Item: LG Infinia 47LX9500 Zwart
Rating: 8
Author: Pieter Molenaar

Inleiding

LG was dit jaar niet als eerste uit de startblokken met 3d-tv's. Het Koreaanse bedrijf kondigde op de CES in januari weliswaar een nieuw topmodel aan met 3d-ondersteuning, maar de Infinia LX9500 was nog niet leverbaar en niemand wist wanneer dat wel het geval zou zijn.

Intussen haalden concurrenten Samsung en Panasonic in maart al de 3d-krenten uit de pap. Samsung bracht de C7700 uit, terwijl Panasonic uitpakte met de Viera VT20-3d-plasma-tv. LG kwam in die periode niet verder dan een 1080p-zendertje, de Wireless Media Box.

In mei kondigde LG de LX6500-3d-tv's aan. In plaats van de full-led backlight en de 400Hz-technologie van de LX9500, kregen de LX6500-modellen een edge-lit led-backlight en 200Hz-technologie. Wel is net als bij de LX9500 een ir-zender ingebouwd, maar moeten 3d-brillen los worden aangeschaft.

De LX9500 was uiteindelijk vanaf juli leverbaar in de Verenigde Staten; in augustus werd het topmodel in Nederland uitgebracht. Tweakers.net mocht de 47"-uitvoering testen - een 55"-model is ook beschikbaar - en deed een paar opvallende ontdekkingen.

LG Infinia LX9500 inleiding

Prijzen en specificaties

Merk en Type
Merk	LG
Productserie	Infinia
Type	47LX9500
Eerste prijsvermelding	vrijdag 26 maart 2010
Beeld
Type	lcd
Backlight	full-led
Local dimming	ja
Hd-specificatie	full hd
Schermdiagonaal	47"
Hertz	480Hz
Resolutie	1920x1080
Kijkhoek	178°
Contrastverhouding (dynamisch)	10.000.000:1
Reactietijd	2ms
3D-ondersteuning	ja
Verbinding
Video-ingang	2x component video, D-sub, 4x hdmi
Tuner type	analoog
Wlan	802.11g
Usb	usb 2.0
Geluid
Speakers	intern surround
Speaker vermogen (RMS)	2W
Afmetingen
Breedte	1085mm
Diepte	31,6mm
Hoogte	654,2mm
Gewicht	22,1kg
Overig
Eigenschappen	24p
Introductiejaar	2010

Dun en dunner

Afgezien van de 3d-mogelijkheden vertoont de LX9500 grote gelijkenissen met de LE8500, die ook dit jaar uitkwam. Net als bij de LE8500 maakt LG bij de LX9500 gebruik van Full LED Slim, zoals LG zijn full-led backlight-technologie noemt. Bij full-led zitten de leds in een matrix achter de lcd gegroepeerd en is local dimming mogelijk. Daarmee kan een hoge contrastverhouding worden bereikt. In totaal heeft het 55"-model 240 led-zones die individueel gedimd kunnen worden.

Door deze Full LED Slim-backlight heeft LG de dikte van het 47"-model weten te beperken tot 34,5mm. De C7700 van Samsung, een 3d-tv met een edge-lit led-backlight, is slechts 26,5mm dik, maar heeft vanwege de gebruikte backlight-technologie wel meer last van backlight bleeding in de hoeken van het scherm. De Samsung C8700 is bovendien uitgerust met een local-dimmingsysteem, maar vanwege de leds aan de randen zijn er maar zestien afzonderlijk dimbare gebieden.

Dunnere bezels

Als de LX9500 uitstaat, is hij haast niet te onderscheiden van de LX8500. Beiden hebben het Infinia-ontwerp, met aan de voorkant een glazen plaat die helemaal doorloopt tot aan de randen, waardoor de tv op een zwarte, glanzende plaat lijkt. Als de tv wordt aangezet is wel meteen verschil te zien: de bezels van de LX9500 zijn beduidend smaller.

Onze schuifmaat gaf een breedte van de bezels aan van ongeveer 16mm. Bij de LE8500 is dat nog 37mm. Door de smalle bezels gaat de aandacht uit naar het nuttige schermoppervlak.

