Wetenschappers verbeteren record quantumteleportatie

Het is wetenschappers gelukt om de quantumstaat van subatomaire deeltjes over een afstand van 143 kilometer te teleporteren. Dat betekent een nieuw wereldrecord en brengt het ontwikkelen van een quantumcommunicatienetwerk dichterbij.

Het onderzoek werd uitgevoerd door wetenschappers van de universiteit van Wenen. Daarbij slaagden de natuurkundigen erin om quantuminformatie over een afstand van 143 kilometer te teleporteren, wat aanzienlijk langer is dan het vorige record van 97 kilometer, dat onlangs werd gevestigd. Met een afstand van 143 kilometer komen de wetenschappers dichter in de buurt van satellieten die in een lage baan om de aarde draaien. Wanneer teleportatie tussen het aardoppervlak en satellieten bewerkstelligd kan worden, komt de ontwikkeling van een globaal communicatienetwerk op basis van quantumtechnologie dichterbij.

Voor het teleporteren van data wordt gebruikgemaakt van een principe dat bekendstaat als 'verstrengeling'. Subatomaire deeltjes kunnen met elkaar verstrengeld zijn, wat inhoudt dat de toestand van het ene deeltje wordt gereflecteerd in de toestand van het andere. Vaak worden voor dit soort onderzoeken fotonen gebruikt, de deeltjes van licht. Als de eigenschappen van het ene foton veranderen, veranderen ook die van het tweede foton, een verschijnsel dat quantumteleportatie wordt genoemd, omdat er geen fysieke overdracht van gegevens of deeltjes plaatsvindt.

Volgens de wetenschappers was het voor het bewerkstelligen van teleportatie over 143 kilometer nog wel noodzakelijk om ook conventionele data mee te sturen. Hiermee kon het verstuurde quantumsignaal efficiënter worden ontcijferd. Dit verhoogt de snelheid waarmee individuele quantumtoestanden geteleporteerd kunnen worden.

Met verstrengelde fotonen kan data verzonden worden in de vorm van quantumbits, of qubits. De communicatie met satellieten maakt een globaal netwerk mogelijk. Hoewel het teleportatierecord van 143 kilometer dit dichterbij brengt, is er nog geen infrastructuur om een quantumcommunicatienetwerk op te zetten.

Reacties (185)

Ik wist al dat teleportatie mogelijk was via verstrengeling, maar ik begrijp niet dat als deeltje A op plaats A (de aarde bv) aangepast wordt, dat dan deeltje B op plaats B (de maan bijvoorbeeld) ook wordt aangepast. Hoe zijn deze 2 deeltjes "van mekaar op de hoogte"? Wat is de "link" tussen die twee?

Kan iemand me dit uitleggen aub?

Zover ik weet is dit nog niet volledig verklaard, men weet dat het zich voordoet en dat beide 'verbonden' zijn, het waarom en exact hoe blijft een raadsel.

http://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_teleportation

Als iemand hier al een betere verklaring voor heeft, hoor ik het graag!

Men heeft al een behoorlijke theorie maar het is allemaal nog moeilijk. In simpel: Een AD met replicatie.

- Je hebt 2 "EPR" paren, die beide identiek aan elkaar zijn. De ERP paren veranderen door input van de gebruiker.

Waarom/Hoe blijven ze identiek? Ze zijn onzichtbaar verbonden via een kanaal die veranderingen doorstuurt, zodat het andere paar ook de veranderingen kan doorvoeren.


Deze artikelen helpen:
http://lightlike.com/teleport/
http://www.comp.nus.edu.sg/~rahul/allfiles/teleport.pdf
http://www.quniverse.sk/r...lications/2003/2003-9.pdf

Je pas het deeltje niet aan, je meet het slechts.

Stel dat je twee ballen op exact dezelfde manier laat ronddraaien en vanaf dat moment ze beide uit elkaar verplaatst. Stel verder dat er verder niks is dat invloed op de draaiing van de ballen uitoefent.

Op het moment dat je dan eens zegt 'Kom, laten we bekijken hoeveel rondjes bal A heeft gedraaid' of 'in welk deel van zijn draai zou bal A zijn?', dan kun je dat meten door dit bij bal B, die naast je staat, te meten. Beide bevinden zich namelijk in precies dezelfde toestand dus wat voor de een geldt, geldt ook voor de ander.

Hopelijk een toereikende leken-uitleg

jaja maar leg uw hand op bal A en deze zal vertagen, bal B zal ook direct vertragen, zonder hand. Leg dat eens uit, dat wil ik weten

Dit is niet correct.
Bal B zal niet vertragen.

Awel, eenvoudig. Bij verstrengeling is het niet zo dat je iets verandert aan 1 deeltje ("je hand opleggen en vertragen") waardoor het tweede deeltje identiek zou reageren. Dat is het NIET.

Wat het wel is, zoals Struikrover al zei:je hebt twee deeltjes ("ballen") die identieke eigenschappen hebben (bvb draaibeweging). We brengen beide deeltjes ver uit mekaar. Als we dan gaan kijken naar de draaibeweging van bal A weten we meteen de beweging van bal B. Omdat we weten dat beide dezelfde hebben.

Dat lijkt vanzelfsprekend, maar het punt is: in de quantummechanica kan een deeltje oneindig veel toestanden aannemen. Je weet pas dewelke als je de toestand gaat bekijken/meten (*). Dat maakt het spectaculairder: je hebt namelijk twee deeltjes, die ieder oneindig veel toestanden kunnen aannemen en je weet van beide niet dewelke het is. Maar meet de toestand van A en B zal dezelfde blijken te hebben!

(*) Meer nog, maar dat is een ander verhaal: je beinvloedt de toestand door te meten.

[Reactie gewijzigd door pegox op 6 september 2012 13:29]

Misschien helpt dit filmpje :

Zien is geloven? hehe.

http://www.youtube.com/watch?v=_qmSdC7aQpY

Aangezien de mensheid quantummechanica nog steeds niet volledig doorgrond heeft, is er ook heel wat discussie over het achterliggende mechanisme van dit soort quantumverstrengeling. Elke "strekking" heeft zijn eigen verklaringen, en bijhorende twijfels en vragen.

Wat we weten is dat zo'n "quantumpaar" zich beiden in een niet-gedefinieerde toestand bevinden, gelinkt aan elkaar. Als we één deel van het paar observeren, valt deze in toestand A, het gelinkte deeltje valt dan terug in de complementaire toestand B.

Allereerst moet je de basisregels van de klassieke mechanica loslaten. Afstand en snelheid, actie en reactie; zijn niet van toepassing waar het gaat om quantumteleportatie. Dat zegt Bell's Theorema. Het gaat over waarschijnlijkheden, zoals prachtig uitgelegd door Niels Bohr en Werner Heisenberg.

Verstrengelde deeltjes maak je uit het verval van andere deeltjes. Ze moeten dus dezelfde 'bron' hebben. Verstrengelde deeltjes zijn altijd met elkaar verbonden, ongeacht de afstand. Dat weten we uit experimenten en de kwantummechanische theoriën ondersteunen dit (en ik begrijp heel goed dat je dit wilt begrijpen).

Daarnaast moeten we de term teleportatie goed begrijpen. Ik vind 'm wat misplaatst, omdat we een qubit (=info) meten en dan de conclusie trekken dat het ander deeltje de complementaire staat heeft. Er is dus in klassieke zin niets overgebracht van A naar B. Er is een 'staat van zijn' gemeten (dat is dan de 'input') die aan de andere zijde complementair wordt verondersteld (de output). Dit fenomeen kunnen we gebruiken, maar heeft niets te maken met het dupliceren van een voorwerp of gegevens.

Voorbeeld van quantumteleportatie:
We nemen aan dat Jip en Janneke beschikken over de verstrengelde qubit AB.
Jip heeft A en Janneke heeft B. En stel dat C de qubit is die Jip naar Jannke wil versturen.
Jip verbindt A met C en meet het resultaat dat wordt opgeslagen als klassieke bits. Tijdens de meting worden de qubits vernietigd.
Janneke's qubit, B, bevat nu informatie over de staat waarin C zich bevond, maar het is geen kopie.
Jip moet nu de informatie in haar klassieke bits aan Janneke geven (wel handig als je op dezelfde planeet bent dan) om qubit C te kunnen reconstrueren.

