Een ongeëvenaarde Sony Walkman-collectie

Communityinterview met Timewa

Interview Tim

Tim Tiek, beter bekend als Timewa op Tweakers, heeft zover bekend een van de grootste private Sony Walkman-collecties ter wereld. Zijn liefde voor de draagbare muziekspelers van weleer stamt uit zijn kinderjaren, maar de collectie zelf is vrij recent tot stand gekomen. Desondanks is deze al bijna compleet. Er is slechts één heilige graal die hem tot dusver ontgaan is. In dit artikel neemt Timewa ons mee in zijn obsessie met de Walkman, de technologische ontwikkelingen van de iconische cassettespeler en het repareren van de immer degraderende rubberen aandrijfsnaren.

Tim Tiek

Nickname:
Timewa

Hobby's:
Auto's, reizen, elektronica, wandelen, fotografie, dieren, bordspellen

Leeftijd:
47

Op Tweakers sinds:
2005

Favoriete Tweakers-onderdelen:
Reviews, nieuwe technologie, Pricewatch

Studie:
​​​​Elektrotechniek

Beroep:
Ceo in hightechsector (momenteel van de start-up Brilliance)

Smartphone:
Samsung Galaxy S23 Ultra

Computer:
Onder andere een Dell XPS 15, ASUS ExpertBook B9, desktop met een Ryzen-processor

Gameconsole:
Alle, met de focus op retro

Domotica:
Weinig, vindt mijn vrouw niet fijn :-)

Je hebt een enorme collectie Walkmans; hoe is deze passie ooit begonnen?

"Als kind begon ik begin jaren tachtig met het uit elkaar halen van elektronische apparaten. Dat vonden mijn ouders inderdaad helemaal niet leuk, maar het demonteren en weer werkend krijgen van hardware vond ik fascinerend. Met de onderdelen die ik overhad ging ik versterkers bouwen. Zo begon ik autodidactisch met het leren van techniek. Ken je het elektronicatijdschrift Elektuur nog? Dat verslond ik thuis.

Toen ik een jaar of veertien was, ging ik in een elektronicawinkeltje werken. Ik repareerde daar bijvoorbeeld televisies. Dat waren vooral Philips-tv's overigens, want die van Sony gingen niet zo vaak kapot. Dat gaf me een enorme kick: apparaten die niet meer werken weer werkend krijgen. Op een gegeven moment spijbelde ik zelfs om drie of vier dagen in de week in die winkel te kunnen werken. Ik startte ook een eigen handeltje door kapotte apparaten zoals laptops te kopen en deze te repareren om door te verkopen.

In diezelfde periode kreeg ik mijn eerste Walkman: de WM-31. Die was oorspronkelijk van mijn vader. Daarna kreeg ik een WM-FX55. Tijdens mijn middelbareschooltijd had ik die altijd bij me. Ik moest toen een behoorlijk eind naar school fietsen en dan had ik die altijd op mijn hoofd. Dan draaide ik op de fiets cassettes met eigen mixen helemaal grijs. Ik luisterde naar Pink Floyd, Dire Straits, Queen, maar ook naar veel hiphop: Scarface, Geto Boys en de Beastie Boys. Dat wakkerde een passie aan; muziek staat in deze hobby dan ook op nummer één."

Dus het is vooral je liefde voor muziek als fundament voor je latere passie? Hoe kom je dan uiteindelijk bij het stichten van de collectie?

"Vroeger las ik al die prachtige Sony-reclameboekwerken. Die stonden vol met hardware die ik nooit zou kunnen krijgen, want dat was natuurlijk allemaal onbetaalbaar. Een jaar of zeven geleden was ik de zolder aan het opruimen en toen kwam ik wat oude Walkmans tegen. Toen dacht ik: "Al die prachtige gadgets die ik toen wilde hebben, kan ik nu wel krijgen!" Dan koop je het ene model en dan het volgende. Voordat je het weet heb je er een paar honderd; dat is natuurlijk behoorlijk uit de hand gelopen. Intussen heb ik zo'n beetje iedere Walkman die ik vroeger wilde hebben; de verzamelwoede is dan ook wel een beetje afgenomen.

Ik heb intussen een collectie van zevenhonderd tot achthonderd Walkmans. Wat ik hier uitgestald heb, zijn voornamelijk de metalen varianten, high-end exemplaren en Walkmans met een beetje bijzondere features. Van uitvoeringen die ik echt leuk vind of technisch heel interessant zijn, ben ik soms wat doorgeschoten en heb ik vaak diverse exemplaren."

Kun je ons meenemen door je collectie? Wat zijn bijvoorbeeld de bijzonderste exemplaren die je hebt?

"Het begon allemaal bij de Sony TPS-L2 uit 1979: de eerste Walkman. Van deze eerste variant heb ik er verschillende. De TPS-L2 kwam eerst uit in Japan. Op de eerste exemplaren stond alleen 'stereo', dus zonder de iconische merknaam. Intern hanteerde Sony al wel de naam 'Walkman', maar Sony-medeoprichter Akio Morita en zijn Japanse collega’s meenden dat dit voor de internationale release geen goede naam zou zijn.

Daarom werd de TPS-L2 in Europa en het Verenigd Koninkrijk als de Stowaway uitgebracht. In de Verenigde Staten heette het apparaat Soundabout. Buiten Japan stond er in eerste instantie ook alleen 'stereo' op het apparaat. Later werd het woord 'stereo' op de TPS-L2 vervangen door 'Sony' en kwam onder op het apparaat prominent de naam 'Walkman' te staan. De TPS-L2's vertellen het fascinerende verhaal van het begin van de Walkman-revolutie.

