Inleiding
Panasonic heeft zijn lijn Micro Four Thirds-camera's onderverdeeld in drie series. De modellen in de Lumix G-lijn zagen er vanwege de relatief diepere grip en de zoekerbult bovenop met daarin de elektronische zoeker uit als een gewone dslr, maar dan beduidend kleiner.
De Lumix GH-serie heeft dezelfde styling en featureset als de Lumix G-serie, maar is meer gericht op gebruikers die veel belang hechten aan de videofunctionaliteit. Deze serie is bijvoorbeeld voorzien van een multi-aspectratio-beeldsensor, terwijl het laatste model uit die serie, de GH2, ook een multi-aspectratio-evf heeft. Via een hack is het bovendien mogelijk om met de GH1 en de GH2 een hogere bitrate te gebruiken en daarmee een zichtbaar betere videokwaliteit te krijgen.
Dan zijn er nog de Lumix GF-modellen. Deze worden gekenmerkt door het ontbreken van een elektronische zoeker en dus een compacter ontwerp. De Lumix GF1 was een camera met veel bedieningselementen voor de gevorderde gebruiker, maar de Lumix GF2 en vooral de recent geïntroduceerde Lumix GF3 moesten met hun kleine ontwerp en eenvoudige bediening vooral liefhebbers van compactcamera's zien te strikken.
Panasonic luidt met de Lumix G3 een nieuwe tijdperk in. Niet alleen wordt voor het eerst in de Lumix G- en Lumix GF-serie een nieuwe beeldsensor met meer megapixels gebruikt, ook heeft het bedrijf de grip aangepast, zodat een compacter geheel ontstaan is. Tweakers.net heeft de Lumix G3 getest.
Geschaafd aan de grip
Andere gripvorm
De meest in het oog springende verandering is de vernieuwde grip. In plaats van de naar voren uitstekende grip van de G2, heeft de G3 een gewelfde grip. Daardoor lijkt de G3 minder op een klassieke dslr. De vorm van de grip lijkt op die van andere Panasonic-toestellen, zoals de Lumix TZ20-compactcamera, de GF2 en de GF3. Ook de Samsung NX11-ilc heeft een grip met een dergelijke vorm. De nieuwe grip is een vooruitgang: het exemplaar van de G2 vonden wij te dun en aan de onderkant te kort.
Opvallend is overigens dat de Lumix G3 alleen een 'G'-logo heeft. Bij eerdere Lumix G-modellen werd daar altijd het typenummer achter gezet.
:fill(white)/i/1313062675.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062676.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062677.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062678.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062679.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062680.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062681.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062682.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313062683.jpeg?f=thumb)
Kleiner en lichter
Panasonic heeft de body een stuk kleiner gemaakt, en vooral de diepte is merkbaar geringer. Samen met de afgeslankte grip zorgt de dunnere body ervoor dat de camera prettig in de hand ligt. Wel zit de d-pad aan de achterkant iets te veel naar rechts, zodat deze per ongeluk kan worden aangetikt als de camera normaal wordt vastgehouden.
In onderstaande tabel hebben we naast de Lumix G3 en G2 ook de NX11-ilc van Samsung vermeld, omdat die ook een ingebouwde evf heeft. Hoewel de recent geïntroduceerde Lumix GF3 geen evf heeft, hebben we die ook in de tabel gezet om de het verschil met de G3 aan te geven. Om dezelfde reden hebben we ook de populaire Nikon D3100 opgenomen.
Op 24 augustus kondigde Sony de NEX-7 aan. Dit nieuwe topmodel in de NEX-ilc-serie heeft onder meer met een oled-evf, een nieuwe cmos-beeldsensor met 24,3 megapixels, de mogelijkheid om met 10fps beelden te schieten en uitgebreide, directe bedieningselementen. Doordat de evf aan de linkerkant van de NEX-7-behuizing ingebouwd is, heeft deze een platter en breder uiterlijk dan de Lumix G3. De NEX-7 is echter pas vanaf november leverbaar en heeft een adviesprijs van 1200 euro.