LG Infinia LX9500 bezels

Overigens heeft LG bij zijn op de IFA aangekondigde Infinia LEX8-model de bezels verder weten te verkleinen naar 12,5mm, terwijl de dikte van dat nieuwe topmodel, dankzij een nieuwe diffuserfilm met 'nanodots', slechts 8,8mm bedraagt. De LEX8 is echter nog niet leverbaar.

De rand van de LX9500 zijn omgeven door een doorzichtige omlijsting van plastic. In de onderste bezel zit rechts een lichtgevende v-vorm die aangeeft of de tv aanstaat. Bij opstarten wordt dit eerst paars, dan blauw/rood en uiteindelijk wit. Ook het LG-logo in het midden van deze bezel licht wit op. Desgewenst is dit kleurenspel uit te zetten.

Glazen voet

Net als de LE8500 rust de LX9500 op een donkere, glazen vloet. Een vierkante, doorzichtige hals verbindt het schermgedeelte met de standaard. De verbinding is stevig te noemen en het metalen verbindingstuk, dat met vier schroeven wordt vastgezet, wordt afgedekt met een plastic kap die ook dient voor het kabelmanagement. De voet maakt het mogelijk om het scherm ongeveer dertig graden naar links en naar rerchts te draaien.

De achterkant is wat strakker dan bij de LE8500. Linksonder zitten de fysieke bedieningsknoppen, waarmee de tv ook helemaal uitgezet kan worden, schuin daarboven is het logo van LG in het metaal van de achterkant gestanst, terwijl in het midden de grille van de basspeaker met bassreflexpoort zichtbaar is. Aan de onderkant zijn de openingen voor de naar beneden gerichte tweeters zichtbaar. Aan de rechterkant zitten de aansluitingen.

Aansluitingen

De aansluitingen lijken identiek aan die van de LE8500. Aan de achterkant vinden we drie hdmi-poorten, een ethernetaansluiting, een optische s/pdif-uitgang, een av- en een component-videoaansluiting en een scartconnector. Ook is het mogelijk om via een vga-poort een pc aan te sluiten en er is een rs-232c-aansluiting voor onder meer domoticatoepassingen aanwezig. Verder is er nog een pc-audio-ingang.

Al deze aansluitingen zijn naar achteren gericht en dat is opmerkelijk, omdat veel fabrikanten, waaronder Sony en Philips, de aansluitingen parallel aan de muur plaatsen, zodat de tv dicht op de muur kan worden gehangen. De enige connector die bij de LX9500 naar beneden wijst, is die van de kabelaansluiting.

Ook aan de zijkant zitten aansluitingen. Van boven naar beneden zijn dit twee usb 2.0-poorten, een CI-slot, connectors voor breakout-kabels voor av- en component-video-uitgangen, en een vierde hdmi-poort. Vreemd genoeg heeft LG ervoor gekozen om een koptelefoonaansluiting achterwege te laten.

Magische bediening

Harry Potter-remote

De LX9500 wordt geleverd met twee afstandsbedieningen. De eerste remote is bijna dezelfde als die van de LE8500. Die was ons toen goed bevallen en we weten dus al dat deze lekker in de hand ligt. Nog steeds vinden we de 'kuil' van de d-pad niet lekker klikken, maar de overige toetsen, waaronder de oversized volume- en kanaalkeuzeknoppen, werken goed en zijn zonder problemen te vinden.

De knop voor de beeldverhouding heeft bij de LX9500-remote plaatsgemaakt voor een 3d-knop waarmee geschakeld kan worden tussen 2d- en 3d-weergave van een 3d-blu-ray-film. Ook de 3d-methode, bijvoorbeeld side-by-side, kan hiermee gekozen worden. Vooral bij komende 3d-uitzendingen en 3d-gaming is dat van belang. Met een knop rechtsbovenop de remote is toetsverlichting in te schakelen.

Naast de gewone afstandsbediening levert LG ook de Magic Motion Remote mee. Dit aanwijsapparaatje maakt net als de WiiMote gebruik van accelerometers, maar heeft geen absolute positionering. Dat is in het begin wat wennen, maar het werkt uiteindelijk wel prettig. Helaas kunnen niet alle functies en menu's ermee bediend worden.