[Reactie gewijzigd door mrlammers op 6 september 2012 12:13]

Het is een kwestie van berekening. Stel, je hebt een rode en een zwarte knikker. Die stop je beiden in hun eigen (ondoorzichtige) bakje. Je laat proefpersoon A de bakjes omwisselen en krijgt zelf, 'blind', 1 bakje terug. Proefpersoon B krijgt het andere bakje. Jij en persoon B weten niet wat er in jullie bakje te vinden is. Echter, zodra jij je bakje opendoet en de rode knikker vindt, weet je 100% zeker dat het andere bakje de zwarte knikker moet bevatten. Die knikkers zijn ook niet van elkaar op de hoogte, maar toch weet je aan de hand van de staat van de ene knikker ook de staat van de andere knikker, zo heb ik me laten vertellen tenminste..

Dan heb je in de quantummechanica ook nog zoiets dat de knikker zowel rood als zwart kan zijn tot het moment dat je de knikker waarneemt, als je daar meer over wil weten moet je even zoeken naar "Schrödinger's Kat".

[Reactie gewijzigd door DigitalExorcist op 6 september 2012 10:56]

Correct me if i'm wrong maar zover ik weet is de uitleg van Flowmo correcter.

In jou geval zou je slechts 1 maal de toestand kunnen uitlezen (knikker in of niet in bakje).
Zover ik weet wijzigd de toestand inderdaad afhankelijk van de andere kant z'n toestand.

bvb wanneer het bakje uit 2 delen bestaat, deel X en deel Y, en proefpersoon A knikker van deel X naar deel Y laat rollen, zal de knikker van proefpersoon B ook naar Y rollen.

(pffieuw, deze materie is veel te 'onvatbaar' om aan de hand van zulke voorbeelden uit te leggen vrees ik )

Nee, de redenering van Flowmo (en anderen hier) is niet correct. Het is NIET zo dat als je iets verandert aan A, dat dat dan ook verandert aan B. Dat is niet wat verstrengeling is.

De uitleg van DigitalExorcist is correct.

Vervang ballen door bvb "fotonen" (lichtdeeltjes) en kleur door "spin" (draaibeweging).

[Reactie gewijzigd door pegox op 6 september 2012 13:42]

Ik begrijp jou verhaal, maar als je die rode niet weet dan weet je ook niet dat zwart in de andere doos zit.

Dus als ik hier 'Hello World' verstuur naar de maan (rode knikker), dan weten ze daar niet of en welk bericht ik heb verstuurd (zwarte knikker), toch?

Ik denk dat Einstein het niet voor niets "Spooky action at a distance" noemde.

Ook dat vraag ik mij af wat de link legt tussen 2 deeltjes die 143KM verwijderd van elkaar zijn..

Ik denk dat de meest plausibele omschrijvingen het hebben over extra dimensies. Als de interactie over een dimensie gebeurt waarin de deeltjes naast elkaar liggen, zou dat al veel kunnen verklaren.

je zegt het zelf al ze staan in contact met elkar via Quantum-entangelement (quantum-verstrengeling), al weten we hier bitter weinig over

Ik denk dat als je het boek The Grand Design, door Stephen Hawking geschreven, gelezen hebt, dat je als leek zijnde wel wat meer te weten komt. Hierin wordt de wereld van quantum fysica uitgelegd en ook wat voor invloeden dat heeft op het wereldbeeld.

Lijkt me heel boeiend, maar heb je daar een ISBN nummer van? Ik krijg 13 resultaten in proxis. Van 189 pagina's, tot 208 en 400 pagina's.
Ik weet dus niet welke ik best neem...

Alvast bedankt.

Besluitloos

Voor de rest heb ik geen zinnige reactie nee. Dit gaat boven mijn pet en daar laat ik het graag. Geen Wikipedia-rewrites en hearsay van mij

[Reactie gewijzigd door BartOtten op 6 september 2012 13:11]

Ik denk dat deze een redelijk goede is:

http://www.bol.com/nl/p/the-grand-design/1001004011242950/

Precies waar ik ook mee zit. Hoe lezen ze dit uit?

Betekent in de praktijk neem ik aan een veel hogere capaciteit voor communicatie satellieten? Aangezien er (amper) geen data verzonden hoeft te worden?
Buiten de veel lagere latency dan.

heel interessant artikel hierover jan van akkere in mensentaal:

bron: http://www.kennislink.nl/...-reikt-aanzienlijk-verder

Mogelijk is het ook helemaal niet te verklaren met de huidige wetenschap. Ze bekijken het nu vanuit Einstein zijn theorieën en de theorieën die daaruit zijn voortgekomen.

Offtopic:
Als alternatief/zijspoor is vooral de electric universe theory in opgang. Omdat niet alles verklaart kan worden met de huidige theorieën en er de laatste jaren rare bokken sprongen worden genomen om bepaalde evenementen maar te verklaren.

Zeker na het Nasa onderzoek naar Temple one waar ze onverklaarbare resultaten kregen met betrekking tot meteorieten.

Leuk voor de geïnteresseerde en mensen die eens vanuit een andere hoek willen kijken. Zoek maar op youtube naar electric universe theory of temple one.

Bij mij hield het bij F=m.a ook al op hoor. :-) Maar volgens mij is die link nog niet helemaal duidelijk, alleen het feit dat het gebeurd. Maar wel enorm fascinerend en buiten het reguliere belevingsniveau. Ik zie dat de moderne Natuurkunde steeds "fantastischer", erg interessant.

Als jij dat weet krijg je meteen een prijs . Aangezien ze dat dus aan het ontfutselen zijn.

[Reactie gewijzigd door A87 op 6 september 2012 11:01]

- EDIT- Sorry verkeerde reactie thread

[Reactie gewijzigd door Struikrover op 6 september 2012 11:10]

Dat je dit niet wist is niet raar, het is namelijk niet waar.
Zodra men deeltje A aanraakt wordt de verstrengeling gebroken.

Volgens mij is dit nieuws al even bekend. Het experiment stamt uit mei, en is toen ook gepubliceerd: http://arxiv.org/abs/1205.3909 .

Overigens is deze technologie niet geschikt voor faster-than-light "gewone" informatieoverdracht. Alleen quantuminformatie kan via deze techniek worden verstuurd, vandaar ook de eenheid qubit.

[Reactie gewijzigd door Hieronymus op 6 september 2012 11:00]

Yep dacht ook dat dit in mei al uitgevoerd was.

Deze technologie is inderdaad NOG niet geschikt voor informatieoverdracht (is overigens ook nog verre van rijp) maar met de quantumcomputers in volle ontwikkeling, zou dit er wel eens aan kunnen komen (die werken ook per qubits) ... nuja, ik vrees wel dat we nog enkele decenia zullen mogen wachten hierop

Dit is een veelgebruikt voorbeeld van quantum verstrengeling.
Op een punt in de ruimte bevindt zich een deeltje met spin 0. We manipuleren dit deeltje zodat het uiteenvalt in twee deeltjes, beiden met spin 1/2. Nu is er een natuurwet die zegt dat totale spin behouden moet blijven. Dit betekent dat als deeltje 1 spin up (+1/2) heeft, dat deeltje 2 spin down (-1/2) moet hebben.
We zorgen dat bij het uit elkaar vallen deeltje 1 naar meetstation A gaat en deeltje 2 naar meetstation B.
Als bij meetstation A gemeten wordt dat deeltje 1 spin up heeft, dan zal meetstation B aan deeltje 2 spin down meten.
Als men nu bij meetstation A het deeltje "omklapt" en spin down geeft zal echter deeltje twee niet omklappen. Zodra men bij meetstation A het deeltje aanraakt wordt de verstrengelde toestand vernietigd.

