De Philips Evnia 49M2C8900 is een QD-oledscherm ter grootte van twee 27"-wqhd-monitors. De featureset is lekker breed: een USB-C-poort voor je laptop met kvm, goede luidsprekers en Ambiglow, vergelijkbaar met Ambilight op Philips-televisies. Bovendien is hij relatief aantrekkelijk geprijsd. Jammer genoeg valt de kleurafstelling over de hele linie tegen, met grote afwijkingen in zowel de kleurtemperatuur als het gamma, waarbij het scherm alleen een modus voor sRGB heeft, niet voor Display P3 en AdobeRGB. Voor hdr-weergave heeft het scherm een stand waarin de kleurweergave goed is en een stand met een (relatief) hoge helderheid, maar helaas geen optie die beide combineert. Net als andere QD-oledschermen heeft de Evnia 49M2C8900 razendsnelle responstijden, een zeer hoog contrast en uitstekende kijkhoeken. Let wel op nadelen, zoals een afnemend contrast bij omgevingslicht en colorfringing rondom kleine lettertjes.
Medio vorig jaar kwam er voor het eerst een superbrede QD-oledmonitor uit: de Samsung Odyssey OLED G9 (49G95SC), een scherm van meer dan een meter breed met een even grote oppervlakte en dezelfde resolutie als twee 27"-wqhd-monitors naast elkaar. Tel daar alle goede eigenschappen van de QD-oledtechniek bij op, zoals fantastische responstijden, geweldige kijkhoeken en een zeer goede hdr-beeldweergave, en je hebt een tot de verbeelding sprekende gamingmonitor. Hoewel de prijs sinds onze review gedaald is, kost hij nog steeds meer dan 1400 euro.
Sinds de Odyssey OLED G95SC is er een aantal goedkopere schermen met hetzelfde paneel verschenen, waarvan we er eind vorig jaar al twee hebben besproken: de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en de Samsung Odyssey OLED G93SC. Het ASUS-scherm bleek te beschikken over een betere kleurweergave en een bredere featureset, met bijvoorbeeld USB-C-docking voor je laptop, maar het ververst 'slechts' op maximaal 144Hz. De beide Samsung-monitors doen 240Hz, wat een nog scherpere weergave van bewegend beeld oplevert, als je videokaart het aankan, maar hebben weer geen USB-C-aansluiting.
In dit artikel bekijken we de Philips Evnia 49M2C8900, die de pluspunten van beide schermen hierboven belooft te combineren: USB-C-docking én 240Hz. Daarbovenop beschikt het scherm over Ambiglow als unique selling point; vergelijkbaar met Ambilight op Philips-televisies projecteren rgb-lampjes achter op het scherm de kleur van het beeld op je muur, wat een nog immersievere spelervaring moet opleveren. Naast goed uitgerust is de Evnia 49M2C8900 aantrekkelijk geprijsd, met een vanafprijs van 1199 euro. Daarmee is het behalve de Odyssey OLED G93SC de goedkoopste monitor met dit paneel. We zijn kortom benieuwd naar de praktijk en resultaten uit ons testlab. Heeft Philips de beste QD-oledsuperwide gemaakt?
Design en aansluitingen
Het design van de Evnia 49M2C8900 lijkt op dat van de goedkopere Evnia-monitors die we vorig jaar hebben besproken, maar het topmodel in de serie ziet er met zijn witte kast met zilverkleurige accenten toch wat luxer uit. Verder zijn veel van dezelfde designkenmerken aanwezig, zoals het subtiele vakjespatroon op de achterkant van de behuizing en het haakje voor de headset bovenaan de voet, dat net als de spitse poten is uitgevoerd in een gespikkeld soort plastic. Onder het scherm zit een bredere rand met rechtsonder de powerled, die je eventueel kunt uitschakelen in de osd.
Net als bij veel andere oledmonitors is het paneel van de Evnia 49M2C8900 erg dun. De poorten en verdere hardware die nodig zijn om het scherm te laten werken, zitten op een dikkere kast midden op de achterkant. Tussen die kast en de rest van het paneel zit over de hele lengte een sleuf, waarschijnlijk voor de koeling. Behalve die duidelijk voelbare opening sluiten alle onderdelen netjes op elkaar aan. De bouwkwaliteit van het geheel voelt prima aan.
De voet is voorzien van een opening en een clipje om kabels netjes weg te leiden. Hij stelt je in staat om de monitor 12 centimeter in hoogte te verstellen, 20 graden naar links of rechts te draaien en hem 15 graden naar achteren of 5 graden naar voren te kantelen. De hoogteverstelling voelt nogal stroef aan, maar het scherm staat wel redelijk stabiel op zijn poot. Mocht je een eigen draagoplossing willen monteren, dan vind je daarvoor een meegeleverde Vesa-bracket in de doos.
Achter op de Evnia 49M2C8900 zitten vier beeldaansluitingen: tweemaal HDMI 2.1, een DisplayPort 1.4-ingang en een USB-C-poort geschikt voor DisplayPort Alternate Mode. Uiteraard kan ook de vierpoorts-USB3.1-hub worden verbonden via USB-C. Philips heeft nog een tweede USB-B-upstreampoort op het scherm gezet, die via de osd kan worden toegewezen aan een andere beeldingang. Zo kan op het scherm aangesloten randapparatuur automatisch switchen tussen twee systemen. Dergelijke eenvoudige kvm-functionaliteit ontbreekt op de Samsung Odyssey G9-ultrawides. De ROG Swift OLED PG49WCD heeft juist uitgebreidere functies, zoals het kunnen kopiëren van bestanden tussen aangesloten computers, mits je de bij dat scherm geleverde software installeert,.
Volgens de specificaties is de USB-C-poort geschikt voor 90W Power Delivery, voldoende voor krachtigere laptops, maar niet voor de meeste gaminglaptops. Opvallend is dat het scherm maximaal slechts 65W kan leveren als de helderheid hoger staat dan '70' in de osd of wanneer USB-randapparatuur meer dan 5W nodig heeft. Het huidige maximum wordt vermeld in het systeemmenu van de osd. Kennelijk heeft de ingebouwde voeding van de Evnia 49M2C8900 niet voldoende vermogen om alle features gelijktijdig te laten werken, waar een monitor als de ROG Swift OLED PG49WCD geen last van heeft.
Bij het verhogen van de helderheid tot meer dan '70' daalt de maximale USB Power Delivery tot 65W, zoals aangegeven in de osd.
Featureset en osd
De onscreen display van de Evnia 49M2C8900 is niet heel fijn in gebruik, zeker als je de joystick achter op het scherm gebruikt om het te bedienen. Het pookje zit niet middenonderaan het scherm of helemaal in de uiterste hoek, zoals bij veel andere monitors, maar rechtsonder op de dikkere kast achter het paneel. Daardoor moet je met je hand in een onprettige hoek om het scherm heen graven. Gelukkig levert Philips ook een afstandsbediening mee. Naast een d-pad heeft die knoppen voor veelgebruikte instellingen, zoals het wijzigen van input, volume en helderheid. Op de afstandsbediening van de Odyssey OLED G9 G95SC ontbreken sommige van deze toetsen. Waar de Samsung-afstandsbediening toekan met een knoopcelbatterij, vereist die van Philips twee AAA-batterijen, wat hem een stuk forser maakt.
