Zwarte text op een lichte achtergrond is een perfect voorbeeld van legacy, net zoals de QWERTY tobo layout dat ook is: Het was logisch in de tijd van de drukpers want inkt was duur.
Zwarte tekst op een lichte achtergrond is logisch omdat men dat gewoon gewend was. Je weet wel ... schrijven met een donkere pen op licht papier.
Overigens is bij schermen het zwart op wit, volgens mij, meer voortgekomen uit het feit dat men een document op het beeldscherm graag ziet zoals het ook op papier komt. In het geval van documenten is dat uiteraard logisch maar vergeet niet dat tekstverwerkers als WordPerfect vroegâh gewoon een donkere achtergrond hadden. Dat gold sowieso voor de interfaces op beeldschermen.
En ik moet zeggen dat ik dat eigenlijk wel zo prettig vond. Toen ik echt volop aan het programmeren sloeg was dat vooral nog in de Turbo C IDE. Heerlijk die donkerblauwe achtergrond met gele tekst. Veel rustiger voor je ogen dan dat knetterende witte gebeuren wat later zo populair werd. Ik heb de latere IDE's (zoals VS en BCB) dan ook op de donkere schema's gezet (bij voorkeur zwarte achtergrond met donkergele of grijze standaardtekst). Het was alleen een beetje jammer dat dat alleen kon bij het canvas en niet bij de interfaceelementen zelf.
Ik merk zelf dat mijn ogen gewoon minder goed functioneren als ik voor langere tijd naar een "helder" scherm heb zitten staren. En dan heb ik de helderheid van mijn monitor echt vrij laag staan (20%). Het is een beetje een lichte vorm van overbelichting (zoals je dat ook hebt als je per ongeluk naar een lamp kijkt) en ik merk dat mijn ogen dan moeite hebben met focussen op de echte wereld.
Overigens heb ik daar met mijn telefoon nog veel meer last van (ondanks dat ik die normaal gesproken helemaal naar 0 draai en daar niet bepaald lang op bezig ben).
Het kan zijn dat ik last krijg van ouderdomsverschijnselen maar ik vermoed dat het vooral te maken heeft met de bandbreedte van het uitgezonden licht en de polarisatie ervan.
De qwerty-layout had trouwens vooral te maken met het voorkomen dat de slaghamers (of hoe je ze ook noemt) in de knoop kwamen te zitten. Maar daarnaast is er natuurlijk ook weldegelijk rekening gehouden met de combinaties (en frequenties) van letters in woorden.