A Total War Saga: Troy Review

Opvliegende karakters en grillige goden

Normale campagne

A Total War Saga: Troy

A Total War Saga: Troy doet vrijwel alles goed, maar leunt af en toe op een iets te bekende Total War-basis. Daardoor verschilt de gameplay uiteindelijk weinig van die van sommige andere Total War-games. Dat hoeft absoluut geen belemmering voor je spelplezier te zijn. Sterker nog, doordat de insteek van een campagne per factie verschilt, heeft deze Total War-game misschien wel meer herspeelwaarde dan welke andere game in de serie dan ook. De setting van de game spreekt tot de verbeelding, met legendarische namen als Achilles, Odysseus en Hector die ten strijde trekken, terwijl ook centaurs en minotaurs voorbijkomen, zij het in een wat meer menselijke variant dan hoe ze er in de mythes uitzien. A Total War Saga: Troy is daarmee een zeer vermakelijke game die profiteert van hoe goed Total War al jaren is, en de makers hebben bovendien voor enkele leuke toevoegingen gezorgd. Het enige dat we jammer vinden, is dat er nog geen multiplayer is. Die wordt in november aan de game toegevoegd.

Pluspunten

• Per factie een doel en stijl
• Rol van helden in gevechten
• Sfeervol in beeld en geluid
• Ruildealtjes maken

Minpunten

• Voelt soms als elke andere TW-game
• Beurten afronden duurt lang

Eindoordeel

Getest

A Total War Saga: Troy, Windows

Prijs bij publicatie: € 49,99

Bekijk product

Waarschijnlijk ken je het verhaal van de Trojaanse oorlog wel. De kans dat je in ieder geval namen als Achilles, Odysseus en Hector kent, is vrij groot. Wie ooit op school iets met Latijn of Grieks heeft gedaan, zal wellicht bekend zijn met de materie, maar dat is zeker geen noodzaak: elke zichzelf respecterende nerd zal weten wat een trojan is en waar die naam van is afgeleid. De Ilias is goed voor mooie verhalen over mythische helden en leent zich dus uitstekend als basis voor populaire cultuur zoals films en games. Daar is de Illias ook al eerder voor gebruikt. In die verhalen komt vooral duidelijk de tweestrijd tussen de Grieken en de Trojanen naar voren, waarbij de Grieken, na enige woordwisselingen en wat machtsspelletjes, meestal eensgezind ten strijde trekken. Maar waren die Grieken wel zo eensgezind? Het antwoord daarop is vast genuanceerd, maar in het onlangs verschenen A Total War Saga: Troy is het antwoord simpelweg 'nee'. De Grieken voerden net zo lief oorlog met elkaar als met Troje.

De oplettende gamer heeft A Total War Saga: Troy op 13 augustus natuurlijk gratis uit de Epic Game Store getrokken en er mogelijk, net als wij, al een campagne op zitten. Vooraf zaten we met de vraag hoe je een verhaal dat om één centrale strijd draait vertaalt naar een Total War-campagne. Het antwoord is inmiddels duidelijk. Je laat die strijd grotendeels los en laat het slechts de endgame zijn van een campagne die spelers op allerlei andere manieren uitdaagt en in andere oorlogen stort. Het overwinnen van Troje - of van de Grieken, als je vanuit Trojaans perspectief speelt - begint er namelijk mee dat je jezelf staande moet houden tussen je buren. De totale speelkaart beslaat een gebied vanaf de Ionische eilanden van Griekenland tot aan de westkust van Turkije, de regio waar vroeger Troje moet hebben gelegen. De vele provincies die je tegenkomt zijn verdeeld tussen de talloze subgroepen die Griekenland als geheel kende. Samen zijn ze goed voor tientallen verschillende facties, waarvan er momenteel acht speelbaar zijn. Je kunt bijvoorbeeld kiezen voor Ithaca, waarbij Odysseus de held is, of voor Phthia, de thuisbasis van Achilles. Aan de kant van Troje kun je kiezen voor de facties van Paris of Hector, of van hun landgenoot Aeneas.

A Total War Saga: Troy ontvouwt zich dus op voorhand al meer als een ‘normale Total War-game’ dan als een spel dat het verhaal van de Trojaanse oorlog nauwkeurig volgt. Toch speelt de strijd tussen de Grieken en de Trojanen wel een rol. Allereerst zorgen diverse diplomatieke opties ervoor dat je als Griekse factie sneller een goede band onderhoudt met een andere Griekse factie dan met Trojanen. Daarnaast maakt de game op gezette tijden melding van gebeurtenissen die verband houden met het bekende verhaal. Na enkele tientallen beurten krijg je bijvoorbeeld de melding dat Menelaos je oproept om de strijd aan te gaan met Troje. Of je dat op dat moment doet, is helemaal aan jezelf. Uiteraard heeft je keuze gevolgen voor de onderlinge relatie tussen jouw factie en het Sparta van Menelaos, maar dat is van latere zorg. Dat wil zeggen: als je relatie toch al niet goed was, heb je kans dat je een volgende oorlog hebt te pakken.

Daarmee hebben we de hoofdzaak genoemd: een vrij normale Total War-campagne dus, met uiteraard de nodige vernieuwingen en tweaks. In de eerste plaats valt daarbij op dat de game wat gestroomlijnder lijkt. Dat is logisch, de Saga-games in de Total War-serie bieden een wat beperktere setting dan de grote Total War-games en bieden dus een daarbij passende, meer gestroomlijnde spelervaring. In de praktijk betekent het bijvoorbeeld dat het handelssysteem zoals je dat kende is verdwenen, terwijl het vormgeven van helden met extra skills en abilities wat simpeler werkt dan in vorige games. De nadruk ligt duidelijk op het opbouwen van je provincies. Die moeten zorgen voor de aanvoer van voedsel, hout, steen, koper en goud, en je legers.

Per factie een doel en speelwijze

Toch biedt A Total War Saga: Troy wel een aantal features die de game een eigen smoel geven. Dat begint al met de keuze voor een factie, waar steeds een andere uitdaging en een andere speelstijl bij komen kijken. Speel je bijvoorbeeld als Achilles, dan is een zijtak van het verhaal dat Achilles af en toe wordt uitgedaagd door andere grotere vechters. Achilles wil ten koste van alles worden gezien als een levende legende, als de beste vechter op aarde. Op de momenten dat Achilles onomstreden is als meest machtige krijger van de wereld, levert dat jouw hele factie bonussen op, zoals een korting van 20 procent op de onderhoudskosten van al je legers. Wordt zijn positie echter bedreigd, dan vervallen die bonussen en kun je Achilles erop uit sturen om de bij naam genoemde uitdagers op te zoeken en een gevecht aan te gaan. Voordeel daarvan is dat Achilles dat gevecht altijd wint. Nadeel is echter dat je je belangrijkste legeraanvoerder een paar beurten kwijt bent. Elk van de helden in het spel heeft dergelijke uitdagingen. Menelaos heeft als doel om Helen te vinden en terug te veroveren. Agamemnon wil de stad Troje veroveren. Paris en Hector doen hun best om de gunst van hun vader te winnen, zodat ze worden aangewezen als de troonopvolgers in Troje. Om dat te doen, dienen ze niet alleen veldslagen te winnen, maar moeten ze ook hun volk tevreden houden en hun broer af en toe ondersteunen.

