Terug naar San Francisco
In het voorjaar waren we een dagje op bezoek in Londen. We hadden op de E3 in 2010 al kennisgemaakt met Driver: San Francisco en kregen in Londen de kans de game wat uitgebreider uit te proberen, in de singleplayermodus. Dat beviel ons zo goed, dat de uitnodiging van Ubisoft om de multiplayermodus van het spel uit te komen proberen al snel werd geaccepteerd. Dat we ervoor naar Californië moesten vliegen om ter plaatse een Driver roadtrip-reportage te maken, was een fijne bijkomstigheid. Deze reportage kun je in twee delen bekijken, die we op 30 juli en 13 augustus online plaatsen. Vandaag geven we alleen aandacht aan de game zelf.
Hoewel de trip en het event in het teken stonden van de multiplayer, is het voor het totaalbeeld van het spel goed om nog even de hoofdzaken door te nemen. Driver: San Francisco keert terug naar de basis van de Driver-serie. De game ziet er natuurlijk een stuk beter uit dan destijds, maar lijkt verder in veel opzichten op de originele Driver, die algemeen wordt gezien als de beste game in de franchise. Hoofdpersonage is opnieuw Tanner, die wordt bijgestaan door Jones, het hoofdpersonage van deel twee en drie. Het duo zal elkaars hulp goed kunnen gebruiken, want in Driver: San Francisco is topcrimineel Jericho opnieuw de gevaarlijke vijand.
Van auto naar auto springen
De singleplayer begint met de ontsnapping van Jericho en met een ongeluk voor Tanner en Jones. Het lijkt een triviale beginscène, maar hij heeft verstrekkende gevolgen voor de rest van het spel. Tanner raakt namelijk in coma en terwijl hij in een ziekenhuis ligt, beleeft hij zijn eigen avontuur. Dat speelt zich af in een realistisch aandoende spelwereld, met één verschil: Tanner kan ineens van auto naar auto 'springen'. Dit systeem heet 'shifting' en in de singleplayer leer je er al spelenderwijs mee omgaan.
Die ervaring is niet onmisbaar, maar wel verdomd handig wanneer je de multiplayermodus voor het eerst aanslingert. In vrijwel elke spelmodus staat shifting namelijk centraal. Je vermogen om van auto naar auto te springen en de mogelijkheden en kansen te zien terwijl je vanuit het topdown-perspectief op zoek bent naar een nieuwe auto, maken het verschil in de diverse spelmodi. Raakt traditioneel racen hierdoor een beetje op de achtergrond? Wellicht, maar we hadden het te druk met onszelf goed vermaken om ons daaraan te storen.
Racen
Driver: San Francisco kent een aardig aanbod aan multiplayer-spelmodi. Voor de liefhebbers van 'gewoon' racen is er uiteraard een spelmodus die voorziet in die behoefte, maar daar ligt de kracht van Driver niet. Voor gamers die houden van racegames zonder poespas, waarbij de beste racer wint, zijn er betere opties te vinden op de gamesmarkt. Bovendien zou die groep zich vermoedelijk storen aan de wegligging van de auto's. Zonder te willen oordelen in termen als 'goed' of 'slecht': de auto's in Driver voelen voor het grootste gedeelte behoorlijk zwaar aan. Misschien geloofwaardig voor de Amerikaanse Muscle Cars die rondrijden in de game, maar niet ideaal voor een potje 'recht toe, recht aan' racen.
Verkeer
Daarmee is niet gezegd dat Driver: San Francisco niet lekker speelt. Het vereist wat gewenning als je racegames als Forza, Gran Turismo, Dirt of Test Drive gewend bent, maar racen blijft natuurlijk een basiselement in elke Driver-game. Op dat gebied springt vooral het navigeren door het drukke verkeer van San Francisco eruit. Schreven we op de vorige pagina al dat shiften een belangrijk onderdeel is van de multiplayer, het ontwijken van je medeweggebruikers is dat natuurlijk net zo goed. Succesvol tussen een aantal auto's door schieten zorgt ook keer op keer voor een adrenalineshot.
/i/1310635247.jpeg?f=imagenormal)
De game biedt een aantal spelmodi waarin het racen belangrijker is dan shiften, of waarin shiften zelfs geen rol speelt. Classic Race spreekt natuurlijk voor zich, en bijvoorbeeld Sprint GP komt op hetzelfde neer. In die laatste spelmodus spelen vier spelers een serie van vier korte races, waarbij de winnaar wordt bepaald aan de hand van een algemeen klassement. Het gaat dus om je puntentotaal, niet om een individuele uitslag.
Geen catch-up
Ook leuk om te weten, is dat Driver: San Francisco geen enkele vorm van 'catch-up' zal bevatten. Wij hadden het gevoel dat het spel ons wat lastiger verkeerssituaties voorschotelde toen we ver voorop lagen, maar volgens de ontwikkelaars van Ubisoft Reflections was dat toeval. Driver legt de leiders geen beperkingen op en helpt de achterliggers niet. Het gaat dus simpelweg om je eigen racekunsten.