Het menu van de LX9500 is gelijk aan dat van de LE8500 en is logisch opgebouwd, met onder meer categorieën voor het organiseren van de zenders, de beeld- en geluidsopties en de netwerkinstellingen. Ook is er een categorie waar te zien is welke ingangen, zoals hdmi of component, actief zijn, en een voor de kinderbeveiliging van de tv.

Over de werking van het menu en de activiteiten is goed nagedacht. Zo verschijnt de classificatie 'User' achter de beeldmodus als de gebruiker er wijzigingen in heeft aangebracht en zitten de menu's voor het kalibreren van de tv de plaatsing van meetapparatuur niet in de weg.

Ook degenen die geen zin of tijd hebben voor een volledige kalibratie, kunnen met behulp van enkele testpatronen snel een redelijk neutraal beeld inregelen. Dit werkt veel beter dan bijvoorbeeld de vragenronde die Philips in diverse toestellen heeft ingebouwd.

Als de Magic Motion Remote wordt gebruikt, verschijnt een aangepast menu. In plaats van vlakke knoppen worden de opties nu onderin het scherm in doorzichtige kubussen weergegeven. De reden hiervoor is niet geheel duidelijk. Het snelmenu is wel weer hetzelfde. Het is ook mogelijk een virtuele afstandsbediening op te roepen.

Mogelijk heeft LG voor een ander hoofdmenu gekozen omdat selectie van opties in het normale menu met de zwaairemote niet handig werkt, maar het was overzichtelijker geweest als het hoofdmenu voor beide afstandsbedieningen hetzelfde was geweest. Het menu van de 3d-blu-ray-speler die LG bij ons recensie-exemplaar leverde, heeft overigens weer een ander uiterlijk.

LG heeft de spelletjessectie uitgebreid met twee nieuwe games, Jigsaw en Balloonhunter. Ook zijn aan dat menu de lokale tijd en een agendafunctie toegevoegd.

Media

LG heeft van alle tv-fabrikanten nog steeds de meest uitgebreide ondersteuning voor verschillende mediabestanden. Hoewel enkele van onze testbestanden om onduidelijke redenen niet werden afgespeeld, werden de meeste filmpjes zonder haperen vertoond, waaronder content in mkv-containers en gecomprimeerd met de h.264-codec. Bij de meeste andere tv-fabrikanten kunnen veel van onze testbestanden niet worden afgespeeld of worden de bestanden niet eens in de index getoond.

Het aanbod van online media is bij LG nog behoorlijk karig: er zijn YouTube- en Picasa-apps en een weersapplicatie. Volgend jaar wil LG een geheel nieuw systeem introduceren op basis van Plex. Met deze software is het mogelijk om via scriptjes zelf delen van sites aan te wijzen en deze binnen de nieuwe online omgeving van LG te tonen. Via de servers van LG kunnen deze scriptjes met anderen worden gedeeld.

Kalibratie

We gaan eerst kijken hoe de tv met de standaardinstellingen presteert door de beeldmodus te kiezen die het dichtst de kleurtemperatuur van 6504 kelvin benadert. Na aanpassing van helderheid en contrast, twee handelingen die gebruikers thuis met behulp van een testdisk kunnen uitvoeren, doen we de witbalans- en gamutmetingen. De uitslag hiervan is belangrijk omdat niet iedereen zijn tv zal kalibreren. Pas daarna gaan we de televisie - zowel met als zonder local dimming - kalibreren.

Uit de doos

Het viel ons op dat een THX-beeldmodus ontbrak; de LE8500 beschikt hier wel over. Navraag bij LG Benelux leerde de tv inderdaad niet THX-gecertificeerd is. De reden hiervoor is niet geheel duidelijk.

In ieder geval kwam de Cinema-modus het beste uit de bus. Voor aanvang van de metingen met de X-Rite Eye One Pro-spectroradiometer en de CalMAN-software werd de tv eerst een half uur gegund om op temperatuur te komen.