Compacte systeemcamera's zonder evf, zoals de NEX-5 en de Olympus E-P3, zijn niet vermeld. Feit is wel dat de Lumix G3 momenteel de kleinste ilc met een ingebouwde evf is.
Features
| G3
| G2
| GF3 | NX11
| NEX-7 | D3100
|
Afmetingen (mm)
|
b: 115,2
h: 83,6
d: 46,7
|
b: 124
h: 83,6
d: 74
|
b: 107,5
h: 67,1
d: 32
|
b: 123
h: 82
d: 40 |
b: 119,9
h: 69,9
d: 42,6 |
b: 124
h: 96
d: 75
|
Gewicht
(excl. accu)
|
331g |
371g |
225g |
353g |
291g |
455g
|
Lumix G3 versus Samsung NX10
Ten opzichte van de NX10 steekt het zoekergedeelte van de G3 verder naar achteren uit. Dit maakt hem minder compact, maar zorgt er wel voor dat je neus niet constant tegen de lcd gedrukt zit als je de door de zoeker kijkt. De resolutie van de G3-evf is ook iets hoger dan die van de NX10.
De NX10 op de foto's is overigens uitgerust met de nieuwe inklapbare 20-50mm-kitlens, die inklapbaar is om hem makkelijker op te kunnen bergen. Ook Olympus gebruikte een dergelijke lensconstructie al eerder. De huidige 14-42mm-lens oogt behoorlijk groot, maar Panasonic heeft inmiddels een 'pancake'-zoomlens met hetzelfde bereik aangekondigd.
Niet alleen is deze Lumix G X-lens platter dan de ontwerpen van Olympus en Samsung, maar ook heeft de lens een gemotoriseerde zoommogelijkheid. Handmatig in- en uitzoomen is mogelijk via een tweede hendeltje op de lens.
:fill(white)/i/1313068765.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313068766.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313068767.jpeg?f=thumb)
Lumix G3 versus EOS 60D
We hadden de G3 graag vergeleken met de Nikon D3100 of de Canon 1100D, maar die waren niet beschikbaar. We hebben echter wel een Canon 60D en daarmee kan het verschil in grootte tussen een ilc en een dslr mooi worden geïllustreerd. Hoewel het niet de kleinste compacte systeemcamera is, valt de Lumix G3 in het niet bij de EOS 60D.
:fill(white)/i/1313068919.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313068920.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313068921.jpeg?f=thumb)
Knoppenindeling
Minder directe bedieningselementen
De voorkant van de G3 is redelijk vergelijkbaar met die van de G2. Zo zijn de lensbevestiging en de lensvergrendelknop niet aangepast en ook het af-hulplicht rechts boven de lensmount is identiek.
Aan de bovenkant van de camera heeft Panasonic wel ingrijpende wijzigingen aangebracht. Zo zijn links de knop voor de belichtingsmeting en de draairing voor de af-modus verwijderd. De functionaliteit van beide is nu ondergebracht in het snelmenu, maar wij geven de voorkeur aan directe bedieningselementen boven het touchscreen.
Ook het draaischijfje rond de modusknop voor het instellen van de transportfunctie is komen te vervallen. De transportfunctie is nu op de d-pad ondergebracht. Ook de keuze voor af-punten wordt nu via het d-pad geregeld; de filmsimulatie-optie van de G2 heeft daarvoor het veld moeten ruimen.
De G3 heeft, net als de GH2, een stereomicrofoon bovenop het zoekerhuis, recht voor de flitsschoen. De G2 had slechts een monomicrofoon, maar op dat toestel kon wel een externe microfoon worden aangesloten. Bij de G3 kan dat niet.
Het aantal items op de modusknop is verlaagd van dertien naar acht: een aantal voorkeuze-instellingen voor beginnende gebruikers, zoals 'sport', 'macro' en nachtportret, zijn weggelaten. Erg prettig is wel dat Panasonic nu twee custom-standen op de modusknop biedt.
