Wetenschappers kunnen 'rijstkorrel'-implantaat in lichaam draadloos opladen

Technici van de Stanford-universiteit zijn erin geslaagd om diep in het lichaam geïmplanteerde elektronica draadloos van energie te voorzien. Daardoor kan de batterij aanzienlijk verkleind worden voor implantaten ter grootte van een rijstkorrel.

De technisch-medische wetenschap kan al minuscuul kleine elektronica ontwikkelen, maar de energievoorziening vormt een struikelblok. Het lukt de wetenschap niet batterijen veel kleiner te maken en daardoor blijft ook de elektronica waar de batterijen inzitten relatief groot. Er wordt al wel gebruikgemaakt van inductie voor de draadloze energievoorziening, maar hierbij vervalt het elektromagnetische veld snel, waardoor grote spoelen nodig zijn. Ook is het bereik beperkt.

De technici van Stanford ontwikkelden een systeem dat de voordelen van inductie met golven voor korte afstand combineert met de langeafstandswerking van golven die bijvoorbeeld voor draadloze communicatie gebruikt worden. Volgens de onderzoekers is er een sweet spot tussen de nearfield- en farfield-golven, die ze 'midfieldgolven' noemen. Het systeem met plat oppervlak wordt op de huid aangebracht en de midfieldgolven verspreiden zich via de huid verder in het lichaam op een manier die volgens de universiteit te vergelijken is met hoe geluid van een naderende trein zich via de rails voortplant.

Omdat het probleem van de grote batterijen uit de weg is geruimd, konden de wetenschappers een micro-implantaat ter grootte van een rijstkorrel ontwikkelen. Daarin zijn een spiraalvormige spoel, de geïntegreerde circuits, elektrodes en fixatiemateriaal verwerkt. Volgens het team kan de 'korrel' overal in het lichaam gebruikt worden, ook in het hart of de hersenen.

In het laboratorium is het draadloos opladen getest op een varken en is het gebruikt om een pacemaker in een konijn aan te drijven. Momenteel bereidt het onderzoeksteam zich voor op tests met mensen. Uiteindelijk moet het leiden tot een nieuwe generatie programmeerbare micro-implantaten, die gebruikt kunnen worden voor het monitoren van vitale lichaamsfuncties, het stimuleren van neurale signalen en het afgeven van medicijnen, meldt de Stanford-universiteit.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Reacties (50)

Hmm, misschien ben ik een beetje een doemdenker, maar wat zijn de bijwerkingen? we weten immers allemaal wel dat onze lichamen ook op (zwak-)stroom werken, word de boel dan niet verstoord door het verspreiden van energie door je lichaam?

Dan krijg je van die leuke problemen als dat je opeens aardbeien ruikt terwijl je je pacemaker oplaad, of een stuk serieuzer, je hersenen besluiten ermee te stoppen?

Ik bedoel ik moedig het zeker wel aan hoor, het is natuurlijk alleen maar mooi als we minder zooi in mensen hoeven te proppen om hun overlevingskans te vergroten, maar er moet wel goed gekeken naar de bijwerkingen.

We hadden laatst nog dat verhaal over 'nanobuisjes', dat blijkt dat het inademen van die dingen vrijwel gelijk staat aan asbest kauwen, maar we stoppen ze al jaren in vanalles (verf plastics etc) omdat er niet van tevoren is gekeken naar de gevaren, nou gaat dit artikel natuurlijk over heel iets anders, maar ik zie het wel gebeuren dat ze over 5 jaar ontdekken dat het enorm slecht blijkt, dus ik hoop dat ze van tevoren een goed onderzoek zullen doen.

Precies! Maar helaas is ook al veel te vaak gebleken dat heel veel geld ervoor kan zorgen dat slechte ontwikkelingen toch doorgevoerd worden. (Zoals Aspartaam, ik zeg niet direct dat het slecht is, maar er zijn heel veel twijfels over en de onderzoeken die gedaan zijn, zijn heel vaak door Coca-cola o.i.d. gesponsord.)

