Patent toont Tamron 85mm f/1.4-objectief met beeldstabilisatie

Tamron werkt mogelijk aan een 85mm-objectief met optische beeldstabilisatie en diafragma van f/1.4. Het gaat om een ontwerp voor spiegelreflexcamera's, blijkt uit de afstand tussen de lenselementen en het sensorvlak.

Tamron PatentIn 2015 kwam Tamron met twee lichtsterke objectieven met vast brandpunt, geschikt voor dslr's van Canon en Nikon: de 35mm en 45mm f/1.8 VC. Mogelijk is de fabrikant van plan om ook een lichtsterk portretobjectief met Vibration Control uit te brengen, blijkt uit een patenttekening van Tamron.

Mocht Tamron het objectief uitbrengen, dan zou het de eerste 85mm f/1.4 met beeldstabilisatie voor spiegelreflexcamera's zijn. Tamron past zijn VC-techniek de laatste jaren veelvuldig toe; niet alleen in zooms zoals de SP 15-30mm f/2.8, 24-70mm f/2.8 en 70-200mm f/2.8, maar ook in objectieven met vast brandpunt waaronder de 90mm f/2.8 Macro en de eerder genoemde 35mm en 45mm.

Tamron heeft het patent op 30 juni 2014 ingediend en op 21 januari dit jaar is het document gepubliceerd, merkte het Japanse Egami-blog op. Of en wanneer Tamron een 85mm f/1.4 VC-objectief zal uitbrengen is nog niet zeker. Tussen het indienen van een patent en de introductie van een objectief zitten vaak meerdere jaren.

Door Julian Huijbregts

Nieuwsredacteur

25-01-2016 • 10:46

45

Reacties (45)

45
45
41
3
0
3
Wijzig sortering
Niet alleen zou dit het eerste gestabiliseerde 85mm f/1.4 objectief zijn, maar überhaupt het eerste gestabiliseerde objectief in de hele 50-150 mm range met een diafragma lichtsterker dan f/2.8! Er is gewoon niks om de markt wat hier ook maar enigszins in de buurt komt!

Je kan nu kiezen uit:Een gestabiliseerde lichtsterke lens, zoals deze 85mm f/1.4, is uitstekend geschikt voor donkere omstandigheden omdat je én lange sluitertijden kan gebruiken (want stabilisatie) én een groot diafragma. Op die manier vang je heel veel licht, ook als het donker is. Nachtelijke portretten worden ook goed mogelijk, en stabilisatie is zeer belangrijk in de videosector.

Het is dus goed om te zien dat er toch nog flink geinnoveerd wordt op lensgebied de laatste tijd, zeker door de 3th party fabrikanten Tamron en Sigma. :)

Edit: Ik ben erg benieuwd of na Olympus, Sony en Panasonic ook de DSLR giganten volgen met in body stabilisatie. Als je bedenkt hoeveel ongestabiliseerde lenzen er nu op de markt zijn die dan ineens allemaal gestabiliseerd zijn! Ik denk niet dat het mogelijk is met het huidige spiegel mechanisme, maar dat zou ook een goede reden zijn om mirrorless camera's te gaan maken.

Edit 2: @schaafkaas interessant! Het enige wat me dan lastig lijkt als je de sensor stabiliseert, is dat de autofocus module niet gestabiliseerd is en dus niet mee beweegt. Daardoor lijkt me de autofocus minder accuraat en snel worden, of hebben ze daar wat slims voor bedacht?

Verder is een combinatie van lens stabilisatie en body stabilisatie prima mogelijk. Sony hanteert bijvoorbeeld het volgende principe:
  • Lens heeft geen stabilisatie: Stabiliseer alle 5 (x, y, roll, yaw, pitch) assen in de body
  • Lens heeft stabilisatie: Stabiliseer alle 3 (x, y, roll) assen in de body en 2 (yaw, pitch) in de lens
Het punt is dat een lens maar 2 assen kan stabiliseren (yaw en pitch), maar dat wel de assen zijn waar de meeste onscherpte door ontstaat. Deze twee assen zijn dus niet alleen het belangrijkst, maar ook het best te corrigeren in de lens.

