Het is woensdag precies twintig jaar geleden dat De Digitale Stad, die veel Nederlanders voor het eerst in aanraking met internet bracht, zijn deuren opende. Door de metafoor van een stad te hanteren, probeerde de virtuele gemeenschap zo laagdrempelig mogelijk te zijn.
Het idee voor De Digitale Stad ontstond op de 'Hacking at the End of the Universe'-conferentie in de Flevopolder, waar de oprichters elkaar ontmoetten. Het project borduurt voort op bulletin board systems, waar mensen konden inbellen om met behulp van terminalsoftware berichten uit te wisselen op fora. De Digitale Stad gebruikte dezelfde techniek, maar hanteerde de metafoor van een stad, met 'bewoners' en 'pleinen', om zo laagdrempelig mogelijk te zijn. Gebruikers konden chatten via irc, mailen met elkaar en discussiëren op fora, maar DDS deed ook dienst als informatieplatform.
Gebruikers konden inbellen op een 020-nummer om rechtstreeks verbinding te maken met de Digitale Stad, maar gebruikers die over een eigen internetverbinding beschikten konden die ook gebruiken. Daarnaast hadden onder meer bibliotheken terminals waarmee de site kon worden bezocht. De Digitale Stad groeide snel in populariteit: bezoekers kwamen niet alleen uit Amsterdam, waar DDS op was gericht, maar ook uit andere steden. Later kregen die eigen DDS-varianten.
DDS was zelfs zo populair dat alle modems in de omgeving van Amsterdam waren uitverkocht en de dienst overbelast was, omdat alle twintig telefoonlijnen bij DDS bezet waren. De community moest bij KPN, toen nog de PTT, bedelen om extra telefoonlijnen.
De populariteit van de dienst werd niet gehinderd door het feit dat DDS, ondanks de stadsmetafoor, nog geheel in tekst en terminal-based was. Later volgde een website, waarbij DDS 3.0 zelfs was voorzien van graphics die de stadsmetafoor ondersteunden.
"Internet bestond al langer, maar was alleen voor goed geïnformeerde mensen beschikbaar", zo zei Marleen Stikker, een van de oprichters van DDS, in 2012 in een interview met Tweakers. "De Digitale Stad wilde gewone mensen betrekken bij internet."
Met de opkomst van andere websites verminderde de populariteit van DDS. In 2000 werd DDS een commerciële aanbieder van internet en e-mail. Inmiddels bestaat DDS nog steeds als virtuele provider en aanbieder van hosting en e-mail, maar alle oude pagina's zijn niet meer online te vinden. Enkele oude 'bewoners' zijn van plan om die op te duikelen en ten toon te stellen, schreef NRC woensdag.
/i/1389791472.gif?f=thumb)
/i/1389791471.gif?f=thumb)
/i/1389791473.gif?f=thumb)