Amerikaanse telecomwaakhond: netneutraliteit heeft providers niet geschaad

Een multinational heeft juist politieke verdragen nodig om wetgeving gelijk te trekken.

Klopt, en daarmee maak je sociaal-maatschappelijke belangen dus ondergeschikt aan bedrijfsbelangen. Waarom hebben Nederland en (bijvoorbeeld) Spanje andere wetten? Die wetten zijn democratisch tot stand gekomen, zijn dus min of meer wat mensen willen - dus kennelijk vinden die mensen andere dingen belangrijk. In wiens belang is het dan om te zeggen dat Nederlanders en Spanjaarden maar hetzelfde moeten willen? Niet in het belang van die mensen. Als ze hetzelfde hadden gewild hadden ze wel dezelfde wetten gemaakt en was al dat geharmoniseer helemaal niet nodig geweest.

Nu wordt er een economisch dekentje overheen gegooid: het is goed voor je portemonnee om hetzelfde te willen als de Spanjaarden. Ja, dat zal best, maar misschien heb ik wel meer of andere overwegingen dan alleen mijn portemonnee. Als je zomaar alles platslaat hou je niks over waar mensen zich in kunnen herkennen. Mensen herkennen zich ook, of misschien wel juist, in verschillen met anderen. Dat kun je niet maar zo negeren, dat is een natuurlijke menselijke eigenschap. Als je dat wegdrukt door iedereen in een soort kunstmatige eenheidsworst te proppen gaat zich dat op een andere manier uiten - bijvoorbeeld door een verschuiving van het electoraat naar de extremere, anti-Europese partijen - exact wat je nu (of eigenlijk de laatste jaren al) ziet gebeuren. De reden dat het nog niet faliekant uit de hand is gelopen is volgens mij dat er niet echt een handige kapstok is om dat sentiment aan op te hangen. Maar die komt er wel, bijvoorbeeld in de vorm van een (in feite niet eens zo groot) vluchtelingenprobleem in combinatie met politieke leiders die het verschuivende sentiment in de samenleving echt totaal niet aanvoelen en compleet de verkeerde beslissingen nemen en exact de verkeerde uitspraken doen.

(en nu ga ik even valsspelen want deze quote komt uit een eerdere post van jou):

Waar wil je dat we over 100 jaar staan? Iedereen nog steeds zijn eigen hachie verdedigend? In de 20e eeuw hebben we genoeg ruzie met Duitsland gehad [citation needed], misschien werken we over 100 jaar wel samen met Rusland (plus Noord-West Azië) en de Arabische landen.

100 jaar geleden stonden we ongeveer exact waar we nu staan, en dat heeft, precies zoals je zelf al opmerkt, niet geresulteerd in de wereldvrede, maar het tegendeel - de twee bloedigste conflicten uit de menselijke geschiedenis. EU-voorstanders denken dat ze vreselijk uniek bezig zijn omdat er een halve eeuw geen serieus conflict geweest is, maar dat is niet zo. Periodes van relatieve rust van enkele tientallen jaren zijn helemaal niet zo zeldzaam als iedereen graag lijkt te geloven. Vanaf halverwege de negentiende eeuw heeft zich zelfs een EU-achtig scenario voltrokken, met uiteindelijk vergaande economische en politieke samenwerking in Europa, maar eveneens gebaseerd op het soort realiteitsontkenning dat je nu ziet bij Rutte, Juncker, Van Rompuy, en dat soort mensen. De eerste wereldoorlog, vervolgens, is met name ontstaan door die ontkenning en ondergeschikt maken van nationale (of nationalistische, zo je wilt) gevoelens aan politieke belangen - exact ook, wat je nu ziet gebeuren.

Dat 'we' elkaar vijftig jaar niet in de haren zijn gevlogen betekent in de Europese geschiedenis echt totaal niks; als het al ergens een aanwijzing voor is, dan is het dat we er voor het begin van de 22e eeuw een derde wereldoorlog op hebben zitten. Er is echt niet zo veel voor nodig om de boel gruwelijk uit de hand te laten lopen, en de manier waarop de EU nu bezig is helpt niet om dat risico kleiner te maken. Ik hoor ook uit dat kamp geen enkel steekhoudend verhaal waarom het niet zou kunnen. Er zweven wat loshangende frases rond die echt totaal niets te maken hebben met de aard of oorsprong van de problemen waar de EU de komende tien, twintig jaar te maken gaat krijgen, maar eerder getuigen van een nogal hopeloze naïviteit, onwetendheid, struisvogelgedrag of een combinatie daarvan.

[...] zoals de VS (met al zijn verschillen en verschillende staten onderling) [...]

Dat is er ook weer zoëen. De VS heeft echt een totaal andere ontstaansgeschiedenis dan de EU, te beginnen met het uitroeien van de inheemse bevolking; de laatste die in Europa zoiets heeft geprobeerd noemen we nu de grootste schoft die ooit heeft bestaan. De VS is ontstaan door samenwerking tegen een gezamenlijke, reële vijand, niet uit één of ander wazig, utopisch droombeeld zoals de EU. De VS is opgebouwd door mensen die vanaf het begin af aan een min of meer vergelijkbare 'mindset' hadden - avonturiers, pioniers, gelukszoekers, kolonisten - niet door vanuit een ivoren toren bij decreet een verzameling tot op het bot verdeelde bevolkingsgroepen op één hoop te mieteren en hen te dwingen zich hetzelfde te gedragen, dezelfde dingen belangrijk te vinden en hetzelfde lied te zingen tegen dezelfde vlag.

Als klein Europees land langland (elk afzonderlijk land) heb je geen invloed meer in deze wereld. Gezamenlijk wel.

Ook dat is naar mijn mening een misvatting. Ten eerste heeft de EU allang duidelijk gemaakt aan geen vuile handen te willen maken om op te komen voor haar principes. De uitverkoop van Europese normen en waarden aan Turkije is daar het recentste voorbeeld van. Daarnaast maakt een nadrukkelijke aanwezigheid op het wereldtoneel je vanzelf een doelwit. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar dan moet je wel het geopolitieke spel (kunnen) spelen, anders ben je gefundenes fressen. Maar de EU wil het spel te lief, te netjes spelen; zo werkt het niet.

Deze beide zaken zorgen ervoor dat iedereen leuk en aardig doet om hun handen in de portemonnee van de Europese burger te krijgen, maar als puntje bij paaltje komt zich echt totaal niets gelegen laat liggen aan EU-belang. Niemand heeft iets te vrezen van de EU, behalve juist datgene dat de EU niet nastreeft: isolationisme, waardoor anderen niet meer met hun handen in de goudpot kunnen graaien. De EU is niet bereid het enige 'wapen' dat ze hebben - namelijk, de enorme omvang van de economie - als machtsmiddel te gebruiken, en is daardoor in de internationale politiek het rijke klasgenootje op wiens zak iedereen teert, en die dat toestaat omdat 'ie anders geen vriendjes heeft.

[Reactie gewijzigd door Iknik op 22 maart 2016 11:18]