Chinezen quantumteleporteren fotonen naar satelliet

Een groep Chinese onderzoekers is erin geslaagd de quantuminformatie van verstrengelde fotonen te teleporteren naar een satelliet in een baan om de aarde. Daarmee hebben ze het afstandsrecord voor quantumteleportatie verbeterd.

Quantumteleportatie werkt door de quantuminformatie van het ene verstrengelde deeltje naar zijn evenknie te versturen. Daarbij wordt dus niet het deeltje zelf fysiek getransporteerd, maar alleen alle informatie waarmee dat deeltje wordt beschreven. Het Chinese team heeft zijn experiment gerealiseerd met behulp van een satelliet die in een baan om de aarde werd gebracht en elke dag op hetzelfde tijdstip boven dezelfde plek op aarde langskwam. Deze Micius-satelliet heeft een fotonenontvanger aan boord die de quantumtoestanden van ontvangen fotonen kan meten.

De onderzoekers hebben vanaf een basis in Tibet, op een hoogte van ongeveer vier kilometer om zoveel mogelijk atmosferische storingen te vermijden, verstrengelde fotonen naar de satelliet gestuurd. Door steeds één foton van de verstrengelde paren naar de satelliet te sturen, hadden ze na 32 dagen miljoenen fotonen naar de satelliet gestuurd. Door vervolgens de quantumtoestand van het foton op het grondstation te meten, teleporteerden ze de quantumtoestand naar het verstrengelde foton in de satelliet. Dat is volgens de onderzoekers in totaal 911 keer gelukt. De afstand varieerde daarbij van 500km tot 1400km.

Daarmee hebben de onderzoekers niet alleen een afstandsrecord gevestigd, maar ook de eerste quantumteleportatie naar een satelliet in een baan om de aarde gerealiseerd. Het experiment zou onder meer quantumencryptie tussen satelliet en een grondstation mogelijk maken.

Reacties (252)

Eventjes voor iedereen die in de war is door dit artikel (het is misleidend, maar het bronartikel waarop Tweakers zich baseert is dat eigenlijk ook, dus dat kun je ze niet kwalijk nemen).

tldr; Je kunt hiermee niet data teleporteren in de klassieke zin van het woord. Wel een kwantumtoestand, maar dat maakt nogal uit.

Langere uitleg van wat er gebeurt:
Twee fotonen worden aan elkaar gekoppeld (zijn in een verstrengelde toestand) en eentje wordt naar de satelliet gestuurd. Er zit altijd onzekerheid in de precieze toestand van zo'n foton, en er zijn meerdere dingen die je kunt meten, maar laten we voor het gemak zeggen dat het foton toestand A of B kan hebben, en dat als de ene A is, de andere ook A moet zijn.

Op het moment dat het ene foton in de ruimte is, zweven ze ergens in een superpositie tussen A en B (ze zijn dus allebei tegelijk, net zoals de kat van Schrodinger tegelijkertijd leeft en dood is). En die toestand is nog steeds verstrengeld. Meet ik nu mijn foton op aarde, en zie ik dat ie toestand A heeft, dan heeft het foton in de ruimte noodzakelijkerwijs ook toestand A. Ik heb dus op aarde het foton gedwongen om te kiezen tussen A en B (instorten van de golffunctie), en daarmee het foton in de ruimte gedwongen precies hetzelfde te doen. (Dit is wat Einstein 'spooky action at a distance' beschouwde.) Wat deze onderzoekers hebben gedaan is eigenlijk precies dit, en dan achteraf kijken of de gemeten fotonen in de ruimte inderdaad diezelfde toestand hadden als wat ze op aarde vonden.

Het probleem met communicatie is dit: Ik kan niet op aarde 'kiezen' of ik A of B zal meten (althans, niet zonder de entanglement te vernietigen). Dus ik vind gewoon willekeurige uitkomsten... het is moeilijk daar een bericht in te verstoppen.

Maar ik hoor de slimmerikken onder jullie al zeggen: Ja maar wacht, ik kan wel kiezen of ik 'wel' of 'niet' meet en dat eentjes en nullen noemen, en op die manier info encoderen. Het probleem is alleen dat de meter in de ruimte geen idee heeft of hij 'AABABBBBABAAB' vindt omdat er op aarde is gemeten en dit de uitkomsten waren, of omdat hij dat net met zijn metingen heeft veroorzaakt. Zelfs in het aggregaat is de statistische verdeling van wat ie zou vinden niet anders. Dus hij kan er niets uit interpreteren over wat iemand op aarde heeft gedaan of heeft willen communiceren.

Het idee dat je 'spooky communication at a distance' hebt klopt dus niet.

Overigens neemt dat niet weg dat dit wel allerlei toepassingen kan hebben, er is niet perse informatie overdracht nodig voor deze 'spooky action at a distance' om heel nuttig te zijn. Maar die 0ms latency droom kun je vergeten. ;-)

Wil je meer lezen, dan raad ik het Einstein-Podolski-Rosen artikel uit 1935 aan (http://prola.aps.org/abstract/PR/v47/i10/p777_1), en de reacties daarop. Wikipedia is ook best prima. ;-) https://en.wikipedia.org/wiki/No-communication_theorem


EDIT: Disclaimer, ik ben geen expert. Alleen een bachelor in natuurkunde en daarbij een aantal vakken in kwantummechanica en filosofie van natuurkunde gevolgd. Het is mogelijk dat ik ongelijk heb, maar ik betwijfel het want de consequenties voor basale zaken als causaliteit zouden bij snellere datatransfer dan lichtsnelheid echt gigantisch zijn.

[Reactie gewijzigd door Crovmon op 12 juli 2017 15:15]

Tot zover begrijp ik het. Maar in het bron artikel staat het volgende:

Over 32 days, they sent millions of photons and found positive results in 911 cases.

Bron: https://www.technologyrev...rted-from-earth-to-orbit/

Stel dat ik dus jouw uitleg neem dan begrijp ik hieruit dat ze op aarde: Vanuit een superpositie A meten.. en op de satelliet B ... dat is dus een 'mislukte' case.
Vervolgens schieten ze een nieuwe foton naar boven.. nog een keer proberen... Weer A vs B.
Dus nog maar een keer.. Uiteindelijk krijg je dan wel een keer A vs A. Maar in hoeverre is dat dan 'teleportatie' en niet gewoon een positieve uitkomst in kansberekening?
Sorry als ik achterlijk over kom maar zo interpreteer ik het bron artikel stukje wel..

Dat is een goede vraag en inderdaad niet evident uit die beschrijving, allereerst is het waarschijnlijk niet zo binair ( A vs B ) als ik het net voor simpliciteit stelde, meer vrijheidsgraden betekent een statistisch veel kleinere kans dat twee fotonen toevallig identiek zijn. Maar om het precies te weten, daarvoor moet je het echte wetenschappelijke artikel gaan lezen... zal het even scannen en kijken wat ik vind.

Okee, allereerst wat ik dus al vermoedde:

[...] six input states in mutually unbiased bases [...]

Al moet ik daarbij zeggen, dat ik niet zeker weet of ze al die 6 eigenschappen aan dezelfde sets fotonen hebben gemeten, of dat ze het voor 6 soorten toestanden uitgevoerd en geverifieerd hebben. Las ook iets over sets van 4 fotonen, dat is ook weer minder simpel dan mijn 2-foton voorbeeld. Zou het echt in detail moeten lezen om dat allemaal precies te weten.

Ten tweede:

In summary, our work has established the first ground-to-satellite uplink at ~500-1400 kilometre scale with 41-52 dB loss [...]

Dit klinkt ook als een vrij plausibel antwoord: miljoenen fotonen versturen is leuk, maar als slechts een handjevol aankomen is 911 een stuk indrukwekkender.

Maargoed, dat is slechts speculatie op basis van 5 minuten scannen en logisch nadenken. Zit niet in dit veld, en heb niet tijd het echt in detail te gaan bestuderen. ;-)

EDIT: Stukje tekst werd ten onrechte als smiley weergegeven. ;-)

[Reactie gewijzigd door Crovmon op 12 juli 2017 15:50]

je zou verwachten dat je tijds transport fouten kunt maken. vooral in iets als de ruimte... mis je je doel (en dus de ontvanger) en het stukje data rijst eeuwige voort. of stel dat ie bots en daarbij de enganglement verbreekt. verstrengelde bits betekend natuurlijk niet dat je bij de meet apperatuur ook de juiste bits hebt ze hebben geen nummerbord ofzo.

ik meen dat heisenbergs onzekersheids princiepe hierop de uitkomsten van toepassing zijn zoals overal in de kwantum wereld. Maar nu gaan ze een stap verder en hebben ze schema van alle mogelijke toestanden daarmee kunnen ze dus van tevoren zeggen wat d mogelijke stand moet zijn in de sateliet en vice versa.

Ze hadden het hierover vorige week op de radio (het is dus eigenlijk al redelijk oud nieuws). Ik had begrepen dat het slechts 900 keer was gelukt om 1 van de verstrengelde deeltjes ook effectief in de satelliet te krijgen en te meten, niet dat de meting slechts zo weinig was gelukt (dat zou uiteraard een bijzonder slecht resultaat zijn).

Goede post! Hier wil ik nog wel even op reageren:

er is niet perse informatie overdracht nodig voor deze 'spooky action at a distance' om heel nuttig te zijn

Er is helemaal niet gezegd dat er überhaupt een spooky action at a distance is. De "verval van golffunctie" heeft allemaal rare consequenties en is daarom waarschijnlijk een foute interpretatie van QM. In de Many Worlds interpretatie spreekt men ook helemaal niet van een verval van golffunctie. Wat er volgens die interpretatie gebeurt is dat we zelf ook verstrengeld raken met die versie van het universum waarbij het deeltje die ene toestand heeft, en daarom levert een eventuele meting op het andere verstrengelde deeltje dan ook een consistent resultaat op.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 12 juli 2017 18:00]

Dit vind ik zelf de mooiste interpretatie (Many Worlds). Het laat ook meteen zien dat er eigenlijk helemaal geen informatie overgedragen wordt tussen de twee deeltjes, ook niet "quantuminformatie" die sneller dan het licht gaat.

Hoe ik het zelf voorstel:
- Je hebt Alice en Bob die verstrengelde deeltjes hebben op grote afstand. Om het simpel te houden meten we hier "0" of "1" en als Alice "0" meet moet Bob "1" meten.
- Zodra Alice haar deeltje meet, raakt ze daar ook mee verstrengeld. We kunnen niet meer spreken van een "losse" Alice en een "los" meetresultaat, we kunnen ze alleen gecombineerd bespreken. Er bestaan nu een "Alice_0" die zal zeggen dat ze 0 heeft gemeten, en een "Alice_1" die zal zeggen dat ze 1 heeft gemeten. Er zijn dus twee kopieën van Alice met elk mogelijke uitkomst die in aparte "werelden" wonen (heel abstract gezien dan).
- Als Bob zijn deeltje meet zal hetzelfde gebeuren, "Bob_0" heeft 0 gemeten en "Bob_1" heeft 1 gemeten.
- In de wereld van kopie Alice_0 zal Bob altijd 1 meten (omdat de deeltjes verstrengeld waren), en zal dus alleen Bob_1 bestaan. In de wereld van Alice_1 bestaat alleen Bob_0.

Wat gebeurt er nu wanneer Alice en Bob weer samen komen, of elkaar opbellen via klassieke communicatie? Dan moet je natuurlijk specificeren over welke Alice en welke Bob het gaat. Door de verstrengeling is het noodzakelijk dat Alice_0 kan ontmoeten met Bob_1, en dat Alice_1 kan ontmoeten met Bob_0. Maar het is niet mogelijk dat Alice_0 met Bob_0 ontmoet, deze bestaan namelijk in andere werelden. Alice_0 bestaat alleen in dezelfde wereld als Bob_1, en andersom.

Nu is het meteen duidelijk dat, wat er ook gebeurt, Alice en Bob altijd een tegenovergesteld resultaat krijgen. Alice_0 en Bob_1 zullen bevestigen dat ze 0 en 1 gemeten hebben, respectievelijk. Alice_1 en Bob_0 zullen bevestigen dat ze 1 en 0 gemeten hebben. Alice_0 en Bob_0 komen elkaar nooit meer tegen, dus de uitkomst 0-0 of 1-1 bestaat niet.

Wat hier mooi naar voren komt is dat de verstrengeling alleen achteraf zichtbaar is, en eigenlijk zelfs alleen achteraf bestaan heeft. Er is geen informatie uitgewisseld tussen de deeltjes, ook geen quantuminformatie wat dat dan ook mag zijn. Het is puur een correlatie die alleen bestaat zodra Alice en Bob weer ontmoeten, of beter gezegd zodra Alice_0 en Bob_1 elkaar ontmoeten.

Wat een fantasie.
Ik vermoedelijk dat de werkelijkheid en natuurwetten zoals wij die zien en meten, vergelijkbaar is met geluid dat we horen op de radio, maar dat er een draaggolf is waarop alles dat we kunnen zien en meten wordt gemoduleerd. Of andere analogue is dat wij leven in een film dat op een doek wordt geprojecteerd. Alle natuurwetten gelden binnen die film en figured in de film zien alleen die zaken die onderdeel zijn de film.

Die draaggolf of doek is gemaakt van zwartepiet materie. Dat doek verklaart ook gravitatie zoals dat nu ook met een echt doek wordt gesimuleerd. Materie kan elastic zijn maar dat doek niet. Als je bij een lang touw zonder enige elasticiteit aan de ene uiteinde trekt zal dit direct effect hebben op het andere eind. Dat zou een hoop zaken kunnen verklaren

Haha, dat klopt. :-) En er zijn nog wel meer alternatieve interpretaties, al spreken weinig zo tot de verbeelding als Many Worlds. Zou zelf echter geen ervan 'fout' noemen totdat ze empirisch onderling te onderscheiden zijn en ook worden.

Maargoed, maakt het verhaal voor wie de basics van het experiment wilt snappen er niet per se simpeler/begrijpelijker op. ;-)

Goede uitleg, dank je.

Er is alleen een ding wat altijd al aan me knaagt als mensen dit soort kennis uitleggen...

Op het moment dat het ene foton in de ruimte is, zweven ze ergens in een superpositie tussen A en B (ze zijn dus allebei tegelijk, net zoals de kat van Schrodinger tegelijkertijd leeft en dood is). En die toestand is nog steeds verstrengeld. Meet ik nu mijn foton op aarde, en zie ik dat ie toestand A heeft, dan heeft het foton in de ruimte noodzakelijkerwijs ook toestand A. Ik heb dus op aarde het foton gedwongen om te kiezen tussen A en B (instorten van de golffunctie), en daarmee het foton in de ruimte gedwongen precies hetzelfde te doen. (Dit is wat Einstein 'spooky action at a distance' beschouwde.) Wat deze onderzoekers hebben gedaan is eigenlijk precies dit, en dan achteraf kijken of de gemeten fotonen in de ruimte inderdaad diezelfde toestand hadden als wat ze op aarde vonden.

Het gaat me om het woord "gedwongen". De uitleg van dit soort verstrengeling en ook van Schrodingers Cat, is dat het object (kat/foton/...) in een superpositie van de mogelijke toestanden is. Pas bij een meting bepaal je welke staat dat op dat moment is.
In het geval van een foton is die staat toch al bij het creëren van de foton vastgezet? Die kan tijdens transport toch niet meer veranderen? Dat leidt namelijk tot de conclusie dat de foton helemaal niet gedwongen wordt in een bepaalde staat, hij is er al.
PS. Als dit klopt, is het voorbeeld van Schrodingers Cat niet goed, omdat de staat van de kat juist kan veranderen tussen begin en einde van het experiment

Oftewel, in het geval van deze verstrengeling, er vind helemaal geen instantane overdracht van de quantumstaat plaats, die was namelijk al bepaald voordat het paar fotonen van elkaar gescheiden werd. We wisten alleen nog niet welke staat het precies was, tot we de meting deden.
Pratend over golffuncties en het instorten daarvan. Die golffuncties zijn toch alleen waarschijnlijkheidsverdelingen? En zeggen dus helemaal niets over de werkelijke staat, alleen over de verwachte uitkomst bij het doen van een meting?

