Saints Row
Saints Row is een vermakelijke game, die bij vlagen de hoogtijdagen van de serie laat herleven in een doldwaas avontuur gevuld met allerlei hilarische missies. De game komt veelzijdig uit de hoek. Dat is fijn, maar lang niet alle kanten van het spel zijn even sterk of even noodzakelijk om je mee bezig te houden. Daarnaast valt de basisgameplay snel in herhaling, waardoor Saints Row te snel zijn aantrekkingskracht verliest. Wat niet helpt is dat de game er op diverse vlakken verouderd uitziet. De lichteffecten vormen daarop een uitzondering, maar sommige textures en het lage tempo waarmee schaduwen worden ingeladen of hoe gebouwen ineens aan de horizon verschijnen, kan echt niet meer. Jammer, want Santo Ileso is een leuke stad om te verkennen, zelfs al heeft het verhaal weinig om het lijf. Saints Row is net als zijn voorgangers uitstekend geschikt voor de nodige uurtjes hersenloos vermaak en flauwe humor. Verwacht alleen niet dat de game zelf ook nog heel erg goed is.
Toen we een maand of twee terug met Saints Row aan de slag konden, concludeerden we dat we ons prima hadden vermaakt in de vier uur durende kennismaking met deze nieuwe Saints. Kort voor de gamescom begon, kwam deze reboot van de franchise uit, waardoor het spel bij ons even in een wachtrij kwam te staan, maar inmiddels hebben we Santo Ileso uitgebreid kunnen verkennen en hebben we onze versie van The Saints laten uitgroeien tot een van de machtigste bendes van de stad. De weg daarnaartoe was zoals je mag verwachten van Saints Row: actievol, kleurrijk en verrassend, maar helaas ook wel een tikje lelijk.
We speelden de preview op een pc en deden de review op een Xbox Series X. Wellicht dat dat een deel van de verklaring is waarom het ons twee maanden terug nog niet zo opviel dat Saints Row grafisch gezien een game lijkt uit een ander tijdperk. Het is een pijnpunt waar we onlangs op de gamescom nog over vielen toen we naar Ubisofts Skull & Bones keken. Doordat sommige games al goed gebruikmaken van de mogelijkheden van de jongste generatie consoles en videokaarten, vallen de games die dat nog niet echt doen in negatieve zin op. Saints Row is zo’n game. Het hoeft niet te betekenen dat de game meteen niet meer leuk of goed is, maar het is wel een van de eerste dingen die opvalt bij het spelen.
Toch doet Saints Row leuke dingen op technisch gebied. Het geeft gamers met een Xbox Series X of PlayStation 5 bijvoorbeeld de keuze uit vijf grafische modi, waarbij er twee ook nog de optie hebben om ray-traced ambient occlusion aan te zetten. Dat maakt zeven manieren waarop je de game op grafisch vlak kunt instellen. De opties variëren van spelen in 1080p met een volledige focus op framerate tot spelen in 4k, waarbij de framerate niet vastgezet is op 30fps, maar daar in de praktijk ook niet ver meer bovenuitkomt. Voor de 1080p-Ultra- en de 1440p-High Quality-settings geldt dat je raytracing als optie kunt aanzetten. De andere manier van licht en schaduw simuleren werpt zijn vruchten af: zeker schaduwen komen met deze feature een stuk beter naar voren, al vonden we het verschil ook niet zo groot dat je Saints Row niet zonder raytracing zou kunnen spelen.
De lichteffecten zien er met, maar ook zonder raytracing, goed uit. De makers hebben de spelwereld ook lekker volgebouwd met sfeervolle lichtbronnen. Zeker in verhaalmissies zul je veel opvallend belichte omgevingen tegenkomen en dat geeft de game een fijne uitstraling. Saints Row is een game die zich onderscheidt door een flinke bak actie te bieden, wat gepaard gaat met veel chaos. Je kunt veel kapot rijden, opblazen en ga zo maar door. Het mag gezegd worden dat de game al die chaos moeiteloos aankan. De framerate dipt zeker in de woestijnomgeving af en toe wel wat, maar zelfs spelend in de 4k-modus blijft het steeds goed speelbaar.
Pop-in
De reden dat dat zo is, hangt wellicht samen met het pijnpunt waar we mee begonnen: de rest van de game ziet er verouderd uit. Dan doelen we op hoe gedetailleerd de textures en de personages zijn, hoe die personages bewegen en hoe ver je vooruit kunt kijken en op welke manier nieuwe textures en schaduweffecten worden ingeladen. Schaduwen van bomen of andere elementen verschijnen soms pas wanneer je er enkele meters vandaan rijdt. Rijdend in een auto en zéker vliegend in een helikopter zie je continu pop-ineffecten. Vlieg je boven Santo Ileso, dan zijn verder weg gelegen stukken van de stad soms helemaal niet zichtbaar, tot je dichterbij bent. Dat zijn dingen die we niet meer zouden moeten zien op deze generatie consoles.
