Ik lees veel reacties van Tweakers die zich betwijfelen 'of een EPD wel daadwerkelijk toegevoegde waarde heeft voor artsen/medici, 'wat je eraan hebt op de spoedeisende hulp', 'dat iedereen zomaar ongemerkt je dossier kan inzien'. Veel van jullie zijn wsl. niet of bijna nooit in een ziekenhuis geweest (gelukkig

) of hebben er in ieder geval niet gewerkt.
Graag geef ik als pas afgestudeerd arts, waarbij ik onder meer tijdens m'n opleiding 6mnd op de spoedeisende hulp heb werkt, even mijn kijk op de zaak;
- Hoe gaat een EPD levens redden of betere zorg bieden?
Medische dossiers zijn een van de meest inefficiëntie onderdelen van het artsenvak. Log, incompleet, slecht geordend, enorm decentraal verspreid. Stel je bent bekend bij de hartspecialist, huisarts en longarts en je komt op de spoed met bijv. pijn op de borst, dan liggen je papieren dossiers maar in één ziekenhuis en op 2 verschillende afdelingen in aparte archiefkasten, het huisartsdossier is digitaal maar niet in te zien in het zkh. Vaak zijn de brieven van de specialist naar je huisarts wel digitaal in te zien maar deze geven slechte up-to-date informatie, ze worden maar 1-2x per jaar verstuurd en staan pas weken tot maanden (UMC's!) nadat je langst bent geweest in de computer! Een verandering in diagnose/ernst ziektebeeld/medicatie die 2 week later gevolgen heeft is dus mogelijk niet inzichtelijk. Kom je in een ander ziekenhuis dan weten ze
helemaal niets.
Allergieën zijn nuttig om te weten, en maken zeker niet 0,01% van de spoedeisende hulp bezoeken uit zoals hier wordt gesuggereerd. In zeker 25% van de gevallen staat een allergie in de differentiaal diagnose (kortademigheid, duizeligheid, buikpijn/diarree, overgeven, collaps/onwelwording, huiduitslag etc. alleen of in combinatie), en moet dus kunnen worden uitgesloten. Alleen al in één ziekenhuis worden wekelijks levens gered door de snelle behandeling van een levensbedrijgende allergie, binnen en buiten de spoedafdeling. In de meerderheid van de gevallen stond zo'n allergie
nergens in het ziekenhuissysteem geregistreerd, ook al was de patiënt er wel zelf bekend mee!
Er zijn echter nog véél meer dingen die belangrijk zijn om te weten op de spoed of een verpleegafdeling: bijv. hartfalen/vernauwingen, longziekten/COPD, hoge bloeddruk, nierinsufficiëntie, diabetes en andere metabole ziekten, perifeer vaatlijden, psychiatrische voorgeschiedenis etc. etc. Zeker 75% van de mensen op de spoed en 90% van de mensen op de afdelingen heeft één of (veel vaker) een combinatie van deze problemen. Het kennen van deze aandoeningen, de medisch geclassificeerde ernst en hoe ze momenteel behandeld worden (medicatie met name) is vaak cruciaal in het stellen van een goede / tijdige diagnose. Bijv. bij kortademigheid bij COPD is een longinfectie erg waarschijnlijk, bij kortademigheid en hartlijden is een (dreigend) hartinfarct waarschijnlijker (versimpeld weergegeven, natuurlijk is andersom ook mogelijk). Iemand is bekend met simuleren van klachten (DSM IV simulatiestoornis), of blijkt in de voorgeschiedenis een natuurlijk pupilverschil te hebben, wat normaal een alarmsignaal is voor o.a. een beklemmend proces (bijv. bloeding) in de hersenen. En zo zijn er nog talloze voorbeelden.
Natuurlijk kan je door anamnese achter veel dingen komen maar dit is (met name op de spoed) tijdrovend en niet zelden verwarrend: jullie medische kennis is wsl. bovengemiddeld, maar veel patiënten hebben weinig begrip van hun eigen ziekte, hoe erg het (objectief) is en welke symptomen of veranderingen belangrijk zijn. Dat is hen natuurlijk geheel niet kwalijk te nemen. Het zal jullie wellicht verbazen dat 90% niet weet wat voor medicatie ze gebruiken ("een bloedverdunner en iets voor de bloeddruk dokter", zeer begrijpelijk maar dat kunnen wel 100 medicamenten zijn evenveel doseringen); men draagt (met geluk) verouderde medicatielijstjes bij zich met overal strepen en bijschriften dat onduidelijk is wat de medicatie/dosering nu is.