Mijn vraag/verzoek tot uitleg is dus of mijn aanname klopt dat de quantumstaat van een foton onveranderbaar is tussen de creatie van het verstrengelde paar en de uiteindelijke meting. En hoe hierover (en mijn andere vragen tussendoor) wordt gedacht door de wetenschappers die zich
hiermee bezighouden.

Wat ik altijd een treffend voorbeeld vind om verstrengeling en teleportatie uit te leggen, is de volgende:

Alice heeft 3 muntjes, noem ze A, B en C. Alice geeft B en C dezelfde staat (bijvoorbeeld beide kop), en stuurt C vervolgens naar Bob. Vervolgens gooit Alice muntje A op, en de resulterende staat wil ze vervolgens naar Bob communiceren. Dat doet ze door de staat te vergelijken met B, die kan dus gelijk zijn of verschillend. Vervolgens belt ze Bob op om te zeggen "gelijk" of "verschillend". Bob kan nu naar C kijken, en met de info die hij heeft gekregen van Alice kan hij afleiden wat A had moeten zijn. Want C was immers gelijk aan B. Dus als Bob ziet dat C munt is, en Alice zegt "verschillend", dan was A dus kop.

Goed, ze had natuurlijk ook gewoon kop of munt kunnen zeggen tegen Bob. Interessanter wordt het als Alice de staat van A, B en C helemaal niet weet. Hiervoor gebruikt ze een apparaatje dat meerdere muntjes tegelijk een willekeurig aantal keer kan omdraaien (maar wel elk muntje evenveel keer). Ze legt dus eerst B en C in het apparaat, met de kop naar boven, en het apparaatje draait ze een paar keer rond. Wat B en C nu zijn kan ze natuurlijk niet weten, het enige dat ze weet is dat ze nog hetzelfde zijn. Zonder naar het resultaat te kijken stuurt ze C naar Bob. Vervolgens gooit ze muntje A op, en zonder te kijken stopt ze het bij B in het apparaatje. Het apparaatje doet weer zijn ding, ze vergelijkt A en B met elkaar. De staat van B is nu natuurlijk niet meer gerelateerd aan die van C, en de nieuwe staat van A is tevens niet gerelateerd aan de oude staat van A. Dus Alice weet in feite nog steeds niets. Ze communiceert weer met Bob of de muntjes A en B hetzelfde of verschillend zijn. Bob kijkt naar zijn muntje C, en met de info van Alice kan hij achterhalen wat A was, zonder dat Alice zelf weet wat A was.

Dit is verstrengeling in een notendop. B en C zijn verstrengeld, en later ook A en B. Er is verder geen enkele link tussen B en C, en een aanpassing aan B zal geen gevolgen hebben voor C. Verstrengeling in QM is echt niet anders. Het enige wat het zegt is dat twee verstrengelde deeltjes golffuncties hebben die tot elkaar in relatie staan (zoals bijv hetzelfde of juist omgekeerd), en dat de resultaten van metingen van beide deeltjes consistent zullen zijn met elkaar.

Het énige verschil met dit gedachtenexperiment en eentje met daadwerkelijke kwantumverstrengeling is dat je die laatste kunt gebruiken om een superpositie te "communiceren". Superpositie kun je niet meten, want dan vervalt de staat simpelweg in een van de mogelijkheden. Maar je kunt 'm wel overbrengen op een ander deeltje in superpositie met behulp van verstrengeling. Door A en B een interactie met elkaar te laten hebben en vervolgens een meting te doen, weet je hoe je C moet transformeren om de superpositie van A terug te krijgen. De aard van die transformatie is wat er via een klassiek communicatiekannal gecommuniceerd moet worden. En dan kun je dus stellen dat de originele staat van A is geteleporteerd naar de plek van C. Belangrijk om te realiseren is dat de interactie van A en B in z'n geheel niets doet met C. C kan niet gemanipuleerd worden door met B iets te doen. C blijft gewoon zichzelf, ongeacht wat B uitspookt. Net als in het voorbeeld met de muntjes.

.edit: wat kleine toevoegingen.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 12 juli 2017 23:59]

Ik snap in het voorbeeld van .oisyn niet hoe C nu kan weten wat A was. Stel de blind aan Bob gegeven C was kop, dan was B ook kop. Vervolgens gooit Alice A op en doet ze deze in de 'omkeermachine'. De uitkomt kan nu zijn:
Kop-kop
Kop-munt
Munt-kop
Munt-munt
Stel je zegt nu tegen Bob dat ze gelijk zijn, dan weet Bob toch nog niet of ze allebei munt of allebei kop zijn en dus ook niet of ze allebei hetzelfde of allebei anders zijn dan C. Dat A en B gelijk zijn betekent toch niet dat C ook gelijk is? En als A en B verschillend zijn, geldt toch ditzelfde?

[Reactie gewijzigd door Ruuddie op 13 juli 2017 09:35]

Als Alice zegt dat ze gelijk waren, was de munt dus hetzelfde als wat C is: kop. Let wel dat Alice wilt doorgeven wat A was he, niet wat A is na de omkeermachine. Dat is gewoon een device die ervoor zorgt dat Alice niet kan weten wat A van origine was terwijl het toch linkt aan B, analoog aan kwantum verstrengeling.

Alice legt (zonder te kijken, dus de "superpositie" van het opgooien blijft intact) A bij B op het moment dat B en C nog gelijk zijn. Als A op dat moment gelijk is aan B (en dus C) blijft dat gewoon zo, de omkeermachine gaat daar niets meer aan veranderen. Hetzelfde als A ongelijk is aan B (en dus C).

Stel B en C zijn kop, en Alice gooit munt. A is dan munt en B kop. De omkeermachine maakt daar dan munt-kop of kop-munt van. A blijft ongelijk aan B, en dus blijft de originele staat van A (munt) ook ongelijk aan C (kop).

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 13 juli 2017 10:16]

Ik heb dit in antwoord op een comment hierboven eigenlijk al verteld, maargoed... toen had jij deze vraag al gesteld dus nog even kort dan:

Wat jij beschrijft is de interpretatie zoals Einstein deze al aanhing. Iets in de trant van:
Als we op een bepaald moment niet weten in welke toestand deeltje X zich bevindt, dan hebben we dus incomplete informatie. Een van de fundamentele principes van quantum mechanica is echter dat deeltjes helemaal niet op alle manieren tegelijkertijd goed bepaalde eigenschappen KUNNEN hebben, dat onzekerheid niet een gebrek aan onze kennis is, maar een fundamentele eigenschap van de natuur. (Misschien heb je wel eens gehoord van Heisenberg's onzekerheidsprincipe.)

Tegenstanders zeiden dat het aan de theorie lag, en dat deze incompleet moest zijn. Maar met de Bell-ongelijkheden (na Einstein's dood overigens) is aangetoond dat het fundamenteel onmogelijk is om een theorie op te stellen welke tegelijkertijd (1) deze onbepaaldheid wegneemt, (2) dezelfde empirische voorspellingen doet als kwantummechnica, (3) lokaliteit behoudt.

Er zijn wel onderzoekers die zich bezighouden met nonlocal hidden variables, maar die zijn few and far between en staan ver van de mainstream af. De kans dat dit vruchten zal afwerpen acht ik klein. (Maar zeg nooit nooit, zou wel heel gaaf/bijzonder zijn...)

Of om jouw eigenlijke vraag te beantwoorden: Nee, de quantumstaat van de verstrengelde fotonen zijn zeker niet onveranderbaar tussen creatie en meting, die evolueert in principe zelfs constant (doch normaliter geleidelijk). Door verstrengeling van deeltjes kun je er voor zorgen dat die evolutie gekoppeld is, en dat zij elkaar beinvloeden. Stel het je zo voor:

t0(creatie): 50% A, 50% B
t1: 52% A, 48% B
t2: 51% A, 49% B
t3: 47% A, 53% B
t4 (meting): 100% A, 0% B

De meting is dus een plots breekpunt (daarom spreek je over het instorten van de 'golffunctie' welke de toestand van de deeltjes beschrijft). (N.B. bij t1 t/m t3 hebben we dus niets gemeten, dit is alleen een evolutie van de theoretische constructie die golffunctie heet, die de juiste statistische eigenschappen voor als je wel meet produceert. Eigenlijk betekent dat percentage dus ook simpelweg: Wat is de kans dat als ik het deeltje nu meet, dat ie A of B kiest?)

Als je 1000 deeltjes identiek zou prepareren in 50/50, en zou meten, dan zul je gemiddeld 500 in A, en 500 in B aantreffen. Je kunt niet voorspellen welke in welke toestand zullen 'vervallen'.

Nog 1 belangrijk ding: Als je heel kort na t4 dus weer meet, dan tref je in principe het deeltje nog steeds in toestand A. Want je hebt de golffunctie met je meting veranderd. Pas na lange tijd met rust laten (of eigenlijk, kleine perturbaties) begint het weer een mengvorm te worden en is er kans dat je bij meting iets anders dan A vindt.

Sorry, misschien niet de meest duidelijke uitleg ooit. Maar het is gewoon niet zo logisch, kan alleen uitleggen wat de natuur doet als je meet. Feynman (stelde ik ook in een andere comment voor) is hier beter in dan ik, dus wellicht vind je dat interessant om te kijken: https://www.youtube.com/watch?v=Ja0HSFj8Imc

Ik vind het wel grappig dat men het ook over encryptie heeft.
Wat voor nut heeft het encrypten van informatie die middels quantumverstrengeling overgedragen wordt?
Er vindt immers geen datatransmissie plaats in de conventiele zin van radiosignalen of elektronen over een koperlijntje. Er valt onderweg niets af te luisteren.

Volgens mij is het idee dat je juist kan checken of er afgeluisterd is. Na de communicatie plaats heeft gevonden kun je checken of de metingen van de ontvanger inderdaad overeen kwamen met wat jij verstuurd hebt. Als iemand heeft afgeluisterd dan heeft hij noodzakelijk de verstrengeling verstoord, en zal de ontvanger dus niet overeen komen met wat je verstuurd hebt. Je weet dan dat je mogelijk afgeluisterd bent. Als de verstrengeling wel intact is gebleven kun je dan ook met zekerheid zeggen dat je niet afgeluisterd was.

Hoe kun je kwantumverstrengeling afluisteren dan? Er is bij mij weten nog geen wetenschapper die begrijpt hoe kwantumverstrengeling natuurkundig gezien werkt.

Het idee van entanglement is juist dat op quantum niveau deeltjes met elkaar verbonden zijn ongeacht waar ze zich in het universum bevinden. Die verbinding bestaat eruit dat de positie waarin de verbonden deeltjes zich bevinden voor alle verbonden deeltjes gelijk zijn.

Dit betekent dus dat je data sneller kan versturen dan via de nu gebruikelijke manieren mogelijk is, dus ook sneller dan het licht. Ideaal als we met een ruimteschip besluiten de Kuiperrgordel eens te gaan bezoeken. Je kunt dan realtime vanaf de aarde communiceren met de inzittenden.

Nee, het idee is dat je de deeltjes gewoon klassiek (snelheid van het licht) stuurt, met daarin de data. Maar dat de verstrengeling verifieert dat de fotonen die zijn ontvangen ook de oorspronkelijk verzonden fotonen zijn (en er dus niemand tussen zat die ze opving, en daarna nieuwe fotonen maakt en naar de ontvanger stuurt, deze nieuwe fotonen zouden in principe namelijk niet langer de oorspronkelijke verstrengeling hebben).

Hier is genoeg te lezen over hoe dit soort verstrengeling gebruikt kan worden in encryptie: https://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_cryptography
In de meeste gevallen gaat het erom dat je wel kan proberen af te luisteren, maar dat dit een destructief proces is, oftewel zowel de ontvanger als de zender weten meteen dat er afgeluisterd is. Het meest simpele voorbeeld is het versturen van een sleutel (om daarna meer standaard encryptie mee te doen). Je kan er nu zeker van zijn of je sleutel wel of niet afgeluisterd is. Als je ziet dat hij afgeluisterd is kun je dus de communicatie niet door laten gaan.

En nee, je tweede en derde alinea kloppen echt niet. Je kan ook met dit soort teleportatie absoluut niet sneller dan het licht communiceren.

[Reactie gewijzigd door NickThissen op 12 juli 2017 15:59]

Ik vrees dat er een babylonische spraakverwarring ontstaat.
Als ik de uitleg over kwamtumencryptie lees dan staat dit las ven het kwantumfysische verschijnsel van entanglement. Er is in het artikel spraken van het aftappen van verbinding zender en ontvanger.

Wat ik denk dat de auteurs bedoelen is dat je real time een nieuwe encryptiesleutel kunt sturen naar de ontvanger op het moment dat je ontdekt dat je data die op conventionele manier is verzonden is afgeluisterd.
Dan zeg ik, als je kwamtumverstrengeling zo wil gebruiken dan snap je het principe van entanglement niet.

Er is bij mij weten nog geen wetenschapper die begrijpt hoe kwantumverstrengeling natuurkundig gezien werkt.

Het is gewoon onderdeel van quantum theorie, en al in 1935 voorspeld oa door Einstein.

Niets kan sneller dan het licht, ook niet data.

Misschien denk ik simpel, maar is het niet gewoon voor het bepalen/doorsturen van de encryption&decryption key?

Ik als verzender produceer 1024 paar verstrengelde fotonen (die elk afzonderlijk de mogelijke staat A of B hebben), waarvan ik een set naar de ontvanger stuur. Ik lees de fotonen uit, waardoor ik een 1024-bits encryption key heb. Dan versleutel ik mijn bericht hiermee en verstuur ik mijn bericht via conventionele weg.
De ontvanger heeft de fotonen ook uitgelezen waardoor hij de decryption key heeft, die door de verstrengeling gegarandeerd gelijk is. En volgens de huidige stand van de wetenschap is er geen manier om de verstrengeling "af te luisteren".

Het enige wat goed geregeld moet worden, is dat de verstrengelde fotonen wel bij de juiste ontvanger terecht komen. Die kunnen natuurlijk wel onderschept worden.

Leg mij eens uit hoe je kwantumverstrengeling tussen deeltjes kunt uitlezen alsjeblieft.

Je bedoelt het uitlezen door de ontvanger wat ik noemde?

Wat ik bedoelde is dat de ontvanger de staat van de ontvangen (verstrengelde) fotonen uitleest. Waarmee hij dus de key kan bepalen.

Realiseer je wel dat verstrengelde fotonen op dezelfde plaats geproduceerd worden, en daarna pas van elkaar gescheiden worden (toch?). Je kunt niet in het lab op aarde een zooitje fotonen maken, in het ruimtestation wat fotonen maken, en ze magisch aan elkaar koppelen verstrengelen.
Er zullen in mijn voorbeeld dus altijd twee berichten zijn: een met de verstrengelde fotonen (de key) en een met het geëncrypte bericht (de message).

Je leest niet de verstrengeling ertussen uit, je leest de deeltjes zelf uit. Als je aan de ene kant bijvoorbeeld een spin up leest, weet je automatisch dat de persoon aan de andere kant een spin down zal lezen, omdat de deeltjes verstrengeld zijn.

Wat voor nut heeft het encrypten van informatie die middels quantumverstrengeling overgedragen wordt?

Er wordt geen klassieke informatie overgedragen, er wordt kwantuminformatie overgedragen. Daar heb je in feite vrij weinig aan, want metingen erop zijn gewoon random. Als je doel is om random data uit te wisselen is het prima bruikbaar, denk bijvoorbeeld aan een key exchange protocol waarbij je wilt dat beide partijen dezelfde (willekeurige) sleutel hebben om data te kunnen ontsleutelen..

Toevallig las ik van de week nog een stukje over het spooky gebeuren met een heel andere insteek. Namelijk niet dat er instantaan iets gebeurd, maar dat het verleden wordt beinvloed.
Schijnt een stuk logischer te zijn
Bron: https://phys.org/news/201...uantum-theory-future.html

Interessant! Al lijkt dat me meer een kwestie van interpretatie van kwantumverschijnselen (hoe we erover denken), en niet iets van directe empirische betekenis. (Maar soms beginnen wetenschappelijke revoluties daarmee...)