Eigen doelen, eigen soldaten

De per factie verschillende extra doelstellingen, naast het veroveren dan wel verdedigen van Troje, geven A Total War Saga: Troy een fijne extra laag. Het maakt de campagne ook uitstekend geschikt voor een tweede of derde sessie. De facties hebben, net als facties in vorige Total War-games, ook hun onderlinge verschillen in units en tactieken. De game helpt spelers zelfs een handje, door een speelstijl te suggereren. Zo krijgt de speler voor een campagne met de Trojanen van Paris mee dat legers vooral zullen bestaan uit sterke boogschutters, met enkele stevige, op verdedigen gerichte units met zwaarden en speren die een buffer moeten vormen tussen de vijand en de boogschutters. Hectors legers bestaan daarentegen uit betere en zwaardere melee-soldaten die uitstekend zijn voor een aanval recht naar voren, maar minder makkelijk bewegen en dus gek gemaakt kunnen worden door lichte, snellere units. En laat Achilles nu juist beschikken over een aantal van de snelste en handigste soldaten in het spel ...

Als je weet hoe de Ilias in elkaar steekt, weet je dat het verhaal van de genoemde helden onlosmakelijk verbonden is met de goden. De rol van de goden valt dan ook niet te onderschatten. Bouw je een tempel voor Ares en richt je je gebeden tot de God van de Oorlog, dan levert je dat bonussen op als je legers ten strijde trekken. Richt je je tot Poseidon, dan kun je je schepen met een gerust hart over de diepere delen van de zee sturen waar normaal attrition zou optreden. Het aanbidden van de goden heeft allerlei voordelen. De mate waarin een god aanbeden wordt door jouw factie is zichtbaar in de vorm van een score. Hoe hoger de score, hoe beter de beloningen, met uiteindelijk zelfs legendarische figuren als de Minotaurus als resultaat. Buiten deze beloningen is de invloed van de goden ook elders voelbaar. Ze kunnen de groei in je provincies bespoedigen of je legers een paar procent sterker maken, wat al voor een aardig verschil kan zorgen. Kiezen wie je op welk moment aanbidt kan dus veel verschil maken.

Ruilen

Bij het managen van je factie bleek bij ons met name de voedseltoevoer een bottleneck. We hadden vrijwel continu vijanden aan verschillende grenzen van onze gebieden, dus behoefte aan meerdere sterke legers. Om je legers te onderhouden heb je soms een beetje koper nodig, maar vooral veel voedsel. Op sommige momenten zagen we onze voedselvoorraad met vierduizend eenheden afnemen, wat je niet zomaar even rechttrekt. Voedselproductie blijven ontwikkelen, vijandelijke legers verslaan en steden innemen werkt allemaal positief voor je voedselvoorraad, maar van tijd tot tijd bleef het toch behelpen. Het nieuwe ruilsysteem, waarbij je je voorraden kunt ruilen met andere facties, helpt in dat kader. Ithaca bleek zelfs bereid flink veel grondstoffen in te leveren in ruil voor een militaire alliantie met ons. Ook kun je veroverde gebieden ruilen of verkopen aan je bondgenoten, mocht je echt krap bij kas zitten. Terwijl we dat soort dingen uitprobeerden, bleek dat dit systeem goed in elkaar zit. Zolang je reputatie niet te slecht is, zul je prima kunnen onderhandelen met de ai-leiders om je heen.

Vechten met helden en legendes

Al dat voorwerk is natuurlijk bedoeld om uiteindelijk ten strijde te kunnen trekken tegen je vele vijanden. Zoals altijd kun je die gevechten zelf in realtime spelen. Total War staat immers bekend om de tweedeling die het spel met zich meebrengt: strategie en management op de campagnemap, tactiek in de gevechten die zich in realtime afspelen en waarbij je grote legers kunt aansturen. In grote lijnen brengt deze game geen veranderingen aan in dat concept. De user interface is herkenbaar en de onderlinge verhoudingen tussen de eenheden op het slagveld zijn simpel te begrijpen voor iedereen die ooit eerder een Total War-game heeft gespeeld, of überhaupt logisch kan nadenken over hoe een veldslag werkt. Dat betekent dat je het liefst de hoger gelegen grond bezit tijdens het gevecht, dat je boogschutters probeert te verrassen met snelle units en dat je probeert sterke units in hun flank of rug aan te vallen en niet alleen maar recht van voren. Total War 101, zouden we bijna zeggen.

Modder en zand

A Total War Saga: Troy voegt echter wat nieuwe hoofdstukken toe aan die denkbeeldige handleiding. Zo introduceert de game bepaalde typen ondergrond, wat van invloed is op het vechten. Daarbij zijn zand en modder het belangrijkst. Beide werken vertragend op medium zware en zware units, wat lichtvoetige soldaten een flink voordeel geeft. Het bleek handig om vijandige legers door een modderig stuk te leiden en ze daar flink onder vuur te nemen met boogschutters. Een ander nieuw aspect is hoog gras. Je kent wellicht het principe dat je eenheden kunt verschuilen in bossen. In hoog gras kan dit met sommige units ook, wat ze bij uitstek geschikt maakt om valstrikken te zetten. Goede tegenstanders houden in een bosrijk gebied immers al rekening met verborgen vijanden. Bij hoog gras is er minder voorzichtigheid en liggen er dus meer kansen.

In de gevechten valt verder op dat er amper cavalerie is. Dat is ook logisch, want in de tijd van de Trojaanse oorlog werden veldslagen voornamelijk uitgevochten door mannen met zwaarden, speren en bogen. De rol van cavalerie wordt nu overgenomen door units die duidelijk sneller zijn dan de rest. De Grieken kunnen bijvoorbeeld Aeginian Runners rekruteren, die snel zijn en daardoor vijanden makkelijk kunnen flankeren. Vind je dat niet goed genoeg, dan is er nog één oplossing: je moet op zoek naar de gebieden waar de mythische centaurs wonen. Door hier een regio te veroveren en een specifiek gebouw te plaatsen, kun je de centaurs rekruteren. Een mooie kans, want dat zijn dus de enige soldaten te paard in het spel, en dat levert uiteraard voordelen op.