Een belangrijk nadeel van de G3 is dat deze geen nabijheidssensor naast de zoeker heeft om automatisch tussen de lcd en het evf-beeld te schakelen. In plaats daarvan moet er met een knop linksboven worden gewisseld. De G2 beschikte al wel over deze knop. Het schakelen tussen de twee weergaves gaat bijzonder snel vervelen.
Het lijkt erop dat Panasonic met de rest van de camera ook het klikwiel, rechtsboven onder de duim, heeft verkleind. Het kleinere klikwieltje is hierdoor minder prettig in het gebruik dan de versie op de G2. Aan de achterkant valt verder op dat Panasonic het scharnier van de uitklapbare lcd dunner heeft weten uit te voeren, overigens zonder dat dat ten koste van de stevigheid is gegaan.
De AF/AE Lock-knop heeft bij de G3 het veld heeft moeten ruimen. Daar staat tegenover dat de G3 over twee programmeerbare functietoetsen beschikt. Zo kan de Disp/Fn1-knop ingesteld worden als AF/AE Lock-knop. Die zit echter wel op een minder goed te bereiken plek dan de dedicated AF/AE Lock-knop van de G2.
De tweede functietoets, die links onder de d-pad zit, heeft zelfs vier functies: er kunnen foto's mee worden verwijderd, het Quick Menu kan er mee worden opgeroepen, in de menu's werkt het als de 'back'-knop en er kan nog een vierde functie aan kan worden toegekend. Het snelmenu kan overigens ook via het touchscreen bediend worden.
Het accucompartiment wordt afgesloten met een klepje dat de contouren van de grip volgt. In tegenstelling tot het rechte klepje van de G2, is het klepje bij de G3 niet in de behuizing verzonken. We hebben wat bedenkingen over deze constructie, aangezien het mogelijk is om met de nagel het klepje iets te bewegen. Deze speling zal met gebruik alleen maar groter worden. Het is oppassen als het klepje open staat: het kan dan makkelijk verbuigen of afbreken als de camera wordt neergezet.
In plaats van de G2-accu, de DMW-BLB13E met een capaciteit van 1250mAh, maakt de G3 gebruik van de DMW-BLD10E, die een capaciteit heeft van 1010mAh.
Nieuwe beeldsensor
Nieuwe beeldsensor
Panasonic heeft de G3 voorzien van een geheel nieuwe beeldsensor. Hoewel de resolutie van 16 megapixels doet vermoeden dat de sensor gelijk is aan die in de GH2, is de G3-sensor geen multi-aspectratio-sensor. De GH2-sensor heeft 2,3 megapixels extra, zodat de resolutie niet teveel inzakt als er bijvoorbeeld 16:9-video wordt geschoten, terwijl de beeldhoek dan gelijk blijft. De beeldsensor van de G3 heeft in totaal 16,6 megapixels.
Afgezien van de GH-serie maken alle voorgaande G-camera's gebruik van een Live MOS-beeldsensor met 12,1 megapixels. Ook de nieuwe GF3 beschikt over deze sensor, en Olympus houdt voor zijn nieuwe PEN-toestellen vast aan dezelfde resolutie.
Om de grotere hoeveelheid megapixels op hetzelfde beeldsensorformaat - een Four Thirds-sensor meet 17,3 bij 13mm - mogelijk te maken, heeft Panasonic een nieuw uitleessysteem ontworpen. In plaats van dat het signaal inclusief ruis versterkt en uitgelezen wordt, wordt de ruis nu al op pixelniveau verminderd.
Beeldprocessor en autofocussnelheid
Net als de GH2 en de GF2 is de G3 uitgerust met de Venus Engine FHD-beeldprocessor. Deze chip is voorzien van drie cores om de verschillende taken snel te kunnen uitvoeren. Panasonic heeft ook enkele compactcamera's uitgerust met de driekoppige beeldprocessor, waaronder de high-end LX5.