Er is overigens best meer kritiek uit de hoek van Filosofie/Grondslagen van Natuurwetenschappen op de manier waarover kwantummechanische verschijnselen (zoals het 'instorten' van de golffunctie) worden geconceptualiseerd. Probleem is dat de huidige manier in de praktijk wel werkt, en breed aangenomen is. Dus pas als een alternatieve zienswijze echt nieuwe/afwijkende voorspellingen oplevert die gefalsificeerd kunnen worden zullen we denk ik overstappen. ;-)

Aangezien je hier veel van schijnt te weten, weet je toevallig ook namen van documentaires over dit soort onderwerpen? Deze boeien mij namelijk enorm!

Moet bekennen dat ik geen echt goede documentaires hierover ken, maar wat ik zelf wel een erg goede uitleg vind is die van Richard Feynman (beetje oud, maargoed):

https://www.youtube.com/watch?v=Ja0HSFj8Imc

Bedankt voor de uitleg. Met deze uitleg is het mij niet duidelijk waarom in deze quantum verhalen de woorden "transport", "snelheid" or "informatie overdracht" worden gebruikt.

Als ik jouw uitleg goed begrijp worden de twee fotons tijdens het entanglement process gesynchroniseerd (ze begrijp ik et iig), zodat ze dezelfde phasing krijgen, allebei A of allebei B maar je weet op dat moment niet welke van de twee. Daarna worden ze hun eigen weg op gestuurd en na een bepaalde afstand / tijd wordt de state geevalueerd van een van de twee wat dan A of B kan zijn. Omdat de fotonen gesynchroniseerd zijn zullen ze dus allebei dezelfde phasing hebben.

Op deze manier vindt er tijdens de evaluatie van de phasing geen informatie overdracht plaats tussen de twee protonen omdat deze al vast staat vanaf het entangelement moment. Je zou dan dus ook niet kunnen spreken over een snelheid of transport omdat er op het moment van evaluatie geen interactie plaats vindt tussen de twee. Kan iemand mij uitleggen waar ik de fout in ga qua redenatie. Thanks!

Nouja, er is volgens de standaardmanier van er naar kijken wel een vorm van beinvloeding op afstand: Want het is dus expliciet niet het geval dat al bij verzending vaststaat of ze allebei in toestand A of B verkeren.

Dat wordt echt pas bepaald op het moment dat je meet. En in die zin beinvloed een meting uitgevoerd op het ene foton dus echt 'instantaan' de toestand van het andere foton, want ze delen 1 verstrengelde toestand.

Einstein had hier grote moeite mee (daarom schreef hij ook dat artikel met Podolski en Rosen) en dacht dat eigenlijk tevoren al vast moest staan dat ze ofwel allebei in A ofwel allebei in B verkeerden, maar dat we een 'hidden variable' misten in de theorie. Maar er dus bewezen dat het echt zo moet zijn dat de deeltjes een beetje van beide toestanden hebben en pas definitief A of B zijn bij meting. (Dat zijn de Bell-ongelijkheden, en die bewijzen dat alleen dat er geen theorie met lokale hidden variables kan bestaan die dezelfde empirische voorspelling als QM doet. En die lokaliteit vond Einstein nou juist zo belangrijk...)

Er dus wel degelijk een interactie zoals we het begrijpen. Maar het is dus niet mogelijk met deze interacties informatie te versturen/uit te wisselen.

Bedankt voor je antwoord. Ik bedoel echter niet dat van te voren vast staat dat ze allebei A of B zijn. Ik bedoelde dat ze door het entanglement process gesynchroniseerd zijn geraakt; ik mijn hoofd zie ik et als twee golven die nu dezelfde phasing hebben gekregen. Bij de evaluatie zullen ze dus allebei dezelfde state vertonen omdat ze al eerder dezelfde phasing hebben gekregen, mits de evaluatie van beide fotonen op precies hetzelfde moment in de tijd gebeurd.

Misschien kan ik beter de volgend vraag stellen. Blijft de state (A of gelijk na meeting? Dus als je 1 seconde later opnieuw meet krijg je dan weer hetzelfde antwoord of krijg je bij iedere meeting een nieuwe trekking uit de distributie (waarbij het dan wel zo is dat beide fotonen telkens dezelfde waarde aannemen).

Het punt is dus dat je echt iets aan het deeltje verandert door te meten. Op kwantumschaal verstoren metingen de objecten per definitie.

Dus het hoeft ook niet precies tegelijkertijd. Stel het je zo voor:
t0 (creatie): 50|50
t1: 51|49
t2: 51|49
t3: 53|47
t4 (meting): 0|100
t5: 0|100
t6: 1|99
t100: 41|59

Op het moment dat je meet verandert er echt iets aan de toestand van beide deeltjes. Er wordt dus een effect 'doorgegeven' van het ene deeltje aan het andere. Als ik 100 entangled deeltjes helemaal identiek had geprepareerd, echt ALLES is hetzelfde. En ik meet ze alle 100 (diegene die op aarde zijn) allemaal tegelijk, krijg ik willekeurige A's en B's. Maar die reeks zal bij een meting een fractie later in de ruimte exact hetzelfde zijn. Dat is niet omdat ze eigenlijk net iets anders waren allemaal, ze waren echt identiek EN tegelijk gemeten. Je krijgt dezelfde reeks omdat de 100 deeltjes in de ruimte allemaal zijn beinvloed door hun overeenkomstige deeltjes (die gemeten werden) op aarde. Dus in zekere zin 'transport' van een quantumtoestand.

Als je geen zin meer hebt om te reageren snap ik et Met tegelijk bedoelde ik dat je op beide locatie precies tegelijk moet meten omdat ze anders niet gelijk zullen zijn. Ik begrijp dat ze willekeurig A of B zullen zijn. Ik snap alleen nog niet waar het transport dan plaats vindt.

Stel ik meet at t=t1 op aarde het volgende (heb 4 deeltjes):
AABB
In de ruimte meet ik ook op t=0 en krijg je inderdaad hetzelfde:
AABB
Dit snap ik.

Nu meet ik daarna meteen weer op t=t1+delta_t waar delta_t heel klein is. Krijg ik dan weer 2xAABB of 2x een nieuwe random string? En op tijd t=t2 waar t2 een flinke tijd later is, dezelfde of random?

Of de asymmetrische situatie: op locatie 1 meet ik op t=t1 en op locatie 2 op t=t1+1 seconde, zijn ze dan nog allebei hetzelfde?

Als de strings altijd dezelfde zijn op beide locaties maar wel telkens random (zolang ik op precies hetzelfde moment meet), dan hoeft er volgens mij geen informatie overgedragen te worden als je er van uit gaat dat er synchronisatie heeft plaatsgevonden tijdens de entanglement. Met synchronisatie bedoel ik zoiets als et volgende:

Stel je hebt foton F1 en foton F2. Ze worden allebei gegoverned door een stochatisch process P(t) dat alleen afhangt van de tijd. Dit process bepaalt de probability dat de foton zich op een bepaalde tijdstip in een bepaalde state (A of bevindt. Tijdens de entanglement raken deze processen gesynchroniseerd; de seeds van beide wordt gelijk gezet. Omdat beide processen alleen van de tijd afhangen zal na de synchronisatie P_F1(t) == P_F2(t) en dus zullen ze altijd dezelfde waarde geven bij metingen zolang zo op hetzelfde moment worden gemeten.

EDIT: Ik zie dat je het eigenlijk hieronder al beantwoord hebt. Bedankt!

EDIT2: Toch niet helemaal. Als de decay time van het entangled pair na de meeting evenlang is als de normale periode waarbinnen een foton van state verandert dan kan je het nog steeds dmv synchronisatie uitleggen.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 156208 op 12 juli 2017 18:16]

" Dus hij kan er niets uit interpreteren over wat iemand op aarde heeft gedaan of heeft willen communiceren. "

Zouden er geen omwegen kunnen bestaat om dit probleem te omzeilen?

Zou je bijvoorbeeld vanaf de aarde wel of geen wave function collapses kunnen triggeren, die in de satelliet via een 'double slit' tot een golfpatroon danwel een enkel patroon leiden? Dat patroon zou dan op een klassieke manier kunnen worden uitgelezen.

In het kort: In principe niet, maar als ik het gedachtenexperiment (met wat aanpassingen zodat het voor zover ik kan bedenken werkt) in m'n hoofd uitvoer zie ik niet direct waarom niet eigenlijk... maar er zijn een aantal zaken waarvan ik niet precies weet hoe het zou werken (zoals een dubbelspleet met verstrengelde deeltjes).

Vind het een interessante casus, ga eens met wat vrienden hierover nadenken. Maar weet eigenlijk al wel bijna zeker dat het om 1 of andere reden toch niet kan... maar leuk bedacht! Weet niet waarom het niet kan!

Zijn 8 kwantumtoestanden niet ook één byte?

Begrijp ik je goed dat je dus geen gegevens kan sturen maar wel dat je op twee plekken identieke fotonen kan houden en meten? En dat je die gegevens dus als encryptie-key kan gebruiken? Vervolgens codeer je de gegevens met de informatie van de quantum verstrengelde gegevens en heeft een aanvalker erg veel moeite om de echte key te achterhalen (want die fotonen zijn niet meer uit te lezen).

Ben geen encryptie-expert, maar dat lijkt mij inderdaad precies wat men graag zou willen doen. :-)

Deleted.

[Reactie gewijzigd door Mindfree op 12 juli 2017 20:56]

Het is omgekeerd: als een deeltje zich in toestand A bevindt (een positieve of negatieve spin) dan bevindt zich het verstrengelde deeltje in de tegengestelde toestand.
Wat overigens wel het nut is dat je er een middel mee kan maken om te zien of de boodschap ergen tussen zender en ontvanger werd onderschept of niet. Als je van een tiental deeltjes de spin kan opmeten dan moeten de tien andere deeltjes een tegengesteld resultaat opleveren tenzij dat ze in tussentijds nog eens uitgelezen werden (door een man in the middle aanval bvb).

Toevoeging: overigens kan je de boodschap/sleutel niet sneller dan het licht versturen aangezien het uitlezen van de data nog steeds aan de klassieke veel tragere snelheid gebeurt. Ergens vind ik het nog steeds een lapmiddel om de paradox te vermijden maar goed, ik ben dan ook geen theoretische fysicus ;-)

[Reactie gewijzigd door Mamoulian op 12 juli 2017 21:05]

Dat weet ik natuurlijk wel. ;-) Maar waarom zou ik dat extra laagje subtiliteit in mijn voorbeeldje (bedoeld voor begrip) toevoegen. Deed er hier verder niet zo toe voor de uitleg. ;-)

Voor de rest ook met je eens. Of het een lapmiddel genoemd dient te worden is subjectief, maar het is niet iets waarvoor achteraf aanpassingen zijn gedaan ofzo (wat ik meestal associeer met 'lapmiddel').

Ik zie het zelf meer zo dat begrip van wat wel en wat niet tot de lichtsnelheid is beperkt is aangescherpt.
- "Hey, dit gaat sneller dan licht. Dat kan niet."
- "Oh wacht, als ik er over nadenk is het eigenlijk niet problematisch wanneer 'dit' (een effect) sneller dan het licht gaat. Het was eigenlijk 'dat' (informatie) dat niet sneller mocht. Omdat ze vaak samenvallen stelde ik ze onderbewust onterecht aan elkaar gelijk."

Maargoed, je mag het een lapmiddel vinden natuurlijk. Er is wel meer aan te merken op kwantummechanica-interpretaties zoals .oisyn al terecht opmerkte.

Theoretisch gezien ís het een lapmiddel al valt het in de praktijk niet te meten (want het meetprocedure verloopt niet snel genoeg). Dus een empiricist vindt dit een aanvaardbare oplossing terwijl een rationalist dit eerder beschouwt als een lapmiddel. Het blijft in mijns insziens een probleem want in principe wordt de spin van beide deeltjes tegelijkertijd bepaald door een enkele meting, ook al zijn de deeltjes ver van elkaar verwijderd. Dus dat zou een vorm van informatie overdracht betekenen die volgens onze huidige kennis niet sneller kan verlopen dan aan de lichtsnelheid. Of er speelt iets anders, iets wat zich op een meer fundamenteel gebied afspeelt.

Het blijft in mijns insziens een probleem want in principe wordt de spin van beide deeltjes tegelijkertijd bepaald door een enkele meting, ook al zijn de deeltjes ver van elkaar verwijderd. Dus dat zou een vorm van informatie overdracht betekenen die volgens onze huidige kennis niet sneller kan verlopen dan aan de lichtsnelheid.

De crux is hem volgensmij nou juist dat er voor de andere partij (ook theoretisch) helemaal geen informatie in het uitvoeren van die meting zit.

EDIT: Disclaimer, ik ben geen expert. Alleen een bachelor in natuurkunde en daarbij een aantal vakken in kwantummechanica en filosofie van natuurkunde gevolgd. Het is mogelijk dat ik ongelijk heb, maar ik betwijfel het want de consequenties voor basale zaken als causaliteit zouden bij snellere datatransfer dan lichtsnelheid echt gigantisch zijn.

Mensen met weinig kennis van zaken roepen vaak maar wat maar zijn vaak zelfverzekerder, mensen met veel kennis zijn vaak minder zelfverzekerd omdat zij denken dat anderen over dezelfde kennis beschikken. De eerste groep kom ik het meest tegen op het internet. Hier op Tweakers valt het gelukkig enorm mee.

tldr; Je kunt hiermee niet data teleporteren in de klassieke zin van het woord. Wel een kwantumtoestand, maar dat maakt nogal uit.
...
Het idee dat je 'spooky communication at a distance' hebt klopt dus niet.

Maar je kunt, als ik het goed begrijp, zo wel een encryptiesleutel opbouwen die niet van tevoren bekend is, en op de grond en op de satelliet hetzelfde is, en die niet afgeluisterd kan worden.
Vervolgens kun je die sleutel gebruiken voor communicatie.

"Het experiment zou onder meer quantumencryptie tussen satelliet en een grondstation mogelijk maken."

Waarom zou je met quantum teleportatie nog een satelliet nodig hebben?
Hele idee van een satelliet is toch een soort proxy om verder in afstand te kunnen communiceren; iets wat je juist bij teleportatie niet meer nodig hebt... (Of begrijp ik het niet goed?)

Je kunt hiermee sowieso geen informatie 'teleporteren', alleen een quantum toestand (maar daar kun je niets in coderen). Ze hebben alleen geverifieerd dat de deeltjes die ze op aarde hebben gemeten, nog verstrengeld waren in de satelliet. Dat is geen informatieoverdracht, want je kunt niet bepalen wat de uitkomst van je meting wordt.

Encryptie wordt in het oorspronkelijke artikel overigens helemaal niet genoemd.

EDIT: Boskoe gaf terecht aan dat cryptografische toepassingen (maar niet encryptie tussen aarde en satelliet) wel werden genoemd. mea culpa

[Reactie gewijzigd door Crovmon op 12 juli 2017 15:18]

Encryptie wordt in het oorspronkelijke artikel overigens helemaal niet genoemd.

Hoe komt @Veelstekel dan aan die quote

De laatste zin van het artikel gaat dan ook echt wel over encryptie...

Het experiment zou onder meer quantumencryptie tussen satelliet en een grondstation mogelijk maken.

[Reactie gewijzigd door watercoolertje op 12 juli 2017 14:43]

Ik bedoelde met het oorspronkelijke artikel, het artikel waar Tweakers naar linkt en waar het tweakers artikel bijna een vertaling van lijkt. Behalve dat encryptiestukje. ;-)

Edit: Dit dus https://www.technologyrev...rted-from-earth-to-orbit/

[Reactie gewijzigd door Crovmon op 12 juli 2017 14:47]

"That’s important because it should allow scientists to test the technological building blocks for various quantum feats such as entanglement, cryptography, and teleportation."

