Inleiding
Hollow Knight: Silksong
Hollow Knight: Silksong was het wachten meer dan waard. Je kunt je gerust uren verliezen in Pharloom, het vervallen koninkrijk waar de game zich afspeelt. Verwacht een gigantische spelwereld, boordevol content en geheimen om te ontdekken. Die wereld is bovendien prachtig en wordt vergezeld door een goede soundtrack. Daar staat tegenover dat Silksong behoorlijk moeilijk is, soms tot op het gemene aan toe. Je zult een flinke dosis geduld nodig hebben om je een weg door Pharloom te slaan en te platformen. Als je daarvan houdt, is Silksong een van de memorabelste game-ervaringen van het jaar – dat allemaal voor twintig euro.
Er zijn niet veel games die me zo hebben gegrepen als Hollow Knight. Iets aan deze indie darling uit 2017 zorgde ervoor dat ik steeds maar weer bleef terugkomen. Misschien was het de levendige, handgetekende spelwereld vol schattige insecten, die haaks stonden op het epische en tragische verhaal. Misschien was het de strakke platformgameplay of juist de uitdagende maar eerlijke eindbaasgevechten.
Hoe dan ook, toen ontwikkelaar Team Cherry in 2019 een vervolg aankondigde, kon mijn geluk niet op. Hollow Knight: Silksong beloofde grootser, mooier en uitgebreider te worden dan het origineel. Wat volgde was een lange zit: na de aankondiging volgde vooral veel radiostilte vanuit ontwikkelaar Team Cherry, tot enkele weken geleden.
Nu, ruim zes jaar na de aankondiging, is Silksong eindelijk een feit. Enkele tientallen uren verder heb ik de credits over mijn tv-scherm zien rollen. Hoewel ik nog lang niet ieder hoekje van de gigantische spelwereld heb kunnen verkennen, durf ik al wel te stellen dat deze game het lange wachten waard was.
Mijn tijd in de wereld van Silksong voelde deels vertrouwd aan. Het blijft dicht bij de formule die de eerste Hollow Knight-game zo sterk maakte: het speelt zich weer af in een met de hand getekend koninkrijk vol met diverse omgevingen en verborgen geheimen. Dat wordt bijgestaan door strak platformwerk en pittige eindbazen.
Silksong doet er op al die gebieden een flinke schep bovenop. De wereld is nóg groter, het platformwerk voelt nog strakker aan en de gevechten zijn uitgebreider en complexer, met de nodige nieuwe wapens en vaardigheden. Fans van Hollow Knight zullen vast en zeker tevreden zijn met Silksong, hoewel je het origineel niet per se gespeeld hoeft te hebben. Toch is deze game zeker niet voor iedereen: Silksong is erg moeilijk, bij vlagen tot op het sadistische af.
/i/2007740694.png?f=imagenormal)
De barre tocht door Pharloom
Eerst even een stapje terug. Mocht je de originele Hollow Knight niet gespeeld hebben: zowel het origineel als Silksong vallen onder het Metroidvania-genre. Het zijn allebei games in de stijl van Metroid en Castlevania: 2d-sidescrollers met de nodige platformelementen en eindbaasgevechten. Wat het genre vooral kenmerkt, is exploratie. Het verkennen van een grote spelwereld staat centraal.
Juist dat laatste was de reden waarom de eerste Hollow Knight zo gaaf was. Die game speelde zich af in Hallownest, een gevallen koninkrijk dat ten onder was gegaan aan een mysterieuze infectie. Het was aan de speler om de bron van die infectie te verslaan en het rijk te redden.
Het was een prachtig decor voor een Metroidvania. De handgetekende wereld van Hallownest was even mooi als spookachtig en vooral: achter elke hoek van de spelwereld viel wel een geheim te ontdekken, of dat nu een upgrade, een stukje lore of een geheel nieuw gebied was.
Pharloom, een koninkrijk in verval
Silksong borduurt voort op deze formule. Deze keer speel je als Hornet, de prinses van Hallownest en dus een bekend personage uit het eerste deel. Hornet wordt ontvoerd naar een geheel nieuw koninkrijk: Pharloom. Ook dit rijk is gevallen door een onbekende vloek. Het is aan jou om het mysterie van Pharloom te ontrafelen.
Je begint de game in gevangenschap − Hornet zit in een kooi, waarin ze naar de citadel boven in Pharloom wordt gedragen. Ze weet gelukkig te ontsnappen en vanaf dat moment gaat de wereld voor je open. Je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt, maar het einddoel is duidelijk: klim naar de top van Pharloom en ga de confrontatie aan met je ontvoerders.
