Anne Bras over zijn 'big box'-collectie en games archiveren

Al van kinds af aan is de 36-jarige Anne Bras aan het verzamelen. Wat begon met stickers, Flippo’s en sleutelhangers, mondde uit in de grootste verzameling pc-games in doos ter wereld. Hij heeft daarvoor een officieel wereldrecord in handen, waarin het aantal big boxes is vastgesteld op 1832 complete en unieke exemplaren. Die verzameling heeft inmiddels een permanente plek gekregen in het HomeComputerMuseum te Helmond. Naast verzamelaar is Bras gamearchivist én -ontwikkelaar. Tweakers sprak met hem over zijn bijzondere collectie, zijn verzameldrift en de uitdagingen bij het archiveren van games.

Waarom ben je pc-games gaan verzamelen?

"In eerste instantie wilde ik mijn ‘jeugd’ weer bij elkaar verzamelen: wat ik vroeger allemaal heb gespeeld. Toen al die dozen bij elkaar kwamen, zag dat er zo mooi uit dat ik meer wilde. Veel mensen deden die dozen weg omdat ze veel ruimte in beslag nemen. Toen ik begon met verzamelen had ik meteen al het gevoel dat het zonde zou zijn als deze dozen zouden verdwijnen."

"Daarvóór heb ik nog Nintendo-games gespaard, maar op een gegeven moment is mijn focus naar pc-games verschoven, omdat ik pc-spellen over het algemeen veel toffer en diepgaander vond dan Nintendo-spelletjes. Toen heb ik de stap gezet om daar helemaal in te duiken. Ik zag dat heel veel verzamelaars zich richtten op consolegames en nooit echt op pc-games. Dat vond ik vreemd, omdat veel meer mensen pc-games spelen. In de tijd dat ik begon met sparen was de pc koning van het gamedomein. Zeker om mij heen."

Anne Bras met zijn favoriete games bij zijn collectie in het HomeComputerMuseum te Helmond

Hoe kom je aan zo’n grote verzameling?

'Ik kocht heel Marktplaats leeg. Dozen gingen weg voor een euro per stuk'"Toen ik begon met verzamelen kocht ik heel Marktplaats leeg. Al die dozen werden weggedaan voor een euro per stuk. Alles wat ik maar kon vinden, kocht ik. In 2011 kwam een goede vriend van mij helaas te overlijden. Zijn verzameling heb ik overgenomen van zijn zoons. Ik had toen iets van tweehonderd spellen in doos en daar kwamen er ineens zeshonderd bij. Die man was destijds de grootste verzamelaar van pc-games in Nederland en toen kreeg ik ineens die titel."

Op je website staat een oude foto waarin je op een zelfgemaakte troon van pc-games zit. Wat is het verhaal daarachter?

"Ik was mijn games aan het sorteren en op een gegeven moment ontstond er een soort hoefijzervorm van dozen. Daar kan ik wel een troon van maken om even stoer te laten zien wat voor collectie ik wel niet heb, dacht ik. Natuurlijk heb ik wel een krukje in het midden gezet, zodat ik niet op de dozen hoefde te gaan zitten. De foto combineerde ik met een afbeelding van Game of Thrones, als vergelijking met mijn Throne of Games. Op dat moment was de tv-serie erg populair. Ik zette de foto op Facebook en daarna is die door iemand op 9GAG gezet en viral gegaan. Dat ging echt de hele wereld rond en daardoor kreeg ik wereldwijd ineens een boost van herkenning. Het was zelfs zo erg dat ik op een gegeven moment met vakantie in Frankrijk giechelend herkend werd."

Foto: Anne Bras — Throne of Games. Anne Bras

Hoe vond je dat?

"Leuk, gewoon grappig. Je voelt je wel een beetje vereerd."

Je laat je verzameling graag in de media en aan de buitenwereld zien. Was dat altijd je intentie of ben je er in eerste instantie voor jezelf mee begonnen?

