Assassin's Creed Mirage
Assassin's Creed Mirage is een game in de stijl van oudere Assassin's Creed-games. Het is dus wat korter, compacter en meer verhaalgedreven dan de recente trilogie met Origins, Odyssey en Valhalla. Die keuze bevalt op zich goed, maar het is jammer dat de gameplay die erbij hoort, geen enkel teken van innovatie en creativiteit vertoont. De insteek is dus ouderwets, maar de gameplay is dat ook. Dat maakt dat Mirage niet aanvoelt als een heel nieuwe game, maar meer als een soort 'Assassin's Creed Greatest Hits'. Daarnaast ogen de charactermodels niet overtuigend en laat de AI van de soldaten in het spel het veelal afweten, waardoor het makkelijk als altijd is om ze een voor een uit te schakelen. Assassin's Creed Mirage is al met al niet veel meer dan een aardig tussendoortje en dat is voor een grote franchise als deze een beetje pijnlijk.
:fill(white):strip_exif()/i/2005358694.jpeg?f=thumblarge)
Tussen de twee grote hallen van het Los Angeles Convention Center ligt een lange gang die beide hallen met elkaar verbindt. De buitenmuur van precies die gang bood tijdens de E3 jarenlang ruimte aan allerhande gamesreclame. De laatste jaren werden de creaties wat minder, maar wat langer geleden werd de volledige lengte van die buitenwand vaak bestreken door één gigantisch doek, met daarop een of meer figuren gehuld in een capuchon. Ezio Auditore, Edward Kenway en Arno Dorian hebben op deze manier over het zuidelijke deel van Downtown LA uitgekeken. Het was tekenend voor de positie die Assassin’s Creed op dat moment innam als een van de grootste gamefranchises ter wereld, met een flinke lijst indrukwekkende games.
Die status is veranderd. Dat komt niet eens zozeer doordat de games minder goed werden, maar vooral doordat de koers van de serie meermaals werd veranderd. Na experimenten met ‘Assassin’s Creed op zee’ in Black Flag en Rogue, volgden de traditionelere, maar technisch wankele Unity en Syndicate. De serie verloor tractie en Ubisoft besloot het over een andere boeg te gooien. Met Assassin’s Creed Origins werd begonnen aan een nieuwe trilogie. De game werd groter, langer en opener. De speler kon in een grote, open wereld min of meer zelf bepalen waar hij heen ging, al werd dat beperkt doordat vijanden in sommige gebieden een duidelijk hoger level hadden en dus te sterk waren voor hoofdpersonage Bayek. Opvolgers Odyssey en Valhalla werden op hetzelfde fundament gebouwd. Zeker Valhalla was in onze ogen een erg geslaagde game, maar deel van de conclusie was ook dat het met Assassin’s Creed weinig meer te maken had. Het was een toffe actiegame, maar The Hidden Ones werden er een beetje met de haren bijgesleept.
Assassin’s Creed Mirage betekent een volgende koerswijziging en wel een die de serie terug naar de basis moet brengen. We kunnen Assassin’s Creed Brotherhood, algemeen beschouwd als de meest iconische van alle games in de serie, als uitgangspunt nemen. Dan zien we dat de overeenkomsten legio zijn; de game kent één hoofdpersonage, speelt zich af in één grote wereldstad, richt zich primair op de strijd tussen de Assassins en de Order (of Templars) en duurt pakweg twintig uur om door te spelen. We hebben Baghdad in plaats van Rome en Basim in plaats van Ezio, maar verder is de opzet van de game zeer vergelijkbaar.
De hamvraag is dus of deze keuze Assassin’s Creed terug kan brengen naar de status van weleer. De vorige trilogie had minder met de basis van Assassin’s Creed te maken, maar de games voelden wel moderner aan. Nu een stap terug zetten is wat dat betreft risicovol. Daarnaast kun je je afvragen in hoeverre er nog nieuwe, originele verhalen te bedenken zijn in de setting van de eeuwigdurende strijd tussen The Hidden Ones ofwel Assassin’s enerzijds en de Order of the Ancients ofwel Templar Order anderzijds.
Straatdief wordt Assassin
De setting is immers herkenbaar. De speler speelt in Assassin’s Creed Mirage de rol van Basim Ibn Ishaq, een jonge kruimeldief die opgegroeid is in en rond de straten van een dorpje in de buurt van Baghdad. Op een dag probeert hij een mysterieus object te stelen dat eigendom blijkt van The Order of the Ancients. Als soldaten Basim dreigen te doden, weet Master Roshan hem net te redden. Ze neemt hem mee naar Alamut, naar het trainingscentrum van The Hidden Ones, waar Basim wordt opgeleid tot volwaardig lid van de groep om daarna de jacht te kunnen openen op de leden van The Order die actief zijn in Baghdad. Natuurlijk kent dat verhaal links en rechts wat verrassingen, maar in grote lijnen kun je zeggen: het is het standaardverhaaltje van jong persoon komt in contact met de Assassins, wordt getraind en wordt een van hen.
:strip_exif()/i/2006164208.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2005358692.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2005827678.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2004637360.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community)
/u/215060/crop60c87cf439ed8_cropped.png?f=community)
/i/2005334252.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2005967236.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2005535524.jpeg?f=fpa)