:strip_exif()/i/2007740972.jpeg?f=imagenormal)
Een bijna eindeloze spelwereld
Wat volgt is een barre, maar vooral lange pelgrimstocht, want Silksong is enorm. Pharloom bestaat net als Hallownest uit een groot aantal verschillende gebieden die onderling met elkaar verbonden zijn. Gaandeweg zul je upgrades tegenkomen, waardoor je steeds weer nieuwe gedeelten van de wereld kunt bereiken. Misschien kom je aan het begin van de game wel een uitgang tegen die nét wat te hoog is om op te kunnen springen. Als je later in de game een double jump vrijspeelt, kun je terugkeren om alsnog eens te bekijken wat dat platform te verbergen had.
Begrijp me niet verkeerd: Hollow Knight was al best een grote game, maar valt in het niet bij de wereld van Silksong. Zonder te veel te willen spoilen: de kaart van Silksong houdt maar niet op − alleen al het gebied van de tweede akte zou bijna een Metroidvania-game op zich kunnen zijn. Iedere keer dat je denkt dat Pharloom bijna niet groter kan worden, kom je weer iets nieuws tegen.
Je gaat dan ook zeker verdwaald raken in Pharloom – dat is ook een beetje het genre eigen. Bij Silksong vond ik dat echter niet vervelend, omdat er onderweg genoeg extra content te ontdekken valt. Het spel is bovendien vrij goed in communiceren wat er precies van je verwacht wordt. Ik doorliep op een redelijk organische wijze de spelwereld en pakte gaandeweg de dingen op die ik nodig had om het hoofdverhaal voort te zetten. Als je toch ergens vast komt te zitten, kun je natuurlijk altijd even spieken op het internet of de community om hulp vragen.
Handgetekende 2d-graphics
Pharloom is niet alleen groot, maar ook prachtig. Het spel is weer met de hand getekend en dat pakt goed uit. Je hoeft dus zeker geen fotorealistische 3d-graphics te verwachten, maar de wereld van Silksong voelt alsnog erg geloofwaardig aan. De achtergrond van de 2d-wereld bestaat uit meerdere lagen, die los van elkaar over het scherm scrollen en daardoor de illusie van diepte opleveren. Dat is niet nieuw, maar hier wel erg goed neergezet. Op die achtergrond zie je allerlei visuele effecten, zoals rondvliegende insecten of mooie verlichting, die zorgen voor wat extra leven in de brouwerij.
Pharloom bestaat uit veel verschillende gebieden, die bovendien allemaal een eigen stijl hebben. Natuurlijk zie je de grotten en gangen die je in een insectenrijk verwacht, maar in Silksong zul je ook mijnen vol lava, smerige moerassen en zelfs grote gebouwen en complexe fabrieken vol met tandwielen tegenkomen.
Dat alles wordt bijgestaan door een prachtige soundtrack, die bijdraagt aan de hectiek van drukke eindbaasgevechten of juist de rust van een veilig punt. Ik weet dat het al september is, maar het zou me niets verbazen als sommige nummers uit de soundtrack van Silksong eind dit jaar toch al in mijn Spotify Wrapped-lijst verschijnen.
:strip_exif()/i/2007740976.jpeg?f=imagenormal)
Nieuwe tools en vaardigheden
Ook de gameplay van Silksong is flink op de schop gegaan ten opzichte van Hollow Knight. Hornet is duidelijk een stuk sneller en wendbaarder dan de Knight uit het origineel. In het begin ben je al je krachten kwijt en kun je eigenlijk alleen maar slaan en springen. Al gauw speel je echter nieuwe vaardigheden vrij en binnen no time ren, spring en zweef je in hoog tempo door de wereld heen.
Dat gaat een stuk sneller dan in het origineel. In Hollow Knight moest je bijvoorbeeld continu je 'dash' spammen om een beetje rap door Hallownest te kunnen bewegen. Hornet speelt al heel snel een soortgelijke dash vrij, maar je kunt de knop daarvoor nu ook ingedrukt houden om een eindeloos sprintje trekken.