"Het is altijd mijn idee geweest om mijn verzameling met de wereld te delen. Ik heb nooit de gedachte gehad om alles op een kamertje voor mezelf te houden. Ik wil laten zien: kijk, dit heeft bestaan. Wat de jeugd tegenwoordig niet beseft, is dat rond 2000 en daarvoor echt alle pc-games in zo’n doos zaten. Nu zijn dat dvd-hoesjes. Toen was dat niet zo. Het heeft ook daadwerkelijk een nostalgisch gevoel, zo’n doos."

"Nog voordat ik een grote verzameling had, hield ik mijn eerste expositie, met honderdvijftig games. Dat was in 2010, in mijn afstudeerjaar aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Toen wilde ik al heel graag laten zien hoe bijzonder deze dozen eigenlijk zijn. Daar hoorde ik om de haverklap reacties van mensen als: ‘Die heb ik vroeger ook gespeeld. Die ken ik nog wel’. Dat is nog steeds het geval met al die games. Het is heel mooi om te zien dat mensen er nostalgie bij beleven."

Oude consolegames worden tegenwoordig voor bizarre bedragen verkocht. Hoe zit dat met pc-games?

"Dat begint nu ook een beetje te komen. In eerste instantie was alles leuk en braaf en supergoedkoop. Gaandeweg zag ik enkele andere verzamelaars naar voren komen. Dat groeide, maar echt langzaam. Dat is een heel groot verschil met de consolegames. Die worden heel fanatiek verzameld. In de loop van de jaren zijn meer mensen bekend geraakt met games als verzamelobject, maar consolegames lopen daarin altijd een stap voor op pc-games. Dus als je kijkt naar wat er gebeurt met consolegames, kun je al een beetje voorspellen hoe het gaat worden met pc-games. Het volgt dezelfde lijn."

Wat zijn de pc-games die we massaal voor een euro hebben weggedaan nu waard?

"Dat verschilt enorm per doos. Zo’n vijf jaar geleden was het merendeel van de games een tot vijf euro waard en de wat bekendere titels misschien tien of twintig euro. Als die in heel goede staat zijn, was dat misschien vijftig of honderd euro. Hoe ouder het spel, hoe minder ervan geproduceerd is en hoe moeilijker het te vinden is. Dan neemt de waarde ook toe."

Waar moet je op letten als je oude games koopt?

"In het begin merkte ik al dat mensen restauraties deden bij hun games, door met stiften de versleten stukjes van een doos in te kleuren. Als verzamelaar wil je dat absoluut niet. Er zijn ook mensen die games opnieuw sealen, om te doen alsof ze compleet nieuw zijn. Dat komt nu erg veel voor. Ik denk dat dit wel bij zo’n vijftig procent van de gesealde pc-games die je online vindt, het geval is."

Is er een manier om te controleren of zo’n seal origineel is?

"Dat is heel moeilijk om te verifiëren. Bij consolegames is er één fabriek die alle games sealt. Alle Nintendo-games zijn bijvoorbeeld op dezelfde manier verpakt. Dat kun je herkennen; die hebben allemaal hetzelfde formaat en hetzelfde uiterlijk. Bij pc-games is dat absoluut niet het geval; elk bedrijf deed het anders. De enige manier om zeker te weten of je met een origineel te maken hebt, is door de makers te benaderen of een grote verzamelaar en te vragen of ze toevallig die game ook in seal hebben, om te kunnen vergelijken."

Een ander verschil met consolegames is dat pc-games vrijwel niet meer fysiek worden uitgebracht en al helemaal niet meer in grote dozen. Verzamel je ook nog nieuwe games of sluit je die daarom uit?

"Rond 2002 zijn de big boxes uitgefaseerd in Europa, maar nog steeds zijn er collector’s editions van pc-games die in grote dozen worden uitgebracht. Die verzamel ik ook."

Die zijn wel een stuk duurder en bestaan vaak uit een hele verzameling objecten…

'Ik moet harde grenzen stellen voor mijzelf'"Het is ook niet dat ik alle collector's editions moet hebben. Dat zou leuk zijn, maar je moet prioriteiten stellen. Dat is iets waar ik de laatste twee jaar mee bezig ben geweest: harde grenzen stellen voor mezelf. Ik denk goed na wat er bij mijn verzameling past, welk verhaal ik wil vertellen met mijn collectie, welke dozen daar echt bij moeten."