Het pixelige en zo te zien niet op native resolutie gerenderde menuutje van de Evnia 49M2C8900 beschikt over een lange reeks kleurpresets, met instellingen voor gamma en kleurtemperatuur, die helaas worden vergrendeld zodra je de sRGB-optie activeert. Er zijn geen instellingen voor andere kleurruimtes, zoals Display P3 of AdobeRGB. Het gamemenu bevat de gebruikelijke optie om een richtkruis over het beeld weer te geven, plus een functie genaamd Stark ShadowBoost, die inderdaad de schaduwen helderder maakt, maar tegelijk verscherping over het beeld legt. Zoals de meeste andere (QD-)oledschermen heeft de Evnia 49M2C8900 geen responstijdinstelling, noch een motionblurreductionfunctie.
Door de typische vormgeving van het menu met verticale in plaats van horizontale tabbladen moet je soms naar onderen, dan weer naar rechts bladeren om een scherm verder te komen, waarbij je om opties te activeren, soms naar rechts en dan weer naar onderen moet klikken. Als je je aandacht erbij houdt, is het logisch wat je moet doen, maar ik heb veel fijner vormgegeven menu's gezien, onder andere op de concurrerende ROG Swift OLED PG49WCD en Samsung Odyssey OLED G9 G93SC.
Toen ik de luidsprekers van de Evnia 49M2C8900 voor het eerst probeerde, schrokken we ons op de redactie een hoedje. Niet dat ze superslecht zijn, integendeel: de vier 7,5W-luidsprekers geven een verbazingwekkend luid en voor een monitor behoorlijk goed geluid. Het geluidsbeeld is lekker breed en er is relatief veel bas te horen. Jammer alleen is de standaard nogal doffe klank, bijna alsof er nog wat verpakkingsschuim in de luidsprekers is achtergebleven. Gelukkig bevat de osd diverse audiopresets en een vijfbandequalizer om wat frisheid in het geluid te brengen. Dan wordt duidelijk dat het met de detailweergave ook goed zit.
Praktijk: 49"-QD-oledpaneel met Ambiglow
Ambiglow is zoals gezegd een unique selling pointvoor de Evnia 49M2C8900. Links, rechts en boven het scherm zitten in totaal 24 ledjes die kunnen meekleuren met het beeld, waardoor dat nog verder lijkt door te lopen in je ruimte. Dat is vergelijkbaar met Ambilight op Philips-televisies, waarvan we weten dat sommigen zweren bij het effect. Specifiek voor de Evnia 49M2C8900 merk ik wel op dat het scherm zelf al een groot deel van je blikveld vult als je er goed voorzit, dus ik vraag me af of de meerwaarde even groot is als bij een televisie.
Zeker als je de lampjes op de hoogste helderheidsinstelling zet, is de verlichting in een donkere ruimte goed te zien vanaf een positie voor het scherm. Dat geldt niet voor de rgb-verlichting van veel andere gamingmonitors, die bovendien vaak niet in staat is om automatisch mee te kleuren met het beeld. Wellicht kun je met wat hobbywerk en losse rgb-ledstrips alsnog een soortgelijk effect voor elkaar krijgen op andere schermen, maar de oplossing van Philips is geheel plug-and-play.
Hoewel de lampjes de kleur van het beeld prima overnemen, reageren ze niet supersnel en ook is de 'resolutie' van het backlight natuurlijk erg laag ten opzichte van het scherm. De Ambiglow-leds geven dus niet veel meer dan een indruk van de gemiddelde kleur aan een bepaalde kant van de monitor, waarbij beeldinformatie onderaan het scherm toch al niet wordt meegenomen, omdat daar geen ledjes achter het scherm zitten. In de osd zijn ook een paar lichteffecten te vinden die onafhankelijk van het beeld werken. In tegenstelling tot sommige andere gamingmonitormerken heeft Philips geen software om de verlichting van dit scherm te synchroniseren met die van andere (rand)apparatuur.
Colorfringing op de Samsung Odyssey OLED G9 G95SC, voorzien van hetzelfde paneel als de Evnia-monitor
Over het QD-oledpaneel zelf schreven we al eerder uitgebreid in andere reviews. Het scherm heeft 5120x1440 pixels op een 49"-diagonaal, effectief evenveel als twee 27"-wqhd-monitors zonder rand ertussen. Dat biedt vooral meerwaarde voor pc-games of voor desktopgebruik, maar niet voor consolegaming. Met 1800R is de kromming van het paneel minder sterk dan die van veel lcd-superwides op dit formaat of de kleinere oledultrawides op basis van een woledpaneel. Het schermoppervlak lijkt een beetje op dat van een plasmatelevisie; je ziet scherpe reflecties en overdag oogt het scherm een beetje grijzig, waarmee het contrast lager lijkt. Een ander nadeel aan het QD-oledpaneel is de ongebruikelijke driehoekige subpixelindeling, die ertoe leidt dat er soms gekleurde randjes te zien zijn, vooral aan de boven- en onderkant van contrastrijke overgangen. In tekst is die colorfringing vooral te zien bij witte tekst op een donkere ondergrond.
Inbranden kan bij een QD-oledscherm als de Evnia 49M2C8900 een risico zijn bij weergave van stilstaande beelden. De monitor beschikt over de gebruikelijke anti-inbrandtrucjes. Zo wordt het actieve beeld telkens een klein stukje over het scherm verplaatst, wat mogelijk is doordat het paneel eigenlijk iets meer dan 5120x1440 pixels bevat. Ook is er een 'screensaver' die het beeld na een paar minuten inactiviteit veel donkerder maakt. Beide opties zijn uitschakelbaar, maar de handleiding waarschuwt dat niet te doen. Wat je niet kunt uitzetten, is de noodzaak om iedere 16 uur een 'pixelverversing' te doen. Tijdens dat proces blijft het scherm maximaal een kwartier op zwart. Overigens verschijnt al na 4 uur gebruik de eerste herinnering om de verversing te starten, die je op dat punt nog kunt skippen.
Verpakking
De Philips Evnia 49M2C8900 wordt geleverd in een full colour bedrukte doos. De inhoud wordt op zijn plek gehouden door piepschuim. Rondom het scherm zit het gebruikelijke foamzakje, en de kabels en voeding zijn verpakt in plastic zakjes ter verdere bescherming. Volgens Philips is de hele verpakking recyclebaar.
Hoewel de handleiding van de Evnia 49M2C8900 tot twee keer toe vermeldt dat inbranden is uitgezonderd van de garantie, staat op de productpagina dat inbranden wel degelijk onder de driejarige fabrieksgarantie valt. Ook fabrikanten als ASUS, MSI en Alienware geven twee tot drie jaar garantie voor inbranden op hun oledmonitors.
Testmethode en testveld
We meten helderheid, contrast en kleurweergave met behulp van een Spectracal C6-colorimeter, die we profileren met behulp van een JETI Spectraval 1501 Hires-spectroradiometer. De metingen worden uitgevoerd met behulp van Portrait Displays Calman Color Calibration-software. Over de testprocedure lees je meer in deze .plan. We meten het scherm niet alleen door zoals het uit de doos komt, waarbij we de helderheid voor kleurmetingen afstellen op een waarde die de 150cd/m² zo dicht mogelijk benadert; we stellen het scherm ook in voor kleurruimtes als sRGB en, indien relevant, Display P3 en AdobeRGB, waarbij we zo nodig aanpassingen doen aan gamma en kleurtemperatuur. De instellingen die we hebben gebruikt, vind je in de tabel hieronder. In dit kortere artikel staan alleen de metingen waarbij het scherm is ingesteld voor sRGB en Display P3. De overige scores vind je op de productpagina.