Racen en shiften
Écht interessant wordt Driver: San Francisco pas als het eerdergenoemde shiften om de hoek komt kijken. Het springen van auto naar auto heeft in de verschillende spelmodi steeds net een andere functie en gaat geen moment vervelen. Racen is op zichzelf al leuk, maar het shiften levert een heel andere spanning, en zorgt er ook voor dat een multiplayergame op het allerlaatste moment nog helemaal om kan slaan. Dat is uiteraard goed om het spel boeiend te houden.
/i/1310635249.jpeg?f=imagenormal)
De eerste spelmodus die we speelden waarin shiften een grote rol speelt, is Tag. Dit is - de naam zegt het al - een soort tikkertje, maar dan omgekeerd. Wilde je 'hem' op het schoolplein niet zijn en rende je weg voor degene die 'hem' was, in Driver is het juist de bedoeling om 'hem' te zijn. Dat levert namelijk punten op. De puntenteller van degene die 'hem' is loopt langzaam op en wie het eerst honderd punten heeft, wint. Degene die 'hem' is kan niet shiften, maar alle andere spelers wel. Denk hierbij aan The Matrix, waarin elke burger ineens kan veranderen in een Agent: elke auto om je heen kan worden overgenomen door een andere speler, en zo kunnen je tegenstanders ineens opnieuw voor je neus staan terwijl je ze net had afgeschud.
Nieuwe spanning
Een potje Tag staat dan ook bol van de spectaculaire momenten. Regelmatig hingen we al shiftend boven degene die 'hem' was, om te kijken welke kant hij op zou gaan en zo te bepalen welke auto we het beste konden pakken. Je bent zelden de enige die in de shift-modus rondhangt, regelmatig springt dus een andere speler in de auto die jij op het oog had. Tegelijkertijd is de speler die punten aan het verdienen is vooral bezig met ontwijken en met het kiezen van onlogische routes, om er zo voor te zorgen dat de andere spelers hem niet te gemakkelijk kunnen benaderen om de Tag af te pakken.
/i/1310635250.jpeg?f=imagenormal)
In Takedown werkt het shiften vergelijkbaar als in Tag, met als enig verschil dat de opgejaagde speler vast staat en de andere drie dus constant op dezelfde speler jagen. Wel komt iedereen aan de beurt in de getaway-car. De winnaar is de speler met de meeste punten na vier rondjes. Punten verzamel je door als politieagent de vluchtende auto flinke beuken te verkopen, en door als vluchter zo lang mogelijk weg te blijven of zelfs te ontsnappen. Het systeem werkt verder hetzelfde: de drie jagers zijn vrij om elke auto te kiezen die ze zien via het shiften. Als vluchter moet je dus altijd op je hoede blijven voor plotseling opdoemende tegenstanders.
Racen in teamverband
Driver: San Francisco biedt naast spelmodi waarin je voor jezelf speelt ook een aantal spelmodi die op teamplay zijn gericht. Daarbij maakt het spel gebruik van het maximum aantal spelers dat tegelijk in een potje kan stappen, namelijk acht man. De spelmodus die wij in teamverband het meest hebben gespeeld, is Capture the Flag. Beide teams beginnen op hetzelfde punt, racen naar de vlag toe en moeten die vlag naar hun eigen basis brengen. Behalve de vlaggendrager kunnen alle spelers shiften. De strijd concentreert zich dan ook op de auto's rond de vlaggendrager. Zijn teamgenoten kunnen hem beschermen door tegenstanders van de baan te rammen, terwijl het andere team de vlag probeert af te pakken door de vlaggendrager te laten crashen.
Voorlopige conclusie
We wisten al dat de singleplayermodus van Driver: San Francisco je op vermakelijke wijze leert omgaan met shiften, en het is dan ook goed om te zien dat die feature ook in de multiplayermodus een belangrijke rol speelt. De 'standaard' race-spelmodi zijn al leuk en competitief, maar zodra shifting om de hoek komt kijken, komt de multiplayer van Driver het best tot zijn recht. Spannende potjes wisselen in hoog tempo af met hilarische momenten, en dat zijn twee van de drie belangrijkste ingrediënten voor elke multiplayergame. Of het laatste ingrediënt, een stabiele connectie zonder problemen met lag en dergelijke, ook in orde is, weten we waarschijnlijk pas als de game in de winkels ligt.
Het multiplayer-event maakte deel uit van een Driver-roadtrip waar Tweakers.net aan heeft deelgenomen. Kijk op zaterdag 30 juli naar het eerste deel van de videoreportage die Tweakers.net heeft opgenomen, onderweg van Los Angeles naar San Francisco.
Titel |
Driver: San Francisco
|
 |
Platform |
PC, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Ubisoft Reflections |
Uitgever |
Ubisoft |
Releasedatum |
1 september 2011
|