Een body kan de pitch en de yaw minder goed stabiliseren dan de lens (zeker bij telelenzen), maar kan wel ook de x, y en roll ass stabiliseren. De x en y as zijn essentieel bij macro en belangrijk bij korte brandpuntsafstanden, en de roll ass is heel belangrijk bij video.

Maar het draait er dus om (pun intended) dat zelfs als je een gestabiliseerde lens hebt, de camera er nog stabilisatie over 3 extra assen aan toe kan voegen. Het is dus altijd nuttig!

[Reactie gewijzigd door Balance op 28 juli 2024 02:03]

In body stabilisatie kan prima in een Dslr. De Minolta A5 en A7 (uit 2004) hadden dit al. Tegenwoordig hebben o.a. Pentax Dslrs en Sony SLTs in body stabilisatie.

Canon en Nikon hebben dit tot nog toe niet ingebouwd omdat volgens hen stabilisatie in de lens beter werkt.
Kuch.. omdat het meer opbrengt!

1x stabilisatie in de body verkopen voor 120euro
of 5x in een lens (voor een power-user).
De belangrijkste reden dat Canon en Nikon de stabilisatie in de lens hebben zitten, is simpelweg omdat zij de stabilisatie al hadden tijdens het analoge film tijdperk! Daarbij is het niet mogelijk de film te bewegen, en dus moest de stabilisatie in de lens zitten. Pas in het digitale tijdperk was het mogelijk te gaan denken over stabilisatie op de sensor.

In de praktijk zijn er zeer zeker tal van mogelijkheden waarbij stabilisatie in de lens beter werkt dan in de sensor. Maar stabilisatie in de sensor heeft natuurlijk het grote voordeel dat het voor alle lenzen werkt. Het heeft dus voor en nadelen.

Bij lange telelenzen wil je absoluut de stabilisatie in de lens, omdat dan ook je zoeker gestabiliseerd wordt, en omdat de uitslag op de sensor veel te hoog wordt. Bij korte lenzen vervallen deze argumenten. Daar is sensor stabilisatie net zo goed.
Zeker niet, stabilisatie in de lens is volledig toegespitst op de eigenschappen van de lens en is daardoor veel effectiever en correcter dan een algemene stabilisatie in de body. De uitslag die nodig is om op 200mm te corrigeren is veel groter dan op 18mm en vaak kunnen de in body lenzen deze uitslag niet goed maken, waardoor ze effectief minder goed compenseren
Wat Sony bijvoorbeeld doet in de A7II is dat de 5-assige in body stabilisatie (IBIS) gereduceerd wordt naar twee vlakken en de lens alle andere vlakken doet, juist om die reden. Een flinke telelens met een groot bereik kan inderdaad nooit goed gecompenseerd worden door alleen de body te stabiliseren. Maar een combinatie is natuurlijk altijd zinvol!
Wat je dus zegt is je hebt beide nodig voor een nog beter resultaat.
Zowel body als lens dus.
Feit is zo lens is beter and alleen body
combinatie is beste
Canon en Nikon verkopen de body stabilisatie niet dus moet je naar lens stabilisatie.
Daar laten deze merken het echter liggen bij veel modellen. Ze bieden dan alleen lenzen zonder stabilisatie aan.
Heb zelf bijv de tamron 24-70 2.8 met stabilisatie gekocht. Canon heeft een hele mooie 24-70 2.8 maar zonder stabilisatie. De tamron is de 1/2 van de prijs. Vooruit net iets minder qua kwaliteit maar nog steeds goed. Neem je dan de stabilisatie en prijs heb je zeker bij vrij in de hand fotograferen een voordeel tegenover de dure canon versie zonder stabilisatie.
Canon en nikon lopen wat dat betreft dus een beetje achter of melken het tot het einde uit, als ze al niet te laat zijn.
Nikon heeft een 24-70mm f2.8 VRII, echter is de beeldkwaliteit van die lens wel minder dan de 24-70mm f2.8 zonder VR. Tevens is de lens echt een stuk duurder dan de concurrenten die het minstens net zo goed doen.