/i/2007740988.png?f=imagenormal)
Healen en silkskills
Tijdens het vechten verzamel je daarnaast ‘silk’, oftewel zijde. Als je klappen uitdeelt aan je vijanden, vul je een klein balkje linksboven in beeld. Als dat vol is, kun je vervolgens de zijde gebruiken om te healen. Dat gebeurt met drie 'maskers' in één keer. In het begin van de game heb je vijf maskers – waarvan je er later meer kunt verzamelen – die linksboven in beeld je aantal levens weergeven. Na één keer healen kun je er dus weer even tegenaan.
Daar staat tegenover dat healen je ook kwetsbaar maakt. Het duurt vrij lang en als je tijdens het healen wordt geraakt, ben je al je silk kwijt zonder dat je maskers weer aangevuld zijn. Je staat dan dus met lege handen en een lege levensbalk.
Je kunt er ook voor kiezen om je zijde te gebruiken voor extra krachtige aanvallen, genaamd silk skills. Die veroorzaken dan meer schade, hebben een groter bereik of kunnen meerdere vijanden tegelijkertijd raken. Ze kosten dan ook een beetje silk. Meermaals zo'n silkskill uitvoeren gaat dan ten koste van een rondje healen. Een hoop afwegingen om in het heetst van de strijd te maken dus.
Crests en tools
Ook nieuw zijn de crests, die je kunt vinden in bepaalde kapellen in Silksong. Als je zo’n crest te pakken krijgt, kun je daarmee je complete moveset aanpassen. Denk aan een crest die al je aanvallen meer bereik geeft, maar ze tegelijkertijd ook wat langzamer maakt – of andersom: een crest die je sneller laat aanvallen, maar met minder bereik. Later in de game kom je nog complexere crests tegen, die bijvoorbeeld de manier waarop je ‘healt’ volledig aanpassen.
Hornet krijgt ook toegang tot drie verschillende soorten tools: rode, blauwe en gele. De rode zijn de grootste toevoeging: dit zijn geheel nieuwe wapens, die je naar je vijanden kunt gooien. Denk aan werpmesjes, boemerangs en valstrikken. Je hebt daar steeds maar een beperkt aantal van en kunt ze dus niet echt eindeloos spammen. Iedere keer dat je rust op een bankje, worden die wapens weer aangevuld. Dat kost wel wat shards, die je krijgt als je vijanden doodt.
Dan heb je nog gele en blauwe tools, die je passieve voordelen geven – ze zorgen er bijvoorbeeld voor dat je sneller shards kunt verzamelen of laten je sneller healen. Dit hele systeem laat je echt bij ieder gevecht nadenken over wat de best mogelijke uitrusting is, afhankelijk van de vijanden die je op je pad tegenkomt.
/i/2007740986.png?f=imagenormal)
Uitdagend en meedogenloos
Al die nieuwe tools en vaardigheden ga je hard nodig hebben, want Silksong is behoorlijk moeilijk. Het is lastig om een oordeel te vellen over hoe moeilijk een game is, want het is vrij subjectief. Toch durf ik Silksong best een moeilijke game te noemen en dat zit 'm vooral in de ontwerpkeuzes die Team Cherry heeft gemaakt.
:strip_exif()/i/2007740980.jpeg?f=imagenormal)
Trial and error
Silksong is niet bang om jou als speler flink uit te dagen. De wereld van Pharloom is meedogenloos met moeilijke bossfights, pittig platformwerk en lange tochten die je zonder checkpoints moet voltooien. Meer dan eens kwam ik tijdens het spelen van Silksong obstakels tegen waarvan ik me oprecht afvroeg of ik ze ooit wel zou kunnen overwinnen.
Vaak is dat een kwestie van blijven proberen totdat het je lukt. Neem een moeilijke eindbaas: met iedere poging word je net een stukje beter. Je gaat langzaam maar zeker de aanvallen van die eindbaas herkennen en leert hoe je het beste daarop kunt reageren. Tegelijkertijd krijg je ook door wanneer je een tegenaanval kunt doen en op welke momenten het veilig is om even te healen. Veel eindbazen zijn wat dat betreft trial-and-error.
Mocht een uitdaging toch te groot blijken, dan kun je altijd iets anders gaan doen. Zoals ik al schreef: de wereld van Silksong is enorm en er is altijd wel iets te beleven. Je kunt prima even de spelwereld verder verkennen in de hoop dat je onderweg nieuwe upgrades tegenkomt die dat ene obstakel nét wat makkelijker maken.
