Hdr-televisie

Welke standaard zal bovendrijven?

Hybrid-log gamma

Hoewel hdr10 op dit ogenblik de meest wijdverspreide standaard voor hdr-weergave is, kleven er belangrijke nadelen aan, die een verdere groei in de weg kunnen staan. Zo is hij niet compatibel met bestaande apparatuur. Dit maakt het bijzonder kostbaar voor televisieproducenten om op hdr over te stappen. Bovendien zal het nog veel tijd kosten voordat in alle huiskamers een hdr-televisie staat, en dus blijft het nog jaren nodig om ook sdr-televisies van een geschikt signaal te blijven voorzien. Om deze redenen vonden de BBC en NHK hdr10 niet erg geschikt voor televisieproductie.

Samen hebben ze een nieuwe hdr-standaard bedacht, die zich veel gemakkelijker en goedkoper laat inzetten voor televisieproductie. Bovendien is deze tegelijk in te zetten voor sdr-televisieproductie. De nieuwe standaard heet hybrid-log gamma en de naam geeft meteen het belangrijkste verschil met hdr10 aan, want deze standaard maakt geen gebruik van de Perceptual Quantizer als eotf, maar combineert een logaritmische curve met de traditionele gammacurve.

De hlg-eotf is opgedeeld in twee stukken. De onderste helft van de functie, die dus donkere partijen in beeld beschrijft, is gecodeerd volgens dezelfde gammacurve als bij sdr-beelden gebruikelijk is. De bovenste helft gaat over in een logaritmische curve, waardoor er veel efficiënter met de beschikbare bandbreedte wordt omgesprongen en een veel hogere helderheid kan worden beschreven. Moderne videocamera's met een groot dynamisch bereik maken al een tijdje gebruik van een vergelijkbare oetf met een soort 'knik' erin. Hierdoor ontstaat een vorm van compressie van de heldere delen in beeld en blijft er op een sdr-scherm doortekening zichtbaar in de delen van het scherm die anders overbelicht zouden zijn. Deze manier van registreren lijkt sterk op de manier waarop analoge film hooglichten vastlegt.

Met hlg gecodeerde beelden zien er op een sdr-televisie prima uit en lijken dus op beelden die op film zijn opgenomen. Als dezelfde beelden op een televisie worden weergegeven die hlg-ondersteuning heeft, krijg je het volledige dynamische bereik te zien. In het geval van een (toekomstig) scherm dat 2000cd/m² kan weergeven, komt het dynamisch bereik van dit systeem uit op meer dan zeventien stops. Ruimschoots voldoende dus om het dynamisch bereik van veertien stops van onze ogen te overtreffen.

In tegenstelling tot hdr10 en Dolby Vision maakt hlg geen gebruik van metadata. Dit is een belangrijk voordeel bij het produceren van televisieprogramma's, want hierdoor kan bestaande infrastructuur worden gebruikt. Professionele apparatuur maakte namelijk al gebruik van een 10bit-pijplijn, waarbij alleen naar 8bit-kleurdiepte werd geconverteerd voor de distributie naar de huiskamers.

Omdat er geen rekening hoeft te worden gehouden met aparte metadata, is de bestaande apparatuur in te zetten om hdr-beelden te mixen, schalen, van titels te voorzien, enzovoort. Alleen voor de opnamen zijn camera's nodig die hlg ondersteunen en ook bij het kritisch beoordelen van het beeld moeten er nieuwe hdr-monitoren worden gebruikt. Uiteraard kan er bij hlg ook gebruik worden gemaakt van het grotere rec.2020-kleurbereik, maar voor weergave op sdr-tv's zal dan wel een extra kleurconversie nodig zijn.

• Volgende pagina 7. Tot slot