A Plague Tale Innocence
A Plague Tale: Innocence is zeker niet de langste game die je dit jaar zult spelen, maar het zou zomaar eens een van de meest memorabele kunnen zijn. Het avontuur van Amicia en Hugo de Rune is meeslepend, kent verrassende wendingen en is doorspekt met emotie. De gameplay begint simpel maar wordt steeds uitgebreider en daardoor ook steeds leuker. Ondertussen verliest het spel nooit de beklemmende sfeer die continu aanwezig is, mede door het mysterieuze en af en toe duistere plot. Audiovisueel kan A Plague Tale: Innocence niet meekomen met de beste titels van dit moment, maar dat deert uiteindelijk weinig. A Plague Tale: Innocence beschikt over ongeveer tien van de sterkste game-uren die je dit jaar zult tegenkomen.
Eindoordeel
Het is tijd voor de E3! Of nu ja, bijna dan. Wanneer je dit leest, zit de crew van Tweakers al lang en breed in Los Angeles en maken we ons klaar om richting EA Play te trekken voor onder meer Star Wars Jedi: Fallen Order en FIFA 20. Voor we echter het vliegtuig in gingen, vonden we nog net tijd om een laatste game door te spelen en te bespreken. We hebben het vaker gezegd: de leukste games zijn de games die uit het niets lijken te komen en zomaar ineens heel goed blijken te zijn. A Plague Tale: Innocence, van de de Franse uitgever Focus Home Interactive, is zo'n game.
A Plague Tale: Innocence is een game van het Franse Asobo Studio. Dat is geen nieuwe en geen kleine studio, en dat is opvallend, want vaak komen onverwacht goede games van nieuwkomers of vanuit kleinere studio's. Asobo bestaat echter al sinds 2002 en maakte door de jaren heen onder meer Fuel voor Codemasters, diverse games op basis van een Pixar-licentie en ook werkte de studio mee aan Ubisofts racegame The Crew. Daar zaten af en toe best aardige games tussen, maar geen titel die de relatief onbekende studio op de kaart zou zetten. Dat verandert met A Plague Tale: Innocence.
Vluchten voor de Inquisitie
Dat we de game goed kunnen waarderen, had je waarschijnlijk al bovenaan deze pagina gezien. De hoge kwaliteit komt op meerdere manieren terug, maar laten we bij het begin beginnen. A Plague Tale: Innocence speelt zich af in Frankrijk, ten tijde van de Spaanse Inquisitie. De speler maakt kennis met de familie De Rune, bestaande uit vader Robert, moeder Beatrice, dochter Amicia en haar kleine broertje Hugo. De wereld van de familie wordt op zijn kop gezet als er ineens soldaten van de Spaanse Inquisitie voor de deur staan. Ze zijn op zoek naar Hugo, die een mysterieuze ziekte blijkt te hebben en op al even mysterieuze wijze behandeld wordt door zijn moeder. Met hulp van hun moeder en diverse bedienden van de familie weten Amicia en Hugo te ontsnappen uit het ouderlijk huis, waarna ze op de vlucht slaan voor de soldaten.
Onderweg naar een bevriende alchimist stuiten Amicia en Hugo op een dorpje waar de pest uit lijkt te zijn gebroken. Bewoners hebben luiken en deuren gesloten en praten over 'The Bite', een dodelijke aandoening. Al snel blijkt waar dit alles vandaan komt: de wereld blijkt te maken te hebben met een fikse rattenplaag. Deze ratten verplaatsen zich snel in donkere gebieden en verslinden alles op hun pad. Gelukkig is er één redmiddel: ze kunnen niet tegen licht. Gebruik maken van fakkels en andere lichtbronnen wordt zo dus al snel gemeengoed.