Het staat wel degelijk gewoon letterlijk in het artikel waarnaar gelinkt wordt.

I stand corrected.

Wordt overigens niet gerept over de specifieke toepassing van tussen satelliet en aarde, wat in de context van het artikel iets anders suggereert/impliceert, maar je hebt gelijk. Dat het nuttig is voor encryptie is ook niet nieuw, noch wilde ik dat betwisten. ;-)

waarom kan je in een quantum toestand geen informatie kwijt? De helft van de mogelijke toestanden noemen we 0, de andere helft 1 (weet zo niet hoeveel toestanden er mogelijk zijn)

Daarnaast is het idee achter verstrengeling dat als ze de toestand van het ene foton veranderen, het andere foton instantaan hetzelfde veranderd. Daarom noemen ze het ook teleporteren, het is geen zenden van info, want dit gaat sneller dan het licht! (dat is het hele bijzondere er aan)

Daarnaast is "quantum-encryptie mogelijk" omdat puur door de toestand uit te lezen er een verandering optreedt, je kunt dus zien of de info onderschept is.

Sorry voor de hakkelige uitleg, maar het is nogal gecompliceerde materie

Daarnaast is het idee achter verstrengeling dat als ze de toestand van het ene foton veranderen, het andere foton instantaan hetzelfde veranderd. Daarom noemen ze het ook teleporteren, het is geen zenden van info, want dit gaat sneller dan het licht! (dat is het hele bijzondere er aan)

Nee, dat klopt niet, op de toestand van dat foton heb je geen invloed, je kunt die toestand alleen vaststellen (en het idee in de quantumtheorie is dat die toestand niet van tevoren is bepaald, maar pas een 1 of 0 wordt op het moment dat je die meting doet).

Je kunt zo dus geen informatie versturen sneller dan het licht. Je kunt wel een boodschap versleutelen met behulp van de nullen en enen die jouw setje fotonen hadden. De ontvanger krijgt (maar niet sneller dan het licht) die boodschap en kan de boodschap ontsleutelen aan de hand van zijn setje verstrengelde fotonen.

[Reactie gewijzigd door Brousant op 12 juli 2017 15:20]

De ontvanger krijgt (maar niet sneller dan het licht) die boodschap en kan de boodschap ontsleutelen aan de hand van zijn setje verstrengelde fotonen.

het idee achter kwamtumverstrengeling is juist dat de positie waarin een deeltje zich bevind op elk moment gelijk is aan de positie van alle deeltjes die verbonden zijn ongeacht hun positie in het universum.
Dat maakt per definitie dat de positie van de deeltjes real time is ongeacht hun afstand zoals tot elkaar, afstand zoals wij die nu gedefinieerd heb in tijd en ruimte.
Zodra de positie van een van de deeltjes gewijzigd wordt wijzigt de rest real time mee (is de theorie)

het idee achter kwamtumverstrengeling is juist dat de positie waarin een deeltje zich bevind op elk moment gelijk is aan de positie van alle deeltjes die verbonden zijn ongeacht hun positie in het universum.

Dat kan wel zijn, maar dat betekent alleen dat je de sleutel om een boodschap te ontcijferen al kunt hebben voordat je de versleutelde boodschap hebt ontvangen. De tijd tussen verzending van de boodschap en de ontvangst ervan is nog steeds minimaal de afstand maal de lichtsnelheid.

sorry, maar volgens mij (en de professor die ik hierover gesproken heb) wel. Ik zou zeggen Google is je vriend (spooky action in a distance).

Pas op, quantum fysica kan verslavend zijn en slapeloze nachten opleveren

hier een beginnetje https://www.youtube.com/watch?v=ZuvK-od647c

oops, foutje bedankt

[Reactie gewijzigd door Alxndr op 13 juli 2017 12:14]

Spooky action at a distance betekent *niet* dat jij de spin van een deeltje zelf kunt bepalen (en daardoor ook de spin van het verre, verstrengelde deeltje). Kijk het filmpje nog maar eens, vooral het stukje vanaf 8:10, waar wordt uitgelegd waarom je dit niet kunt gebruiken om sneller dan het licht te communiceren.

ah, weer wat geleerd, my bad

Je weet de toestand pas op het moment dat je deze uitleest, en dan staat deze vast. Je kan het deeltje niet van te voren een toestand toekennen.

Eerste vraag: Lees mijn lange post/uitleg hieronder.

Tweede opmerking: Het heeft zeer zeker cryptografische toepassingen. Overigens is validatie van geen onderschepping nog geen encryptie lijkt mij, maar wel een bouwsteen. Maar ben sowieso geen expert wat betreft cryptografie.

Het idee is wel degelijk om hier in de (verre) toekomst informatie mee te transporteren. Op dit moment is dat nog niet mogelijk omdat we nog niet in staat zijn om een bepaalde quantum state bewust op te wekken, enkel de superpositie van een quantum entangled systeem (maar die wijzigt niet, dus is nutteloos om te versturen). Als we later de mogelijkheid hebben om van een entangled systeem 1 van de deeltjes een specifieke quantum state te geven (bijvoorbeeld de spin wijzigen), dan wijzigen we automatisch ook de spin van het andere deeltje. En dat zou dan informatieoverdracht door middel van quantum entanglement zijn. Maar zover zijn we nog lang niet. We kunnen net controleren dat er inderdaad entanglement bestaat, en dat dit instantaan is. 1 van de problemen is dat het wijzigen van de quantum state door iets anders dan het deeltje zelf er voor zorgt dat de verstrengeling verbreekt.

Het idee is dus:
- Creeer superposed systemen waarvan de superpositie bekend is.
- Stuur de helft van elk systeem naar een uithoek van het universum
- Wijzig de state van 1 deeltje zodanig dat het andere deeltje de gewenste state krijgt
- Meet het andere deeltje
- ???
- profit

Voorlopig zijn er nog verschrikkelijk veel haken en ogen en onmogelijkheden, maar wellicht is dit in de toekomst gewoon mogelijk.

Zeg nooit nooit, alle kennis is aan voortschrijdend inzicht onderhevig. Maar het is denk ik meer dan een technische onmogelijkheid. Volgensmij zou dit een fundamentele revolutie in de theoretische fysica behelsen... https://en.wikipedia.org/wiki/No-communication_theorem

De No-communication theorem is een dingetje ja, maar die theorEM (niet theory, fundamenteel verschil) is gebaseerd op de kennis die we nu hebben. Daarnaast is ie niet altijd geldig, wat ons sommige interessante loopholes geeft.

Als 1 van de theories waarop deze theorem gebaseerd is niet blijkt te kloppen, of niet volledig is, dan kan de hele no-communication theorem zo de prullenbak in. En dat is iets wat Einstein al vermoedde toen ze deze 'spooky action at a distance' in hun berekeningen ontdekten. Dat QM wel eens niet volledig zou kunnen zijn.

Het zou dus mogelijk kunnen zijn, maar voorlopig nog niet.

theorEM (niet theory, fundamenteel verschil)

theorem is in het Nederlands gewoon een stelling. Het verschil tussen theorie en stelling is dat een stelling gewoon bewijsbaar volgt uit een set regels (axioma's). Die axioma's komen voort uit een theorie. Als een stelling niet klopt is er ofwel iets mis met het bewijs van die stelling, ofwel is de theorie onjuist. Dat eerste is natuurlijk uit te sluiten dus dat negeren we even, en daarmee is een stelling niet meer of minder aan verandering onderhevig dan een theorie, dus ik snap niet helemaal waarom je het verschil benadrukt (Crovmon heeft de term theorie niet in de mond genomen).

Hoe dan ook, als FTL communicatie mogelijk is (op welke manier dan ook), dan kan causaliteit wel de deur uit. En daarmee wordt het wel erg onwaarschijnlijk.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 13 juli 2017 00:37]

Dat was mijn punt ook. Was ook niet zozeer voor crovmon als voor andere users die niet bekend zijn met Natuurkunde.

Het punt is dat die stelling voor een groot deel gebaseerd is op een theorie die mogelijk onvolledig is en dus mogelijk zelf ook niet volledig juist is. Die kans is klein maar aanwezig wat de deur voor dit soort informatieoverdracht op een kleine kier zet.

Zouden Tweelingen die van elkaar kunnen aanvoelen als bv.. een van de 2 zijn teen stoot.
ook een soort van verstrengeld zijn want ze voelen het nog steeds ook als ze niet dicht bij elkaar in de buurt zijn.
Als dit natuurlijk ooit ook echt is bewezen?

De informatie moet op een of andere manier worden overgebracht, in het geval van fotonen en de meeste radiofrequenties heb je line of sight nodig, dat is de hele reden waarom satalieten bestaan.

Maar dus niet bij kwantumverstrengeling.

Wel, want de fotonen moeten er eerst komen, en dat is niet mogelijk zonder line of sight. Dat ze daarna met elkaar in verbinding staan dankzij kwantumverstrengeling is een ander verhaal.

Proxy is een mogelijkheid die een satelliet kan hebben, maar is daartoe niet beperkt...

Als jij een massavernietigingswapen in de lucht hebt wil jij daar als enige mee kunnen praten, en dan komt encryptie om de hoek kijken

PS vraag mij eerder af of encryptie uberhaubt wel nut heeft, er gaat toch geen informatie door de lucht? Er valt dus ook niks af te tappen?

[Reactie gewijzigd door watercoolertje op 12 juli 2017 14:43]

Dat klopt in het geval van een telecommunicatiesatelliet. Maar satellieten, van allerlei soort, moeten ook andere data versturen. Denk aan management, onderzoeksgegevens, foto's,...

Dat dit best beveiligd wordt lijkt evident: spionagedata mag niet lekken, maar we houden ook zelf graag de controle over onze satellieten. Sommige partijen zouden maar wat graag aan bijv gps kunnen rommelen.

Quantumcryptografie is vooralsnog de heilige graal van veilige communicatie. Alleen al op een niet-onderschepbare manier sleutels wisselen kan voor een satelliet een goeie toepassing zijn.

Spionagesateliet?

Spionagesateliet?

want Chinezen .. ?!

Het probleem is dat je een "zender" en "ontvanger" moet hebben.
Voor Quantumverstrengeling heb je (minstens) 2 Qbits nodig, een hier en een op de plek waar je de data wil hebben.
Wat je hier aan de Qbit(s) aanpast verandert daar ook meteen.

Het is nu ook vooral nog een manier om afstanden te testen.
Wat ik begreep is dat een Quantumcommunicatie satelliet in de toekomst meerdere qbits komen te zitten en dat er op aarde dan diverse plekken zijn die ook een qubit krijgen om met de satelliet te communiceren.
Hoe dat dan verder gaat weet ik ook niet, hoe kan de data van de ene verstrengeling naar een andere qbit gaan?
Het is misschien handig om geheime data naar een satelliet te sturen maar als er niet doorgeschakeld kan worden heb je vrij weinig aan je quantumtelecom-centrale.

Als je data wil overzetten via een satelliet, dan begrijp je het principe van kwantumverstrengeling niet.

Ik weet er niet zo heel veel vanaf maar volgens mij:

Beetje door het artikel worstelen en je kan gewoon lezen dat de fotonen ontvanger de quantum toestand meet, het 'opslaan' of 'vasthouden' van de foton is er niet bij, dus een constante stroom fotonen is nodig voor dit experiment, daarom moet de ontvanger ook constant in het zicht zijn.

Daarnaast wordt er ook een hint gegeven dat interactie met andere materie de quantum verstrengeling kan verbreken, mogelijk is dit ook een hint waarom het 'opslaan' niet zo makkelijk gaat.

Daarnaast is het geen communicatie, het is simpelweg een observatie van de quantum status van de foton, bij twee verstrengelde fotonen kan je dus van de een van de twee fotonen de quantum status meten en kan je daar de quantum status van de andere foton mee bepalen, de quantum status van de fotonen kan naar mijn weten niet zodanig worden beinvloed zodat er communicatie mogelijk is.

Stel je hebt onderzeeërs en schepen met nucleaire ICBM aan boord verspreid op strategische locaties op aarde.

Je wilt aanval uitvoeren zonder dat vijand het kan onderscheppen, je gebruikt dan satelliet voor uplink en vanaf daar gebruik je normaal radio grafisch signaal om alles in één keer aanval te laten uitvoeren.

Tegen de tijd dat vijand afgevuurde ICBM's ontdekt is het te laat om tegen maatregelen te nemen. (behalve statische verdediging zoals met THAAD, vandaar dat Rusland en China die niet rondom hun land willen).

Voor meer "civiel" gebruik: Je hebt ambassades over de wereld je kunt vanaf Peking met satelliet communiceren deze met een andere die in het zicht is en deze met ambassade in Washington etc..

Maar ik denk dat 1e voorbeeld Amerikanen wel op scherp zal zetten.

1) Als iemand een ICBM afvuurt dan zien de VS en Rusland dat vrijwel direct dmv alle observatieapparatuur die ze hebben. Dat is al heel lang zo, en dat is ook de basis voor MAD.
Na het afvuren is het dus geen geheim meer.
2) Je hebt geen encryptie nodig om alle onderzeers een vuur commando te geven (wel authenticatie!) want (1)

3) ambassades communiceren met van tevoren bepaalde encryptiesleutels en he kanaal is daarbij niet zo belangrijk

Wat is de latency bij zo'n overdracht? Bij teleportatie denk ik aan instant overdracht zonder enige vertraging, maar werkt dat ook zo in werkelijkheid?

Voor de duidelijkheid, er is geen sprake geweest van informatieoverdracht. (Kan niet)

Maar de overdracht van kwantumtoestand is in principe instantaan ja. Latency is er fundamenteel niet, maar natuurlijk wel in de apparatuur.

Er zal gok ik altijd wel wat latency zijn tussen de opdracht de informatie te versturen en het tijdstip waarop die informatie elders binnenkomt.

Ik denk echter dat het grote voordeel is dat deze latency gelijk blijft ongeacht de afstand die de informatie "aflegt".

[Reactie gewijzigd door CykoByte op 12 juli 2017 14:28]

Latency zal in iedergeval niet sneller zijn dan het licht toch?

Jawel
Het is instantaan.
Er is geen fysieke verplaatsing van iets (tenminste niet iets wat bij de wetenschap bekend is), de lichtsnelheid is dus niet van toepassing (bij licht heb je de fysieke verplaatsing van de foton)

De wetenschap weet zelf nog niet precies waardoor dit werkt, net als zwaartekracht. Ze weten er gebruik van te maken, en er zijn formules voor. Maar waardoor het werkt is onduidelijk.

Er is wel degelijk verplaatsing van "informatie" en die kan niet sneller dan het licht. Bovendien is er niet zoiets als "instantaan" of "gelijktijdig" vanwege relativiteit.

Er wordt Informatie overgedragen van de ene verstrengelde foton naar de andere verstrengelde foton, dus er wordt niets verplaats waardoor de lichtsnelheid geen grens is.
Een foton heeft een massa nul omdat deze "altijd" zich met de lichtsnelheid verplaatst en nooit langzamer kan verplaatsen dan de lichtsnelheid, hier uit kun je uit opmaken dat het geen verplaatsen is van fotonen of massa maar pure informatie en die heeft geen snelheid begrenzing.

maar pure informatie en die heeft geen snelheid begrenzing.

Sorry maar dat is nonsens . Er is niet zoiets als "pure informatie" (net zoals er ook niet zoiets is als "pure energie" - beide hebben een drager nodig), en informatie is net zo goed gebonden aan de lichtsnelheid. Dat is een fundamentele eigenschap van de relativiteitstheorie.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 13 juli 2017 00:46]

Ja, er is verplaatsing van informatie, maar die is niet fysiek.

En het kan dus wel sneller dan het licht. Dat is juist één van de zaken die de huidige wetenschap nog niet kan verklaren. Je moet bedenken dat wetenschap nog lang niet compleet is. We weten alleen dat fysieke deeltjes die wij kennen, niet sneller kunnen dan het licht. Dat betekend niet dat er geen andere natuurkundige eigenschappen zijn die wij nog niet kennen.

https://www.google.nl/amp...on-faster-than-light.html

[Reactie gewijzigd door gjmi op 12 juli 2017 15:14]

Als je informatie sneller kan sturen dan de snelheid van het licht maak je iets als causaliteit compleet stuk.

