Ik snap de scepsis wel in deze hyper-kapitalistische wereld, al valt er voor de duurzaamheid en de circulaire economie wel wat te zeggen. De architect Thomas Rau
was een keer te gast bij Tegenlicht (toen Tegenlicht nog goed was) en daar presenteerde hij zijn visie voor een product-as-a-service, iets wat volledig in lijn is met wat er hier in het artikel beschreven staat. Dit is dan ook al in de praktijk uitgewerkt met Signify Light-as-a-Service en zijn eigen bedrijf Turntoo heeft bijvoorbeeld in samenwerking met wooncorporatie Eigen Haard een pilot voor
groen witgoed voor sociale huurwoningen.
Het idee is simpel. Als je een abonnements vorm voor een product hebt, dan verleg je verantwoordelijkheid van de duurzaamheid naar de producent van het product. Vrij logisch als je je realiseert dat zodra je een abonnement op een product hebt, er helemaal niemand zit te wachten op reparatie kosten. Als het product stuk is, moet die gerepareerd worden. Maar Thomas Rau gaat nog een stap verder.
Als je een abonnement op een product hebt, waarom zou je dan zelf de elektriciteit leveren? Je abonnement is op het product, niet op alle randzaken er omheen. Zo krijgt de producent van het product om een energiezuinig product te leveren. Dit is bij groen witgoed en light-as-a-service dan ook het geval. In het geval van light as a service neem je een abonnement op een bepaald aantal lumen licht, en dan regelt Signify de rest. Dan is het voor Signify logisch om
een lichtbol te ontwikkelen die 100 jaar mee gaat (denk dat ze met "Forever Mouse" naar deze lichtbol refereren)
Dan is er ook nog het concept van het materialen paspoort, die ik hier dan wel weer mis, een document wat in detail beschrijft welke materialen waar gebruikt zijn. Uiteindelijk heeft elk product maar een beperkte levensduur. De Centennial Lightbulb was vroeger 60W en nu maar 4W. Als je een abonnement hebt en het product is op, dan moet die teruggenomen en vernieuwd worden. Als de producent (die dus ook nieuwe producten maakt) hier zelf verantwoordelijk voor is, dan is het een stuk logischer voor hun om zo veel mogelijk van die materialen te recyclen. En dus ook materialen te gebruiken die je goed kan recyclen.
Overigens zeg ik niet zelf dat dit dé oplossing is voor een duurzame toekomst, maar het is wel een radicaal idee waar allicht over nagedacht kan worden, en in sommige gevallen toegepast. Het groen witgoed initiatief was vooral bedoelt voor sociale huurwoningen, en de samenwerking betrof de meest high-end wasmachines en koelkasten voor wat ik begreep niet gek veel geld, en dus ook geen energiekosten.
Dit is dan ook iets heel anders dan bijvoorbeeld een koelkast huren of leasen bij bijvoorbeeld Coolblue. Die passen al het bovengenoemde niet toe. Ook Logitech leek meer geïnteresseerd te zijn in puur het verdienen van zo veel mogelijk geld. Maar als alles groener moet, dan zou zo'n initiatief als groen witgoed op landelijke schaal best een goed idee kunnen zijn. Al zie ik dat met de huidige Nederlandse overheid niet zo snel gebeuren.
[Reactie gewijzigd door 24hourpartypal op 7 augustus 2024 21:14]