Elementaire deeltjes hebben een inherente spin, het enige wat varieert is de "richting" van de spin. b.v. een elektron heeft altijd een spin 1/2.
Een van de bizarre eigenschappen van dit systeem is dat, totdat station A deeltje 1 meet, deeltje 1 noch spin up, noch spin down heeft. Het deeltje is echter in een superpositie van beiden toestanden. De meting "dwingt" het deeltje een spin te kiezen.
Hetzelfde geldt natuurlijk voor deeltje 2. Het bizarre is dat deeltje 2 "weet" dat deeltje 1 gemeten is, dit is de enige stap die instantaan gebeurt. Dit kan echter niet gebruikt worden om instantaan informatie te versturen. Een interessante toepassing is echter de quantum encryptie, dit is naar mijn weten de grootste verantwoording van dit soort experimenten.

Bedankt voor de duidelijke uitleg!

Wel vreemd dat het manipuleren van een deeltje voor up/down spin de verstrengelde toestand wel zou vernietigen maar wanneer we meten, en we het deeltje dus eveneens blijken te manipuleren (op welke manier dan ook), dit niet het geval zou zijn..

Echter lijkt me hierbij wel de mogelijkheid te bestaan informatie te zenden, zij het momenteel nog 1 malig.

Stel superpositie = 0 & spin=1, in bvb 8 deeltjes in superpositie.
Wijzigen we bvb 5 van de 8 deeltjes in een bepaalde volgorde 01101011 zal men op afstand X aan de hand van de andere 8 deeltjes toch 01101011 kunnen uitlezen en hebben we toch een byte 'verstuurd' ?

Vermoed dat het vooralsnog niet mogelijk zal zijn de deeltjes terug naar superpositie te brengen?

Het meten vernietigt ook de verstrengeling. Als we de deeltjes gelijktijdig (en wat dat is, is ook nog eens een lastige vraag) meten dan werkt het echter wel.
Ik snap niet helemaal wat je in je tweede deel zegt. Het woord superpositie is een beetje misleidend denk ik. Je kunt in ieder geval niet meten dat een deeltje zich in een superpositie bevind.
Zodra je meet vind je of up of down.
Als station A up meet en B meet gelijktijdig (of snel genoeg erna) zijn deeltje dan zal station B down meten. Hiermee is echter geen informatie te versturen.

Okay thanks!

Verduidelijkt veel!

En station B weet niet wat station A gaat meten dus vandaar dat enkel indien informatie X (over de meting van station A) mee verzonden wordt over traditionele verzend methodes, kan men informatie halen uit B ?

Denk dat ik mee ben

Bedankt. Maar nu begrijp ik vooral dat wat ik dacht te begrijpen nog helemaal nog niet begreep. Ik ga je bericht nog enkele malen lezen .

Brilliant! Het blijft mij facineren deze techniek.

Hoewel ik het persoonlijk niet echt teleportatie vindt, is wel het cool. Kan je voorstellen als ze erachter komen hoe je dit op een oneindige afstand kan regelen? Instant communicatie naar Curiosity en planeten ver weg! Gaaf.

Hieronder een mooie uitleg in het nederlands over de onderwerp:
http://www.kennislink.nl/...s-voor-de-kwantumcomputer

Hoe helder ook de uitleg, quantum mechanica is wiskundig voorstelbaar maar voor de geest "onvoorstelbaar".

Instant communicatie zal het denk ik niet zijn. Je bent toch nog steeds afhankelijk van de snelheid van het licht, waardoor intergalactische communicatie nog steeds vele (licht)jaren duurt...

Bij quantum teleportatie wordt geen echte "informatie" verstuurd. Hierdoor gaat het ogenschijnlijk wel "sneller dan het licht".

Als jij toestand A observeert, weet je dat bij het andere deel van het paar toestand B gezien zal worden. Dit weet je omdat je op voorhand wist dat je ofwel A ofwel B ging zien. Er komt dus niet echt informatie toe vanop die (enorm verre) tweede locatie. Jij weet wat zich daar afspeelt door informatie die je al in je bezit had.

Einstein had ongeveer dezelfde uitleg als jij voor quantum teleportatie.

Als je een paar handschoenen hebt en je stopt 1 handschoen in een doos en de ander in een 2de doos en stel dat je 1 doos op de noordpool plaatst en de ander op de zuidpool. En stel nou dat jij de doos op de zuidpool opent en ziet dat het de linkerhandschoen is dan weet je direct dat de rechterhandschoen op de noordpool is.

Later is gebleken dat Einstein het verkeerd had en dat de deeltjes echt aan elkaar verstrengeld zijn. Hoe, weet ik ook niet. Ik kan me alleen dit verhaal herinneren.

Zie ook http://www.mcsweeneys.net...lain-quantum-entanglement

Waarom zou je afhankelijk zijn van de snelheid van het licht als er geen overdracht van deeltjes plaatsvindt?

Het is nogal een ingewikkeld proces, maar het komt er op neer, dat als je een deeltje wilt uitlezen, je eerst moet weten wat er is gebeurt met een ander deeltje wat is verstrengeld door middel van gewone communicatie (via internet bijvoorbeeld).

Als je deeltje X wilt verzenden naar iemand, dan moet je eerst zorgen dat die persoon deeltje A heeft, wat verstrengeld is met deeltje B. Deze 2 deeltjes zijn dan hetzelfde.

Door middel van een "Bell state measurement" lees je dan deeltje X uit met behulp van deeltje A. Omdat A en B verstrengeld zijn, veranderd deeltje B ook direct (dus sneller dan de snelheid van het licht, voor zover ik kan vinden). De staat van deeltje B is dan bekend, maar X kan je alleen weten aan de hand van het resultaat van de Bell state measurement, en die moet je dus eerst communiceren via een reguliere weg (telefoon, internet, etc). En die weg kan niet sneller dan het licht...

Bron: http://www.daviddarling.i...uantum_teleportation.html
Ik hoop dat ik dat zo een beetje goed heb verwoord, het is nogal ingewikkelde materie, zeker voor een leek .

omdat er niets sneller gaat dan licht?(voor zover ik weet)

Dit kan wel 'sneller' dan het licht toch?

Als de eigenschappen van het ene foton veranderen, veranderen ook die van het tweede foton, een verschijnsel dat quantumteleportatie wordt genoemd, omdat er geen fysieke overdracht van gegevens of deeltjes plaatsvindt.

Bij verstrengeling zijn de twee deeltjes als het ware met elkaar verbonden. Hoe dat weet geen mens. Of de deeltjes nu naast elkaar zitten, of aan de andere kant van het zonnestelsel: als het ene deeltje verandert, dan verandert het andere deeltje ook op hetzelfde moment.

De deeltjes moeten niet bewegen, er is geen snelheid die moet plaatsvinden. Het zijn gewoon 2 verkeerslichten die altijd hetzelfde tonen.
Of dat te meten is, zonder het deeltje te veranderen: geen idee.

@hieronder: de snelheid van de zwaartekracht is gelijk aan die van licht. Men heeft daarrond een paar observaties gedaan die algemeen als bevestigend aanzien worden.

Maar hoe zet je het verkeerslicht op rood, zodat de ander ook op rood gaat?

Voor zover ik het begrijp is verstrengeling het beste te vergelijken met het volgende:
1. Leg twee biljartballen tegen elkaar aan en schiet er een andere bal precies in het midden tegenaan.
2. De twee biljartballen schieten in richtingen uit elkaar die aan elkaar gerelateerd zijn.
3. Meet de positie van 1 van de twee biljartballen en je weet exact de positie van de andere biljartbal, zonder die te hoeven meten.

Bij 3 moet je weten dat ze precies in het midden geraakt zijn met de andere bal en is dat moment ook het laatste moment dat er invloed op de informatie in het systeem uitgeoefend wordt (althans, de informatie die met de 'entanglement' te maken heeft).

Zie de volgende link als startpunt voor hoe entangled particles gemaakt worden:
http://en.wikipedia.org/w..._of_creating_entanglement

Kernpunt om niet te vergeten is verder dat de entanglement ontzettend moeilijk is om te beschermen. In het voorbeeld is de aanwezigheid van enige obstakels direct het einde van enige zekerheid omtrent de locatie van de 'andere' bal.

omdat er niets sneller gaat dan licht?(voor zover ik weet)

De invloed van zwaartekracht gaat bijvoorbeeld sneller dan het licht. En als er geen transport van massa of energie is tussen A en B, dan is er niets (behalve de verwerkingstijd aan beide kanten, natuurlijk) dat de snelheid van transport beïnvloed (omdat er eigenlijk geen transport is).