Sony WM-EX1HG. Bron: Walkman.Land

De WM-EX1HG Gold is waarschijnlijk het zeldzaamste exemplaar dat ik heb. Het is een 'gewone' WM-EX1, maar dan met een daadwerkelijk vergulde behuizing. Het is daarnaast het enige exemplaar met een Walkman-logo dat bestaat uit 'swingende voetjes'. Die werd bij de vijftiende verjaardag van de Sony Walkman geschonken aan belangrijke zakenpartners en andere betrokkenen; hij was dus nooit echt te koop. De waarde is wat de gek ervoor geeft. Ze komen eens in de zoveel jaar te koop en gaan dan voor vele duizenden euro’s. Ik heb vijf jaar op die kans gewacht.

Voor het tienjarige bestaan van de cassettespeler deed Sony iets vergelijkbaars. In 1989 kwam de zilveren WM-701S met luxe doos uit: een zilver geplateerde 701C, waarvan er slechts tweeduizend geproduceerd werden. Die heb ik ook.

De Solar Walkman is ook heel bijzonder. De WM-F107, zoals hij eigenlijk heet, heeft namelijk als enige een zonnepaneel: best bijzonder voor een apparaat dat in 1986 uitkwam. Deze Walkman behoort tot de Sports-serie en heeft net als alle andere modellen uit die reeks een plastic case die waterdicht is."

Is er ook nog een die je tot dusver ontgaan is?

"Ja, er is eigenlijk een model dat ik nog echt wil hebben en dat is de zeldzaamste Walkman die er is: de WM-701T. Dit is net als de zilveren WM-701S een limitededitionversie van de 701C. De T staat voor Tiffany. Dit model werd tevens voor de tiende verjaardag van de Walkman uitgebracht, maar in dit geval in samenwerking met de juwelier Tiffany & Co. Hiervan zijn er 250 gemaakt en deze worden praktisch nooit te koop aangeboden. Oorspronkelijk werden ze namelijk aan wereldberoemde artiesten onder het Sony-muzieklabel aangeboden. Michael Jackson had er bijvoorbeeld een. Deze is dus eigenlijk een soort 'unobtanium' en daarmee voor de verzamelaar de heilige graal."

Hoe kom je eigenlijk aan je collectie? Ik neem aan dat je een van de 250 Tiffany & Co-Walkmans niet op Marktplaats kunt vinden?

"Nee, bijzondere modellen zul je zelden op Marktplaats tegenkomen; daarvoor is deze hobby te veel een niche. Daar heb ik er zo'n honderd gekocht. Op eBay kun je ook regelmatig Walkmans vinden, ook bijzonderdere modellen. Het is immers een internationaal handelsplatform.

De meeste exemplaren komen echter uit Japan. Daar zijn er gewoon veel meer beschikbaar dan waar dan ook ter wereld, waaronder diverse technisch zeer interessante modellen die nooit in Europa of de VS uitgebracht zijn. Via veilingen worden er relatief veel leuke Walkmans aangeboden. In sommige gevallen moet dat overigens via brokers zoals ZenMarket die een commissie vragen, want bij sommige veilingen mag je eigenlijk alleen vanuit Japan zelf bieden en moet ik er via een omweg bij zien te komen. Om het belang van Japanse handelaars en veilingen te illustreren: de WM-504 is in Europa niet te krijgen en op ZenMarket worden er op dit moment al drie te koop aangeboden.

'Ik denk dat dit de enige gloednieuwe Sony D-Z555 ter wereld is.'Verder heb ik een unieke partij kunnen kopen van de nabestaanden van een bijzondere man. Ik wil niet te veel kwijt over zijn identiteit, maar het was een Nederlandse man met een goede baan. Hij kocht vanaf de jaren tachtig nieuwe elektronica en bewaarde die in de oorspronkelijke doos. Gedurende zijn leven schoot hij door in zijn verzamelwoede. Toen hij overleed bleek zijn hele huis letterlijk van de grond tot aan het plafond vol te staan met ongeopende dozen met elektronica. Iedere kamerdeur ging slechts een stukje open omdat de vertrekken helemaal vol stonden met dozen. Ik kwam in contact met de persoon die voor de nabestaanden deze spullen wilde verkopen, waaronder een heleboel Walkmans en wat andere unieke Sony-spullen. Zo bemachtigde ik bijvoorbeeld de Sony D-Z555, het absolute topmodel onder de Discmans, volledig nieuw en in de oorspronkelijke doos. Ik denk dat dit het enige gloednieuwe model ter wereld is."

Wat betaal je als verzamelaar dan zoal voor een Walkman?

"Er is niet echt een concrete waarde te bepalen voor de objecten; het is maar wat de gek ervoor over heeft. Gemiddeld zijn de toentertijd echt populaire plastic mainstreammodellen tegenwoordig tientjeswerk. Luxere metalen Walkmans kosten al snel enkele honderden euro's. Tenminste, als ze in werkende staat zijn: dat is erg belangrijk voor de bepaling van de prijs. De algehele staat van het apparaat en de eventuele aanwezigheid van de oorspronkelijke doos bepalen ook voor een deel wat het waard is.

In principe bied ik altijd een marktconforme prijs, maar ga ik niet meedoen aan biedoorlogen op gewilde modellen. Via Marktplaats wil ik bijvoorbeeld nog wel eens een privéberichtje sturen met een eerlijk bod en uitleg over mijn bedoelingen. Als mensen weten dat je een verzamelaar bent, dan weten ze dat hun Walkman goed terecht komt en dat er goed voor gezorgd wordt. Het is niet voor de handel of om door te verkopen, dat stelt ze gerust. Zo heb je al snel een gunfactor. Veel bijzondere modellen werden me op deze manier gegund."

Je hebt het over een werkende staat. Sommige van deze Walkmans zijn ruim veertig jaar oud, dan gaat er onvermijdelijk hier en daar wat stuk. Kun je ze dan weer opknappen?

"Bepaalde onderdelen van een Walkman gaan inderdaad op den duur gewoon stuk. De aandrijfsnaren van rubber vallen na decennia bijvoorbeeld gewoon uit elkaar. Ook de elektrolytische condensators, die onder meer gebruikt worden voor de spanningsstabilisatie in Walkmans, gaan soms stuk. Oude modellen kunnen daarnaast bepaalde plastic tandwielen hebben die na verloop van tijd krimpen. Dit kan ervoor zorgen dat de tandwielen barsten.'De rubberen aandrijfsnaren vallen na decennia gewoon uit elkaar.'

