Gebaseerd op comicserie uit 2008
Marvel's Guardians of the Galaxy
Marvel's Guardians of the Galaxy is een van de verrassendste en grappigste games die we dit jaar hebben gespeeld. De Guardians nemen je mee op een heerlijk avontuur vol leuke wendingen, gevechten op bizarre planeten en heerlijke eighties-rock en 'space-metal'. Er valt best wat aan te merken op de game. Zo zul je even aan deze versie van Peter Quill moeten wennen, draait de camera niet altijd lekker mee en valt het vechten na verloop van tijd wat in herhaling, maar dat drukt de pret amper. Door de uitstekende uitwerking van de personages en het puike acteerwerk dat daar aan ten grondslag ligt, weet de game van begin tot eind te boeien. Het is knap dat de terloopse gesprekjes tussen de Guardians ook na meer dan tien uur spelen nog steeds weten te vermaken en dat er op dat moment ook nog steeds veel nieuw materiaal voorbijkomt, wat dan ook nog eens van een hoog niveau is. Ervaren gamers hebben het universum al talloze keren gered, maar zelden was die missie zo onderhoudend en grappig als in deze game, met Star-Lord en de overige Guardians of the Galaxy.
Toen we begonnen aan Guardians of the Galaxy hadden we niet verwacht dat er een conclusie zou volgen zoals je die in het blok hierboven hebt kunnen lezen. De aanloop was verre van ideaal: de game volgt een jaar na het tegenvallende Marvel’s The Avengers en wist tijdens een speelsessie eerder deze herfst weinig indruk te maken. De game voelde log en traag. De gameplay wist ons best te vermaken en had wat leuke dingen, maar om nu te zeggen dat we er vertrouwen in hadden? Nee. Deels was dat oneerlijk, want The Avengers werd gemaakt door Crystal Dynamics en had een heel andere, op co-op gerichte insteek. Guardians of the Galaxy is een singleplayergame en werd primair ontwikkeld door Eidos Montréal, met de hulp van diverse andere studio’s van Square Enix. Dat het eindresultaat flink verschilt van The Avengers is dus verklaarbaar, maar vooral ook heel fijn.
Guardians of the Galaxy is een third-person actiespel waarin je de rol aanneemt van Peter Quill, die beter bekend is als Star-Lord, de onvolprezen leider van de Guardians of the Galaxy. Die groep bestaat verder uit de beresterke en gortdroge Drax the Destroyer, de bijzonder vaardige moordenares - en dochter van Thanos - Gamora, de genetisch gemanipuleerde wasbeer Rocket, en zijn beste vriend, de levende boom Groot. De franchise bestaat al sinds 1969, maar kende in die tijd een andere samenstelling. In 2008 werd de franchise door Marvel gereboot en er werd voor een nieuwe samenstelling gekozen. Die samenstelling werd ook voor niet-comiclezers bekend toen de Guardians in 2014 toetraden tot het Marvel Cinematic Universe, waarna ze ook een rol hadden in The Avengers: Endgame. Deze game is echter gebaseerd op de in 2008 begonnen comicserie. Dat heeft gevolgen voor de uitwerking van de personages - de helden lijken niet op de filmsterren uit de bioscoopfilms - maar ook op welke andere personages je zou kunnen verwachten in het verhaal.
Dat maken we bewust niet duidelijker dan dat, want het verhaal is een van de belangrijkste aspecten van dit spel. Waar veel games andere ijzers in het vuur hebben, zoals een multiplayer- of co-op-modus, is de kracht van het verhaal en de binding met de personages juist het voornaamste dat gamers aan Guardians of the Galaxy gekluisterd zal moeten houden. Gelukkig lukt dat uitstekend. De game weet een goed verhaal te vertellen en zorgt er met name voor dat gamers zich verbonden zullen voelen met Peter Quill en zijn teamgenoten.