We moesten de helderheid instellen op 53, het contrast stond voor een verduisterde ruimte al goed ingesteld. De kleurtemperatuur van de LX9500 kwam daarna uit op een gemiddelde van 7037K. Ook de gamma benaderde met een gemiddelde waarde van 2,16 redelijk de beoogde 2,2.

LX9500 rgb-levels out-of-box

LX9500 luminantie out-of-box

De kleur blauw overheerst in de kleurenmix, terwijl rood en groen te weinig aanwezig zijn. Gelukkig zijn de grijswaarden redelijk vlak. Afgezien van groen en cyaan waren de kleurfouten van de gamut al niet zichtbaar, dus daar hoeft niet veel aan te gebeuren.

LX9500 gamut out-of-box

Kalibratie met local dimming

Omdat de Cinema-modus niet genoeg mogelijkheden biedt voor een uitgebreide kalibratie, hebben we de een van de twee ISF-modes gekozen. Met de twee ISF-modes kan de tv zowel voor voor overdag als voor 's avonds met weinig licht worden gekalibreerd.

Ongekalibreerd is de ISF1-modus wat grijswaarden en gamut betreft gelijk aan de Cinema-modus: een bijzonder strakke rgb-curve, maar met een overwicht aan blauw. Dat pakken we eerst aan met een tweepunts kalibratie en daarna verfijnen we de instellingen met tienpunts systeem van de LX9500.

Het tweepunts kalibratiesysteem voor de correcte grijswaarden heeft een uitstekende fijnafstelling van de brightness- en contrast-controls voor de primaire kleuren rood, groen en blauw. Deze hebben veel speelruimte om de rgb-grafiek zo vlak mogelijk te krijgen. Dat lukt zeer aardig, maar bij de grijspatronen van 20 en 60 procent wijken de waarden nog iets af.

Vandaar dat we met het tienpunts systeem geprobeerd hebben om het resultaat verder te verbeteren. Dat lukte opzienbarend goed: de rgb-level-curve is vanaf het twintigprocents patroon geheel vlak en de kleurtemperatuur is daarmee zo goed als perfect.

LX9500 rgb-levels gekalibr ld on

Het enige puntje van kritiek is de gamma van 2,17. Deze is weliswaar ten opzichte van de standaardsituatie iets verbeterd, maar vooral tussen 30 en 60 procent grijs stijgt de helderheid net iets te snel. De meeste mensen zal dat overigens niet opvallen.

LX9500 luminantie gekalibr ld on

Door het corrigeren van de grijswaarden zijn ook de kleuren iets nauwkeuriger. Vooral cyaan heeft hiervan geprofiteerd en de foutwaarde daarvan zit nu onder de zichtbare grens. Alleen groen steekt zijn kop nog iets boven de delta-E van 3 uit. Het ontbrak ons aan tijd om de groenfout verder omlaag te brengen, maar gezien de aanwezige instelmogelijkheden zou dat geen problemen hebben gegeven.

LX9500 gamut gekalibr ld on

Als de sharpness op de standaardwaarden van 50 voor vertikaal en 50 voor horizontaal is ingesteld, is een licht patroon van mosquito noise zichtbaar: een spikkeltjespatroon van verschillende lichtintensiteiten. Deze instellingen zijn echter een goede uitgangspositie voor scherpe lijnen en de LX9500 presteert hiermee niet beter of slechter dan andere tv's. Het effect is in ieder geval marginaal.

Instellingen tweepunts kalibratie	rgb-waarden
Brightness	4, -4, 10
Contrast	-2, 3, -29

Grijswaardenpatronen na tienpunts kalibratie	rgb-waarden
IRE10	-3, -1, -5
IRE20	-4, -1, 0
IRE30	-1, 0, 0
IRE50	1, 0, -2
IRE60	2, 2, -2
IRE90	0, -1, -1
IRE100	1, 0, -2

Kalibratie zonder local dimming

We hadden verwacht dat we de kalibratie met local dimming uit geheel opnieuw moesten doen, maar een snelle meting met bovenstaande instellingen wees uit dat het uitzetten van de local dimming-functionaliteit geen gevolgen heeft voor de grijswaarden, het gamut en zelfs de gammacurve.