Mythische wezens in menselijke vorm

A Total War Saga: Troy kent meerdere van dat soort speciale eenheden die je op bepaalde plaatsen kunt trainen of die je alleen kunt krijgen door met een van de goden een hoog Worship-level te behalen. Wat met name opvalt is dat al die units wel gewoon menselijk zijn. De centaurs zijn in dit geval dus geen wezens die half mens, half paard zijn, maar gewoon mensen die door hun uitrusting vergroeid lijken met hun paard. De minotaurus is geen half mens, half stier, maar een flink groot mens met een stierenschedel als hoofddeksel, inclusief hoorns. Sirens zijn geen mystieke wezens, maar gewoon vrouwelijke vechters met een speciale gave om vijanden te lokken en er zo voor te zorgen dat ze alleen hen kunnen aanvallen. De makers hebben de units op die manier aangepakt omdat ze de gevechten geloofwaardig wilden houden. De game is natuurlijk gebaseerd op mythes en legendes, maar het fantasielaagje dat er vaak bij zit is eraf geschaafd. Of die keuze bevalt zal een kwestie van smaak zijn. Wij kunnen ons er op zich wel in vinden, al is het vreemd dat je als ontwikkelaar geen fantasiewezens in je game wil terwijl de goden met hun acties toch ook op een weinig geloofwaardige manier invloed uitoefenen. Hoe dan ook, heel belangrijk is het zeker niet.

In dit gevecht versloeg Achilles de vijandelijke held, waardoor bij diens manschappen de moed in de schoenen zakte en zij uiteindelijk verloren. Achilles beschikte hier over een skill waarmee hij vijandelijke hero-units kan dwingen een duel met hem aan te gaan.

Behalve je scala aan legendarische en minder legendarische units spelen ook je helden natuurlijk een belangrijke rol. Dat goede generaals een gevecht verregaand kunnen beïnvloeden is geen nieuws, maar met deze helden gaat het nog een stuk verder. Zo hebben we op het oog kansloze gevechten gewonnen dankzij Achilles, die niet alleen in zijn eentje een man of honderd kan doden tijdens een veldslag, maar ook veel passieve en actieve buffs heeft waarmee hij zijn manschappen sterker maakt. Niet voor niets stonden Achilles’ Myrmidonen bekend als de trouwste en beste soldaten die er op dat moment in Griekenland rondliepen, en dat had uiteraard veel te maken met het vertrouwen in hun aanvoerder. Maar ook andere vechters kunnen zich ontwikkelen tot held voor je legers. Tegen de tijd dat we bij de honderdste beurt aankwamen, hadden we zeker vier helden die level 20 waren gepasseerd. Elke keer dat een held in level stijgt, mag je een nieuwe skill voor hem uitkiezen en wordt hij sterker. Succes op het slagveld begint bij het opbouwen van een stabiel rijk, maar eindigt niet zelden met heldendaden van je aanvoerders.

We schreven over het managementdeel op de campagnemap dat het vooral erg vergelijkbaar is met eerdere Total War-games. Datzelfde geldt voor de gevechten. Op een gekke manier is Total War vergelijkbaar met FIFA: elke game duiken er nieuwe features op in de serie, waarna spelers kijken hoe ze die kunnen implementeren in hun speelstijl. Je speelt Total War - of FIFA - zoals je altijd al deed, en gebruikt sommige vernieuwingen wellicht vaak en andere wat minder. Uiteindelijk hou je dan gameplay over die heel anders is dan hoe het in de vorige game was, of juist niet. Op dat vlak laat A Total War Saga: Troy wat puntjes liggen, want in veel gevallen zijn de gevechten een herhaling van zetten van vorige gevechten uit vorige Total War-games. Dat is op zich niet erg, want het blijft een sterk onderdeel. Het is nog steeds gaaf om een gevecht waarin je winkansen klein zijn toch als winnaar af te sluiten. Voor de gevechten die vooraf een duidelijke winnaar lijken te kennen, is er nog steeds de handige optie de uitkomst automatisch vast te stellen. Dat levert je nooit de best denkbare uitkomst op, maar het scheelt natuurlijk wel veel tijd.

Dat is wel zo fijn, want tijd is kostbaar in Total War. Een campagne beslaat meestal meer dan honderd beurten. Wat trouwens niet helpt, is dat je na het afronden van je beurt alle bewegingen van de ai in beeld ziet die plaatsvinden op stukken van de wereld die jij kunt zien. Tegen de tijd dat je als Phthia bondgenoot bent van Ithaca, Mycene en Sparta zie je praktisch de hele map. Je kunt de ai-moves wel op fast forward zetten, maar dan nog duurt het best lang voor het allemaal achter de rug is. De optie om ai-moves te bekijken is overigens wel uit te zetten, maar dan zie je dus helemaal niets meer. Een iets fijnere balans zou handig zijn geweest.

Toch is lang naar de map staren in A Total War Saga: Troy ook weer geen straf. Het mediterrane landschap van Griekenland zoals dat in de game te zien is oogt prachtig. Met name het blauwgroene water, zoals je dat rond de Griekse eilanden vaak ziet, komt mooi uit de verf in de game. Een heel gaaf detail is dat de lucht en de horizon van de speelmap in een stijl zijn getekend zoals we die kennen van afbeeldingen op oud, Griekse keramiek. Het maakt het geheel net wat kunstzinniger, terwijl het tegelijkertijd wat videogeheugen bespaart.

Nog geen multiplayer

Een laatste puntje om te benoemen is het ontbreken van een multiplayermodus. Het is op dit moment nog niet mogelijk om A Total War Saga: Troy tegen anderen te spelen. Dat is lastig, want de ervaring leert dat doorgewinterde Total War-spelers zich na verloop van tijd - of zelfs al vrij snel - makkelijk staande houden tegen de beste versie van de ai. Er is echter goed nieuws: The Creative Assembly Sofia heeft al bevestigd dat er de komende maanden nog veel dlc wordt toegevoegd. Daarmee krijgt de game nieuwe goden, nieuwe facties en helden om mee te spelen, én een multiplayermodus. Die komt in november. Van het eerste dlc-pakket, dat de Amazons toevoegt als speelbare factie, is bekend dat het gratis zal kunnen worden gedownload. Of dat voor de overige pakketten ook geldt, is nog niet duidelijk. Wel weten we al dat er geen crossplatform-ondersteuning is tussen versies van de game in Steam en in de Epic Store.