De hdr-meting voeren we uit met dezelfde software en meetapparatuur en een VideoForge Pro-patroongenerator. Voor de responstijdmeting gebruiken we een fotosensor en de LeCroy WaveRunner 6100-oscilloscoop. De inputlag meten we met een Leo Bodnar-tester. Om de kijkhoeken te bepalen, meten we onder een hoek van 45 graden de resterende helderheid en de kleurverandering ten opzichte van een loodrechte meting. Voor de uniformiteitsmeting kijken we naar de verhouding tussen de helderheid op vijftien meetpunten, gemeten op een volledig wit en een volledig zwart scherm. Ook bepalen we de relatieve kleurverschillen langs de randen ten opzichte van het midden. Tot slot meten we het energiegebruik van de monitor, zowel op de maximale helderheid als op een vaste helderheid van 150cd/m².
Kleurruimte
Standaardweergave
SRGB
Display P3
AdobeRGB
Beeldmodus
Standard
Standard (sRGB: On)
Standard
Standard
Kleurtemperatuurinstelling
6500 kelvin
N.v.t.
6500 kelvin
6500 kelvin
Gamma-instelling
2.2
N.v.t.
2.2
2.2
Helderheid instelbaar?
Ja
Ja
Ja
Ja
Het testveld in deze review komt ongeveer overeen met dat van de eerdere bespreking van de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD en Samsung Odyssey OLED G9 G93SC. Behalve die concurrenten staat ook de Odyssey OLED G9 G95SC in de grafieksets, waarmee de Gigabyte Aorus CO49DQ als enige momenteel verkrijgbare 49"-QD-oledmonitor níet in het overzicht staat. We hebben deze 144Hz-monitor helaas nog niet kunnen testen.
In het overzicht staan ook andere luxere superwide- en ultrawidemonitors. Behalve de oledschermen beschikken de meeste van die monitors niet over goede hdr-ondersteuning, behalve de Samsung Odyssey Neo G9 49" (C49G95T) en de onlangs geteste Odyssey Neo G9 57" (57G95NC). De kleinere van de twee Neo G9-monitors heeft dezelfde 49"-diagonaal, resolutie van 5120x1440 pixels en refreshrate van maximaal 240Hz als de Evnia 49M2C4900. Dankzij een miniledbacklight met meer dan 2000 zones en een piekhelderheid van 1000cd/m² plus een contrastrijk VA-paneel, is de hdr-weergave beter dan bij veel andere lcd-monitors.
Testresultaten en conclusie
De Philips Evnia 49M2C8900 ondersteunt AMD FreeSync Premium Pro en is Nvidia G-SYNC-gecertificeerd. Het bereik loopt in beide gevallen van 50 tot 240Hz, waar andere merken vaak een minimum van 48Hz specificeren.
Met adaptive sync ingeschakeld op de RX 7700XT springt de Evnia 49M2C8900 terug van 'HDR Movie' naar 'Standard' en wordt het eerste tabblad met hdr-instellingen vergrendeld.
Hoewel AMD FreeSync Premium Pro belooft dat de combinatie van hdr en FreeSync goed werkt, hadden we daarmee toch problemen bij de Radeon RX 7700XT in ons testsysteem. Bij het inschakelen van adaptive sync in de osd wordt het menu met beeldinstellingen vergrendeld en meldt het scherm dat het niet meer in de hdr-modus staat. Dat blijkt ook doordat de piekhelderheid van 1000cd/m² nu niet meer gehaald wordt. Met een ander systeem met Nvidia RTX 4080 Super ervoeren we geen problemen met hdr bij het inschakelen van G-SYNC. We hebben Philips op de hoogte gesteld van deze bevindingen en zullen de review updaten zodra er een reactie volgt.
Op het gebied van responstijden maakt de Evnia 49M2C8900 het niet spannend. Net als alle andere oledmonitors die we hebben getest, reageert de monitor supersnel, ruimschoots sneller dan gangbare lcd-monitors. We noteren een gemiddelde responstijd (gemeten over 20 transities) van slechts 0,4ms, ruimschoots op tijd voor de 240Hz-refreshrate, waarbij er iedere 4,2ms een nieuw beeld op het scherm moet komen. Zoals uit de overige grafieken blijkt, duren alle overgangen bij de Evnia 49M2C8900 ongeveer even lang; er is geen sprake van problematische transities die langer duren. Van storend zichtbare over- of undershoot is ook geen sprake.
De Evnia 49M2C8900 biedt kortom een erg scherpe weergave van bewegend beeld. Ten opzichte van de beide Samsung Odyssey OLED G9-superwides doet de monitor het echter niet merkbaar beter. De Evnia 49M2C8900 ziet er wel scherper uit dan de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD als beide monitors op hun maximale refreshrate draaien, want het ASUS-scherm komt niet verder dan 144Hz. Een krachtige videokaart heb je wel nodig om dat voordeel te behalen. Nieuwere oledmonitors die in 2024 uitkomen, kunnen een nog scherper beeld geven doordat ze een nog hogere maximale refreshrate dan 240Hz ondersteunen, waarbij sommige van die schermen ook beschikken over black frame instertion voor het reduceren van motion blur. Er zijn echter nog geen 49"-oledsuperwides verschenen of aangekondigd met bfi of een refreshrate hoger dan 240Hz.
Inputlag
Ook de inputlagmeting van onze Leo Bodnartester levert geen grote verrassingen op. De Evnia 49M2C8900 blijkt iets trager dan de snelst reagerende schermen, maar het verschil bedraagt niet meer dan 1ms bij weergave van een 1080p/60Hz-signaal. Bij weergave van een 1080p/120Hz-beeld zien we een inputlag van afgerond 5,0ms, wat ongeveer een halve milliseconde trager is dan de snelst reagerende monitors.
We vervolgen de testresultaten met de meting van de maximale en minimale helderheid, en het contrast bij gebruik van de standaard beeldinstellingen. Uiteraard is het contrast bij de Evnia 49M2C8900 perfect, doordat een zwart scherm helemaal geen licht geeft. Let er wel op dat je het scherm niet in een lichte ruimte zet, want dan lijkt zwart grijzig en kan het scherm er zelfs minder contrastrijk uitzien dan de gemiddelde lcd-monitor.
De Evnia 49M2C8900 noteert een minimale helderheid wit van zo'n 45cd/m², laag genoeg om het scherm in donkerdere omgevingen prettig bruikbaar te laten zijn. Het scherm zit precies tussen de concurrentie van ASUS en die van Samsung in, waarbij de Odyssey-schermen van Samsung het op dit punt slechter doen en de monitor van ASUS nog donkerder kan worden afgesteld. De maximale sdr-helderheid van de Evnia 49M2C8900 komt iets lager uit dan de concurrentie: rond 225cd/m², waar we gebruikelijk een waarde van ongeveer 250cd/m² zien voor QD-oledpanelen. Je kunt de Evnia 49M2C8900 kortom beter niet in een felverlichte omgeving zetten.
Net als andere QD-oledmonitors houdt de Evnia 49M2C8900 de helderheid in sdr ongeveer constant, onafhankelijk van de hoeveelheid wit in beeld, waar de helderheid bij het weergeven van hdr-beelden juist wel sterk kan fluctueren en het scherm bij het weergeven van kleinere hoeveelheden wit een stuk feller kan zijn. Een constante helderheid is precies wat ik zou willen voor sdr-weergave, want op de desktop kan zo'n steeds fluctuerende helderheid storend zijn. In tegenstelling tot de monitors van ASUS of Samsung heeft de Evnia 49M2C8900 geen optie om de helderheid voor kleinere hoeveelheden wit wél verder op te voeren bij sdr-weergave, mocht je dat toch willen.