Ik sleutel graag aan Walkmans en in principe zijn de vermelde problemen prima op te lossen. Je kunt tegenwoordig weer heel goed reserveonderdelen krijgen; dat was ooit wel anders. Net als met lp's zie je dat cassettespelers met vlagen weer populair worden. Dan wordt de vraag hoger en komen er weer bedrijven die daarop inspelen, bijvoorbeeld met reserveonderdelen of door de Walkmans te flippen. Ik flip overigens geen modellen, maar vind het gewoon leuk om niet-werkende exemplaren weer aan de praat te krijgen.

Het verschilt wel erg per model hoe ingewikkeld een reparatie is en dus hoelang die duurt. Het vervangen van de rubberen snaren is meestal binnen een half uurtje gebeurd. Ook het smeren van de assen of het vervangen van een tandwiel is vrij gemakkelijk; dat kan genoeg zijn om een Walkman weer aan de praat te krijgen. Een exemplaar met batterijlekkage wordt moeilijker, bijvoorbeeld als daardoor de printplaat te veel beschadigd is. Over het algemeen geldt: hoe ouder en geavanceerder het model, hoe complexer de reparatie is en hoe langer dit duurt. Dat loopt op tot vele uren. Het is voor mij hoe dan ook een vorm van ontspanning om zo af en toe in de avond lekker wat Walkmans op te knappen."

Kun je wat meer vertellen over de mechanische ontwikkelingen van de Walkman? Wat maakt een exemplaar bijvoorbeeld geavanceerd?

"Tot aan de jaren negentig waren Sony en concurrenten bezig met het volproppen van cassettespelers met allerlei nieuwe extra functies. Denk aan toonregeling, extra knoppen en secundaire functies zoals een radio. Of wat dacht je van tiptoetsbediening, waarbij knoppen mechanisch ontkoppeld zijn van het loopwerk, een extra poort voor een afstandsbedieningsaansluiting en autoreverse om bandjes automatisch om te kunnen draaien. Al die functies vereisen extra onderdelen en verhogen de complexiteit van het apparaat. Zo'n vroege Walkman is dan ook extreem complex van binnen.

Neem de WM-7 uit 1982 als voorbeeld. Dit was de eerste Walkman met autoreverse en daarvoor gebruikte hij drie elektromotors. Wat mechanica betreft, wordt het vanwege de vele tandwielen en andere bewegende delen niet veel complexer dan dat. Maar Sony ontwikkelde functies en individuele onderdelen door. Elektromotoren werden bijvoorbeeld simpeler en verfijnder. Alles werd kleiner, lichter en goedkoper. Een mooi voorbeeld van vroege miniaturisatie is de extreem compacte WM-10 uit 1983, een Walkman die praktisch net zo klein is als de cassette zelf.

In de late jaren tachtig maakte de microprocessor ook enorme sprongen en werden compacte digitale systemen energiezuinig genoeg om op een batterij te draaien. In die periode zag je de verschuiving van mechatronica naar elektronica, wat die trend van compacte en lichtere modellen verder in de hand werkte."

Wat voor andere objecten verzamel je nog en zou je aan medetweakers willen laten zien?

"Niet alleen de spelers werden doorontwikkeld, ook de cassettes zelf. Ik heb in mijn collectie ook verschillende cassettes die soms nog meer waard zijn dan de Walkmans zelf. Sony bracht heel veel verschillende series van de audiomedia uit. Type I is de goedkoopste variant. Die zijn oké voor muziek en prima voor spraak. Voor Type I-cassettes wordt ijzeroxidepoeder op de plastic basislaag van de tape aangebracht, dat met een magnetisch veld gemanipuleerd kan worden en zo data kan opslaan. Type II zorgde voor een beter geluid. Meestal zijn dit varianten die chroompoeder gebruiken.

Er kwamen ook nog betere en dus duurdere cassettesoorten uit. Type III combineerde de ijzeroxide- en chroomdioxidelagen, maar sloeg commercieel niet aan. Sony Metal-cassettes, ofwel Type IV, gebruiken weer andere metaaldeeltjes voor een nog betere geluidskwaliteit. Dit is wat de echte liefhebbers graag gebruiken. Ter referentie, tegenwoordig kost een verpakte Metal-cassette wel tien keer zoveel als een Type I-bandje. Dan heb je ook nog de Super Metal Master-serie, misschien wel de beste cassette ooit gemaakt. Die kost zeker honderd keer zoveel als de Type I.

Verder heb ik meerdere Sony NT1- en NT2-modellen. Deze digitale recorders kwamen begin jaren negentig in zeer beperkte mate uit. Het bijzondere aan deze apparaten is de digitale cassette zoals de NT-120. Die is piepklein en bedoeld voor de bijbehorende recorders van Sony, al kwam dit nooit van de grond. Ze hebben hieraan een decennium gewerkt, maar deze 'tapes' van postzegelformaat kwamen te laat op de markt: in de tijd dat de MiniDisc en de eerste solidstatemuziekspelers al beschikbaar waren. De NT-serie is daardoor dus eigenlijk geflopt, maar ik vind ze technisch zeer interessant vanwege de roterende miniatuurkoppen; het zijn wondertjes der techniek.

Ook heb ik grote collecties MiniDisc-spelers, Discmans, heel veel audioapparatuur uit de toptijden van eind vorige eeuw, verzamelingen digitale camera’s vanaf de begintijd, vele spelcomputers en een minitelefoonmuseum. Eigenlijk verzamel ik dus verzamelingen."

Gebruik je iets van wat je vandaag hebt laten zien ook daadwerkelijk nog zelf?