Soms zit de game er niet eens bij, of alleen als dvd-hoesje met een downloadcode. Is dat een dealbreaker?

"Als er geen doos bij zit, is dat wel een enorme domper. Maar als er heel toffe feelies bij zitten, bijvoorbeeld een beeldje, kaart, sleutelhanger, USB-stick, T-shirt of iets dergelijks, overweeg ik het wel, ook met alleen een dvd-hoesje. Echt goede games die ik graag wil spelen, koop ik het liefst in fysieke vorm."

Het ontwerp van de doos van Final Doom is gebaseerd op deze munitiekist die daadwerkelijk door het Amerikaanse leger is gebruikt.

Hoe is je verzameling in een museum terechtgekomen?

"Ik kwam een foto tegen van een andere verzamelaar waar ik ontzettend van onder de indruk was. Ik dacht: dit is echt de grootste collectie die ik ooit heb gezien. Die verzameling werd ook omschreven als de grootste bekende collectie pc-games ter wereld. Ik viel daarvan achterover, vond het echt fantastisch. Toen keek ik eens goed naar de planken op de foto, begon dozen te tellen en kwam erachter dat ik makkelijk twee keer zoveel had. Ik had het alleen nooit uitgestald. Alles zat vanwege ruimtegebrek thuis in bananendozen in de opslag. Ik had mijn collectie nooit in alle grootsheid gezien, besloot ook zo’n foto van mijn verzameling te maken en heb dat toen op touw gezet."

"Daarna ben ik gaan kijken of ik mijn games ergens kon tentoonstellen. Dat is altijd mijn droom geweest. Zo kwam ik in 2016 terecht bij het Bonami SpelComputer Museum, maar toen dat verhuisde naar een nieuwe locatie, waar mijn collectie minder mooi naar voren kwam, besloot ik over te gaan naar het HomeComputerMuseum in Helmond. Dat verhuisde ook net naar een grotere locatie en ik dacht: dit is een goed moment om daar eens mee in contact te komen. Van het een kwam het ander. De eigenaar was heel enthousiast en ik heb dat toen voor elkaar gekregen."

"Het HomeComputerMuseum richt zich echt op de thuiscomputer. De hele geschiedenis van de pc is daar aanwezig met een heel mooie opstelling. Dat is ongelooflijk mooi gedaan. Mijn pc-spellen zijn de games die gespeeld werden op die computers destijds. Dat versterkt elkaar heel erg."

Nederlandse games van Anne Bras

Je hebt al meer dan tweeduizend dozen in handen, een wereldrecord, en nieuw worden ze vrijwel niet meer gemaakt. Is je bigboxverzameling compleet?

"Bijna wel. Ik heb een lijstje van zo’n vijftig games die ik nog graag zou willen, waarvan twintig die ik echt moet hebben om mijn collectie af te maken. Die zijn duur en zeldzaam. Ook ben ik me gaan richten op Nederlandse games als aparte verzameling. Ik kwam erachter dat er niemand bezig was met het archiveren van de Nederlandse gamegeschiedenis. Ik had al heel veel uit Nederland in mijn collectie, dus ik dacht: waarom richt ik mij daar ook niet op?"

"Daarvoor wil ik nog heel graag de eerste RedCat-game van Davilex in de originele doos hebben. Ik ben behoorlijk goed vertegenwoordigd in Davilex; ik kan er drie vitrinekasten mee vullen. Hele planken vol met RedCat, allemaal in doos, op een na: de allereerste RedCat Rekenen - De Razende Rekenrace. Die zou ik heel graag willen hebben."

"En voordat RedCat bij Davilex werd gemaakt, bestond het als platformgame voor MS-DOS. Er zijn twee van die platformgames gemaakt. Die zijn heel moeilijk te vinden, maar ze werden vroeger bij de Rabobank weggegeven als je een rekening opende. Deel twee heb ik al, het eerste nog niet in originele staat. Ik mag niet klagen, want ik heb wel de masterdiskette van de maker gekregen. Dat is een hele eer en echt een pronkstuk in mijn collectie."

Wat maakt bepaalde games belangrijk voor je collectie?