"The basic idea here is to think about the transfer of information. Entanglement allows one particle to instantaneously influence another but not in a way that allows classical information to travel faster than light."

[Reactie gewijzigd door Arashi_NL op 12 juli 2017 15:55]

Dit. Als je iets sneller dan het licht kunt versturen, kun je ook iets terug in de tijd sturen. Dit is een simpele consequentie van de uitgebreid geteste en geverifieerde relativiteitstheorie. Als je iets terug in de tijd kunt sturen, kun je jezelf dus een bericht sturen en ontvangen voordat je het bericht hebt gestuurd. En daar gaat causaliteit de deur uit.

Het maakt daarbij niet uit of deeltjes fysiek door het universum gaan, of dat je iets hebt gevonden dat buiten het universum omgaat en daardoor niet gelimiteerd is aan de lichtsnelheid oid. Het enige wat relevant is, zijn de plaats en tijdstippen van verzenden en ontvangen.

Ja, er is verplaatsing van informatie, maar die is niet fysiek.

We weten vrij zeker dat er geen verplaatsing van informatie plaatsvindt. Lokale verborgen variabelen zijn uitgesloten. Er hoeft ook helemaal geen overdracht plaats te vinden. De Many Worlds interpretatie van QM zegt dat alle mogelijkheden ook daadwerkelijk plaatsvinden. Op het moment dat we een deeltje meten, dan raken we zelf verstrengeld met het deeltje, en zien we uiteindelijk het deel van het universum waarbij dat deeltje die toestand had, en dat is automatisch consistent met de toestand van het andere deeltje als we dat ooit zouden meten.

Dat is een van de issues van het niet overeenkomen van de kwantummechanica met de relativiteitstheorie...

Dat is de kortsluiting die Einstein ook had.
Volgens Einsteins theorie relativiteitstheorie kan zoiets als kwantumverstrengeling helemaal niet.
Maar volgens theorieen, volgens mij onder andere van Nils Bohr, zou het dus wel moeten kunnen.
In de serie die NatGeo recent uitzond kwam het ook heel kort even voorbij in een scene waarbij Einsteins Bohr's (als ik het goed heb) en beetje in de maling probeert te nemen door de kwantumtheorie aan de winkelier voor te leggen.

Er worden nu twee dingen aangehaald. Enerzijds de quantumstaat van beide deeltjes en anderzijds het overbrengen van informatie.

Als het ene deeltje op Aarde uitgelezen wordt, zal de staat vast komen te staan. Door de verstrengeling zal het andere deeltje ook in deze staat komen te staan. Dit verschijnsel gebeurd inderdaad instantaan. De manier waarop dit fenomeen werkt is onbekend.

Het daadwerkelijk overbrengen van informatie kan via deze wijze niet. Immers je kan geen bericht versturen door middel van dit fenomeen. Als het deeltje op Aarde nog niet is uitgelezen, kan het 1,0 of beiden zijn. Pas als het is uitgelezen, krijgt het een staat en op dat moment zal het deeltje in de satelliet ook die staat krijgen. Jouw bericht zal dus, als je het uit een reeks van deeltjes laat bestaan, volledig willekeurig zijn. Het zal wel volledig willekeurig aan beide kanten instantaan zijn.

Door dit laatste effect zou het wel als encryptiereeks gebruikt kunnen worden. Immers is deze reeks aan beide kanten gelijk, terwijl de reeks nooit echt via een medium (stroom, radiogolven etc.) verstuurd is. Hierdoor kan de sleutel nooit onderschept worden.

Het is instantaan.

In relativiteit bestaat niet zoiets als "instantaan". Gebeurtenissen die voor het ene referentiekader tegelijk gebeuren, kan vanuit een ander referentiekader na elkaar gebeuren.

Maar geld de relativiteit hier wel?

Zie .oisyn in 'nieuws: Chinezen quantumteleporteren fotonen naar satelliet' waarom dat ook hier geldt

Jawel. De snelheid van licht is een fysieke limiet op de snelheid van massa. Informatie kan wel degelijk sneller 'reizen'.

[Reactie gewijzigd door the_stickie op 12 juli 2017 14:58]

Nee, informatie kan niet sneller reizen dan licht. De "teleportatie" in dit geval is wel instantaan (voor zover we denken) en dus sneller dan licht, maar je kan daar (helaas) geen informatie mee versturen.

Je kan daar wel degelijk informatie mee versturen. Maar het uitlezen / meten ervan gaat niet sneller dan het licht. Al met al heb je je informatie dus niet sneller dan het licht, maar deze verstrengeling kan wel gebruikt worden om informatie uit te wisselen

Ik ben ook geen expert hoor, maar voor zover ik begrijp is het binnen de meest geaccepteerde theorieën niet mogelijk om informatie te versturen via entanglement, ook niet met minder dan de lichtsnelheid. Niet helemaal netjes om naar Wikipedia te linken maar dit lijkt mijn stelling te bevestigen: https://en.wikipedia.org/wiki/No-communication_theorem

Misschien dat de teleportatie die in dit artikel bedoeld weer dan weer wel informatie kan versturen (maar niet sneller dan het licht), maar entangelement in het algemeen kan dat niet.

[Reactie gewijzigd door NickThissen op 12 juli 2017 15:34]

Je kan daar wel degelijk informatie mee versturen

Helemaal niet. Stel je hebt twee verstrengelde deeltjes, A en B. Vervoglens heb je een deeltje C met een bepaalde kwantumtoestand op de locatie van A, die je naar de locatie van B wilt teleporteren. Omdat het een kwantumtoestand betreft, kun je deze niet uitlezen. Wat je dan doet is het deelte A en C op een bepaalde manier verstrengelen. Vervolgens doe je een meting, de uitkomst van de meting communiceer je met iemand op locatie B. En die persoon weet vervolgens hoe hij een extra deeltje D tezamen met B moet manipuleren om de toestand van C terug te krijgen. Er is dus sowieso nog steeds klassieke informatieoverdracht nodig.

Eens en oneens. De consensus is inderdaad dat er dmv quantumverstrengeling niet sneller dan het licht gecommuniceerd wordt omdat er geen informatie wordt overgedragen, en ook dat communicatie niet sneller dan het licht kan. Zie ook mijn link.
Maar er zijn hypotheses die het net wel mogelijk zouden maken (wormholes ed) die wél lijken te passen in ons begrip.

Tja, maar dan kun je ook terug in de tijd. En bovendien is de distinctie tussen informatie en massa (energie) is daarmee ook compleet irrelevant. Informatie is gewoon gebonden aan de snelheid van het licht. Als je iets kan vinden om iets te verplaatsen van A naar B zonder daadwerkelijk die afstand af te leggen (wat wormholes in feite doen), dan kun je zowel informatie als materie "sneller verplaatsen dan het licht".

Maar goed, meer dan hypotheses zijn het niet en daardoor vooral leuk voer voor science fiction.

Volgens de snarentheorie zou dat wel mogelijk moeten zijn.

Het verstrengelde deeltje wordt instant gewijzigd bij het uitlezen van de toestand van zijn evenknie. De afstand van 1400km laat dan ook zien dat deze wijziging sneller dan het licht is.

[Reactie gewijzigd door timmersr op 12 juli 2017 14:38]

Quantumverstrengeling werkt instantaan. Er is dus géén latency.

(Waarbij ik me wel afvraag hoe dat vast te stellen is)

https://www.google.nl/amp...on-faster-than-light.html

Mooi! Bedankt

Ik bedoelde dat er in het gehele systeem latency zal zijn, dus niet alleen de verstrengeling.

Er zou geen latency moeten zijn.

Omdat de deeltjes verstrengeld zijn weten we altijd dat de ene het tegenovergestelde is van de ander

Dus zodra op het basisstation wordt gemeten wat die foton voor informatie bevat kan je concluderen wat het andere deeltje bevat

Ik heb er niet veel verstand van maar volgens mij is het bij quantumverstrengeling instant dat de overdracht plaats vindt.
Er is namelijk geen transportmiddel die als buffer kan dienen.
Als de verstrengeling of ontstrengeling niet instant plaats zou vinden dan moet die data ergens blijven maar waar dan?

En quantumbits staan ook altijd aan én uit, 1 én 0 ... het hoeft alleen nog de schakeling te maken, Schrodingers kat dus, levend en dood maar je weet 't meteen als je die doos open maakt.

Ik snap het ook niet allemaal, maar de latency is nul.
Wanneer een foton naar de satelliet wordt gestuurd gaat dit aan de lichtsnelheid, dus dat is een beperking. Maar wanneer het foton eenmaal daar is kan het foton op aarde instantaan, dus zonder enige vertraging informatie uitwisselen met het foton in de satelliet.
Kunnen we hiermee oneindig snel communiceren met "buren" op een planeet van een andere ster? Nee dus want het foton moet eerst in een slakkengang (lichtsnelheid) daar naartoe alvorens er dan oneindig snel kan gecommuniceerd worden.
Maar de potentie is wel interessant om bijvoorbeeld oneindig snel te communiceren met een basis op Mars. Na de tijd dat het duurt om de fotonen naar Mars te sturen kan er oneindig snel gecommuniceerd worden. Dat is hoe ik het half begrijp.
Of dit ook ooit voor echte "gewone" communicatie gaat werken? Wie weet...
Nu is het aan een echte expert om het uit te leggen zoals het werkelijk is...

Maar wanneer het foton eenmaal daar is kan het foton op aarde instantaan, dus zonder enige vertraging informatie uitwisselen met het foton in de satelliet.

Daar snap ik dus echt geen zak van. ofwel HOE DAN? Er zal toch iets moeten zijn waardoor er een 'verbinding' is tussen de foton op aarde en op de satelliet?

Zie het op deze manier:

Je hebt 2 stenen, een witte, een zwarte.
willekeurig stop je die in 2 doosjes (je weet niet welke waarin zit.
Dan stuur je een doos naar een vriend met de post. Als een van de twee nu hun doosje open maakt weet hij wat de ander heeft.

Dit betekent dat er geen informatie tussen de twee hoeft uitgewisseld te worden omdat vooraf al de waarde er was.

Dit is interessant in encryptie omdat je een shared secret hebt.

Als een van de twee nu hun doosje open maakt weet hij wat de ander heeft.

..mits hij weet dat er twee mogelijkheden zijn. Zo kan ik het ook. Dan maak ik mijn doos open en kijk, en vervolgens bel ik hem voordat de post er is, ''Ik weet nu al welke kleur steen jij morgen krijgt''. De info over de twee mogelijkheden hadden beiden reeds.

Het zou pas wat zijn als hij weet welke steen hij heeft gekregen op het moment dat ik mijn doos open en het ook weet.

[Reactie gewijzigd door stresstak op 12 juli 2017 15:13]

Dus zoiets als Schrödinger's kat?

Probleem is dat wetenschappers er ook nog niet helemaal er uit zijn. Er is op dat gebied nog heel veel werk te verrichten. Beetje klok/klepel misschien, maar bijvoorbeeld dat de fotonen mogelijk in een andere dimensie nooit uit elkaar zijn geweest of dat het gewoon exact hetzelfde deeltje is (daar komt dan weer de string theorie / hypothese om de hoek kijken).

Een quote van Richard Feynmann:

If you think you understand quantum mechanics, you don't understand quantum mechanics.

Dat geeft wel een beetje aan dat Nobelprijswinnaars en andere natuurkundige behoorlijke moeite hebben om quantum mechanische effecten te doorgronden. Laat staan voor leken zoals wij

[Reactie gewijzigd door Standeman op 12 juli 2017 15:21]

Kijk dat is fijn om te weten. Betekend dat ik me niet helemaal lomp hoef te voelen
*few personal crisis averted

Misleidende titel imho, er wordt geen foton getransporteerd, er wordt informatie getransporteerd.

En zelfs dat is nog maar de vraag. Want dankzij het onmogelijk kunnen uitsluiten van verborgen variabelen, kunnen we ook niet uitsluiten of die informatie stiekem (per definitie buitens ons bereik, dankzij Werner Heisenberg) al wordt getransporteerd bij het creëren van die entanglement en het van elkaar verwijderen van de deeltjes.

Ook niet helemaal correct, er wordt ook geen informatie geteleporteerd, ook informatie kan niet sneller gaan dan licht. Door het meten van een foton op aarde wordt de toestand van het foton in de satelliet instantaan vastgelegd, maar aangezien je de status van het eerste foton niet kunt sturen, kun je ook geen informatie versturen. Je kunt het fenomeen wel gebruiken voor versleuteling.

Je geeft hetzelf al aan dat het 'de vraag is', informatie teleporteren kan dus echt niet (tot nu toe)

[Reactie gewijzigd door Honbrifcl op 12 juli 2017 15:28]

is dit nu iets fysiek of soort van digitale verplaatsing

ik ben geen kenner op dit gebied.

zodra die fotonen zijn verstrengeld zijn ze eigenlijk een soort mirror van elkaar.
als je een foton naar een andere locatie verstuurd is ze nog altijd een mirror
ondanks dat er voor het oog geen fysieke verbinding tussen de twee is.

verander je nu de status van de foton die op aarde gebleven is (in dit geval) dan veranderd de status van de foton die naar de satelliet verstuurd is gelijktijdig.

ik kan het mis hebben, ben dan ook geen professor

[Reactie gewijzigd door Proxx op 12 juli 2017 14:45]

Klopt redelijk, alleen de 'status' van een foton zomaar veranderen is niet zo triviaal. Je kunt hem alleen meten (bepalen in welke toestand hij verkeert, uit een superpositie van toestanden waarin hij daarvoor verkeerde), maar de uitkomst van die meting is niet te forceren. En als je het andere deeltje meet weet je dus ook niet of jij nou als eerste iets meet (en dus een toestand uit die kansverdeling hebt 'getrokken'), of dat de andere kant het al gemeten had en het al vooraf vast stond wat je zou meten.

Stel dat partij A en partij B verstrengelde deeltjes hebben en partij A meet als eerste. Daar komt uit dat de status van hun deeltje bijvoorbeeld spin-up is. Ze laten via conventionele communicatie weten dat er gemeten is en partij B gaat vervolgens ook hun deeltje meten.

Zullen ze dan altijd spin-down meten? Is er een maximale tijd die tussen de metingen mag zitten? Kan partij B meerdere keren meten en komt er dan altijd spin-down uit?

Vraag 2 (beantwoordt eigenlijk ook vraag 1): Als je de spin niet op een of andere manier hebt vastgezet, dan zal de golffunctie van een scherpe piek (gecentreerd op up bij A, down bij B ) zich langzaam weer uitsmeren (al is het proces hierachter iets wat ik niet goed genoeg begrijp om je in detail in te leggen). Dus in principe is er een tijdslimiet, en zal na een bepaalde tijd die kans op spin-down bij B bijvoorbeeld nog maar 90% zijn.

En per extensie dus vraag 3: Als je direct achter elkaar hetzelfde meet, en je doet niets raar, dan meet je steeds hetzelfde. Dus ja, als partij B tien keer achter elkaar datzelfde deeltje meet vindt hij tien keer spin-down.

[Reactie gewijzigd door Crovmon op 13 juli 2017 15:04]

0ms ping bij gamen over 20 jaar

Dat kan sowieso niet. Niks gaat sneller dan het licht, en dus zul je nog altijd minmaal de Xms vertraging hebben tussen jou locatie en waar de game vandaan komt.

Massa zou niet sneller dan het licht, een foton, kunnen, iets zonder massa kan dus wel sneller dan het licht.

Met het quantumverstrengelingexperiment in delft hebben ze aangetoond dat de verstrengeling qua afstand sneller informatie overbrengt dat een foton reist(lichtsnelheid).

Einstein zei ook dat er niets sneller dan het licht kon en dat er misschien nog verborgen variabelen zijn die bij de verstrengeling voor de informatieoverdracht zorgt en dat dit aan de lichtsnelheid gebonden zou zijn. In delft hebben ze gemeten dat de overdracht van informatie tussen de verstrengelde deeltjes weldegelijk sneller is dan een foton kan reizen.