'Wat sommige mensen met lp's hebben, dat heb ik met cassettes.'"Ik vind de cassette goed te vergelijken met de lp. Rationeel gezien slaat de lp nergens op: er is enorm veel vervorming van het geluid en de audiokwaliteit is lang niet zo goed als de nieuwste digitale audiospelers. Maar mensen vinden die vervorming mooi en wellicht geeft het ze vanwege nostalgie ook een prettig gevoel. Dat heb ik met cassettes. Daarbij zijn die oude audiodragers ook iets tastbaars. Ik vind het leuk om het te hebben en daadwerkelijk in mijn handen te kunnen houden. Het is lekker om de perfect ontwikkelde en gemaakte mechanica van een topmodel Walkman te voelen en ervaren.

Eens in de zoveel tijd beluister ik daarom nog een cassette, maar ik ben een audiofiel en luister daarom meestal digitale media of streams via Bowers & Wilkins 803-speakers of op een goede audio-installatie in de auto. Als ik op reis ben, gebruik ik gewoon mijn telefoon en goede koptelefoons als de Sony WH-1000XM5.

Overigens zijn recente Walkmans ook een aanrader als je goed geluid zoekt. De Sony NWZ-ZX1 is een digitale audiospeler met een uitstekende audiopoort: typisch een product voor audiofielen. In combinatie met lossless FLAC-audiobestanden en een Bowers & Wilkins P9 Signature-koptelefoon heb je uitstekende geluidskwaliteit, maar dan toch met een goede oude Walkman op zak."

Update, maandag: Oorspronkelijk stond in het artikel dat de WM-701S maar tweehonderd keer geproduceerd werd. Dit is feitelijk onjuist en moet tweeduizend zijn. Het artikel is hierop aangepast.

Reacties (164)

[Timewa]

Ten eerste hartelijk dank aan Yannick en de rest van de Tweakers crew voor het onder de aandacht brengen van de Walkman, ik ben vereerd dat dat via mijn collectie gedaan is en dat jullie er zo'n leuk artikel van hebben gemaakt - wordt gewaardeerd!

De Walkman is veel meer dan een sterk staaltje engineering en mechatronica miniaturisatie van de vorige eeuw: Het is het begin geweest van een persoonlijk apparaat dat je mee kon nemen, met je persoonlijke muziek en koptelefoon - iets dat we nu vanzelfsprekend vinden met onze smartphone, maar wat destijds absoluut een noviteit was en een enorme impact had.

Ik hoop dat dit artikel velen die de Walkman actief hebben meegemaakt zal inspireren en mooie herinneringen zal doen herleven. Misschien dat je zelfs wel je oude Walkman terugvindt, van een nieuwe snaar voorziet en de mixtapes gaat terugluisteren die je als kind zo zorgvuldig samenstelde.

En voor de jongere mensen die de Walkman niet hebben meegemaakt: Denk je eens in dat elektronica alleen iets was voor de huiskamer of op kantoor, duur en groot. En dat er opeens een revolutie ontstaat waarbij je je eigen apparaat kon hebben om je eigen muziek overal waar je maar ging te kunnen luisteren. Zo beschouwd zou je de Walkman kunnen zien als de voorloper van de smartphone: Een persoonlijk apparaat dat jij hebt gekozen en dat datgene doet wat jij wilt.

[Reactie gewijzigd door Timewa op 16 februari 2025 20:23]

[Ivan A. Andhyiswara]

Dank Tweakers en Tim. Dit vind ik een zeer inspirerend artikel, want het sluit best aan op mijn verzameldrift (500+ Nikon objecten, alles werkt nog, 1962-2023). Met nu 35 Walkmans (of is het Walkmen?), meeste compact cassette, maar ook MD, CD en DAT (van Sony en Aiwa), heb ik nog wel een weg te gaan. De techniek interesseert mij ook, zoals de piepkleine WM-(F)10 en 20 (leg daar de WM-1 naast waar 4 AA batterijen in moeten), DD-series, EX-6xx series, Aiwa HS-JX series (ik heb de 303 en 505 gehad, maar binnen 2-3 jaar stuk, afgebroken hoofdtelefoon aansluiting). Maar ook MD, de "lompe" MZ-1 vs de elegante MZ-R91 van een paar jaar later.

Audiofiel, snap ik wel, maar ben ik beslist niet. Dat heb ik eind jaren 80 tot eind jaren 90 wel geprobeerd, en ik hoor wel verschil, maar het gaat mij om de muziek. Ik hoor liever een matige opname van een liedje dat met passie is gespeeld (ik heb wat bootlegs), dan een perfecte studio opname van "opname muzikanten". Maar ja, dat is mijn gebrek.

Ik gebruik een van van cassette Walkmans zeker 2x/week (in de trein). Geeft mij rust vlak voordat ik naar werk ga. Even 2-3 bandjes uitzoeken die ik wil horen (en vers opgeladen AA's vinden). Ook rustig doorluisteren als er een minder leuk nummer wordt afgespeeld (ik heb geen draagbare spelers met "AMS", automatic music search). De meeste bandjes die ik heb zijn van tussen 1985 en 1992 (Sony HF, U(C)X(S), TDK (A)D, SA(X) Maxell XL-II) maar de oude BASF (Super)LH en Chromdioxid uit de late jaren 70 vind ik verrassend goed.

[jimh307]

G.E.W.E.L.D.I.G!

Zelf vroeger de nodige walkman's gehad en dit was dan ook vaak een verjaardagscadeau. Elk jaar weer een nieuwe walkman. Ik was er verzot op. Lekker op de fiets naar je pas opgenomen nummers van de top40 weer draaien.

Feiten:

>moest je onderweg van de fiets afstappen om het bandje om te draaien. Daar had ik iets op bedacht en zo maakte ik cassettebandjes 'langer'. Vaak kon je er nog 10 minuten aan band aan toevoegen. 120 min bandjes waren niet de oplossing want die waren door hun dunne lint heel kwetsbaar. Ik maakt dus van C90 dus C100-110 bandjes van. Je moest niet overdrijven want anders liep de spoel vast. Het was een kunst op zich.