'Ik kijk met name naar de sleutelgames uit de geschiedenis'"Ik kijk met name naar de sleutelgames uit de geschiedenis: de zogenaamde gaming firsts, de eerste games in een bepaald genre. En daarnaast ook van alles de tweede variant: de meest gepolijste versie van zo’n gaming first. 3D Monster Maze wordt bijvoorbeeld vaak gezien als de eerste 3d-game, maar dat is een 2d-game met een 3d-perspectief. De meer gepolijste versies zijn dan bijvoorbeeld Wolfenstein 3D en Doom. Doom is daar echt het gouden voorbeeld van. Dat soort stukken probeer ik echt in mijn tijdlijn te hebben, ook als het geen pc-spel is, zoals 3D Monster Maze. Dat heb ik op een cassettebandje voor de Sinclair ZX81."

"De focus ligt voornamelijk op boxed pc-games, maar in de afgelopen jaren ben ik meer gaan nadenken over wat ik in mijn archief had. Daar zat al een groot deel van de gamegeschiedenis in. Om dat verhaal volledig te vertellen, ben ik ook andere games gaan verzamelen om het compleet te maken."

Wat als je de ontbrekende games in je collecties gevonden hebt, stop je dan met verzamelen of zoek je een nieuw doel?

"Er zijn al wel een paar kleine andere collecties aanwezig, maar ik heb daarin wel grenzen moeten trekken voor wat financieel haalbaar is. Op een gegeven moment wordt een verzameling te breed en ongrijpbaar. Dan moet je jezelf een halt toeroepen."

Lukt het altijd om je verzameldrift in bedwang te houden of ben je daar weleens in doorgeslagen?

'Er zijn momenten geweest dat ik dingen kocht terwijl ik het geld er eigenlijk niet voor had'"Twee jaar geleden ben ik begonnen met grenzen trekken. Ik heb mijzelf toen toegezegd om me te richten op de boxed pc-games, de Nederlandse games en gaming firsts. Dat zijn de drie grote lijnen in mijn verzameling en daar wil ik het bij houden. Er zijn momenten geweest dat ik dingen kocht terwijl ik het geld er eigenlijk niet voor had. Dat is echt problematisch. Ook heb ik weleens gehoopt dat mijn vrouw er niet achter zou komen hoeveel ik ergens aan had besteed. Dat klinkt als een cliché en het wordt vaak weggezet als een grap, maar dat is een heel serieuze zaak. Daar heb ik wel mee in de knel gezeten."

Ben je daar overheen gekomen?

"Dat is echt een proces. Ik ben gaan onderzoeken hoe het zit met verzamelverslaving. Op een gegeven moment ben ik met een vriend gaan tellen hoeveel verzamelingen ik had. We kwamen uit op 32. Naast games verzamelde ik ook dingen als één centjes, Rubiks kubussen, jokers, dobbelstenen, Flippo’s, noem maar op. Bijna al die verzamelingen heb ik weggedaan. De Flippo’s heb ik nog, maar misschien ga ik daar ook een punt achter zetten."

Toetsenbord van John Romero — Toetsenbord van id Software-medeoprichter John Romero, kapotgeslagen na een verloren potje Quake. "John en Brenda Romero hadden dit aan de muur hangen als kunstobject. Ik zag dat op Facebook en heb de stoute schoenen aangetrokken en zei dat ik het graag zou willen hebben voor in het museum. Daar waren ze heel enthousiast over. Ze hebben het gesigneerd en opgestuurd."

Je bent dus al je leven lang aan het verzamelen?

"Zeker. Ik denk dat ik het van mijn vader heb meegekregen. Die verzamelde dingen als sigarenbandjes, sinaasappelwikkels, suikerzakjes, schelpen, stenen, munten en plaatjes die je bij de koffie kreeg. Zo is dat bij mij ook begonnen: met sleutelhangers, stickers, dat soort dingen. Dat is zo doorgegaan en bij games heb ik mijzelf toen echt gevonden."

"Op een gegeven moment merk je dat het je dagelijkse leven gaat belemmeren, dat het plezier er vanaf gaat. Je móet dan iets hebben in plaats van dat het leuk is om iets te hebben. Het gaat niet meer om dat ene leuke object, maar om het alles compleet hebben. De meeste dingen kun je echter nooit compleet hebben."