De Venus Engine FHD-chip maakt het mogelijk om de informatie voor het contrastdetectie-af-systeem met 120Hz in plaats van 60Hz uit te lezen. Bij voldoende licht en de juiste lens kan volgens Panasonic binnnen 0,1s scherpgesteld worden. We hebben dat niet gemeten, maar de scherpstelling van de G3 is wel een van de snelste van de huidige ilc-camera's.
We hebben ook de nieuwe Olympus E-P3 op dit vlak bekeken en hoewel de twee camera's een vergelijkbare autofocussnelheid hebben, zit er bij de Olympus iets minder tijd tussen het scherpstellen en het eigenlijke afdrukken. Al met al lijkt de E-P3 iets sneller dan de G3.
Elektronische zoeker
Net als de G1, de G2 en de GH1 is de G3 uitgerust met een zogeheten field sequential elektronische zoeker met 1.440.000 subpixels. Dit lcos-display wordt 60 keer per seconde ververst. De evf heeft een beelddekking van 100 procent en een vergrotingsfactor van 1,4x. Er is een diopteraanpassing met een ruime bandbreedte van -4 tot en met +4.
De elektronische zoeker van de GH2 heeft een iets hogere resolutie van 1,53 miljoen subpixels. De extra subpixels worden, net als bij de sensor van die camera, gebruikt voor andere beeldverhoudingen. De G10, die vorig jaar werd geïntroduceerd, heeft een evf met een beduidend lagere resolutie.
Draaibare lcd
Ook de lcd van de G3 is een oude bekende. De 3"-touchscreen-lcd met 460.000 subpixels werd al eerder gebruikt in de G2 en de GH2. In de G1 werd ook een 3"-scherm met deze resolutie gebruikt, maar die was niet aanraakgevoelig. Het touchscreen is niet capacitief, maar resistief en dat is goed merkbaar bij slepende bewegingen zoals het bladeren door foto's of het instellen van een slider: dat gaat niet echt soepel. Voor het aanwijzen van iconen en instellingen werkt het touchscreen echter afdoende.
Ten opzichte van de G2 is de constructie van het scharnier dunner gemaakt. Daarnaast zijn de hoeken van de metalen achterkant van de lcd meer afgerond, wdat het dunne uiterlijk van de body benadrukt.
De G3 is voorzien van Panasonics Touch Shutter-functionaliteit. Hierbij kan met de vinger op het display worden aangewezen waarop moet worden scherpgesteld, waarna direct een foto wordt genomen. Het is ook mogelijk om deze touchfunctionaliteit uit te zetten of er alleen een af-punt mee te kiezen.
In vergelijking met concurrerende producten is de resolutie van de lcd relatief laag. Zo maakt Sony bij zijn NEX-camera's gebruik van een lcd met 921.000 subpixels en ook de meeste dslr's hebben een aanzienlijk hogere resolutie. Vooral bij handmatig scherpstellen en het bekijken van foto's kan een hogere resolutie veel uitmaken. Bij handmatig scherpstellen is het wel mogelijk om in het midden van het scherm een uitvergrote crop van het beeld tonen. De rest van het scherm biedt dan nog steeds het overzicht op de compositie.
Een tweede nadeel van de lcd is dat de kijkhoek niet al te best is. Als er onder een wat grotere hoek wordt gekeken, neemt de kleurverzadiging merkbaar af. Lichtere gebieden lijken dan al snel overbelicht. Gelukkig is er een live histogram dat gebruikt kan worden om hier uitsluitsel over te geven.
Menu en bediening
Meer gebruik van snelmenu
Vanwege het verdwijnen van een aantal bedieningselementen op de G3 is de gebruiker eerder dan bij de G2 aangewezen op het menu en het touchscreen. Naast het uitgebreide menu is er gelukkig ook een transparant snelmenu beschikbaar. Dit menu is te benaderen via de 'Q.Menu'-knop op het scherm of, als die daarop is ingesteld, via de fysieke knop links onder het d-pad.
