Corsair Xeneon Flex 45WQHD240

Krom of recht? Aan jou de keus

Featureset en praktijk

Met zijn buigbare scherm ziet de Corsair Xeneon Flex er anders uit dan de gemiddelde monitor. Het matzwarte ontwerp met zijn rechte hoeken oogt minimalistisch. Opvallend voor een gamingmonitor, zeker een heel dure, is het gebrek aan rgb-verlichting. Het paneel is bijna even dun als dat van een gemiddelde oledtelevisie en heeft een zeer dunne plastic omlijsting. Midden op de achterkant zit een plastic doosje waarop de voet is aangesloten. Vanaf de zijkanten van het doosje wijzen twee scharnierende draagarmen naar de uiteinden van het paneel. Daar zitten ook de hendels die je gebruikt om het scherm krom te trekken en die met een druk op het knopje op iedere hendel achter het paneel kunnen worden weggeschoven. Corsair heeft onderaan het scherm een derde hendel toegevoegd waarmee je het paneel kunt kantelen. In tegenstelling tot de exemplaren aan de zijkant is die gemaakt van metaal en niet inklapbaar.

De rechthoekige voet van de Xeneon Flex is niet afneembaar en het scherm heeft ook geen VESA-gaten om een andere draagoplossing te kunnen monteren. Het onderstuk met de spitse poten is gemaakt uit een stuk metaal en voelt zeer solide aan; het verticale gedeelte is van plastic. De verstelmogelijkheden blijven beperkt tot kantelen. Niet echt wat we verwachten van een monitor van bijna 2500 euro. Vermoedelijk had de mogelijkheid tot hoogteverstelling of draaien het buigmechanisme onbruikbaar gemaakt doordat je het scherm tijdens het buigen steeds had meebewogen op de poot.

Waar de LG OLED TV Flex is voorzien van een motortje om het paneel krom te trekken, buig je het scherm van de Xeneon Flex gewoon met de hand. Corsair zegt dat het scherm 10.000 tot 15.000 keer van recht naar krom moet kunnen buigen, wat overeenkomt met vijfenhalf jaar lang vijfmaal daags buigen. Dat wil ik graag geloven, maar het mechaniek van de Xeneon Flex voelt nog niet helemaal af, zoals Corsair al had aangegeven. Dat blijkt bijvoorbeeld doordat het scherm niet helemaal netjes plat wordt gehouden. Het valt niet snel op als je gewoon voor het scherm zit, maar wel als je er recht vanaf de zijkant naar kijkt. Het buigen van het scherm gaat daarbij niet heel soepel. Je moet kracht zetten om het paneel krom te trekken. Een beetje druk naar onderen geven helpt, zeker als het scherm op een glad bureau staat, zoals op onze testopstelling, waar de monitor bij het platduwen de neiging had om naar achteren te bewegen.

De inklapbare handvatten aan de zijkanten voelen weinig solide aan en kunnen een beetje heen en weer bewegen in hun behuizing, waarbij me tijdens het kromtrekken opviel dat de onderste bezel in het midden een klein beetje loskomt van de rest van het paneel. Als het mechaniek zijn uiterste stand heeft bereikt aan een van beide kanten, hoor je een klik, maar het paneel is zo flexibel dat het nog een stukje verder kan buigen. Je moet zelf stoppen met trekken of duwen. Het paneel lijkt er overigens geen last van te hebben. In tegenstelling tot bij een lcd, die als je er een beetje druk op zet, allerlei afwijkingen laat zien, gebeurt er tijdens het buigen niets in het beeld. Grappig is dat je het scherm eventueel aan één kant kunt kromtrekken en aan de andere kant niet, zoals op de foto op de vorige pagina wordt gedemonstreerd.

Aansluitingen

Alle aansluitingen van de Xeneon Flex zitten op de poot. Naar achteren wijzen een DisplayPort 1.4-ingang, twee HDMI2.1-poorten en een USB-C-poort met DisplayPort Alt Mode, samen met de aansluiting voor de losse voeding en twee van de vier USB-A 3.1-poorten. Hoewel het voedingsblok 240W moet kunnen leveren aan het scherm, kan de Xeneon Flex via USB-C slechts 30W doorleveren, niet voldoende om de gemiddelde laptop aan de gang te houden, laat staan een krachtige gaminglaptop. Een minpuntje is ook dat de HDMI2.1-poorten slechts 24Gbit bandbreedte bieden, de helft van wat mogelijk is. VRR wordt tenminste wel ondersteund.

