Ik moet het eerste succesje van al die taps nog zien overigens. Met zoveel taps zouden ze toch allang eens een echte terrorist gepakt moeten hebben? Dat zou dan toch wel uitgebreid in 't nieuws komen om al die taps goed te praten? Wellicht heb ik 't gemist.
Ik vind het sprekend inderdaad wat jij hier stelt, blijkbaar heb jij een voorstelling gecreëerd gebaseerd op het beetje informatie dat wij als burger van dit soort praktijken meekrijgen. Mijn vraag aan jou, is die voorstelling niet nogal voorbarig?
Kun je mij aangeven waarom het nu noodzakelijk is om meer in te leveren? Leven we nu echt in een wereld met meer gevaar? Ik denk dat 't namelijk allemaal wel heel erg meevalt en dat 't bijna richting Orwell gaat. We hebben een (onzichtbare) oorlog / vijand nodig om ons veilig te voelen. Ik zie niet in waarom we de laatste jaren (sinds 9/11 ?) als maar meer moeten inleveren. Wat krijgen we er voor terug?
Hoe meet je gevaar? Hoe meet je een dreiging? Zeg t me maar, want dat weet niemand. Het bestaan van een dreiging is evident, maar in hoeverre dat zo is valt niet na te gaan zonder informatie te verkrijgen. Ik zie inderdaad dat het hebben van een onzichtbare vijand een zekere functie dient, het stelt overheden in staat om dingen door te drukken die anders niet geaccepteerd zouden zijn. Maar staar je daar niet blind op, dat lijk je wel te doen.
Het gaat de overheid domweg geen bal aan wat ik met mijn vrienden, familie of zakenrelaties bespreek! Het is een omgedraaide bewijslast. We zijn allen terroristen, dus moeten we maar in de gaten gehouden worden. Laten we niet vergeten dat de overheid voor ons werkt, en niet andersom!
Zoals ik al aanreikte, het heeft te maken met het meten van een gevaar, daar zijn afluisterpraktijken voor, daar is de veiligheidsdienst voor. Je bent niet schuldig bevonden doordat je wordt afgeluisterd, je wordt enkel als potentiële dreiging gemeten. Iedereen mag verdacht zijn maar dat is heel wat anders dan dat je schuldig wordt bevonden, niemand mag bij voorbaat schuldig zijn, en
dat gebeurt ook niet. Het is populair om te denken dat zij die afgeluisterd worden meteen schuldig zijn aan iets, maar dat is een volkomen verkeerde conclusie, waar jij ook in trapt.
Om veiligheid te meten, moet je dieper gaan dan wat mensen je willen geven, omdat er groepen gebruik maken van de privacy normen en daaronder gedijen. Of het meten van een dreiging gerechtvaardigd is, dat kun je nou eenmaal niet beantwoorden zonder de meting uit te voeren! Dat is de situatie waar we nou eenmaal in zitten! Dat er een dreiging is, daar kan niemand nee tegen zeggen denk ik zo. Maar in hoeverre, dat is de hamvraag. En als jij daarop bij voorbaat 'niet genoeg' wilt antwoorden, ben ik blij dat jij niet bij de veiligheidsdienst werkt.
Wat betreft privacy mis je mijn punt denk ik. Het ging me niet om _wat_ privacy is, maar wanneer men een inlevering hiervan accepteert, en ik beargumenteer dat dit meer betreft dan contextuele condities van 'wie welke info ziet'. De rationele acceptatie die jij hebt voor de belasting, medisch dossier, doet daar niks aan af. Vanzelfsprekend hebben we redenen voor waarom we iets accepteren, zoals je aangeeft, maar de nadruk op de redeneringen is onzinnig. Dat jij dat voor jezelf zo beredeneert zegt niks over de processen die ervoor gezorgd hebben dat jij het zo hebt beredeneerd. En daar, zeg ik, ligt gewenning ten grondslag. Als jij in een samenleving had geleefd waarin de steden autonoom waren en waren gebaseerd op landbouw, waar belasting face-to-face werd afgegeven aan lokale heer die jij 'kende', dan had jij een centrale overheid, en dus de opheffing van die lokale heer, tussen al die steden flink geweigerd; "Die mensen daar ginder hebben niks te maken met mijn informatie! Het is helemaal niet nodig, gaat prima zo?" En zo ontwikkelen we eeuwen door, waarin iedereen klaagt, maar uiteindelijk accepteert. Hoewel, een nuance duidelijk moet zijn, dat staken, verzetten, meer iets is van deze tijd, met als gevolg dat we minder vertrouwen hebben in overheden, want waar je kritisch kijkt zie je ook een reflectie van wantrouw.In mijn eerste post wilde ik alleen de relativiteit van de zogenaamde privacy problematieken benadrukken.
Een samenleving wordt groter en groter, met als onvermijdelijk gevolg groeit het ook "wantrouwiger". Jullie wantrouwen de overheid in haar acties, de overheid doet simpelweg hetzelfde, met als verschil dat jullie mogen klagen, en de overheid de balans moet vinden tussen ordenen en luisteren, een lastige balans indeed, als je denkt aan het vraagstuk van het meten van een dreiging.
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 93910 op 24 juli 2024 19:43]