Het snelmenu is naar eigen smaak in te delen. Functies kunnen met de vinger naar de snelmenubalk worden gesleept. Is een bepaalde optie van de snelmenubalk door andere instellingen niet bruikbaar, dan blijft zijn plaats leeg, maar de snelmenuiconen schuiven dan niet automatisch op. Dat kan soms wat verwarrend zijn.
Bij het oproepen van het snelmenu krijg je vijf iconen voorgeschoteld. In totaal kunnen vijftien functies worden opgenomen, die over drie schermen verspreid zijn. Op deze wijze kan je onder meer de af-modus, de belichtingsmethode, de transportmodus, de witbalans, de iso-waarde, de beeldverhouding en de beeldkwaliteit instellen.
De G3 is voorzien van een Spot AF-functie, waarmee wordt scherpgesteld op een punt dat met de vinger op het touchpad of met de d-pad wordt aangewezen. Daarnaast kan de G3 automatisch scherpstellen op een of meerdere van de 23 af-vlakken, is er een tracking-modus waarbij een bewegend onderwerp gevolgd wordt en is er een gezichtsherkennings-af-modus. Door de snelle uitlezing van de af-sensor gaat het volgen van onderwerpen voor ilc-begrippen redelijk goed, al is de gemiddelde dslr hierbij nog in het voordeel.
Er zijn twee custom-standen voor de witbalans instelbaar, en er kan een absolute kleurtemperatuur worden ingevoerd. De G3 ondersteunt verder exposure bracketing, waarbij zeven verschillend belichte opnames achter elkaar worden gemaakt met een spreiding van 1/3EV-, 2/3EV- of 1EV-belichtingsstop.
In de burstmodus kan de lcd na elke foto worden ververst. Als dat wordt uitgezet, kan het toestel zijn topsnelheid van vier beelden per seconde halen. De buffer van de G3 is goed voor zeven foto's in raw-formaat, met of zonder gelijktijdige jpeg-opname. Worden alleen jpeg's geschoten, dan is de grootte van het geheugenkaartje de beperkende factor.
Weergavestanden
Er zijn maar twee weergavestanden bij het nemen van foto's. De eerste toont de gekozen beeldmodus, de diafragmawaarde, de sluitertijd, de belchtingscompensatie, en een aantal virtuele knoppen, zoals Q.Menu. In de tweede stand wordt flink wat extra informatie gegeven, waaronder de resterende acculading, de beeldkwaliteit, de transportmodus en de flitsinstellingen. Ook worden in hierbij opties getoond als het live histogram en de twee vu-meters voor het microfoongeluid.
Bij het het afspelen van foto's en video's zijn er meer opties. Er kan worden gekozen voor het alleen weergeven van de foto, en in een uitgebreidere stand worden de sluitertijd, het diafragma, de iso-waarde, de witbalansinstelling, de beeldkwaliteit en de belichtingscompensatie weergegeven. Er zijn ook twee standen met een verkleinde foto. De eerste van die twee voegt wel wat extra informatie toe, maar afgezien van de gekozen belichtingsmeetmethode en de timestamp is die niet erg nuttig. De tweede laat naast de thumbnail ook de luminantie- en rgb-grafieken zien. Hoewel het live histogram al een redelijke indicatie voor het eindbeeld kan geven, kan een van de drie kleurkanalen vroegtijdig 'clippen' zonder dat dat duidelijk in het luminantiehistogram zichtbaar is. Daarnaast worden in deze stand weer de belichtingsgegevens getoond.
Beeldmodes en scenestanden
De G3 kent een zestal Fotostijlen: Standaard, Levendig, Natuurlijk, Zwart-wit, Landschap en Portret. Deze bepalen de kleurreproductie.
:fill(white)/i/1313455259.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313455260.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313455261.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313455262.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313455263.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1313455264.jpeg?f=thumb)
Hoewel de kleuren op de lcd of de evf soms wat kil kunnen overkomen, mogelijk als gevolg van een te koude kleurtemperatuur van het scherm, zijn de kleuren van de foto's behoorlijk goed te noemen.