Je moet dus leren om daar vrede mee te hebben. Is dat gelukt?

"Voor veel mensen is dat heel moeilijk. Je moet in eerste instantie beseffen dat dit speelt, vervolgens moet je een keuze maken en je daaraan houden. Zo heb ik besloten om mij te focussen op games en alle andere verzamelingen hebben daarvoor mogen wijken."

'Het voelde heel bevrijdend om andere verzamelingen weg te doen'"De meeste verzamelingen heb ik weggedaan en verkocht. Dat zijn grote stappen geweest, maar het ging makkelijker dan ik dacht. Het voelde ook heel bevrijdend om ze weg te doen. Eerst heb ik andere verzamelaars benaderd en gevraagd wat ze nog niet hadden. Die heb ik een deel gegeven en de rest heb ik verkocht. Dan weet ik in elk geval dat het ergens nog vertegenwoordigd wordt op een andere plek. Dat voelt goed. Zo kan ik daar vrede mee hebben."

"Binnen mijn gameverzameling moet ik ook grenzen stellen. Dat is een stapsgewijs proces, totdat je vindt waar je je goed bij voelt en wat qua geld en tijd haalbaar is. Ik heb ook twee kinderen; dan is je tijd ineens ontzettend beperkt."

Hoe bekostig je zo’n enorme verzameling? Verdien je er ook weleens iets aan door te handelen in games die je dubbel hebt?

'Ik ben geen goede verkoper'"Ik heb dat nooit echt gedaan. Misschien zou ik dat moeten doen om er financieel gezien beter uit te komen, maar ik ben geen goede verkoper. Als ik iets verkoop, wil ik het voor een degelijke prijs doorverkopen om er iemand blij mee te maken. Dat vind ik ook belangrijk, dat er wederzijds een goed gevoel is. Ik ken een heleboel handelaren in deze wereld en het zijn veelal mensen die ik niet heel erg mag."

"Games heb ik altijd met mijn eigen verdiende geld gekocht. Naarmate ik andere verzamelingen wegdeed, kon ik dat steeds beter betalen. Op een gegeven moment werden de games duurder en duurder, en verzamelde ik meer en meer. Ik raakte wat bekender en zo kreeg ik ook veel games gedoneerd van mensen. Dat is natuurlijk hartstikke leuk en dat waardeer ik enorm."

"Er zijn nu Nederlandse bedrijven die mij twintig jaar werk in fysieke vorm geven, omdat ze zien dat ik er gepassioneerd mee bezig ben, het mooi tentoonstel en er echt werk van maak. Dat is fantastisch. Zo heb ik nu Jazz Jackrabbit tentoongesteld bij de Game On Expo in Groningen. In Museum Belvédère in Heerenveen staan ook een heleboel unieke boxed pc-games van mij, in de tentoonstelling Arranged Realism."

Kloppen die musea bij jou aan?

"Dat begint nu een beetje te komen. Het vreemde is dat ik in het buitenland veel bekender ben dan in Nederland. Er zijn bepaalde landen waar ik echt een grote held ben. Dat is heel gek om te zien. Bijvoorbeeld in Polen en Israël: daar zijn veel fans die heel erg in de gaten houden wat ik doe. De community leeft daar heel erg; ik heb daar interviews mee en verschijn in magazines."

Je enorme verzameling pc-games staat in een museum. Heb je zelf nog iets thuis staan?

"Jawel, mijn verzameling NES- en Super Nintendo-games. Dat is heel anders, maar ook met unieke stukken. Zoals alle Final Fantasy’s compleet in doos, Secret of Mana en Chrono Trigger. Ook heb ik nog drie Zelda-games voor de cd-i, wat Sega Mega Drive-titels en een kleine PlayStation-collectie."

Breiden die verzamelingen zich ook nog uit?

"Alle spellen die ik wil hebben, heb ik daar wel van. Het gaat mij erom dat ze ook een soort verhaaltje vertellen over de geschiedenis van games. Ik heb altijd in mijn achterhoofd het idee gehad dat ik de unieke stukken uit de geschiedenis wil verzamelen. Wat Nintendo betreft ben ik daar redelijk in vertegenwoordigd. Daarnaast heb ik natuurlijk ook games die ik persoonlijk echt leuk vind."

