Inleiding: de val die maar niet stopt
Samengevat
De HTC 10 is al met al een solide smartphone. De bouwkwaliteit is dik in orde maar de knoppen onder het scherm zitten iets te ver naar onder. Diverse voor veel mensen belangrijke zaken zijn prima: de accuduur is dik voldoende en de camera is een grote stap voorwaarts voor HTC. Bovendien is de software ontdaan van veel dubbele apps en is de interface snel, vloeiend en prettig. Toch is er ook voldoende op het toestel aan te merken. Het voornaamste minpunt is de prijs; die ligt boven die van de concurrentie.
Eindoordeel
De meeste telefoonfabrikanten die te maken krijgen met tegenslag, houden het niet lang vol. Neem Palm, Motorola of Nokia: het duurde geen jaren voordat ze waren overgenomen. Analisten hebben de telefoonmarkt wel eens vergeleken met een ravijn. Wie valt, valt snel en hard, en komt niet meer overeind.
HTC is vooralsnog de uitzondering op die regel. De bomen groeiden tot in de hemel nadat de fabrikant op het juiste paard had gewed; HTC was de eerste die een Android-toestel uitbracht met Google. Met de Hero, Nexus One, Legend en Desire stond het bedrijf vooraan in de smartphonemarkt. In 2011 kwam er voor het eerst de klad in. De Sensation legde het af tegen Samsungs Galaxy S II en de Flyer-tablet brak ook geen potten.
Kleine voetnoot: bij het stuk over de camera gaat het over de afwijkende witbalans. Het probleem daarmee is gerepareerd met de nieuwste update, die uitkwam een paar uur nadat deze video was opgenomen.
Daarna is het financieel alleen maar bergafwaarts gegaan. Aan de toestellen heeft dat niet gelegen. De One X en One S maakten veel indruk en met de One M7 maakte HTC een van de meest geliefde en gedurfde smartphones van de laatste jaren. De meest verkochte smartphones waren echter niet van HTC, maar van Samsung.
Inmiddels is de Taiwanese fabrikant allang geen grote speler meer. Na jaren van krimpende omzetten en leveringen is HTC ingehaald door concurrenten als LG, Huawei, Xiaomi en Sony. Elk jaar rijst weer de vraag of het nieuwe high-end toestel het tij kan keren, maar wie denkt dat een enkel toestel HTC weer aan de top van de smartphonemarkt kan brengen, is natuurlijk te optimistisch. De HTC 10 is wel een poging van HTC om een partij mee te blazen op de markt voor high-end smartphones. De One M9 was op dat gebied een teleurstelling. De 10 moet die achterstand in één klap goedmaken en dat doet hij ook, grotendeels in elk geval.
Ontwerp: een beetje van jezelf
Waar de One M8 en One M9 op elkaar lijken, heeft de 10 weer meer weg van de One M7 uit 2013, in elk geval aan de achterkant. Dezelfde gebolde metalen behuizing die ook bij de M7 te zien is, komt terug bij de 10.
Een groot verschil vormen de afgeschuinde randen, die prominent aanwezig zijn. Dat doet veel voor de manier waarop je het toestel vasthoudt. Het voelt fijner aan in de hand dan veel van zijn concurrenten. Het voelt minder dik en groot aan dan het in werkelijkheid is. Desondanks is het geen kleintje; de 10 is groter dan zijn voorgangers.
Toestel |
HTC 10 |
One A9 |
One M9 |
Galaxy S7 |
LG G5 |
Huawei P9 |
Hoogte (cm) |
14,6 |
14,6 |
14,5 |
14,2 |
14,9 |
14,5 |
Breedte (cm) |
7,2 |
7,1 |
7,0 |
7,0 |
7,4 |
7,1 |
Dikte (mm) |
9 |
7,3 |
9,6 |
7,9 |
7,7 |
7,0 |
Scherm |
5,2" |
5,0" |
5,0" |
5,1" |
5,3" |
5,2" |
Gewicht |
161g |
143g |
157g |
152g |
159g |
144g |
Het weglaten van de stereoluidsprekers heeft inderdaad een gunstige uitwerking op de bezels. In plaats van bijna 3,4cm bij de One M9 heeft de 10 3,1cm ruimte boven en onder het scherm. De bezels aan de zijkanten zijn ook een tikkeltje minder dan bij de M9. In totaal is 71 procent van de voorkant van het toestel scherm, tegenover 68,4 procent bij de M9. Dat is een vrij normaal percentage.
