Verenigd Koninkrijk onderzoekt tegenvallende opbrengst 4g-veiling

De Britse overheid gaat onderzoek doen naar de tegenvallende 4g-veiling in dat land. De veiling bracht omgerekend 2,7 miljard euro op, ongeveer 1,4 miljard euro minder dan waarop was gerekend. De tegenvaller zou komen door de veilingmethode.

De Britse regering had gerekend op 3,5 miljard pond, omgerekend meer dan 4 miljard euro, en zit dus met een tegenvaller van 1,4 miljard euro nu de veiling niet heeft opgebracht waarop gehoopt was. Bij de veiling, waar net als in Nederland naast 4g ook andere frequenties geveild werden, kochten EE, Vodafone, O2, Three en British Telecom frequenties. EE is een joint venture van T-Mobile en Orange.

De Ofcom, de overheidsinstantie die de frequenties veilde, maakte gebruik van een systeem waarbij de winnaar niet zijn eigen bod betaalde, maar het bedrag van het op een na hoogste bod plus een klein beetje. Het totaal van de biedingen is daardoor veel hoger dan de uiteindelijke opbrengst. Het totaal bedroeg omgerekend 6,2 miljard euro, meer dan het dubbele van de huidige opbrengst.

De regering stelt daarom een onderzoek in naar de uitvoering van de veiling, meldt de krant The Guardian. Dat onderzoek, uit te voeren door het National Audit Office, is een zogenoemd Value for Money-onderzoek, waarbij wordt gekeken of de veiling wel effectief is opgezet. De 3g-veiling bracht begin deze eeuw nog 26,5 miljard euro op.

Het resultaat in het Verenigd Koninkrijk staat in schril contrast met de opbrengst in Nederland. Waar de Nederlandse regering op een half miljard euro had gerekend, kwam de opbrengst uit op 3,8 miljard euro. Nederland veilde vrijwel alle frequenties voor mobiele netwerken in één keer, wat de waarde voor providers opdreef; wie niet voldoende frequenties zou bemachtigen, zou immers moeten stoppen als mobiele provider.

Reacties (88)

Deze manier van veilen zorgt er juist voor dat iedereen de hoeveelheid gaat bieden als ze het waard vinden.

Er zijn een aantal mogenlijkheden. (3x2)

• Bied precies goed (prijs == utility)
• Bied teveel (prijs > utility)
• Bied te weinig (prijs < utility)

Voor alle 3 heb je weer 2 opties. Of je wint, of je wint niet.
Bij verlies is het alle 3 hetzelfde. Je hebt niets betaald.

Als je precies gelijk bied heb je bij winst zowiezo positieve ultitily (je hebt minder betaald dan je het product waard vind.)

Als je teveel biedt en je wint, is er een kans dat de 2 na hoogste bod nogsteeds hoger is dan de utility. Dus er bestaat een kans op verlies.

Bij te weinig bieden heb je lagere kans om de auction te winnen tegen een klein beetje hogere winst (Die misschien niet eens bestaat aangezien je de 2 na hoogste bod moet betalen)

Dus voor iedereen is het het beste om precies gelijk aan je utility te bieden. Oftewel iedereen zou juist moeten bieden op de waarde van het product. Niet dat dit in de werkelijkheid ook zo zou gaan.

Deze wijze van veilen toepassen en dan raar op je neus kijken dat het minder op brengt.

Koekoek

Deze wijze van veilen toepassen en dan raar op je neus kijken dat het minder op brengt.

Dat lijkt me een wat snel oordeel.

Er zijn honderden/duizenden academische studies verricht naar gedrag van marktpartijen bij veilingen. En er zijn meerdere theorieen over ontwikkeld. Zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Auction_theory

Ze zullen ongetwijfeld de voors en tegens hebben afgewogen van de verschillende methoden.
Uiteindelijk wil je als overheid natuurlijk een hoge prijs (dat is eerlijk tegenover de verliezers en tegenover de belastingbetaler), maar niet zo hoog dat de winnaar failliet gaat (ook weer niet handig voor de belastingbetaler, en voor de klanten).

