika 3200 maar die was niet zo geweldig) en in zwart-wit Fuji Neopan 1600 en Kodak T-max P-3200 met een grote schare aanhangers, en men wil nu die gevoeligheden ook digitaal kunnen gebruiken.
Ik zou in eerste instantie een paar jaar geleden voor Olympus gaan (E-520). Vanwege de kleine zoeker, te kleine body en beeldkwaliteit heb ik het niet gedaan. Ik ben uiteindelijk voor de Pentax K10d gegaan. Als je naar de E-5 kijkt is eigenlijk de sensor het enige wat mij niet aanspreekt. Olympus maakt objectieven die vergelijkbaar of beter zijn dan Canon en Nikon. De AF is retesnel en bieden een water en stofdichte body voor rond de 800g. Als zij gewoon een 3:2 sensor hadden dan hadden we waarschijnlijk de grote drie.
Pentax heeft met de K5 ook een sterke troef in handen. Deze is spatwaterdicht en stofdicht, hele goede sensor met groot dynamisch bereik en weinig ruis bij hoge ISO, compacte body, beeldstabilisatie in de body, 7 fps (buffer +/- 20 RAW's) en een hoop oude en nieuwe objectieven.
Nikon en Canon, daarvan is alles wel bekend. Die leveren goede producten met een nog veel betere marketing. Sony levert vooral dat laatste. Al zijn ze wel koning in het bakken van beeldsensoren. :)

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.