Aan de voorkant zitten een paar wijzigingen die we bij de A9 al zagen, maar bij de M9 nog niet. Ten eerste zit de glasplaat over de hele voorkant heen, terwijl dat bij de M9 en zijn voorgangers niet het geval is. De zwarte rand om het scherm is niet verdwenen, maar wel kleiner dan bij voorgaande HTC's. Het logo dat we jarenlang onder het scherm van high-end HTC's hebben gezien, is weg, maar de loze ruimte niet echt. De vingerafdrukscanner en de capacitieve knoppen zitten niet gecentreerd onder het scherm, maar aan de onderkant. Het zal wel nodig zijn, maar mooi is het niet. Doordat de knoppen standaard geen licht geven, is het bovendien soms gokken waar ze zitten. Wie nog moet wennen, zal geregeld erboven of ernaast klikken. Het is wel in te stellen dat ze altijd licht geven en vooral voor wie de telefoon net heeft, zal dat aan te raden zijn.
Daar komt bij dat de voorkant in tegenstelling tot bij de HTC One M-telefoons nu generiek is. Het had net zo goed een toestel van Samsung of een ander merk kunnen zijn en het boet daardoor aan karakter in. Het is functioneel en er is niet mis mee, maar aan de voorkant is niet meer te zien dat je een HTC hebt.
De gebolde glasplaat aan de voorkant helpt daaraan mee. Het is immers een trend en we zien die ook bij de LG G5, Huawei P9 en nog veel meer modellen. Het doet ook denken aan de Galaxy S III uit 2012, die na de Nokia N9 een van de eerste toestellen was met dat gebolde glas.
Ooit was HTC baanbrekend met zijn metalen ontwerpen, maar anno 2016 is dat niets bijzonders meer. Fabrikanten als Xiaomi en Huawei maken telefoons die een kwart kosten van de 10 en die ook een metalen behuizing hebben. Daarbij wijkt de 10 wel af van de One M8 en M9, en van toestellen als de G5 door metaal te gebruiken zonder een laag eroverheen. Daardoor neemt de telefoon snel de temperatuur van de omgeving aan en niet iedereen vindt dat prettig. Als je van buiten komt en het is daar koud, dan voelt de telefoon koud aan.
Het toestel komt stevig over, alsof het tegen een stootje kan, al kunnen we de behuizing tijdens de reviewperiode niet tot het uiterste drijven met valtests en dergelijke. Het gewicht van 161g is aan de hoge kant, maar het doet ook veel voor de indruk van robuustheid die het toestel maakt.
Onder aan de streep is de 10 een telefoon die mooi en verfijnd ontworpen is, maar mooie en verfijnde ontwerpen zien we bij alle concurrenten inmiddels ook. Het verschil dat HTC hiermee enkele jaren geleden kon maken, is er niet meer. We hadden stiekem gehoopt dat HTC, net als het voorheen deed, een nieuwe trend kon zetten in plaats van trends te volgen, maar misschien bewaart de fabrikant dat voor een volgend toestel.
Hardware: op en top high-end
De soc in de HTC 10 is een nieuwe: de Snapdragon 820. De 820 is een grote release voor processormaker Qualcomm en moet de door problemen geplaagde 810 doen vergeten. Het probleem van de 810, onder meer in de One M9, ligt in de keuze die het biedt tussen oververhitting en extreme throttling. De balans tussen warmteontwikkeling en prestaties was zoek en de accuduur van modellen met de Snapdragon 810 is ook een stuk minder dan die van voorgangers met de Snapdragon 805 en 801.
De Snapdragon 820 heeft een aantal belangrijke wijzigingen. Om te beginnen bij het begin: hij heeft vier Kryo-processorkernen op maximaal 2,2GHz. Kryo is de nieuwe microarchitectuur van Qualcomm zelf, in tegenstelling tot de Cortex A-kernen van ARM. Qualcomm leunde enkele jaren lang op zijn Krait-kernen en dat beviel goed, omdat ze veelal beter waren in high-end smartphones dan wat ARM te bieden had.
Het verschil tussen de socs van Qualcomm en die van bijvoorbeeld Samsung, Apple en Huawei is de mate waarin de Amerikaanse processormaker alles in de hand houdt. Niet alleen de processorkernen zijn van Qualcomms eigen makelij, ook de gpu, dsp en isp ontwerpt Qualcomm in-house, net als de interconnects. Volgens Qualcomm zelf is het daardoor beter in staat om betere prestaties te leveren bij minder stroomverbruik.
