Het mp3-formaat voor audiocompressie viert woensdag zijn derde lustrum. De standaard uit 1995 maakte de uitwisseling van muziekbestanden via internet mogelijk. Mp3 is tot op de dag van vandaag mateloos populair.
Het mp3-formaat voor digitale muziek bestaat al sinds 1992, maar kreeg pas op 14 juli 1995 zijn huidige naam en extensie. De geschiedenis van het formaat is lang en complex, maar de Duitser Karlheinz Brandenburg kan als een van de grondleggers van mp3 worden beschouwd. Begin jaren '80 begon hij als student aan de universiteit van Erlangen-Nuremberg te analyseren hoe mensen muziek waarnemen. Met de resultaten van zijn analyses in het achterhoofd begon Brandenburg aan de ontwikkeling van een digitaal audioformaat.
In 1989 studeerde hij af en werkte hij bij het Fraunhofer-Gesellschaft verder aan audiocompressie. Een belangrijk onderdeel van zijn werk bestond uit de pogingen onhoorbare gedeelten van geluid te filteren. Uiteindelijk kwamen er in 1991 twee voorstellen op tafel: ASPEC en Musicam, dat onder andere door Philips werd voorgesteld. De keuze viel op de laatstgenoemde en deze vormde de basis van wat later mp3 genoemd zou worden. Brandenburg heeft de compressie met het nummer Tom's Diner van Suzanne Vega geoptimaliseerd.
De opkomst van mp3 ging hand in hand met de komst van internet bij het grote publiek. Door de compressie werd het mogelijk om muziekbestanden te delen via relatief langzame internetverbindingen. Bestanden in het mp3-formaat werden eind jaren '90 massaal uitgewisseld via Napster. Een kleine drie jaar na de introductie van de standaard, kwam de eerste mp3-speler op de markt. Ook de komst van Winamp in 1997 zorgde dat het audioformaat voet aan de grond kreeg. Het formaat geniet inmiddels dusdanige bekendheid dat het vrijwel synoniem staat aan het woord 'muziekbestand'.