Alleen de zwaartwaarde bij het tonen van een nulprocents grijspatroon is, omdat de backlight altijd aanstaat, hoger. Met local dimming was de zwartwaarde met onze apparatuur niet te meten, zonder local dimming maten we een zwartwaarde van 0,08cd/m². Dat is een zeer respectabele score voor een ips-paneel.

Hieronder wordt op de LX9500 een scène uit de film Blade Runner getoond. Het linkerbeeld is zonder local dimming, bij het rechterbeeld staat deze feature aan. Het activeren van local dimming heeft overigens wel gevolgen voor een ander aspect van de beeldkwaliteit: de kijkhoek.

Kijkhoek en energieverbruik

In-plane switching

LX Infinia LX9500 pixelstructuur De LG Infinia LX9500 is voorzien van een ips-paneel. Dat is goed zichtbaar door de visgraatstructuur van de subpixels en de 'lichtbanen' daarin, zoals bijgaande macrofoto laat zien.

Ips-technologie heeft als voordeel dat er weinig kleurverschuiving optreedt als het scherm onder een hoek wordt bekeken. Ook is de inputlag van deze schermen laag, zodat ze geschikt zijn voor gaming.

De zwartwaarden van ips-schermen zijn over het algemeen echter minder indrukwekkend, maar de full-led-backlight zou dat bezwaar in theorie weg moeten kunnen nemen.

Kijkhoek

Om de kijkhoek van de LX9500 te testen, hebben we de tv recht van voren en onder hoeken van 45 en 60 graden gefotografeerd. De foto's zijn handmatig belicht met een diafragma van f/5,6, een belichtingstijd van 1/3e seconde en iso 200 als lichtgevoeligheid.

Uit de foto's blijkt dat ips zijn naam op het gebied van kijkhoeken waarmaakt. Uiteraard is er onder een hoek wel wat afname van de lichtintensiteit, maar er treedt weinig kleurverloop op.

Wel heeft de LX9500, net als de LE8500, last van zichtbare led-zones bij contrastrijke beelden. Dit is vooral zichtbaar bij witte ondertiteling tegen een zwarte achtergrond: rond de letters is dan een lichte waas zichtbaar.

Van voren is het effect amper zichtbaar; bij het bekijken van films met minder extreme contrastverschillen zal alleen een geoefend oog de vlekkerigheid kunnen zien. Wordt echter iets van de normaal van het scherm afgeweken, dan zijn de led-zones achter het paneel duidelijk zichtbaar. Onderstaande foto's tonen het effect recht van voren en schuin van de zijkant; de foto met de cirkel is overbelicht om het effect beter te tonen. De tweede foto is overigens onscherp omdat deze uit de hand is genomen.

De lichte waas bij scherpe contrasten is vanwege de aard van de lcd-technologie nooit helemaal te elimineren, maar de LX9500 heeft er meer dan gemiddeld last van. Dat wordt vermoedelijk veroorzaakt door de korte afstand van led-backlight tot paneel en de diffuser-filmlaag die het licht niet optimaal weet te spreiden, zodat de overgangen tussen de led-zones te duidelijk zichtbaar zijn.

Tv's met een diepere behuizing, zoals de SV685D van Toshiba en de Philips-tv's met full-led, hebben hier minder last van. De aangekondigde LEX8 van LG zou voorzien zijn van een nieuwe filmlaag met nanotechnologie die het licht beter moet verdelen, maar dat model is nog dunner dan de LX9500.

Uniformiteit

Wat betreft de uniformiteit heeft deze tv vanwege zijn leds achter het paneel een streepje voor op modellen met een edge-lit led-backlight. Bij het weergeven van effen zwart valt op dat er geen enkel lichtspoortje te zien is, en onze apparatuur kon de zwartwaarden dan ook niet meten.

Wel hebben we de uniformiteit kunnen meten bij een geheel wit patroon. Het scherm hebben we hiervoor opgedeeld in drie rijen van vijf kolommen en in elk van de vlakken hebben we de helderheid gemeten. Elke meting werd drie keer uitgevoerd, waarna een gemiddelde werd berekend. De resultaten in cd/m² staan in de tabel hieronder.

