Van alle subtitels die de voorbije twee decennia op Call of Duty-doosjes hebben geprijkt, is Modern Warfare 2 waarschijnlijk de meest legendarische. De game verscheen in 2009, in een tijd waarin Infinity Ward allerlei onderdelen van online multiplayer shooters wist te herdefiniëren. De game maakte indruk met soepele, zeer responsieve controls. Daarnaast voegde het spel allerlei elementen aan Call of Duty toe die tot op de dag van vandaag nog gebruikt worden in de serie, zoals de mogelijkheid om een groot aantal attachments aan wapens te hangen en om zelf te kiezen welke killstreak rewards je meeneemt naar een gevecht. Modern Warfare 2 kon daarbij ook nog eens leunen op een sterke singleplayer-campagne, met waarschijnlijk de meest veelbesproken en beruchte missie ooit: de ‘No Russian’-missie, waarin de speler eventueel het vuur kon openen op onschuldige burgers, maar niet verplicht was dat te doen.
Inmiddels zijn we dertien jaar verder en is er veel gebeurd. De belangrijkste ontwikkelaars achter de eerste Modern Warfare-games vertrokken na een ruzie met uitgever Activision en begonnen Respawn Entertainment, dat later goed was voor onder meer Titanfall. Het zorgde er voor dat Infinity Ward door de jaren heen de rol van ‘belangrijkste Call of Duty-studio’ kwijtraakte aan Treyarch, dat in de tussenliggende periode succes had met zijn Black Ops-reeks. In 2019 toonde Infinity Ward echter aan dat het nog steeds in staat was sterke Call of Duty-games af te leveren. Dat deed het met een remake van Call of Duty Modern Warfare. Het recept was simpel: neem de meest succesvolle ingrediënten uit de oude Modern Warfare-games en giet ze in een moderner jasje.
00:00 - Intro
00:13 - wat maakt Call of Duty nou een goede game?
02:21 - Leuke en minder leuke potjes
03:03 - De maps
03:23 - Nieuwe gamemodes
04:55 - Warzone 2.0
05:47 - De campagne
06:18 - Grafisch en prestaties
06:46 - Het verhaal
07:26 - Co-op
07:53 - Conclusie
:fill(white):strip_exif()/i/2005173504.jpeg?f=thumbmedium)