Het avontuur begint wanneer de Guardians op het punt staan een verboden quarantainezone te betreden, op jacht naar een monster dat een hoop geld op kan brengen. Het gaat echter helemaal mis. Niet alleen komen de Guardians een vreemd, onheilspellend wezen tegen, ze weten ook maar ternauwernood te ontsnappen uit de zone en worden, zodra ze buiten zijn, opgewacht door Nova Corps. Tijdens het bezoek aan het Nova Corps-schip ontmoet Peter zijn oude liefde en Nova Corps-kapitein Ko-Rel en diens twaalf jaar oude dochter, wat uiteraard een hoop vragen oproept. Minder gezellig nieuws is er ook: de Guardians krijgen een torenhoge boete opgelegd. De eerstvolgende missie heeft dan ook als opdracht om iets te verzinnen waarmee een wagonlading credits kan worden verdiend. Dat leidt de Guardians naar Lady Hellbender, die ze met een list wat credits afhandig willen maken. Nog los van dat zo’n actie zelden zonder gevolgen blijft, blijkt al snel dat er grotere problemen zijn. Wanneer de Guardians terugkeren op de Nova Corps-basis, blijkt de basis verlaten. Vervolgens komen de Guardians soldaten tegen die blijkbaar onder invloed zijn van een vreemde macht die het hele universum over lijkt te willen nemen.
Sterke dialogen en heerlijke sfeer
Wat er vanaf daar - we zitten dan op zo’n kwart van het spel, waarvan we in de preview al een deel hadden gezien - gebeurt, gaan we niet vertellen, want dan verliest de game een deel van zijn charme. Geloof ons echter als we zeggen dat het een prachtig avontuur is, vol verrassingen, momenten dat je op het verkeerde been wordt gezet en vooral heel erg veel humor. Dat laatste hoeft geen pluspunt te zijn. De tweede Guardians-film leek wel elke dertig seconden een pun te hebben en verloor zichzelf daar een beetje in. Deze game weet dat beter in balans te houden. Af en toe wordt een een leuke popcult-referentie geplaatst en de personages zitten elkaar continu verbaal in de haren. Dat zorgt doorlopend voor wat extra lol, met uitschieters naar momenten waarop we hardop in de lach schoten. Dat gebeurt niet vaak met games.
Goed uitgewerkte personages
De drijvende kracht achter die humor en achter de manier waarop het verhaal uit de verf komt, is de uitmuntende manier waarop de personages zijn uitgewerkt. Ja, je moet even wennen aan het feit dat Star-Lord niet lijkt op Chris Pratt, maar dat gebeurt snel genoeg. Dit opent de weg naar een band tussen speler en personages die pijlsnel sterker wordt. Daar helpen de goed geschreven dialogen bij, maar ook het feit dat er voor elk van de personages wat persoonlijke aandacht is. Deze game vertelt meer over de achtergrond van elk van de Guardians en wat ze drijft. Dat levert waardevolle content op. Je merkt ook dat de Guardians onderling steeds meer respect voor elkaar beginnen te krijgen en dat is mooi om te zien. Heel veel beter had Eidos Montréal dit niet kunnen doen.
Daar komt bij dat de gesprekken tussen de personages extra gewicht krijgen doordat de game bijhoudt welke keuzes je maakt en op welke manier je gesprekken afrondt. Je ziet boven in een beeld steeds een korte samenvatting van de uitkomst van het gesprek. De uitkomsten kunnen later gevolgen hebben. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat je iemand helpt vrij te komen en dat diegene je in een later stadium van de game helpt. Het is niet altijd duidelijk welke momenten en consequenties corresponderen met welke keuzes en we zijn er ook niet zeker van dat elke keuze wel echt merkbaar andere gevolgen heeft, maar het maakt het allicht leuker om de game nog eens te spelen om te kijken op welke andere manieren bepaalde scènes kunnen verlopen.