In deze benchmark, waarbij de app dagelijkse taken uitvoert en kijkt hoe snel dat gaat, komt de 10 als snelste uit de bus, nog voor concurrenten als de G5 en S7. Dat is te zien in de praktijk door het snelle starten van apps en wisselen tussen apps, al zijn de verschillen tussen high-end toestellen klein.
- Native
- Java
- Java - singlecore
- Native - singlecore
In de cpu-benchmark AndEBench moet de HTC 10 het afleggen tegen de Exynos-soc uit de Galaxy S7, en met enige afstand. Dat is een pluim waard voor Samsung, dat de M1-cores in de 8890-soc zelf heeft ontworpen op basis van Cortex A72. De Kryo-cores van de Snapdragon 820 kunnen daar in deze synthetische benchmark niet tegenop.
Die gpu is de Adreno 530, een krachtig beestje dat het moet opnemen tegen de Mali T880MP12 uit de Exynos-soc in de Galaxy S7 en de PowerVR-gpu uit de Apple iPhone 6s. In dat opzicht kan de 10 prima mee.
- GFXBench Manhattan - onscreen
- GFBench Manhattan - offscreen
Als resolutie een rol speelt, en dat doet het altijd als je aan het gamen bent, is de Adreno 530 een toppertje. De iPhone 6s haalt in de test van GFXBench een fors hogere score, maar de iPhone heeft maar een paar pixels aan te sturen op het scherm. Van de overige toestellen scoren de S7, HTC 10 en LG 5 dicht bij elkaar.
Dat doen ze bovendien zonder loeiheet te worden of extreem te throttlen. Als de 10 meer dan een kwartier op volle kracht staat te blazen, gaan de prestaties 20 à 30 procent achteruit, dus dat is verre van extreem. Bovendien blijft hij comfortabel om aan te raken. Bij de M9 is dat anders. Die moet kiezen tussen extreme throttling of een te hoge temperatuur.
/i/2001064465.jpeg?f=imagenormal)
Het geheugen is met 4GB vergelijkbaar met dat in andere hedendaagse smartphones en HTC gebruikt lpddr4-geheugen. De opslag is van het emmc-type, dus niet het veelal snellere ufs uit Samsungs modellen en onder meer de Xiaomi Mi 5. Een probleem is dat vooralsnog niet. Net als bij alle andere toestellen met Android 6.0 is de opslag standaard versleuteld, wat de prestaties niet in de weg lijkt te staan.
Er is een slot voor micro-sd-kaarten en HTC faciliteert het gebruik van Adaptable Storage, zodat je het interne geheugen en dat van de kaart kunt 'samensmelten' tot een groot intern geheugen. Wie er dus een kaartje van 32GB of meer bijkoopt, is spekkoper en heeft een telefoon met veel meer geheugen dan je kunt plaatsen in de G5 of S7, die Adaptable Storage niet ondersteunen.
De modem in de HTC 10 is de Snapdragon X12, met lte cat 12-ondersteuning voor downloads en cat 13 voor uploads. Dat komt neer op snelheden van 600Mbit/s down en 150Mbit/s up. HTC heeft besloten die mogelijkheden niet helemaal te benutten en claimt lte cat 9-snelheden tot 450/150Mbit/s. Ook die snelheden zul je in de Benelux voorlopig niet halen; we wachten nog op 4g met 300Mbit/s.
Bovendien ondersteunt de 10 als een van de eerste telefoons 4g-techniek lte in het 5GHz-spectrum, de frequenties voor wifi. Als providers dat gaan gebruiken, is deze telefoon er in elk geval klaar voor. Daarmee onderscheidt hij zich van veel toestellen op de markt. Ook ondersteunt hij bellen via 4g en wifi, en schakelen daartussen. Deze technieken gaan providers later dit jaar inzetten.
HTC zet zoals gewoonlijk groots in op audio, maar BoomSound HiFi werkt anders dan in voorgaande toestellen. In plaats van stereoluidsprekers aan de voorkant heeft de 10 een reguliere luidspreker boven het scherm en een luidspreker aan de onderkant van het toestel.