Vragen voor op de relatief korte termijn zijn hierom: is dit exploiteerbaar te maken en kunnen we 'klassieke' informatie puur en alleen via kwantumtechnologie versturen (conversie)? Als dit namelijk kan, wordt latency niet meer beïnvloed door fysieke afstand.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 6 september 2012 11:13]

Niets gaat sneller dan het licht, ook zwaartekracht niet. Zwaartekracht heeft (waarschijnlijk) een snelheid gelijk aan die van het licht. Als iets massa heeft zal het altijd langzamer dan de lichtsnelheid gaan. Een massa-loos deeltje verplaatst zich met de lichtsnelheid.
http://en.wikipedia.org/wiki/Speed_of_light

Huh en ik meende laatst in het nieuws te hebben gezien dat iets met massa wel sneller is verplaatst dan de snelheid van het licht. Met zo'n deeltjes versneller is dit gelukt geloof ik? Ik zal het eens opzoeken.

Edit

Waarom word ik nu weg gemod?

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 304087 op 6 september 2012 11:26]

Nee, de wetenschappers die het oorspronkelijke resultaat naar buiten brachten gaven al aan dat ze twijfelden aan de sneller-dan-licht neurtino claim, maar de fout niet konden ontdekken. Nadat het experiment door een ander lab werd herhaald, en het resultaat niet kon worden gereproduceerd, was duidelijk dat er inderdaad ergens iets mis moest zijn. Het sneller-dan-licht resultaat bleek veroorzaakt door heel kleine meetfouten veroorzaakt door een defecte glasvezeldraad in een apparaat, en was dus niet correct.

Aan de ene kant jammer, maar toch ook wel prettig dat we ons huidig begrip van de natuurkunde niet overboord hebben hoeven gooien.

De volledige uitleg vind je hier: http://en.wikipedia.org/w...an-light_neutrino_anomaly

Thnx, gelukkig word er nog wel verder ondrzoek naar gedaan. Ik hoop namelijk wel dat de snelheid van het licht kan worden overtroffen, ik denk ook wel dat dat mogelijk is maar dat dat nog niet te vinden is in onze begrippen
http://www.scientias.nl/s...deeltjes-een-foutje/56513

Omdat je iets gelezen hebt waaruit later bleek een fout gemaakt te zijn. Dat waren chinezen geloof ik waarbij de meetapparatuur een paar nano-seconden afweek.

nope het waren de zwitsers, in het LHC - en idd was het een meetfout...

Niets gaat sneller dan het licht, ook zwaartekracht niet. Zwaartekracht heeft (waarschijnlijk) een snelheid gelijk aan die van het licht. Als iets massa heeft zal het altijd langzamer dan de lichtsnelheid gaan. Een massa-loos deeltje verplaatst zich met de lichtsnelheid.
http://en.wikipedia.org/wiki/Speed_of_light

Bedankt voor de verduidelijking, hoewel je beter kan zeggen dat waarschijnlijk niets sneller gaat dan het licht. Immers zou invloed van één kant bij 'verstrengeling' op de andere kant sneller (met minder/geen vertraging) kunnen zijn dan het licht.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 6 september 2012 11:17]

Informatie kan niet sneller reizen dan het licht. Er zijn prima dingen die sneller kunnen dan het licht, zolang je daar maar geen informatie mee verstuurt.

niets gaat sneller dan het licht, wat een onmogelijke stelling, dat is zeggen dat je met een vliegtuig altijd sneller in spanje bent dan met een auto.. ongeacht de route die het dign neemt (via rio bijv).. WANT een vliegtuig gaat immers sneller dan een auto...

wie zegt dat quantum spin beperkt is tot onze ruimte tijd, wat als subspace weldegelijk bestaat, en het slechts een kwestie is van buiging is...

hoe arrogant om te denken dat alles al bekend is, er is gemeten, en er worden dingen gesugeereerd, die dan door een pimpelig tweakertje worden tegen gesproken... als quantum teleportatie echt geen snelheids winst op zou leveren waarom dan onderzoek ernaar doen....

@i-chat: Het enige wat hier arrogant is is jouw post, waarschijnlijk ongehinderd door enige vorm van kennis . Het is een algemeen wetenschappelijk aanvaard feit dat informatie niet sneller kan worden getransporteerd dan de snelheid van het licht. Een theorie die al een eeuw lang tot in den treure getoetst is, en waar veel van onze moderne technologie gebruik van maakt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen andere mogelijkheden zijn, maar dat is vooralsnog pure science fiction.

De reden dat men dit onderzoek doet is niet om een communicatiekanaal op te zetten waarmee men FTL kan communiceren, maar om de communicatie van kwantumstaten mogelijk te maken, wat bijvoorbeeld gebruikt kan worden voor kwantumencryptie. Zo'n staat communiceren kan niet op de traditionele manier, door het simpele feit dat een dergelijke staat onmeetbaar is.

Ondanks de onjuiste omschrijving in het artikel kan kwantumteleportatue niet gebruikt worden om informatie te versturen. Een kwantumtoestand bevat namelijk geen uitleesbare informatie. Bij een meting zal de toestand vervallen in een random waarde, en is derhalve onbruikbaar om "data" te versturen. Je weet namelijk niet of de ontvangende partij een 0 of een 1 gaat meten, en jij hebt geen mogelijkheid om louter een 0 danwel 1 te versturen.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 6 september 2012 13:48]

Mischien is het beste / simpelste voorbeeld wel: Stel je hebt twee muntjes 1 kop en 1 munt. En ik hossel ze door elkaar. En geef zonder te kijken jouw de ene en houd zelf de andere. dan gaan we heel ver uit elkaar staan. en dan kijk jij welk muntje jij hebt. Als jij kop hebt weet je dat ik munt heb, Als jij munt hebt weet jij dat ik kop heb. Dus jij weet meteen zonder delay welk muntje ik heb. MAAR om mij te vertellen welk muntje ik heb zul je deze informatie eerst moeten versturen en dat kan niet sneller als de snelheid van het licht. Ook verschild het in het feit dat een quantum state in superposition niet zeker is dus munt en kop Met een probability maar als de observable geobserveerd wordt valt de superpositie ineen (kop of munt). Dit is een kwestie van interpretatie en een hele diepe discussie omdat de 2 states afhankelijk van elkaar zijn. desalniettemin is er geen manier om informatie te verzenden via entanglement..

Enige nut van quantumteleportatie is bij het versturen van qubits, en om het voor elkaar te krijgen is het ook nodig om informatie op een 'klassieke' manier te versturen, anders kun je aan de ontvangende kant van je teleportatie niet de juiste operatie uitvoeren om je qubit te achterhalen. Die informatie die je 'klassiek' verstuurd kan niet sneller dan het licht, en dus kan het hele proces niet sneller dan het licht. Informatie kan simpelweg niet sneller dan het licht verstuurd worden, ook niet met quantumteleportatie.

Niks kan sneller dan het licht, behalve ruimte zelf. De expansie van ruimte gaat alleen sneller dan het licht. Alles wat zich in onze ruimte bevindt moet zich houden aan de snelheid van het licht dat is een eigenschap, een property van onze ruimte.

http://scienceline.org/2007/07/ask-romero-speedoflight/

"So, while the speed of light remains an unbreakable barrier for those of us within the universe, it can’t limit the expansion of space-time itself. The universe keeps right on expanding, but the speed of light limits how much of it we can see, and how fast we can move. It may not be fair, but that’s physics."

[Reactie gewijzigd door xzaz op 6 september 2012 11:49]

Kan zo zijn maar we weten nog lang niet alles. Misschien maar 1 %

De expansie van ruimte gaat alleen sneller dan het licht.

Expansie, hoe heilig dan ook, is een theorie, er is nog steeds geen bewijs dat het heelal daadwerkelijk expandeert.

@Trinitronic
Een "theorie" of "wet" is zo'n beetje het hoogst haalbare in de wetenschap.. Iets wat dus falsificeerbaar is. Of twijfel je ook nog aan de zwaartekracht?