Voor op de verticale staander vind je nog twee USB-A 3.1-poorten en een 3,5mm-koptelefoonpoort. Met hun locatie onder het paneel zijn ze zeer makkelijk bereikbaar. Datzelfde geldt voor de twee knoppen en het joystickje voor de bediening van de osd, die rechts naast de poorten zitten. Bij de aan-uitknop zit ook de recht naar voren wijzende powerled, die helaas niet kan worden uitgezet in de osd.

Osd met oledopties

Via het schermmenu kun je uiteraard wel de helderheid en kleuren regelen. In tegenstelling tot bij lcd-monitoren is er geen optie voor overdrive en het scherm heeft ook geen mogelijkheid voor blackframe-insertion om beweging nog scherper te laten lijken. Wel kun je een richtkruis en fps-teller over het beeld projecteren. In de sectie System staan opties die in combinatie met het oledpaneel zeer van pas komen. Via de optie Image Retention Refresh kun je beeldretentie verhelpen, al heb ik die gedurende de reviewperiode niet ervaren. Een refresh duurt ongeveer vijf minuten, waarbij het scherm uit staat en de powerled geel knippert.

De functie Orbit laat het beeld een klein beetje over het scherm bewegen. De Xeneon Flex heeft daartoe wat meer pixels dan de 3440x1440 die je ziet, zodat het beeld niet geschaald hoeft te worden. Volgens de specificaties zijn het er 3456x1456. De functie gaat voortvarend te werk, want op de Windows-desktop zag ik het beeld regelmatig een stukje verspringen. De fabrikant belooft dat het scherm zelfs na lang desktopgebruik vrij van burn-in zal blijven en geeft drie jaar garantie tegen burn-in en dode pixels. De Alienware AW3423DW QD-OLED-monitor van Dell kreeg eerder ook zo'n burn-ingarantie. Het is goed dat Corsair deze garantie geeft ter geruststelling, maar tegelijk zou ik van een scherm van bijna 2500 euro niets minder verwachten dan dat het drie jaar foutloos functioneert.

Op oledtelevisies fluctueert de helderheid van het beeld met de hoeveelheid wit in beeld door de automatic brightness limiter. Dat vind ik op de desktop nogal storend werken. Open op een oledtelevisie bijvoorbeeld fullscreen-Tweakers met de donkergrijze tracker ingeschakeld om vervolgens over te schakelen naar Google en je ziet het beeld al verspringen. Corsair heeft in zijn monitor een functie ingebouwd om dat te voorkomen: Brightness Stabilizer, die de helderheid beperkt tot onder het niveau waarop anders de abl actief zou worden. In onze test blijkt de helderheid toch nog een klein beetje te schommelen met Brightness Stabilizer ingeschakeld, maar niet genoeg om duidelijk zichtbaar te zijn. Wat mij betreft is het een must om het scherm voor desktopweergave goed te kunnen gebruiken. Irritant is wel dat de functie ook actief blijft bij hdr-weergave, waardoor je de hele tijd handmatig moet omschakelen als je wisselt tussen hdr en sdr.

De Xeneon Flex lijkt niet te beschikken over dimmingfuncties als logodimming en de automatic static brightness limiter, waarmee LG's oledtelevisies wel worden uitgerust en die voor pc-gebruik irritant kunnen zijn. Alleen als je een minuut of tien statische content laat zien, schakelt de Xeneon Flex zijn helderheid wat terug.

