Diep
Wie denkt dat Super Street Fighter IV een volledig nieuwe game binnen de serie is, zit er naast. Fans van de serie weten dat in het verleden maar al te vaak verschillende herziene versies van een Street Fighter-titel uitkwamen, waarbij het origineel onmiskenbaar als basis fungeerde. Elk van deze ‘updates’ bracht vernieuwingen met zich mee, in de vorm van nieuwe spelmodi, nieuwe vechters en zelfs een regelbare snelheidsregulator waarmee de snelheid van gevechten kon worden bepaald. Dat het hier niet om een handjevol herziene versies gaat, blijkt uit het feit dat er tussen 1987 en nu meer dan dertig Street Fighter-games zijn uitgebracht. Dit terwijl de serie in wezen uit slechts vier echte delen bestaat.
Gespeeld op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3
/i/1254252924.jpg?f=imagenormal)
Super Street Fighter IV is in feite ook zo'n ‘update’, en wel voor het amper een jaar geleden uitgebrachte vierde deel uit de Street Fighter-serie. Hoewel meer dan tachtig procent van de game ongewijzigd is, weten de extra toevoegingen het nieuwe spel toch naar een hoger niveau te brengen, wat een prestatie op zich is. Gamers die slechts oppervlakkig bekend zijn met de serie, zullen in eerste instantie wellicht moeite hebben met het feit dat een ontwikkelaar anno 2010 een game uitbrengt die bewijst dat de vorige incarnatie nog niet ‘af’ was. Iedereen die is opgegroeid met de roemruchte serie zal er echter vrede mee hebben dat wij de game als een op zichzelf staande fighter beoordelen. In de eerste plaats doen we dat omdat Capcom zich met de Street Fighter-serie al lang en breed heeft bewezen. Maar daarnaast ontneemt deze waanzinnige versie de gamers die deel IV links lieten liggen, alle redenen om dezelfde fout nog een keer te maken.
De diepte in
Hoewel Super Street Fighter IV in veel opzichten het stempel 'must have' verdient, moet voorop worden gesteld dat de game - net als het origineel - niet meer dan redelijk wegspeelt wanneer je de standaard-controller gebruikt. In wezen geldt dit voor vrijwel alle fighters waarvan de ‘roots’ in de speelhal liggen, voor kenners zal dit dus geen nieuws zijn. Super Street Fighter hoor je met een arcadestick te spelen. Desondanks zullen gamers waarvoor de serie nieuw is, weinig moeite hebben om hem snel op te pikken - zelfs met gebruik van de controller. Al zal er wellicht een moment komen waarop ook zij écht de diepte in willen voor wat betreft de gameplay en de besturing. De arcadestick biedt uitkomst als het daarbij gaat om controle en betrouwbaarheid.
Hoewel in de gameplay beslist enkele subtiele wijzigingen zijn doorgevoerd, is er nergens echt sterk afgeweken van wat we reeds kenden. Wél heeft elk personage dit keer de keuze uit een tweetal ultra’s, waarvan er voor aanvang van de gevechten één moet worden gekozen. Een merkbaar verschil is de beter uitgebalanceerde moeilijkheidsgraad van de game. Op medium loopt de moeilijkheid fors op naarmate het toernooi vordert, waarna het gevecht met eindbaas Seth dit keer eerlijker en meer gebalanceerd is, zodat grote irritaties uitblijven.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Taekwondo-chick
Toch bereikt de game pas zijn ‘Super’-status als we bekijken hoe de hoeveelheid beschikbare personages is uitgebreid. Niet minder dan tien extra vechters, waaronder Guy en Cody van Final Fight, betreden dit keer de arena. Dat brengt het totaal aantal personages op maar liefst vijfendertig. Dit zijn er meer dan ooit in een Street Fighter-game, en er zitten bijzonder veel echt interessante vechters bij, iets dat niet altijd vanzelfsprekend is. Neem bijvoorbeeld de bokser Dudley, die we nog uit Street Fighter III Third Strike kennen. In eerste instantie oogt hij wellicht als een matige en beperkte 'korte-afstandsvechter'. Neem echter de tijd en moeite om deze vechter voor honderd procent onder de knie te krijgen, en je zult er achter komen dat Dudley een sterke allround-vechter met een heel aardig bereik is.
/i/1254252925.jpg?f=imagenormal)
Uiteraard is niet ieder personage van hetzelfde kaliber, maar over het algemeen is de line-up prima in orde. Tussen de tien vechters bevinden zich overigens twee gloednieuwe personages. De Turkse worstelaar Hakan lijkt aanvankelijk veel diepte te verhullen onder zijn komische voorkomen, maar dat valt toch tegen, zeker tegenover de taekwondo-chick Yuri. Deze Koreaanse uit de categorie ‘snel maar kwetsbaar’ biedt aangenamere controls en heeft een indrukwekkend repertoire aan bliksemsnelle aanvallen in huis.
Skills verbeteren
Elk van de vijfendertig personages is vanaf het begin beschikbaar, wat de focus meteen op de belangrijkste elementen van de game legt, namelijk het constant verbeteren van je vaardigheden, en de indrukwekkende online-mogelijkheden. Met name op online gebied wordt overtuigend bewezen dat de toevoeging ‘Super’ in de gametitel terecht is. Zo kun je tijdens de standaard-arcadegame Fight-requests aan- of uitzetten, zodat je te allen tijde uitgedaagd kunt worden. Dat maakt het geheel spannender en uitdagender.
