Windows Phone aan de beurt
Ergens hadden we het wel een beetje verwacht. Toen we besloten om Windows Phone achterwege te laten bij onze vorige week gepubliceerde Mobile Games Special, wisten we dat dat bij lang niet iedereen een even populaire beslissing zou zijn. Hoewel Android en iOS de grootste mobiele platformen zijn, betekent dat niet dat er voor de mobiele Windows-platformen helemaal niets leuks te krijgen is, zelfs nu Windows Phone 8.1 uitgerold wordt en veel ontwikkelaars daar op wachten voor zij nieuwe games uitbrengen. En daar werden we uitgebreid op gewezen in de reacties onder het vorige week verschenen artikel.
Een combinatie van gebrek aan tijd om heel veel meer te testen en gebrek aan al teveel noemenswaardige, recente games voor Windows Phone maakte dat het op twee na grootste mobiele platform vorige week even werd weggestreept. Overigens was dat toen ook al met het idee om het platform op een later moment alsnog mee te pakken. We zijn echter niet doof voor jullie mening. De reacties waren duidelijk, en het feit dat maandelijks meer dan 40.000 bezoekers Tweakers bereiken via een Windows Phone-telefoon zegt ook wel iets. Bovendien groeit dat aantal nog steeds.
/i/1405608884.jpeg?f=imagenormal)
Dus? Dus zijn we afgelopen week volop aan de slag gegaan met onze Nokia Lumia 1020, en hebben we allerlei titels die in de reacties als tips werden aangedragen aan ons voorbij laten komen, met dit artikel als resultaat. Bezoekers met een WP-telefoon, die de vorige special en dus ook de reacties hebben overgeslagen, kunnen zo dus toch nog de nodige tips voor deze momenteel wat grauwe zomerperiode tot zich nemen. Daarbij merken we trouwens meteen op dat hier ook wat oudere titels tussen zitten, of titels die al een stuk langer op andere platformen te spelen zijn. In die gevallen hebben we de links naar de andere winkels er voor de volledigheid ook steeds bij gezet. Zoals al aangegeven: de winkel beschikt momenteel niet over al te noemenswaardige, exclusieve Windows Phone-games. Hopelijk verandert dat de komende maanden, als Windows Phone 8.1 wat langer beschikbaar is.
Nog even ter verduidelijking: dit artikel, maar ook de vorige op mobile games gerichte publicatie, is niet per definitie een lijst met de allerbeste games. We werden terecht gewezen op het feit dat titels als The Wolf Among Us, Thomas was Alone en The Walking Dead de moeite van het bespreken waard zouden zijn geweest. Helemaal waar, ware het niet dat we niet een 'toplijst' samenstellen. De redenen voor het opnemen van een game lopen uiteen. Het kan zijn dat een spel in onze ogen opvallend verslavend, ingenieus of stijlvol is, maar het kan ook juist zomaar zo zijn dat een populaire game ons erg tegenviel, en ook dat willen we dan graag delen. Er zullen echter altijd games zijn die net buiten de boot vallen. Zo speelden we afgelopen week ook de spannende, maar zonder spoilers te geven eigenlijk nauwelijks goed te bespreken, text-based avonturengame The Cabin. Een aanrader voor iedereen die van adventures houdt waarin overleven de belangrijkste doelstelling is.
Make it Rain: The Love of Money
Langer spelen dan je van plan was. Er is geen game in dit artikel te vinden waarvoor dat in ons geval zo hard gold als voor Make it Rain: The Love of Money. Het doel van het spel is simpel: verdien zoveel mogelijk geld, zo snel mogelijk. Dat doe je door steeds opnieuw te investeren in dingen die geld opleveren, allemaal met het doel om het bedrag dat je per seconde binnenhaalt te vergroten, om uiteindelijk gigantische bedragen bij te kunnen schrijven. Jorden 'The Wolf of Wall Street' Belfort noemde geld de meest verslavende drug die er is. Als er ooit een game is geweest die de geest van The Wolf of Wall Street wist te benaderen, dan is het wel Make it Rain.