Je verzamelt niet alleen games, maar archiveert ze ook. Hoe gaat dat in z’n werk?

"Daarbij focus ik echt op unieke items, waarvan er misschien maar één is of waar nog niemand de mogelijkheid van heeft gehad om het te archiveren. Ik begon met de unieke exemplaren uit mijn persoonlijke collectie. Het Internet Archive is bijvoorbeeld een plek waar je terecht kunt om te archiveren. De vraag is of dat legaal is, maar in die periode was dat iets waar ik misschien een beetje mijn kop voor in het zand gestoken heb. The Internet Archive doet dat zelf ook. Het wordt gedoogd."

Je hebt ook vijf jaar lang bij het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid games gearchiveerd. Ging dat er anders aan toe?

'Archiveren is ongelofelijk lastig door het verschil in platforms'"Daar archiveerden we Nederlandse games en ging het vooral om het digitale archief, met als doel om ervoor te zorgen dat spellen over honderd jaar nog steeds speelbaar zijn, desnoods met emulatie. Daar kijken ze op een heel andere manier naar het archiveren van games. Alles gebeurt met toestemming van de makers. Je benadert de maker of rechthebbenden van de game. Zeker bij oude games is het een enorm zoekwerk om die personen te vinden."

"Ook is dat ongelofelijk lastig met het verschil in platforms. Commodore-games op een cassettebandje archiveer je heel anders dan een diskette of en cd-rom, of cd-i, of cd’s voor consoles. Dat zijn allemaal verschillende formats."

Wat waren je taken bij het instituut?

"Het was aan mij om te onderzoeken hoe je dat het beste kon digitaliseren, welke stappen je daartoe moest nemen en hoe je het weer speelbaar kon krijgen. Dat is allemaal gedocumenteerd. Voor een Commodore-cassettebandje neem je bijvoorbeeld de audio op als WAVE-bestand, dat zet je met software om in een TAPE-bestand, dat je in een emulator kunt gebruiken. Ook is er software om de ruis in de audio op te schonen. Dat is allemaal vastgelegd. Er is een gamescanon opgericht door game-experts, met alle belangrijke games uit Nederland op een rij. Dat was onze prioriteit, om die te archiveren. Dat lijstje zijn we gaan afwerken."

Hoever zijn jullie daarmee gekomen?

'Het archiveren van cd-i-games is echt een breinbreker'"Ongeveer halverwege. Het is een slepend proces. Het vinden van de rechthebbenden is vaak de grootste stap. En dan het heen en weer mailen met zo’n persoon: zeker met oudere games duurt het soms een half jaar voordat je de schenkingsovereenkomst eindelijk rond hebt of überhaupt contact hebt met de juiste persoon."

"Het archiveren van cd-i-games is bijvoorbeeld echt een breinbreker. Het is vaak onduidelijk wie daar de rechthebbende van is. Bijvoorbeeld bij de games The Apprentice van de Nederlandse ontwikkelaar SPC Vision. Een van de makers heeft een aantal titels ondergebracht in een ander bedrijf, maar het is in de vergetelheid geraakt welke dat zijn. Op 3 december is er een evenement in het HomeComputerMuseum ter ere van dertig jaar cd-i. Daar komen makers van games bijeen. We hopen dan wat antwoorden te kunnen krijgen."

"Ook willen we de Zelda-games voor cd-i archiveren. Dat zijn legendarische titels uit de Nintendo-geschiedenis. Philips en Nintendo wilden samen een console maken. Nintendo zette dat niet door, maar er zijn wel Mario- en Zelda-games voor de cd-i van Philips verschenen."

Hoe regel je dat wat rechten betreft? Moet je dan bij Nintendo Japan aankloppen?

"We weten niet precies waar die rechten liggen. Philips heeft alle cd-i-rechten verkocht. Die zijn grotendeels bij Atari terechtgekomen. Iemand heeft de rechten voor de game, maar Nintendo heeft de rechten op Mario en Zelda. Dit proces loopt al anderhalf jaar, maar de antwoorden hebben we nog steeds niet."

Je werkt niet meer bij Beeld en Geluid. Hoe zit dat?