Ik heb zelf de 24-70 zonder VR en zal dus niet zo snel een nieuwe met VR kopen, maar anders zou ik zeker naar de Sigma/Tamron lenzen kijken. Sinds deze merken zich minder zijn gaan richten op de budget lijnen en duurdere lenzen zijn gaan produceren (het was of dat of vertrekken uit Japan), hebben Canon en Nikon er echt twee goede concurrenten bijgekregen.
Dat geldt dus alleen voor lange telelenzen. Bij alle kortere brandpuntsafstanden werkt IBIS prima.
Verder is het het een nadeel dat het toevoegen van gestabiliseerde elementen het optische en mechanische ontwerp ingewikkelder maakt. Moeilijker om precies af te stellen en ook kwetsbaarder. Het drijft de prijs van objectieven dus op.

[Reactie gewijzigd door Aham brahmasmi op 28 juli 2024 02:03]

Het grootste voordeel van in-lens IS is dat het beeld door de zoeker ook gestabiliseerd wordt. Dit is het meest merkbaar bij tele-lenzen, niet zo zeer bij UWA lenzen.
Een telelens is zwaar dat zullen de meesten hier beamen, want hij bevat veel glas.

Stabilisatie in een lens is zoals de werking van een wip/wap.
Het gewicht wordt zo gelijkmatig mogelijk verdeeld zodat 50% van het gewicht links van de balans en 50% van het gewicht rechts van de balans wordt verdeeld.
Daardoor kan stabilisatie in een lens altijd beter werken.

Bij stabilisatie in de camera moet het gehele gewicht van de lens worden gecorrigeerd. Wat ten eerste een zwaardere motor vereist en dus meer stroom en ten tweede het veel moeilijker is om dat gewicht als het ware op te tillen.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 101094 op 28 juli 2024 02:03]

Wat? Bij in camera stabilisatie doet de camera helemaal niks met de lens. De sensor beweegt in dat geval niet de lens.
Het grote voordeel van stabilisatie in lens bij DSLR en zal ook wel de enige zijn ,is dat het beeld rustiger is in de zoeker en men beter kan focussen en zeker als je met tele werkt.
Mijn oude Pentax K10D (2206) had ook al in body stabilisatie (SR). Ook het instapmodel K100D was hier van voorzien.
Ik vind het een betere en goedkopere techniek dan in lens stabilisatie.
Jammer dat de nieuwe Tamron lenzen niet meer uitgebracht worden voor Pentax.
Ter aanvulling waarom sluitertijd belangrijk is. Met een 85mm objectief moet je op een full-frame camera een sluitertijd gebruiken van 1/85s of sneller om onscherpte door beweging van de camera zelf te vermijden. Op een crop camera moet je nog kortere sluitertijden hanteren. Dit is niet altijd heel makkelijk te realiseren in een beetje donkere omgeving. Dus zelfs met een lichtsterk objectief heb je baat bij beeldstabilisatie.
vergeet die 1/x regel uit het film tijdperk maar op bodies met een hoge pixel count. Voor pixelscherpe foto's met een D810 of een Sony a7R II heb je zonder stabilisatie toch wel gauw 1/160 s. of 1/200 s. nodig. Gelukkig heeft de sony nog stabilisatie
Exact!
De reden waarom ik met de D800 veel sneller een statief pak tov de D700.
Microbewegingen bewegen zich nu al heel snel over enkele pixels waar je dat met low MP count cams dat niet hebt.
Je aanvulling geldt voor stilstaande objecten. Eens je mensen fotografeert moet je sowieso op minstens 1/125 fotograferen en maakt die beeldstabilisatie niet uit. Tenzij ze heel stil zitten.
/edit: denkfout, nevermind.