/i/2001057347.jpeg?f=imagenormal)
De luidspreker aan de onderkant geeft de lage tonen weer, terwijl de luidspreker boven het scherm de hoge tonen levert. Het geluid klinkt voor een smartphone prima. Het volume is voldoende voor een smartphone, maar hij kan minder luid dan een One M9 of Nexus 6p bijvoorbeeld. Het klinkt dankzij het hifi-effect wel beter, ondanks de lagere volumes. Het grootste probleem zit hem in het geluid bij het kijken van filmpjes. Omdat het merendeel van het geluid uit de luidspreker aan de onderkant komt, klinkt het uit balans als je het toestel recht van voren houdt, een probleem dat voorgaande HTC's uiteraard niet hebben.
Met oortjes klinkt de 10 prima. Wie voor het eerst oordopjes inplugt, krijgt de vraag om een persoonlijk audioprofiel aan te maken door met een schuif het volume aan te geven waarop je een hoge of lage toon net hoort. Hoe groot het verschil is, blijft in het midden, maar audio klinkt fijn uit het toestel. Bovendien heeft de 10 drie microfoons aan boord om audio op te nemen en om achtergrondgeluid tijdens gesprekken weg te filteren. De geluidskwaliteit is prima, voor zowel de eigenaar van de 10 als degene aan de andere kant.
Hoewel usb-c nog niet zo mainstream is geworden als micro-usb al is, zien we die poort steeds meer en het toont aan dat een toestel in elk geval is voorbereid op de toekomst. De poort op de HTC 10 ondersteunt usb 3.1 gen 1, een nieuwe naam voor wat ooit usb 3.0 heette, met doorvoersnelheden tot 5Gbit/s.
Hoe high-end de 10 ook is, compleet is hij niet. Een infraroodzender en fm-radio ontbreken in het toestel, functies die we in eerdere HTC's wel tegenkwamen.
Camera: Ultrapixel 2.0
De camera van de 10 is een bekende. Het gaat om de IMX377 van Sony, die ook te vinden is in de Nexus 6P en 5X. Toch zijn er een paar hardwarematige verschillen. Ten eerste zet HTC er een andere lens voor; waar de Nexussen een f/2.0-lens hebben, heeft HTC gekozen voor eentje met een diafragma van f/1.8. HTC plaatst bovendien optische beeldstabilisatie bij de camera en voorziet hem van laserautofocus om het scherpstellen sneller te laten verlopen, vooral bij minder licht. HTC heeft voldoende ervaring opgedaan met autofocussystemen, want het bracht vorig jaar een One M9-variant op de markt met drie vormen van autofocus: contrast, fasedetectie en laser.
De IMX377 heeft 1,55 micron grote pixels, een stuk groter dan die van veel andere camerasensors, maar niet zo groot als de pixels van twee micron in de OV4688, de camerasensor die HTC eerder aanduidde als Ultrapixel-camera. Deze Ultrapixel 2.0-camera heeft dus kleinere, maar wel veel meer pixels. De sensor is 1/2,3" groot en behoort daarmee tot de grootste sensors in een smartphone.
De frontcamera is eveneens een bekende, de S5K4E6 van Samsung. Dit is de frontcamera die Samsung zelf in de Galaxy S6 en Galaxy S7 heeft geschroefd. Waar sommige fabrikanten proberen hun frontcamera's te onderscheiden met een flitser, via het scherm zoals Apple of via een reguliere ledflitser zoals HTC zelf deed met de Desire Eye eind 2014, doet HTC dat met de 10 met optische beeldstabilisatie. Het is de eerste frontcamera met ois, claimt HTC.
De interface van de camera op de HTC 10 valt in verschillende delen uiteen. De basismodus is spartaans. Er is weinig in te stellen, behalve zaken als flitser, sluitergeluid en glimlachdetectie. Wel heeft HTC een Pro-modus met daarin mogelijkheden als het aanpassen van de witbalans, belichting, iso, sluitertijd - met het icoon voor diafragma - en de optie om in raw te fotograferen.
Daarnaast is er een Zoe-modus, voor het maken van foto's en tegelijkertijd filmpjes van drie seconden. Die gebruikt HTC in de Zoe Video-editor voor het maken van filmpjes met hoogtepunten. Dat blijft een leuke functie.
Een opvallend kenmerk is dat het isobereik loopt van 100 tot 3200. We zijn bij smartphones gewend dat de laagste isowaarde 50 is. De hogere iso kan in de praktijk leiden tot iets meer ruis, maar daar zagen we in de foto's niets van terug.