Mogelijke redenen waarom de opbrengst laag is (in hun ogen): lage inschatting van potentiele opbrengsten door geinteresseerden, hoge inschatting van risico's, voorkennis, kartelvorming, etc.

Edit:
- Quote uit vorige post opgenomen.
- Zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Sealed_second-price_auction met kenmerken van de gehanteerde methode, inclusief voor- en nadelen

[Reactie gewijzigd door menke op 15 april 2013 11:01]

Ik zie alleen het hele voordeel niet van het betalen van de "een na hoogste bieding + een beetje." Ik weet niet of ze de bedragen van elkaar mochten zien, maar stel A biedt 5, B biedt 150, dan kan A daar financieel waarschijnlijk niet overheen, maar kan B toch het product voor 5+beetje kopen. Als de bedrijven dit van tevoren een beetje met elkaar communiceren (mag niet natuurlijk) dan is het dus makkelijk om voor een prikkie de frequenties over te nemen.

maar niet zo hoog dat de winnaar failliet gaat (ook weer niet handig voor de belastingbetaler, en voor de klanten).

Waarom niet gewoon laten betalen wat ze bieden? Het zijn commerciële bedrijven die bieden, dus die zullen ook zelf moeten inschatten wat ze kunnen bieden. Waarom die korting geven als ze de bedragen toch al bieden? (dit los van of ze het wel of niet kunnen zien, bod is bod?)

Omdat je als overheid een monopoly hebt op het verkopen van die veilingen en de bieders dermate afhankelijk zijn van die frequenties dat het best eens kan zijn dat ze, in geval van het niet verkrijgen van frequenties, het hele bedrijf gelijk op kunnen doeken. In dat geval krijg je biedingen die zo hoog op kunnen lopen dat het niet meer terug te verdienen is en daarna prijzen opgevoerd (moeten) worden. Lijkt me niet bevorderlijk voor de consument, waar de overheid natuurlijk haar eerste prioriteit heeft.

*Edit: zo zijn er al vraagtekens of bijvoorbeeld KPN het bedrag wat ze aan de veiling uit heeft gegeven ooit terug kan verdienen.

[Reactie gewijzigd door Emgeebee op 15 april 2013 11:54]

Ja dat is logisch, maar dan moet je dus niet raar opkijken dat de totaalsom lager is. Of het nettoresultaat dan beter is, is een tweede.

Waarom is dat zo raar? Je kan met peilingen en onderzoek toch een educated guess maken van hoeveel iets op gaat brengen? Zo zit de wereld in elkaar, je weet nooit hoe iets loopt maar gaat uit van een reëel scenario. Wijk je hier dermate vanaf dan kan een onderzoek zeker geen kwaad, al is het alleen al om in de toekomst betere schattingen te kunnen maken.

Daarnaast lees ik tussen de regels dat er sprake kan zijn van afspraken tussen providers. Een veiling is natuurlijk een methode bij uitstek om misbruik te maken dmv onderlinge afspraken.

Hij heeft het over de manier van veilen. Die lijkt mij ook meer een pokerspelletje dan een veiling.
Waarbij de laatste bieder een bluf van 6,2 miljard EURO heeft ingezet, goed wetende dat als niemand zijn bluf called, hij "slechts" om en bij de 2,7 miljard moest betalen.

...maakte gebruik van een systeem waarbij de winnaar niet zijn eigen bod betaalde, maar het bedrag van het op een na hoogste bod plus een klein beetje.

Tja en dan doen 2 mobiele aanbieders dat (je weet nl. niets van het bod van de ander af als het goed is) en dan ga je behoorlijk nat door express hoog te bieden.