Conclusie

A Total War Saga: Troy doet veel goed. Of eigenlijk: het doet bijna alles wel goed. Wat we de game namelijk het meest kunnen aanrekenen is niet dat er iets niet goed werkt of dat het niet leuk is, maar dat de game zich op verschillende punten weinig onderscheidt van andere Total War-games. Zeker voor gamers die Rome II bijvoorbeeld veel hebben gespeeld, spreken de units en de manier van vechten net iets te veel tot de verbeelding. De opzet van de campagnes, waarbij elke factie een eigen stijl en subdoelstelling heeft op basis van het karakter en de rol van de held van die factie, is nadrukkelijk wél een vernieuwend element. Door de verschillen in vechtstijl en doelstelling is de campagne van A Total War Saga: Troy zeer geschikt om meerdere keren te spelen, ook al valt of staat elke campagne met de vraag of Troje wel of niet wordt ingenomen door de Grieken. Het is jammer dat de multiplayer er nog niet is, want de meest epische strijd uit de oudheid navechten is met of tegen vrienden natuurlijk nog net wat spannender. De singleplayer die er nu staat, is echter alvast prima.

Pluspunten

• Per factie een doel en stijl
• Rol van helden in gevechten
• Sfeervol in beeld en geluid
• Ruildealtjes maken

Minpunten

• Voelt soms als elke andere TW-game
• Beurten afronden duurt lang

Eindoordeel

Getest

A Total War Saga: Troy, Windows

Prijs bij publicatie: € 49,99

Bekijk product

Reacties (81)

[Angeloonie]

Ik heb hem gratis via de Epic store, maar heb tijdenlang geen Total War games gespeeld. Met Rome: Total War, Empire: Total War en Shogun: Total War in mijn achterhoofd was ik een beetje overdonderd met de hoeveelheid "dingetjes" die er tegenwoordig inzitten.
Zowat op ieder ding dat je kan doen zitten voor- en nadelen, en je moet overal rekening mee houden. Ik vond het nog aardig complex en het is niet meer simpelweg een leger bouwen en zorgen dat je het kunt onderhouden.
Soms schermen vol met positieve effecten en negatieve effecten, echt nagenoeg ieder schermpje had wel iets. Vond het vrij lastig om te achterhalen wat alles doet, dus denk dat als je als nieuwe speler echt wel een paar keer opnieuw kunt beginnen door verkeerde keuzes. Als je de Total War games wel allemaal hebt gespeeld zal het een stuk minder zijn denk ik, omdat het niet allemaal in één versie toegevoegd is en langzaamaan zo gegroeid is.

Ik moet in ieder geval opnieuw beginnen

[hichelay]

Hier was ik dus al bang voor, zou je er nog meer over kunnen vertellen?

Ik heb met enorm veel plezier Rome Total War gespeeld, soms doe ik dat nog steeds, Shogun 2 was ook prima, maar Total Ware Rome 2 heeft mij echt afgeschrikt. Veel te veel "dingetjes" inderdaad die je in de gaten moet houden, maakt het nodeloos gedoe en ingewikkeld. Meer functies ten opzichte van bijvoorbeeld Rome 1 is prima naar mijn mening, maar Rome 2 vond ik al enorme overkill. Eigenlijk zouden ze dat instelbaar moeten maken.

Edit: Oke, laat maar, ik heb deze video gezien en ik vind het niks.

- Wederom veel te veel "dingetjes" inderdaad, zoals royal decrees, goden die je tevreden moet stellen, bonussen hier of daar, enzovoorts.
- Als je ver uitzoomt zie je niets meer van de prachtige campaign map. Dit is gedaan om het duidelijker te maken denk ik? Helpt niet zoveel.
- Gebouwen zijn... icoontjes? Lelijke en makkelijke oplossing.
- Heroes. Die mochten wat mij betreft helemaal achterwege worden gelaten. Achilles wordt doodleuk de massa vijanden tegemoet gestuurd, hij is niet te doden?
- Stemmingen van Achilles, in dit geval, die invloed hebben op letterlijk alles in het spel? Echt?
- Heroes hebben ook nog eens skills én bepaalde equipment, weer van die "dingetjes".
- Beperkt in het kiezen van gebouwen in een stad.
- Teveel verschillende resources. Waarom niet gewoon een valuta? Daar koop je alles mee. Alsof "de regering" zich zoveel bemoeit met een houthakker of steenhouwer? Maar goed, het zou kunnen...
- Influence? Nog zo'n dingetje.
- Voor goden kun je gebouwen bouwen maar je kunt ze ook op meerdere manieren aanbidden. Nog meer dingetjes!
- Vage generaals... Waar is de family tree
- Ho, motivation, nog zo'n dingetje.
- Onoverzichteljke minimap, zowel in battle als campaign
- Challenges, nog een dingetje

Er zullen vast veel mensen van genieten, maar ik sla (alweer) over.

[Reactie gewijzigd door hichelay op 23 juli 2024 14:55]

[Angeloonie]

Ok ik ben gisteren opnieuw begonnen, en moet toch mijn mening iets bijstellen.
Het kost wat tijd om alles te ontdekken, en zeker in het begin als je alles voor het eerst ziet zijn er veel +/- icoontjes/tekstjes overal. Maar door alle schermen rustig door te nemen lukte het wel om er doorheen te komen.
Zit nu inmiddels in beurt 55 oid met Paris, en het is best vermakelijk, al heb ik het idee dat bepaalde dingen wel lastig zijn gemaakt:
- Legers hebben is echt killing, ik heb in feite maar één leger (met 20/20) omdat ik meer nauwelijks kan onderhouden. Ik ga nu wel net richting dikke food surplus dus een tweede leger komt er aan. Maar voelt veel beperkter dan voorheen.
- Steden hebben nu standaard troepen, zonder dat je zelf een leger moet achterlaten. Via bepaalde gebouwen krijg je bepaalde "Garrison" eenheden die je stad zullen verdedigen. Je hoeft dus niet overal een leger achter te laten (kwam ik na beurt 20 achter ofzo)
- Ik vind het erg lastig om op de kaart snel te kunnen zien wie enemies en wie allies zijn. Je ziet wel aan de kleur van de zwaardjes of een factie negatief/positief is maar snel zien of het daadwerkelijk enemies zijn heb ik nog niet ontdekt, enkel uitzoomen en dan een overlay aanzetten. Of anders per factie mouseover op een stad oid.
- Mijn broer Hector heeft zowat de halve kaart inmiddels, en ik zit met 2,66 provincies. Op een eiland mis ik 1 stad en die wil hij nergens voor ruilen. Ook expand hij nu zo snel dat ik gewoon de kans niet krijg om vijanden aan te vallen. Dus zeker als je als eerste playthrough speelt en alles nog ontdekt en alles dus langer duurt loop je bijna vast, want minder provincies = minder resources = minder expansie, terwijl de AI keihard doorgaat.
- Je krijgt om de haverklap tradedeals aangeboden als je toevallig even richting 0 gaat voor een resource, en ze zijn veelal ook echt belachelijk. Bijv. als je 2000 wood income hebt en je valt naar 200 terug, dan krijg je allemaal offers waar ze even 200 wood voor 200 stone of copper oid eisen. Maar doe jij hetzelfde als zij 0 van iets hebben dan kom je op hele andere ratios uit, zelfs bij vriendelijke facties. (dus geen 200:200 maar 200:1000 oid). Ook constant tributes van je allies waarbij ze veel resources eisen, maar als je dan countered met bijv. 1 food, dan vinden ze het ook prima... dus..)
- Onoverzichtelijk vaak, veel facties, niet duidelijk wat van wie is, geen duidelijke lijnen waar provincies ophouden, veel icoontjes op de kaart (zeker later met al die agents/priests etc.).