Weergave sRGB, Display P3 en AdobeRGB
Standaard toont de Evnia 49M2C8900 het volledige kleurbereik van het paneel, dat veel breder is dan het gebruikelijke sRGB. Het scherm kan de Display P3-kleurruimte volledig laten zien en ook een groot deel van de AdobeRGB-kleurruimte, maar het native kleurbereik komt niet echt goed overeen met een van beide standaarden. Voor normale sRGB-content heeft het scherm gelukkig een sRGB-stand die het bereik inperkt, maar Philips had beter ook standen ingebouwd voor Display P3 en AdobeRGB om het scherm daarvoor echt goed geschikt te maken.
Op veel schermen van Philips en zustermerk AOC die ik in het verleden heb gezien, had het inschakelen van de sRGB-stand tot gevolg dat je de helderheid niet meer mocht aanpassen, waarbij de fabrikant die helderheid nogal eens had vergrendeld op een onbruikbaar hoge waarde. Gelukkig is de Evnia 49M2C8900 niet voorzien van die ergerlijke beperking, maar daarmee is het goede nieuws over de sRGB-afstelling wel gezegd. Uit de doos is de kleurweergave afwijkend, waarbij de osd geen goede mogelijkheden geeft om dat te herstellen doordat er nog steeds veel andere menuopties achter slot en grendel verdwijnen. Bij het aanpassen van gamma of kleurtemperatuur wordt de sRGB-modus automatisch geannuleerd en gebruikt het scherm weer zijn volledige kleurbereik.
De sRGB-stand perkt het kleurbereik van het scherm redelijk netjes in tot de sRGB-driehoek, met een klein beetje oververzadiging in groen en rood. Dat gaat dus goed, maar helaas is de kleurtemperatuur veel te laag. Gemiddeld over alle grijstinten ligt die op 5778 kelvin, stukken minder dan de gewenste 6500 kelvin. Dat betekent dat er een rode zweem over het beeld ligt. De grijsafstelling loopt verder averij op door de afwijkende gammacurve, waarbij het scherm vooral donkerdere grijstinten extra donker maakt ten opzichte van de sRGB-gammacurve waar we het scherm naar afmeten. Het gemiddelde gamma komt daardoor ook hoger uit, op 2.3 in plaats van 2.2. Met al deze foutjes in het achterhoofd mag het geen verrassing heten dat de gemiddelde kleur-, grijs- en colorcheckerafwijkingen bij de Evnia 49M2C8900 verder oplopen dan bij de meeste andere schermen die we hebben getest. Te oordelen aan het resultaat van de colorcheckertest, die een gemiddelde neemt van de afwijking van primaire kleuren, veelgebruikte mengkleuren en grijstinten, eindigt de Evnia 49M2C8900 ruim onder de andere high-end gamingmonitors in de vergelijking.
Bij Display P3-weergave is de Evnia 49M2C8900 in het voordeel ten opzichte van veel lcd-monitors doordat hij het volledige kleurbereik kan laten zien. De gamingschermen met lcd-paneel in dit overzicht blijven steken op ongeveer 90 procent. Te oordelen aan de testresultaten zou ik liever een van die schermen gebruiken als Display P3-weergave belangrijk is. Zoals gezegd heeft de Evnia 49M2C8900 geen stand die het eigen kleurbereik van het scherm goed omrekent naar het Display P3-bereik, waardoor de tint van groen uit de pas loopt. We zagen bij de Samsung Odyssey OLED G9 (49G93SC) eerder hetzelfde, reden dat ook die monitor het slecht doet op dit onderdeel.
Opnieuw is de grijsafstelling van de Evnia 49M2C8900 niet best; de gemiddelde kleurtemperautuur komt met 6204 kelvin iets beter in de buurt van de gewenste 6500 kelvin dan wat we zagen in de sRGB-stand, maar het gamma is nu juist nog afwijkender. Dat komt deels doordat het scherm in standen die niet 'sRGB' zijn, een vlakkere gammacurve gebruikt, waar de sRGB-curve (die ook voor Display P3 wordt gebruikt) aan de onderkant een knikje heeft. Dat leidt tot grotere afwijkingen in de helderheid van donkerdere tinten. Zodoende eindigt de Evnia 49M2C8900 met afstand onderaan als we kijken naar de gemiddelde grijsafwijking in deze stand, en deelt hij met de Samsung Odyssey OLED G9 (49G93SC) de onderste tree in de colorcheckertest.
In principe zou de Evnia 49M2C8900 goed geschikt kunnen zijn voor AdobeRGB-weergave, want het scherm kan deze kleurruimte voor bijna 97 procent laten zien, wat (buiten oledschermen) zeker niet geldt voor alle gamingmonitors. Een AdobeRGB-stand is dan wel een must en die heeft de Evnia 49M2C8900 zoals gezegd niet. Daardoor klopt de verzadiging van rood totaal niet, wat leidt tot een torenhoge gemiddelde kleurafwijking. Door de lage kleurtemperatuur en het te hoge gamma komen de gemiddelde grijs- en colorcheckerafwijkingen, uitgedrukt in een ΔE ITP-waarde, hoger uit dan 10, wat erop duidt dat de meeste kleuren duidelijk zichtbaar afwijken. Mocht je het scherm toch voor AdobeRGB-weergave willen gebruiken, dan zal een aanvullende kalibratie noodzakelijk zijn.
Hdr-weergave
Net als andere QD-oledmonitors heeft de Philips Evnia 49M2C8900 goede eigenschappen voor wie van hdr-content wil genieten. Dankzij het oneindig hoge contrast steken heldere delen van het beeld perfect af tegen donkere schaduwen, waar zelfs de beste lcd-monitors met miniledbacklight niet aan kunnen tippen. Als het weer te geven beeld niet perfect 'past' op het raster van backlightzones, is er blooming of haloing te zien, waar je bij een (QD-)oledscherm geen last van hebt. Goedkopere lcd-monitors zonder miniledbacklight kunnen hdr-materiaal toch al niet goed laten zien, omdat het contrast veel te laag is.
Waar (QD-)oledschermen niet zo goed in zijn, is het bereiken van een hoge maximale helderheid. De Philips Evnia 49M2C8900 scoort wat dat betreft precies zoals QD-oledschermen die we al eerder zagen. In de helderste beeldmodus (waarover zo direct meer) tikt het scherm op een heel klein wit vlakje de 1000cd/m² aan. Als er meer wit in beeld is, loopt de helderheid al snel terug, tot ongeveer 450cd/m² op een 10-procentvlakje en ongeveer 250cd/m² op een volledig wit scherm. Miniledmonitors zijn makkelijk drie tot vijf keer zo fel, wat hdr-scènes die als geheel helder moeten zijn, veel meer impact geeft.
Voor de kleurweergave in hdr gebruiken we in plaats van ΔE2000 de nieuwere ΔE ICtCp-berekeningen. Deze sluiten beter aan bij het grotere kleur- en helderheidsbereik van hdr-signalen en geven meer weging aan fouten bij lagere helderheden. We noteren bovendien twee verschillende resultaten: een waarin afwijkingen van de beoogde helderheid niet worden meegenomen in de score en een waarbij dat wel gebeurt.
Ook in hdr onderscheidt de Evnia 49M2C8900 zich niet door een heel goede kleurweergave, wat vooral komt doordat het scherm de HDR PQ-curve, zeg maar de gammacurve voor hdr-materiaal, niet goed volgt in de stand met de hoogste helderheid. Gemeten volgens ons vaste testprotocol (waarbij we een 10-procentsvlakje meten) worden middentonen veel te helder afgebeeld terwijl schaduwen te donker blijven. Doen we de meting opnieuw met testpatronen die een volledig scherm innemen, dan zien middentonen er juist te donker uit. Philips lijkt de afstelling van de monitor dus niet goed te hebben afgestemd op de nogal grote verschillen in piekhelderheid die worden veroorzaakt door de technische beperkingen van het paneel.