:strip_exif()/i/2007740978.jpeg?f=imagenormal)
Meedogenloos tot op het bot
Dat wil niet zeggen dat de game na verloop van tijd makkelijker wordt. Jij wordt als speler steeds sterker en beter, maar Silksong wordt ook steeds moeilijker. Meer dan eens zul je een moeilijke eindbaas tegenkomen, direct nadat je een pittig platformparcours achter de rug hebt. Als je dan onvermijdelijk doodgaat tijdens je eerste poging, moet je dat hele parcours opnieuw afleggen om diezelfde eindbaas opnieuw te kunnen proberen. Sommige eindbazen zullen je scherm vullen met projectielen die je moet ontwijken en die vaak allemaal twee schadepunten aanrichten – in het begin van de game heb je vijf hitpoints (je levens), dus het is al gauw: three strikes and you’re out.
De uitdaging zit 'm niet alleen in de gevechten. Bepaalde items en upgrades die je nodig hebt om verder te kunnen met het spel, zitten verstopt achter lange en moeilijke platformsecties die je met hoge precisie en soms onder tijdsdruk moet afleggen. Iedere verkeerde beweging kan betekenen dat je doodgaat en dat hele parcours opnieuw moet afleggen; Team Cherry is namelijk vrij gierig met het neerzetten van bankjes, die dienen als respawnpunten. Soms was ik voor mijn gevoel best ver in zo’n moeilijk parcours, om toch dood te gaan en opnieuw te moeten beginnen.
Zelfs als je een bankje vindt, moet je vaak betalen om het te kunnen activeren. Als je geen geld bij je hebt, kun je het dus ook niet gebruiken. Bovendien raak je je geld kwijt als je doodgaat. Je kunt dat wel terugvinden op de plek waar je bent gesneuveld, maar als je opnieuw doodgaat voordat je die plek bereikt, ben je alles permanent kwijt.
:strip_exif()/i/2007740982.jpeg?f=imagenormal)
Geen minpunt, wel een kanttekening
Ik kan nog tal van voorbeelden geven over hoe meedogenloos Silksong is. Je zult dan ook bijna gegarandeerd ergens in de game een keer vast komen te zitten. Mocht je het je afvragen: je kunt de moeilijkheidsgraad van de game niet aanpassen; er is dus geen Easy-mode of iets dergelijks. Je zult je als speler moeten aanpassen aan het niveau van Silksong, niet andersom.
Ik vind dat niveau niet per se een minpunt. Silksong is tot in de puntjes gebalanceerd om keihard maar (meestal) niet oneerlijk te zijn. Als ik doodging, had ik meestal gewoon iets verkeerd gedaan. Ik lette even niet goed op, maakte een verkeerde sprong, was te ongeduldig met aanvallen of probeerde te healen terwijl ik werd aangevallen.
Dat gezegd hebbende: sommige delen van Silksong lijken puur en alleen ontworpen te zijn om jou als speler te frustreren of zelfs boos te maken. Ik moet dus ook toegeven dat ik soms vloekend voor mijn tv zat over bepaalde eindbazen of gebieden.
Een goed voorbeeld daarvan is de Savage Beastfly aan het begin van de game, met zijn slecht voorspelbare aanvallen en neiging om continu irritante minions op te roepen; een sentiment dat ik deel met minstens 3500 anderen. Later in de game zit een verplichte kamer waarin je maar liefst tien golven aan vijanden moet verslaan voordat je verder kunt, zonder enige pauze; de laatste daarvan is twee mini-eindbazen tegelijkertijd. Ik kan niet zeggen dat ik veel plezier had tijdens dat specifieke gevecht.
Het zou me niet verbazen als Silksong de komende tijd gepatcht wordt om de ruwe kantjes er een klein beetje af te halen. Dat is laatst al eens gebeurd: de eerste update maakte een paar vroege eindbazen nét iets makkelijker en schroefde ook de damage van bepaalde platformobstakels terug – niet dat ze nu makkelijk zijn, maar wel wat behapbaarder.
Dit alles betekent vooral dat ik Silksong niet zomaar aan iedereen durf aan te raden: de moeilijkheidsgraad maakt het niet bepaald een toegankelijke game. Dit spel eist je volledige aandacht en straft ieder foutje keihard af. Daar moet je van houden. De aanhouder wint echter en als je na heel veel moeite eindelijk een bepaalde eindbaas verslaat, maakt dat gevoel alle frustratie waard.
:strip_exif()/i/2007740984.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Als ik mijn ervaring met Silksong moest samenvatten in drie woorden, zou ik kiezen voor: charmant, gul en sadistisch.