Bv.
normaal zou een bod rond de 1,5 miljard liggen.
Aanbieder 1 denkt op de manier zoals jij het net zegt en die gooit een bod van 5 miljard er tegenaan, puur om daarna het 1-na-hoogste bod (hij rekent op +/- 1.5 miljard) + een beetje te hoeven betalen.
Maar dan komt aanbieder 2 die eenzelfde denkwijze erop nahoudt. Echter doet deze een bod van 7.5 miljard. Deze ging ook uit van 1.5 miljard, maar blijkt nu in eens 5 miljard + een beetje te moeten betalen.

Kassa voor de Staat in zo'n geval

Er van uitgaande dat ze niet weten van elkaar wat geboden is.

Kan ook zo gaan ik bied 100 euro jij 5 miljard. ik ga niet over de 5miljard heen dus heb jij hetgene voor 100 + een beetje

ik vind het niet zo'n rare methode. Wat je gaat doen als bedrijf is het volgende: Je gaat in principe hoger bieden dan dat je zelf kunt betalen, omdat je je eigen bieding nooit hoeft te betalen. Wanneer ieder bedrijf dit doet (en dat is logisch als de bedragen niet openbaar zijn voordat iedereen geboden heeft) ga je uitkomen op het hoogst haalbare bedrag. Het is maar de vraag of dit lager ligt dan in een normale veiling waar je tegen elkaar opbied, maar wel weet wat de ander geboden heeft. In dat geval gaan wellicht alleen de laatste kavels erg hoog eruit, omdat er dan bedrijven zijn die kostte wat kost iets moeten hebben. Nu biedt iedereen hoog op de kavels die ze echt nodig hebben in plaats van spreiding van risico waardoor de prijs lager uitkomt.

Biedingen gebeuren vaak onder gesloten omslag. Je weet dus niet wat een ander bied. Je bent niet aan het opbieden, je moet direct je beste bod bovenhalen.

En jouw beste bod hangt ook af van de concurrentie.

Bedrijven die bieden hebben een miljardenomzet en ze kunnen onderzoek laten plegen hoeveel de tegenpartij potentieel kan investeren. Het lijkt allemaal transparant en open waardoor het gevoel ontstaat dat er sprake is van een open markt.
Maar het is naïef om te denken dat informatie van de bedrijven elkaar niet bereikt.

Werkelijkheid is dat er maar 4 grote spelers zijn die een bod zullen willen plaatsen, het heeft geen zin om een bod te doen waarbij je de hele markt krijgt, want dan schakel je op termijn de concurrentie uit, bied je te weinig dan kan het zijn dat je te weinig locaties krijgt. Zo draait Vodafone niet naar wens, al draaien ze goede winst, dan houden andere partijen daar gewoon rekening mee. De kans dat Vodafone failliet gaat is minimaal, de kans dat Vodafone minder zal bieden is groot. Als tegenpartij kun je daar rekening mee houden en geld op zak houden.

Je kan het ook zo zien dat dit soort biedingen een verkapte belasting zijn.

Als de biedende bedrijven 10 miljard moeten betalen dan moet uiteindelijk de consument het toch betalen.

Dus gewoon goed dat het bedrag nu lager is, dan kunnen de kosten voor de consument ook lager.

Je kan het ook zo zien dat dit soort biedingen een verkapte belasting zijn.

Als de biedende bedrijven 10 miljard moeten betalen dan moet uiteindelijk de consument het toch betalen.

Dus gewoon goed dat het bedrag nu lager is, dan kunnen de kosten voor de consument ook lager.

Het ligt genuanceerder dan dat. Omdat het een oligopolie betreft is de kans groot dat de prijzen voor de consument niet dalen, maar dat juist de winsten van de aanbieders stijgen.

De basis voor de veiling is dat frequenties een schaars goed zijn dat van de samenleving is. De gebruikers zullen de samenleving moeten compenseren, zodat de waarde van het schaarse goed eerlijk wordt verdeeld.

Een veiling is een instrument om de waarde van de frequenties vast te stellen. Het idee is dat de bieders rationeel zullen handelen: ze zullen zo hoog bieden als hun eigen business case toestaat. Daardoor zal de meest efficiente operator het hoogst kunnen bieden. In de 3G-veilingen zat een te sterk prijsopdrijvend effect, maar dat kwam vooral door de hooggespannen verwachtingen in die tijd. De methode om de prijs vast te stellen op het een na hoogste bod + een opslag voorkomt dat aanbieders na de veiling in de problemen komen omdat ze net te ver hebben geboden. NB 'rationeel' handelende operators zouden dat eignlijk nooit doen.

