‘Ongeveer hetzelfde, maar dan anders’ blijkt al jaren een vrij aardige manier om een nieuwe Call of Duty-game te beschrijven, net zoals dat voor diverse andere jaarlijks verschijnende games geldt. De studio’s die werken aan de game voegen eigen elementen toe en veranderen de setting, maar kijk je naar het totale recept, dan blijken met name de details te worden veranderd. Call of Duty Vanguard is geen uitzondering. De game bevat dezelfde elementen als elke voorgaande Call of Duty-game en doet binnen die elementen wat goede en minder goede dingen. Een extra nadeeltje dat Vanguard heeft, is dat de game uitkomt in een tijdperk waarin Call of Duty-gamers zich massaal hebben toegelegd op Warzone. De gratis battleroyalegame won vorig jaar snel aan populariteit en had op dat vlak zelfs weinig te duchten van Call of Duty Black Ops: Cold War. Voor Vanguard ligt een soortgelijke ‘bijrol’ op de loer.