De Wendelstein 7-X-stellarator is voor het eerst aangezet. De Duitse fusiereactor wist op 10 december voor het eerst een heliumplasma te produceren. Daarmee wordt een nieuwe fase ingeluid na bijna twintig jaar ontwerpen en bouwen aan de fusiereactor.
Dat meldt het Max-Planck-Institut für Plasmaphysik in het Duitse Greifswald. De Wendelstein 7-X is de grootste fusiereactor in de vorm van een stellarator ter wereld. Met het wokkelvormige apparaat wordt onderzoek gedaan naar de bruikbaarheid van dergelijke reactoren voor mogelijk toekomstige energiecentrales. Door een korte puls van microgolven van 1,8 megawatt werd met één milligram heliumgas het eerste plasma gecreëerd. Verschillende meetinstrumenten en camera's in het apparaat namen het plasma waar. Pas volgend jaar wordt begonnen met experimenten met waterstof om hier een plasma mee te vormen. Dit is omdat het makkelijker is om een stabiel plasma te krijgen met helium. Het plasma bestond voor een tiende van een seconde en bereikte een temperatuur van ruim één miljoen graden Celsius.
De Wendelstein 7-X zonder plasma en met plasma. De kleurenfoto is een ingekleurde zwart-witfoto.
Het doel van deze reactor is onderzoek doen naar kernfusie in een stellarator en te leren of het mogelijk is daadwerkelijk energie te produceren met een stellarator-reactor. De Wendelstein 7-X moet duidelijk maken of een stellarator inderdaad beter is in het in evenwicht houden van het plasma dan een tokamak-reactor. Die laatste is bekender als fusiereactor en heeft een donutvorm. Het probleem van een tokamak is dat die geen plasma voor langere tijd kan vasthouden, omdat het plasma met veel moeite in de donutvorm gehouden moet worden door een enorme hoeveelheid stroom. Daarom pulst een tokamak en kan er geen continu plasma bestaan.
Een stellarator heeft dit probleem niet, want de vorm van een stellarator is zo bedacht dat het plasma zijn natuurlijke vorm kan aannemen, een soort van gedraaide wokkel. Er is dan geen elektrische stroom nodig die door het plasma gaat om het op de juiste plek te houden, al is er alsnog veel stroom nodig om alles te laten functioneren. Om een stellarator te laten werken, moet er eerst een plasma gevormd worden van meer dan 100 miljoen graden Celsius, zo'n zeven keer de temperatuur van de kern van de zon. Daarmee wordt het onmogelijk om het gas te hanteren in een normaal vat. Het plasma wordt op zijn plek gehouden door magnetisme. Zeer sterke elektromagneten vormen als het ware een kooi om het plasma heen en zorgen er zo voor dat de wand van de reactor niet geraakt wordt. Bij een tokamak is er een inbalans, waardoor de deeltjes naar de wand willen. Om dat te voorkomen, is de vorm van de stellarator zo bizar verdraaid en zijn de elektromagneten onder allerlei vreemde hoeken geplaatst.
Wendelstein 7-X: ligging elektromagneten, locatie plasma binnen elektromagneten, ontwerp met menselijke maat, foto buiten- en binnenzijde. Bron: IPP
De Wendelstein 7-X is niet de eerste stellarator, maar wel de grootste. Het vat heeft een buitendoorsnede van elf meter en kon niet bedacht worden zonder de hulp van supercomputers. De computers die daarvoor nodig waren, kwamen pas beschikbaar in de jaren tachtig van de twintigste eeuw. Alle componenten moeten met extreme precisie gemaakt en in elkaar gezet worden. De werkelijke bouw van de Wendelstein 7-X begon in april 2005 nadat er zich al de nodige problemen rond financiering en bouw van de supergeleidende magneten hadden voorgedaan. Eigenlijk had het apparaat al in 2006 af moeten zijn en had het zo'n 550 miljoen euro moeten kosten. Dat werd dus tien jaar later en de kosten worden geraamd op 1,06 miljard euro.
Het geheel bestaat uit een ring van vijftig supergeleidende magneten en twintig magneten voor de fijnafstelling. De magneten, waarvan sommige 3,5 meter hoog zijn, zitten in een vacuüm en worden met vloeibaar helium afgekoeld tot vlakbij het absolute nulpunt en zitten zo dicht als mogelijk bij het plasma. Het geheel is omgeven door een stalen buitenwand. Het plasma dat in bedwang gehouden wordt, heeft een volume van dertig kubieke meter. Aan de buitenzijde zitten 254 toegangsgaten voor onderhoud en diagnostiek.
Een ander groot project rond kernfusie in Europa is ITER. Deze reactor is een wereldwijd samenwerkingsproject en maakt gebruik van een tokamak. Oorspronkelijk zou deze in 2016 hebben moeten draaien. Dit wordt al jaren uitgesteld. Momenteel lijkt het project steeds meer onder bureaucratische druk te bezwijken. Nu wordt er gemikt op het eerste plasma in 2020 en de eerste experimenten in 2027.