130,5	124,3	122,9	119	116,6
130,5	125,6	123,4	120	120,9
137,2	129,8	124	123,8	123,9

De linkerkant van het scherm is wat lichter dan de rechterkant en er is een lichte vorm van clouding - donkere vlekken in het wit - zichtbaar. Voor een consumentenmodel heeft de LX9500 echter een uitstekende uniformiteit.

Energie

Volgens de specificaties van LG zou de LX9500 met een gemiddelde van 117W iets meer energie gebruiken dan de LE8500, die gemiddeld 91,8W gebruikt. We hebben het gekalibreerde toestel getest met twee blu-ray-schijfjes, terwijl we voor het 3d-gedeelte een scène uit Alice in Wonderland hebben gebruikt.

De eerste film was Blade Runner. Bij een donkere scène in het begin maten we met local dimming een verbruik van 69,2W, en zonder deze feature 97,4W. Bij een zeer heldere scène aan het einde van de film noteerden we 81,7W met local dimming en 98,9W zonder. Het verschil bij de heldere scène is uiteraard kleiner omdat er minder zones gedimd kunnen worden.

Een vrij egale scène in de woestijn van de Earth-blu-ray leverde zo goed als geen verschil op. De Voltcraft-meter gaf een opgenomen vermogen aan van 100,3W met, en 100,0W zonder local dimming.

De scène van Alice in Wonderland leverde een verbruik van 113,4W op. Opties als local dimming ontbreken in de 3d-modus. Wel is het mogelijk om met een druk op de 3d-knop op de afstandsbediening de 2d-stream van de 3d-blu-ray af te spelen, maar vreemd genoeg steeg het energieverbruik daarbij naar 149,9W.

HQV-tests

Om de beeldverwerkingsalgoritmes van de tv te testen, maken we gebruik van versie 2.0 van de HQV-testsuite. Deze stuurt 1080i-beelden naar de tv, wat vergelijkbaar is met hd-uitzendingen van een kabelaar.

Ruisfilter

De Low-stand weet de meeste spikkelruis al uit het beeld te halen. Dit is goed te zien aan het zeil en de wolken bij de zeilboottest. De wolken zijn veel rustiger om naar te kijken, terwijl in het zeil geen storende ruis meer te zien is. Tussen Low en de twee hogere standen is niet zoveel verschil in ruisniveau te zien, terwijl Low wel het minste detailverlies heeft. Deze stand is dus aan te bevelen is.

LX9500 hqv-tests ruisreductie

Bij beelden met veel compressieruis is het aan te raden om de Digital Noise Reduction op High te zetten. Dat levert een beter resultaat op, alhoewel het niet heel veel scheelt met Off en de twee andere standen. De combinatie met de normale ruisonderdrukking geeft in dit geval het beste beeld.

LX9500 hqv-tests ruisreductie

Hetzelfde geldt voor Upscaled Compression Artefacts: Noise Reduction moet daarbij wel op High staan, zodat zichtbare ruis rond bijvoorbreeld de bewegende letters wordt weggefilterd. Digital Noise Compression voegt aan het resultaat in deze standen weinig toe. In de lucht achter de achtbaan zijn nog steeds duidelijk mpeg-blokken te onderscheiden. Het beeld wordt door de heftige ruisreductie wel wat zachter, maar daarbij zou extra Sharpness of de Edge Enhancement-control uitkomst kunnen bieden.

Bij sd-content geeft Noise Reduction bij de overgang van Off naar Low al een duidelijke beeldverbetering. Medium en High zijn zo mogelijk nog beter zonder dat de scherpte merkbaar achteruit gaat. Net als bij hd-content heeft de Digital Noise Reduction-optie bij dvd-content niet veel zin. Alleen in combinatie met de gewone Noise Reduction kan die worden aangezet.

Film resolution loss-test

Bij de 'Film resolution loss'-test wordt gekeken hoe goed de tv 1080/24p-filmmateriaal uit een 1080/60i-signaal kan reconstrueren. Die laatste signaalsoort wordt veel door kabelbedrijven gebruikt. Deze reconstructie van 24Hz-materiaal staat ook wel bekend als 'inverse telecine'.

