En de vuilnisman werkt ook maar 1 dag in de week zeker.
Nee. Als jij dat wil denken, be my guest.
Ik bedoel te zeggen dat er voor ISO compliance veel meer achter de schermen speelt dan dat je als werknemer door hebt met je ~5% kans op een persoonlijk steekproef interviewtje.
Maar zo heel veel meer is het niet. Het gebeurt bij webshops enorm vaak dat de ISO27001 certificering helemaal niet eens klopt. precies van die instanties die hierboven aangehaald worden als "ze reageren niet"
Veel organisaties pronken tegenwoordig met een ISO 27001-certificaat, maar niet elk certificaat is wat het lijkt. Waar een écht ISO-certificaat een zware audit, onafhankelijke toetsing en jaarlijkse controles vereist, bestaan er ook varianten die vooral bedoeld zijn om mooi op een PDF te staan. Deze pseudo-ISO’s lijken op het echte werk, maar missen iedere vorm van betrouwbaarheid.
Het begint vaak bij organisaties die graag willen laten zien dat hun beveiliging op orde is, maar die geen tijd of geld willen investeren in het implementeren van de norm. Ze zoeken een shortcut, en die bestaat helaas: niet-geaccrediteerde certificerende instanties. Dit zijn partijen die zichzelf “auditor” noemen, een indrukwekkend logo op een website zetten en zonder enige formele accreditatie een certificaat uitreiken. Het resultaat ziet er professioneel uit, maar is waardeloos. Er is geen onafhankelijke controle, geen toezicht en geen enkele garantie dat de organisatie ook maar één control uit ISO 27001 daadwerkelijk heeft ingevoerd.
Daarbovenop zijn er bedrijven die audit en consultancy combineren. Ze helpen je eerst “ISO-klaar” te worden, schrijven alle documenten voor je uit en komen daarna doodleuk zelf de audit doen. In de echte ISO-wereld is dat verboden: de auditor moet onafhankelijk zijn en mag nooit dezelfde processen hebben ontworpen die hij vervolgens beoordeelt. Toch gebeurt het, vooral bij goedkope en snelle aanbieders, en het levert certificaten op die formeel gezien niet meer zijn dan gekleurde papierdecoratie.
Een andere variant is de papieren ISO, waar de audits wél door een echte partij worden gedaan, maar waar het bedrijf intern nauwelijks iets leeft. Policies bestaan, registers zijn gevuld en processen ogen gestructureerd, maar niemand werkt er echt mee. In een auditmodus doen medewerkers braaf alsof alles dagelijks wordt gevolgd, terwijl in werkelijkheid alleen voor de audit tijdelijk alles strak staat. Het is geen regelrechte fraude, maar wel een lege huls die niets zegt over daadwerkelijke informatiebeveiliging.
Het gevaar van deze pseudo-ISO’s is dat ze vertrouwen scheppen zonder dat de onderliggende beveiliging daadwerkelijk aanwezig is. Klanten, partners en zelfs overheden nemen certificaten vaak voor waar aan, zonder te controleren of ze afkomstig zijn van een geaccrediteerde instantie. Daardoor ontstaat een schijnveiligheid die precies het tegenovergestelde bereikt van waar ISO 27001 voor bedoeld is: transparantie, zekerheid en betrouwbaarheid.
Uiteindelijk bewijst een certificaat pas iets als het door een onafhankelijke, geaccrediteerde partij is afgegeven en jaarlijks opnieuw getoetst wordt. Alles daarbuiten lijkt misschien op ISO, ruikt soms naar ISO, maar heeft met echte informatiebeveiliging vaak niets te maken. Pseudo-ISO is een façade: mooi voor op een website, maar leeg zodra je er even tegenaan duwt.
Realistische schatting: 20 tot 40% van de webshops met een “ISO 27001”-claim heeft een pseudo-certificaat
Waarom?
- Veel webshops zijn klein - middelgroot
-> te weinig budget of kennis voor een echte ISO 27001-implementatie. - Grote Europese e-commerce platforms rapporteren dat ongeveer 25 - 35% van hun partners claims heeft die niet verifieerbaar zijn.
- Auditors melden dat een verrassend hoog percentage van ingestuurde certificaten bij due diligence niet in officiële RvA/IAF registers voorkomt.
- Er zijn heel veel niet-geaccrediteerde aanbieders die voor €499 tot €1999 “snelle ISO-certificering” verkopen. Dit is exact de doelgroep van kleine webshops.
Voor kleine webshops, zonder grote klanten of financiële audits zal dit eerder richting
40 tot 50%.
Webshops vragen zelden om audits door grote klanten, hebben weinig wettelijke druk, willen graag vertrouwen uitstralen (“veilig betalen”, “ISO-gecertificeerd”), doen vaak dropshipping vanuit landen waar pseudo-ISO heel normaal is en hebben doorgaans geen ISMS, logging, risk management of documentatie
Veel webshops kopen gewoon een “certificaat PDF” omdat ze niet weten dat accreditatie bestaat, of het hen niets uitmaakt zolang klanten het geloven, of ze bewust goedkoop scoren om trust-badges te tonen.
En dit is nog maar webshops. ga eens kijken wat voor absurditeiten Meta allemaal uitvoerd:
Meta’s surveillance isn’t limited to your online activity. The company also
encourages businesses to send them data about your offline purchases and interactions. Even deleting your Facebook and Instagram accounts won’t stop Meta from harvesting your personal data.
Meta in 2018 admitted to collecting information about non-users, including their contact details and browsing history.
"Ja nee we hebben al jouw data verwijderd hoor. Wel toevallig dat we ook een nieuwe gebruiker zijn tegengekomen met vergelijkbare interesses, maar jouw data is weg hoor."
[Reactie gewijzigd door supersnathan94 op 19 november 2025 21:08]