Beetje kortzichtig, vind ik ook. Altijd maar: "als je toch niets te verbergen hebt": hier, Sony, heb je mijn privé telefoonnummer, e-mail adres, geboorte-datum, bankgegevens, etc. Hier alle gegevens van wanneer ik naar welk muziekje luister op welk apparaat. En als ik dan maar €1 teruggestort krijg op mijn bankrekening bij aankoop van een zak chips krijg je het ook allemaal van mij, want ik heb niets te verbergen. Hier US heb je al mijn vlucht & belasting gegevens, zie maar wat je ermee doet. Surf & mail gedrag wordt al jaren gelogd in een tapkamer met Hebreeuwse software, gecontroleerd door een Israëlisch bedrijf. Is allemaal al actueel, om niet te zeggen: passé.
Nu hoorde ik dat het een actuele discussie in het parlement of het luisteren naar haatzaaiende teksten ook strafbaar moet worden? Volgende stap is dat niet alleen Brein je gedrag gaat controleren, maar de staat ook je brein? Dat ze je ook kan veroordelen voor het luisteren naar de verkeerde muziek?
Ooit was "1984" een schrikbeeld, maar hoeveel verschilt dat nu werkelijk nog van de Thought-Police?? En dat is enkel omdat de nieuwe generatie vindt dat ze niets te verbergen hebben en zich allerlei angst-scenario's laten aanpraten door een paar controlfreaks in het kabinet.
Natuurlijk is Nederland ineens heel erg veilig geworden doordat ze ieders surfgedrag kunnen monitoren. Natuurlijk wordt de chips ontzettend veel lekkerder en goedkoper doordat de producent nu over je privé telefoonnummer beschikt. Spam en ongevraagde marketing telefoontjes is natuurlijk maar een klein ergernisje dat je voor al deze voordelen maar al te graag over hebt.
Misschien moeten we eens niet beginnen met ons niet af te vragen of wij niets te verbergen hebben.
Nooit eens bij stil gestaan bij wat het hen überhaupt aangaat? Wat ze niet alleen met die informatie beweren te doen, maar ook wat ze er werkelijk mee doen, in wiens handen die informatie kan vallen en wat die ermee kunnen doen? Een bedrijf kan overgenomen worden of aangeklaagd door een ander bedrijf (bijv. Brein) met hele andere bedoelingen.
Maar ook praktischer: als ik opt-out van een lijst, worden mijn gegevens dan ook verwijderd van alle derde, vierde en tiende partijen aan wie mijn gegevens inmiddels zijn doorgespeeld?
Als ik een cd-tje koop, wat blijkt te zijn 'beschermd' door drm, hoe groot is de kans dat ik die muziek over 20 jaar nog aan mijn kinderen kan laten horen?? Is er niet een tijdje terug een bedrijf failliet gegaan, met als gevolg dat mensen niet meer naar hun muziek konden luisteren? Wat hebben zij dan eigenlijk gekocht???
edit:
http://www.volkskrant.nl/...tie_bewijs_van_terrorisme