NASA bepaalt massa van witte dwerg met zwaartekrachtlens

Sorry maar van uw tekst klopt erg weinig van! Je beweert dat dingen fout en onjuist zin maar ik kan enkel concluderen uw redeneringen nog kant nog wal raken. In mijn ogen heeft de redactie (John Stopman) wel goed werk geleverd en is uw kritiek helemaal onterecht en veel te hard en totaal ongenuanceerd.

Je maakt zelf een paar fouten:
- Microlensing = het effect van afbuiging je kan ze niet los van elkaar zien.
- Een berekening is geen observatie.
- Massa is materie en dus 1op1 gelinkt aan zwaartekracht
- Iet spasseren is dimentieloos: je kan perfect langs voor, boven, onder en achter passeren zonder een fysicawet te breken ;-)
- niet nuanceren

1. - met zwaartekrachtlenzen is het mogelijk om dingen te zien die normaal minder zichtbaar zijn

Dat is wel goed verwoord sinds het effect van de zwaartekracht resulteert in een lenseffect (in dit geval micro lensing) dat licht van achtergelegen sterrenstelsels helderder maakt door het lenseffect van tijd en ruimte vooroorzaakt door de zwaartekracht. Je kan het dus beter dingen zien die normaal minder zichtbaar zijn. Het lenseffect (meerdere type's mogelijk) is erg afhankelijk van waarneming tot waarneming. Nuance: Waar ze naar opzoek zijn is de grote van de afbuiging van de achtergelegen ster. Het zwaartekracht-lenseffect doet zich natuurlijk ook voor maar de afbuiging meten is eenvoudiger. (Het zwaartekracht-lenseffect wordt wel gebruikt om na te gaan of sterk zich in zo'n veld bevind maar in dit geval wisten ze dat al, het was verwacht.)

2. Een zwaartekrachtlens is het door Einstein ontdekte effect dat de zwaartekracht van een ster ruimte en tijd kan buigen. Dat klopt wel mits een kleine nuance.

Einstein ontdekte het afbuigende effect via zijn mathematisch model: De algemene relativiteits theorie. in 1919 heeft Arthur Eddington dit effect bewezen met een telescoop tijdens een zonsverduistering op het eiland Principe, aan de Afrikaanse westkust. Einstein was toen nog springlevend! De enige nuance hier is dat Einstein toen enkel wist dat het licht afbuigde in door de buiging van het zwaartekrachtveld in 3 dimenties, hij wist nog niet dat dit ook voor een zwaartekracht-lenseffect zorgde = Hij wist niet dat de helderheid van een sterk of galaxy groter kon worden als het licht een andere zwaarde massa passeerde. In dit geval slaagt 'het effect' op de buiging van ruimt een tijd.

Het was mogelijk nog duidelijker of correcter met de toevoeging dat "Een zwaartekrachtlens is het resultaat van de door Einstein ontdekte effect dat de zwaartekracht van een ster ruimte en tijd kan buigen.

3. "Door een ver weg gelegen ster te observeren die de witte dwerg Stein 2051B passeerde" Dat klopt echt wel. Als een auto over de finish lijn rijdt rijdt hij over een lijn, hoe lang de lijn ook is. De auto passeerde dus een kegeltje. In dit geval passeerde de ver weg gelegen ster de witte dwerg. Je kan ergens voor of ergens achter passeren.Perfect mogelijk dus!

4. Hoe meer massa een ster heeft, hoe groter de zwaartekracht is en dus hoe meer licht van een achtergelegen ster zal afbuigen. Dat is 99% an de redactie: Mss nog correcter zou zijn --> "Hoe groter de zwaartekracht is hoe groter de afbuiging van het het licht van een achterlegen ster zal zijn"

5. Het effect was voor het eerst zichtbaar tijdens een zonsverduistering bijna een eeuw geleden: Dat klopt ook volledig, in 1919 werd dat effect voor het eerst waargenomen via een telescoop. Berekeningen zijn geen waarnemingen!

In 1784 Henri Cavendish en later Johann Soldner (gepubliceerden in 1804(niet 1801 touwens) berekende dat ze lichstralen die langs de zon scheerden 0,875 boogseconden zouden afwijken door de zwaartekracht maar ze kon dit nooit hardmaken met een experiment omdat de telescopen van die tijd niet in staat waren dit effect te meten. (achter bleek dat ze het fout hadden, ze zaten er factor 2 naast)

Einstein beweerde begin 20ste eeuw dat de berekeningen van Soldner foutief waren wat die werden gebasseerd op het Newtoniaanse model dat geen rekening hield met de ruimtekromming door de zwaartekracht. In 1919 is dat dus bevestigd door de twee expedities naar een zonsverduistering georganiseerd door Arthur Eddington.

TLDr:
Wat Nasa heeft gedaan is specifieke metingen gedaan op dat lenseffect dat de zwaartekracht uitoefend op licht. De helderheidstoename is maar een side effect waar ze naar opzoek gaan is een ogenschijnlijke beweging van de achtergelegen ster door de zwaartekracht van de witte dwerg op de voorgrond. De onderzoekers hadden niet de luxe dat er een stersverduistering plaatvond zoals in 1919 het geval was dus daarom was het nu extra moeilijk omdat de witte dwerg een verblindend effect heeft, de dwerg gaf maar liefst 400x meer licht dan de archtergelegen ster.

Het verschil waarnaar ze opzoek waren was maar 2 milli boogseconden. 0,002 boogseconden. Daaruit konden ze concluderen dat de witte dwerg 68% van de massa van onze zon heeft.

De reden dat dit nieuws zo speciaal is, is omdat ze de massa van een sterk normaal gezien op een heel andere manier berekenen. Ze kijken dat naar de baan de ster tegenover een andere ster. Echter was deze dwerg eenzaam en konden ze die meting niet uitvoeren.

[Reactie gewijzigd door Coolstart op 24 juli 2024 01:11]