In Make it Rain verdien je geld als water, maar het is nooit genoeg
Je kunt namelijk geen zak met het geld dat je hebt, behalve het uitgeven aan dingen die weer meer opleveren. Het is een oneindige weg naar meer, meer, meer en nog meer. Er zijn geen beloningen, er komt geen bevallige jongedame in beeld die zegt dat je het goed gedaan hebt, er zijn geen prijzen en geen leadersboards. Er is alleen je vermogen, de snelheid waarmee het binnenkomt en de dingen die je kunt kopen om nog harder te gaan. We kunnen ons rationeel gezien eigenlijk niet voorstellen dat dit dan leuk is. Maar ondertussen zitten we tijdens het schrijven van teksten de hele dag om de vijf seconden naar het scherm van onze Lumia te kijken, om te zien hoeveel er al binnen is gekomen.
Dat zou nog niet eens zo erg zijn als het bij een simpel managementspelletje zou blijven. Dat je gewoon een keer in de zoveel tijd wat geld investeert en dat je daarna dus weer meer geld verdient. Je kunt echter zelf ook iets doen om sneller geld te verdienen. In beeld is namelijk een stapel bankbiljetten die je door te swipen in de lucht kunt gooien. Daarmee verdien je ook geld, en het zorgt voor een multiplier op wat je binnenhaalt. Je vinger over het scherm laten glijden is dus nogal lucratief, en maakt dat Make it Rain je nog eens extra veel bezighoudt. Of weet af te leiden van wat je eigenlijk moest doen.
Terwijl je zo af en toe eens flink aan het swipen gaat, verdient het spel ook automatisch geld voor je. Investeer je bijvoorbeeld in een bookmaker, dan gaan je verdiensten per seconde 833 dollar omhoog. De investeringen worden steeds groter, maar de omzet ook. Je eigen 'investment bank' opstarten kost bijvoorbeeld 7,8 miljard, maar je gaat daarna wel bijna tien miljoen per seconde verdienen. Geld als water. En het is nooit genoeg. Daarmee heeft Make it Rain, als je de moeite neemt er met een serieus oog naar te kijken, natuurlijk een moraliserende ondertoon, die niet zoveel verschilt met die van The Wolf of Wall Street. Geld heb je nooit genoeg. Het is leuk om duizenden in te wisselen voor miljoenen, miljarden en nog meer, maar op een gegeven moment gaat het toch vervelen, zeker als de FBI af en toe flink graait in je vermogen, want hoe verder je komt, hoe dubieuzer je zaken worden.
Make it Rain: The Love of Money weet de lol van heel veel geld verdienen heel aardig naar een spelletje te vertellen. Dat is spelletje is verbazingwekkend verslavend, zeker als je nagaat dat er dus eigenlijk niets te doen valt met die centjes, je kunt alleen maar herinvesteren om meer te verdienen. Zo gaat Make it Rain uiteindelijk ten onder, maar de rit is tot aan dat moment zeer vermakelijk.
Nog een kleine tip, bij toeval ontdekt tijdens het spelen: als je door de FBI wordt gecontroleerd en je moet een deel van je vermogen inleveren, verlaat het spel dan en start het daarna opnieuw op. Je kunt dan opnieuw aan het 'FBI-rad-van-fortuin' draaien, om alsnog met vrijspraak weg te komen.
Pako
Er wordt weleens gediscussieerd over het woord 'spelletje'. Mainstream-gamers en -media refereren nog weleens aan games als 'spelletjes'. Voor ons voelt dat altijd wat vreemd, aangezien wij een duidelijk verschil zien tussen games en spelletjes, hoewel de letterlijke betekenis niet veel verschilt. In een game kun je je, vinden wij dan, uren verliezen. Dat is althans de bedoeling van de makers. Een spelletje is iets dat je even opstart om de tijd te doden. Even snel een potje dit of een leveltje dat. Die insteek maakt mobiele platformen zo interessant: veel meer dan traditionele consoles bieden zij beide kanten van het spectrum.
