Een MIT-student stelt dat hedendaagse lasertechnologie in principe gebruikt kan worden om een laserstraal als een soort baken het heelal in te sturen om zodoende de aandacht te trekken van buitenaardse astronomen op een afstand van maximaal twintigduizend lichtjaar.
Volgens de Amerikaanse MIT-student James Clark is het mogelijk om een krachtige laser van een tot twee megawatt te richten door een telescoop met een spiegel van 30 tot 45 meter. Dat zou zoveel infraroodstraling genereren dat de straal sterk genoeg is om zich te onderscheiden van de straling van onze zon.
Op deze manier zouden aliens het baken nog op afstanden tot twintigduizend lichtjaar van de aarde kunnen detecteren, zeker als er toevallig intelligent leven zou zijn op enkele relatief nabijgelegen exoplaneten, bijvoorbeeld in het systeem van Trappist-1, dat zich op een afstand van veertig lichtjaar bevindt. De laserstraal is niet alleen bedoeld als baken. Volgens de studie kan de laser in de vorm van pulsen ook gebruikt worden om korte berichten te communiceren, ongeveer zoals dat met morsecode gaat.
Het idee lijkt vergezocht en meer iets voor een sciencefictionfilm, maar Clark wijst erop dat een laser van een tot twee megawatt vergelijkbaar is met de Airborne Laser van de Amerikaanse luchtmacht. Deze is nooit van de grond gekomen, maar het idee was om een enorme laser in een aangepaste Boeing 747 te plaatsen om ballistische raketten uit de lucht te schieten. Daarnaast krijgt de Extremely Large Telescope in Chili een spiegel met een diameter van 39 meter.
Door een dergelijke laserstraal vanaf de aarde de ruimte in te schieten kunnen wel problemen op aarde ontstaan. De onzichtbare laserstraal kan een flux van 800 watt per m² bereiken, wat niet meer zo heel ver afstaat van de 1300 watt per m² van de zon. Dat betekent dat mensen schade aan hun ogen kunnen oplopen als ze recht in de straal zouden kijken. Camera's in ruimtevaartuigen die toevallig door de straal vliegen, krijgen ook te maken met problemen. Daarom lijkt het Clark voor de veiligheid het beste om de laserinstallatie aan de achterkant van de maan te bouwen.
Clark erkent dat dit onderzoek geen directe oproep is om een dergelijke laserinstallatie te gaan bouwen; zijn studie is vooral te beschouwen als een haalbaarheidsonderzoek. "Of het een goed idee is, dat is een discussie voor in de toekomst", zegt Clark. Het onderzoek is verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift The Astrophysical Journal onder de titel Optical Detection of Lasers with Near-term Technology at Interstellar Distances.