Assassin's Creed II

Klimmen, klauteren en vallen

Met de komst van veel meer variatie in de opbouw van het spel en in de gevechten zijn de grootste kritiekpunten van Assassin's Creed weggewerkt. Tel daarbij op dat het spel groter is dan het origineel en dat de verhaallijnen veel beter zijn uitgewerkt, en je hebt een regelrechte topgame, toch? Feitelijk wel, maar toch plaatsen we er een kanttekening bij. Hoewel alle feiten voor Assassin's Creed II spreken, betrapten we onszelf toch op een gevoel dat ons in de eerste Assassin's Creed ook een klein beetje bekroop...

Er zit veel variatie in de game, er is veel te doen, de sfeer is top en de verhalen zijn sterk, maar uiteindelijk ben je toch heel veel bezig met klimmen en klauteren. Meer dan eens slaakten we een diepe zucht als we weer eens aan de andere kant van Venetië moesten zijn voor de volgende opdracht. We werden op die momenten niet erg vrolijk van weer vijf minuten free-runnen alvorens we op plaats van bestemming waren. Daarmee is misschien wel de achilleshiel van Assassin's Creed II blootgelegd; waar het Parkour-element, waarbij je al stuntend de hele spelwereld door kunt rennen, in het eerste deel nog nieuw en spannend was, is het nu bekende materie en een stuk minder interessant.

Niet perfect

Het free-runnen was in Assassin's Creed een feature, terwijl het in deel twee niet meer dan een manier van verplaatsen is, die na een tijdje tijdrovender wordt dan je zou willen. Daar komt nog bij dat het af en toe lastig is om je helemaal vlekkeloos over de daken te bewegen. Het platform-element in Assassin's Creed II is sterk, maar niet perfect. Je zult dan ook regelmatig van het dak af vallen, of de verkeerde kant op springen. Dit heeft te maken met de niet altijd even perfecte camerahoek, maar ook met het feit dat de thumbstick soms wel erg gevoelig is voor een lichte verandering in richting. Hierdoor moesten we regelmatig ogenschijnlijk simpele platform-stukjes opnieuw doen. Het gebeurde niet aan de lopende band, waardoor het niet overdreven storend werd, maar een smetje op het spel is het wel.

• Volgende pagina 6. Conclusie