Het gevallen koninkrijk waar Silksong zich afspeelt, wordt prachtig neergezet. Team Cherry bleek in de eerste Hollow Knight al uitstekend in worldbuilding: het neerzetten van een geloofwaardige, meeslepende en charmante spelwereld, zelfs als die draait om schattige insectjes. Met Silksong is dat niet anders. Pharloom is prachtig en divers.
De wereld van Silksong is bovendien met recht gigantisch te noemen. Iedere keer dat ik een nieuw gebied binnenliep, stond ik weer versteld van de scope. Er valt dan ook veel te beleven in Silksong. Na ruim dertig uur heb ik weliswaar de credits over het scherm zien rollen, maar ben ik nog lang niet klaar met alle extra content (om nog maar te zwijgen over de 'true ending'). Silksong is dan ook goed voor vele uren vermaak. De toegangsprijs van twee tientjes is daarom bijzonder vrijgevig van Team Cherry, zeker in vergelijking met veel triple-A-games van tegenwoordig.
Daar staat tegenover dat Silksong een behoorlijk moeilijk spel is. Hollow Knight was al geen peulenschil, maar Silksong doet daar in vrijwel ieder aspect een schepje bovenop. De eindbazen, het platformwerk, de ‘gewone’ gevechten: ze zijn allemaal fors moeilijker dan de basisgame van Hollow Knight (bepaalde optionele content daargelaten).
Vaak pakt dat goed uit, hoewel bepaalde delen van het spel hierin naar mijn smaak iets te ver doorschieten. Het is een kleine smet op een bijzondere game, die heel erg veel te bieden heeft. De voldoening die je als speler voelt als je zo'n uitdaging weet te overwinnen, maakt bovendien weer een hoop goed.
Het maakt dit een memorabel spel waarin je vele uren kunt steken, maar dat ik niet zonder reserveringen aan iedereen kan aanraden. Ook fans van het Metroidvania-genre zullen tegen een stootje moeten kunnen en niet vies zijn van het nodige grindwerk en de onvermijdelijke obstakels waar je soms lang tegenaan zult lopen. Als je daaromheen kunt kijken, is Silksong het spelen meer dan waard. Ik durf niet met zekerheid te zeggen dat het gaat winnen, want de concurrentie is moordend, maar wat mij betreft doet Silksong mee voor de titel 'game van het jaar'.
Hollow Knight: Silksong is exclusief digitaal beschikbaar voor de pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S, Nintendo Switch en Nintendo Switch 2.
Redactie: Daan van Monsjou • Eindredactie: Marger Verschuur
:fill(white):strip_exif()/i/2007686806.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2007740972.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007740976.jpeg?f=imagegallery)
/i/2007740988.png?f=imagegallery)
/i/2007740986.png?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007740980.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007740978.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007740982.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007740984.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007741036.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2007686806.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2007689252.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2007711120.jpeg?f=fpa)
/i/2007686598.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/289675/crop6401bf2c85501_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/294521/crop5b35e103823d1_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/423195/th_MBI_avatar_60x60.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/1138733/crop5bed7f8ee609f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/21673/crop65674aee06c6d_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/501/esa2.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/176404/crop5d8a18233281d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/137578/crop684839b85b72a.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/324279/27546_106296472750664_1223_q.jpg?f=community){kind=small}
/u/1199540/crop677c3c8f2c048_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/718181/crop584533ec57e79_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/386114/crop60abc27cc7afc_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/331221/crop575c6f41e9c1e_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/160020/crop5fd7649e7c9c5_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/383284/1822_mr_jummy__60x60_.jpg?f=community){kind=small}
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/585573/crop56f0fdcc47c94_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/2320500/crop6874151644ec6_cropped.webp?f=community){kind=small}
/u/404602/70px_Snow_Abstract_border_2px_black100_grad7.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/67404/C64.gif?f=community){kind=small}
/u/286848/crop5893df624a917.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/844873/crop5aa69c2e98427_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/37558/terry.png?f=community){kind=small}
/u/2167782/crop6717af3b689d5.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/326237/crop68a5ba8c8e511_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/134882/crop67f63702c336f_cropped.webp?f=community){kind=small}
/u/627287/crop5f8ef98351ddc_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/621775/crop5db181fac9815_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/850571/crop643b56c36ea81_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/477572/crop5e5104407d652_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/280082/crop5bc9c95306f49_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/338281/Guust%2520Flater%2520intro.jpg?f=community){kind=small}