[Reactie gewijzigd door zonoskar op 28 juli 2024 02:03]

Sorry, verkeerd gelezen. De eerste zin in de edit is op twee manieren te lezen :P

Overigens heeft Pentax volgens mij ook in-body stabilisatie

[Reactie gewijzigd door Veneficus op 28 juli 2024 02:03]

Je noemt Nikon wel bij de tweede maar niet bij de eerste; Nikon 105mm VR Micro

Nikon heeft geen VR onder de f/2 omdat hun VR (volgens haar website gegevens) niet werkt op objectieven met een lichtsterkte die beter is dan f/2.
Overigens is een 85mm een portretlens en geen actie lens; de scherptediepte van f/1.4 is flinterdun en heeft alleen voordeel als je onderwerp op redelijke afstand staat:
85mm f/1.4 op 135 formaat camera scherptediepte:
100cm - 1.07cm
200cm - 4.5cm
300cm - 10.3cm
500cm - 28,9cm

Dan grijp je als fotograaf snel naar een zoom objectief omdat je onderwerp anders te klein wordt.
De Nikon 105 f/2.8 is er ook nog in het genoemde segment, die is wel gestabiliseerd.

Blijft een aantal stops minder lichtsterk uiteraard.
F/1.4-lenzen bestaan in de eerste plaats om actie vast te leggen bij weinig licht. Beeldstabilisatie helpt daar niet bij.

Het vergroot wel het allround-gebruik van zo'n lens: foto's nemen bij maanlicht van een stilstaand object bij f/1.4 en een sluitertijd van misschien wel 1/2s worden dan mogelijk. Dan kun je in zéér donkere omstandigheden gewoon met de hand nog goeie foto's maken.

Voor mij persoonlijk zou dit geen doorslaggevende reden zijn om een prime te kopen, maar als VR erbij zit en de lens wordt hierdoor niet veel zwaarder (of duurder), dan des te beter.
Actie bij F/1.4? Mag je wel een goed AF-systeem hebben wil je je focus goed houden met zo'n (relatief) kleine scherptediepte.
35mm op 1.4 heeft mijn bejaarde 5DII met middelste AF punt iig al veel moeite mee bij goed licht.

[Reactie gewijzigd door sapphire op 28 juli 2024 02:03]

Het vergt inderdaad veel van een AF-systeem, maar anderzijds is het niet zo erg als het niet exact scherp is: voor event-fotografie werk je doorgaans met kleine prints of beelschermformaat foto's. Matige onscherpte is hierdoor niet of weinig zichtbaar.
Klopt maar mijn ervaring is dat je met F/1.4 al snel geen matige onscherpte meer hebt omdat je scherpte diepte al erg klein is. En die ervaring is met 35mm laat staan 85mm.
Met 2.8 heb je gewoon 2 stops meer en dan kun je er vaak wel nét naast zitten, zeker op web formaat (al word dat ook steeds groter!).
f/1.4 is absoluut een uitdaging om mee te werken. Ik fotografeer er regelmatig op (35mm) en ik moet me steeds bewust blijven van de beperkte scherptediepte. Ik zal er dan ook zoveel mogelijk op letten dat:

* ik mensen fotografeer in horizontale rijen zodat gezichten op ca. dezelfde afstand van mijn camera staan
* ik geen mensen/objecten/taferelen fotografeer van heel dichtbij zodat de beperkte scherptediepte minder speelt
* ik afhankelijk van de hoeveelheid licht naar een iets kleiner diafragma ga (afgewogen vs ISO-ruis)

85mm zal ik zelden gebruiken voor events, tenzij ik weet dat ik niet dicht genoeg kan komen voor 35mm. En dan sta ik meestal zo veraf dat de beperktere scherptediepte weer van minder doorslaggevend belang is.

Kortom, een strategie hebben is belangrijk op f/1.4. :)

Mijn Nikon D750 heeft wel een zeer goed AF-systeem, dus ik heb ongetwijfeld minder problemen dan jij.