:strip_exif()/i/2004739724.jpeg?f=imagearticlefull)
Ook op het gebied van sfeer kunnen we de studio een ongelooflijk groot compliment geven. De franchise staat bekend om zijn eighties-vibe met bijbehorende muziek en nooit eerder, ook niet in de films, kwam dat beter tot uiting dan in deze game. Dat begint met een lekkere soundtrack, bestaande uit allerlei bekende nummers die je nooit zullen teleurstellen. Nog veel leuker is dat er ook een collectie origineel materiaal in zit, onder de noemer ‘Star-Lords tunes’. Dat is allemaal geschreven én ingezongen door Steve Szczepkowski, de audio director van Eidos Montréal. Toen Steve en zijn team op zoek waren naar artiesten om de nummers in te zingen en hij als voorbeeld wat stukjes zelf had gedaan, wist de rest van zijn team genoeg: Steve moest het zelf doen. Het resultaat mag er zijn. De verschillende nummers, met het als single uitgebrachte Zero to Hero voorop, klinken uitstekend en voorzien de game op allerlei momenten van een unieke ‘space-metal-sfeer’.
Het geluid is een belangrijk aspect, maar de beelden zijn natuurlijk net zo belangrijk. We hebben de game op een Xbox Series X gespeeld en daarop zag hij er prachtig uit. Op sommige momenten, bijvoorbeeld wanneer je aan het vechten bent terwijl er om je heen ook van alles gebeurt, maakt de game echt indruk. De animaties zijn daarbij sterk en ook de vormgeving van de werelden is goed aangepakt, met veel aandacht voor variatie. Het ene moment loop je op de ontoegankelijke thuisplaneet van Lady Hellbender en het volgende moment bezoek je Knowhere, wat een aaneenschakeling is van zwarte markten en ander vertier. Tussen al die bezoekjes door spendeer je tijd aan boord van de Milano, het schip van de Guardians. Daar kun je nog wat verder babbelen met de Guardians of gewoon even rondkijken en zien wat er allemaal aan boord is te vinden.
Gameplay is niet perfect, wel erg leuk
De Milano is de hub waar je steeds terugkeert, maar het gros van de gameplay speelt zich natuurlijk elders af. Die actie bestaat voor het grootste deel uit vechten, puzzeltjes oplossen en stukken door werelden afleggen, op weg naar een volgende uitdaging in een van die eerste twee onderdelen. Doordat de Guardians doorlopend met elkaar babbelen, worden die tussenliggende momenten nooit saai. Sterker nog: ze zijn een pluspunt voor de game en houden de lol er continu in.
Makkelijke puzzeltjes
De puzzels hebben meestal te maken met het bereiken van bepaalde gebieden waar geen duidelijk pad naartoe loopt. De oplossing ligt altijd bij de specifieke gaven die de Guardians hebben, óf bij Star-Lords eigen Elemental Guns, die na verloop van tijd ook verschillende functies krijgen. Rocket kan bepaalde terminals hacken om deuren te openen, of door nauwe doorgangen kruipen om ergens iets open te maken. Gamora kan met haar zwaard aan een wand gaan hangen en Star-Lord zo een boost naar een hoger gelegen gebied geven. Ook kan ze met haar zwaard bepaalde doorgangen openen. Dat kan Drax ook, maar dan met zijn vuisten, terwijl hij ook zware rotsblokken kan gooien of pilaren kan omduwen of verplaatsen. Groot kan met zijn takken bruggen maken of bepaalde platformen omhoog liften om Star-Lord omhoog te helpen. Het is allemaal vrij simpel en de visuele aanwijzingen zijn zo duidelijk dat je meestal meteen ziet wat je moet doen. Het mag de naam ‘puzzel’ dan ook eigenlijk niet dragen. Niet per se erg, maar het voelt hierdoor ook niet heel veel toe aan de gameplay.
