Hier wil even enige nuances in aanbrengen.
Nu de meeste kennis via het internet te vergaren valt, of/en personen makkelijk benaderd kunnen worden om deze kennis te verspreiden, is het in mijn optiek, nu een verworven recht geworden voor iedereen. Niemand uitgezonderd.
Dat overheden langzaam reageren hoef ik denk ik niet uit te diepen. Dat overheden nu bedenkelijk kijken dat informatie, snel via het internet, bij de burgers bekent is, vind ik niet meer dan een logisch gevolg van het fenomeen Internet.
De overheden die in het verleden hun burgers niet zo snel/makkelijk informeerden (voor wat voor reden dan ook), zullen nu echt andere strategien moeten bedenken om dat, nu, te voorkomen.
Ik denk dat dat maar ten dele opgaat. Totaal verbieden zal niet mogelijk blijken te zijn.
er zijn jammer genoeg nog steeds overheden die dat echter wel denken, dat totaal verbieden, DE oplossing is. Op den duur is de verboden info, toch wel bij de burgers bekent.
Het indoctrineren van burgers, werkt alleen als er ook intensieve controle plaats kan vinden. Met het internet als info-data bank, valt die controle dus weg. Het zogenaamde beschermen van (het communisme of de Islam of (vul hier zelf wat in ))
is eigenlijk een roep om wat is geweest te willen behouden. Jammer genoeg is dat vaak gestoeld op het behouden van macht en/of geld.
Mogelijk zien we in de komende jaren dat voorheen gesloten gemeenschappen zoals bijvoorbeeld China en overwegend islamitische landen hun beleid gaan aanpassen.
Zoals ik eerder heb vermeld, overheden werken traag, maar zijn niet stom. Ze zullen hun beleid op dit gebied, aanpassen conform hun wensen die mogelijk zijn, in hun optiek in ieder geval.
Het ontoegankelijk maken van informatie die, mogelijk, publiekelijk toegankelijk is (websites enzo), is alleen mogelijk op zeer korte termijn. Uiteindelijk is alles op het internet te lezen.
Dit kan tegenwoordig echt niet meer gezien worden als zeer geheim. Je leest tenslotte ook niet de memo's van je directeur, alhoewel na enige inspanning dit wel tot de mogelijkheden behoort.
Overheden zullen eerst de botte bijl methode hanteren en (bijna) alles verbieden, echter dat zal niet lang werken. Uiteindelijk zal er best wel een werkend model uitkomen, denk aan eigen software enzo, maar uiteindelijk tot de conclusie komen dat wat geheim is, niet op een internet-pagina thuis hoort.
Het initiatief van professor Ron Deibert, juig ik toe. Verboden sites of ontoegankelijke sites, zal zeker mensen prikkelen om toch, die onbereikbare info, in te zien. Het zal een duidelijk signaal geven naar de overheden toe......."Let op! het gaat niet alleen meer om je eigen burgers. De hele wereld kijkt mee".
Dat een Uni in Amerika dit initiatief heeft genomen, zal zeker bijdrage aan de invloed van dit initiatief. Het legt gewicht in de schaal.
Er zullen altijd dossiers/memo's/websites ontoegankelijk zijn voor mensen. Om echter een grote groep mensen uit te sluiten van kennis, die op het internet verkrijgbaar is, zal denk ik niet lukken.
Je ziet deze verandering met name in het Communistische China.
Ze hebben geprobeerd om alles te verbieden (is niet gelukt), ze proberen eigen software te schrijven om onafhankelijk te zijn (wat ten dele zal lukken) maar uiteindelijk zullen de overheden in China tot de conclusie komen dat een werkbaar model ,of moet ik zeggen, een controleerbaar model, een aanpassing vereist conform de rest van de wereld.
Alles zomaar verbieden lukt niet. Beperkt toegankelijk maken zal ten dele werken (hackers en nu de prof dus ook) maar geheel open info aanbieden, geeft bij mij grond voor het idee van.....wat wordt er mij niet verteld?
Om weer helemaal tot de point te komen........
Professor Ron Deibert heeft een goed initiatief.
Echter er van uitgaan dat alles maar dan ook alles op het internet voor iedereen maar dan ook iedereen beschikbaar moet zijn, is een utopie.
Ook voor ons in Nederland. We hebben niet voor niets verkiezingen waarbij wij als burgers, mensen kiezen om het land, voor ons, te besturen. De bekende weg van verspreiden van informatie via de media, kranten maar ook de websites van de overheid werkt op dit ogenblik goed.
Concluderend ...
Er zullen altijd websites zijn die niet voor iedereen te lezen zijn ...
De inpact van het internet op het beleid van overheden inzake de informatie richting de burgers, zal strukturele aanpassingen vereisen ten aanzien van hun burgers ...
Het verworven recht van informatie vergaring via het internet is niet meer terug te draaien ...
Ten slotte....
Het idee om sites die niet toegankelijk zijn voor het grote publiek te kraken, teneinde er achter te komen waarom die site niet voor het grote publiek beschikbaar is, lijkt mij gewoon nieuwschierigheid naar wat verboden is.
Wat ik echter niet uit het artikel kan halen, is de verwerking/opslag en andere prive gegevens die worden vergaart door het team van professor Ron Deibert.
Is dus de info die hij of zijn team vergaren, zomaar voor iedereen toegankelijk?
Of heeft ook deze mogelijkheid restrikties? De prof wil graag de ontoegankelijke sites op, maar wat doet hij met de verkregen info?
Just my thougts