PS: Stanley Kubrick gebruikte een speciaal voor hem gemaakte f/0.7 (!!) lens om de kaarslichtscene in de film Barry Lyndon te kunnen opnemen zonder bijkomende belichting. Filmen met die lens vereiste ook een vooraf uitgedachte strategie om om te gaan met de enorm kleine scherptediepte.
https://www.youtube.com/watch?v=FmSDnPvslnA

[Reactie gewijzigd door TheBlackbird op 28 juli 2024 02:03]

Wie zegt dat deze lenzen in de eerste plaats bestaan om actie vast te leggen? 85mm is al jaren een brandpuntsafstand wat veel gebruikt wordt voor het vastleggen van portretten. Sterker nog: ik denk dat deze lenzen hier meer voor gebruikt worden dan voor het vastleggen van actiemomenten. Kijk bijvoorbeeld naar de Canon 85mm 1.2. Deze staat bekend om zijn langzame focus, vanwege de grote lenselementen. Dit is een geliefde lens bij portret-/studiofotografen en juist niet geschikt om actiemomenten vast te leggen.
Er zijn quasi geen absolute waarheden over lenzen. In principe kun je zowat elke lens voor alle doeleinden gebruiken, afhankelijk van ieders persoonlijke voorkeur. Dus op zich is het wat nutteloos om over te discussiëren.

Dat gezegd is de standaardlens van professionele portretfotografen de 200mm f/2.0 VR, wegens absoluut HAARSCHERP. Die kost 6000 euro, daarmee dat je er relatief weinig over hoort vergeleken met de 85mm's.

F/1.2 is te onscherp voor portretfotografie. Ik verkies de 200mm f/2.0 meteen boven alle andere primes voor dat doeleinde. En wie die f/1.2 echt nodig heeft als portretfotograaf kan beter investeren in studiolicht.

Diezelfde f/1.2 zou ik wel meteen gebruiken boven elke andere lens bij evenementen 's avonds met bewegende mensen. Maar dan enkel als ze snel focust natuurlijk, dus die van Canon niet dan.

Maar je mag het volledig met me oneens zijn :)

[Reactie gewijzigd door TheBlackbird op 28 juli 2024 02:03]

Ik gebruik zelf de 90mm 2.8 VC macro nu als portret lens (alsmede voor macro uiteraard).
Deze 85 zou dus niet in mijn collectie komen, maar ik zie zeker wel een mogelijke klandizie voor deze 85mm. :)
Ik bezit zowel de tammy 90mm 2,8 als de samyang 85mm 1,4 en ik kan zeggen dat de bokeh een stuk beter is op de samyang.

Nu als Tamron een portet lens maakt en dus ook de bokeh mooier kan maken dan de tammy 90mm dan is dat wel zo leuk.

De bokeh van de 90mm kan een beetje druk zijn. Het is een prachtige lens hoor, macro is heerlijk en een recht veld, scherp bij f2,8! Maar de bokeh is niet de beste kant van deze lens. Bruikbaar? Ja maar het kan beter.

https://www.flickr.com/ph.../albums/72157659947894034

Deze album is volledige geschoten met de Samyang 85mm F1.4. Het blijft een handmatige lens dus het is niet niet het makkelijkste beestje. Vergeef dus een paar foutjes. [Meeste zijn geschoten op F2.0]

[Reactie gewijzigd door swampy op 28 juli 2024 02:03]

In lens stabilisatie heeft negatieve impact op de bokeh, dus het zal nog moeilijker zijn om de bokeh beter te maken.

Edit:
Excuses, bij meer onderzoek kom ik er achter dat dit pas het geval is bij lenzen met lange focal length (bv 600mm)

[Reactie gewijzigd door hiostu op 28 juli 2024 02:03]

Ik heb de oudere tamron 90mm zonder VC en met de bokeh is weinig mis. Het is mijn favoriete lens. Kan me ook geen foto met beweging onscherpte herinneren 😀
Er is een verschil. De Tamron 90mm is verre van slecht. Het is gewoon dat soms er dingen in de achtergrond staan die rare dingen doen met de bokeh. Bijvoorbeeld riet ,als je lijntjes dicht bij elkaar hebt wil het soms wel eens fout gaan met die lens.