Het levert Saints Row meteen een achilleshiel op, want hoewel er dus ook dingen zijn die goed zijn, oogt het geheel gewoon niet modern. Daar komt nog bij dat Saints Row behoorlijk wat last heeft van bugs en andere rariteiten. Je ziet personages in de spelwereld regelmatig rare toeren uithalen en we maakten maar liefst twee keer mee dat we de game opnieuw op moesten starten omdat ons personage niet meer op alle input reageerde, waardoor de game onspeelbaar werd. De actieve missie moest daarna vanaf het begin herspeeld worden en dat is funest voor je spelplezier. Saints Row maakt op technisch vlak dus geen goede indruk en dat is jammer.
Een game hoeft technisch geen hoogvlieger te zijn om alsnog leuk te kunnen zijn en Saints Row is voor een groot deel zeker leuk. De basisgameplay zit best aardig in elkaar en Volition heeft zijn uiterste best gedaan om de verhaalmissies zo spectaculair mogelijk te maken. De ene keer doe je stunts in een auto om een vastgoedmagnaat zo ver te krijgen je het eigendom van een oude kerk cadeau te doen, een andere keer gebruik je een dixie, met iemand erin, als sloopbal om een kamp van een rivaliserende bende te vernietigen en op weer een ander moment steel je een tank met behulp van een helikopter. Saints Row is van veel markten thuis, zoals we dat ook wel een beetje gewend zijn van de spelserie.
Vier huisgenoten
Die missies doe je in het kader van het verhaal, of eigenlijk: het excuus dat de game voor je opwerpt om flink wat chaos te veroorzaken. Van een echt verhaal is verder nauwelijks sprake. De speler neemt de rol aan van een rookie die in dienst treedt bij Marshall Defense Industries. Na een paar succesvolle missies mag je al snel voor de grote baas zelf werken, die in jou een groeibriljant ziet. Wanneer je echter een missie falikant verpest, ontslaat de beste man je en val je in een diep gat. Daar kruip je uit met behulp van je vrienden, die zo hun eigen problemen hebben. Die vrienden zijn namelijk gelieerd aan andere bendes in Santo Ileso en hoewel de ‘roommate code’ ze voorschrijft elkaar op de hoogte te houden van bende-plannen die mogelijk problemen veroorzaken voor de anderen, botsen de belangen toch regelmatig. Die intro bereikt een climax als alle vrienden van de speler hun respectievelijke bendes uitgegooid worden en het viertal er alleen voor staat.
:strip_exif()/i/2005344812.jpeg?f=imagearticlefull)
Wat er daarna gebeurt laat zich raden: de vier beginnen een eigen bende, luisterend naar de naam The Saints. Met alleen het starten van een bende heb je echter nog geen macht. Bovendien hebben de vrienden nog een appeltje te schillen met Marshall, The Idols en Los Panteros: de drie andere grootmachten in Santo Ileso. Er is dus werk aan de winkel. Dat werk kun je op verschillende manieren krijgen, maar je telefoon speelt hoe dan ook een belangrijke rol. Je smartphone is feitelijk de hub vanaf waar je alle facetten van het spel bijhoudt. Je kunt er missies starten, de kaart van de stad openen, je persoonlijke profiel, skills en perks bijhouden en opdrachten vanuit de Wanted-app accepteren. Werk als premiejager maakt de Saints niet direct machtig, maar brengt wel geld in het laadje en zonder geld kan zelfs de grootste gangster niets.
Louche ondernemingen starten
Dat geld heb je nodig voor allerlei zaken, zoals wapens en upgrades voor die wapens. Ook belangrijk: slots voor perks moet je kopen, dus ook daar is geld voor nodig. Een beetje slimme crimineel ziet dan al dat alles steeds handmatig binnenharken niet handig is. In plaats daarvan kun je beter een zakelijk imperium opbouwen. Vanuit hun hoofdkwartier kunnen de Saints allerlei louche zaken starten, zoals een foodtruckbedrijf dat niet alleen eten verkoopt, maar ook allerlei geestverruimende middelen. Open je zo’n bedrijf, dan ga je passief geld verdienen. Om de potentie van dat bedrijf nog wat verder op te krikken, kun je problemen in de buurt oplossen. Denk daarbij aan het verslaan van vijandelijke knokploegen en het tegenwerken van concurrerende bedrijven, bijvoorbeeld door hun foodtrucks te stelen.