Ontbreken van regulering leidt ertoe dat iedereen te pas en te onpas kan gaan zenden. Daarmee wordt radioverkeer uiteindelijk onmogelijk. Dit effect staat bekend als de 'Tragedy of the Commons' en doet zich voor bij allerlei publieke goeden: communale weiden, waterputten, visgronden, bos(af-)bouw, grondstofdelving.

Regulering is daarom wel nodig. Je kunt je afvragen of de prijsstelling juist is. Waar is de samenleving meer bij gebaat: een hogere opbrengst voor de staat of een lagere prijs voor mobiele verbindingen. In het laatste geval zul je wel waarborgen moeten inbouwen om onder het Oligopolie een prijsdrukkend effect te hebben.

Maar nu zit er een gat van € 1,4 miljard in de opbrengst. Dat geld is inmiddels wel opgenomen in de overheidsbegroting.
Wie zullen dat gat op mogen vullen denk je?

Dat de kosten voor de consument omlaag gaan (i.p.v. de winst voor het bedrijf omhoog) moeten ze in Engeland nog maar zien. Dat de lasten volgend jaar omhoog gaan om het tekort van € 1,4 miljard aan te vullen is een zekerheid.

Optie is om dergelijke grote multi-nationals gewoon belasting te laten betalen. Het is geen geheim dat bedrijven van dergelijke omvang de belasting de belasting legaal ontwijken.

"Je gaat in principe hoger bieden dan dat je zelf kunt betalen, omdat je je eigen bieding nooit hoeft te betalen. Wanneer ieder bedrijf dit doet (en dat is logisch als de bedragen niet openbaar zijn voordat iedereen geboden heeft) ga je uitkomen op het hoogst haalbare bedrag."

Denk eens logisch na; X bied 110% van wat ie betalen kan, Y bied 120%. Als X en Y een even grote portemonaie hebben, dan wint Y weliswaar de bieding, maar moet alsnog 110% + "een beetje" betalen; maw 10%+"een beetje" meer dan dat bedrijf Y kan betalen.

MAW; nee, dus

Precies, rationeel handelende bieders zullen daar rekening mee houden en proberen in te schatten wat het tweede hoogste bod zal zijn. Dat kunnen ze (zonder de regels van de veiling te breken) niet weten* en uiteindelijk is de meest rationele optie om het hoogste bod uit te brengen dat ze nog in staat stelt om het geveilde goed winstgevend in te zetten (winst in de zin van 'normale economische winst'; oftewel een return on investment die past bij het risicoprofiel).

* Stel je schat de waarde van de frequenties in op 3 miljard en je wilt ze heel graag hebben. Je biedt heel gratuit 10 miljard, ervan uitgaande dat de concurrentie de werkelijke waarde biedt. Dan dien je er echter rekening mee te houden dat een ander heel gratuit 9,5 miljard kan bieden. En dan ga je voor 6,5 miljard plus een opslag in het schip.

Toch wel.

Y gaat ervan uit dat X rationeel handeld en beredeneert heel rationeel dat ze dus veilig meer kunnen bieden dan ze zelf kunnen betalen.

Er zijn erg weinig mensen die puur rationeel kunnen zijn. De meeste mensen worden in meer of mindere mate ook gestuurd door 'gevoel'.
Het is als bij het kiezen van een auto of telefoon: er wordt op gevoel een mooi model gekozen, waarna allerlei rationele redenen worden verzonnen waarom dat de enige mogelijk keuze is. Wanneer dat niet zo was hadden we allemaal in een Lada gereden (want goed genoeg om van A naar B te rijden en goedkoop) en hadden we allemaal een Nokia 3310 op zak (want goed genoeg om bereikbaar te zijn). Of waarschijnlijk allemaal een OV-abonnement (brengt ons in de meeste gevallen ook van A naar B en veel goedkoper dan het totaal aan autokosten voor de goedkoopste auto) en geen telefoon op zak (voor wie is het écht noodzakelijk om 24 uur per dag bereikbaar te zijn).