Als we de Frame-software de foto van de kleurenkaart in de Natuurlijk-modus laten analyseren, krijgen we onderstaande grafiek met de kleurfouten van de afzonderlijke kleurvlakken. De zwarte puntjes geven de referentiewaarden aan, terwijl de witte puntjes de door de camera waargenomen kleuren weergeven. Met name de groene en blauwe tinten zijn iets oververzadigd, maar het is geen slecht resultaat.
Video
In tegenstelling tot de GH2, die meer voor de serieuzere filmer is bedoeld, heeft de G3 maar beperkte instellingsmogelijkheden voor video. Zo is het niet mogelijk om de belichting handmatig in te stellen, al kan er met het klikwiel wel belichtingscompensatie worden toegepast.
Het activeren van de filmmodus gebeurt via de rode knop aan de achterkant. Die lokatie is ongelukkig omdat de camera bij het starten en stoppen van een opname al snel naar voren zal worden gekanteld. Bij de G2 zat de rode videoknop bovenop.
De camera kan maximaal 1080/50i-video opnemen, waarbij de sensoroutput 1080/25p bedraagt. Op 1280 bij 720 pixels kan non-interlaced video met maximaal 50 beelden per seconde worden weggeschreven; hierbij levert de sensor een 720/25p-signaal. Voor beide videostanden wordt het avchd-formaat gebruikt, al kan video ook als motion jpeg worden vastgelegd.
Interessant is nog de Extended Tele Converter-optie. Hierbij wordt voor video alleen het middelste gedeelte van de beeldsensor gebruikt en wordt er geen pixelinterpolatie toegepast. Doordat een kleiner gedeelte van de sensor wordt gebruikt, krijg je als het ware meer zoom bij dezelfde lensstand, maar dan zonder de artefacten die bij de interpolatie van de normale videomodus kunnen optreden. De GH2 kan ook in 1080i de functionaliteit gebruiken.
Net als bij het fotograferen kan ook bij video-opnames een live histogram getoond worden. Ook is het mogelijk om links onderin het scherm twee vu-meters voor het audiosignaal te zien. Geavanceerdere opties, zoals het tonen van zogeheten zebrastrepen om overbelichting op te sporen of een waveform-monitor, ontbreken.
Prestaties
De onderstaande foto's zijn gemaakt met behulp van een stevig statief en de zelfontspanfunctie van de camera. Als lens werd de 14-42mm-kitlens met een diafragma van f/8 gebruikt. Afgezien van de eerste foto zijn alle afbeeldingen honderdprocentscrops, die zonder verscherping en met de maximale jpeg-kwaliteit zijn opgeslagen. De ruisreductie in de Lumix G3 staat aan en is, op een schaal van -2 tot en met +2, op de default-waarde 0 gezet. De belichting is zo gekozen dat er geen clipping optreedt.
iso 160, ruisreductie standaard
iso 200, ruisreductie standaard
iso 400, ruisreductie standaard
iso 800, ruisreductie standaard
iso 1600, ruisreductie standaard
iso 3200, ruisreductie standaard
iso 6400, ruisreductie standaard
Tot en met ongeveer iso 800 weet de camera ruis goed onder controle te houden, al neemt het detail in de foto's wel geleidelijk af. Zo worden de rode lijntjes van het moederbord steeds wat vager.
Vanaf iso 1600 is er ruis te zien, al zijn de rode lijntjes bij deze waarde nog steeds zichtbaar en weet de camera de kleurverzadiging redelijk binnen de perken te houden. Wel zijn in de donkere gebieden wat zwarte puntjes zichtbaar die daar niet thuishoren.
Bij iso 3200 is de ruis duidelijk aanwezig. Het ruisreductiesysteem heeft de grootste moeite om zijn werk te doen en in het hele beeld zijn ruispatronen zichtbaar. Iso 6400 is vanwege het hoge ruisniveau, de uitgesmeerde details en de afgenomen kleurverzadiging niet meer bruikbaar. Ook iso 3200 zou trouwens niet onze voorkeur hebben.