Bij quantumtunneling hebben ze ook al gemeten dat de tunneling sneller dan de lichtsnelheid gaat. Bij verstrengeling is de informatieoverdracht ook sneller dan het een foton kan reizen. En met wormgaten kan men ook al afstanden sneller dan fotonen afleggen. In mijn inzicht duidt dit alles op nieuwe natuurkunde, of nieuwe inzichten hoe het universum in elkaar zit en zouden deze verschijnselen best een connectie, onderling natuurkunde, kunnen hebben. Reuze interessant dus.

Een foton is licht? Oh, ik lees de komma's verkeerd. Dus na e=mc2 heeft een deeltje zonder massa geen energie.. Fijne avond

[Reactie gewijzigd door elect-ron op 12 juli 2017 21:43]

Ja, licht is een manifestatie van de elektromagnetische kracht en het krachtoverbrengdende deeltje van de elektromagnetische kracht is een foton.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektromagnetisch_spectrum
Zwakke kernkracht -> W- en Z-bosonen.
Sterke kernkracht -> gluonen.
Elektromagnetische kracht -> fotonen.
Zwaartekracht -> onbekend, in sommige theorieën de gravitonen.

Een deeltje zonder massa geen energie? Onzin, een foton is een deeltje waarvan wordt aangenomen dat deze geen rustmassa heeft, maar weldegelijk energie bezit. De energie is in dit geval gekoppeld aan de frequentie van het foton, hoe meer energie hoe hoger de frequentie.

Massa zou niet sneller dan het licht, een foton, kunnen, iets zonder massa kan dus wel sneller dan het licht.

Massa kan niet met de snelheid van het licht, en licht zelf kan op geen andere snelheid dan die van het licht. Er is niets dat snéller kan dan het licht.

Met het quantumverstrengelingexperiment in delft hebben ze aangetoond dat de verstrengeling qua afstand sneller informatie overbrengt dat een foton reist(lichtsnelheid).

Wat ze in Delft hebben aangetoond is dat lokale verborgen variabelen niet bestaan. Ze hebben helemaal niet aangetoond dat er iets wordt overgebracht, alleen dat metingen nog steeds consistent zijn ookal hebben de tijdsstippen en plaatsen van de metingen een spacelike afstand (áls er dus iets gecommuniceerd zou worden tussen de deeltjes, dan moet dat weliswaar sneller dan het licht gebeurd zijn, maar dat staat helemaal niet vast en is volgens veel interpretaties van QM is dat ook helemaal niet nodig).

En met wormgaten kan men ook al afstanden sneller dan fotonen afleggen.

Wormgaten zijn vziw puur mathematisch. Net zoiets als een magnetische monopool - wiskundig kan het, maar dat wil niet zeggen dat het ook natuurkundig mogelijk is.

Het belangrijkste struikelpunt bij élke FTL toepassing is: het breekt causaliteit.

De lichtsnelheid C is de snelheid van het foton in een vacuum. Door een niet-vacuum gaat het foton dan dus langzamer. Door de lucht gaat het ietsjes langzamer, door bijvoorbeeld glasvezel gaat het foton maar 2/3, ongeveer 200.000 km/s, van de lichtsnelheid. Tevens is het men al gelukt om fotonen af te remmen en stil te zetten in experimenten. Dit is nodig om ooit optische processors te maken, mochten we dat ooit gaan doen.
Bovendien zou het misschien kunnen zijn dan fotonen in een vacuum alsnog gehinderd worden door reacties met virtuele deeltje, in een casimir-vacuum, waar zich minder virtuele deeltjes bevinden, zou een foton misschien sneller een afstand af kunnen leggen.
https://en.wikipedia.org/wiki/Scharnhorst_effect

Niets sneller dan het licht? Massa kan niet sneller dan het foton. Massaloze deeltjes zouden best sneller dan het foton kunnen. De hypothetische deeltjes tachyonen zouden daar een voorbeeld van zijn, maar het bestaan van die deeltjes is nog nooit aangetoond. Maar men stelt dat het best mogelijk kan zijn dan fotonen sneller dan het licht kunnen, zo zijn er al verschillende artikelen verschenen die fast-then-light radiogolven beschrijven, bijvoorbeeld:
https://phys.org/news/201...pulses-pulsar-faster.html
https://www.universetoday...travel-faster-than-light/
Alleen natuurlijk nog geen bewijs.

Ze hebben helemaal niet aangetoond dat er iets wordt overgebracht,

Met verstrengeling heeft een verandering van het ene deeltje instantaan effect op het andere deeltje. En de verandering aan dat andere deeltje vind sneller plaats dan een foton de afstand tussen de deeltje af kan leggen. De locality-loophole is door het Delfse experiment ontkracht.
https://en.wikipedia.org/...munication.2C_or_locality
Het principe wordt normaal aangeduid als een soort van informatieoverdracht van het ene deeltje naar het andere, maar eigenlijk is het geen overdracht van informatie omdat de verstrengelde deeltjes één systeem zijn. Volgens mij zijn we het zo gewoon eens met elkaar.

(áls er dus iets gecommuniceerd zou worden tussen de deeltjes, dan moet dat weliswaar sneller dan het licht gebeurd zijn, maar dat staat helemaal niet vast en is volgens veel interpretaties van QM is dat ook helemaal niet nodig).

Sneller dan een foton de afstand tussen de verstrengelde deeltjes af kan leggen. We weten helemaal niets van de onderliggende natuurkunde van dit effect. De 'verbinding' tussen de verstrengelde deeltjes kan net zo goed niet gebonden zijn aan de dimensies waarin de deeltjes zich bevinden en hoeft zich dus niets aan te trekken van een mogelijke snelheidslimiet.
Dit is ook de reden dat ik elke keer zegt dat de verandering van het andere verstrengelde deeltje sneller gebeurd dan een foton de afstand tussen de twee verstrengelde deeltjes kan afleggen(de locality-loophole). Dat men dit dan koppelt aan fast-then-light deeltjes of wat dan ook is niet mijn probleem en ook helemaal niet wat ik zeg en bedoel.

De lichtsnelheid C is de snelheid van het foton in een vacuum. Door een niet-vacuum gaat het foton dan dus langzamer.

Veel gemaakte misvatting. Ook in een medium gaat een foton niet langzamer. De group velocity van de golf gaat langzamer. De foton botst van atoom naar atoom met c, maar wordt onderweg geabsorbeerd en weer uitgezonden, even simplistisch gesteld.

Niets sneller dan het licht? Massa kan niet sneller dan het foton. Massaloze deeltjes zouden best sneller dan het foton kunnen.

Nee, alle massaloze deeltjes gaan precies met c. We kennen er twee: fotonen en gluonen. Tachyonen zijn niet massaloos, die hebben een imaginaire massa. En ja, in dat geval zouden ze de lichtsnelheid als asymptotische ondergrens hebben (zoals dat bij gewone massa een asymptotische bovengrens is). Maar dat is puur gekunstel met wiskunde. Stop een complex getal in de formule en zie wat eruit komt. Er is geen enkele aanleiding om aan te nemen dat tachyonen eventueel bestaan, en het feit dat ze causaliteit zullen schenden maakt het eerder aannemelijk dat ze niet bestaan dan wel.

De twee artikelen die je aanhaalt hebben het beide ook over de group velocity. En die kan ook sneller gaan dan c. Dat is echter nog geen inbreuk op relativiteit, want de energie binnen de golf gaat nog steeds met c (en dus kun je het niet gebruiken voor FTL communicatie).

Maar men stelt dat het best mogelijk kan zijn dan fotonen sneller dan het licht kunnen, zo zijn er al verschillende artikelen verschenen die fast-then-light radiogolven beschrijven

In 2011 is aangetoond dat een foton nooit sneller dan c gaat. En natuurlijk Heisenberg's onzekerheidsprincipe gaat ook net zo goed op voor fotonen. Volgens dat principe alleen zouden fotonen zeer kortstondig op zeer korte afstand even iets sneller of iets langzamer kunnen gaan dan c. Dat impliceert echter niet dat dat op lange afstand ook ineens kan.

Met verstrengeling heeft een verandering van het ene deeltje instantaan effect op het andere deeltje.

Wederom een misvatting. Daar zijn we helemaal niet zeker van. Het enige dat we weten is dat een meting op het andere deeltje consistent zal zijn met de eerdere meting op het ene deeltje. Volgens Many Worlds vindt er helemaal geen verandering plaats. Het enige dat we weten is dat áls er iets van een soort kwantumcommunicatie plaatsvindt tussen verstrengelde deeltjes, dat er een ondergrens is in hoe snel die deeltje dan moeten zijn, een grens die hoger ligt dan c.

Dit is ook de reden dat ik elke keer zegt dat de verandering van het andere verstrengelde deeltje sneller gebeurd dan een foton de afstand tussen de twee verstrengelde deeltjes kan afleggen(de locality-loophole). Dat men dit dan koppelt aan fast-then-light deeltjes of wat dan ook is niet mijn probleem en ook helemaal niet wat ik zeg en bedoel.

Even voor de goede orde, dat is niet waarom ik reageerde.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 13 juli 2017 13:31]

Veel gemaakte misvatting. Ook in een medium gaat een foton niet langzamer. De group velocity van de golf gaat langzamer. De foton botst van atoom naar atoom met c, maar wordt onderweg geabsorbeerd en weer uitgezonden, even simplistisch gesteld.

En zo is het een misvatting aan te nemen dat ik dat niet weet. Even zonder gekheid, ik ben mij bewust dat als een foton door een medium reist dat het foton kan interacteren met deeltjes van dit medium en daardoor een afstand in een langere tijd aflegt dan fotonen die de afstand zonder deze interacties af zouden leggen. Maar normaal gesproken, tenminste zo kom ik het altijd tegen, noemt men dit de lichtsnelheid door een medium, dus niet een vacuum. Bovendien noem ik ook al dat fotonen in een vacumm waarschijnlijk zelfs nog interacteren met virtuele deeltjes en dat C daardoor wellicht niet eens de maximale snelheid van een foton is. Maarja, bestaat een absoluut vacuum of medium waar fotonen helemaal nooit met 'iets' anders interacteren? Ik denk het niet..

Kort samengevat, FTL mag misschien nog theoretisch of hypothetisch zijn, wat inhoudt dat het zowel wel als niet zou kunnen zolang we het niet weten. Ik hou de mogelijkheid open dat het best mogelijk kan zijn dat 'iets' sneller dan een foton kan reizen. Jij denkt van niet. Ok, dan zijn we het eens dat we het daar oneens over zijn. Jij misschien meer onderbouwd met huidige kennis, mijn visie is dat het niet wetenschappelijk is om met de huidige staat van kennis te stellen dat zoiets niet mogelijk is, daar is onze kennis veelste klein voor. Bovendien stelt men dat tijdens de inflatieperiode het universum ook sneller uitdijde dan de snelheid van het foton. Bovendien is de snelheidslimiet van het foton gelimiteerd door het medium waar het door reist, onze huidige staat van het universum of het vacuum of ruimtetijd, maar wat als we dit medium kunnen beinvloeden? Maar hier hou ik op met speculeren.

Wederom een misvatting. Daar zijn we helemaal niet zeker van. Het enige dat we weten is dat een meting op het andere deeltje consistent zal zijn met de eerdere meting op het ene deeltje. Volgens Many Worlds vindt er helemaal geen verandering plaats. Het enige dat we weten is dat áls er iets van een soort kwantumcommunicatie plaatsvindt tussen verstrengelde deeltjes, dat er een ondergrens is in hoe snel die deeltje dan moeten zijn, een grens die hoger ligt dan c.

We noemen het instantaan, eigenlijk moet dat tussen aanhalingstekens, want het gebeurd sneller dan een foton de afstand tussen de verstrengelde deeltjes kan afleggen, maar er kan inderdaad gewoon nog een vertraging tussen zitten die we vooralsnog niet precies kunnen meten.
Je laatste zin is wel grappig: "dat er een ondergrens is in hoe snel die deeltje dan moeten zijn, een grens die hoger ligt dan c", en dat zeg je terwijl je net allemaal uitleg geeft dat sneller dan C niet mogelijk moet zijn.
Ik ben niet zo'n fan van de many worlds principe, dat alles mogelijk is hoeft niet in te houden dat alles zich ook manifesteert, de invloed van een waarnemer doet de mogelijkheid van alle mogelijkheden instorten, waarom zou alles dan alsnog gebeuren? Wat is dan de functie van de waarnemer? Of is de functie van de waarnemer in onze kennis 'overschat' of anders of totaal niet van invloed? Watvoor zin heeft keuzes maken als alles toch gebeurd?

Maar normaal gesproken, tenminste zo kom ik het altijd tegen, noemt men dit de lichtsnelheid door een medium, dus niet een vacuum

Oh kom op, erg flauw dat je het nu over die boeg gooit. In een discussie over communicatie sneller dan het licht dan gaat het natuurlijk over communicatie sneller dan c, niet sneller dan licht in een specifiek mediuim in een bepaalde situatie. En als je zegt "niets kan sneller dan het licht", ook dan gaat het over c. Wat heeft een zogenaamd verminderde snelheid van licht in een medium überhaupt te zoeken in deze discussie?

Bovendien stelt men dat tijdens de inflatieperiode het universum ook sneller uitdijde dan de snelheid van het foton

Dat klopt. Er zijn nu ook punten in het universum die verder van elkaar verwijderd raken dan c. Maar dat komt omdat er meer ruimte tussenkomt, niet omdat de punten uit elkaar bewegen.

Je laatste zin is wel grappig: "dat er een ondergrens is in hoe snel die deeltje dan moeten zijn, een grens die hoger ligt dan c", en dat zeg je terwijl je net allemaal uitleg geeft dat sneller dan C niet mogelijk moet zijn.

Quote de deelzin ervoor dan ook, want nu trek je het uit context . Ik zei "áls er iets van een soort kwantumcommunicatie plaatsvindt tussen verstrengelde deeltjes". Ik denk niet dat die er is, maar áls die er is, dan is dat idd sneller dan c.

En dat heeft vervolgens implicaties. Want hoewel het voor jou maximaal instantaan of minimaal sneller dan c is, is voor een externe waarnemer in een raket die langsvliegt met relativistische snelheid de snelheid van dat hypothetische kwantumcommunicatie signaal negatief. Oftewel, de golffunctie van het deeltje op afstand vervalt vóórdat jij de meting doet. Een signaal terug in de tijd dus . En zijn referentiekader is net zo geldig als de jouwe.

Het is om dezelfde reden ook raar om te spreken van "instantaan". Instantaan is geen universeel concept. Twee gebeurtenissen die voor het ene referentiekader tegelijk lijken te gebruiken, lijken voor een andere na elkaar te gebeuren. Oftewel, voor gebeurtenissen (met een specifieke plaats en tijd) met een spacelike separation (de tijd tussen de gebeurtenissen is korter dan het licht erover doet om van de ene plaats naar de andere plaats te reizen), zijn verschillende waanemers het niet eens over de volgorde van de gebeurtenissen. Dit is een bewezen implicatie van relativiteit.