Topmanagers bereiken alleen maar topposities door zich te laten gelden, door bravour te tonen, niet door rationeel en degelijk te zijn. Door rationeel en degelijk te zijn schop je het hooguit tot adviseur van een topmanager (die de adviezen zo interpreteert als hem het beste uitkomt).

Lijkt me ook erg oninteressant land om 4g aan te bieden. 3 keer zoveel inwoners dan in Nederland, maar ook ruim 6 keer zo groot kwa oppervlakte (om nog maar niet te spreken van eilanden en bergen). Ik denk dat Nederland toch wel tot de meer poplulairdere prooien van telecom-bedrijven hoort.

[Reactie gewijzigd door eL_Jay op 15 april 2013 10:48]

Een markt van die omvang is voor elke provider interessant. (Inwoneraantal van VK is trouwens ruim over de 60 miljoen, dus dat ligt dichter bij de 4 dan bij de 3x het inwoneraantal van Nederland).

Daarnaast is er sprake van een hoge mate van verstedelijking. Het gros van de inwoners woont in het gebied tussen Londen en Manchester en dan zijn er nog wat geconcentreerde "vlekken". http://webarchive.iiasa.a...ERD/DB/data/maps/gb_1.jpg

Behalve in Schotland\Wales is het terrein ook weer niet zo ruig.. en laat daar net de minste mensen wonen. Dan kun je best een dekking opzetten (binnen je concessie) waarbij je in de stedelijke gebieden goede bandbreedte hebt en voor de landelijke gebieden je er vooral op richt om dekking te hebben.

Juist ruige en dunbevolkte gebieden zijn erg kostbaar wanneer één van de voorwaarden voor het kopen van een frequentie is dat je een landelijk dekkend netwerk aan moet leggen.
Wanneer je in een paar ruige gebieden op elke bergtop een zendmast moet zetten om één huis in het dal daar onder te bedienen, moet je in de stedelijke gebiden veel winst maken om dat te compenseren.

Dit is exact hoe ebay ook werkt. Je geeft een maximum bod maar het uiteindelijke bod is het ena hoogste bod plus een beetje. Daarom zet ik meestal een start prijs op mijn veilingen anders kan je een hoop geld mislopen.

Ik was mij al aan het verbazen over de reacties hier. Het is een hele bekende en efficiente manier van veilen.
Het is met name geschikt voor sites als e-bay, omdat het automatisch jouw bod verhoogt totdat je maximum overschreden is. Voor een veilig als deze zie ik er weinig voordeel in, maar ook geen echte reden om het niet te doen. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat er afspraken gemaakt zijn, maar dat kan met een klassieke veiling net zo goed.

Misschien moet er een Value for Money-onderzoek naar dit Value for Money-onderzoek gestart worden, want het lijkt me pure verspilling.

Ik kan me voorstellen dat deze methode op bijvoorbeeld ebay beter werkt dan een frequentie veiling met (als ik het goed gelezen heb) maar 5 geïnteresseerde partijen (Dat is uiteraard ook afhankelijk van het aantal frequenties dat er geveild werd).
Als er weinig interesse is, en/of er genoeg frequenties zijn om te 'verdelen', dan kan ik me voorstellen dat de partijen niet op alle frequenties een hoog bod zullen doen, waar de hoogste bieder dan mooi profijt van heeft.

Ik denk dat de methode vooral werkt indien er een blind bod wordt uitgebracht. Is het een echte zaal veiling dan lijkt het mij weinig meerwaarde te hebben, want de veiling duurt dan langer bij elk bod en je bied normaal in stappen. Bij een digitale veiling is zo'n maximum bod handig omdat je anders iedereen wacht tot de laatste minuut om de prijs zo laag mogelijk te houden (gebeurd nu ook wel maar het heeft minder effect) Mijn ervaring is dan ook dat je vaak een hoger maximum aangeeft als je de veiling wil winnen dan dat je denkt waarop de veiling zou eindigen, dit drijft de prijs misschien weer op.