>altijd reservebatterijen meenemen en dus ging ik naar oplaadbare penlights (NiCD 600 mAh)

>Mij niet uitlachen om het volgende: van mama mochten wij geen walkman luisteren op de fiets. Daar was ik het uiteraard niet mee eens en als ik wegfietste kwam ik langs mijn raam, dus legde ik de walkman klaar vóór het raam en kon hem zo meenemen. Dat ging 3x goed en toen voelde ik ineens een hand op mijn hand en werd ik betrapt. Ik kreeg geen straf, maar wel een pittig gesprek en werd afgesproken dat ik mijn oude walkman in de lerarenkamer op school mocht neerleggen zodat ik in de pauze kon luisteren. Wel moest die walkman op school blijven want thuis had ik er nóg een.


Gouden tijden en super dat dit even op Tweakers langs komt. Nu draai ik alles via mijn Edifier S3000pro speakers en dat is wel even andere koek. Wist ik veel dat de computer de basis van alles zou worden. Had ik ooit durven te dromen dat alles 'on demand' kon.

Als ik die modellen bekijk voel ik bijna dezelfde vreugde als mijn bezit. Weer datzelfde gevoel. Kan het niet goed omschrijven. De walkman heeft een prominente plaats in mijn muziekliefhebberij.

Geweldig artikel (weer een bookmark erbij) en we delen dezelfde hobby's alhoewel ik weer handig ben met batterijtjes

[Timewa]

Superleuk dat dit artikel je enthousiasme triggert! En dat het je blij maakt, dat is toch het grootste goed.

Mooie truc om zelf langere bandjes te maken, heb ik me nooit aan gewaagd. Ik kocht van het geld van mijn bijbaantjes op een gegeven moment steeds Metal bandjes van verschillende types, mijn meest dierbare opnames zoals Villa65 mixes staan op Sony Metal S-90 tapes. Ook kocht ik destijds wel eens een Metal Master in de keramische behuizing (er was ook nog een Super Metal Master, een van de beste tapes ooit). Het klinkt nog steeds subliem, beter dan je zou vermoeden a.d.h.v. de specificaties.

[SamFox]

en wat ik me afvraag... wanneer is de laatste walkman nog verkocht in de winkels?

[Falcon]

"The last Walkman to be sold in the United States was the WM-FX290W, around 2004"

https://hifihalloffame.co...%20for%20any%20technology.

[jimh307]

Metal tapes klinken inderdaad veel beter dan zijn goedkopere broertjes, maar als scholier had ik niet het geld om alles op metal tapes op te nemen Je had ook een speciaal cassettedeck nodig om metal tapes goed uit de verf te laten komen. De echt speciale cassettedecks lieten je tape klinken alsof het een cd was.

Een stapje verder was DAT. Omdat het digitaal opsloeg had je altijd cd-kwaliteit in huis en volgens mij bestonden die tapes ook uit een metal lint. Superieur aan analoge tapes? Hoeft niet. Analoog is vergevingsgezind als er wat stof op kwam en DAT tapes gingen dan kraken en/of hikken.

Waarom verlengde ik mijn bandjes? Het naar school fietsen was 50 minuten enkele reis en dan was een kant van 45 minuten net te kort. Ook met de bus naar school was 50 minuten (deur tot deur) en dan kwam dat precies goed uit.

Ik kan het me nu niet meer voorstellen. Ik fiets nog steeds regelmatig en dan zet ik geen muziek op mijn hoofd. Eindelijk begrijp ik mijn moeder omdat het toen niet mocht

[HijDieAllesWeet]

>altijd reservebatterijen meenemen en dus ging ik naar oplaadbare penlights (NiCD 600 mAh)

Ik weet nog dat met enige regelmaat m'n reservebatterijen een soort kortsluiting maakte met m'n sleutels. En je dan opeens gigantisch warme batterijen in je broekzak voelde.

[Ivan A. Andhyiswara]

Haha, dat herken ik! Daarom stopte ik 2 AA batterijen in het lege doosje van de cassette die in de Walkman zat. Als je de nokjes die in de spoelen staken, wegvijlde, kon je er zelfs 4 meenemen. Dat was wel in de tijd dat die afgeronde "slim-line" doosjes nog niet op de markt waren.

[rjmno1]

Als de batterijen op waren of bijna leeg dan spoelde ik de bandjes terug met een potlood en maar draaien met dat ding dat hij helemaal was teruggespoelt en daarna kon ik weer luisteren.

Ik had geen geld om nieuwe batterijen te kopen lol.
Die goede oude tijd.

[Reactie gewijzigd door rjmno1 op 18 februari 2025 01:42]

[jimh307]

Ja, dat deed ik ook Ze paste net in een cassettehoesje.

[Ivan A. Andhyiswara]

Wat een leuke anekdote!

Oh ja, school... Vanaf de 1e had ik dezelfde scheikunde en natuurkunde leraar. Beide hebben lessen gegeven over hoe zo'n cassette recorder werkte. Maar herkenbaar, de Walkmans moesten bij de docent worden ingeleverd aan het begin van de les. En tijdens proefwerken zat de scheikunde docent gewoon te luisteren wie welke muziek bij zich had. Zag je hem soms "headbangend" ons aankijken. Paar schoolvriendjes en ik waren dol op o.a. AC/DC, Black Sabbath, Metallica, Iron Maiden, Judas Priest etc.

Dat bandje omdraaien, dat herken ik. Had ik 50 kranten (bezorgde huis-aan-huis weekblad, de Dortenaar) op mijn arm en dan was het einde bandje. Grrr... Als mijn zusje haar auto-reverse Aiwa HS-G35 niet mee had, dan pikte ik die wel eens in. Ik deed 2 uur over mijn wijk, dus 2x C-60.