:strip_exif()/i/2004739714.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat laatste geldt gelukkig niet voor de gevechten. De basis is simpel: jij bent Star-Lord en kunt met je pistolen en je vuisten en voeten vijanden aanvallen. Belangrijker zijn echter de speciale aanvallen die je kunt uitvoeren. Elke Guardian heeft vier mogelijke speciale aanvallen, waarvan er drie kunnen worden vrijgespeeld met ability points en eentje gaandeweg het verhaal toegevoegd wordt. Alle Guardians vechten op eigen houtje en doen dat prima, maar je succes valt of staat met het toepassen van de speciale aanvallen. Zo leer je al snel dat Groot een klein groepje vijanden tijdelijk kan vasthouden met zijn takken en dat Drax vijanden makkelijk kan staggeren, waarna je kort extra veel schade kunt aanrichten. Gamore heeft een vernietigende aanval in huis en Rocket laat een bom afgaan die meerdere vijanden tegelijk treft.
Door deze aanvallen goed in te zetten en ondertussen zelf goed te schieten en te dodgen, versla je de meeste vijanden vrij eenvoudig. Bij sterkere vijanden die beschikken over extra sterke aanvallen en meerdere levensbalken, komen er nog quicktime-events bij kijken. Zo kun je op een makkelijke manier, door snel op de juiste knop te drukken, extra veel schade aanrichten bij een sterke vijand of die vijand zelfs in een keer uitschakelen. Vooral dat laatst gaat gepaard met mooie beelden, waarbij de Guardians vijanden naar elkaar toe lijken te meppen voordat die definitief gestrekt gaan.
De elementen gebruiken
Wat ook kan helpen in gevechten, zijn Star-Lords wapens, of beter gezegd de elemental functies die zij hebben. Vroeg in de game leert Peter hoe zijn wapens ijsstralen kunnen afschieten en later komen daar andere elementen bij. Met die functies los je puzzeltjes op. Zo kun je met je ijsstralen wat bevriezen om platformen te creëren, of je kunt er gaslekken mee dichten. De overige functies hebben soortgelijke toepassingen, maar je kunt deze manier van schieten ook in gevechten gebruiken. Elke vijand is zwak tegen een van je uiteindelijk vier keuzemogelijkheden en ze goed gebruiken kan helpen in een gevecht. Het is bijvoorbeeld best handig als je snipers van hun verhoging af naar je toe kunt trekken ...
:strip_exif()/i/2004739746.jpeg?f=imagearticlefull)
Naarmate je verder komt in de game speel je meer van die speciale aanvallen vrij, terwijl je Star-Lords eigen mogelijkheden verder uitbouwt door perks te unlocken. Dat doe je door in de spelwereld materialen te verzamelen waarmee Rocket allerlei upgrades kan maken. Zo kun je over sterkere schilden beschikken, of de optie krijgen om een tijdje door de lucht te zweven terwijl je je vijanden onder vuur neemt. Dat zorgt ervoor dat er doorlopend wat ontwikkeling in de gameplay zit. Met name wanneer je de vierde ability van elk van de Guardians vrijspeelt, worden de gevechten heel spectaculair. De game houdt de framerate daarbij trouwens doorlopend stabiel, wat knap is, gezien de hoeveelheid actie op het scherm. Wel merkten we op de Xbox Series X dat de framerate af en toe blijvend begon te haperen. Een snelle herstart van de game loste dat op. De game slaat je voortgang veelvuldig op, dus we verloren er amper progressie mee en konden binnen enkele seconden weer doorspelen, zonder verdere framerateproblemen.
Zelfde beest in ander jasje
Dat laatste is dus geen probleem. De herhaling in de gevechten zelf is dat mogelijk wel. Laten we dit niet dramatischer maken dan het is. Het vechten is op zichzelf leuk om te doen en voelt goed, maar er zijn zeker wat kanttekeningen te plaatsen. In de eerste plaats werkt de camera regelmatig niet lekker mee. Hij blijft achter Peter hangen, wat je regelmatig berooft van overzicht. Vijanden kunnen vlakbij je staan, maar net buiten beeld vallen en dat is natuurlijk onhandig. Daarnaast begint het vechten na verloop van tijd wat herhalend te worden. De nieuwe abilities voegen iets toe en door ze beter te gebruiken worden gevechten spectaculairder, maar toch komt het veelal neer op dezelfde handelingen. Dat valt nog eens extra op wanneer de game een beest dat je al enkele keren eerder hebt gezien weer in een net ander jasje tevoorschijn haalt. Het zijn momenten waarop de repetitiefactor op begint te vallen.