De testbeelden op deze pagina zijn gemaakt met softwareversie 1.30. De blinde cameratest van een paar weken geleden deden we met versie 1.21, die diverse bugs kende in de camera-interface en de post-processing, waardoor die foto's in dezelfde situatie minder goed ogen.
De HTC 10 maakt behoorlijk betere foto's dan vorige toestellen van het merk. Bij goed licht is te zien dat hij voldoende detail kan weergeven en snel focust op het onderwerp. Bij minder licht gaat het focussen, ondanks de laser, een stuk minder snel. De foto's zijn echter wel in orde. Hij weet ook bij minder licht nog veel in beeld te krijgen, en de kleuren, het contrast en het detailniveau zijn bij minder licht nog altijd dik in orde. Het is niet van het niveau van concurrenten als de Galaxy S7. De HTC 10 kan echter op veel punten verschillende concurrenten minstens bijhouden en dat is meer dan dat we konden zeggen van veel van zijn voorgangers.
De HTC 10 maakt filmpjes met maximaal 3840x2160 pixels op een strakke 30fps. De bitrate gaat daarbij boven de 50Mbit/s, terwijl de telefoon audio opneemt in stereo met rond de 180kbit/s. Opvallend detail: in beeld is niet te zien hoelang de opname al duurt, zoals gewoon is, maar hij telt terug vanaf zes minuten.
De foto's van de frontcamera profiteren niet van de optische stabilisatie, maar we kunnen ons voorstellen dat het voor beeldbellen wel een verschil zou maken. De foto's zijn, zoals je op basis van de sensor zou verwachten, gelijk met die van recente Samsung-telefoons. Het is zeker niet slecht, maar voor de selfies hoef je de HTC 10 niet aan te schaffen. Andere merken, zoals Huawei, hebben daar meer aandacht voor en doen het beter.
Accuduur: een hele verbetering
De HTC 10 heeft een 3000mAh-accu, een capaciteit die redelijk normaal is geworden in 2016. Laden gaat via de usb-c-poort onder aan het toestel. De telefoon is compatibel met Quick Charge 3.0 van Qualcomm, samen met iets wat HTC 'koelladen' noemt. De functie daarvan laat zich raden; de telefoon moet niet te heet worden tijdens het opladen.
Het laden gaat snel, zeker in het begin. De stroom vliegt er dan met achttien watt in, iets wat we bij andere telefoons met usb-c, maar zonder Quick Charge 3.0 eerder ook zagen. Daardoor kun je hem na ongeveer anderhalf uur van de lader halen en zit hij zo goed als vol. Hij blijft nog lang doorladen met een laag vermogen, waardoor hij het in onze laadtest niet zo goed lijkt te doen.
De accuduur van het toestel is in de praktijk redelijk. Wie het toestel intensief gebruikt en veel games speelt, navigatie gebruikt en veel video kijkt, zal de dag niet doorkomen. Omdat de accu het in stand-by wel redelijk uithoudt en de temperatuur nooit te ver oploopt, gaat de telefoon niet zo snel leeg als toptoestellen van vorig jaar.
In onze browsetest hield hij het net meer dan zeven uur vol en dat is ongeveer gelijk aan de One M8 en een stuk meer dan de One M9. Het is echter niet zoveel als bijvoorbeeld de Galaxy S7 van Samsung. In de browsetest moet de telefoon elke vijftien seconden een andere pagina bezoeken en vervolgens daardoorheen scrollen totdat de accu het opgeeft.
Bij video kijken houdt hij het langer vol dan de concurrentie met lcd's. Het oledscherm van de S7 geeft dat toestel een groot voordeel, maar ten opzichte van de LG G5 en One M9 is het verschil wel groot. Vorig jaar troffen we in toptoestellen een matige accuduur aan en met deze generatie is dat in elk geval weer een stuk beter.
Scherm: niet zo Super LCD 5
De HTC 10 lijkt misschien het eerste toestel van de Taiwanese fabrikant op de Beneluxmarkt met een quad-hd-scherm, maar dat is niet helemaal juist. De smartphonemaker bracht vorige zomer kort de M9 Plus uit in Nederland, een variant op de M9 met een 5,2"-scherm met 2560x1440 pixels. De gebruikte modem in dat toestel ondersteunde niet alle in de Benelux gebruikte 4g-frequenties en toen de eerste klachten kwamen, haalde HTC de telefoon uit de winkels.
