Prototype 2

Verslavende gameplay

Wie de vorige pagina heeft gelezen, zal nu wellicht aannemen dat we weinig positiefs te melden hebben over de gameplay in Prototype 2, maar het tegendeel is waar. Ja, het spel gaat wat repetitief aanvoelen en dat maakt dat je de sidemissions vermoedelijk laat voor wat ze zijn. Dat neemt echter niet weg dat de basisgameplay van Prototype dik en dik in orde is. We roemden bij Prototype al de vrijheid die je als speler had in de gameplay, en voor Prototype 2 is dat zeker niet anders. Sterker nog: hij is alleen maar verbeterd.

Meteen sterk

Allereerst begint Heller op een aardig niveau. Zo kun je direct al heel aardig 'gliden', wat in de praktijk betekent dat je bijna kunt vliegen door hoge sprongen en in-air boosts te combineren met het gliden. Dit alleen al houdt het tempo in het spel continu hoog. Wat is er nu leuker dan om over New York heen te vliegen? Beklim bijvoorbeeld het Empire State Building - of beter gezegd: ren er tegenop - en zweef vanaf daar over de stad. Hoewel Prototype 2 niet beschikt over al te hoogwaardige graphics, maakt het spel op dat moment wel indruk.

De ware kracht zit echter vooral in de vrijheid die je hebt in de manier waarop je de spelwereld te lijf gaat. Er lopen heel veel wezens om je heen - zowel onschuldige burgers als Blackwatch-soldaten en monsters - en het is aan jou of je te werk wil gaan als een held-achtig type, of dat je jezelf afreageert op alles en iedereen om je heen. Het spel wordt pas echt leuk als Heller de krachten heeft om voertuigen over te nemen of zonodig met een enkele klap af te maken. Niets is leuker dan een team dat jacht maakt op jou uit te schakelen met zijn eigen gevechtshelikopter, die je net onder de neus vandaan hebt gejat. Uiteindelijk waren we in Prototype 2 verdacht vaak 'gewoon maar wat aan het klooien', wat negen van de tien keer net zo leuk was als het uitvoeren van missies.

Nieuwe krachten

Je eventuele kwade bedoelingen worden geholpen door een aantal nieuwe wapens, die Mercer in het vorige spel niet tot zijn beschikking had. Het leukste daarvan is het wapen dat het best omschreven kan worden als een lange ketting. Je kunt er mee slaan, maar Heller kan er ook vijanden mee vastgrijpen of zichzelf naar helikopters slingeren. We gebruikten dat wapen, samen met een setje enorme hammerfists, verreweg het meest. Rond de tijd dat je de ketting vrijspeelt, krijg je ook de speciale kracht om enkele monsters op te roepen, die dan voor jou gaan vechten.

Die fase bereik je na zes tot acht uur spelen, en dan heb je niet heel erg lang meer te gaan. Daar zit dan ook nog een klein probleempje voor Prototype 2. Wie zich vermaakt met rondzweven, auto's gooien, heli's slopen en meer van dat soort dingen, kan in theorie eeuwig rottigheid blijven uithalen in New York Zero. Wie echter meer wil dan dat, is na een uur of acht wel klaar met de game. Dan is er nog wel de optie om het spel nogmaals door te spelen op een hogere moeilijkheidsgraad, maar daartoe voelden wij ons niet erg geroepen.

• Volgende pagina 4. Conclusie