We kunnen theoretisch sneller dan het licht maar daarvoor moet je niet denken in "door de ruimte gaan" maar "de ruimte om je heen veranderen" - dus de ruimte voor je vergroten en de ruimte achter je met dezelfde factor verkleinen en dan schiet je als het ware 'langs' de lichtsnelheid. Als ik het goed heb.

Nee, ook zwaartekracht is gebonden aan de snelheid van het licht.

Als je de zon plotseling zou kunnen laten verdwijnen dan blijft de aarde nog rustig 8 minuten zijn gekromde baan volgen. De aarde bevindt zich op ongeveer 8 lichtminuten van de zon. Pas nadat de informatie over het verdwijnen van de zwaartekracht de aarde bereikt, zal de aarde rechtdoor schieten het zonnestelsel uit.

Is dat ook de reden dat tekenfilmfiguurtjes pas in het ravijn storten op het moment dat ze door hebben dat ze geen aarde meer onder hun voeten hebben.
De 'informatie' is immers nog niet aangekomen tot die tijd.

Fout,

Zwaartekracht is wel degelijk trager dan licht.


http://metaresearch.org/cosmology/speed_of_gravity.asp

Ahem...

De samenvatting aan het begin van het artikel vertelt juist dat zwaartekracht veel sneller is dan licht...

Je vergist je waarschijnlijk met de term "gravitational radiation" Dat is wel langzamer, maar dat is geen zwaartekracht.

http://math.ucr.edu/home/...ty/GR/grav_radiation.html

Maar het is geen beweging tussen de deeltjes dus heeft niets met snelheid te maken lijkt mij? De deeltjes zijn verstrengeld wat inhoudt dat als deeltje 1 naar links draait dat tegelijkertijd deeltje 2 dat ook doet. Dat maakt het juist zo briljant als instant communicatie! Nu alleen nog een manier vinden om die afstand exponentieel te laten groeien!
En qua systeem kunnen ze niet een soort telegram stijl hanteren?

[Reactie gewijzigd door Decipher666 op 6 september 2012 11:06]

Er beweegt echter wel iets, namelijk informatie. Ook informatie moet zich aan de snelheid van het licht houden, de communicatie is dus niet instant.

"Quantum teleportation, or entanglement-assisted teleportation, is a process by which a qubit (the basic unit of quantum information) can be transmitted exactly (in principle) from one location to another, without the qubit being transmitted through the intervening space."

Er zijn zo ook theorieën dat je niet meer naar twee deeltjes kijkt, maar naar hetzelfde, vanuit een andere "hoek", zeg maar, dus er wordt niets verstuurd, want je kijkt naar dezelfde informatie.

Maar goed, hoe dan ook, je verstuurt niets, dus instant.

Er word wel degelijk wat verstuurd.
Niet de qubit zelf, maar wel de informatie over die qubit.

Vergelijk het met het volgende.

Ik heb een harddisk op lokatie A.
Vervolgens bekijk ik de inhoud van die harddisk. Ik beschrijf die inhoud en stuur die beschrijving naar lokatie B.
Op lokatie B vul ik een harddisk met die beschrijving.

En nu roepen we dat die HDD is geteleporteerd.
Want fysiek is die HDD niet van A naar B gegaan, maar ik heb op B wel ineens een identieke HDD met dezelfde informatie...

De Quantum fysici lijken de boel wat mooier voor te stellen dan het is.
Bij die Quantum teleportatie word er nog steeds op de traditionele manier data verstuurd. Anders werkt de teleportatie niet.
En daarom is het ook niet instant.
zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_teleportation

leuk verzonnen, maar het grappige is nu dat er dingen in het universum zijn waar wij nog geen fuck van snappen... QT lijkt er daar een van... ik weet ook niet wie het verzonnen heeft, maar ze hebebn het er eerst over dat de quantum state instant (dus zonder latency), kan veranderen van 0 naar 1 maar dat er geen informatie instant kan worden verzonden...

en dat is dus een tegenstrijdigheid, want als de quantum sate veranderd dan is die informatie over die state dus zonder overbrugging van ruimte tijd van de 1 qubit naar de andere gecopieërd ...

wat zij waarschijnlijk bedoelen is dat het tot nu toe niet heel erg haalbaar is om informatie in een qubit op te slaan, en deze uit te lezen... en dat het dus nog neit haalbaar is om als informatie drager te gebruiken, je hebt altijd nog de latency van het lezen van de q-state.. de vraag is wat is sneller, informatie via glas naar je HUB en dan via cubits naar de andere kant van de wereld, en daarweer over zetten naar glas...

of dat tussenliggende stukje gewoon met de snelheid van het ligt... voor interplanetaire zaken is het in ieder geval wel extreem intressant omdat je geen line-of-sight meer nodig hebt...

leuk verzonnen, maar het grappige is nu dat er dingen in het universum zijn waar wij nog geen fuck van snappen... QT lijkt er daar een van... ik weet ook niet wie het verzonnen heeft, maar ze hebebn het er eerst over dat de quantum state instant (dus zonder latency), kan veranderen van 0 naar 1 maar dat er geen informatie instant kan worden verzonden...

en dat is dus een tegenstrijdigheid, want als de quantum sate veranderd dan is die informatie over die state dus zonder overbrugging van ruimte tijd van de 1 qubit naar de andere gecopieërd ...

Kwantumteleportatie is redelijk ingewikkeld als je niet diep in de natuurkunde zit. Maar kwantumverstrengeling zelf is wat eenvoudiger.

Stel je hebt een tweetal elektronen die verstrengelt zijn op zo'n manier dat als de ene "spin up" heeft, de andere "spin down" heeft. Je geeft de ene elektron aan wetenschapper A en de andere aan wetenschapper B (die zich op grote afstand van A bevindt). De elektronen zijn zo "ingesteld" dat voor de metingen de kans dat ze up of down zijn 50% is. De wetenschappers spreken vervolgens een tijd af waarop ze gaan meten. Eerst meet wetenschapper A de spin en heel snel daarna (sneller dan de afstand tussen A en B gedeeld door de snelheid van het licht) meet wetenschapper B de spin van elektron.

Als A up meet dan zal B down meten en vice versa (dit is dus daadwerkelijk getest). De meting van A beinvloedt dus de meting van B. Elektron A heeft dan dus sneller dan het licht electron B "beinvloedt". Ergo, de verstrengeling is niet gebonden aan de snelheid van het licht.

Je vraagt je misschien nog af of er dan niet informatie sneller dan het licht is verstuurd. Dat zou het geval zijn als de wetenschapper controle heeft over de uitkomst van de meting. Maar dat hebben ze niet, omdat het resultaat van de meting willekeurig is. Je kunt dus geen boodschap versturen met de meting.

Kwantumteleportatie is gemaakt om informatie te versturen, maar is een wat ingewikkelder verhaal dan alleen kwantumverstrengeling. In het bijzonder, de ene wetenschapper moet een signaal naar de andere wetenschapper sturen, en dit signaal gaat langzamer dan het licht.

Dus er is geen tegenstrijdigheid. De kwantumverstrengeling is instantaan, maar kwantumteleportatie gaat uiteindelijk toch langzamer dan het licht.

Dat lijk ik dus ook te lezen. Het "classical channel" uit de beschrijving is een gewoon communicatiekanaal, glasvezel, kabel of sateliet dus.

Waar het om gaat is dat ze het qubit teleporteren. Het gaat dus om het verplaatsen van de quantum-state van de ene quantumcomputer naar de andere quantumcomputer. (waarom dat middels een qubit moet ontgaat me overigens)

Waar het NIET over gaat is dat ze een enorm snelle manier hebben gevonden om te communiceren. Dat is een wezenlijk verschil IMO.

Je zou deze random uitkomsten van een reeks quantumverstrengelde electronen vervolgens wel kunnen gebruiken als sleutel om klassiek verstuurde informatie mee te encrypten. De sleutel is dan nooit verstuurd maar aan beide zijden bekend.

Ik snap alleen niet hoe je dit in de praktijk kan toepassen. Als twee deeltjes ( A en B ) 'entangled' zijn, dan moeten die twee deeltjes ooit een keer fysiek verbonden zijn geweest, waarop ze vervolgens gescheiden zijn en zo op elkaar 'reageren' d.m.v. die entanglement. Toch?