En ik heb een gevoel dat deze technologie bijzonder veel geld kan gaan opleveren. Misschien dat ze over 10 jaar iedereen verplicht willen stellen om een chip in je lichaam te planten dat alles monitort. Heb je een slecht DNA? Krijg je bij ons geen zorgverzekering etc.

Geen enkel voedingsingrediënt is zo uitgebreid getest als aspartaam, op alle mogelijke manieren. Geen enkele peer reviewed studie of analyse van nationale voedselveiligheidsagentschappen vond ook maar het minste spoor van schadelijke effecten, op een enkele studie uit 1980 die ernstige statistische fouten bevatte na.

Het gebeurt in internationale studies dat die niet gepubliceerd worden als de uitkomsten niet de verwachtingen halen. Daar wordt sinds kort wat aan gedaan in een aantal vakgebieden door vooraanmelding, maar het is nog zeker een groot probleem dat veel onderzoeken letterlijk het daglicht nooit zien omdat de uitkomsten niet bevallen (wat de sponsor verwacht).

Klopt niet hoor. Als je verder kijkt dan je neus lang is zie je dat bijna al die onderzoeken 'gesponsord' zijn wat de totale geloofwaardigheid vernielt.

Persoonlijk krijg ik migraine als ik aspartaam drink, als ik het biet drink heb ik ook nooit last van hoofdpijn. Drink ik aspartaam, een halve fles cola, dan krijg ik een aantal uur erna migraine.

Wacht, je trekt de conclusie van betrouwbaar wetenschappelijk onderzoek in twijfel maar gelooft wel in je eigen, subjectieve ervaring die vaker wel dan niet een pure placebo is?

Hoofdpijn is echter wel een neveneffect van aspartaam dat vaker gemeld is. Verschillende studies hebben het voorkomen ervan opgemerkt, maar merkten op dat gelijkaardige symptomen ook werden gemeld bij koude, caffeïnehoudende dranken zonder aspartaam. In double blind tests (de persoon wist niet of hij een light of gewone soda kreeg) kregen mensen die hoofdpijn kregen van cola light ook gewoon migraine van echte cola. Het placebo-effect speelt dus duidelijk een rol.

Daarnaast zijn frequente gebruikers van diet-sodas ook meer dan gemiddeld geneigd om voeding rijk aan MSG, bewerkte vleeswaren, kaas, vet en andere 'junk food'-bestanddelen te eten, ook allemaal ingrediënten die migraines kunnen veroorzaken in gevoelige patiënten.

Maar dat is allemaal naast de kwestie: migraines zijn op zich niet gevaarlijk, enkel extreem vervelend. Personen die er gevoelig voor zijn kunnen cola light mijden,de meerderheid van de bevolking die overschiet kan gerust van een zoetstofhoudend drankje genieten. Beter dat dan suikerrijke dranken alvast...

Diverse studies werden inderdaad gesponsord door frisdrank- of aspartaamproducenten. Hoewel dat ze nog niet per se ongeloofwaardig maakt, is het inderdaad niet onredelijk om die studies te negeren. Maar dan blijf je nog altijd met een enorm body aan onderzoek dat geen negatieve effecten vond zitten:

- http://www.efsa.europa.eu/en/efsajournal/pub/356.htm (en de testprocedures van het efsa zijn echt belachelijk streng).
http://www.efsa.europa.eu/en/press/news/131210.htm (followup uit 2013)
-http://web.archive.org/web/20041128020903/www.fda.gov/bbs/topics/answers/ans00772.html
- http://www.hc-sc.gc.ca/fn...edulcor/aspartame-eng.php
-http://web.archive.org/web/20081216093929/http://www.nzfsa.govt.nz/consumers/chemicals-nutrients-additives-and-toxins/aspartame/

Je kunt veel zeggen van de voedingssector, maar geloof je echt dat ze de gezonheidsdiensten van de EU, het VK, Canada, Nieuw-Zeeland, Australië en diverse medische onderzoeksteams zijn geïnfiltreerd? Zoveel is aspartaam nu ook weer niet waard.