Daarom wordt gezegd dat enige vorm van FTL communicatie causaliteit schendt, want er is altijd een refentiekader te bedenken waarin het bericht aankomt voordat het verstuurd wordt. En je kunt dan ook een opstelling maken waarin je jezelf een bericht stuurt dat aankomt voordat je het verstuurd hebt. Als je zegt dat FTL communcatie mogelijk is, dan zeg je automatisch dat tijdreizen ook mogelijk is. Of althans, in de vorm van communicatie dan.

de invloed van een waarnemer doet de mogelijkheid van alle mogelijkheden instorten

Many Worlds spreekt specfiek niet over wave function collapse. Dat gebeurt simpelweg niet in die interpretatie - je raakt zelf verstrengeld met wat je meet. Als onderdeel van de verstrengeling zie je vervolgens gewoon maar 1 specifieke uitkomst. Het grappige is, voor een externe waarnemer die compleet los staat van enige interactie met jou (goed, je kunt dan nauwelijks spreken over een "waarnemer" natuurlijk ) ben ook jij gewoon in superpositie. Er zijn dus heel veel versies van jou, die allemaal hun specifieke uitkomst hebben gemeten. Het feit dat jij een specifieke meting doet, heeft voor de externe waarnemer dus geen enkele significantie - die komt pas zodra je met hem interacteert. En dan zal hij ook vertrengeld raken en metingen kunnen doen met zijn deeltjespaar die consistent zijn met wat jij hebt gemeten.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 13 juli 2017 17:10]

Oh kom op, erg flauw dat je het nu over die boeg gooit. In een discussie over communicatie sneller dan het licht dan gaat het natuurlijk over communicatie sneller dan c, niet sneller dan licht in een specifiek mediuim in een bepaalde situatie. En als je zegt "niets kan sneller dan het licht", ook dan gaat het over c. Wat heeft een zogenaamd verminderde snelheid van licht in een medium überhaupt te zoeken in deze discussie?

Ho even... volgens mij ga je nu even de fout in en begrijp jij mij niet goed of haal je dingen door elkaar. Maar we hadden het in dat stuk van de discussie alleen maar even over wat ik zei:

quote: Rudie_V

De lichtsnelheid C is de snelheid van het foton in een vacuum. Door een niet-vacuum gaat het foton dan dus langzamer.

Waarop jij reageerde dat dat komt door de interactie met de deeltjes in het medium, maar dat het foton tussen de interacties door nog steeds met C reist. Klopt, weet ik, snap ik. Maar ik reageerde hier op met:

quote: Rudie_V

Maar normaal gesproken, tenminste zo kom ik het altijd tegen, noemt men dit de lichtsnelheid door een medium, dus niet een vacuum.

De lichtsnelheid door een medium is dus niet C.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lichtsnelheid#In_een_medium
Kijk, hier heeft men het ook over lichtsnelheid in een medium. En ja, blabla, we weten beide waarom dat komt, maar dat doet niet ter zake, het is gewoon hoe men het even noemt, dat is ook wat ik zeg, 'de lichtsnelheid door een medium'. Snap je nu hoe ik het bedoel? Dit staat helemaal los van als we het hebben over sneller dan het licht dat het dan gaat over sneller dan het licht in een vacuum, dus C. Hiermee hoop ik het afgedaan te hebben.

Dat is het hele punt.. deze communicatie gaat wél sneller dan het licht. Of eigenlijk: de stelling is dat deze onmiddellijk is ongeacht de afstand. (Het artikel van 21/10/2015 onder "Lees meer" verteld meer .)

Er is geen communicatie, dus er gaat niets sneller dan het licht.

Wie weet vinden we daar ooit nog wel wat op!

Ik denk dat je dit kan vergelijken met een blanke brief sturen naar iemand terwijl jijzelf een kopie van die blanke brief houdt. Nadat de ontvanger de brief ontvangen heeft begin jij met het schrijven van de brief op jouw blanke exemplaar, wat jij schrijft is zonder vertraging te zien op het exemplaar van de ontvanger.

De brief (fotonen) moet nog steeds fysiek verplaatst worden. De informatie wordt echter via teleportatie overgebracht.

Als ik het goed begrijp.

Nee dus...

Eerder zo: Je stuurt een blanco brief, en hebt zelf ook die kopie. Nu gooi je er een random generator tegen aan, en er verschijnt een bericht. Bij de ander is dat bericht er ook instantaan. Het probleem is dat je niet zomaar kunt schrijven wat je wilt...

Voor info overdracht kun je het niet gebruiken dus. Je kunt wel allerlei verificatie en encryptie achtige dingen doen. Maar limiet van lichtsnelheid blijft lokaal gelden...

Het gebruik van teleportatie door populair wetenschappelijke publicaties is zo misleidend.

Moet hieraan denken .

Weet de ontvanger wel dat er een bericht is ontvangen? Dan zou je met het versturen van meerdere berichten informatie kunnen samenstellen.

Nee, want (op dit moment) kunnen we niet bepalen wat we meten of versturen op die manier. Dat betekent ook uiteraard dat we geen nuttige informatie kunnen versturen. De enige informatie die verstuurd wordt is informatie voor het verstrengelde deeltje, maar voor ons is dat niet iets waar we iets mee kunnen.

Het opent echter wel perspectieven om dat wel te kunnen. Op dit moment hebben we het echter over de uitvinding van het vuur... Er is een onweersbui en een blikseminslag zet een boom in lichterlaaie. Hey, vuur... Fuck, het is weer uit... Pas duizenden jaren later konden we het zelf maken, en nog weer later leerden we dat we daarmee eten lekkerder konden maken, en nog weer later dat we er bepaalde grondstoffen mee konden omsmelten tot iets waar we iets anders mee konden maken waar we nut van hadden.

Entanglement is de bliksem die net is ingeslagen... Het versturen van informatie via entanglement is het motorblok in je auto wat dankzij die ene blikseminslag en 150000 jaar onderzoek gemaakt kan worden.
Het is een voorzichtige eerste stap, maar onze achterkleinkinderen zullen er nog niets mee kunnen doen waarschijnlijk.

@Crovmon

Waar ik eigenlijk ook benieuwd naar ben is het volgende. Op het moment dat de verstrengeling plaatsvindt zou dan de positie ook al bepaald zijn zonder dat wij het kunnen meten of zien?

Er heeft een paar jaar geleden ook al een artikel gestaan, waarin bv beide positie's onbekend waren, en de mogelijkheid bv een groene en rode appel was, en nadat er 1 appel bekeken was die bv rood was, was de andere verstrengeling automatisch groen.

Dat zou ook kunnen betekenen dat er tijdens de verstrengeling een koppeling gebeurt die wij dus niet kunnen meten.

Beste Mindfree,

Wat je volgensmij omschrijft is de realistische interpretatie van kwantummechanica. Ik heb dat reeds in een paar andere comments op deze pagina proberen toe te lichten, maar de take-away message is dat er goede reden is om te geloven dat dit niet het geval is en het echt pas groen-rood, danwel rood-groen wordt op het moment dat je meet/kijkt. Dat is dan ook de orthodoxe intepretatie die bijna iedereen omarmt.

Dat wil niet zeggen dat wat jij stelt uitgesloten is, maar er komen wel wat problematische aannames aan te pas om deze interpretatie consistent met het empirische bewijs te krijgen. Er is op zich nog steeds wel interessant werk gaande langs deze lijnen, maar het is wel een zijlijn en zeker niet de mainstream gedachte.

Groetjes,
Ronnie

P.S. Weet niet precies wat je in je laatste zin met 'een koppeling' bedoelt. Maar hopelijk beantwoord bovenstaande, plus de andere comments waar ik naar refereerde je vragen/suggestie.

Beste Ronny,

Dank voor je antwoord. Ik bedoelde met koppeling, wanneer de 2 deeltjes met elkaar verstrengeld raken. Stel het is in de toekomst zonder uit te lezen van het deeltje mogelijk te stellen welke positie deze heeft aangenomen, dan zou men op verre afstanden gelijk kunnen communiceren.

Wie weet is er nog een manier om op afstand te verstrengelen, hoewel ik vermoed dat dit onmogelijk is, mocht men daar achter komen dat het wel is, dan zou je in theorie zelfs men beschavingen van een zeer grote afstand kunnen communiceren...

Dan krijgt SETI opeens een heel andere kijk. Want met het scannen vermoed ik dat we eigenlijk amper iets zullen vinden. Maar dat is weer een ander verhaal.

Maar op dit ogenblik kunnen we enkel bepalen door het uit te lezen. Ik ga er vanuit dat het experiment met bv atoomklokken is gemeten, en daardoor bepaald is dat het sneller dan het licht kan.

Wat dan ook interessant zal blijken is of de verstrengeling op grote afstand behouden kan blijven.
Het blijft wel erg vreemd, en eigenlijk maakt het niet uit of het al bekend is voor dat we kijken ,of dat wordt tijdens het kijken. Wel zou het mooi zijn als we voor het kijken het al kunnen bepalen, wat dus zou inhouden dat het al bepaald is.

Natuurlijk blijft het magisch dat het dan nog steeds sneller dan het licht gaat. Aan de andere kant toont het wel aan dat er dus zaken zijn die sneller dat het licht kunnen gaan, zij het dat het in ieder geval niet materie zelf is.

Als ik het goed begreep zijn de deeltjes die men vanaf aarde stuurde, gewoon met max lichtsnelheid daar naartoe verzonden, want het deeltje zelf kan niet sneller.(foton)

Wel zeer interessante materie, waar we in ieder geval kunnen opmaken dat er meer is than meets the eye

Neen, fysiek gebeurt er bij dit soort 'teleportaties' dus helemaal niets. Er worden dus géén deeltjes van A naar Z verplaatst.

Enkel de bijhorende info die deze deeltjes kenmerkt. Eerlijk is eerlijk; voor de exacte info hoor je best even bij een quantumwetenschapper... Dat is echt beyond ieders normale capaciteit om dit soort wetenschap te verstaan...

let op ze hebben het hier in het artikel over 2 verschillende zaken:
1. fotonen die vanop aarde naar de satelliet getransporteerd worden. Maar daarbij zwijgen ze over de snelheid die is in dit geval irrelevant.

De onderzoekers hebben ... verstrengelde fotonen naar de satelliet gestuurd. Door steeds één foton van de verstrengelde paren naar de satelliet te sturen, hadden ze na 32 dagen miljoenen fotonen naar de satelliet gestuurd

2. de overdracht van informatie via die fotonen paren, en deze is instant = sneller dan het licht.

Het is ook nooit waar geweest dat niets sneller dan het licht kan gaan, een betere verwoording zou zijn geen enkele massa kan sneller gaan, of geen enkel object, fysisch deeltje kan ...
Eens je niet meer gebonden bent aan de fysische grenzen is er ook geen grens aan de snelheid.
per definitie zijn ideeën, gedachten en informatie(op zich) dus uitgesloten van deze beperking.
Het is niet de informatie die het snelheid probleem heeft, maar zijn drager.
Door het verplaatsen van de drager uit te schakelen bij verstrengelde fotonen , schakelt men de fysische barrière uit.

Nee hoor, de maximum snelheid geldt ook gewoon voor informatie, ook in de meest abstracte zin van het woord. Puur het weghalen van de "fysieke" drager maakt daar niks in uit. Je kan met deze techniek dus ook niet sneller dan licht informatie versturen.

sorry, je vergist je

verdiep je eens in de EPR (Einstein-Podolsky-Rosen) paradox

Waarin vergis ik me precies? Ik zie niet in wat de EPR paradox hiermee te maken heeft.

Jij claimt dat je via entanglement of via deze teleportatie informatie kan sturen sneller dan het licht? Dan zou ik maar gauw de Nobel prijs gaan claimen

Nee hoor, de maximum snelheid geldt ook gewoon voor informatie, ook in de meest abstracte zin van het woord. Puur het weghalen van de "fysieke" drager maakt daar niks in uit. Je kan met deze techniek dus ook niet sneller dan licht informatie versturen.

Volgens bedoelen mensen hetzelfde, maar hebben ze andere "systeemgrenzen".

- Als je het versturen van de foton meerekent kan je inderdaad niet sneller dan het licht "communiceren".

- Als je er vanuit gaat dat de foton al verstuurd is, dan kan je spreken van instantane "communicatie".

Persoonlijk vind ik die eerste aanname een stuk netter als je het over "communicatie hebt". Anders zou je namelijk kunnen concluderen dat communicatie via een internetkabel ook instantaan is. Als je een 1 ontvangt weet je instantaan dat de verzender een 0 heeft (bij afspraak dat een bit geinverteerd wordt).

Je mist m'n punt denk ik. De lichtsnelheid grens is ook geldig voor informatie, of die informatie nou verstuurd wordt met een foton, of met een briefje, of met elke andere manier die je maar kan bedenken. Het effect van verstrengeling is waarschijnlijk wel instantaan, maar daarmee kan geen informatie verstuurd worden. Als je er informatie mee wil versturen dan is het noodzakelijk om ergens in het traject een "conventionele" manier van communicatie te hebben, iets dat maximaal met de lichtsnelheid kan gaan.

Stel je hebt een reeks deeltjes die rood of blauw kunnen zijn, en deze zijn verstrengeld met een reeks deeltjes ver weg die iemand anders bekijkt. Als jij nou de kleur van de deeltjes gaat meten weet je meteen wat de ander zal meten als hij een meting zou doen. Meet jij dat deeltje 1 rood is, weet je dat zijn verstrengelde partner blauw is, en als de andere persoon gaat meten zal hij dan ook met zekerheid blauw meten.

Kun je hier mee informatie sturen? Nee, want je kan niet beinvloeden of je rood of blauw gaat meten. Elke meting is willekeurig, je stuurt dus een willekeurige reeks nullen en eenen, waar per definitie geen informatie in zit.

De andere persoon kan zijn reeks deeltjes meten en krijgt dan ook een random reeks. Hij weet nu niet of zijn metingen al vantevoren bepaald waren (omdat jij al gemeten had), of dat hij nu jouw deeltjes aan het beinvloeden is.

Je praat hier over het beinvloeden van deeltjes. Wordt deeltje A gemeten dan heeft dit toch effect op de toestand van deeltje B een paar lichtjaar verderop? Ergens moet deeltje B dan toch informatie krijgen dat deeltje A "gemeten" is en dus dat de toestand van deeltje B nu ook vast staat? In andere woorden: hoe weet deeltje B dat deeltje A gemeten is en hoe gaat deze informatie van A naar B? Is dit ook gelimiteerd aan de lichtsnelheid?

Ik haal mogelijk allerlei zaken door elkaar want heb alleen maar wat filmpjes gezien en informatie gelezen over dit onderwerp.

edit:bedankt .oisyn voor de uitleg.

[Reactie gewijzigd door PizZa_CalZone op 12 juli 2017 23:08]

Er gaat geen informatie van A naar B. Je kunt B niet manipuleren door iets met A te doen. Door A te meten manipuleer je B op zich nog niet, alleen zal een meting op B altijd consistent zijn met wat je bij A hebt gemeten.

Je mist m'n punt denk ik. De lichtsnelheid grens is ook geldig voor informatie, of die informatie nou verstuurd wordt met een foton, of met een briefje, of met elke andere manier die je maar kan bedenken.

De quantuminformatie wordt, zoals het lijkt, instantaan overgebracht, als je van overbrengen kan spreken gezien de verstrengelde deeltjes één systeem is. Dat hebben ze in Delft juist aangetoond, de verborgen variablele zoals einstein het noemde, lijkt niet te bestaan, of zich in ieder geval niet aan de lichtsnelheid te hoeven houden. De informatieoverdracht tussen de verstrengelde deeltjes gaat sneller dan een foton kan reizen tussen de twee verstrengelde deeltjes.
nieuws: TU Delft bewijst Einsteins ongelijk met verstrengelde deeltjes

Uiteraard. Maar hiermee kun je geen bits aan informatie mee versturen, en al zeker niet sneller dan licht.

De "interactie" tussen de deeltjes is bewezen sneller dan licht, maar daarin zit geen klassieke informatie.

Je kan een random string van 0 en 1 versturen, maar daarin zit per definitie 0 bits aan informatie omdat je niet kan sturen of je 0 of 1 meet, dat is geheel willekeurig.

[Reactie gewijzigd door NickThissen op 12 juli 2017 17:44]

Een verstrengelt deeltje kan je juist gebruiken om een bit over te brengen, de qubit dan. Bij beheersing van de spin zal de spin van het andere deeltje de tegenovergestelde waarde aannemen en dit principe kan je gebruiken om een bit te verzenden.
Overigens heb ik ook al eens gelezen dat men werkte om meerdere spinwaardes te gebruiken met verstrengelde deeltjes, dit zou makkelijker zijn om de capaciteit van quantumcomputers te vergroten dan nog meerde qubit te verstrengelen.

"Bij beheersing van de spin zal de spin"

Als je de uitkomst van je meting van de spin kan beheersen, dan kun je inderdaad informatie sturen.