Hoe ga je dan in de praktijk ervoor zorgen de bitjes "verstuurd" vanuit de computer van Pietje in Nederland "reageren" met de bitjes aan de kant van Henk in America. Dan moeten ze bij wijze van allebei naar dezelfde winkel en allebei een computer kopen uit dezelfde batch, maar de ene koopt de computer die de deeltje A bevat (om het maar heel basaal te stellen) en de ander koopt de computer die deeltje B bevat, anders kunnen ze toch niet met elkaar "communiceren" of op elkaar reageren. ???

Ik zal het concept ongetwijfeld verkeerd begrijpen, maar kan iemand mij uitleggen hoe dit in de praktijk ongeveer zou moeten werken?

[Reactie gewijzigd door AmonTobin op 6 september 2012 11:58]

We zouden in principe alleen een verbinding hoeven hebben met bijv. een satelliet of supercomputer, deze zou dan weer verbinding hebben met de rest van de wereld.

Ik zie het een beetje zo voor me:
Ik koop een USB dongel, daarop staat bijv. SAT1.
Deze dongel heeft verbinding met de SAT1 sateliet.
Stel deze SAT1 hangt boven nederland, dan maakt SAT1 zelf verbinding met SAT2 (bijv. amerika).
Iemand in amerika heeft een dongel met SAT2 erop, en kan die data weer ophalen..

Wat ik tot nu toe ben tegengekomen over dit onderwerp is jouw theorie correct. Daarom zal de 'eindgebruiker' gewoon op koper of glasvezel aangesloten blijven. Maar als je een Skypegesprek voert met iemand op Mars, dan heb je toch geen last van vertraging omdat in een dataknooppunt bij jouw in de buurt zo'n deeltje zit, en de tegenhanger ligt dan op Mars...

@Proxivire Klopt, je zou je eens moeten verdiepen in dimenties Als een 3D object in een 2D wereld terecht komt, ziet de 2d wereld slechts de X en Y as (plat plaatje, doorsnede van waar je bent). Als iets 4D's in een 3D wereld komt.. Zou je zo iets krijgen? Dat lijkt mij vrijwel de enige logische verklaring - die verbinding tussen die 2 deeltjes (of die 2 3D lokaties van dat ene deeltje) is een 4e dimentie, dus die "2 deeltjes" zijn eigen 1 4D deeltje.

ya get me? Volgensmij is mijn uitleg nouwelijks te ontcijferen.. Maar ik bedoel het goed

@RobjeDopje

Dat is inderdaad waar (een van die) theorieën over gaat. Of dat echt zo is, en hoe de vork anders in de steel zit zal nog wel even onduidelijk blijven vrees ik.

[Reactie gewijzigd door Proxivire op 6 september 2012 14:17]

Je hebt gelijk: http://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_teleportation

Ook informatie kan niet sneller dan licht, misschien achterhaald, maar ik herinner me dit artikel op Tweakers nog:

nieuws: Informatie kan nooit sneller gaan dan het licht

Ik heb het artikel waar je naar verwijst gelezen maar ben het toch niet eens met de stelling dat informatie niet sneller als het licht kan gaan. Al lijkt de term 'informatie sneller dan het licht' wel anders te worden uitgelegd dan zoals ik het gebruikt.

Ik zal je een voorbeeld geven van hoe ik met jou (in theorie) sneller kan communiceren als het licht.

We gaan tegenover elkaar zitten en we leggen twee paaltjes neer, links is 'nee' rechts is 'ja'. Op het moment dat in tegen mijn kant van het rechtse paaltje duw beweegt jou kant van het paaltje ook. Het paaltje bereikt nooit de snelheid van het ligt maar de informatie 'ja' is er wel direct.

Zover ik kan zien is dit ook niet in strijd met de relativiteitstheorie.

Ook schokgolven kunnen niet sneller dan het licht. In jouw voorbeeld met het paaltje zal het paaltje tijdelijk korter worden.

omdat er niets sneller gaat dan licht?(voor zover ik weet)

Kort samengevat, volgens de huidige wetenschap niet, maar de mens is niet alwetend en ontdekt voortdurend nieuwe dingen waarover ze vroeger anders dachten. Het is dus niet persé onmogelijk, maar er is ook geen zekerheid. (van Newbie).

[Reactie gewijzigd door AmigaWolf op 6 september 2012 16:46]

Dit is een mogelijkheid waar ik wel aan heb gedacht ik weet alleen niet helemaal precies hoe zich dit met de relativiteitstheorie (of andere natuurkundige wetten) verhoud. Vandaar ook mijn laatste zin.

Wat ik zeg is natuurlijk een theoretisch voorbeeld, in de werkelijkheid zou je bijvoorbeeld een perfecte 'dichtheid' moeten hebben. Wat ik me kon voorstellen was dat zich een probleem in mijn 'theoretisch voorbeeld' voor doet omdat de massa van het paaltje zal toenemen wat weer effect heeft op de space / ruimte en het dus effectief een kleiner paaltje zou kunnen worden (of beter gezegd, de ruimte kleiner zou worden). Maar hoe dit in de praktijk werkt of hoe het 'korter worden' van het plaatje helemaal kan worden verklaart weet ik niet. Als jij dus jou verhaal ook nog verder zou kunnen onderbouwen zou dat dus mooi zijn.

Niet omdat ik je niet geloof want ik zie het dus ook als een mogelijkheid maar omdat ik dan ook wil weten waarom want zolang de waarom niet helemaal duidelijk is, is de uitkomst ook niet zeker.

[Reactie gewijzigd door Devata op 6 september 2012 14:37]

"Spacetime" is hier het sleutelwoord.

Snelheid van licht is absoluut... maar relatief aan de ruimte er omheen... Dus als je de ruimte in elkaar drukt, wordt de afstand korter en zal je sneller arriveren op lokatie.

Deze methode is ook wel beter bekend als "Warp-speed". Wat eveneens niet in strijd is met de relativiteitstheorie.

Echter heb je met quantum daar niet mee te maken. Het gaat hier om deeltjes die op 2 plekken tegelijk "bestaan". Er is dus geen draag-golf o.i.d. de status van het deeltje veranderd aan beide kanten simultaan. Dit komt doordat deze deeltjes met elkaar zijn verstrengeld. (Voor zo ver ik begrepen heb)

[Reactie gewijzigd door McBrown op 7 september 2012 09:59]

@Devata: De fout zit erin dat je naïef aanneemt dat paaltjes in één stuk bewegen. Wat werkelijk gebeurt is dat je duwt, en dat de moleculen in jouw uiteinde tegen de volgende moleculen duwen, en die weer bewegen en andere moleculen aanduwen, etc. Hierdoor is het een golfbeweging die het paaltje verplaatst, en deze reist met de snelheid van geluid door het materiaal. Veel minder dan lichtsnelheid dus. En absoluut niet instantaan.

Helaas pindakaas, maar je idee heeft geen basis in de werkelijkheid.

Ja met mijn voorbeeld klopt wat je zegt, het is dan ook theoretisch, zoals ik in een eerdere reactie al aan gaf zou je eigenlijk dus ook een perfecte dichtheid moeten hebben. In dat geval is het dus eigenlijk een geheel.

Het is maar de vraag of je in de praktijk zoiets kunt maken.. misschien door de ruimte zelf als 'paaltje' te gebruiken.

@link0007
Jij bent de enige die het hier goed uitlegt en nergens omheen draait.

Maar: de 'content' van dat paaltje beweegt alleen wel net zo snel als dat het paaltje werd geduwd, meestal niet geluidssnelheid

Dat paaltje is niet star en er zal een schokgolf door het paaltje gaan bewegen en dat gaat niet sneller dan het licht...

De EPR-paradox worstelde ook met dit probleem voordat de quantumtheoriën geformuleerd waren.