Die highscore moet er gewoon een keer aan, zeker als je de laatste vijf pogingen op kansloze wijze hebt zien stranden tegen een lantaarnpaal of boom
Pako is een game die valt in de categorie 'spelletje'. Die kwalificatie valt alleen al te rechtvaardigen door aan te stippen dat nog geen van onze potjes langer dan een minuut heeft geduurd. Dat er slechts twee maps zijn en twee auto's om te besturen laat ook al zien dat het spel niet ontworpen is om de speler urenlang aan zijn mobiele telefoon gekluisterd te houden. Des te knapper is het dat de makers er op de een of andere manier toch in geslaagd zijn je die maps zo vaak opnieuw te laten proberen.
Het idee van Pako is namelijk simpel, maar zeer effectief. Als bestuurder van een automatisch snelheid makende auto dien je zo lang mogelijk rond te rijden zonder ergens tegen aan te knallen. Ondertussen doet een toenemend aantal politiewagens zijn uiterste best je wél te laten crashen, bij voorkeur door tegen je aan te rijden. Vanuit een top-down-view bestuur je je auto en slalom je, zo goed of kwaad als dat gaat, tussen de obstakels en andere auto's door. De besturing beperkt zich tot sturen naar links en rechts, en dat doe je met je duimen die links en rechts op je horizontaal gehouden scherm geplaatst moeten worden. Het gevoel van het sturen vereist wat gewenning, maar werkt uiteindelijk prettig.
Als je het gevoel eenmaal hebt, begint Pako bij een select groepje uiterst frustrerende games te horen. Van die spellen waar je steeds hetzelfde speelt, in de hoop je ultieme highscore toch nog een keer te verbeteren. Of, nog erger: de highscores van je vrienden. Weet je nog hoe lullig het was dat jij met je highscore van 62 op de verjaardag van je neefje binnenkwam, en daar te horen kreeg dat de lokale koters al ver boven de 200 waren gekomen met Flappy Bird? Nou, dat idee dus. Maar dan iets minder irritant. En met iets meer variatie in de visuals, die in Pako ook niet moeilijker gemaakt zijn dan ze hoeven te zijn.
Het 'spelletjes'-segment is goed vertegenwoordigd op Windows Phone, en Pako kan zich daar meten met de besten. De hoeveelheid content in de gratis game is niet groot. Je kunt maar twee dingen doen: rondrijden op een parkeerplaats van een winkelcentrum of rondrijden in een woonwijk, en daar houdt het dan mee op. En toch is Pako verslavend. Die highscore moet er gewoon een keer aan, zeker als je de laatste vijf pogingen op kansloze wijze hebt zien stranden tegen een lantaarnpaal of boom. Dus, dat gezegd hebbende ... tijd voor een nieuwe poging.
Hill Climb Racing
Net als Pako valt Hill Climb Racing in die categorie 'simpele spelletjes die je even kort opstart om wat tijd te doden'. Nu combineerde Pako simpele gameplay met een behoorlijk beperkte voorraad aan content, maar dat laatste kan van Hill Climb Racing niet gezegd worden. Hoewel de gameplay net zo simpel is, biedt dit spel wel een fiks aanbod aan levels en wagens om te gebruiken in die levels.
In een hippie-bus voelt het spel in een klap heel anders aan
Het idee achter Hill Climb Racing doet sterk denken aan veel andere side-scrolling racers waarbij het in balans houden van je voertuig de sleutel is tot succes. Het meest geraffineerde voorbeeld daarbij is natuurlijk de Trials-serie, maar Hill Climb Racing met die games vergelijken is misschien net te veel van het goede. Het spel pakt de boel namelijk iets simpeler aan. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de veel simpelere graphics, maar ook aan de besturing: de pedalen die je in beeld ziet voor gassen en remmen zijn, als je voertuig in de lucht hangt, ook meteen de knoppen om naar voren of naar achteren te leunen. Het is immers wel zaak om met je wielen op een zo ideaal mogelijk plek te landen, om zo snelheid in je wagen te houden.