De 2:2-pulldown herkent de LX9500 niet, maar de 3:2-pulldown wordt stabiel weergegeven. Andere cadansen, zoals dvcam of animatieconversies, herkent de tv niet.

LX9500 hqv-tests pulldown

Tekstoverlay

Vertikaal scrollende tekst is bij geen van de TruMotion-standen een probleem, maar horizontaal bewegende tekst geeft bij Low en High schokkerige ondertitels. Dit is te verhelpen door bij TruMotion voor de User-stand te kiezen en dan de judder-reduction op 0 en de blur-reduction op 9 of 10 te zetten. Deze stand maakt waarschijnlijk geen gebruik van interpolatie, maar geeft wel scherpere bewegende ondertiteling.

LX9500 hqv-tests overlay

Jaggies

Bij deze test wordt bekeken hoe goed het diagonaalfilter van de tv werkt. De horde van de test met de ronddraaiende balk wordt nagenoeg perfect genomen. Er is bijna geen stairstepping; alleen als de balk bijna horizontaal staat is een heel licht schokje te zien.

LX9500 hqv-tests diagonaalfilter

Bij de test met de grijstintenwaaier zijn wel wat meer karteltjes te zien, vooral bij de donkere waaierbladen links- en rechtsonder.

LX9500 hqv-tests diagonaalfilter

Bij sd-materiaal functioneert de LX9500 iets minder, maar nog steeds goed. Alleen bij de onderste van de drie heen en weer bewegende 'spaken' is vertrapping zichtbaar.

Praktijktests

Bij de praktijktest van de LX9500 hebben we in eerste instantie gekeken naar de TruMotion-bewegingscompensatie, die de beelden vloeiender moet maken. Bij een snel ronddraaiende camera-pan in de animatiefilm Happy Feet is duidelijk dat de High-stand van LG's TruMotion te zwaar is, met het gevolg dat de koppen van de pinguins tearing vertonen - en ook bij de Low-stand is al een lichte halo te zien. Gezien de mogelijkheid om de onderdrukking van judder en blur afzonderlijk te regelen, raden we aan om die op respectievelijk 0 en 9 te zetten, voor een zo vloeiend mogelijk beeld zonder de artefacten die door frame-interpolatie worden veroorzaakt.

Bij blu-ray's als Earth, met zijn lange pans, bewijst TruMotion zijn waarde. De ondertiteling bij de helikoptervlucht over de besneeuwde toendra vertoont wel een lichte halo bij Medium en High, maar is door de hogere framerate wel prettiger te bekijken dan als TruMotion uitstaat of bij de bovengenoemde User-stand. Bij normale content zullen de nadelige bewegingscompensatie-effecten niet al te snel opvallen.

Ook de watervalscène van Earth vertoont een lichte halo rond de rotsen als de camera naar beneden duikt. De artefacten blijven nog binnen de perken en het is aan de gebruiker om te kiezen voor een hogere refreshrate of minder artefacten.

In gekalibreerde toestand is het beeld van de LX9500 zeer mooi om naar te kijken met mooie, diepe kleuren. Dat mooie beeld beklijft als naar 3d wordt overgeschakeld.

3d

Voordat we op de 3d-kwaliteiten van de tv ingaan, willen we het eerst hebben over de 3d-bril. Die ziet er niet slecht uit, lijkt goed op de neus te zitten en past ook over een normale bril. Het venijn zit hem in de pootjes. Die zijn te kort, en bovendien snijdt de rand van het harde plastic in je oren. Wel is het prettig dat de bril via usb kan worden opgeladen en dat de zender in de LX9500 is ingebouwd.

Hoewel het 3d-beeld met heldere kleuren en goed contrast indruk maakt, is er crosstalk te bespeuren. Hoewel een beetje crosstalk een 3d-film niet direct hoeft te bederven, was het bij een aantal scènes goed te zien.

Crosstalk is een gevolg van het niet tijdig uitdoven van de pixels bij het schakelen tussen het beeld voor het ene oog en de andere, en het niet tijdig sluiten van het juiste brilglas. Het ene oog ziet dan een schaduw van het beeld dat bedoeld is voor het andere oog. Sterke crosstalk kan de ogen sneller vermoeien.