Wanner Amicia en Hugo het huis van de alchimist bereikt hebben, komen ze Lucas tegen. Lucas is leerling-alchimist en weet meer over de situatie. Hij vertelt broer en zus dat Hugo drager is van 'Prima Macula', een zeldzame kracht die verscholen is in sommige nobele bloedlijnen en niet meer gezien is sinds de Pest van Justinianus. Beatrice Le Rune probeerde Huga daarvan te genezen en Lucas denkt te weten hoe de genezing te voltooien is. Hij voegt zich bij het duo en leert Amicia en passent een nieuw trucje: met speciale munitie kan ze lichtbronnen als kampvuren en fakkels op afstand aanzetten. Die munitie schiet ze af met een soort slinger, die ze ook kan gebruiken om stenen mee af te vuren.
De ontmoeting met Lucas is om meerdere reden belangrijk, maar vooral op gameplaygebied vormt het eigenlijk een soort tweede - of echte - begin van de game. Vanaf dit punt begint Amicia namelijk meer en meer de mogelijkheden te krijgen om de spelwereld naar haar hand te zetten en vijanden uit te schakelen. Aan het begin van het avontuur zijn Amicia en de niet van haar zijde wijkende Hugo namelijk vrij weerloos. Op dat moment is sneaken en verstoppen de enige tactiek. Dat verandert als Amicia noodgedwongen haar slinger gebruikt om een vijand te doden. Op dat moment krijgt de speler voor het eerst een stukje macht, dat de uren daarop steeds verder wordt uitgebreid.
Puzzels oplossen
Amicia leert bijvoorbeeld ook hoe ze munitie maakt om helmen van vijanden af te schieten en om vuurtjes te doven. Beide zijn belangrijk, om verschillende redenen. Een vijand zonder helm is kwetsbaar voor een steen richting het hoofd, terwijl een dovende lichtbron de weg opent voor ratten om de aanval te openen. De ratten en soldaten zijn de twee hoofdingrediënten voor de puzzels die je tegenkomt in de spelwereld. Denk dan niet aan traditionele puzzels, maar meer aan situaties waarbij je van de ene naar de andere kant van een bepaald gebied moet komen, zonder gespot te worden en/of zonder dood te gaan. Heel leuk is dat je daarbij vaak meerdere mogelijkheden hebt. Wij leerden ons al snel de techniek van het uitschakelen van vijanden aan en werden daar zo handig in dat we vrij snel de confrontatie zochten, maar vaak was dat niet noodzakelijk en hadden we ook sneakend een volgende stuk kunnen bereiken.
/i/2002821906.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat is dan ook de insteek van het grootste gedeelte van de gameplay. Spelend als Amicia moet je Hugo steeds verder zien te begeleiden. Later brengt de game daar wat meer variatie in, met wendingen die je wellicht niet meteen had verwacht. Doordat de game tot vrij laat doorgaat met het toevoegen van nieuwe mogelijkheden, blijft het leuk om te spelen. Daarbij helpt de langzaam oplopende moeilijkheisgraad zeker ook. Aanvankelijk is A Plague Tale: Innocence namelijk best eenvoudig. Zelfs dan voel je de spanning al, maar het is fijn dat die spanning later vergezeld wordt door een iets hoger niveau. Wij legden daarbij dan ook af en toe het loodje. Niet erg: de game werkt met checkpoints en daar zijn er veel van. Zelden hoef je langer dan een of enkele minuten terug als je dood bent gegaan.
Simpel maar effectief
De gameplay van A Plague Tale: Innocence is simpel, maar uitermate effectief. Toch is het niet de gameplay die zorgt dat gamers zich de game nog lang zullen herinneren. De game slaagt er binnen de kortste keren in spelers een band te geven met de hoofdrolspelers in het spel en maakt die band gedurende het verhaal alleen maar sterker. Het eerste wandelingetje in het bos, waarbij de vader van Amicia haar leert schieten met de slinger, is al sfeer- en liefdevol. En juist het feit dat je een band hebt met de personages en je hun lot aantrekt, maakt dat alle gebeurtenissen in het verhaal impact hebben.