Het leuke daarbij is dat je allerlei verschillende wagens hebt, die ook allemaal anders reageren op de ondergrond en jouw bewegingen. Daarnaast kun je ze ook nog op verschillende manieren upgraden. In je eerste run met de standaardauto zul je het einde haast niet kunnen halen, maar versterk je de motor, verbeter je de vering en de grip van de banden, dan kom je al een heel stuk verder. Schakel je dan over naar een motorcross-bike of, jawel, een heuse hippie-bus, dan voelt het spel in een klap compleet anders. Op de motor zul je veel meer in de lucht hangen, sprongen maken en zelfs trucs kunnen doen, terwijl de zware bus haast aan de grond geplakt zit. Beide hebben voor- en nadelen, en dat geldt ook voor de andere voertuigen die je kunt vrijspelen.
Het vrijspelen van voertuigen en nieuwe tracks werkt met coins en die coins verdien je door onderweg muntjes op te pikken, jumps te maken, trucs te doen en door gewoon zo ver mogelijk te komen. Het mag gezegd worden dat muntjes verzamelen best eenvoudig en snel gaat, waardoor zeker in de beginfase het tempo lekker in het spel blijft zitten. Het is altijd een flinke bottleneck als je binnen de kortste keren tegen een punt aan loopt waar je eigenlijk geld moet gaan uitgeven aan een spel, omdat je anders niet verder kunt, maar in Hill Climb Racing is daar niet echt sprake van. Het kán uiteraard wel: je kunt voor verschillende bedragen muntjes kopen waarmee je, als je dit wil, in een keer alle voertuigen en banen kunt vrijspelen.
Net als Pako leunt Hill Climb Racing op het gameplay-trucje dat je steeds hetzelfde stukje opnieuw speelt om steeds beter te worden.De variatie aan voertuigen en het aanbod aan banen maakt dat dit spel de aandacht echter net wat langer vast weet te houden. Een simpel maar vermakelijk spelletje, al is wel de vraag in hoeverre dit spel je weet te boeien als je al andere, vergelijkbare games hebt gespeeld. Motorcross-game Off the Road heeft bijvoorbeeld een vergelijkbaar principe, en zo zijn er nog wel meer games. Je zou dus kunnen zeggen dat de rek een beetje uit het genre raakt, maar mocht je nog niet moe zijn van dit soort games, dan heb je aan Hill Climb Racing een fijn spel.
Rival Knights
Gameloft is een van de weinige partijen die met enige regelmaat voor wat serieuzere games zorgt op het Windows Phone-platform. Niet dat het bedrijf zijn games alleen maar naar WP brengt, maar de meeste Gameloft-games zijn ook te vinden in de WP-store. Rival Knights is zo'n game, en meer dan de tot nu besproken games zou je dit een volwaardige game kunnen noemen. De aanwezigheid van een verhaal, personages en net even wat meer grafisch geweld dan de overige spellen maakt dat we tot die conclusie komen. Toch leunt Rival Knights uiteindelijk ook op het herhalen van hetzelfde stukje gameplay.
Gameloft heeft wel erg veel microtransacties verwerkt in het spel. En zo voelt Rival Knights, ondanks dat je heus ook gratis genoeg kunt doen, toch een beetje aan als geldklopperij
Rival Knights draait om wat men in het Engels 'jousting' noemt. Waarschijnlijk heb je het films weleens gezien. Twee ridders zitten op een paard, gehuld in pantser en bewapend met een grote lans. Beide heren rijden op elkaar af, gescheiden door een middenbarrière, en proberen elkaar met hun lans van het paard af te stoten. In de middeleeuwen waren deze duels eervolle, maar vaak ook dodelijke aangelegenheden. Als je in volle vaart een lans op je hoofd krijgt moet je immers nog maar afwachten of je nog opstaat.
In Rival Knights speelt dat fatale aspect geen rol, maar de rest van het concept is aanwezig. De speler is de hoop van het volk om de opkomst van Lord Cunning tot staan te brengen, en de enige manier om dat te doen is door hem te verslaan in een duel. Het duurt echter wel even voor je zo ver bent. Lord Cunning is de laatste tegenstander in de vijfde competitie, en je zult alle vijf de competities moeten doorlopen om daar te komen. Dat gaat logischerwijs gepaard met een stijgende moeilijkheidsgraad, en om dat te counteren dien je je eigen helm, harnas, paard en lans te upgraden. Zoals in zoveel games kan dat door in-game geld te verzamelen, of door een flinke bak van dat in-game geld aan te kopen met je eigen centjes. Op die manier ga je wat sneller door het spel heen.
Het upgraden van je spullen is nodig, omdat je anders al snel je vijanden niet meer aan kunt. Succes wordt bepaald door een combinatie van drie factoren. Beide ridders hebben een bepaalde score voor hun armor, maken snelheid met hun paard en moeten daarna mikken op het zwakke punt van hun tegenstander, waarbij de kracht van de lans zelf ook nog een rol speelt. Wie er over die drie factoren genomen het best van af komt, wint meestal het duel. Snelheid maken met je paard doe je door juist te timen bij het meermaals stoppen van een metertje, waarbij perfecte timing zorgt voor optimale versnelling. Het mikken van je lans komt neer op de punt van het wapen zo goed mogelijk richting de aangegeven plek te dirigeren. Op zichzelf is het niet zo moeilijk, maar toch zul je na ongeveer tien vijanden wel een keer tegen je eerste nederlaag aan lopen, zeker als je nog geen upgrades hebt.
Dat upgraden is iets waar tijd in gaat zetten, maar het wachten op gevechten is een groter probleem. Meedoen aan een duel kost je een 'Royal Seal', en daar heb je er zes van. Van tijd tot tijd worden ze aangevuld, maar niet zo vaak dat je even een vol uur kunt gaan zitten duelleren. De oplossing laat zich raden: meer zegels kopen met je eigen geld. Ook diamantjes, die gebruikt worden voor bonussen bij duels, kunnen gekocht worden. En daarmee laat Rival Knights toch een beetje een vervelende smaak bij ons achter. Zegels voor offline gevechten, zegels voor online gevechten, diamenten, en ook nog het versnellen van upgrades-in-uitvoering: Gameloft heeft wel erg veel microtransacties verwerkt in het spel. En zo voelt Rival Knights, ondanks dat je heus ook gratis genoeg kunt doen, toch een beetje aan als geldklopperij.
Dat is een flinke smet op een verder leuk spel. Rival Knights houdt, los van eventueel oponthoud door wachttijden, het tempo er lekker in, onder meer door verschillende uitdagingen te bieden en af en toe ook zaken als diamentjes op te voeren als beloning voor een gewonnen duel. Niet dat het genoeg is om nooit meer te hoeven wachten, maar toch. De constante wortel die voor de speler wordt gehouden in een poging hem of haar toch maar even zijn portemonnee te laten trekken ging ons echter uiteindelijk de keel uithangen. En dat terwijl we, en heel veel gamers met ons, best een paar euro aan een mobile game willen besteden. Leg het er alleen niet zo dik bovenop!
Don't Tap on the White Tile
| Titel |
Don't Tap on the White Tile |
 |
| Platform |
Windows Phone, iOS*, Android* |
| Prijs |
gratis |
Daar is 'ie dan, de game die we linea recta naast Flappy Bird hebben gezet in de categorie 'zeer frustrerend'. Laat helder zijn dat dat geen diskwalificatie is. Flappy Bird, maar dus ook Don't Tap on the White Tile, slagen erin spelers te frustreren en ze toch urenlang aan zich gebonden te houden. Beide games bieden een ongelooflijk simpel gameplay-idee. Maar hoe overtuigd van de stomheid van het spel je ook bent als je de game even neerlegt, je pakt hem toch altijd weer eventjes op.
In de diverse stores kun je tientallen games vinden die praktisch hetzelfde zijn, maar net even een andere naam of andere soorten tegeltjes of geluidjes hebben
Mocht de naam niet duidelijk genoeg zijn: in dit spel gaat het er om dat je nooit en te nimmer een wit vakje aantikt. Er trekken continue rijen met vier vakjes aan je voorbij en elke rij heeft één zwart vakje dat je moet aantikken. Raak je een wit vakje aan, dan is het spelletje direct afgelopen en kun je opnieuw beginnen. Zoals gezegd: het idee is simpel. Wat de uitvoering lastig maakt is dat je het altijd zo snel mogelijk wilt doen, omdat er natuurlijk highscores aan verbonden zijn. Zeker als die in je omgeving nog weleens vergeleken worden, is de verleiding groot om een flink tempo aan te houden. Met alle gevolgen van dien.
Don't Tap on the White Tile kent verschillende spelmodi, die allemaal net iets anders vragen van de speler. Hoewel het idee hetzelfde blijft, namelijk zwarte hokjes aantikken, werkt de manier waarop je punten scoort net anders. In Classic moet je bijvoorbeeld zo snel mogelijk vijftig rijen door, terwijl Arcade net zo lang doorgaat tot je een fout maakt. Daarbij gaat de snelheid steeds verder omhoog. Rush werkt ook zo, maar daar wordt je score uitgedrukt in hoeveel tegeltjes per seconde je maximaal kon verwerken. In relay krijg je steeds tien seconden om vijftig tegels aan te tikken, en in Zen moet je zoveel mogelijk tegeltjes aantikken in dertig seconden tijd. Net even andere regeltjes, maar hetzelfde principe.
Veel meer valt er over Don't Tap on the White Tile niet te zeggen, anders dan dat áls je het spel helemaal geweldig vindt, je voorlopig je lol op kunt. In de diverse stores kun je tientallen games vinden die praktisch hetzelfde zijn, maar met een net even andere naam of andere soorten tegeltjes of geluidjes. In de Google Play Store loopt het aantal 'kloons' zelfs in de honderden. Je kunt je tegeltjes-tik-verslaving dus eventueel verplaatsen naar minstens zo inspirerende games als Piano Tiles, Mind Your Step en ga zo maar door, tot en met World Cup Run Brazil 2014 aan toe, waarin je de kleuren van een land moet aantikken in plaats van simpelweg een zwart blokje.
De mate waarin het spel gekopieerd wordt zegt veel over hoe simpel de opzet is. Die eenvoud is de valkuil, maar ook de aantrekkingskracht van Don't Tap on the White Tile. Veel meer dan 'even de tijd doden' zal het vermoedelijk nooit worden, maar alleen al uit het aantal klonen blijkt wel dat dat voor veel mensen al genoeg is om het spel even uit te proberen.
Update, maandag 10:58: de redactie is er op geattendeerd dat ook Don't Tap on the White Tile niet de originele versie is, maar in werkelijkheid een van de vele kloons. Het origineel is gemaakt door Umoni, en uitgebracht onder de naam Piano Tiles. De verwarring is ontstaan doordat kloons van het spel eerder in de Windows Phone-store stonden dan de originele versie, die in eerste instantie alleen op iOS en Android te vinden was.
* We hebben in de App Store en in Google Play niet precies dezelfde versie kunnen vinden.
Asphalt 8: Airborne
We zijn geen fan van sturen door je telefoon te 'tilten'. Het duurde dan ook enige tijd voor we Asphalt 8: Airborne, misschien wel de populairste mobiele arcaderacer van het moment, echt op waarde konden schatten. Terwijl de opzwepende muziek door de speaker van de telefoon pompte waren wij vooral bezig met het ontwijken van muren en andere auto's, wat de eerste paar races al een uitdaging op zich was. Sturen door je telefoon te kantelen, echt lekker werkt het nooit. Toch valt er aan te wennen, en dan blijkt Asphalt 8: Airborne een vermakelijke en ook uitgebreide game te zijn.
Net als Rival Knights komt Asphalt 8: Airborne uit de stal van Gameloft, en ook hier is duidelijk dat dit het niveau 'simpel spelletje' wel ontstijgt. Buiten de de beperkingen die het platform en het free2play-model met zich meebrengen, kan Asphalt 8 zich meten met menig ander arcade-racespel. Arcade is Asphalt 8: Airborne, mocht je de serie niet kennen, absoluut. Bochten nemen doe je het best driftend, de gameplay draait voor een groot deel om het continu gevuld houden van je nitro-meter om flinke boosts te kunnen krijgen, terwijl je dwars door objecten als rotsen en betonblokken heen beukt. Knal je tegen een tegenstander aan, dan is de kans ook nog eens groot dat je 'Knockdown' doet.
Die Knockdowns, maar ook vele andere dingen die je onderweg kunt doen zoals springen, driften, en natuurlijk winnen, leveren je allemaal credits op. Met die credits kun je nieuwe auto's en upgrades voor die auto's kopen. Zeker in het begin levert het racen genoeg op om regelmatig een auto te kopen, of een van je eigen auto's te upgraden. We zien echter vrij snel ook iets terug dat we eerder al zagen bij Rival Knights: Gameloft houdt ervan je flink goed duidelijk te maken dat je dingen veel sneller kunt krijgen als je wat geld neerlegt. Belangrijk verschil met die game: hier heb je geen ticket nodig om een race te mogen rijden, terwijl de singleplayer van Rival Knights even letterlijk onspeelbaar is als je Royal Seals op zijn. Dat maakt het systeem in Asphalt 8 iets beter te verdragen. Oké, toch nog één dikke, vette sneer: er is een autopakket dat je kunt kopen voor niet minder dan honderd euro. HONDERD. Want dat zijn twee 'zeer exclusieve' auto's. Natuurlijk. Die koop je dus niet, en dat belemmert je spelplezier verder geen seconde, maar toch: doe even normaal, Gameloft ...
Wat Asphalt 8: Airborne ook meer heeft dan Rival Knights, is variatie. Naast standaardraces zul je ook onder meer één-tegen-één-duels uitvechten. Ook races waarbij het erom draait zo veel mogelijk tegenstanders een Knockdown toe te dienen maken deel uit van het aanbod, alsmede Infected-races, waarbij de nummer laatst 'infected' raakt en zijn eigen executie dient uit te stellen door steeds andere racers aan te steken. Het zorgt al met al voor behoorlijk wat vermakelijk racewerk. Ook met de eerste paar auto's die je verzamelt kun je al flink wat snelheid maken en flink wat chaos veroorzaken. Heb je dus geen zin om urenlang credits te verzamelen of geld uit te geven aan de duurdere auto's, dan nog kun je een hoop plezier beleven aan Asphalt 8: Airborne. En dan kom je die snellere auto's vanzelf wel tegen in de latere seizoenen in het spel.
Neem je inderdaad de beslissing het spel even uit te proberen, dan haal je ook meteen een van de mooiere games voor je Windows Phone binnen. Van de games in dit artikel maakt dit spel grafisch de meeste indruk, al is dat ook niet waar Pako, Hill Climb Racing, Make it Rain en Don't Tap the White Tile om draaien natuurlijk. De grafische pracht en praal heeft echter ook een keerzijde. Binnen de korste keren hadden we een vrij warme Lumia in onze handen. Ook de accu liep een stuk sneller leeg dan bij andere games. Allemaal best logisch, maar wel iets om rekening mee te houden. Dat is dan ook het enige om echt op te letten, want verder is Asphalt 8: Airborne een fijne arcade-racegame om op je telefoon te hebben staan.
:strip_icc():strip_exif()/i/2000574700.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1405082487.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1375366757.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2000607233.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/76569/garfield14.jpg?f=community){kind=small}
/u/288898/TWDoofyPerry.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/418610/crop57bbf79ba626a.jpeg?f=community){kind=small}
/u/394109/crop5c5d6d2d76f2d.png?f=community){kind=small}
/u/465331/MeControlXXLUserTile2.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/180657/texacoiq2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/179238/crop5641af1748ed7_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/491651/my%2520little%2520gabengoed.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/28986/javaone6666.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/8440/FlyGuy.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/270970/close-button.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/7013/spunky_main.gif?f=community){kind=small}
/u/39500/BoGy_4_Tweakers_60.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/137460/crop590c47b6bf629_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/247150/SOnic_ava.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/335682/Hobbes.jpg?f=community){kind=small}