Toestel |
HTC 10 |
One A9 |
One M9 |
Galaxy S7 |
LG G5 |
Huawei P9 |
Diagonaal |
5,2" |
5,0" |
5,0" |
5,1" |
5,3" |
5,2" |
Resolutie |
2560x1440 |
1920x1080 |
1920x1080 |
2560x1440 |
2560x1440 |
1920x1080 |
Ppi |
565 |
441 |
441 |
576 |
554 |
424 |
Naam tech |
Super LCD 5 |
Super Amoled |
Super LCD 3 |
Super Amoled |
ips-lcd |
ips-lcd |
Nu hebben we de M9 Plus nooit getest, maar het zal niet om exact hetzelfde scherm gaan. De HTC 10 heeft volgens de fabrikant een Super LCD 5. HTC gebruikt de Super LCD-naam al enige jaren, maar versie 5 moet onder meer het kleurbereik vergroten. De HTC 10 kan twee verschillende panelen bevatten: een exemplaar van Sharp en een van de onbekendere fabrikant Tianma. Het reviewexemplaar bleek een display van Tianma te bevatten, die online als de mindere van de twee wordt bestempeld.
De fabrikant claimt dat de touch latency lager is dan bij veel concurrerende telefoons. Dat hebben we geprobeerd door snel te tekenen in dezelfde teken-app op verschillende telefoons en dat te filmen met een slowmotioncamera. Er was een verschil te zien met de M9, maar de verschillen met concurrenten waren nauwelijks merkbaar. In beide gevallen ziet het er in de slowmotionvideo uit alsof je ver achter jezelf aantekent, maar in de praktijk heerst dat gevoel niet of nauwelijks.
Er is al met al weinig 'super' aan deze lcd. De maximale helderheid is met 395cd/m² ronduit laag. Dit is de laagste waarde die we in lange tijd hebben gezien op een high-end telefoon. Dat is te merken in direct zonlicht. Zodra het zonnetje achter de wolken vandaan kruipt, is de telefoon uit de zak halen zo goed als zinloos. De leesbaarheid in zonlicht is veel minder dan bij veel andere high-end telefoons.
/i/2001061193.jpeg?f=imagenormal)
Het contrast is met 1257:1 wel in orde. Het leidt ertoe dat het scherm er mooi uitziet en is voor lcd's ongeveer in lijn met wat we bij andere high-end telefoons zien. Het contrast van oledschermen zoals dat van de One A9 is uiteraard een stuk hoger.
De weergave van grijstinten en kleuren is minder dan we hadden verwacht. In de instellingen staan twee modi: levendig en sRGB. De resultaten die we gebruiken, zijn die van de sRGB-modus en zelfs die vallen niet mee. Het is beter dan in levendige modus, maar er is nog altijd te veel blauw aanwezig. De kleurtemperatuur van ruim 7400 kelvin duidt dat ook aan. De kleurweergave is zeker niet perfect, maar dik in orde; het verschil met de juiste kleuren zal in veel gevallen nauwelijks waarneembaar zijn.
/i/2001064523.jpeg?f=imagenormal)
Software: minder apps en meer thema's
Je kunt stellen dat HTC ooit is begonnen met skins over Android. In 2007 had de fabrikant een volstrekt legitieme reden om Touchflo over Windows Mobile heen te leggen; Windows Mobile was in die tijd geoptimaliseerd voor gebruik met een stylus en ontbeerde de grotere interface-elementen die nodig zijn voor het gebruik met een vinger. In 2009 kwam HTC als eerste met een skin over Android: Sense. Dat debuteerde in de zomer van dat jaar op de Hero. Ook dat was logisch: Android 1.6 op de Hero moest het nog doen zonder veel van de functies die nu logisch zijn, zoals Exchange-ondersteuning. Bovendien was de interface destijds minder ver ontwikkeld dan nu.
Misschien is Sense 8.0 wel de radicaalste verandering in HTC's software sinds die eerste versie. Aan de interface past HTC namelijk niet zo vreselijk veel meer aan. Het ziet en werkt grotendeels als stock Android. Onder meer de wijzigingen in het multitaskmenu en in de notificatiebalk zijn weg. Wel gebruikt HTC nog eigen iconen. Daarnaast heeft HTC zijn firmware 'ontdubbeld'. HTC's eigen Gallery en Browser zijn onder meer verdwenen en gebruikers vinden alleen nog Google Foto's en Chrome op de toestellen.