/i/1254252918.jpg?f=imagenormal)
Kijken we louter naar de Online-modus, dan blijkt dat de makers toch wel erg goed naar klachten en suggesties hebben geluisterd. Wereldwijd gaven spelers eerder aan dat ze de originele game voor wat de online-mogelijkheden betreft, beperkend en hier en daar zelfs ondermaats vonden. Met betrekking tot Ranked Match werd bijvoorbeeld regelmatig aangekaart dat spelers in de eerdere game nauwelijks werden gestimuleerd om te experimenteren met nieuwe vechters. Dat is nu anders. Zo tast verliezen met ‘nieuwe’ vechters nog altijd wel de zuurverdiende Playerpoints aan, maar de Battlepoints die je met je beste vechters hebt verdiend, lopen daarbij geen gevaar. Naast dergelijke aanpassingen kent de de nieuwe game op online vlak uiteraard ook een aantal echte toevoegingen.
Eindeloos gevecht
Wat bijvoorbeeld te denken van de Endless Battle, waaraan maximaal acht spelers kunnen deelnemen en waarbij uitsluitend de winnaar steeds doorgaat naar een volgend gevecht? De verliezer wordt onderaan de lijst gezet en hij mag toekijken hoe zijn opvolger het vervolgens doet. Dit kan, zoals de naam van dit type gevecht al suggereert, in theorie eindeloos doorgaan. Een erg sterke toevoeging aan de online-mogelijkheden zijn verder de zogenaamde Team battles waarbij in de lobby twee, drie of zelfs vier spelers in één team worden gezet, waarna ze het mogen opnemen tegen een gelijk aantal tegenstanders. Deze modus is één van de leukste toevoegingen en hij zal zowel nieuwkomers als Street Fighter-veteranen lange tijd bezighouden.
/i/1254252919.jpg?f=imagenormal)
Het Replay-kanaal is ook nog een aardige aanvulling op het spel. Hierin kunnen replays worden bekeken van gespeelde matches, wat uiteraard erg leerzaam kan zijn. Dit gaat zelfs zo ver dat replays sterk vertraagd en met command list en al kunnen worden afgespeeld. Daardoor kun je goed zien wat de beter getrainde spelers zo goed maakt, of zelfs hoeveel schade bepaalde combo’s veroorzaken. Tot slot kun je in de Leaderboards-sectie kijken welke spelers met wie en waarmee de hoogste rang hebben. Dat is op zich niet heel bijzonder, maar wel het puntje op de 'i' voor wat de Online-modus betreft. Tot slot heeft Capcom de belofte geuit om op korte termijn een Tournament-modus aan te bieden, die vooral sterk aan elkaar gewaagde spelersgroepen zal aanspreken.
Verhaaltje
Offline is er uiteraard ook het een en ander toegevoegd. Zo kun je met elk van de vijfendertig personages de Arcade-modus induiken, waarin een doorgaans stompzinnig verhaaltje wordt opgehangen dat elk personage van de nodige ‘diepgang’ voorziet. De Arcade-modus levert naast een interessante uitdaging ook een goede hoeveelheid mooi uitgewerkte anime-filmpjes op. Op veler verzoek zijn de originele bonusstages uit Street Fighter II teruggekeerd, te weten Car Crusher en Barrel Buster.
/i/1254252922.jpg?f=imagenormal)
In Car Crusher krijgt de speler een auto voorgeschoteld die binnen zo kort mogelijke tijd total loss moet worden geslagen. Barrel Buster levert iets meer uitdaging op. Hier is het de bedoeling om een twintigtal vaten kapot te slaan, die naar beneden worden gegooid. Met name in die laatste game komt het aan op een goede timing en op beheersing van de vechter in kwestie. Beide bonusgames zijn terug te vinden in de Challenge-modus waar ook Trial in is opgenomen. In de Trial-challenge is het wederom de bedoeling met ieder personage een twintigtal uitdagingen op het gebied van special moves en combo’s te volbrengen. Niets nieuws, maar zeker de moeite waard voor eenieder die alles uit zijn of haar favoriete vechter wil halen.
Conclusie
Fans van vechtspellen kunnen, als ze om wat voor reden dan ook het origineel niet bezitten, eenvoudigweg niet om Super Street Fighter IV heen. De game is bijzonder compleet en zowel on- als offline is hij sterk uitgebreid. SSF IV heeft bovendien een aantrekkelijk lage drempel voor nieuwkomers, terwijl veteranen nooit echt zullen zijn uitgeleerd. En dan is er ook nog het prettige prijskaartje. Capcom begrijpt dat een dergelijke updategame niet voor het volle pond kan worden aangeboden, omdat trouwe fans die het origineel destijds full-price kochten zich dan in de kou gezet zullen voelen. Voor circa vijfendertig euro koop je een belachelijk complete, enorm gevarieerde en uitermate explosieve fightergame, die uitsluitend op kleine details kan worden bekritiseerd. Zo is de verhaallijn ronduit slap en is de zwakzinnige manier waarop de lip-sync is uitgevoerd soms ronduit storend. Dat laatste wordt trouwens deels goedgemaakt doordat er per personage kan worden gewisseld tussen de Engelse en de Japanse stemmen. Afgezien van deze kleine schoonheidsfoutjes is Super Street Fighter IV een ijzersterke game, en onmisbaar in de collectie van de ware fighter-fanaat.
Pluspunten
+ Dynamische gevechten
+ Geweldige line-up
+ Enorme replaywaarde
+ Sterke breiding online-gedeelte
+ Gunstig prijskaartje
Minpunten
- Zwakke verhaallijn
- Slechte lip-sync
Cijfer: 9,0
Titel |
Super Street Fighter IV
|
|
Platform |
Xbox 360, PlayStation 3
|
Ontwikkelaar |
Capcom
|
Uitgever |
Capcom |
Releasedatum |
30 april 2010
|