Maar dit kan niet. De uitkomst van jouw meting is volledig willekeurig. Tenzij het verstrengeld deeltje al door iemand anders gemeten is, in dat geval staat jouw uitkomst volledig vast, maar was de meting van de ander juist willekeurig.

Juist het feit dat je niet kan bepalen of je spin up of down meet, zorgt ervoor dat je enkel random nullen en eenen kan sturen waarin geen informatie zit.

Dat kan wel: https://www.technologyrev...f-quantum-remote-control/

In recent years, however, physicists have discovered how to manipulate quantum objects without destroying their quantum nature. The trick is to nudge them very gently. Doing this continuously eventually produces a significant change while preserving the quantum characteristics of the system.

The breakthrough that Muschik and co have made is to work out how to perform the same kind of gentle nudges on an entangled system, something that immediately leads to quantum remote control.

That’s an interesting and potentially important development with one caveat—the new work is entirely theoretical.
...

Geduld dus. het overbrengen van informatie zonder de verstrengeling te verbreken is naar het lijkt slechts een kwestie van tijd.

Dit is niet hetzelfde als controleren welke meting je krijgt.
Wat jouw artikel beschrijft is een 'weak measurement'. Om te begrijpen hoe dit toch niet sneller dan licht communicatie toelaat is helaas niet gemakkelijk en daar zul je toch echt de wiskunde erbij moeten pakken. Ik ben hier verder ook geen expert in, ik vertrouw er echter wel op dat de mensen die dat wel zijn de wiskunde goed gedaan hebben en dat onze moderne fysica niet compleet verkeerd is

Hier een vergelijkbare vraag en antwoord wat ik toevallig tegen kwam:
https://physics.stackexch...asurement-on-entanglement

Je mist m'n punt denk ik. De lichtsnelheid grens is ook geldig voor informatie, of die informatie nou verstuurd wordt met een foton, of met een briefje, of met elke andere manier die je maar kan bedenken. Het effect van verstrengeling is waarschijnlijk wel instantaan, maar daarmee kan geen informatie verstuurd worden.

jij blijft informatie versturen met iets, dan ben je inderdaad gelimiteerd.
het doel van dit onderzoek is net of je met verstrengelde fotonen paren informatie kan uitwisselen.
Het hoe is nog een groot vraag teken, maar de theorie is op dat gebied "simpel".
Nu is 911 op een paar miljoenen nog steeds niets en onbruikbaar.
Maar als je de status van een foton kan aanpassen over een afstand, heb je in principe 1 bit verstuurd. Een 2e groot probleem is dan de status van dat foton langs de andere kant ook betrouwbaar uitlezen. Dit zijn de basis blokken om digitale info door te sturen.
Shakespeare is daarbij nog ver weg.

Het betrouwbaar uitlezen van "de status" van een foton is helemaal niet het probleem. Het probleem is dat je na die uitlezing nog steeds niets nieuws weet, want je kan niet zien of hij nog steeds in superpositie was (en je door je meting hem dus geforceerd hebt een toestand te kiezen) of dat hij al eerder die status had (door een meting aan het andere deeltje).

Je stuurt nog steeds echt geen informatie met verstrengeling. Met de teleportatie in dit artikel stuur je misschien wel informatie, maar die informatie zit in de klassieke communicatie (langzamer dan licht) die nog steeds nodig is om het geheel te laten werken. Ook hier stuur je geen informatie via de verstrengeling.

Je kan "de status" van een foton niet "aanpassen" over een afstand. Je kan een meting doen, waarmee jij informatie wint over het deeltje van de ander. Deze informatie wordt niet verstuurd en is ook niet afkomstig van het andere deeltje, het blijft puur lokaal. Als de ander een meting zal doen (of al gedaan heeft) weet je met 100% zekerheid dat hij het tegenovergestelde zal meten. Dit kun je echter pas gebruiken nadat je deze informatie hebt uitgewisseld met elkaar, op klassieke manier langzamer dan licht.

Hoe is het weten geen info?

Je weet pas dat de ene blauw is als je meet dat de andere rood is, die kennis is informatie (die sneller gaat dan het licht) Einstein noemde het niet voor niets "Spooky action".

Meer info vindt je trouwens als je op "EPR (Einstein-Podolsky-Rosen) paradox" zoekt.

Het feit dat je na je meting weet wat het ander deeltje doet is misschien wel informatie, maar die is niet verzonden naar of afkomstig uit het andere deeltje. Dit is informatie die jij nu weet nadat je jouw meting hebt gedaan. De persoon aan de andere kant kan niet weten of je je meting al hebt gedaan. Je kunt dus geen informatie versturen en al zeker niet sneller dan licht.

Zelfs als je vooraf een tijd afspreekt waarop jij gaat meten kun je geen informatie sturen. Je kan namelijk niet bepalen wat je gaat meten dus de uitkomst van de metingen van de andere persoon zijn volstrekt random, oftewel geen informatie.

Hoe is dat te meten? Dat meet je door jouw metingen te doen, en die daarna te vergelijken met de metingen aan de andere kant. Dit kan alleen via klassieke, langzamer dan licht communicatie.

Ja, achteraf kan je vast stellen of er nog verstrengeling was, maar zonder communicatie met de andere kant kun je dat niet. Als jij rood meet kun je niet weten of dat komt omdat de ander ook rood heeft gemeten (en jouw meting dus al vaststond) of omdat jij nu de uitkomst vast zet (en de ander daarna met zekerheid ook rood meet).

Volgens mij de energietoestand oid, hoe dat precies zit durf ik niet met zekerheid te zeggen, dan moet ik er even induiken. Maar ik heb in meerdere onderzoeken al gelezen dat men kan controleren of deeltjes verstrengelt zijn.
De bron schrijft het ook:

Finally, they measured the photons on the ground and in orbit to confirm that entanglement was taking place, and that they were able to teleport photons in this way.

Je kan het zeker wel meten, maar niet zonder communicatie tussen beide kanten.

Als je na je metingen naar elkaar toe loopt en verifieert dat alle metingen overeen kwamen, dan kun je achteraf zeggen dat je verstrengeling had. Maar zonder die communicatie kun je dat niet.

Bijvoorbeeld:
https://physics.stackexchange.com/a/46146

[Reactie gewijzigd door NickThissen op 12 juli 2017 17:55]

Zoals je zegt is dat alleen te verificatie tijdens deze test, in de toekomst zullen we de techniek zo geperfectioneerd hebben dat we dat niet meer hoeven te doen en wellicht zelfs error detectie en correctie in kunnen bouwen.

Nou, ik denk het niet hoor. Het is geen kwestie van techniek die nog niet goed genoeg is. Het is een fundamenteel principe van verstrengeling.

Je kan alleen checken of er verstrengeling was door een statistisch relevant aantal metingen te doen. Als je 2 deeltjes hebt en meet bij eentje "spin up" en de ander "spin down" dan zou het verstrengeling kunnen zijn, maar je hebt natuurlijk ook 50% kans dat het gewoon toeval was. Als je 100 deeltjes hebt en meet 100 keer hetzelfde, dan kun je langzaam met zekerheid gaan zeggen dat je verstrengeling had.

De enige manier om dus zeker te weten dat je deeltje verstrengeld was, is door een statistisch groot genoeg ensemble te maken en achteraf te kijken of de metingen overeen kwamen. Er is, zelfs in principe, geen manier om te detecteren of je meting het resultaat van verstrengeling was zonder terugkoppeling van de andere kant. Dit is een fundamenteel principe in de quantum mechanica, en als dit niet waar blijkt te zijn dan haal je niet alleen quantum mechanica onderuit maar ook causaliteit; je kan dan inderdaad sneller communiceren dan licht, en daarmee bijvoorbeeld berichtjes sturen naar jezelf in het verleden. Daarmee haal je dus ook nog de hele relativiteits theorie onderuit. De twee meest geteste theorien van de moderne natuurkunde, zomaar foetsie omdat onze meet apparatuur net ietsje beter geworden is? Ik zou er niet op gokken

[Reactie gewijzigd door NickThissen op 13 juli 2017 00:03]

Als beide deeltjes dezelfde spin hebben zijn ze juist met zekerheid niet verstrengeld.

Klopt, de discussie ging ineens van 'rood en blauw' naar spin

Maar de bijbehorende info wordt alsnog via een deeltje (foton in dit geval) verplaatst. Hoe krijg je die info anders op een andere plaats?

Die deeltjes zijn aan elkaar verstrengeld.
Het is een beetje zoals het 'fabeltje' over tweelingen, dat als je de een pijn doet dat de ander dat voelt.
Als jij in dit geval iets doet aan deelte A, valt dat te meten aan deeltje B, zonder een vorm van "connectie".

Spooky action at a distance.

Edit:
Nou, lekker uniek mijn URL, ik heb hem tijdens het doorlezen al meer dan 10x voorbij zien komen.

[Reactie gewijzigd door bazs2000 op 12 juli 2017 18:33]

Het is feitelijk het versturen van een kopie, maar niet via conventionele technieken zoals radiosignalen of lasers maar door een exacte kopie van de fotonen naar de sataliet te sturen (voor zover ik het begrijp.)

Er staat dat het deeltje niet fysiek verplaatst wordt, alleen de informatie die het deeltje bevat.

"Daarbij wordt dus niet het deeltje zelf fysiek getransporteerd, maar alleen alle informatie die dat deeltje beschrijven."

[Reactie gewijzigd door Aardappel op 12 juli 2017 14:36]

Bij sommige reacties vraag ik me echt af of de persoon wel het artikel heeft gelezen voordat diegene een vraag stelt.

Volgens Einstein: 'spooky action at a distance'

Voodoo dus ?

Wat ik eruit begrijp is dat ze 2 fotonen aan elkaar koppelen. Een foton blijft in het lab, de andere wordt verstuurd naar de sataliet. Vervolgens wordt de foton in het lab beïnvloed en de foton in de statliet geobserveerd, waar de foton in de sataliet uiteindelijk dezelfde staat had als degene op aarde. Kortom het is mogelijk om door die koppeling van de 2 fotonen data te kunnen transporteren

Vervolgens wordt de foton in het lab beïnvloed en de foton in de statliet geobserveerd, waar de foton in de sataliet uiteindelijk dezelfde staat had als degene op aarde.

Eigenlijk zijn ze precies het omgekeerde van elkaar, dus + hier oo aarde en - in de sataliet. maar het komt praktisch op hetzelfde neer als wat jij zegt inderdaad.

Het hoeft niet precies het omgekeerde te zijn. Het gaat om de superpositie van het verstrengelde systeem. Die is gelijk. Dus stel bijvoorbeeld dat er 2 deeltjes verstrengeld zijn die beiden een attribuut hebben van 1, dan is de superpositie van het systeem 2 (1 + 1). Als we 1 deeltje dan 2 zouden maken, dan wordt het andere deeltje 0.

Maar inderdaad is het het makkelijkst om een superpositie 0 te bereiken, waardoor de deeltjes elkaars spiegel zijn (+1 en -1).

Is dit niet eigenlijk het handschoen experiment ? Ik neem een paar handschoenen, stop ze ongezien apart in twee doosjes en schiet een doosje de ruimte in. Tien jaar later, als de raket met het doosje 1000 miljard kilometer ver is maak ik het doosje dat is achtergebleven open en het is de linker handschoen. Op dat moment heb ik sneller dan het licht informatie verkregen over het andere doosje, namelijk dat daar een rechter handschoen in zit.

Dit is een typische analogie inderdaad. Het werkt prima om het concept uit te leggen, maar helaas gaat het niet meer helemaal op als je naar de quantum wereld gaat.

Het cruciale verschil is dat in jouw voorbeeld een doosje altijd al een linker handschoen had, en het ander doosje altijd al een recht handschoen. In dat geval is het dus ook helemaal niet vreemd dat je meteen weet welke handschoen in het andere doosje zat zodra je jouw doosje opent.

Voor deze fotonen is dat echter niet zo. De eigenschappen die ze teleporteren waren, tot ze de meting uitvoeren, niet strikt bepaald. Om jouw voorbeeld te gebruiken zouden beide doosjes dus een soort mix (superpositie) van een linker en rechter handschoen hebben. Pas zodra je je doosje opent neemt de handschoen een van de twee opties aan (en daarmee doet de andere handschoen dat ook meteen). Dit is natuurlijk onzin in onze macroscopische wereld met handschoenen, maar voor deeltjes als fotonen kan er bewezen worden dat ze inderdaad niet vooraf bepaalde eigenschappen hebben.

De eigenschappen die ze teleporteren waren, tot ze de meting uitvoeren, niet strikt bepaald.

Of de eigenschappen strikt bepaald waren kan je helemaal niet vaststellen zonder te meten lijkt mij.
Wat iig wel vaststaat is dat jij de staat niet kende voor de meting.

Jouw claim is dus dat de deeltjes altijd al een bepaalde eigenschap hadden, alleen weet jij die nog niet.

Gelukkig is er een experiment, genaamd Bell's inequality, waarmee je kan aantonen dat dit NIET waar is. Er kan experimenteel gemeten worden dat de eigenschappen echt niet vooraf bepaald waren. En dit is precies het punt waar de analogie met handschoenen verloren gaat, want de handschoenen waren natuurlijk wel altijd al links of rechts.

Tenzij je, net als mijn schoonmoeder, twee linkerhanden hebt

Snap er na een paar keer lezen toch nog maar de helft van, maar hulde voor de techniek !

Het aangehaalde bron artikel doet zijn best om de achterliggende principes begrijpbaar te maken, aanrader om te lezen dus!

T.net gaat een beetje kort door de bocht, als je geen notie hebt van de werking van verstrengelde fotonen dan is er weinig chocola van te maken...

De techniek hier, is het toepassen van de wetenschap die het bestaan van deze natuurwet heeft aantoont. Dat deze natuurwet überhaupt bestaat is natuurlijk echt de hulde waard.

Spooky Action at a Distance: https://www.google.fr/url...iPp5C233iSFdDy5xuy3LbVL0g

[Reactie gewijzigd door timmersr op 12 juli 2017 14:46]

Wat ik compleet niet snap: hoe vind je de evenknie van een foton? Ik heb me daarover ook verbaasd bij voorgaande vergelijkbare tests. Hoe weet je dat die ene foton verstrengeld is die ene andere?

het verstrengelen is een proces.
je kunt ze verstrengelen om het zo maar te zeggen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Stelling_van_Bell

Oh DAT is wat je niet snapt? Ik snap de rest ook niet (*Don voelt zich dom)

Ik dacht ooit begrepen te hebben dat wanneer je een quantum-verstrengeld deeltjespaar hebt, je een aanpassing kunt doen aan 1 van de twee deeltjes en de andere instantaan veranderd. Waarom is hier dan een line of sight datatransfer methode voor nodig? Kan je het dan nog wel "teleporteren" noemen? Is wifi/4G ook teleporteren van data?

Een fotonen-beam is toch gelimiteerd aan de lichtsnelheid? Ik dacht dus ooit begrepen te hebben dat deze vorm van quantum-entanglement de "restricties" met betrekking tot de lichtsnelheid kon doorbreken wanneer je de deeltes maar ver genoeg uit elkaar zet.

p.s. Ik denk dat ik met mijn beperkte kennis allerlei zaken door elkaar aan het halen ben of ik begrijp er gewoon geen snars van.

[Reactie gewijzigd door PizZa_CalZone op 12 juli 2017 14:59]

Voordat je de afstand kan overbruggen via quantumtoestand, moet je wel op 2 locaties een foton hebben. De line-of-sight is dus om 1 van de 2 fotonen bij de satelliet te krijgen. Zodra het foton is aangekomen wordt pas de toestand uitgelezen en gaat de 'informatie' dus sneller dan het licht.

Ah dat kan het e.e.a. verklaren. Ik lees niet duidelijk in het bericht dat het daadwerkelijke verplaatsen van informatie zonder line of sight gebeurdt.

Is dat een tussenstap naar vertragingsloze communicatie gebruikmakend van kwantumverstrengeling?

Ja, dit is het eerste stapje, en er moeten er nog veel volgen voor we zover zijn.