Die keuzes komen voort uit het pakket apps dat fabrikanten moeten meeleveren als ze Google-services op een Android-telefoon willen en in de Benelux heeft zo goed als elke Android-telefoon dat. De lijst omvat onder meer Chrome en Google Foto's, maar ook Google Agenda, Maps, Gmail, Play Store, YouTube en meer. Omdat Gmail nu ook andere maildiensten ondersteunt, kon HTC's eigen client er dus ook uit, maar dat is niet gebeurd; die mailclient is nog steeds te vinden op het toestel. Andere HTC-apps staan in de Play Store, maar niet meer standaard op het toestel.
We hopen van harte dat andere fabrikanten het voorbeeld van HTC volgen. Dubbele apps op telefoons zijn voor weinig gebruikers een verrijking en omdat ze veelal niet verwijderbaar zijn, nemen ze alleen maar opslagruimte in. Nu heeft HTC niet alles vervangen wat het kon. Zo is het toetsenbord van HTC zelf, hoewel Google inmiddels een beter toetsenbord maakt. Dat is echter niet verplicht meegeleverd.
Een andere grote wijziging zit in de homescreen-lay-out. Er is een standaardversie met iconen en widgets, maar ook een versie met 'vrije opmaak'. Dan kun je 'stickers' toevoegen, algemene plaatjes die je vrij over het beeld kunt verschuiven. Daaraan kun je elke snelkoppeling toevoegen die je wil. Vervolgens kun je de labels ook nog weglaten, waardoor een homescreen ontstaat, ogenschijnlijk zonder snelkoppelingen.
De nu te downloaden thema's zijn niet bepaald de mooiste, ze ogen druk en rommelig, maar de mogelijkheden zijn vrijwel onbeperkt met deze thema's en we zijn benieuwd welke varianten er over een paar maanden zijn. De launcher bevat nog altijd Blinkfeed, links van het homescreen. Het kan nog steeds eenvoudig worden uitgeschakeld en de meeste tweakers zullen dat ook doen.
We hebben de 10 getest met firmwareversie 1.21.401.4. Anderhalve dag voordat deze review online verscheen, kwam versie 1.30.401.4 binnen op het testtoestel. Op het oog waren er geen wijzigingen in de software. Opvallend element is dat de 10 Apples AirPlay ondersteunt, waarmee het de eerste Android-telefoon is die dat officieel doet.
Specificaties en fotogalerij
Product |
HTC 10 |
Versie besturingssysteem |
Google Android 6.0 |
Schermdiagonaal |
5,2" |
Resolutie |
1440x2560 |
Invoermethode |
Touchscreen |
Schermtype |
LCD |
Multitouch |
Ja |
Touchscreentechniek |
Capacitief |
Secundair scherm |
Nee |
CPU/SoC |
Qualcomm Snapdragon 820 |
Aantal cores |
Quadcore |
Processorsnelheid |
2,2GHz |
Geheugengrootte |
4GB |
Opslagcapaciteit |
32GB |
Geheugenkaart (Mobiel) |
microSD, microSDHC |
Aantal sims |
Single |
Simkaartslot 1 |
Nanosim |
Cameraresolutie |
12Mp |
Cameraresolutie (voor) |
5Mp |
Camera-autofocus |
Ja |
Ondersteunde videoresoluties |
3840x2160 (Ultra-HD) |
Stabilisatie |
Optische stabilisatie |
Verbinding (wlan) |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
5GHz-ondersteuning |
Nee |
Bluetooth-versie |
Bluetooth 4.1 |
Gsm-connector |
3,5mm |
Accucapaciteit (mAh) |
3.000mAh |
Telefoonmodel |
Bar |
Afmetingen |
145,9x71,9x9mm |
Alternatieven
Het recentste high-end model van HTC voor de 10 is de One A9, met eveneens een vingerafdrukscanner onder het scherm. De telefoon is voorzien van een veel minder krachtige soc, een mindere camera en een kleinere accu. Hij heeft wel een oledscherm, in tegenstelling de 10 met een lcd. De A9 kost bovendien ongeveer de helft van wat het nieuwe toestel kost.
4.5 van 5 sterren
(3 reviews)
De One M9 ligt ook nog steeds in de winkel. De verschillen met de 10 zijn legio. Zo heeft de M9 stereoluidsprekers, in tegenstelling tot het nieuwe luidsprekersysteem van de 10. De M9 is ook een stukje kleiner, heeft een soc van een jaar geleden, een scherm met een lagere resolutie en een camera met een hogere resolutie, maar dat betekent niet dat hij betere foto's maakt. De M9 is uiteraard ook veel goedkoper.