[Timewa]

Mooie reactie Ivan, dank. De MZ-2P en MZ-E10 liggen hier gebroedelijk naast elkaar: Dezelfde functionaliteit, een paar jaar verschil, en zo'n 20x kleiner qua volume. Zo snel ging de miniaturisatie toen. Het was ook een prachtig tijdperk waarin de semiconductor/ASIC ontwikkelingen alsook de mechatronische vooruitgang gigantische stappen maakten.

Wees blij dat je lekker van de muziek geniet zonder kieskeurig te zijn m.b.t. geluidskwaliteit, is eigenlijk een zegen. Ik geniet primair van de muziek en luister niet puur technisch, maar als het echt goed klinkt heeft dat voor mij wel meerwaarde.

De oudere bandjes zijn over het algemeen kwalitatief beter, daar valt heel veel over te vertellen maar zoek ook maar eens op de stereo2go website.

[Goofman]

Erg leuk en herkenbaar artikel om te lezen. Ik ben van dezelfde leeftijd als Tim en herken me deels terug in zijn verhaal over zijn jeugd. Ik was zelf geen techneut in de zin van het zelf open schroeven (ja zeker, niet gelijmd dus) en weer in elkaar zetten van electronica, maar ik was bovenmatig geïnteresseerd in electronica en met name in de geminimaliseerde vorm van walkmans. Ik vond het fascinerend hoe er zoveel techniek in zo'n klein doosje gepropt kon worden. Heb menig Sony catalogus letterlijk stuk bestudeerd en was regelmatig in de lokale en regionale (op het fietsje naar Waalwijk) electronica winkel te vinden om me daar te gaan vergapen aan al dat moois (alleen kijken met de ogen, jongeman).
Ik luisterde veel muziek tijdens het kranten bezorgen en op de fiets naar school en menig bijbaantje. Regelmatig bij mijn neef en oom (drive-in DJ en cafe eigenaar) om singles en cassette te lenen en deze thuis op te nemen. Dit dan vervolgens via de walkman op en vooral in de oren (zelfs losse Sony Fontopia oordopjes van meer dan 100 gulden gekocht ooit). Ik heb verschillende walkmans gehad, met de WM-DD33 en WM-EX1HG als meest begeerlijke exemplaren. Daarna ook nog discmans (niet echt mijn ding) en Minidisc walkmans (ook heel gaaf) gehad. Ik heb er heel wat uren aan bijbaantjes aan vergeven en wellicht ook meer dan nodig, maar ik blijf het fascinerend spul vinden.

[Timewa]

Leuk man, en heel herkenbaar! De WM-DD33 is nog steeds een topper evenals de WM-EX1HG, hopelijk heb je ze nog en heb je je bandjes ook bewaard.

Ik was zelf ook minder van de discmans, heb na het walkman tijdperk wel een MZ-R3 gekocht (heeel lang voor gespaard) die ik ook zeker 3 a 4 uur per dag gebruikte. Fantastisch apparaat.

[Goofman]

Haha, nee ik heb ze niet meer. Volgens mij heb ik die WM-DD33 verkocht aan een klasgenoot en heb ik van de opbrengst (met uiteraard daarbij nog wat extra opleg) die WM-EX1HG (verchroomde versie met goudkleurige schuif in een houten kistje) gekocht. En die ergens in de jaren 00 van zolder gehaald en voor veel te weinig verkocht.

Die MZ-R3 was ook mijn eerste MD walkman. Ding kostte destijds een vermogen maar ik heb er wel veel gebruik van gemaakt. Daarna overgestapt op een deck + kleiner model MD walkman, maar dat was eigenlijk al in de tijd van solid state MP3 spelers, dus echt veel heb er niet meer mee gedaan

[hatex]

Geweldige tijd , hoe moet je t noemen : werelden die nauwelijks nog bestaan , maar waar hier en daar toch noch een vuurtje brand ....... net als ouderwets roken : de klassieke tafelaansteker , de roterende asbak op poot , de sigarenknipper , de " gouden dupont" , menig gesprek is begonnen met : heeft u een sigaret voor mij , of mag ik u een vuurtje aanbieden.....

Dat lukte met de walkman wat minder maar er ware gekuksvogels met 2 koptelefoonuitgangen... als er naast je iemand door zijn philips walkaline batterijen heen was voor de dag en wat sip zat te kijken : wil je mee luisteren ?!? 😀

Bandjes , bandjes , mods en azimuth , ik werkte ooit bij electrorama in de vakantie , kon me daardoor de wat duurdere That's cassettes aanschaffen.... die met t driehoekje... heb ze nog , spelen die nog ?!?

Jazeker , gelukkig ben ik bezitter van het beste cassettedeck ooit : marantz sd-930
Bandjes na al die jaren nog helder en fris !
De nakamichi met zijn unieke auto reverse (die draait gewoon t hele bandje om) staat er nog voor de sier 😁

[Reactie gewijzigd door hatex op 17 februari 2025 10:59]

[Timewa]

For those who want to read more, or prefer English, check out this site as well with more background on some models from my collection:

https://stereo2go.com/for...imewarps-collection.9938/

The site also lists many other great collections. Check out Kent's collection, it's magnificent!

[Priyantha Bleeker]

Wat een tof artikel zeg
Ik ben speciaal even op zolder gaan zoeken, ik wist dat ik ooit een Walkman had gekocht als kind, ik vermoed dat het halverwege 1993 of begin 1994 was. Ik was toen een jaar of 7 of 8 en had al mijn spaargeld bij elkaar gelegd want ik wou persé een Walkman met een AM/FM radio en vooral ook met zo'n tof LCD schermpje.
Ik weet nog precies, de Walkman gekocht bij de V&D in Amsterdam praktisch om de hoek waar wij woonde, het werd de Sony Walkman WM-FX28, ik denk dat ik er toen iets van 150 gulden voor heb betaald of iets dergelijks.
En trots dat ik was maar ook onhandig, want op die eerste dag liet ik hem vallen en sindsdien werkte de << of juist de >> knop niet meer (ben even vergeten welke van de 2), maar ik durfde dat niet te vertellen aan mijn ouders. Voorderest heeft het ding het altijd prima gedaan, geen idee of die het nog doet, zou mij niets verbazen als de snaar vergaan is.