Maar ben dan wel weer positief te spreken over andere zaken:
- Heroes voegen toch wel wat toe, naast het feit dat het cool is om nieuwe equipment te krijgen waardoor ze echt beter worden krijg je ook meer binding met legers, want je wil je Hero levend houden. Waar ik in oudere TW games wel eens legers hun verdoemenis instuurde "toch resources zat" ben ik hier veel voorzichtiger, want ze krijgen skills/equipment, dus zuinig op zijn.
- Royal Decrees zorgen er voor dat je een specifieke speelstijl kunt ondersteunen. Ik ben in het begin voor alle resources gegaan, maar misschien was combat beter en had ik daardoor beter kunnen uitbreiden.
- Politiek is erg belangrijk, dus handig om goede relaties te hebben. En ineens oorlog verklaren kan langdurige gevolgen hebben doordat je reputatie slecht wordt.

Leuk spelletje om alles te balanceren. Maar al met al heb ik er nog wel lol mee nu, mogelijk mag ik binnenkort weer opnieuw beginnen, maar we zien het wel.

[hichelay]

Bedankt voor je uitgebreide reactie! Leuk om te zien dat je er wel aardig wat plezier uit kunt halen, ik laat het echter links liggen. Zonde, want het is een super interessante setting.

De minpunten die je noemt zijn wat mij betreft ook een dealbreaker, helaas.

Mooie profielfoto trouwens

[DeanXeL]

Het is nogal wat. Er wordt gewerkt met meerdere resource types (graan, brons, geld, steen, hout) die je allemaal voor verschillende zaken nodig hebt. Je favoriete legertroep komt met een hoge aankoopkost en een upkeep van food (en brons), dus dat mag je allemaal in de gaten houden. En daarvoor moet je je steden in orde houden natuurlijk en zaken bouwen en legers aanwerven en spionnen en priesteressen en heroes en, en, en,...

Anders gezegd, ik vind 'em super leuk, maar al twee keer een campagne na 25 beurten heropgestart omdat het gewoon volledig de verkeerde kant uitging (ene keer te weinig brons om een degelijk leger te onderhouden tov m'n rivalen, andere keer gewoon twee legers op een beurt verloren tegen een wrede buurman!).

[Cerberus_tm]

Kon je geen opgeslagen spel laden?

En misschien toch maar op een lagere moeilijkheidsgraad spelen totdat je het spel goed kent?

[Reactie gewijzigd door Cerberus_tm op 23 juli 2024 14:55]

[DeanXeL]

Tuurlijk zou ik dat kunnen doen! Maar ik zag het in beide keren toch niet goed komen. Elke keer leerde ik er wel meer uit, dus... eeeerm.... derde keer goeie keer?

[Cerberus_tm]

Dan ben je extra blij wanneer je uiteindelijk wel een goed potje hebt gespeeld!

[no_way_today]

Niet aan beginnen! Sta er precies in als jij en te veel randzaken die even een potje doen onmogelijk maken. Erg jammer.

[bluimes]

Mee eens. Doe mij maar weer een nieuwe Empire. Niet te moeilijk, niet te makkelijk maar wel onmeunig groot.

[GrindbaasB95]

Lol, als je Total War wat moeilijk vindt, begin dan met Europa Universalis of Hearts of Iron. Daarna is Total War niet meer zo lastig. Wel voor de echte fans van de Map Staring Simulator natuurlijk.

[Cerberus_tm]

Europa Universalis is leuk, maar, ook al snap je niet alles, dan kun je toch best een tijd doormodderen. Je 'verliest' niet snel.

[Baardmeester]

Inderdaad, ik vind juist de map veel te eenvoudig en de moeite eigenlijk niet waard om te spelen. Het zit er eigenlijk alleen maar in om de gevechten te laten gebeuren.

[karstnl]

Ik moet in ieder geval opnieuw beginnen

Als het te moeilijk is, je kunt in Troy (Wh/3K) als de AI aan de beurt is met backspace hun beurt overslaan. Zo kun je voorkomen dat je aangevallen wordt. Dat zou het een stuk makkelijker moeten maken voor de meeste spelers.

https://www.reddit.com/r/...oit_works_in_multiplayer/

[Reactie gewijzigd door karstnl op 23 juli 2024 14:55]

[Razorbite]

Kan naar mijn mening niet tippen aan Three Kingdoms (hoeft ook niet gezien het een TW 0,75 is: SAGA). Met name de UI is een drama. Gevechten zijn echt matig, wie de meeste poppetjes heeft wint. Dit komt met name door het gebrek aan explosieve flanking mogelijkheden.

[Fly-guy]

Dat laatste klopt absoluut niet. Juist in troy is flanken cruciaal voor de winst en juist daardoor zijn light units even nuttig als heavies, ook wat verder in het spel.

Een groep light club units verstopt in hoog gras/bos die halverwege de strijd de vijand van achter/de zijkant aanvallen kan een zeker verlies doen omslaan in een winst.
Hetzelfde met goed gepositioneerde slingers/javelinmen. Pas achter de vijand komen ze het sterkst tot hun recht, zeker als de vijand schilden heeft.

[redslow]

Het is wel vermakelijk. Maar helaas geeft het mij niet het gevoel wat ik had met bv empire en napoleon.

Hopelijk komt er nog een eerste Wereldoorlog versie.

[yor111]

Dat zou inderdaad wel heel leuk zijn. En een keer wat anders van TW

[Vulcanic]

Het lastige hier is wel dat er vooral op afstand gevochten werd, in de loopgraven. Dat maakt toch voor minder interessante tactische keuzes. De eerste wereldoorlog was er 1 waarbij defensieve technieken en wapens de aanvallende ver overtoffen.