We hebben een aantal voorbeelden van crosstalk op de LX9500 op een rijtje gezet. De foto's zijn gemaakt door afwisselend het linker en rechterglas van de 3d-bril voor de camera te houden.

Bij de eerste is een schaduw van de outline van het koraal bij beide beelden te zien, terwijl bij de haai in de tweede reeks gelet moet worden op de kleine vis op de rug. Bij de scène uit Alice in Wonderland zijn duidelijk schaduwen van de hellebaarden te zien.

Overigens is de crosstalk niet altijd te zien en levert de LX9500 over het algemeen een goed 3d-beeld met mooie heldere kleuren.

Audio

Geluid heeft door de extra subwoofer aan de achterkant meer basvolume en dat merk je. De spraak klinkt wel wat hol door het indirecte geluid. Op vijftig procent van het maximale volume worden de speakers nog niet overstuurd, maar daarboven is het te horen dat ze het niet meer trekken. Voor hogere geluidsvolumes is het dus aan te raden om de tv aan te sluiten op een goede externe geluidsinstallatie.

Conclusie

De goedkoopste versie van de LG Infinia LX9500, het 47"-model, is te koop voor ongeveer 1950 euro. Dat is een fors bedrag, dat LG kan rechtvaardigen met de Full LED Slim-technologie, de 3d-ondersteuning en het goede ips-paneel.

Als we naar de features kijken, zoals de fijnmazige local dimming, heeft de LX9500 maar een paar concurrenten: de Philips 9705 en zijn voorganger 9704, de LX900 van Sony en Toshiba's SV685D. Die laatste heeft echter een behoorlijke diepe kast en geen 3d-ondersteuning.

Het topmodel van Toshiba wordt begin 2011 echter opgevolgd door de ZL1-serie, waarvan in eerste instantie alleen een 55"-variant verschijnt. Deze ondersteunt de weergave van 3d-content en krijgt een krachtige chip aan boord die de tv allerlei 'kunstjes' moet laten vertonen, waaronder de realtime conversie van 2d- naar 3d-content. Deze zogenoemde Cevo-technologie is in wezen niets anders dan een uitgeklede Cell-chip zoals die ook in de PlayStation 3 is terug te vinden. Waarschijnlijk is Cevo een afgeleide van het Toshiba's SpursEngine-project.

Philips en Sony hebben in Nederland nog steeds een goede naam, maar daar staat de prijs tegenover. De 40"-versie van de Philips 9705 is ongeveer even duur als de 47" grote LX9500, terwijl de 9705 in een vergelijkbare beeldmaat ongeveer 350 euro duurder is. Bij Sony loopt de teller van de kleinste versie van de LX900, de 40"-variant, pas vanaf een prijs van ongeveer 2500 euro.

Wie contrast en zwartwaarde belangrijk vindt, kan terecht bij veelal goedkopere plasma-alternatieven als de Viera VT20 en GT20 van Panasonic, de 3d-plasma-tv's van Samsung en LG's PK950N-3d-plasma-tv. Deze laatste is al verkrijgbaar vanaf ongeveer 1700 euro voor het 50"-model.

De LX9500 heeft verder als nadelen dat de led-zones achter het paneel onder een hoek zichtbaar kunnen zijn en dat er bij 3d-weergave af en toe crosstalk zichtbaar is. De 3d-weergave is verder prima; wie dat minder belangrijk vindt, kan ook naar de LE8500 kijken, die op alle andere terreinen veel verwantschap met de LX9500 heeft. Vreemd is wel dat de LE8500 wel Ziggo-gecertificeerd is en de LX9500 niet en dat die laatste ook geen THX-certificering heeft.

De LX9500 heeft ook een paar grote voordelen: de beeldkwaliteit is standaard al erg goed en na kalibratie uitmuntend. Ook beeldverbeteringstechnieken als het verwijderen van jaggies werken uitstekend, en de uitgebreide mediaondersteuning is zowat uniek in tv-land. In combinatie met de lage prijs maakt dat deze LG beslist het overwegen waard.