Maar erg leuk om zo herinneringen op te halen

[Ablaze]

Ik ben benieuwd of de cassette echt een goede comeback kan maken. Er komt langzaam wel weer een aanbod in cassettes, maar de cassettespelers die worden verkocht zijn erg slecht. Zo'n Sony uit de jaren 90 is zoveel beter, compacter, efficiënter en mooier vergeleken met wat men tegenwoordig produceert.

[Ivan A. Andhyiswara]

Dat is een goede vraag. Ik denk van niet omdat als het puntje bij paaltje komt, dat mensen toch voor gemak kiezen. Voor de prijs van een maandje op een streamingdienst, kan je misschien 5-7 gebruikte bandjes kopen met beschreven kaartjes en stickers.

De huidige nieuw (niet de new old stock) aangeboden bandjes, zijn niet geweldig maar ook niet slecht (zelf niet getest, maar wel voldoende op YT getest). Oude gebruikte van bekende merken, zijn meestal beter.

Wat betreft cassettedecks, probleem is dat Dolby Labs is gestopt in 2014 (als bedrijf in geheel) nadat Ray Dolby een jaar eerder overleed. Je kan geen nieuwe licensie meer krijgen. Nieuwe decks zullen daarom nooit het niveau van de eind jaren 80-mid jaren 90 decks kunnen halen die wel Dolby B, C, HX-Pro of zelfs S hebben. Er zijn wel losse processors (zoals de Sony NR-500), maar zeldzaam. Zelfs instap homedecks hebben (zeker vanaf mid-jaren 80) wel Dolby B en als niet-audiofiel, hoor ik dat verschil met/zonder zeker.

Wat ik wel zie is dat de hogere klasse (3-koppen) decks, voor behoorlijke bedragen (300+ voor minder bekende merken/"instap-3-kopper van bekende merken, 4k+ voor de fameuze Nakamichi Dragon) worden aangeboden. Er is best een vraag naar die 3-koppers, want ik zie ze op MP niet lang (enkele dagen) staan (nou ja, de Dragon is dacht ik nog niet verkocht).

Dus, ik denk dat het beperkt zal blijven tot een groep enthousiastelingen.

[Timewa]

Klopt, maar nog los van Dolby: Het is een illusie dat nieuwe apparaten in de buurt komen van de toppers van eind vorige eeuw. De R&D kosten en aantallen (toen een gigantische markt, nu een niche) maar ook de engineering liefde, oog voor detail en management stijl van destijds zorgen er voor dat er nieuw niets te koop is qua mechatronisch design dat enigszins in de buurt komt.

Ik heb ook een heleboel cassettedecks (w.o. veel Nakamichis maar ook b.v. de Sony KA6ES is een topdeckje), CD spelers etc. Het het loont m.i. altijd de moete om een topspeler van grofweg 1980-2000 te reviseren t.o.v. iets te kopen van de afgelopen jaren.

[hatex]

Als eens een sd930 ervaren ?
M.A.A.C. was echt een topuitvinding uit de keuken van philips...

[brama]

Ik vond zelf Dolby B (het meest) en C (in mindere mate) wel heel goed in ruisonderdrukking, maar het gaat ten koste van het hoog, wat ik zelf altijd jammer vond. Dus ik heb het nooit gebruikt. Vroeger sowieso niet, want net als de meeste mensen had ik goedkope rommel. Nu luister ik maar af en toe voor de lol, maar het kan me weinig bekoren.

Wel heb ik een korte tijd een Sony TC-KE500S deck gehad met Dolby S, en die kreeg het *wel* voor elkaar om zowel de ruis te onderdrukken als de hoge tonen goed te behouden. Helaas weer van de hand moeten doen, maar van de andere kant luister ik er toch nooit serieus naar en is het alleen maar voor de hobby, en dan voornamelijk net als de persoon in dit verhaal om het repareren.

Mooiste deck wat ik zelf heb is een Beocord 9000, die elk bandje afzonderlijk test om te zien hoe sterk het signaal erop gezet kan worden. Opnames op zelfs simpele bandjes klinken echt fantastisch!

[Timewa]

Ik was zelf ook niet zo'n fan van Dolby, had vroeger liever helderder geluid met wat ruis.

Later kwam ik er achter dat bij een echt goede opname met Dolby, en een echt goed weergaveapparaat, er wel degelijk meerwaarde in Dolby ruisonderdrukking zat.

Heb nu enkele Dolby S decks die wel echt heel veel uit een goede tape kunnen halen, maar bij mijn weten bestaan er geen Walkmans met Dolby S. Dolby B was vrij gebruikelijk, C zat alleen op duurdere modellen en S kwam pas aan het einde van het tape era.

[Ivan A. Andhyiswara]

Mooiste deck wat ik zelf heb is een Beocord 9000, die elk bandje afzonderlijk test om te zien hoe sterk het signaal erop gezet kan worden. Opnames op zelfs simpele bandjes klinken echt fantastisch!

Prachting apparaat inderdaad! Vindt er nu nog maar eens eentje die werkt (ik zag er 2 op Ebay, for parts only). Een vergelijkbaar systeem heb ik op mijn (vanaf 1989 in bezit) Kenwood X-92 deck (in midi-set M-92), auto-bias en auto-record level. CD wordt gescand nadat bias is aangepast en dan pas start de opname. En met Kenwood had ook een functie om uit te rekenen hoe een bandje zo vol mogelijk kon. Sommigen haten dat, maar voor bijvoorbeeld een "beste van 1989" maakte mij de volgorde niet zo uit. Vergeleken met de handmatig bias instellen op een Akai GX-75 Mk II die ik later had, was kwaliteitsverschil wel iets meetbaar met goede meetapparatuur. Wow en flutter van de Akai was natuurlijk beduidend beter dan van de Kenwood (dubbeldeck, dubbel autoreverse, 2 koppen).