- Kan elke dokter/verpleegkundige/coassistent zomaar mijn dossier inzien? Wie houdt dat bij?
Nee, dat kan niet. Nu al kan alleen je behandeld arts je dossier 'direct' inzien. Verpleegkundig en medisch dossier zijn gescheiden, op een afdeling kunnen betrokken verpleegkundigen wel beiden inzien.
Kom je (op de spoed) voor het eerst bij een andere dokter, dan krijgt deze een venster voorgeschoteld "U bent niet bevoegd deze patiënt in de zien, wat is de reden van raadpleging?" De opties verschillen per ziekenhuis maar meestal iets van;
- Spoedeisende behandeling
- Eerste contact bij specialisme (met name poliklinisch)
- In medebehandeling/consult gevraagd (dit is met name tijdens een opname)
- Wetenschappelijk onderzoek (hiervoor moet de pt toestemming hebben gegeven)
- Anders, nl. ...
De veiligheidscoördinatie van het ziekenhuis houdt deze antwoorden in de gaten; zeg je 'spoedeisende behandeling' maar werk(te) je daar helemaal niet op dat moment, dan zal dit worden nagegaan. Sommige ziekenhuizen doen het direct, andere na 2-3x 'vreemde' raadplegingen.
In tegenstelling tot nú, zou je bij een landelijk EPD als patiënt zélf online kunnen inzien/melding kunnen krijgen als een (nieuwe) medicus je dossier bekijkt of wijzigt. Dit maakt het systeem veel veiliger dan nu. Werkelijk iedereen kan nu (in theorie) vrijwel ongezien op de afdeling de medisch dossiermappen doorbladeren als ze er zin in hebben, van de secretaresse tot de dokter van een andere afdeling die even koffie komt halen.
- Een elektronisch dossier is toch veel onveiliger dan een papieren dossier? Is het wel afdoende te beveiligen?
Toegegeven, dit is meer de specialisatie van de meeste Tweakers dan van mij. Maar als 'amateurtweaker' zal ik ook toegeven dat geen enkel (elektronisch) beveiligingssysteem 100% waterdicht te maken is. Echter het stelen van een medisch dossier op papier is nu net zo makkelijk als een biefstuk stelen bij de Albert Heijn; witte jassen slingeren overal in het ziekenhuis, steek er een paar pennen in, loop de afdeling op en loop met een stapel dossiers weer naar buiten. Zeker in de grotere instellingen is er echt niemand die dan op je let. Uiteraard is het moeilijker om géricht bezig te zijn, maar i.t.t. een papieren dossier kan men er meestal véél sneller achter komen dát en wie er wsl. in je digitaal dossier heeft ingebroken.
Dan is het tijd voor het maken van een afweging die ons vak heeeel vaak gemaakt wordt; weegt het risico op tegen de baten? "Hoeveel patiënten moet je screenen op darmkanker om 1 dode te voorkomen, en hoeveel mensen doe je daarmee onnodig kwaad en maak je voor niets ongerust?"
In dit geval: weegt het risico van inbreuk op EPD op tegen de voordelen van heldere, complete, up-to-date en indien nodig overal (of iig regionaal) beschikbare dossiervoering? Dat is in mensenlevens uit te drukken, in het voorkómen van complicaties of sneller genezen van ziekte, of in geld. Niet alleen een dokter die wat langer bezig is op de spoed, maar mensen liggen soms 3-4 extra dagen in ziekenhuis X (á 1500 per dag!) omdat we bijv. wachten op een oude MRI die uit ziekenhuis Y per DVD opgestuurd moet worden.

Het is niet één belletje en klaar, er komt enorm veel administratieve rompslomp bij kijken (veel bellen naar onbereikbare specialisten, verkrijgen van handtekeningen, over en weer faxen van toestemmingsformulieren, zoekrakingen bij de (interne) post, niet compatible beelden etc.) Hoeveel makkelijker zou het zijn als we na toestemming van de patiënt de beelden meteen digitaal konden bekijken in een universeel systeem?
Hopelijk heb ik een beetje inzichtelijk gemaakt waarom het EPD, naar mijn mening, bijdraagt aan betere medische zorg.
[Reactie gewijzigd door davidov2008 op 23 juli 2024 23:26]