Net als bij sommige andere oledmonitors beschikt de Evnia 49M2C8900 over een alternatieve True Black-modus, waarin het wel goed gaat en hdr-beelden als geheel de juiste helderheid hebben, ongeacht de hoeveelheid wit in beeld. Helaas gaat die flink ten koste van de maximale piekhelderheid, in deze stand slechts 440cd/m². Hoewel de osd van de Evnia 49M2C8900 verschillende hdr-beeldmodi biedt plus enkele instellingen om de helderheid en verzadiging bij te regelen, is er helaas geen stand of instelling waarmee het scherm zowel een hoge helderheid als een goede kleurweergave biedt.
Uniformiteit en kijkhoeken
Evenals andere QD-oledschermen heeft de Evnia 49M2C8900 zeer goede kijkhoeken. Zelfs onder een scherpe hoek van 45 graden bekeken blijft er nog meer dan 80 procent over van de helderheid die je direct van voren ziet. Ook de kleurafwijking loopt nauwelijks op, waarbij de zwartwaarde perfect blijft, zodat het contrast ook niet daalt. Woledschermen doen het over het algemeen iets slechter en hebben soms last van een kleurtint als je ze onder een hoek bekijkt; lcd's doen het heel veel slechter dan alle oledschermen, met een groot verlies van helderheid, een veel lager contrast en een duidelijk afwijkende kleurweergave onder een hoek.
45° links - helderheid
45° links - kleurafwijking
45° onder - helderheid
45° onder - kleurafwijking
Uniformiteit wit
Uniformiteit zwart
45° links resterende helderheid
Monitor
Schermdiagonaal
Resolutie
Gemiddelde resterende helderheid in % (hoger is beter)
Ook de uniformiteit van ons sample van de Evnia 49M2C8900 is conform onze verwachting geweldig. De zwartuniformiteit is uiteraard perfect, omdat een zwart scherm helemaal geen licht geeft, waar een lcd-monitor last kan hebben van helderheidsverschillen langs de randen. Wat de wituniformiteit betreft zit de Evnia 49M2C8900 in de top drie van de geteste oledmonitors in deze grafiek. Met het blote oog bekeken is er eigenlijk geen helderheidsverschil zichtbaar over het hele scherm en ook de kleurweergave wijkt nauwelijks af. We moeten zoals altijd opmerken dat uniformiteit een samplespecifieke eigenschap is en dus kan verschillen voor iedere monitor, maar afgaande op de ervaringen met eerdere oledmonitors die we hebben getest, is het waarschijnlijk dat ook andere exemplaren van de Evnia 49M2C8900 het zeer goed zullen doen.
Uitgebreide meetresultaten van uniformiteit: zwartuniformiteit, wituniformiteit, contrast en kleurtemperatuur op 15 meetpunten
De Evnia 49M2C8900 blijkt minder zuinig dan QD-oledsuperwides die we eerder hebben getest, wellicht door de extra features die Philips heeft geïntegreerd, zoals Power Delivery en Ambiglow-verlichting. Als het scherm is ingesteld op een helderheid van 150cd/m², noteren we een verbruik van ongeveer 78W, zo'n 15W meer dan de Samsung Odyssey OLED G9 (G93SC) en zelfs 25W meer dan de ASUS ROG Swift OLED PG49WCD. Merk op dat we het verbruik meten op een 50 procent wit scherm. Dat is voor oledschermen niet het gunstigste scenario, omdat het verbruik dan toeneemt ten opzichte van een zwart beeld, terwijl het verbruik van een lcd-monitor redelijk constant blijft.
Conclusie
De Philips Evnia 49M2C8900 is gebaseerd op hetzelfde paneel als QD-oledsuperwides die we eerder hebben bekeken, met dezelfde oppervlakte als twee 27"-schermen. Ten opzichte van die concurrenten is de prijs aantrekkelijk, en de featureset bovendien lekker uitgebreid. Het scherm voorziet in een USB-C-poort met Power Delivery voor je laptop, die helaas wat wordt afgeschaald als je de helderheid van het scherm verhoogt. Door de tweede USB-upstreampoort biedt het scherm ook kvm-functionaliteit. De Ambiglow-verlichting, vergelijkbaar met Ambilight op Philips-televisies, is een unieke extra. In de praktijk vallen ook de goede luidsprekers op, maar de osd-bediening verloopt zeker zonder de meegeleverde afstandsbediening wel erg onhandig.
Jammer genoeg valt de kleurafstelling van het scherm over de hele linie tegen, met grote afwijkingen in kleurtemperatuur en gamma, wat voor de sRGB-, Display P3- en AdobeRGB-weergave een afwijkende weergave van mengkleuren en grijstinten oplevert. Voor de laatste twee kleurruimtes heeft de Evnia 49M2C8900 bovendien geen modus die het kleurbereik van het paneel goed terug regelt, waardoor de primaire kleuren evenmin kloppen. Voor hdr-weergave heeft het scherm een modus met een goede kleurweergave en een modus met een (relatief) hoge helderheid, maar helaas geen stand die beide combineert. De instellingen in de osd blijken voor zowel sdr als hdr niet effectief om de afwijkingen bij te regelen en op dit moment constateren we ook nog een bug waardoor de combinatie van FreeSync en hdr niet goed werkt met een AMD-videokaart.
Hoewel we voorafgaand aan de review meer hadden verwacht van de Evnia 49M2C8900, betekenen deze minpunten niet dat het een in alle opzichten slechte monitor is. Van zichzelf heeft het gebruikte QD-oledpaneel een paar grote voordelen. Zo is het contrast zeer hoog, waarmee de Evnia-monitor ondanks de afwijkende kleuren toch een betere hdr-weergave levert dan veel andere monitors. Kijkhoeken en uniformiteit zijn beide uitmuntend. Belangrijk voor een gamingmonitor zijn de supersnelle responstijden. Gecombineerd met de hoge 240Hz-refreshrate levert dat een scherpe weergave van bewegend beeld op. De Evnia 49M2C8900 heeft uiteraard ook dezelfde nadelen als andere QD-oledsuperwides, zoals een afnemend contrast bij omgevingslicht en colorfringing rondom kleine lettertjes.
Onder de streep is de Evnia 49M2C8900 niet de beste QD-oledsuperwide. Hoewel de monitor op randzaken overtuigt, is de beeldkwaliteit juist minder dan bij concurrerende modellen. Daarmee is het vooral een scherm voor wie het Ambiglow-effect heel erg kan waarderen. Als je niet zelf wil gaan hobby'en met rgb-ledstrips, is dit dan zowat de enige keus.
T.net zou eens een artikeltje kunnen wijden aan het werk wat gedaan wordt tegen OLED QD color fringing. Deze discussie refereert veel (de basis is Windows) en hier is een proof of concept voor Linux om het op te lossen.
TL;DR:
Men is bezig om bestaande oplossingen tegen color fringing uit te breiden met een manier die gebruikers de mogelijkheid geeft om locaties van subpixels te definiëren. Font renderers houden rekening met deze locaties, wat het effect van color fringing sterk reduceert. Zie ook de screenshots in de discussies.
Heb zelf een 49 inch Samsung gehad , en ik ben erachter gekomen dat dit formaat als monitor te groot is .
