Onderzoekers van ruimtevaartorganisatie NASA hebben geconcludeerd dat het aanwezige water op de maan niet voornamelijk bij de koudere polen is geconcentreerd, maar over het hele maanoppervlak is te vinden.
Volgens een van de onderzoekers maakte het niet uit of de zoektocht naar water plaatsvond op een dag of nacht op de maan en op welke breedtegraad; de signalen dat er water aanwezig is, lijken er altijd te zijn. De NASA stelt dat het water ooit gebruikt kan worden als drinkwater of kan worden gebruikt voor de omzetting naar waterstof of zuurstof. Tegelijkertijd erkennen de onderzoekers dat het water niet erg eenvoudig is te winnen. Het gaat namelijk waarschijnlijk vooral om hydroxyl, een verbinding van een zuurstof- en een waterstofatoom. Om dit te kunnen gebruiken, moet het eerst worden gewonnen uit andere aanwezige mineralen.
De conclusies van het nieuwe NASA-onderzoek zijn gebaseerd op spectrografische data. Daarbij is het probleem dat niet alleen het aanwezige water op bepaalde golflengten infraroodlicht weerkaatst. Het zonlicht kan het maanoppervlak dermate opwarmen dat de maan zelf gaat 'gloeien' en daardoor ook licht uitstraalt, wat interfereert met de gegevens van het aanwezige water. Om de gegevens van het water en de warmtestraling van elkaar te kunnen scheiden, zijn de temperatuurmetingen van NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter en de spectrometergegevens van de Indiase maansonde Chandrayaan-1 met elkaar gecombineerd.
In een eerder onderzoek uit september 2017 van de Amerikaanse Brown-universiteit hebben wetenschappers op basis van satellietdata de hoeveelheid water onder het hele maanoppervlak in kaart gebracht. Ze stelden al vast dat water bijna overal aanwezig is op de maan, maar dat de hoeveelheden toenemen naarmate dichter bij de polen van de maan wordt gezocht.
Het ging volgens dit Brown-onderzoek wel om zeer kleine hoeveelheden: waardes tussen de 500 en 750 parts per million, wat droger is dan de droogste woestijnen op aarde. De bron van het water is volgens de Brown-onderzoekers de zonnewind, een bombardement van geladen waterstofdeeltjes afkomstig van de zon. De NASA-onderzoekers sluiten zich aan bij deze theorie, al denken ze dat het ook afkomstig kan zijn van mineralen die op de maan zijn ontstaan, iets wat in juli 2017 ook al door onderzoekers van de Brown-universiteit werd aangewezen als mogelijke bron voor water onder het oppervlak van de maan.
Het onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Geoscience, onder de titel Widespread distribution of OH/H2O on the lunar surface inferred from spectral data.