Fijn formaat, lage scherpte

Het schermformaat van de Xeneon Flex is zoals gezegd nieuw. Wilde je eerder iets groters dan een 21:9-ultrawide met de standaardmaat van 34" of 35", dan had je de keus uit 38"- of 40"-schermen met ongeveer dezelfde beeldverhouding en schermen van 43" of 49" die veel breder waren. De Xeneon Flex heeft een diagonaal van 45" met dezelfde 21:9-beeldverhouding als kleinere ultrawides. Dat geeft een beeld dat je blikveld mooi vult, zeker als je het scherm instelt op zijn grootste kromming van 800R. Dat getal wil zeggen dat een denkbeeldige cirkel van Xeneon Flex-monitoren een middellijn heeft van 80cm. Er zijn nog geen lcd's met zo'n scherpe curve. Als bezitter van een kleinere 34"-ultrawide vind ik het formaat van de Corsair Xeneon Flex fijn werken. Van mij mogen er meer monitoren komen met deze combinatie van diagonaal en beeldverhouding.

Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 - Subpixels

De combinatie van resolutie en schermdiagonaal geeft de Xeneon Flex een lage scherpte, vergelijkbaar met een full-hd-monitor van 27". De afwijkende subpixelindeling van de Xeneon Flex beïnvloedt de scherpte verder. Net als LG's woledpanelen voor televisies heeft de Xeneon Flex een extra witte subpixel, waarbij de subpixels in de volgorde rwbg naast elkaar zitten. De foto is overigens een samengestelde afbeelding; in de praktijk lichten niet alle subpixels tegelijk op. Zoals te zien op de opname zitten er verticaal relatief brede zwarte randen tussen de rijen pixels.

De ClearType-fontrendering in Windows, die wordt gebruikt om tekst op beeldschermen scherper te laten lijken, is standaard ingericht op een monitor met rgb-indeling. Je kunt dus het best even de ClearType-tuner uitvoeren om de tekstscherpte te optimaliseren. Alsnog zijn dan de randen van sommige karakters niet heel scherp, met her en der een gekleurd randje dat op andere monitoren niet opvalt. Het effect wordt in het Engels ook wel color fringing genoemd. Corsair heeft ook een beetje pech met onze huisstijl, want ik zag het effect snel genoeg op het Tweakers-logo op de grootte waarop het in de bovenste balk wordt getoond. De schuine rand tussen het zwarte en het groene gedeelte in het logo heeft een rood randje dat er eigenlijk niet hoort te zitten.

De Xeneon Flex is daarmee geen monitor om heel dicht op te gaan zitten, maar dat is ook al zo door de imposante beelddiagonaal. Op een comfortabele kijkafstand vond ik de beeldscherpte op dit scherm niet storend laag. Daarbij viel me het effect van de afwijkende subpixelindeling op het beeld af en toe op, vooral bij het bekijken van tekst. Ik vond het echter lang niet zo aanwezig als de color fringing op de Alienware AW3423DW met zijn QD-oledpaneel. De driehoeksvorm van de pixels van die monitor leidt tot duidelijker zichtbare gekleurde randjes, die in meer situaties optreden, bijvoorbeeld op horizontale lijnen en gekleurde tekst. Bij de Xeneon Flex veroorzaakt dit echter geen problemen.

Waar LG's woledpanelen voor televisies over het algemeen een glimmende coating hebben, zijn woledpanelen voor monitoren vaak semi-glossy, met een toplaag die invallend licht een beetje verstrooit. Dat is ook zo bij de Xeneon Flex. De coating is ongeveer even sterk als die van de gemiddelde lcd-monitor en zorgt ervoor dat je het scherm in een normaal verlichte ruimte beter kunt gebruiken dan een televisie, ten koste van een subtiel glinsterend effect op vooral heldere, effen kleuren. Zeker gezien de lage helderheid van het paneel vind ik dat een prima trade-off. In vergelijking met de AW3423DW, waarvan het paneel in verlichte ruimten snel een beetje grijzig oogt, blijft zwart bij invallend licht zwarter op de Xeneon Flex.

Waarschijnlijk WBE

Met dank aan onze nieuwe spectroradiometer kunnen we gedetailleerde metingen doen aan het lichtspectrum van een monitor. Te oordelen aan de spectrale 'vingerafdruk' van de Xeneon Flex heeft het scherm vermoedelijk een modern WBE-oledpaneel (ook aangeduid met de marketingterm Evo), met een duidelijkere groene en rode piek dan bij de oude WBC-panelen.

• Volgende pagina 3. Testmethode en testveld