:strip_exif()/i/2004739744.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat komt ook wel naar voren in de stukken die je tussen de gevechten door aflegt. Eidos Montréal is groot fan van het ‘een stukje naar beneden glijden en obstakels ontwijken’ om binnen een spelwereld naar een heel andere plek te komen. Dat soort functies wordt net iets te vaak hergebruikt. Zowel voor deze elementen als voor de gevechten geldt dat de herhaling opvalt, maar niet vervelend wordt. Daar komt bij dat de game af en toe met een gave verrassing komt, in de vorm van het verschijnen van een bepaald personage of een heel goed baasgevecht. De laatste scènes zijn wat dat betreft de kers op de taart. Hier gaat de actie zo onwijs over the top dat het deels nergens meer op slaat en deels ongelooflijk vet is. Dat is precies de sweet spot die zo goed bij Guardians of the Galaxy past.
New Game Plus
Wanneer je alle verrassingen en wendingen achter je hebt gelaten, is er tussen de vijftien en twintig uur verstreken, waarna je de game opnieuw kunt spelen in New Game Plus. Je behoudt dan onder meer de vrijgespeelde Guardian Abilities en Workbench upgrades, zodat je ze de hele game lang kunt gebruiken. Je moet trouwens nog wel even zelf de moeilijkheidsgraad opschroeven, want standaard speel je New Game Plus gewoon op hetzelfde niveau als de rest van de game.
Conclusie
Marvel’s Guardians of the Galaxy is een heerlijke game. Het spel combineert een prima verhaal en sterk uitgewerkte personages met een heerlijke sfeer, prima graphics en zeer vermakelijke gameplay. In die gameplay werkt de camera soms niet helemaal lekker mee, zijn de puzzels vaak wat eenvoudig en valt het vechten na verloop van tijd een tikje in herhaling, maar eigenlijk heeft ons dat totaal niet dwars gezeten; daar is de rest simpelweg te leuk voor. Zowel in als buiten de gameplay heeft de game af en toe een lekkere verrassing in petto, terwijl de Guardians de show stelen met hun gebabbel, zowel in als buiten de tussenfilmpjes. Met name in die filmpjes komen de prima acteerprestaties mooi samen met een puike audiovisuele presentatie. We hadden vooraf nooit verwacht dat Guardians of the Galaxy zich zou kunnen meten met de beste games van 2021. Of dat ook echt gaat gebeuren valt af te wachten, maar dat dit een van de leukste en grappigste games van het jaar is, staat vast.
:fill(white):strip_exif()/i/2004490004.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2004739700.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2004489980.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004466950.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2004628236.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2005965212.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2005121400.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004628242.jpeg?f=fpa)
:fill(white):strip_exif()/i/2004490670.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/u/111477/crop5f831139d6248_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
De grafische opties zijn uitgebreid en dat geldt ook voor andere opties. Zo vind ik dat het spel een uitgebreid aantal opties biedt die gefocust zijn op de audio-setup. Erg fijn! 
:strip_icc():strip_exif()/u/624557/crop5fda1050278f3_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/814463/crop5d605602d2902_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/621125/crop65cd0fde312bc_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/357536/crop63e4d6a996a27_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/549548/crop5f71a5df02179_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/286795/crop5b1a42cd59dfd_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/151609/avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/79795/crop5ccff73b8d1c6_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/468938/crop645f9f29c6980_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/548797/crop67209dde183a7_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/373728/crop652aefd25e7b9_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/23145/dr.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/137008/fable.jpg?f=community){kind=small}
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/216576/AlfaGT.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/321031/crop572f5527b6acf_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/116283/crop5814e3224425d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}