Heb ik niet met de Sammy. Maar ja, dat is mijn ervaring ermee.

En de 90mm Tamron is perfect te gebruiken voor portret fotografie. Het verschil is behoorlijk klein.
ik doe voornamelijk portretfotografie dus voor mij minder interessant.
als deze prijsgewijs interessant wordt zou ik toch een aankoop overwegen maar ik denk dat dit kan tegenvallen door de aanwezigheid van de stabilisatie... we zullen zien :)
de plaatsen waar ik fotografeer is meestal niet in een studio waar ik massa's plaats heb dus 85mm is veels te ver voor een goed resultaat. ieder zijn voorkeur natuurlijk ;)
Plus dat op die lengte een 1.4 niet altijd even handig is voor portret. Je scherptediepte is dan wel erg kort. Meestal wil je bij portret het hele hoofd in focus, van neus tot oren. Maargoed, ieder z'm voorkeur natuurlijk :)
Heel tof,
Maar bij die lichtsterkte vraag ik me een beetje af of optische stabilisatie bij een portretlens heel veel toevoegt.
Je kan bijvoorbeeld portretten in het donker schieten (in drukke steden met neon verlichting oid)Wanneer je met flitsers bezig gaat maakt het allemaal niet uit voor het resultaat, de sluitertijden zijn dan toch snel genoeg.

Maar naast portretten zou je er natuurlijk ook andere dingen mee kunnen schieten. Landschappen,architectuur. Je moet lenzen niet in "hokjes" stoppen, "Portretlens" is zon vage term,alsof je er geen producten mee kan fotograferen (of bloemen)

Gewoon gebruiken zoals jij dat wilt. ;)
Nou.. Lenzen hebben wel zo hun beperkingen en sterke kanten. Zoals bijv de canon 85 1.2. Weinig tot geen vertekening, mogelijkheid tot zachte onscherpte. Maar langzame focus en een vrij langen minimale focusafstand.

Dan kan je wel zeggen, gebruik 'm voor productfoto's. Maar voor relatief kleine objecten, vol in beeld werkt dat niet. Maar de 100mm 2.8macro weer wel.

Ergo, de pluspunten en minpunten afwegend is het logisch dat sommige lenzen als de defacto standaard voor bepaalde soorten fotografie worden gezien.
zeker wel! bij mijn 50mm 1.4 van canon zijn mijn foto's nog soms blurry bij slechte lichtomstandigheden doordat ik veel vanuit de hand fotografeer, stabilisatie is dan echt wel een grote hulp
Heb zelf zo'n Samyang 85mm F1.4. En voor portretten is het heerlijk, ja zelf op een APS-C sensor is het gewoon een fijne portret lens.

Een Tamron 85mm F1.4 zou ook handig zijn. Zeker als het een auto focus systeem gebruikt dat volledig ongekoppelt is. Daarmee bedoel ik je gebruikt de AF om in te buurt te komen en de focus ring is los zodat je nog kleine aanpassingen kan maken.

Dat met VC, Lijkt me heerlijk.
De meeste high-end lenzen hebben vgs mij wat jij beschrijft. En jij bedoelt vgs mij "fulltime manual focus". Vgs mij alle lenzen met een USD-motor (in Tamron-termen) hebben dat, dus de focusring bestuurt wel het focusmechaniek, maar de focusmotor draait niet aan de focusring.

Er zijn ook lenzen met een digitale focusring, die "MF" signalen aan de camera geeft, en de camera dat weer teruggeeft aan het AF-mechaniek van de lens. Fly-by-wire dus eigenlijk. Zie vooral systeemcamera's, maar ik kan me voorstellen dat SLR's dit ook wel snappen. Maar ik verwacht dat deze lens wel een traditionele USD motor heeft ;)
Lijkt mij een mooie lens voor handheld video, waar je het meeste profijt hebt van stabilisatie.
En daarnaast is dit enige lens zijn zijn klasse. Alle andere fabrikanten leveren geen 85mm f1.4 lens met stabilisatie.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.