Voor een veilig als deze zie ik er weinig voordeel in...

Het voordeel is dat dit type veiling een eerlijke manier is om de frequenties te verdelen op basis van de waarde die de kopers aan het product toeschrijven.

De partij die uiteindelijk wint, betaalt nooit meer dan wat ze eigenlijk vinden dat het product 'waard' is, terwijl de andere partijen vinden dat de winnaar eigenlijk meer betaalt dan wat volgens hun het product waard is.

Het 'nadeel' zit hem vooral in de verkopende partij. Die had misschien meer geld kunnen verdienen als de kopende partijen tegen elkaar op waren gaan bieden. Op die manier kan het gebeuren dat de winnaar meer betaalt dan wat zij eigenlijk vindt dat het product 'waard' is en heeft de verkoper een mooie winst.

Bij deze veiling is het nadeel voor de verkopende partij geen issue, omdat het om een algemeen goed waarvan de kosten linksom of rechtsom wel weer bij de burger of consument terecht komen.

// Beetje off-topic, maar ter illustratie:
Ik heb hetzelfde systeem wel eens in het heel klein toegepast in m'n studentenhuis. Er was een grote kamer beschikbaar en meerdere gegadigden in het huis om door te schuiven.

Dit type veiling (blind bod voor de huurprijs, winnaar krijgt de kamer voor de prijs van het op één na hoogste bod plus een beetje) is een manier om iedereen tevreden te houden: de winnaar is blij, want ze betaalt minder voor de kamer dan wat zij vindt dat-ie waard is; de rest is blij, want zij vinden de uiteindelijke meerprijs die de winnaar betaalt meer dan wat hun de kamer waard lijkt.

Ook in dit geval was maximalisatie voor de verkopende partij geen issue: de uiteindelijke huurprijs van het hele pand stond toch al vast.

Moeten we in Nederland blij zijn dat de veiling meer heeft opgebracht dan verwacht? Nee, de overheid vangt even een paar miljard extra en als burger mogen we daar extra voor betalen, zie ook de RED abonnementen van Vodafone. De komende jaren worden wij met zijn alle kei hard genaaid om die miljarden investeringen van providers terug te betalen.

Nee, de overheid vangt even een paar miljard extra en als burger mogen we daar extra voor betalen, zie ook de RED abonnementen van Vodafone.

Jij verwacht dat als de overheid de frequenties nagenoeg gratis ter beschikking had gesteld, de telecomproviders dan lagere prijzen hadden gerekend?

Dat lijkt me ietwat naief gezien de geschiedenis van het gedrag van onze mooie geprivatiseerde telecoms.

De telco's prijzen hun produkten nou eenmaal tegen de prijs die klanten ervoor over hebben. Of ze die frequentie gratis hebben gekregen of niet, dat maakt niet uit.

Niet helemaal. In dit geval is het dus zo dat de gebruiker betaalt. Ik zit bij Telfort zonder 4G, en heb dus noch de kosten, noch de profijten. Het is dus eigenlijk een buitenproportioneel(?) hoge belasting, welke je kan kiezen te betalen door die dienst af te nemen.

Nee, de overheid vangt even een paar miljard extra en als burger mogen we daar extra voor betalen

Nee want we hoeven een paar miljard minder aan belastingen op te hoesten. En als we 4G Vodafone Red abonnementen het geld niet waard vinden dan nemen we het lekker niet. Op deze manier blijft de keuze om mee te betalen daar waar die hoort: bij de consument.

Rare manier van veilen. Hoogste bieden en dan het op een na hoogste plus een beetje betalen.

Kan me voorstellen dat je dan je opbrengst niet maximaliseert. De vraag is of deze veiling nog terug te draaien is. Verkocht is verkocht tenslotte.