Frappant is wel dat kleurruis nagenoeg helemaal ontbreekt; er is bijna alleen maar luminantieruis zichtbaar.
Ruisreductieniveaus
De ruisreductie van de G3 is bijna altijd actief. In het menu is er wel een optie om de ruisreductie bij lange sluitertijden uit te zetten, maar die werkt niet voor hogere iso-waarden. Dieper in het menu, bij de instellingen voor de 'Fotostijl' of beeldmodus, kunnen naast de ruisreductie ook het contrast, de kleurverzadiging en de scherpte aangepast worden.
Hieronder zie je vijf honderdprocentcrops van foto's die met de vijf verschillende ruisreductieniveaus zijn gemaakt.
iso 1600, ruisreductie: -2
iso 1600, ruisreductie: -1
iso 1600, ruisreductie: 0 (standaard)
iso 1600, ruisreductie: +1
iso 1600, ruisreductie: +2
Ook als dat ten koste gaat van wat luminantieruis, zien we liever wat meer detail. We geven dus de voorkeur aan de standen -2- en -1; de standaardinstelling maakt alles wat te glad en haalt diepte uit de foto. Bij de overige twee standen wordt dat alleen maar erger.
Scherpte
De recentste versie van Lightroom heeft nog geen ondersteuning voor de Lumix G3, anders hadden we het verschil tussen een onbewerkte jpeg een met de hand geconverteerde versie van het raw-origineel kunnen laten zien. We zullen het dus moeten doen met de jpeg-bestanden die uit de camera zijn gerold.
Om iets te kunnen zeggen over de scherpte hebben we een IEEE 122333-scherptekaart gefotografeerd. De Fotostijlen in de camera kennen, net als de ruisreductiecomponent, vijf verschillende standen voor de scherpte: -2, -1, 0, +1 en +2. De eerste mag dan wat soft ogen, de lijntjes zijn redelijk vrij van contrasterende aanzetten langs donkere lijntjes en verdragen verscherping via nabewerking beter dan de hogere scherpteniveaus.
Desondanks zijn de verschillende tussen de vijf scherptestanden niet al te groot. Daarbij moet worden aangetekend dat we alleen de beschikking over de kitlens hadden; mogelijk kunnen met een betere lens scherpere foto's gemaakt worden.
iso 1600, sharpness: -2
iso 1600, sharpness: 0
iso 1600, sharpness: +2
Prijzen en specificaties
| Merk en Type |
| Merk |
Panasonic |
| Productserie |
Lumix |
| Type |
DMC-G3 |
| Eerste prijsvermelding |
donderdag 7 juli 2011 |
| Specificatie body |
| Cameraresolutie |
16 megapixel
|
| Type body |
interchangeable lens compact |
| Sensortype |
cmos |
| Sensorformaat |
four/thirds |
| Minimale iso-gevoeligheid |
iso 100 |
| Maximale iso-gevoeligheid |
iso 6400 |
| Beelden per seconde |
4fps |
| Eigenschappen body |
ingebouwde flitser, kantelbaar scherm, live view, video-opname |
| Schermdiagonaal |
3" |
| Videoresolutie |
1920x1080 (1080i) |
| Video-framerate |
30fps |
| Mount |
micro four/thirds |
| Aantal autofocuspunten |
23 |
Geheugenkaarttype
|
Secure Digital, Secure Digital High Capacity |
| Aansluitingen |
mini-hdmi, usb 2.0 |
Gewicht body (inclusief accu, exclusief lens)
|
378g |
| Kleur body |
zwart |
| Specificatie kitlens |
| Zoom (wide) kitlens |
14mm |
| Zoom (tele) kitlens |
42mm |
| Diafragma (wide) kitlens |
3.5 |
| Diafragma (tele) kitlens |
5.6 |
| Kleur kitlens |
zwart |
| Specificatie overig |
| Verkoopstatus |
retail |
Fotogalerij
Conclusie
De body van de Lumix G3 is beduidend dunner en lichter dan zijn voorganger. Ondanks de kleinere grip vinden we de camera beter vast te houden dan zijn voorganger. De huidige 14-42mm-kitlens is in vergelijking met concurrent Olympus niet echt klein te noemen, maar daar is recent verandering ingekomen met de aankondiging van de Lumix G X-lensserie.