4.5 van 5 sterren
(38 reviews)
De voornaamste concurrent van de HTC 10 is het belangrijkste toestel van de marktleider. De Samsung Galaxy S7 heeft een iets kleiner scherm en dat is van het oledtype. Bovendien gebruikt Samsung een eigen Exynos-soc in plaats van de Snapdragon die HTC erin zet. Samsung verkoopt de S7 voor een iets lagere adviesprijs dan HTC doet met de 10; het verschil is vijftig euro.
4 van 5 sterren
(10 reviews)
Het belangrijkste toestel van LG is de G5. Hij draait op dezelfde Snapdragon 820, heeft net als de HTC-smartphone een focus op de camera, is gemaakt van metaal en heeft een vingerafdrukscanner. Verschillen zijn er eveneens. De G5 heeft een verwisselbare accu en gebruikers kunnen verschillende modules gebruiken in combinatie met het toestel. De G5 heeft bovendien een iets groter scherm.
4 van 5 sterren
(0 reviews)
Het vergelijkbare toestel van Huawei is de P9, met eveneens een 5,2"-lcd, maar Huawei houdt vast aan een full-hd-resolutie. Bij de P9 is ook de nadruk gelegd op de camera, met een dubbele camera aan de achterkant in samenwerking met Leica. Bij de P9 zit de vingerafdrukscanner aan de achterkant. Huawei gebruikt bovendien de eigen Kirin 955-soc. De P9 kost een stuk minder dan de 10.
4.5 van 5 sterren
(0 reviews)
De enige fabrikant naast HTC die rond de 750 euro zit met zijn adviesprijs, is Apple. De iPhone 6s kostte bij de release 749 euro voor de 16GB-versie. Inmiddels zijn we een halfjaar verder en krijg je voor dat geld online ook de 64GB-variant. De iPhone is uiteraard een heel ander beestje dan de HTC 10. Overeenkomsten zijn er wel. Beide hebben afgerond glas aan de voorkant en aluminium aan de achterkant, beide hebben een vingerafdrukscanner in de homeknop en beide bezitten een twaalfmegapixelcamera. Het grootste verschil is het besturingssysteem.
4 van 5 sterren
(27 reviews)
Conclusie
Mensen zijn dol op grote verhalen zonder al te veel nuances. Wie denkt in grote verhalen, zou de One M9 van vorig jaar kunnen zien als grote mislukking en deze 10 als glorieuze comeback van HTC op de smartphonemarkt. De wereld is zelden zwart-wit, maar bestaat uit grijstinten. De One M9 was geen complete mislukking en geen slechte telefoon; hij kreeg op Tweakers een krappe voldoende, maar wel een voldoende. De HTC 10 is veel, veel beter dan de One M9, maar niet het toestel waarmee HTC de vloer aanveegt met alle concurrentie.
Wat vervreemdend werkt, is dat HTC een hogere adviesprijs vraagt dan de concurrentie. Met 749 euro kost de 10 bij release vijftig euro meer dan de LG G5 en Samsung Galaxy S7 bijvoorbeeld. Toen LG en Samsung minder aandacht hadden voor het ontwerp en hun telefoons van kunststof maakten, was daarin nog een verklaring te vinden vanwege de kosten voor de materialen, maar dat is niet langer het geval.
Het beeldscherm, waar HTC over opschept, maakt weinig indruk. Het doet zijn werk prima, maar is niet zo goed als het oledscherm van HTC's eigen One A9 of de schermen van de concurrentie. De camera lost zijn belofte grotendeels in, maar op sommige gebieden, zoals low-light-performance, moet hij concurrenten als de Galaxy S7 laten voorgaan. Desondanks heeft HTC een grote inhaalslag gemaakt met de camera.
De accuduur krijgt ook een dikke voldoende en HTC verdient een pluim voor de software. Sense werkt beter dan voorheen en HTC levert niet zoveel dubbele apps meer mee. Dat zullen veel gebruikers op prijs stellen. Met de vrije thema's is bovendien veel leuks te doen. De vingerafdrukscanner werkt eveneens goed.
De HTC 10 is geen spectaculaire stap voorwaarts voor de smartphonemarkt, zoals de One M7 of HD2 dat waren, maar het is desondanks een van de memorabelere releases van de afgelopen jaren van de fabrikant. Wie voor dit toestel kiest, wordt absoluut niet teleurgesteld.
Eindoordeel