Dat is op heel veel veilingen (incl. eBay) heel normaal.
Als persoon A 5 euro biedt en persoon B 100 euro, betaalt persoon B slechts 5 euro "en een beetje". Op deze manier kan iedereen bieden wat-ie er maximaal voor over heeft, i.p.v. te gaan speculeren op "hoeveel zou persoon A bieden en hoe kan ik daar iets boven gaan zitten". In principe zou dit tot hogere prijzen moeten leiden.

Ik vind de Engelse methode iig eerlijker (klinken) dan de Nederlandse methode... die puur om het binnenhalen van geld ging.

In Nederland hebben ze ook met het second bid principe gewerkt..

Elke veiling is bedoeld om ze veel mogelijk geld binnen te halen.

Een second-bid veiling is een psychologische manier om méér geld binnen te halen dan bij een normale veiling.
Er wordt verwacht dat de bieders met een hoger bod komen omdat ze verwachten toch minder te moeten betalen. Wanneer alle bieder zo denken (en geen afspraken met elkaar maken), dan is het op één na hoogste bod hoger dan het hoogste bod op een normale veiling zou zijn.

Kan het zijn dat er weinig concurrentie is en bedrijven onderling afspreken om een prijsplafond te hanteren zodat ze niet absurde bedragen hoeven te betalen, zoals dat het geval was met 3G in 2000?

Dat onderzoek zal er zeker ook om gaan of er een prijsplafond was afgesproken.

Op deze manier bied je toch meteen 100 miljard euro voor de frequentie zodra een bedrijf er 1 miljoen voor heeft geboden? Het enige dat jij hoeft te betalen is 1 miljoen plus een beetje, want niemand gaat over die 100 miljard heen.

Of snap ik de veilingmethode niet?

En als je concurrent het zelfde denkt, maar toevallig in dollars werkt dan betaal jij 'eventjes' 76 miljard?

Ik denk dat je substantiele betaalgaranties bij moet leveren bij je bod en dan is een bedrag waarvoor meteen je bedrijf omvalt niet heel verstandig.

Je weet juist niet of een bedrijf er maar 1 miljoen voor geboden heeft.
Elk bedrijf kan maar één bod uitbrengen, zonder te weten wat de andere bedrijven bieden.

Door zelf maximaal te bieden wat het bedrijf zelf kan betalen, voorkomt het bedrijf dat ze aan een bod vastzitten dat ze niet kunnen betalen. Wanneer ze een bedrag bieden dat ze niet kunnen betalen riskeren ze vast te zitten aan een bedrag dat iets lager is maar dat ze ook niet kunnen betalen.

En we hebben het over verkoop van lucht mensen.... (radio frequenties gaan door de lucht, over uw en onze tuin (grondgebied) en de overheid vangt het geld. En natuurlijk betalen we dit zelf terug (verrekend in de prijs), want bijna iedereen heeft een mobiele telefoon.

Kortom het is verkapte vorm van inkomsten voor de overheid. Of ben ik abuis.

Opbrengst telecom frequenties staan niet in verhouding tot de overige "aanschaf" van frequenties voor andere diensten.

[Reactie gewijzigd door kritischelezer op 15 april 2013 12:25]

Nee hoor! Hier is niets verkapt aan.
Het is een erkende bron van inkomsten. Alleen vallen die inkomsten in dit geval dus tegen.

In een markteconomie is een veiling theoretisch de de juiste en enige manier om de exacte waarde van een product of een dienst vast te stellen. Want theoretisch wordt niet hoger geboden dan dat de bieders het product of de dienst waard vinden.
Dat de aanschaf van frequenties voor andere diensten goedkoper is, komt dus doordat die frequenties minder waard zijn. (Lees: met die diensten is door bedrijven minder te verdienen.)

Kortom het is verkapte vorm van inkomsten voor de overheid. Of ben ik abuis.

Klopt - de frequenties zijn publiek eigendom, die de overheid via deze veilingen "verhuurt".