[redslow]

Dat klopt dan weer niet. De tactieken in 1918 waren juist de blauwdrukken voor de Blitzkrieg.

De tactieken zijn tussen 1914-1918 heel erg veranderd. Daarnaast was er alleen een loopgraven oorlog in het westen, aan het oostfront was een een dynamische oorlog.

Snap wel dat het lastiger is, dan een tw 1860 ofzo.

[Vulcanic]

De tactieken in 1918

Het laatste gedeelte van WW1, waar voorheen het westfront een grote slachpartij was nadat het Schlieffen plan gestrand was in België in Frankrijk. Dagelijkse bombardementen, soms zo erg dat het als tromgeroffel klonk, willekeurig geperforeerd worden door een Maxim als je een aanval probeert welke vervolgens volledig strand. Later vergast worden door mosterdgas welke terugwaait in je eigen loopgraven en lekker blijft hangen. En als dat alles niet voldoende was, loopgraafvoet krijgen door het staan in een poel modder voor meerdere weken.

Je natuurlijk een game kunnen maken die een loopje neemt met realisme, zoals Troy dat doet, maar een echte WW1 total war zal er denk ik er nooit zijn.

[dengregg]

het enige dat erger was aan het Westelijke front dan in een loopgraaf zitten aan het front was aan datzelfde front zijn zonder een loopgraaf om je te beschermen. In 1918 waren de tactieken en bewapening eindelijk genoeg ontwikkeld om wat beweging in het front te krijgen, waardoor de loopgraven veel minder gebruikt werden en de gemiddelde soldaat veel minder bescherming had tegen kogels en artillerie.

[WittiW]

WW1, de oorlog van de paarden. Aan het eind van de oorlog kwamen de Engelsen erachter dat het toch niet handig was die beesten kaal te scheren (wat ze deden om hygiënische redenen, smeerboel daar).

Ongeveer 7 miljoen van die edele dieren hebben het leven gelaten voor grond wat mensen denken zich toe te kunnen eigenen. Ja hoor, ik heb ook een koopwoning

[Armselig]

Ja, dat was een goeie film, Warhorse.

[Ulfsark_NL]

Een Empire 2 zou ook leuk zijn, hopelijk met iets minder exploits

[JBVisual]

Al hoewel ik het idee voor een total war in het 1e/2e wereldoorlog thema interessant vind.
Ben ik vooral benieuwd hoe ze dit vorm willen gaan geven.

De loopgraven oorlog waarin er in de periode van maanden slechts meters heen en weer werden uitgewisseld. Een periode waarin de tank op kwam en nagenoeg onoverwinnelijk was, en de periode dat het vliegtuig allesbepalend werd.

De balans tussen de units zal de game in deze thema's zeer vervelend maken om te spelen.

[redslow]

Loopgraven oorlog was vooral in het westen, oosten was een dynamische gevecht.

Daarnaast werd er in 1918 juist met kleine groepen en middels manoeuvre gevochten Ipv grote aantallen op een aanvalsdoel te sturen.

Ja ben het wel eens dat het een stuk ingewikkelder word, tanks die langzamer gaan dan lopen, die vastlopen. Vliegtuigen die door infanterie uit de lucht geschoten kan worden.

Misschien moet je dan de periode ervoor pakken. 1870-1910 ofzo

[separhim]

In de periode 1870-1914 waren er weinig grootschalige conflicten tussen grootmachten, buiten de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 en de Russiche-Japanse oorlog van 1905, de meeste conflicten waren coloniaal van aard.

Ik zou eerder denken dat de Amerikaanse burgeroorlog een goede setting zou kunnen voor een total war game, omdat deze oorlog nog lang werd gevochten met grote veldslagen zoals in de tijd van Napoleon. Belangrijk probleem met de Amerikaanse burgeroorlog is dat het zeer gevoelig ligt in de VS dus is het wel twijfelachtig of CA/sega zoiets controversieel aan zouden durven.

[Reactie gewijzigd door separhim op 23 juli 2024 14:55]

[separhim]

Het lijkt mij moeilijk om de realiteit van de eerste wereldoorlog in een total war game te weergeven. Total war heeft een sterke nadruk op beslissende veldslagen die hooguit een paar dagen duurde en te overzien waren door een leider zoals gebeurden in de tijden van Napoleon, de achtjarige oorlog etc. In de eerste wereldoorlog was dat al lang niet meer zo, slagen duurde maanden, de leider had nauwelijk leiding wat er op het slagveld zelf gebeurde omdat er meer dan honderduizenden mensen deelnamen aan een slag voor elke kant. Het organiseren van logistiek was op veel momenten belangrijk voor het winnen van een slag dan de tactische vaardigheden van de generaal

Ik denk dat de eerste wereldoorlog probeert na te maken in total war, je eindigt met een spel waarin je compleet voorbij gaat aan de realiteit van de oorlog of je hebt een "total war" versie die nauwelijks lijkt op de formule van Total War. Dan kun je je misschien beter afvragen of het niet onder een andere noemer kon worden geplaatst.

[Reactie gewijzigd door separhim op 23 juli 2024 14:55]

[Dweebus]

Beetje oud (en buggy), maar .... https://www.moddb.com/mods/the-great-war-mod

[Sundog]

Total War games hebben in principe een tijdperk/periode als context, dus niet een specifieke oorlog.
( Nu zijn de Saga versies wel kleinschaliger en meer gericht op bijvoorbeeld een veldtocht maar ook dan is het een uitgangspunt en niet een doel op zich)

De vraag is dus eigenlijk welke periode zou 'een Eerste wereldoorlog versie' moeten beslaan?
1870 - 1918? 1900-1918?

Uit een post verder op wordt al op verschillende perioden ingegaan.

In de periode 1870-1914 waren er weinig grootschalige conflicten tussen grootmachten, buiten de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 en de Russiche-Japanse oorlog van 1905, de meeste conflicten waren coloniaal van aard.

Of anders gezegd: Een aantal grote facties die op voet van oorlog met elkaar staan, of in oorlog zijn. Andere grote facties breiden hun macht uit door grondgebied te veroveren ten koste van kleinere facties. Tot er maar 2 a 3 grote allianties overblijven en de beslissende oorlog losbarst. Klinkt mij toch echt als een Total War game in de oren.

Het lijkt mij dat dit ook een periode is met een interessante techtree. Wat mij een grotere uitdaging lijkt is hoe je er voor zorgt dat niet alle facties op elkaar lijken qua soort units en dus hetzelfde spelen.