Dit is mijn mening , en bij samsung veel problemen met instellingen en Firmware.
Echter dit formaat is wel heel COOL op je desk.
Het is dan ook meer een vervanging/alternatief voor 2x een 27"monitor naast elkaar met als voordeel dat sommige games ook fatsoenlijk (lees: niet volledig uitgerekt of ingezoomd) werken op dat formaat.
Mocht je absoluut geen behoefte hebben aan een 2e monitor dan kan ik me inderdaad voorstellen dat het wel héél groot is, alhoewel dat ook wel weer iets is waar je naar verloop van tijd aan gaat wennen.
Echter is dat practisch? 2x27" naast elkaar? Van het links boven scherm 1 naar rechts onder scherm 2is 124 cm terwijl als je ze boven elkaar plaatst het slechts 89 cm is. Dit soort schermen hebben toch wel een heel specifieke toepassing lijkt me, zoals racen en misschien shoot'm ups? Maar practisch voor werk is dit zeker niet.
Ook qua zichtveld 120 cm vs 67 cm is toch wel een gigantisch verschil, zelf heb ik 27" boven elkaar en zelfs dat is voor mijn gevoel toch wel erg veel scherm. Wellicht in de toekomst doe ik weer een stapje terug naar 2x23".
Ik heb drie schermen naast elkaar. Totaal van links naar rechts is meer dan 120cm. Ik zou niet meer zonder kunnen. Sterker nog: ik kom regelmatig ruimte tekort voor vensters...
Firefox met documentatie op 1 scherm
Tweede scherm teams chat
Derde scherm actieve teams call
4e niet bestaande scherm de IDE.
Of soms documentatie + nog een browser met Azure portal + nog een browser met Azure Devops + nog een rdp sessie.
En zo zijn er nog wel wat meer van dat soort situaties. Eigenlijk heb ik gewoon soms 4 "schermen" nodig. Of in ieder geval een scherm waar ik er 4 naast elkaar kan zetten.
Nice!
Oprechte vraag, is het eigenlijk niet een luxe probleem om meer dan 2 schermen te hebben? Alt-Tabben tussen de verschillende applicaties kan ook of is dat verre van efficient?
Dat werkt totdat je een stuk of 10 of meer applicaties open hebt staan. En uiteraard is het een luxe om meer monitoren te hebben, maar het maakt me ook gewoon productiever.
Met design/CAD/video of audio applicaties heb je heel veel dingen die ook al beter werken qua productiviteit door standaard op twee schermen te staan, denk aan een volledige 3D view en dan je layers/attributes/libraries op een ander scherm, je Premiere/AE tijdlijn/editor op een scherm en een preview + color scopes op een tweede etc. Vooral als je dan nog documentatie erbij wil hebben (een script, technische documentatie oid.) ben je dan al 3 schermen kwijt, en dan wil je wellicht nog je Teams/Email beschikbaar hebben.
Dus ja, als je veel doet met applicaties waar je standaard al twee schermen kwijt bent is een derde of zelfs vierde scherm heel handig. Afhankelijk van wat je doet is een portrait scherm dan ook nog wel eens handig t.o.v. landscape.
[Reactie gewijzigd door Autonomity op 22 juli 2024 21:48]
Rechts (24" 1080P):
Resultaat / Google (soms is het handiger op dit scherm in relatie tot was er op de linker staat)
Nog verder rechts (29" 2560 x 1080 in portret):
Spotify + Whatsapp / Teams
Volgende upgrade wordt waarschijnlijk de twee 24" schermen vervangen door een maatje groter en dan in portret. Meer hoogte is vaak praktischer dan meer breedte. Daarom heb ik ook een ultrawide (voorheen middelste scherm) in portret.
Ik werk veel door remote systemen over te nemen. Het is voor mij alleen maar prettig om dit over 2 of 3 beeldschermen te verdelen. Ik heb mijn 15,6" laptop scherm en op het werk 2 23"schermen, thuis de laptop en 1 25" scherm. Ik zou graag thuis ook meer ruimte willen zodat 2 of 3 remote sessies naast elkaar kunnen staan met nog ruimte voor teams/outlook op een ander scherm of ruimte om zaken op te zoeken terwijl je remote sessie op de voorgrond blijft.
Ik heb ook dezelfde setup van 3x 25" monitoren naast elkaar. Ik doe veel ontwikkelwerk en ik vind het praktisch om een aantal schermen tegelijk open te hebben. Je kan ze ook niet in 1x overzien en dat is ook helemaal niet mijn doel. Maar in het midden het code-scherm. Links bijvoorbeeld Teams, e-mail, WhatsApp, ... en rechts een console. Ik gebruik ook FancyZones (uit PowerToys) en dan kan je vrij eenvoudig nog meer gebruik maken van je beschikbare ruimte. Ik zou ook niet meer anders willen...
Hier hetzelfde. 24" + 32" + 24" + 29" (portrait)
Ik zou niet meer zonder willen. Twee schermen voelt gewoon niet logisch, ik heb graag een enkel scherm recht voor mij met de hoofdzaken en de schermen eromheen voor extra informatie of randzaken. Dus ik zou persoonlijk altijd adviseren of een enkel groot scherm met virtuele desktops of drie schermen, twee is gewoon telkens heen en weer kijken.
Ik heb zelf dan 4 schermen omdat ik een scherm over had (de 29" ultrawide). Deze gebruik ik voor randzaken als whatsapp en spotify, die hoef ik eigenlijk niet echt direct te zien en dit scherm staat dan ook buiten mijn directe zicht (lees: hiervoor moet ik mijn echt hoofd draaien). Minimaliseren van deze apps was ook prima geweest, maar ik had het scherm toch over en 4 schermen staat wel extra stoer natuurlijk.
Ik heb een enkel 43" 4k 16:9 scherm en dat is perfect. Genoeg hoogte om flinke stukken tekst te lezen/bewerken, genoeg breedte om 3 vensters naast elkaar te zetten en geen bezels in mijn werkruimte. 1440 pixels verticaal is echt te weinig.
Ik heb sinds kort een 49" ultrawide van LG waarbij ik de middelste helft van het scherm gebruik voor m'n main app, en het linker en rechter kwart voor de randinfo. Windows kan dit native met window snapping (WIN+Z -> 6 -> 2), voor Mac gebruik ik de open source app Rectangle.
Echter is dat practisch? 2x27" naast elkaar? Van het links boven scherm 1 naar rechts onder scherm 2is 124 cm terwijl als je ze boven elkaar plaatst het slechts 89 cm is. Dit soort schermen hebben toch wel een heel specifieke toepassing lijkt me, zoals racen en misschien shoot'm ups? Maar practisch voor werk is dit zeker niet.
Ligt er ook aan hoe je je vensters indeelt.
16:9 in het midden en dann 8:9 links en rechts ernaast, voor bv. Teams/explorer of wat dan ook.
Alternativ 3 vensters welke even breed zijn.
Zijn verschillende mogelijkheden die prima werken.
Nee, niet praktisch, daarom 2x 32" of 2x 43" voor mij.
zelf heb ik 27" boven elkaar en zelfs dat is voor mijn gevoel toch wel erg veel scherm. Wellicht in de toekomst doe ik weer een stapje terug naar 2x23".
Boven elkaar lijkt mij helemaal niet lekker, zeker niet voor je nek.
Kun je de schermen niet wat naar achteren zetten als je ze te groot vind?