De 14-42mm-variant daarvan maakt net als bij de kitlens van Olympus gebruik van een intrekbaar ontwerp, maar Panasonic heeft kans gezien om de diepte van de lens in de russtand zodanig te verkleinen dat het lijkt op een 'pancake'-lens. De nieuwe lens heeft een gemotoriseerde zoom en een normale zoomring ontbreekt. In plaats daarvan is een hendeltje gekomen.
De ondiepe lens wordt in eerste instantie alleen nog in een kit geleverd met de Lumix GF3. De prijs van de lens los is nog niet bekend, maar verwacht wordt dat deze beduidend duurder zal zijn dan de huidige 14-42mm-kitlens.
De nieuwe Live MOS-beeldsensor heeft meer megapixels dan zijn voorganger, maar Panasonic is erin geslaagd om het ruisniveau vooral bij de hogere iso-waarden flink terug te brengen. Dat maakt het toestel veelzijdiger dan de Lumix G2 of voorgangers.
De af-snelheid is vanwege de hogere uitleesfrequentie even snel als bij de Lumix GH2. Als er genoeg omgevingslicht is, voldoet het af-systeem prima, maar in het donker vindt de camera het wat lastiger om het maximale contrast te vinden. In dat geval kan het automatische af-hulplicht uitkomst bieden.
Panasonic wil met de GF2 en de GF3 de consument bedienen die van een compactcamera naar een ilc wil overstappen. De Lumix G3 lijkt bedoeld voor de wat meer gevorderde gebruiker, maar dat blijkt niet uit het weghalen van directe bedieningselementen als de draaiknopjes voor de af-modus en de belichtingsmeting, en de transportmodus rond de modusknop. Ook het verwijderen van de microfoonaansluiting zo bezien vreemd, ook al is de G3 uitgerust met een stereomicrofoon.
Los van de vraag welk publiek Panasonic wil aanspreken en even afgezien van de minder directe bediening, zijn we toch aan de G3 gehecht geraakt. De body biedt een aangename middenweg tussen de Lumix G2 en de Lumix GF3, heeft een ingebouwde, opklapbare flitser en de ruisprestaties zijn niet op het niveau van een dslr, maar wel goed genoeg. De camera ligt goed in de hand en ook het touchscreen is af en toe toch best handig.
Eindoordeel
:fill(white)/i/1313062675.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313062676.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313062677.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313062678.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313062679.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313062680.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313062681.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313062682.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313062683.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313068765.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313068766.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313068767.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313068919.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313068920.jpeg?f=imagegallery)
/i/1313068921.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313353245.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313353246.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313353247.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313353248.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313353249.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313353250.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313353251.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313360896.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313360897.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313360898.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313360899.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1313360900.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550989.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550990.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550991.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550992.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550993.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550994.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550995.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550996.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550997.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550998.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312550999.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551000.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551001.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551002.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551003.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551004.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551005.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551006.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551007.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551008.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1312551400.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/1305193547.jpeg?f=thumblarge)
:fill(white):strip_exif()/i/1305193547.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/1309955482.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/1333456580.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1307542659.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1298299452.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1264632217.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/1304586238.png?f=fpa)
/i/1342538990.png?f=fpa)
/i/1332149730.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/1307827793.jpeg?f=fpa)
/i/1305186748.png?f=fpa)
/u/256438/crop5dbb270939de4.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/40447/crop64d49c15ee865_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/30346/crop6571ad31b4cbc_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/3146/tweakers2.jpg?f=community){kind=small}