[Reactie gewijzigd door Silmarunya op 21 mei 2014 13:59]

Als ik het zo lees, is het voorlopig een proof of concept (getest op dieren). Ze moeten nu inderdaad gaan uitzoeken wat de bijwerkingen/effecten zijn. Dat kan enige tijd in beslag nemen.

Ons hele lichaam zit vol energie maar toch blijven we proberen te werken met baterijen

Er wordt hard gewerkt aan brandstofcellen die met de glucose en zuurstof uit het bloed kunnen werken. Bijvoorbeeld voor pacemakers zoals te zien in dit filmpje:
http://www.vieuws.eu/epo-...pe-cinquin-serge-cosnier/
Het staat echter nog wel in de kinderschoenen.

Daarnaast is er ook een keer getest met implantaten die hun energie halen vanuit de bloedstroom of autonoom zich hierin kunnen voortbewegen door een propellortechniek

http://news.stanford.edu/...evice-implant-022212.html


Overigens klinkt het bericht wel leuk maar de fall-back mogelijkheid qua energievoorziening is een flinke drempel die nog genomen moet worden. Pak even de pacemakers. Dat ding moet het gewoon doen, punt. De beste pacemakers qua energievoorziening waren nog wel de nuclear pacemakers (op o.a. Pu-238) waarvan er nog steeds exemplaren zijn geimplanteerd in het menselijk lichaam en 38 jaar na dato nog vrolijk doorwerken

http://uk.reuters.com/art...-dc-idUKN1960427320071220

Langzamerhand worden ze wel vervangen voor andere exemplaren die bovendien multichamber kunnen stimuleren maar het geeft wel aan hoe betrouwbaar deze waren.

Denk dat we nog ruim 10 jaar verder zijn voordat dit een beetje mainstream wordt.

Interessant. Bedankt voor de link.

Als jij ons eventjes verteld hoe we deze energie nuttig kunnen gebruiken, dan schakelen wij onmiddellijk over.

Alvast bedankt voor je inzet!

Michal heeft zeker wel een punt, waarom lichaamsvreemde materialen in het lichaam stoppen terwijl het lichaam zelf prima mechanismen heeft om energie op te slaan in de vorm van suikers en vetten. Natuurlijk is dit nog niet mogelijk nu, maar ik zie hier wel een toekomst voor, zeker met de huidige opkomst van wearable electronics.

Die implantaten zitten er niet voor niets, er is dus al iets niet helemaal in orde met het lichaam van de drager. Grote kans dat er al complicaties of andere aandoeningen zijn of komen.

Je wil dan niet afhankelijk zijn van evt te lage bloedsuikerspiegels van de patient waardoor er juist meer problemen ontstaan (falend implantaat bij gebrek aan -suiker- brandstof) dan minder....

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 64119 op 20 mei 2014 16:34]

Dat lijkt me nu niet meteen een probleem. Reken even uit hoeveel energie er in een mol glucose zit en vergelijk dat met de capaciteit van een accu ter grootte van een rijstkorrel. Geloof me, je zult er niet van flauwvallen.

Dermate zwaar suikertekort komt overigens zelden voor en is ronduit levensbedreigend. Suiker (glucose om correct te zijn) kan snel worden vrijgesteld uit glycogeen en later uit gluconeogenese.

Het lijkt me vooral het technische aspect dat problematisch is. Ik zie een dergelijk systeem niet meteen handiger, kleiner en betrouwbaarder zijn dan een implantaatje.

[Reactie gewijzigd door Silmarunya op 20 mei 2014 19:31]

Maar ik denk dat jullie iets allebei vergeten.

Dat deze techniek er nu is, betekend op geen enkele manier dat er niet wordt gekeken naar lichaams eigen energie. Dat wordt zeker gedaan (kan het niet 100% zeker aangeven, maar ik ga ervan uit dat dit wel zo is), maar misschien zijn de ontwikkelingen nog niet op zo'n niveau dat ze kunnen aangeven wat de resultaten zijn.