Hoewel dit aspect van de game best leuk in elkaar zit, verloren we onze interesse er toch best snel in. Er zijn genoeg andere dingen te doen die vaak voor spectaculairdere gameplay zorgen en je hebt al dat inkomen ook weer niet écht nodig. Ook zoiets: je kunt het hoofdkwartier van je Saints verrijken met allerlei cosmetische elementen. Die vind je dan ergens in Santo Ileso, je neemt er een foto van en vervolgens kun je dat element gebruiken bij het opleuken van je kerk. Leuk bedacht, maar er is geen enkele noodzaak om dat te doen en het voelt daarom nutteloos.
:strip_exif()/i/2005344818.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat laatste gevoel komt na een tijdje steeds vaker voor. Dat komt ook omdat de gameplay toch vaak terugvalt op schietpartijen tussen jou en de verschillende andere facties. De aanloop is in missies vaak dan nog wel origineel, maar zodra de wapens getrokken worden, lijkt het steeds wel op elkaar. Het helpt daarbij niet dat de game hier zeker niet op zijn soepelst is. Het mikken voelt onhandig en mede daardoor valt op dat de actie hier snel in herhaling valt. Het meleesysteem waar je op kunt terugvallen, werkt over het algemeen redelijk, maar bij sommige take-downs gaat het mis in de animaties en lijken de klappen die je uitdeelt, je vijand in de verste verte niet te raken. Dat geeft het geheel een wat koddige uitstraling en zorgt ervoor dat de game steeds net niet helemaal lekker voelt.
Afhaken
Dit is het punt waardoor we uiteindelijk afhaakten. Er zijn best nog andere elementen die niet helpen, maar die zijn niet per se dodelijk voor het spelplezier. De manier waarop auto’s zich laten besturen, voelt niet optimaal, maar daar wen je wel aan en dan is het best te doen. De dialogen zijn soms van dramatisch lage kwaliteit, maar daarin zit dan ook wel weer een soort humor. Juist de ongemakkelijkheid zorgt soms onbedoeld voor een glimlach. Het zorgt er wel voor dat je de flarden verhaal die er zijn, helemaal niet serieus neemt, maar er valt tenminste wel wat te lachen.
Dat laatste zou de reden moeten zijn om Saints Row wat langer de kans te geven. Elke missie die je start vanaf je telefoon bevat in potentie een volgende knotsgekke, leuk bedachte missie die je Santo Ileso weer op een andere manier in puin laat leggen. Steek je er wat meer moeite in, door bijvoorbeeld steeds nieuwe wapens te kopen of steeds andere skills te gebruiken in je gevechten, dan houdt Saints Row zijn aantrekkingskracht wel iets langer vast, maar het zou ons niet verbazen als veel gamers nooit gaan meemaken hoe deze nieuwe Saints de absolute macht grijpen in Santo Ileso.
Er valt genoeg aan te merken op deze Saints Row, maar toch hebben we ons best goed vermaakt met deze reboot. De game scoort met humor en niet al te ingewikkelde gameplay. Die gameplay kun je zelf stukken ingewikkelder en gevarieerder maken door wat meer andere wapens en skills te gebruiken, maar de missies zelf bieden ook al flink wat originele content. Het is alleen jammer dat de basis, dus het schieten en vechten zelf, vrij snel gaat vervelen en ook niet helemaal lekker werkt. De game ziet er daarbij, afgezien van de lichteffecten, ook nog eens wat verouderd oud. Het is fijn dat Volition consolegamers ook flink wat opties heeft gegeven, zodat zij zelf de balans tussen beeldkwaliteit en framerate kunnen bepalen, maar dat betekent niet dat de game er dan ineens wel prachtig uit ziet. Het is al met al een beetje te veel van het goede voor Saints Row. Het is helemaal geen vervelende game om je een tijdje mee te vermaken, maar zestig euro zouden we er zelf niet voor neertellen.
:fill(white):strip_exif()/i/2004791442.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2005344808.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2004791334.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2005226080.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2004790864.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004831702.jpeg?f=fpa)
/i/2004791470.png?f=fpa)
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_exif()/u/172393/crop671a552786579_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/8830/crop5df8eadcd55ca_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/205997/crop59f99586a75c5.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/358371/crop5ac7c4c8cd331.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}
)
:strip_icc():strip_exif()/u/1409850/crop5ee4a83aea275_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/439987/crop585114767d2f7_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/95197/crop57a0946ec2c5a.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/119562/gunther.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6764/cergorach.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/15817/NoOne2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/76569/garfield14.jpg?f=community){kind=small}
/u/416523/fotos_in_de_cloud_android.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1249662/crop5d755b029f29b_cropped.jpeg?f=community){kind=small}