Je kunt het een beetje vergelijken met de volgende analogie:

Stel er zijn 2 kleuren zakdoeken, een rode en een witte. Je weet dat die 2 kleuren zakdoeken er zijn. Stel je staat achter een muur en je krijgt de rode zakdoek.
Achter de muur weet je dat iemand anders de andere zakdoek krijgt.
Je weet nu zonder informatieoverdracht instantaan, (menselijke denkprocessen niet meegereknd) dat die andere persoon de witte zakdoek heeft.

Sinds het fenomeen verstrengeling is geobserveerd, is dit de basis van de non-lokale verschijnselen als onmiddellijke draairichtingverandering van de spin van sub-atomaire deeltjes.

Dat is hetzelfde als de test meet de glazen buis waar 1 bal doorheen rolt naar de andere kant van de buis b.v. 5 meter verderop, dat neem tijd in beslag. Als men daarentegen de buis al vult met ballen en dan aan het ene eind tegen een bal aan tikt valt er direct aan de andere kant een bal uit de buis, dat kost uiteraard tijd maar minder dan een bal van de 1 naar de andere kant te laten rollen door een 5 meter lange pijp.

als reactie op Devata...

Volgens mij maak je hierin de (denk)fout dat je gebruik maakt van een "medium" met dichtheid (en dus deeltjes) Zover ik weet is het luchtledige ook echt luchtledig. Een "fysieke overdracht" zoals je het beschrijft is hierin niet aan de orde.....

....wie is de eerste die gaat beginnen over anti-materie?????

[Reactie gewijzigd door Maddog McHare op 6 september 2012 12:05]

"Zover ik weet is het luchtledige ook echt luchtledig"
Met luchtledig bedoel je ruimte is niets? In dat geval heb je het mis, ruimte is wel degelijk iets en het is ook buigzaam, juist dat zou eventueel roet in het eten (van mijn theoretisch voorbeeld) kunnen gooien al zou ik dus zelf niet precies kunnen onderbouwen hoe. Heb er alleen wat ideeën over.

Daarbij heb ik het niet over perse een fysieke overdracht tenslotte wordt het deeltje aan de ene kant van het paaltje niet overgebracht naar de andere kant. Alleen de verschuiving zou dan waar te nemen zijn wat dus als informatie gezien dan worden.

Reactie op devata:

Dit is niet directe informatie.

Hoewel het paaltje niet met de lichtsnelheid zal bewegen vangt het oog van de ontvanger de beweging niet sneller dan de lichtsnelheid op, want de beweging wordt met de lichtsnelheid op de ooglens geprojecteerd. Oftewel, de informatie overdracht vindt niet sneller dan de lichtsnelheid plaats

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 235849 op 6 september 2012 12:09]

Dat is het zelfde als wat Dekker3D zegt. Maar de waarneming /actie hoeft alleen maar plaats te vinden tussen mij en mijn kant van het paaltje (enkele centimeters) en de andere kant van het paaltje en de ontvanger (ook enkele centimeters) terwijl het paaltje zelf veel langer kan zijn.

De tijd van verzenden en de tijd om een bericht waar te nemen is een constante. Wat je probeert weg te nemen is de tijd die afhankelijk is van de afstand.

Nee de denkfout zit in wat jij verwacht van het materiaal van het paaltje.
Die duw tegen het paaltje beweegt zich als een golf. Of zoals een rups loopt, ongeacht het materiaal.

Neem iets hards als staal (s235). Een stalen pijp van een meter lang en 10cm dik, prima stevig (weegt 0,062 ton). Maar als die pijp 1km lang is, en je zet de uit eindes op een muurtje, kun je zien hoever het doorhangt. Dan nog even mee nemen hoeveel kracht het kost om die pijp een zetje te geven. Want de pijp van 1 km weegt al 62,0 ton. En Mars is ongeveer 55.758.006 km ver.

leuke poging, alleen is het jammer dat het licht sneller gaat dan dat jij een paaltje kunt duwen...

Volgens mij snap je het niet helemaal. Het paaltje hoef bij mij niet sneller te worden worden geduwd als het ligt. Laten we stellen dat het paaltje tot aan mars komt. Dat is 8 min met de snelheid van het licht. Binnen die 8 min heb ik dat paaltje best wel 1 cm of zo kunnen verschuiven. Let op, het is theoretisch.

Nop. Om dat paaltje te zien vallen-... zien... gebruik je licht als medium.

Voor informatie op de snelheid van het licht heb je gewoon radiogolven (ja, in vacuum gaan die met de snelheid van het licht) of lasers.

Quantum teleportatie schijnt, voor zover momenteel bekend, niet echt informatie sneller dan het licht te versturen. In ieder geval niet informatie zoals wij die kennen. Kan wel nuttig zijn voor quantum computers.

Hoewel mijn theorie niet in de praktijk hoeft te werken snap je toch niet de idee ervan. De overdracht waar jij het over hebt is die van mij naar het paaltje en die van de ontvanger vanaf het paaltje naar hem toe (bv zijn ogen) en je moet er dan dus vanuit gaan dat die afstand samen korter is als de lengt van het paaltje.

Ik vraag me toch af hoe het bedoeld wordt. Ik heb ooit gehoord en gelezen dat Quantum teleportatie iets van 10.000 tot 100.000 x sneller is dan het licht. En dat kan in parallel gedaan worden. Ik geloof ook dat je informatie niet sneller kunt lezen en schrijven dan het licht. Maar als het transport van de informatie sneller gaat dan het licht staat het Einsteins wetten, of eigenlijk het paradox, lijkt mij zo niet in de weg. Je kunt immers door de lees en schrijf beperkingen het bericht niet eerder lezen dan dat het geschreven is.

[Reactie gewijzigd door HerrPino op 6 september 2012 12:04]

Bron?

Voor zover ik het begrijp is ook quantumteleportatie afhankelijk van de lichtsnelheid.

check wikipedia pagina over quantumteleportatie

Hier staat dat ook (in reactie op HerrPino):
http://www.wetenschap24.n...spook-komt-tot-leven.html

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 472411 op 7 september 2012 11:28]

Als je nu met een sterke laser naar de maan schijnt, en dan heel snel naar een andere plek op de maan (op 300+km afstand) bewegen. (mechanisch dus, met een spiegeltje, dat dat in 1/1000seconde kan), dan lijkt voor ons de stip wel degelijk meer dan 300000km per seconde te bewegen. Het is dan wel niet 1foton dat die snelheid haalt, maar de informatie (een boolean dus, 1 of 0. die 2 maanlanders kunnen waarnemen met een sensor) wel degelijk wel...
Maar ongetwijfeld kan er mij wel iemand zeggen wat er fout is in deze redenering.

[Reactie gewijzigd door efari op 6 september 2012 12:55]

Dit is verre van waar!
Op het moment dat je de laserstraal hier op aarde afbuigt, doet het eerste foton wat richting de maan gaat na de afbuiging er zo'n 1,3seconde over om het maanoppervlak te bereiken. Daarna moeten wij het stipje op de maan (de reflectie) ook nog eens waarnemen wat dus nog eens ongeveer 1,3seconde in beslag neemt.

Verder ben ik niet erg bekend met de quantumtheorie, maar ik hem me wel eens laten vertellen dat alle deeltjes onderling met elkaar in verbinding staan m.b.t. hun energieniveau. Als ik bijvoorbeeld in mijn handen wrijf raken elektronen in een hogere energiestaat en zullen elektronen op een willekeurige andere plaats in een andere energiestaat vervallen. dit lijkt mij dat dit sneller dan licht gaat.

jaa, maar op de oppervlakte van de maan passeert het stipje aan meer dan 300.000km/s (zogezegd, want je zou het niet eens zien passeren)

[Reactie gewijzigd door efari op 6 september 2012 20:09]

voor zover ik weet, is quantumteleportatie niet aan de lichtsnelheid verbonden.

edit:
thanks :)! wist ik niet.

[Reactie gewijzigd door ArcticWolf op 6 september 2012 11:52]

Jawel, het vermeende Higs Boson deeltje

Maargoed, wetenschappers weten nog lang niet alles, en vroeger dacht men ook dat de aarde plat was, tot het tegendeel bewezen werd...

nee, dat is een populaire mythe.

Volgens mij is het punt hiermee juist dat je niet afhankelijk bent van de snelheid van het licht, de verandering is direct, daarom ook dat het verstrengeling heet, alles wat er aan de ene kant gebeurt gebeurt tegelijkertijd aan de andere kant, er is geen "communicatie".