Reageren op deze manier is niet nodig. Ik heb niet de heilige graag maar wel het gevoel dat er vooral veel gefocust word op het gebruiken van baterijen ipv de reeds bestaande energie welke volop in het lichaam te vinden is. Uiteraard, zeer sterk van de onderzoekers dat ze dit voor elkaar gekregen hebben maar dat spreekt in mijn ogen voor zich.

Geluid werkt niet.

Als je de link volgt naar de Stanford website http://news.stanford.edu/...less-transfer-051914.html dan kan je hem met geluid bekijken.

En direct op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=7WURJ9rgwjs

[Reactie gewijzigd door thomasv op 20 mei 2014 15:55]

Nu nog standaard in een baby schieten tijdens de hielprik en we zijn er

Ben het redelijk met je eens, maar ben bang dat je dan veel ethische discussies gaat beginnen over wat mag je wel doen, baby heeft geen keuze etc. Dan krijgen we het vaccinatie drama maar dan met dit, ik denk niet dat we daar nog op zitten te wachten

P.S: met vaccinatie drama bedoel ik de mensen die weigeren hun kinderen te vaccineren, of je daar voor of tegen bent laat ik hierbij buiten beschouwing.

Midfieldgolven bestaan al langer, zie bijvoorbeeld het werk van Intel (bijvoorbeeld dit uit 2010). In potentie zou je hiermee allerhande elektronica draadloos van energie moeten kunnen voorzien binnen je huis (of zelfs op het wegdek, voor elektrische auto's). Tot nu toe lijkt het nog niet echt doorgebroken te zijn, maar heel mooi dat het nu voor medische technologie toegepast kan worden!

Ik lees in dat artikel niet dat men spreekt over midfieldgolflengte, hoewel je dat zou kunnen afleiden uit de afstand van het brandpunt wat vermeldt wordt (70cm).
Toch denk ik, uit het verhaal hierboven en de video, dat dit iets anders werkt. Bij het Intel verhaal hebben we het over een vrij grote spoel. In verhouding hebben we het in bovenstaand verhaal over veel kleinere spoelen in verhouding tot de brandpuntsafstand. Ik denk daarom dat het verschil is tussen het Intel verhaal en bovenstaande dat er gebruik wordt gemaakt van het lichaam om de golven d.m.v. resonantie voort te laten bewegen waardoor ze verder komen dan normaal mogelijk zou zijn. Dat is niet het geval bij het Intel verhaal, omdat dit niet mogelijk is door de lucht vanwege de lage dichtheid van de luchtmoleculen in vergelijking met een lichaam wat bestaat uit vaste stoffen en vloestoffen.

ben benieuw hoe dit zich verder gaat ontwikkelen en welke huidige- en toekomstige toepassingen hier allmaal baat bij hebben

[Reactie gewijzigd door snarfj op 20 mei 2014 15:58]

Gaaf zeg als je ziet hoe snel die techniek zich ontwikkeld. Respect voor de wetenschappers die hier achter zitten. Vooral het feit dat je dus op deze manier steeds meer dingen kan voorzien van spanning en op steeds kleinere niveaus, dan kan je gewoon medisch gezien een stuk meer bereiken.

Ik zou er niet aan moeten denken om met een "magetron" mijn pacemaker op te laden.
Doet me denken aan de laatste aflevering van Silicon Valley: http://www.hitfix.com/sta...ion-at-techcrunch-disrupt

Haha, ik moest er ook aan denken

Maar ik denk niet dat het goed te vergelijken valt in de praktijk

over een tijd hebben ze technologie die ervoor zorgt dat statische electriciteit van de kleding bij het gewone bewegen rechtstreeks word omgezet om interne apparatuur op te laden/ aan te sturen.

Elektronica die z'n energie haalt uit de energievoorraad van het lichaam (via het ATP-coenzyme), dat zou pas revolutionair zijn.

Op afstand laden met deze nieuwe ontwikkeling vind ik maar magertjes hiermee vergeleken. Al besef ik dat ontwikkeling nu eenmaal zo stapsgewijs gaat.