En is het mooie aan dit soort games nu juist niet dat je zelf bepaalt hoe de geschiedenis verloopt? Het is dus maar helemaal de vraag of je in een loopgravenoorlog eindigt.

Edit: typos

[Reactie gewijzigd door Sundog op 23 juli 2024 14:55]

[yor111]

Via Epic games heb ik dit spel gratis gedownload. De oude Troy heb ik nooit gespeeld maar wel veel Rome 2.
Na ongeveer 2 uur spellen. Was ik wel uitgespeeld. Het lijkt echt veel op Rome 2.

[Noresponse]

Elk spel van TW lijkt op zijn voorganger qua bediening aangaande de gevechten en landje veroveren. Het spel qua economie en opbouw is zekers niet hetzelfde als ROME 2 en ben nog wel aan het uitzoeken hoe je bepaalde voorzieningen hierin kan krijgen en ben daar nog niet helemaal over uit, mede omdat er nog veel uit te zoeken is. Dit laatste is niet helemaal het zelfde.

De uitdaging zit natuurlijk in een goede economie, leger opbouw, mensen tevreden te houden en veel meer.

De enige klacht of twee die ik heb is de tijd dat je moet wachten op de volgende beurt. Dit is dramatisch als je iemand volgt met een bootje die van je weg vaart? De tweede issue is dat de opzet en menu enorm druk kan overkomen en leuk als die symbolen etc,.

[Reactie gewijzigd door Noresponse op 23 juli 2024 14:55]

[Fly-guy]

De wachttijd tussen je beurten is zoveel beter dan vroeger. Bij Rome 2 kon je letterlijk een kop thee zetten tussen je beurten door (al werd dat iets minder erg met latere patches), zeker als je uiteindelijk de hele kaart zichtbaar had.
In Troy is dat echt een stuk beter. Het kan vast nog beter, maar ik stoor me er niet aan (maar dat komt misschien omdat ik veel erger gewend was).

Qua overzicht ben ik het met je eens, het duurt wel even voordat je het gewend bent. Dat staat echter wel grafische pracht tegenover, de details op de kaart en het slagveld is bijzonder mooi.

[Noresponse]

Ik had een gevecht in een dorp in een vallei en dat zag er enorm mooi uit en ook de gevechten onderling. Ik snap nog steeds niet wat ik met die helden moet, dit heb ik ook zo bij 3 kingdoms. Ik zou liever gewoon met eenheden willen spelen en snap ook niet dat een held zijn eigen groep heeft van bijvoorbeeld 12 krijgers om hem heen.

Nog mooier zou zijn dat je bij een held eerst 4 man om je heen hebt en dat dit per level omhoog gaat met meer mannen/bodyguard. Dus van 4 - 6 - 8 - 12 als maximaal.

[Fly-guy]

In Troy is de held, op het slagveld, niets anders dan de generaal. Hij kan, afhankelijk van hoe je de upgrades besteedt, je troepen of de vijand beïnvloeden en je kan 'm laten vechten, maar hij heeft geen cruciale rol. Als je wil kun je hem totaal negeren.
Ik heb zelfs het idee, dat, in tegenstelling tot vorige delen, het moraal van je troepen niet afhangt van de generaal.
Vroeger had afstand tot de generaal invloed op het moraal en de dood van de generaal was desastreus.
Nu lijkt dat niet of een stuk minder te zijn. Ook snap ik niet wat je bedoelt met bodyguards, die ben ik niet tegengekomen, maar ik heb nog niet alle factions gespeeld.

[Tweakjur]

Zijn rol kan wel cruciaal zijn hoor. Ik schakelde in gevechten waar ik de underdog was met mn goed getrainde helden zo snel mogelijk de andere held uit. Het helpt veel als je de skill hebt waarbij je andere helden kunt verplichten een duel met je aan te gaan. Verder werken de acties die fear spreiden ook echt veel. Daarmee kun je een linie makkelijker doorbreken.

[Tylocke]

Ik kan me van vroegere edities herinneren dat je spatie kon indrukken om niet meer enemy movement te volgen. Werkt dat nog?

[Ethnic]

Er is een "fast-forward" knopje tijdens het wachten op je volgende beurt. Heb je daar wel op geklikt?

[Ocin32]

Precies dit!
Na iets meer dan een uur weer verwijderd, prima game, maar totaal overbodig. Mocht ik weer eens zin hebben in een TW game dan installeer ik rome2 weer met een leuke expansion die ik nog niet eerder heb gedaan bijvoorbeeld.

[Reactie gewijzigd door Ocin32 op 23 juli 2024 14:55]

[Fly-guy]

Ik heb juist het tegenovergestelde. Rome 2 ook veel gespeeld (helaas net iets teveel voordat de broodnodige verbeteringen kwamen), maar ik start, nu, liever Troy op dan rome 2.

Visueel net iets mooier, loopt veel soepeler, vind de factie specifieke toevoegingen leuk en het is toch net weer iets anders (plus het verhaal van Troje vind ik erg interessant).

[Yordi-]

Wat een vreemde zet om die game eerst gratis te maken. Ik zou het spel nooit meer kopen als ik weet dat ik het eerst gratis had kunnen krijgen, maar misschien ligt dat aan mij .

[Fly-guy]

Gratis voor de klant, maar epic betaalt gewoon een flinke duit aan de uitgever.

Het is een kwestie van of vooraf een flinke som geld met de nadelen die jij noemt, of afhankelijk zijn van de verkopen die tegen kunnen vallen.

Warhammer deed het blijkbaar erg goed qua aantallen, maar misschien hadden ze wat minder vertrouwen in dit spel (met goede redenen, denk ik).
Ik denk dat ze het aantal downloads ook nooit gehaald hadden als ze het spel gewoon hadden verkocht.

[SuperDre]

tja, er zijn wel heel veel meer games die tijdelijk gratis zijn, en die daarna wel weer gewoon gekocht worden.

[Armselig]

Beetje rare instelling dat je een game niet meer wilt omdat je een aanbieding hebt gemist dat 'ie gratis was. Als je de game graag wilt hebben dan koop je hem toch gewoon alsnog? Ja jammer dat je het gemist hebt maar je mist zoveel in het leven. Die lui zijn ook niet gek, de aanbieding gold ook echt maar één dag, waarschijnlijk was het een publiciteitsstunt voor de launch ofzo, vandaar.

Normaal duurt een gratis aanbod een week. Als je de epic launcher d'r bij pakt dan zie je in de store welke games je gratis kan krijgen en welke games daarna komen. Ik zie nu staan dat ik Enter the Gungeon en God's Trigger gratis kan krijgen en daarna, vanaf 27 augustus krijg je Hitman en Shadowrun Collection voor nada en noppes, enzovoorts. Elke week gratis games, weeee!