"Ik was vijf jaar parttime in dienst, totdat mijn functie overbodig werd verklaard. Het is wel gek om te moeten stoppen als je vijf jaar dé persoon voor het archiveren van games bent geweest. Mijn netwerk is echt enorm in die wereld. Ik ben toch wel de persoon die de bescherming van de Nederlandse gamegeschiedenis vertegenwoordigt of in ieder geval bewaakt."

Naast verzamelen en archiveren ontwikkel je eigen indiegames. Vertel daar eens wat meer over.

"Ik ben altijd bezig met projectjes. Toen ik vijftien was, begon ik met QBasic. Daar maakte ik simpele spelletjes mee. Dat ben ik altijd blijven doen. Later ben ik in Flash gedoken. Dat was de toekomst, dacht ik. De bestanden waren klein en je kon het goed op websites gebruiken, maar Flash is langzaam doodgebloed. Zo maakte ik Hangman 3D: galgje, maar dan als platformgame. Dat is gebaseerd op een stripfiguurtje dat ik in mijn schooltijd ontwikkelde samen met een vriendje. Daarvan heb ik ook een tatoeage tussen mijn schouderbladen."

Mini Prince - Foto: Anne Bras — Mini Prince - Anne Bras

"Mijn games zijn meer een soort kunstwerkjes dan triple A-titels. Ik heb een website waarop ik ze tentoonstel: Pedestal Games. Mijn favoriet is Mini Prince. Dat heb ik weer gemaakt in QBasic. Het is een eerbetoon aan Prince of Persia, de DOS-game die ik vroeger heel veel heb gespeeld. Het was een van de eerste games die gebruikmaakte van rotoscoping, zodat je heel soepele animaties kreeg. Ik heb het volledige eerste level nagemaakt in QBasic in Ascii-stijl, in een grid van 5x13 letters. Het is een minuscuul venstertje waarin de game zich afspeelt, maar ik heb het complete eerste level inclusief muziek, cinematics en cheatcodes nagemaakt."

Je heb ook een klein doosje gemaakt bij dat spel, een soort eerbetoon aan de grote dozen die je verzamelt?

"Dit is een minigame, dus er moest een minidoosje bij. Ik heb iemand benaderd die daarmee bezig was. Zelf heb ik het ontwerp gemaakt en het doosje heb ik laten produceren. Er zitten een poster en een handleiding in, en een sleeve voor een sd-kaartje. Dat is best wel een compleet project, waar ik trots op ben."

'Nu ben ik bezig met Tiny Doom. Ik ga het eerste level nabouwen'"Nu ben ik bezig met Tiny Doom. Daarbij probeer ik hetzelfde concept in 3d toe te passen. Ik heb echt iets gemaakt waar ik ontzettend tevreden over ben; het perspectief zit er echt in. Nu moet ik de game nog maken. Dat is een heel proces. Ik ga weer het eerste level nabouwen."

Je geeft je games gratis weg, maar je werkt ook samen met iemand anders aan een indiegame die op Steam staat en geld kost. Zou je willen werken in de gamesindustrie?

"Dat is een samenwerking met Ultimo Games. Die maakt Interstate Drifter 2000. Ik vond dat er ontzettend gaaf uitzien, maar ik zag dat er dingen ontbraken in het ontwerp en ben daarbij gaan helpen. We besloten om er een openwereldgame van te maken en er komt een verhaallijn in."

"Ik zou heel graag in de game-industrie terecht willen komen. De vraag is hoe dat vorm krijgt. Ik heb altijd een enorme bonk aan creativiteit en wil dat ergens in stoppen. Op dit moment is dat de gameswereld. Ik probeer anderen te helpen met ontwikkelen en door te testen. Zelf wil ik games maken die uniek zijn, die iets geks hebben: dingen die er nog niet zijn. Ik ben meer een artiest in die zin, maar ik zou in de toekomst graag bij een gamebedrijf willen werken."

De grootste collectie 'big box'-pc-games

Interview

Lees meer

De tech van Jeroen Wollaars

WHiZZi's HomeComputerMuseum

Van A2 Racer-graphics tot VR-simulaties

Reacties (78)

Sorteer op:

Weergave: