B.J. komt uit Zweden
Samengevat
Wolfenstein: The New Order heeft en erg leuke campagne, waarin vooral de lekker karikaturale bijrollen opvallen, zowel aan de kant van oudgediende B.J. Blazkowicz als van de Nazi's. Wat gameplay betreft is het weer ouderwets lekker knallen, al kun je dit keer ook wat voorzichtiger te werk gaan.
Pluspunten
-
Erg goede personages
-
Lekkere wapens
-
Gevarieerder dan voorheen
Minpunten
-
Die ene bad guy ontbreekt
-
Wat bugs hier en daar
-
Perks hadden beter gekund
Eindoordeel
Wie kent hem niet: Wolfenstein 3D, zo'n beetje de moeder - of vader - aller shooters? Ooit, in 1992, was de game revolutionair, om twee redenen. Ten eerste was hij uitgevoerd in 3d, en dat was nieuw. Daarnaast kon je schaamteloos nazi's neerknallen en dat onbeschaamde karakter van de game was misschien wel net zo aantrekkelijk als de primitieve, maar daardoor oh zo spannende 3d-beelden.
Gespeeld op: Windows
Ook verkrijgbaar voor: Xbox 360, Xbox One, PlayStation 3, PlayStation 4
Gezien de reputatie van Wolfenstein 3D is het dus vreemd dat id Software zo snel afstand genomen heeft van de serie. Na de directe opvolger, Spear of Destiny, heeft id Software de ontwikkeling van de diverse volgende Wolfenstein-games steeds uitbesteed. Ook Wolfenstein: The New Order is gemaakt door een andere studio, in dit geval het onbekende MachineGames. Sterker nog, The New Order is de allereerste game van de Zweedse studio. Je kunt je afvragen waarom id Software zo slordig omgaat met z'n eigen erfenis en een dergelijk groot risico neemt met een van zijn bekendste series. Waarom geef je een kraker als Wolfenstein in handen van zo'n onbekende studio?
Het antwoord op die vraag is te vangen in een woord dat vier letters telt: Doom. Bij id Software wordt al jaren gewerkt aan Doom 4 en daar gaat alle tijd in zitten, zeker omdat de studio door eigenaar Bethesda op de vingers is getikt vanwege de magere vorderingen. Van Bethesda moet id zich volledig richten op Doom, dus krijgt MachineGames de kans zichzelf op de kaart zetten met The New Order.
Alleen een campagne
Genoeg over id Software; laten we vooral kijken naar wat MachineGames gebrouwen heeft, want de bedenkingen vooraf blijken geheel ongegrond. We kunnen er heel kort over zijn; MachineGames heeft de beste Wolfenstein afgeleverd sinds lange tijd. Beter gezegd, MachineGames heeft de beste Wolfenstein afgeleverd sinds Wolfenstein 3D. Nog sterker, we durven te stellen dat dit een betere game is dan id Software zelf had kunnen maken, want zo goed zijn de games van die studio de laatste tijd niet meer.
Voordat we uitleggen waarom The New Order zo goed is, eerst even de basis. MachineGames heeft voor de game enkel een campagne gemaakt. Een redelijk uitgebreide en vooral erg goede campagne, maar toch; enkel singleplay en geen multiplay. Verwacht dus geen opvolger van Wolfenstein: Enemy Territory. MachineGames maakt gebruik van id Tech 5, dezelfde engine die id zelf gebruikt heeft voor Rage en ook gebruikt voor de nieuwe Doom. Multiplay was dus wel mogelijk geweest, maar MachineGames concentreerde zich liever op de campagne. Dat heeft goed uitgepakt.
/i/1400847779.jpeg?f=imagenormal)
Terug naar 1946
Dat MachineGames de zaken slim heeft aangepakt, blijkt al gelijk aan het begin van de game. The New Order is een direct vervolg op de laatste Wolfenstein, maar is tegelijk ook heel anders. Je begint nog gewoon tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarin je weer als good old B.J. Blazkowicz ten strijde trekt tegen de Nazi's. Alleen wordt je al heel snel uitgeschakeld, om pas in 1960 weer wakker te worden, waarna de game pas echt begint. Je stapt dan in een alternatieve werkelijkheid, waarin de Nazi's niet alleen de oorlog hebben gewonnen, maar ook nog steeds aan de macht zijn. Niet alleen in Duitsland, maar ook in Frankrijk, Engeland, Rusland en de VS; overal heersen de Nazi's en dat doen ze uiteraard op hardhandige wijze.
Het slimme is dat dit MachineGames veel vrijheid geeft om wat nieuws te doen, terwijl het toch een echte Wolfenstein blijft. Je blijft immers als B.J. op Nazi's schieten, alleen nu in een iets modernere omgeving, wat MachineGames de mogelijkheid geeft om ook de gameplay iets te moderniseren. Bovendien maakt het dat de game moeilijk te vergelijken is met zijn voorgangers. The New Order is wel een echte Wolfenstein, maar door de nieuwe setting ook bij voorbaat anders.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Bethesda toont het verhaal
Zwaaien met twee wapens
Wat die nieuwe gameplay betreft, de game doet niets dat je nog nergens anders hebt gezien. Het is alleen nieuw voor Wolfenstein. De voornaamste verandering is dat je kunt dual wielden, wat wil zeggen dat je van bijna elk soort wapen er twee tegelijk kunt hanteren; in elke hand een. Van simpele pistolen tot stevige mitrailleurs en zwaarder wapentuig; je kunt er twee tegelijk gebruiken. Erg tof en erg effectief, al gebruik je natuurlijk ook twee keer zoveel kogels. Dat kan een reden zijn om wat zuiniger aan te doen door slechts één wapen te hanteren, want kogels zijn niet schaars, maar je moet ze wel oppakken. Dat gaat niet automatisch door er overheen te lopen en kost dus, zeker tijdens een heftig vuurgevecht, kostbare tijd. Verder vertelt het verhaal dat de Nazi's flinke technologische vorderingen hebben gemaakt en dat de Duitse troepen dus kunnen beschikken over wapens die gebaseerd zijn op moderne technieken als laser. Als je maar genoeg Nazi's weet te verslaan, krijg je vanzelf ook die moderne wapens in handen.
Om kort te gaan, die wapens zijn heerlijk, met een lekkere impact en vooral een goed geluid. De verdeling is ook goed; er liggen er net genoeg en je krijgt op een prettige manier steeds wat betere wapens toegeschoven, die je ook hard nodig zult hebben om de steeds sterkere Nazi's te killen. Vooral als de Nazi's hun robots op je afsturen, zul je goede wapens nodig hebben om die te verslaan. Om het een beetje overzichtelijk te houden kun je geen wapens combineren en dus enkel twee pistolen, twee shotguns of twee mitrailleurs hanteren. Dat kan geen kwaad, want alle wapens hebben nog een alternate fire mode ook. Wapens als de draagbare turrets die je af en toe tegenkomt, vormen de uitzondering op de regel dat je twee wapens tegelijk kunt gebruiken.
/i/1400847773.jpeg?f=imagenormal)
Snijden met lasers
Het meest bijzondere en tegelijk ook waardevolste wapen in je arsenaal is de Laser Cutter, eigenlijk een stuk gereedschap waarmee je door dunne laagjes staal kunt snijden. De Laser Cutter is echter flink op te waarderen, wat hem veel nuttiger maakt. Je kunt er metalen hekken en roosters mee doorsnijden om zo bijvoorbeeld andere delen van de map te bereiken. Daarvoor zul je hem ook vaak nodig hebben. En gedurende de game kun je er steeds meer mee.
Als de Laser Cutter eenmaal is opgewaardeerd tot het Laserkraftwerk, is hij bijzonder geschikt om te worden ingezet tegen de enorme robots die je tegenover je krijgt. Het Laserkraftwerk gebruikt echter flink wat stroom, dus je zult het regelmatig moeten opladen. Gevechten tegen de enorme bots worden dan dansjes rond de oplaadpunten: robot weglokken bij het oplaadpunt, je wapen leegschieten, terug naar een oplaadpunt en maar hopen dat je tijd genoeg hebt om je wapen weer op te laden zonder geraakt te worden. Al is het Laserkraftwerk net zo goed geschikt om 'gewone' Nazi's mee af te knallen. Die spatten daarbij in dikke rode klodders uit elkaar.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Het Laserkraftwerk in actie
B.J. doet voorzichtig
Behalve het moderne wapentuig heeft MachineGames nog een grote vernieuwing doorgevoerd; de gelegenheid om ongezien te blijven. Ja, je hoort het goed, B.J. kan - bijna tegen zijn natuur in - sluipen. Dat zat al een beetje in Return to Castle Wolfenstein, maar wordt hier verder uitgebouwd. Om je daarbij te helpen zitten de levels zo in elkaar dat daar regelmatig speciale routes voor zijn. Tot en met de gebruikelijke luchtroosters aan toe. Om dat sluipen wat eenvoudiger te maken kun je ook om een hoekje leunen. Je kunt zelfs traploos bepalen hoever je om de hoek leunt. Dat werkt uitstekend met een controller, maar iets minder goed met een toetsenbord. Het moet gezegd dat er met muis en toetsenbord ook minder behoefte is aan leunen om een hoekje. Speel je met een controller, dan is het een prettige optie. Om het sluipen nog wat aangenamer te maken, kun je Nazi's van achteren besluipen en in stilte uitschakelen met de dolk die je op zak hebt, al heb je ook een pistool met geluiddemper.
Je verwacht het niet van B.J, maar het past eigenlijk best goed bij de alleen-tegen-de-Nazi's-stijl van de serie. Bovendien wordt de game er alleen maar spannender van. Niet dat The New Order nu opeens een soort Dishonored is; het blijft een echte shooter, alleen een shooter waarin je af en toe kunt kiezen voor een iets andere speelstijl. Enkel en alleen sluipen is er echter niet bij; schieten zul je, want er is lang niet altijd een omweg.
/i/1400847769.jpeg?f=imagenormal)
Commanders
Er is bovendien een goede reden om te sluipen. De groepen Nazi-soldaten die je tegenkomt, staan meestal onder leiding van een Commander, een Nazi die geen helm draagt, maar zo'n lekker herkenbare militaire pet. Die slaan alarm als ze je in de gaten krijgen, wat de overige soldaten op scherp zet en waardoor er versterkingen opgeroepen worden. Het is dus erg nuttig om zo'n Commander uit te schakelen zonder gezien te worden. Dat is een flinke uitdaging, want de Commanders komen steevast in duo's, die vlak bij elkaar geposteerd zijn. Je hebt dus steeds de keuze: het aantal Nazi's beperkt houden door Commanders en soldaten in stilte uit te schakelen of ouderwets schieten op alles wat beweegt, ongeacht hoeveel er op je afkomen, waarbij het eerste vaak eindigt in het tweede.
Het leuke is dat je op deze manier niet alleen je speelstijl kunt kiezen, maar ook kunt kiezen hoe moeilijk je het jezelf wil maken. Gewoon knallen is meestal wat makkelijker, ondanks enkele pittige confrontaties die er tussen zitten. Gelukkig kun je on the fly kiezen tussen de vijf moeilijkheidsgradaties. Die pittige gevechten zijn keurig verdeeld over de campagne en bij de diverse bossfights zorgen de makers ervoor dat je steeds wat tips toegefluisterd krijgt van je medestanders, mocht je daar behoefte aan hebben.
Ten slotte zijn er Perks om het sluipend of juist knallend spelen nog wat verder aan te moedigen. Als je in een bepaalde stijl speelt, krijg je daarvoor ook iets meer mogelijkheden. Een elegant systeem, waarbij de opties die je vrij speelt wel beperkt blijven. Je wordt geen heel andere B.J. als je alle Perks in een bepaalde lijn hebt vrij gespeeld. Het effect had best wat groter gemogen. Daar komt bij dat de kunstmatige intelligentie van de Nazi's vrij goed is, zeker als je de twee hoogste moeilijkheidsgradaties aandurft. Vooral als er alarm geslagen is, maken ook je tegenstanders gebruik van de diverse routes door een level, zodat je nooit weet of je van achteren aangevallen wordt.
Herstellend vermogen
De game heeft een prettige manier om je gezondheid op peil te houden. Hij is simpel en overzichtelijk, met een prettig vergevingsgezinde kant. Zowel gezondheid als schild hebben een schaal van 0 tot 100. Je schild vul je aan door uitrustingsstukken van Nazi's op te pikken. Vooral helmen vind je veel, maar ook de stukken bepantsering die je van de grotere robots af schiet kun je oppikken.
Leuker is hoe MachineGames met je gezondheid omgaat. Als je gezondheid door een treffer wordt aangetast, herstelt die zich vanzelf tot het volgende twintigtal. Zelfs als je gezondheid tot bijna 0 gereduceerd is en je dus bijna dood bent, heb je nog kans. Als je de kogels even weet te ontwijken, zal je gezondheid zich weer tot 20 herstellen, zodat je weer enige kans hebt. Als de knallende B.J. zijn hand dus even overspeeld heeft, kan hij zich nog redden door even een kleine adempauze in te lassen. Ook leuk, je kunt je voorbereiden op een gevecht door je gezondheid tijdelijk op te pompen tot boven de 100. Dat lukt als je een Health Pack oppikt terwijl je gezond bent. Alles wat je meer hebt dan 100 loopt dan langzaam maar zeker terug tot 100, ook als je niet geraakt wordt.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Verschillende speelstijlen
Goeie koppen
De gameplay van The New Order is wat ons betreft erg goed, maar dat is nog niet alles, want het verhaal in de game is minstens zo goed. Of misschien beter gezegd; de setting van de game. De verhuizing naar de toekomst pakt erg goed uit, maar is niet eens wat het verhaal zo aantrekkelijk maakt. Daar zorgen de vele bijrollen voor, want B.J. vecht dan wel alleen, in The New Order is hij zelden alleen. Hij heeft vrienden en medestanders die samen met hem het Nazi-regime bestrijden en die zijn nooit ver weg. Je komt ze in diverse missies tegen. Vooral in de intemezzo's binnen de basis van het verzet. Tijdens die momenten van rust krijg je wat puzzels voorgeschoteld, die je vooral meer achtergrondinformatie geven. Die krijg je ook via de vele documenten die je op allerlei plaatsen tegenkomt. Die zijn vaak niet alleen grappig, maar maken het verhaal in de game er alleen maar geloofwaardiger op.
B.J's liefje Anya is misschien wat saai, maar haar grootouders, B.J's strijdmakker Fergus Reid en verzetsstrijders Max Hass en Caroline Becker zijn erg goed gekozen, met als overtreffende trap de Duitse General Deathshead en vooral de hilarische Obersturmbannführer Engel en haar liefje Bubi. Het zijn dan ook veel meer de conversaties van en met deze bijrolacteurs dan de echte plotwendingen die The New Order zo aangenaam maken. Dat Blazkowicz ondertussen diverse locaties aandoet, is eigenlijk minder interessant.
Het moet gezegd dat MachineGames ook op esthetisch vlak de zaken goed voor elkaar heeft. De koppen van diezelfde bijrolacteurs zien er goed uit, net als de animaties, maar ook het landschap waarin B.J. rondloopt is mooi. Technisch is The New Order niet direct indrukwekkend. Er zijn engines die meer detail in beeld weten te toveren dan id Tech 4, maar het is wel smaakvol wat MachineGames gemaakt heeft. Vooral de lekker bombastische gebouwen van de Nazi's zijn goed gemaakt. Daar was Albert Speer jaloers op geweest.
/i/1400847781.jpeg?f=imagenormal)
Lastige keuze
Wat het verhaal betreft heeft MachineGames nog een kleine verrassing is petto. Er zijn uiteraard de nodige geheimen te ontdekken in de game, want dat hoort nu eenmaal in een Wolfenstein-game. Interessanter is dat de Zweden het verhaal gesplitst hebben. Al vrij vroeg in de game, het is dan nog 1946, laat General Deathshead je kiezen tussen twee strijdmakkers. De een blijft leven, de ander wordt gebruikt voor de zieke experimenten van Deathshead. Vanaf dat moment volg je de verhaallijn van de collega die je in leven gelaten hebt. Die begeleidt je dan door de rest van de game.
Heel veel verschil maakt het niet; je bezoekt dezelfde plaatsen en speelt dezelfde levels. Een verschil in de toon van de conversaties is het echter wel, doordat de twee waartussen je moet kiezen zeer verschillende karakters hebben. Je ontmoet bovendien wat andere bijrolacteurs. Zo wil MachineGames het aantrekkelijk maken om de game nogmaals te spelen. Voor ons waren de vele collectibles eerder reden om de campagne nogmaals te spelen.
Dat moet ook een beetje goedmaken wat door sommigen gezien wordt als een groot minpunt aan The New Order; het gemis van multiplayer. Dat gemis hebben wij niet gevoeld. Sterker nog, we zijn juist blij dat Bethesda en MachineGames ervoor gekozen hebben om alle aandacht en het hele budget te richten op de campagne. Beter een game met een uitgekiende campagne zonder multiplayer, dan een game waarin beide delen net niet top zijn.
Toch hebben we een klein punt van kritiek op de campagne, waarvoor we toch iets over inhoud moeten verklappen, dus ga door naar de volgende pagina als je geen spoilers wilt. Er ontbreekt een belangrijke hoofdrolspeler in de serie, want Hitler is in geen velden of wegen te zien en dat hoort wel een beetje bij een echte Wolfenstein. De vervangers die MachineGames aandraagt, zijn echter waardige vervangers en minstens zo karikaturaal.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Kennismaking met Frau Engel
Conclusie
We zijn gewoon erg positief over Wolfenstein: The New Order. Er is best wat kritiek te leveren. Zo is de game wat buggy en blijft er wel eens een soldaat of robot achter een onzichtbaar obstakel hangen. Verder is de toetsenbordindeling niet altijd even prettig, maar dat is uiteraard aan te passen, dus zwaarwegend zijn dergelijke pijnpunten niet. Blijft over dat we eigenlijk vooral lof hebben voor de debuutgame van het Zweedse MachineGames. Door het verhaal een flinke twist te geven, heeft de Zweedse studio zichzelf de ruimte gegeven om de gameplay van The New Order op een prettige manier te moderniseren. Dat wil zeggen dat je nu niet meer alleen guns blazing door de levels hoeft te rennen. Je kunt, als je dat wilt, zo af en toe ook sluipend te werk gaan en dat heeft zelfs flinke voordelen. Bovendien wordt je via Perks nog beloond voor je speelstijl ook.
Toch is het vooral het verhaal dat de show steelt of beter gezegd, het zijn vooral de grappige personages die de campagne zo leuk maken om te spelen. Die zijn er aan beide kanten van het verhaal, want er figureren niet alleen Nazi's in het verhaal; oudgediende B.J. Blazkowicz krijgt dit keer hulp van een hele reeks medestanders, waarbij je nog kunt kiezen uit twee verschillende verhaallijnen ook, waartussen echter niet veel verschil zit. Toch is het daardoor de moeite waard om de campagne nogmaals te spelen, al was het maar om de vele collectibles te verzamelen. Daar doet het ontbreken van die ene historisch verantwoorde hoofdrolspeler weinig aan af.
Met andere woorden, MachineGames heeft er goed aan gedaan om zich volledig te richten op de campagne en geen multiplayer in te bouwen. Die campagne is nu gewoon lekker: goede wapens en af en toe pittige confrontaties waarin je verschillende tactieken kunt toepassen in goed ontworpen levels die er nog goed uitzien ook. Grafisch zal de game geen hoofdprijs winnen, maar de stijl maakt veel, zo niet alles goed. Wolfenstein: The New Order is een heerlijke singleplayer-shooter, die op een prettige manier afwijkt van het origineel.
Samengevat
Wolfenstein: The New Order heeft en erg leuke campagne, waarin vooral de lekker karikaturale bijrollen opvallen, zowel aan de kant van oudgediende B.J. Blazkowicz als van de Nazi's. Wat gameplay betreft is het weer ouderwets lekker knallen, al kun je dit keer ook wat voorzichtiger te werk gaan.
Pluspunten
-
Erg goede personages
-
Lekkere wapens
-
Gevarieerder dan voorheen
Minpunten
-
Die ene bad guy ontbreekt
-
Wat bugs hier en daar
-
Perks hadden beter gekund
Eindoordeel