En als je regelmatig checkt dan had je natuurlijk geweten van de Troy actie.

[MKWS]

Zeker voor gamers die Rome II bijvoorbeeld veel hebben gespeeld, spreken de units en de manier van vechten net iets te veel tot de verbeelding.

Moet dat dan niet “te weinig” zijn?

Persoonlijk vind ik deze hybride tussen de historische en de mythische (warhammer) Total War games wat minder geslaagd. Het is wel origineel maar ik had zelf liever gehad dat ze of de kant hadden gekozen van echte minotaurs, centaurs, harpijen en noem maar op, of dat ze de puur historische kant waren opgegaan. (Ben ook niet zo’n fan van die te grote rol van helden/generaals op het strijdveld zoals in Three Kingdoms)

[Fly-guy]

Ik vind het juist prima hoe ze het gedaan hebben. Zelf vind ik de Warhammer delen absoluut niet leuk. En dat is juist vanwege de vage mythische wezens, de fantasy setting en het verhaal.

Door in Troy de mythische wezens gewoon menselijk te maken, hou je wel het sfeertje van de Ilias en Odyssee, maar blijft het een "normaal" oorlogsspel.

Ook is de invloed van de generaal is stuk minder dan in voorgaande delen, uiteraard hebben ze bepaalde (de)buffs, maar dat is eigenlijk al vanaf vrijwel het begin. Ze zijn sterk, maar niet zo sterk dat ze een heel leger in hun eentje aankunnen, sterker nog, een beetje leveled unit op een goede manier gebruikt kan de meeste generaals op z'n knieën krijgen.

Wat mij betreft is het een geslaagde "saga" versie en biedt het net iets meer afwisseling dan de vorige (thrones of Britannia).

[Noresponse]

ik had twee van die simpele speer mannetjes qua eenheden en die vielen een generaal aan en nog won die. Ik dacht val eventjes aan met twee eenheden in het begin die ik als reserve had om achter de vijandelijke troepen te laten komen .maar die generaal stond ergens helemaal alleen en ik dacht die pakken we even NOT

[Fly-guy]

In Troy is flanken, en het liefst van achteren aanvallen, cruciaal.

Vaak versla je een unit niet op hitpoints, maar moraal, wat hard afneemt als ze niet van voren aangevallen worden.

Daarnaast lijkt het weinig nut te hebben de generaal als eerste aan te vallen. Het moraal van de troepen lijkt niet, of een stuk minder, afhankelijk te zijn van het in leven zijn van de generaal.

Als laatste zijn er units die extra sterk zijn tegen bepaalde andere units. Zo zijn er speerunits die extra schade doen aan bv units met een bijl en armor speelt een grote rol in die schade (zonder armorpiercing doet een speer weinig tegen een generaal volledig in het brons).

[atthias]

@Tweakjur
in reactie op dit:

Je kunt de ai-moves wel op fast forward zetten, maar dan nog duurt het best lang voor het allemaal achter de rug is. De optie om ai-moves te bekijken is overigens wel uit te zetten, maar dan zie je dus helemaal niets meer. Een iets fijnere balans zou handig zijn geweest.

je kunt AI movements ook op stratigic zetten als je niet alles wil zien maar toch een beetje en zou zijn er nog een paar opties tussenin

persoonlijk dele ik je mening van de beurttijden verder niet echt zelfs op een FX-8320 gaan ze supersnel net als WH2 na een update
toegeven dat is met camera opties uit maar ik denk dat er met het zetten op strategic voor enemy moves een goede winst voor je is

[Dnomyar96]

Mee eens. De beurten gaan bij mij ook lekker snel. Op het begin van het spel, zijn de beurten met een paar seconden voorbij en ook later in het spel als er veel meer AI moves te zien zijn is het prima te doen. Jammer dat er dingen in de review staan die gewoon niet kloppen, want

De optie om ai-moves te bekijken is overigens wel uit te zetten, maar dan zie je dus helemaal niets meer. Een iets fijnere balans zou handig zijn geweest.

dat is gewoon helemaal zelf in te stellen (per factie of ally, neutral en enemy). Ik zou toch verwachten dat als iemand een review schrijft, zich wel een beetje verdiept in de mogelijkheden alvorens iets te noemen als een negatief punt.

[atthias]

mee eens erg jammer hopelijk wil tweakjur dit nog even nakijken

[Gieke85]

Beurten afronden duurt lang

Als je op het camera icoontje duwt rechts boven kun je per Allied / Neutral / Enemy instellen hoe snel de bewegingen moeten zijn, welke camera je ze wil zien en ze totaal uit zetten.
Ik heb zelf Allied op Fastest, Neutral Off en Enemies op Normal staan.

[Grote-Lama]

Bedankt voor de tip! Ook ik stoorde mij aan het lange wachten enerzijds of het totaal missen van vijandelijke bewegingen anderzijds.

OT: Hoewel de game er meestal goed uitziet, vind ik de strijdvelden vaak een beetje saai ten opzichte van Attilla, Rome 2 en Three Kingdoms. Ik mis de wilde dieren en burgers, de opbouw van de steden en dorpen komt bij mij ook minder realistisch en levendig over. Dit haalt mij een beetje uit de game.

[Mastermind--]

Op andere review sites zag ik wat matige reviews. Na Three Kingdoms wil ik wellicht weer een TW game gaan spelen. Ik ben benieuwd hoe deze zich verhoud tegenover Warhammer II. Is er iemand die daar wat zinnigs over kan zeggen? Welke is mijn tijd meer waard

[TimFelten]

Ik zou dan eerder voor warhammer gaan. Veel grotere map, meer factions, te combineren met beide delen van Total war warhammer.

Bovenstaand is wel gebaseerd op maar zo'n 10 uur game tijd met Troy. Het voelt wat lichter aan en heeft iets 'cartoonish' of 'mobile game' achtig feel. Kan er nog geen vinger op leggen.

Ik vind zelf Rome 2 en Atilla veel gaver. Ook vanwege het tijdperk.

[JeroenNietDoen]

Ik heb toch het idee dat de Saga games wat minder tijd en resources krijgen bij de ontwikkeling t.o.v. de standaard TW games. Troy vanuit een storytelling point of view klinkt goed, toch heb ik het idee dat als ik allerlei reviews bekijk en dan vooral die van specifieke TW youtubers dat het allemaal weinig diepgang heeft, meer van hetzelfde.

Voor mij geen probleem, het spel is pas volgend jaar op Steam en zal dan tegen die tijd hopelijk al een stuk goedkoper zijn en met een sale voor leuk budget prijsje te krijgen zijn. Voorlopig wacht ik maar op Warhammer 3.