Precies, en dit "direct" is ook echt "direct", of er nu 1 cm of 1 miljoen lichtjaar tussen de deeltjes zit.

Inderaad, ze zijn er nog niet helemaal uit HOE het kan, ze zijn er wel uit DAT het gebeurt. Licht heeft waarschijnlijk niets te maken met het veranderen van draaiingen van de atomen. Zie je de ene kant linksom draaien gaat de andere kant rechtsom ongeacht de afstand. De informatie wordt dus niet overgragen maar de particles zijn met elkaar 'verbonden'. Er wordt dus naar alle waarschijnlijkheid geen informatie door gestuurd tussen de 2 'ge-entanglede' delen.

Tot zo ver reikt mijn verstand van Quantum entanglement.

De technieken die we vandaag de dag gebruiken (elektromagnetische golven zoals radiogolven) gaan toch ook al met de snelheid van het licht. Waarom moeten we dan deze manier gebruiken als het niet sneller gaat dan de huidige communicatie technieken?

Misschien kunnen deze goedkoper in opzet worden, minder beperkingen mbt afstand en benodigd vermogen, moeilijker of onmogelijk te onderscheppen, geen storingen van buitenaf,...

Onze communicatiemiddelen nu hebben wel meerdere punten die nog kunnen verbeteren. Snelheid is juist al goed, nu de rest nog.

[Reactie gewijzigd door ZesPak op 6 september 2012 11:56]

Het is wel instantaan en dit soort effecten vallen onder het EPR-paradox http://en.wikipedia.org/wiki/EPR_paradox .
De enige beperking bij teleportatie is dat er klassieke data meegestuurd moet worden en dat is wel beperkt door de lichtsnelheid.

het fijne is wel dat je daarna niet meer hoeft te wachten op een EM-golf die je informatie moet dragen/vervoeren door de tijd ruimte... zie het zo als ik op de trein stap (met de snelheid van het licht) en dat de trein daarna met oneindige "snelheid" mij vervoerd en ik weer met uit stap (met de lichtsnelheid) op de plaats van bestemming ben ik toch echt wel een stukje sneller dat dat de trein met 160km/h mij vervoerd en ik met de zelfde snelheid in en uitstap toch ?

beetje betweterig: iets kan niet lichtjaren duren omdat lichtjaren een (afgeleide) eenheid is van afstand en niet van tijd. Zoals een beroemde pokemontrainer uit de oude games (in de 1e gym) ooit zei.

Nee dus. De truuk is dat dit heel veel sneller dan het licht gaat. Sterker nog: ze kunnen de snelheid waar het mee gaat (nog) niet meten. Misschien is het tijdsverschil wel 0...

deeltje reist niet door de "ruimte-tijd' en kwantum toestanden trekken zich nix aan van afstanden. nog mooier, als ik in mijn handen wrijf en daardoor de lucht moleculen opwarm moeten alle deeltjes in ons universum instantaan van toestand veranderen. alleen toestands verandering is wel "random"

Ik weet zeker dat niet iedereen begrijpt hoe snel dit eigenlijk is...
We hebben het over lichtsnelheid..ong . 300.000 km p/sec.

Wat is de definitie van snelheid.
Als ik ik het licht knopje aan doe, gaat het licht direct branden, en wel met de ongelooflijke snelheid.
Sterker nog. wanneer ik een heeeel lang snoer zou hebben van hier tot in China, zul je zien dat ook nu het licht direct gaat branden...hoe kan dit..
Je moet elektronen zien als een een hoeveelheid knikkers in een lange pijp, hoe lang die pijp is doet niet ter zake.
Wanneer ik nu 1 knikker in het begin van de pijp stop, vliegt er meteen aan het eind er eentje uit. Een directe actie dus eigenlijk.
De snelheid van de elektronen in een koperdraad is niet zo bijzonder groot, nl een paar centimeter per seconde.
Hetzelfde geld voor zg ether, het medium waar electro magnetische golven (radio golven) zich in verplaatsen. Deze is wel veel hoger dan door koperdraad, maar bij lange niet zo snel als het licht.

We hebben het hier over teleportatie van een pakketje met informatie dat toch een heel ander verhaal.

Stroom heeft massa, en kan zich dus niet sneller bewegen dan de lichtsnelheid.

Om maar voort te borduren op het knikkers in een pijp verhaal:
Als informatie met een snelheid verplaatst moet worden die groter is dan de lichtsnelheid, zullen alle knikkers met die snelheid moeten bewegen. Om dit voor elkaar te krijgen, zul je dus met een eindeloos grote kracht tegen de eerste knikker moeten duwen, iets wat je niet gaat lukken.

Je knikker in een pijp verhaal klopt niet helemaal. Als je een knikker in die pijp stopt komt er niet direct een uit aan de andere kant, anders zou men met "knikkerpijpen" instantaan informatie kunnen verzenden.
De ether bestaat niet. (Dit hebben Michaelson en Morley in 1887 al zeer aannemelijk gemaakt.)
Licht is een electro-magnetisch golf. In vacuum is een lichtgolf dus ook exact zo snel als een radiogolf.

Het is niet 'snel' want het kost geen 'tijd'. Het is instant. Je zou er sneller mee kunnen communiceren dan met licht, maar het reist niet sneller, want er reist niets. Als deeltje A veranderd, veranderd deeltje B ook, ookal zit er een heel melkwegstelsel tussen.

[Reactie gewijzigd door Atmosfeer op 6 september 2012 12:39]

Hoe weten ze zeker dat het deeltje wat gemeten is verbonden is met het deeltje 143 km verderop? Kan er niet een random deeltje gemeten zijn met dezelfde waarde?

ze herhalen de test enkele honderden malen ga ik vanuit.
Dit is niet gebaseerd op 1 meting, dat zou niet echt een goed onderzoek genoemd kunnen worden

als het dan 1 keer gebeurd heet het toeval, als het 10 keer gebeurd is het verdacht, als het 100 keer gebeurd dan kun je toch wel een verbadn aan tonen

[Reactie gewijzigd door WeeDzi op 6 september 2012 11:20]

Dat begrijpt nog niemand, dat is juist zo grappig. Wat dat betreft zijn we nog Neanderthalers die ontdekken dat er bij bliksem vaak vuur ontstaat.

Oh god, een mechaniek van het bestaan dat we nog niet eens kunnen uitleggen.

Ik zie voorlopig geen nuttige toepassing hiervoor. Je moet de deeltjes eerst verstrengelen, en voor zover ik weet moeten ze daarvoor fysiek op dezelfde plaats zijn. Daarna haal je ze uit elkaar en kan je er dit soort grappen mee uithalen. Maar voor een satelliet is dat totaal niet praktisch. Als zo'n ding eenmaal boven is, heb je maar een heel beperkte voorraad quantumdeeltjes om te gebruiken voor communicatie.

Ik kan verkeerd zijn maar ik denk dat het op volgende manier kan werken:

- we steken 2 x 8 'fotonen' of wat dan ook in een doosje en we vestrengelen ze
- daarna nemen we er 8 en vervoeren die naar een andere locatie
- met 2^8 fotonen kunnen 256 'woorden' maken

Als op plaats A nu een woord maken 10011101 zal op plaats B onmiddellijk 01100010 gevormd worden. Ik dacht de eigenschappen van verstrengelde deeltjes omgekeerd waren.

Of zie ik hier iets over het hoofd?

Ja, na 1 keer gebruik kan je ze weg gooien.
Verder kan je je woord niet vrij kiezen maat moet je afwachten wat er in je doosje zit.

Ben ook wel benieuwd hoeveel vermogen dit nu kost om gegevens te verzenden.
Als ik het goed begrijp kost het 'teleporteren' nagenoeg niets, maar het verzend- en ontvangst-klaar maken van de deeltjes en het encoderen /aanbieden van de data...

en hoeveel tijd het kost om een qbit uit te lezen, wat het verlies in snelheid & efficientie is.
dat het uitlezen (en doorsturen) niet langer duurt dan gewoon zenden via gangbare media zeg maar.