/i/2002821896.jpeg?f=imagearticlefull)
A Plague Tale: Innocence zou je dan ook best kunnen omschrijven als een behoorlijk emotionele game. Amicia en Hugo krijgen nogal wat ellende over zich heen. We haalden al aan dat Amicia daarin steeds wat meer grip op de situatie krijgt, maar ook los van die gameplaytechnische aspecten ontwikkelen de personages zich op noemenswaardige wijze. Hoe verder je komt, hoe beter je door krijgt dat het plot op prachtige wijze geschreven is. Daarbij wordt het nodige mysterieus gelaten, oftewel: niet elke wending in het spel wordt helemaal verklaard, maar storend is dat zeker niet.
De game kent uiteindelijk een mooie apotheose, waarbij Amicia en Hugo hun transformatie voltooien van weerloze kinderen naar een door de wol geverfd, dodelijk duo. Het onderstreept een ander pluspunt, namelijk dat A Plague Tale: Innocence het verhaal en de gameplay af en toe voorziet van een aardig baasgevecht. Daar zit over het algemeen steeds behoorlijk wat variatie in, waarbij de sleutel tot succes altijd ligt in een van de gameplayelementen waarmee je in de fases daarvoor hebt leren werken.
Minpunten: graphics en speelduur
Is er dan helemaal niets mis met A Plague Tale: Innocence? Nou, best weinig. Toch mag wel gezegd worden dat de game op audiovisueel vlak duidelijk niet in de buurt komt van de grote titels van dit moment. Sfeervol oogt de game zeker, maar de graphics blijven zelfs in de vrij sterke tussenscènes toch vrij grof. Op het gebied van geluid valt op dat de muziek zich over het algemeen uitstekend aanpast aan het moment. Let er eens op: heel veel zaken in het spel hebben een specifieke 'muzikale cue', die je na een tijdje kunt herkennen. Dat is goed gedaan. De stemmen zijn net iets minder sterk, maar doen veelal hun werk goed genoeg. Heel af en toe merkten we dat de timing van een gesprek niet helemaal lekker liep, maar een kniesoor die daar, in zo'n prachtig en meeslepend verhaal, op let.
A Plague Tale: Innocence is een prachtige game en een bewijs dat hype en een fanfare niet nodig zijn om een game succesvol in de winkels te leggen - al zal voor zo'n game altijd moeilijk zijn om de aandacht te krijgen die het eigenlijk verdient. Het enige mankement dat A Plague Tale: Innocence echt heeft, is dat de game vrij kort is. Met een uur of tien kun je er makkelijk doorheen zijn en aangezien je de game echt moet spelen voor het verhaal en het avontuur, is een tweede speelsessie niet echt aantrekkelijk. Dat maakt de game relatief duur, maar wij scharen ons dan toch in kamp 'liever tien uitstekende uren, dan twintig aardige'. Wie A Plague Tale: Innocence koopt, zal zich zeker geen buil vallen en heeft meteen een van de fijnste verrassingen van 2019 in huis.
Eindoordeel
:strip_exif()/i/2002542774.png?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2002821920.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2002542772.png?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2004831874.jpeg?f=fpa)
/i/2002822282.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/1128253/crop5d3c694531b9b_cropped.jpeg?f=community)
/u/99188/crop63277863da216_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/247148/WhatPulse.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/57096/crop64cbdcb3776f4_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/240238/crop5dd426acbbb87_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/31303/HMC2.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/230241/crop5db74093e7dc1_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/35767/images.jpg?f=community){kind=small}
Ja, PS4, dat scheelt een stuk als de screen shots vergelijk. Eigenlijk een beetje flauw: dat is als zeggen "we hebben de graphics op medium gezet, en het ziet er wat gedateerd uit"
:strip_icc():strip_exif()/u/398657/crop5880bd73194ae_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/68185/crop5aacf7c17c46e_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/233767/crop5db03cbc075aa.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1064307/crop5c90f49651fcf_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/711620/crop60522024c67f0_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/355109/crop5f7276648fed1_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/119419/candc-60px.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/335199/crop670793c64084c_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/116283/crop5814e3224425d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/341044/crop612f4af0ab03c_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/26605/crop5c026d4b4eb7c_cropped.png?f=community){kind=small}