[Reactie gewijzigd door Olaf van der Spek op 22 juli 2024 21:48]
Het ligt denk ik volledig aan je workflow. Ik heb nu zowel thuis als op het werk een 34" 3440x1440 ultrawide. Heerlijk, maar ik denk dat een 49" super ultrawide zoals deze eigenlijk nog prettiger zou zijn voor mijn productiviteit. Dat heeft vooral te maken met het gebruik van brede spreadsheets en vaak twee applicaties naast elkaar open.
Echter is de markt voor super ultrawides wat mij betreft nog wat te slecht. De VA panelen hebben vrijwel allemaal kuren en OLED brandt (nog steeds) in als je er ook uren per dag mee naar statische content moet kijken. Daarnaast ondersteunen veel games de beeldverhouding niet. Zelfs 3440x1440 geeft soms al issues.
Ik werk ook met twee schermen, 2x 32 inch met een curve. Wil eigenlijk ook niet meer terug naar één. Heel misschien proberen als die tweede generatie QD-OLED schermen uitkomen, zonder actieve cooling.
Jup, hier nog eentje; twee schermen naast elkaar. Vaak full-screen IDE op de ene, en documentatie, design en communicatie (slack) op de ander. Scherm wisselen is het probleem niet, het is vooral dat je documentatie en implementatie tegelijkertijd kan zien. Dit werkt minder vermoeiend.
Echter is dat practisch? 2x27" naast elkaar? Van het links boven scherm 1 naar rechts onder scherm 2is 124 cm terwijl als je ze boven elkaar plaatst het slechts 89 cm is. Dit soort schermen hebben toch wel een heel specifieke toepassing lijkt me, zoals racen en misschien shoot'm ups? Maar practisch voor werk is dit zeker niet.
De Samsung G serie, Asus ROG, Dell Alienware, Evnia, dit zijn allemaal gamerlijnen van deze fabrikanten. De naam van deze monitor geen dus al weg bedoelt te zijn voor gamen.
Ook qua zichtveld 120 cm vs 67 cm is toch wel een gigantisch verschil, zelf heb ik 27" boven elkaar en zelfs dat is voor mijn gevoel toch wel erg veel scherm. Wellicht in de toekomst doe ik weer een stapje terug naar 2x23".
Op mijn werk heb ik twee 27" 1440p schermen naast elkaar staat en dat is voor mij te weinig werkoppervlak. Ik had IT gevraagd om 4K schermen, maar "die hebben we niet". Als het je om het formaat gaat, kun je een kleiner scherm nemen met hogere resolutie. Je hebt dan kleine windows maar je kunt er meer kwijt op je scherm zonder dat het onscherp wordt. Dus is denk dat het ligt aan je werk en de manier waarop je werkt hoeveel werkoppervlak je nodig hebt en of dit scherm iets voor jou is wanneer je naast gamen professioneel aan het werk gaat op dit scherm.
Voor thuis heb ik zeker interesse in zon formaat, al moet ik eerst een PC upgrade doorvoeren. Maar goed, die kan ik doen zodra ik een 49" scherm vind die aan mijn eisen voldoet; die heb ik nog niet gevonden.
[Reactie gewijzigd door ABD op 22 juli 2024 21:48]
Persoonlijk ben ik dat niet helemaal met jou eens (een vervanging voor twee monitoren). Lange tijd had ik er twee (eigenlijk nog steeds) van 24", eentje stond centraal voor mij en eentje links of rechts daarvan als 'secundair' scherm. Nu heb ik een 3440x1440 als hoofdscherm en dan nog een monitor ernaast (wederom als 'secundair' scherm).
Dus qua dat is het wel echt anders, ik heb nog nooit bij iemand gezien dat ze twee monitoren als 'een' gebruiken en dan in het midden van hun blikveld de schermranden hebben zitten.
Uiteraard gebruikt niemand 2 monitoren als "1" omdat je inderdaad met bezels te maken hebt. In de praktijk heb je dus 1 "hoofdscherm" en het andere ernaast. Maar nu je 1 groot scherm hebt met dezelfde resolutie/oppervlakte als 2 losse monitoren kun je het nu wel prima als "1" gebruiken en andere (kleinere) vensters links en rechts van je hoofdventster (in het midden).
Op mijn werk gebruik ik standaard 2x 24"monitor (1920x1080) en zou er meteen voor kiezen om dit te vervangen voor 1 groot scherm!
Ik heb dit ooit bewerkstelligd op mijn werk door gewoon de berekening te presteren. Weet hem niet meer exact maar het was zoiets als ‘stel ik word x% (was erg laag) productiever, dan heb je hem in een jaar al terug verdient’.
Ik gebruik ook 2x 24 1080p inch op kantoor voor webdevelopment etc. Ik kan echter niet oordelen hoe ik een widescreen setup zonder bezels zou ervaren want dat heb ik nooit gebruikt. Ik weet wel hoe het is om op een 55 inch 4k oled tv te werken maar dat is toch wel even heel wat anders.
Ik kan echter niet een hele goeie reden verzinnen anders dan cool- of patsfactor voor een enkel widescreen scherm voor mijn werkzaamheden. Het prijsverschil is ook enorm. 2 schermen van 100 euro ps voldoen prima en het zijn twee 'hokjes' waarin je werkt, wat ik persoonlijk als fijn ervaar omdat er een duidelijke scheiding zit tussen de verschillende werkzaamheden. Ik test ook liever webpagina's op een echt 1080p scherm omdat dit de meerderheid vertegenwoordigt en ik kan altijd het venster even uitrekken over twee schermen om de resposiveness te testen over een resolutie van 2160px breed. Een widescreen scherm is niet helemaal nutteloos, maar het is ook niet heel erg essentieel en de meerprijs rechtvaardigt de toegevoegde waar gewoon niet voor mijn werk.
Als ik de hele dag zou videobewerken met timelines etc, of FL studio, dan is een widescreen ineens heel nice, echter gaat mijn voorkeur dan ineens toch weer naar een grote 4k TV want dan kan je ook een hele berg kwijt (ook in de hoogte) en de prijs is in verhouding beter.
[Reactie gewijzigd door BruT@LysT op 22 juli 2024 21:48]
Je slaat de spijker op z'n kop mbt je argument over de prijs; dit is inderdaad de reden waarom we dit nauwelijks tegenkomen op het werk. De prijs voor 2 losse monitoren is aanzienlijk goedkoper dan 1 grote monitor.
Daarnaast is het maar zeer de vraag of het op het werk überhaupt veel meerwaarde biedt gezien de gemiddelde (kantoor)werkzaamheden. In andere woorden: er zullen weinig applicaties zijn waarbij het echt een meerwaarde biedt om de content echt "in het midden" te hebben en de gehele oppervlakte als 1 groot scherm te gebruiken (zonder bezels uiteraard).
In privé setting is dit uiteraard anders aangezien je daar eerder een game of film kijkt en geen last wil hebben van bezels of op 1 monitor te werken/kijken.
Uiteraard gebruikt niemand 2 monitoren als "1" omdat je inderdaad met bezels te maken hebt.
Heb jaren lang met 2x 5:4 19" monitors naast elkaar gewerkt. Voornamelijk voor Audio productie, VST etc. Erg handig om een sequencer en mixer op de 1 en Vst instrumenten en FX op de ander te hebben. De resolutie en specs van de eerste paar generaties flatscreens waren helaas om te huilen in vergelijking met mn oude crt scherm. Wat dat betreft zijn we qua beeldkwaliteit jaaaren terug naar de middeleeuwen gegaan.
Gamen was ook alleen in t begin wat wennen met behoorlijk dikke bezels(1cm). Vooral met shooters vond ik t uiteindelijk zelfs heerlijk om een zgn. verticale meetlat naast je target te hebben. Geloof dat mn aim er zelfs beter van werd . Al mis ik t natuurlijk niet nu ik een ultrawide heb . Die waren er toen helaas nog niet.
