Onderzoekers hebben alledaags keukenzout gebruikt om nanostructuren van silicium te produceren. Die structuren die de chemici op grote schaal denken te kunnen leveren, zouden onder meer voor betere accu's ingezet kunnen worden.
Silicium nanostructuren zouden diverse toepassingen op technologisch, maar ook op onder meer biomedisch gebied kunnen hebben. Zo zou het materiaal gebruikt kunnen worden om chips te koelen en zo elektriciteit op te wekken. Ook in sensors en optica zou het materiaal een rol kunnen spelen, en in het menselijk lichaam zou het poreuze materiaal op de juiste plek medicijnen kunnen afleveren. Voor een brede inzetbaarheid dienen de silicium nanostructuren echter op grote schaal geproduceerd te kunnen worden en vooralsnog bleek dat moeilijk. Chemici van de Amerikaanse Oregon State University hebben in keukenzout echter een oplossing voor de productie gevonden.
Het keukenzout, ook bekend als natriumchloride, wordt als opofferingsmiddel tijdens de productie gebruikt. Als bron voor silicium wordt kiezelgoer, dat rijk aan silicium is, gebruikt. Dat wordt tot een temperatuur van 801 graden Celsius verwarmd, waarbij silicium nanostructuren, ofwel zeer poreus silicium, ontstaan. Bij die hoge temperatuur zouden de poriën echter weer makkelijk verdwijnen, maar zout verhindert dat. Het zout dat, samen met magnesium, wordt toegevoegd, smelt eerder dan het silicium en absorbeert de warmte daarmee. Het gesmolten zout kan weer hergebruikt worden.
Het poreuze silicium zou in eerste instantie gebruikt kunnen worden als elektrodemateriaal voor accu's. Door het grote oppervlak van het nanomateriaal zouden accu's een tweemaal zo grote capaciteit hebben als reguliere accu's. De onderzoekers denken dat hun fabricageproces kan worden opgeschaald tot commercieel interessante productieniveaus. Daarnaast hebben ze het proces toegepast op een mengsel van silicium en germanium, wat tot composietmaterialen zou kunnen leiden die interessant zijn voor de halfgeleiderindustrie.