Volgens de Wireless Watch ligt er een sluimerend gevaar op de loer nu rechten op frequenties voor draadloze communicatie meer en meer een kostbaar bezit worden in plaats van een nichemarkt waar weinigen in geïnteresseerd zijn. In Nieuw-Zeeland is er namelijk discussie gerezen rond de toekenning en het gebruik van deze frequenties. Operator Woosh Wireless verkreeg er in 1990 de rechten op het 2,3GHz-spectrum, maar nu stelt het Ministerie van Economische Ontwikkeling dat er onvoldoende gebruikgemaakt wordt van deze frequentieband en dreigt het ermee de licentie terug in te trekken. Volgens het ministerie zou een nieuwe veiling van deze frequenties betere concurrentie mogelijk maken.
Deze frequentiebanden werden toen zij geveild werden voornamelijk door kleinere spelers gekocht. Zij hoopten daarmee een interessante investering te doen die later van doorslaggevend belang zou kunnen zijn om overgenomen te worden door grotere spelers op de markt, en deze strategie lijkt enig succes te kennen. Onlangs zagen de Spaanse eigenaren van Iberbanda hun bankrekening gespijsd worden toen het bedrijf, inclusief de rechten op deze frequentiebanden, overgenomen werd door Telefonica. De tussenkomst van een regulator als het Nieuw-Zeelandse ministerie kan daarbij echter forse stokken tussen de wielen steken.
Opvallend is echter de reden voor het ingrijpen van het ministerie. Dat is van mening dat de 2,3GHz-frequentieband, waarvoor de licentie in 1990 voor twintig jaar verkocht werd, bedoeld was voor het Multi-channel Multipoint Distribution System (MDS), maar dat Woosh deze frequentie nooit voor dat doel gebruikt heeft. Naar verluidt zou Woosh echter net een van de meest actieve operatoren geweest zijn in de afgelopen jaren, door de licentie onder andere te gebruiken voor zijn IPWireless TD-CDMA-technologie. Bovendien heeft het bedrijf plannen om deze technologie ook met WiMAX te gaan gebruiken. Critici menen dan ook dat de motieven van het ministerie vooral op politieke en financiële gronden geschoeid zijn, nu blijkt dat deze frequenties wel eens interessanter zouden kunnen zijn dan in 1990 en bijgevolg meer geld in het laatje kunnen brengen. Dergelijke ingrepen kunnen er volgens sommigen echter voor zorgen dat bedrijven het te riskant gaan vinden grof geld neer te tellen voor deze frequenties, als blijkt dat de overheid deze van de ene op de andere dag terug kan intrekken onder het mom van 'concurrentieverhoging'.
'In some of the bands that are able to be used there are some historic licenses around which haven't been used. What we are intending to do is to take some of those back, which we are able to do under their terms of issue, repackage them and optimise them for wireless broadband and take them to market in a way that will allow the fastest possible roll-out of WiMAX, for example', aldus het Ministerie van Economische Ontwikkeling.