Kun je het scherm nog kalibreren en instellen met goede soft- of hardware? Vind het altijd jammer dat er bij de reviews staat scherm niet goed gekalibreerd of instellingen kleur niet goed. Begrijp niet waarom fabrikanten dit niet direct, af fabriek goed doen. Ze weten toch dat hun hardware getest wordt en een slechte kalibratie kan leiden tot matige verkoop of zeg ik iets verkeerds?
Ik sluit me helemaal bij je aan. Ik vraag me tevens af of dit ergonomisch verantwoord is. Iemand die weet voor welk doel deze monitoren worden ontworpen en hoe het zit met de ergonomie?
Gebruik zelf een 49" monitor van Dell (U4924DW) en omdat dit scherm niet zo extreem krom is werkt het juist ideaal, je verliest namelijk geen bureau ruimte wat wel het geval is bij andere 49" modellen.
Nee mij krijg je niet meer terug op 2x32" of 2x27".
Ik kom zelf van 2x 34" ultrawides (LG34UC88-B) maar na 6 jaar werd het tijd voor iets nieuws. De Asus PG49 die ik nu heb is iets kleiner, ik heb ook minder schermresolutie (3440*2 x 1440 vs 5120 x 1440) maar wat een genot is dit. Ik ga nooit meer terug naar iets kleiners, of met bezels.
Ik heb dezelfde, Dell lijkt ook wel de enige die een 3600R in het assortiment heeft die veel beter past bij productiewerk. En neemt de helft minder diepte in op het bureau dan de 1800R’s
Ik ben helemaal oled- en ambilight-gek en vond dit daarom een heel interessante monitor. Toen eens diep nagedacht en ik game niet, werk er alleen op en 9 van de 10 keer is dat overdag in een super lichte kamer.
Mijn werkzaamheden bestaan voornamelijk uit php development waardoor ik 90% van de tijd in een IDE en een browser met veel wittinten zit.
Niet de ideale omstandigheden voor deze monitor.
Grootste nadeel echter, dat een Mac toch liever een wat hoger aantal pixels heeft voor zo'n oppervlakte. Vanuit een studio display voelt het toch als een achteruitgang, ben ik bang.
Zelf heb ik een 34" monitor van 3440x1440 pixels, dus grofweg hetzelfde alleen minder breed. Werk er (werk)dagelijks op met mijn Mac (ook veelal in de IDE). Zelf werkt dat prima voor mij, geen enkel probleem met dat dit een lagere pixeldichtheid heeft dan een 4(+)k monitor.
Het grootste probleem is dat macOS het scherm niet herkend als HiDPI waardoor de tekst blurry blijft. Ik stoor me hier ook aan op mijn 49" ultrawide. Zeker voor een apparaat met een Apple prijskaartje vind ik dat dit niet zou mogen.
Deels zeker wel. Het heeft te maken met hoe macOS tekst rendered. Het is natuurlijk van de zotte dat je op een 5120 x 1440 geen scherpe tekst krijgt. Windows en Ubuntu krijgen dat prima voor elkaar.
Dan kan ik je de macOS app better display aanbevelen. Lost direct je probleem op maakt in ieder geval van mijn 3440x1440 een hidpi monitor en de resolutie. https://github.com/waydabber/BetterDisplay
Er is ook een gratis variant maar app is het geld meer dan waard.
Hmm nee eigenlijk niks bijzonders moeten doen. Je moet wel de keuze maken voor een hidpi resolutie in de app. Die worden aangeduid met een soort van *. Op welke resolutie heb je hem staan?
1440p en 4K kunnen net zoveel tekst in de hoogte weergeven afhankelijk van de schaling. Bij dit scherm kun je dan 2 lappen tekst naast elkaar zetten.
Op het werk hebben we 1440p schermen en thuis heb ik 4K. Er zijn momenten dat ik dat verschil duidelijk merk, maar dat is vooral in de scherpte, niet in de hoeveelheid content ik kan weergeven. Mac OS schaalt deze schermen naar gelijke grootte. Dat hoeft natuurlijk niet, maar dan worden de lettertjes op een 27 inch 4K scherm wel klein als ik die kleiner schaal. Voor code en tekst maakt het dus geen verschil, behalve dat de tekst thuis wat scherper is.
[Reactie gewijzigd door cmegens op 22 juli 2024 21:48]
Ik zou persoonlijk nooit een computerscherm schalen boven de 100%, dat doe je met TV's waar je wat verder vanaf zit of op laptops met veel te kleine 4k schermen. PC's heb ik altijd gebruikt met super kleine letters, ook destijds met 21inch CRT's op 2048x1536. Heerlijk zo klein. In dat geval betekent het ook dat je op een 16x9 4k scherm meer kwijt kunt in de hoogte. In elk geval, dat is hoe ik ermee zou werken. Dat sommigen liever de boel opschalen, moet je helemaal zelf weten, maar wat zonde van de beschikbare resolutie. Als 100% te klein voor je is, moet je een groter scherm nemen. Maar dat is natuurlijk ook mijn mening, ik ben inmiddels al van 'de oude stempel' en schaling vind ik gewoon zonde en verneukt soms ook GUI etc. Hoewel dat tegenwoordig een stuk beter is blijf ik toch liever gewoon bij hoe het hoort, 100%
[Reactie gewijzigd door BruT@LysT op 22 juli 2024 21:48]
Jup. Ik heb met die reden de LG 34wk95u (5120x2160) gekocht. Merk dat ik helemaal geen gebruik meer maak van window snapping maar gewoon applicaties ergens neerzet en zo groot maak als nodig. Ik zou dit concept nog wel als 40" groot OLED met wat extra pixels uitgewerkt willen zien worden.
Het is wel handig als je de samenvatting leest even snel kan doorklikken naar punten die je opvallen. Bij elkaar is het toch een flinke lap tekst en plaatjes.
Bijzonder dat ambiglow als pluspunt wordt genoemd. dit is m.i nog altijd een kwestie van smaak, ik vind het persoonlijk vreselijk irritant, net als die "filmische belichting" op youtube.
Ik kan me dat levendig voorstellen. Daar moet je "doorheen" kunnen kijken. Vond het een mega interessant scherm, tot ik het stukje over color fringing tegenkwam.
k heb echt mijn best gedaan om het te accepteren, inclusief enkele tweaks . Morgen ontvang ik een ASUS ROG Swift OLED PG32UCDM. Met 4K-resolutie op 32 inch en de derde generatie panelen, is het probleem niet langer van toepassing.
Voor mij bijvoorbeeld. Ik ben op de markt voor een ultrawide monitor die ik met displayport en usb hub kabel aan me pc aansluit, maar met een usb-c kabel aan me laptop aansluit zodat ik maar 1 scherm + muis en toetsenbord combi nodig heb en niet met een kvm switch + dock combi moet werken wat allemaal compatibiliteitsgeneuzel geeft naast een berg kabels. Maar dan vind ik 90w over usb-c wel een vereiste met het oogpunt op straks een nieuwere laptop die meer vermogen vraagt dan me huidige die het nog wel doet op 65w.
Maargoed, ik wil er ook op gamen en vertrouw gen 1 qd oleds en de huidige woled schermen nog niet genoeg. Daarnaast kom ik van een kromming van 3800R op 34" af en vind ik alles sub 2000R 34" te extreem klinken, dus ik zit nog wel even op de markt te wachten vermoed ik zo😅