[Ablaze]

Voor wat betreft Dolby zijn er wel vergelijkbare softwarematige oplossingen, zoals deze: http://www.anaxwaves.com/DDiCodec/
Je zult dan de audio eerst via de computer moeten laten lopen.

Zelf gebruik ik eigenlijk nooit Dolby omdat ik ruis niet erg vind. Ik vind het wel belangrijk dat het mechanische een lage wow en flutter heeft want dat hoor ik vrij goed. Maar helaas is dat bij nieuwe decks juist ook niet zo best.

[Reactie gewijzigd door Ablaze op 16 februari 2025 19:00]

[360Degreez]

Ik denk dat er niet echt een usecase is voor casettebandjes. Er worden weinig cassettes met albums verkocht dus moet je altijd zelf aan de slag met het opnemen van tapes vanuit een bron die altijd veel beter klinkt.

Als je dan kijkt naar geluidskwaliteit is de bandrecorder (Reel 2 Reel) wél met een comeback bezig. Met name omdat het een leuke fysieke bezigheid is, er meer muziek op kan, de geluidskwaliteit veel beter is en de machines vaak ook mooi genoeg zijn om in je huiskamer neer te zetten. Sterker nog, die machines worden zelfs nog nieuw gemaakt met naar goed gebruik een flinke nostalgietoelage ;-)

Verder een mooi artikel! Ik ben ook écht van de cassetegeneratie en heb zelfs de Sony WM-FX433 laatst nog gebruikt om een oude casette te digitaliseren.

[HijDieAllesWeet]

Ik denk dat er niet echt een usecase is voor casettebandjes. Er worden weinig cassettes met albums verkocht dus moet je altijd zelf aan de slag met het opnemen van tapes vanuit een bron die altijd veel beter klinkt.

Is dat niet altijd zo geweest? Ik had wel een walkman. Maar bijna alle bandjes waren gekopieerd als ik het me goed herinner.

[Ron79]

Volgens mij waren ze er wel.

Volgens mij hadden mijn ouders vroeger zo'n catalogus die op de mat viel. ECI ofzo heette die. Persoonlijk kan ik me weinig meer herinneren van cassettes die in winkels verkocht werden.
In de tijd van CD's kwam ik nog wel eens bij de freerecordshop, en misschien had die ook wel cassettes, maar die tijd kan ik me niet echt meer herinneren. Meestal ging zo'n bezoekje aan die winkel icm een bezoekje aan de Dynabyte in Groningen.

[Reactie gewijzigd door Ron79 op 17 februari 2025 09:23]

[brama]

Ik heb een tijdje in de VS gewoond, en daar hadden mensen vroeger veel meer originele albums dan wij hier. Dus daar kan je ze ook makkelijk vinden op ebay of facebook marketplace. Viel me wel op vergeleken met hier, want inderdaad iedereen die ik kende kopieerde er lustig op los. Pas toen de CD zijn intrede deed bij het grote publiek, werd er weer flink origineel gekocht. En daarvoor waren het de LP's. Dus de platenindustrie had het vast gedeelijk bij het goede einde toen ze bang waren dat niemand meer wat ging kopen toen cassettes zo populair waren

'Gelukkig' hebben ze de schade ruimschoots ingehaald met subscription services waar je elke maand weer betaalt voor je muziekcollectie.

[Timewa]

Er is geen rationele use case voor cassettebandjes, CDs, LPs, R2R decks etc... wel een enorme schare fans vanwege senitiment en de coole highlight van een prachtig tijdperk.

Zelf heb ik niet zo veel met R2R decks. Heb wel een paar goeie gehad maar het is niet echt mijn ding. Zo is er voor ieder wat wils.

[Groningerkoek]

Ik denk dat dat soort dingen relatief kleinschalig blijft. Mensen kiezen eerder voor snufjes en gemak dan voor kwaliteit tegenwoordig. Zoveel dingen zijn beter geworden, maar waar vroeger ik zelf en al mijn vrienden dikke stereo's in huis hadden zie je nu overal van de domme dingen als bijvoorbeeld JBL's all-in-one en dan beweren mensen ook nog dat het goed klinkt, terwijl die dingen slechter klinken dan een goedkope YOKO set mid jaren '80 bij de Kwantum. Ik vindt het verbazingwekkend hoe we qua beeld met de TV zulke enorme stappen vooruit hebben gezet. Ik was begin '80 helemaal blij met mijn 63 cm 12 kanaal Philips, nu een 75" Samsung 4K en de kwaliteit is zoveel beter dat het eigenlijk niet meer te vergelijken is (even los van dat de gemiddelde levensduur drastisch achteruit is gegaan), maar met geluid hebben is het gemiddeld genomen alleen maar achteruit gegaan. Hoeveel mensen hebben procentueel nu nog een prima stukje geluid in huis? En dat terwijl je voor een prikkie prachtig 2e hands sets via marktplaats of FB kunt kopen. Ik heb een paar jaar terug een Pioneer set die ik voor 3.800,- gulden ex speakers had gekocht in mid '80 voor 50,- Euro verkocht wegens emigratie.

[Ablaze]

Leest enigszins als een rant, maar klopt wel! Tegenwoordig heeft iedereen van die matig klinkende plastic all in ones, die bovendien ook nog duur in gebruik zijn omdat ze maar voor beperkt aantal jaar ondersteund worden. Een mooi setje houten speakers klinkt beter en kan makkelijk een paar decennia mee.

Ook is het frappant dat mensen worden bekritiseerd als ze over lossless audio beginnen, terwijl hoge resolutie video streams honderden keren meer data gebruiken. Meer dan veertig jaar na de introductie van de cd is er nog steeds niets dat net zo goed klinkt en gemeengoed is.

[Cid Highwind]

Ik denk dat dit misschien wel eens een direct gevolg zou kunnen zijn van de walkman en diens introductie van persoonlijke audio.

Hoeveel van ons hebben niet minstens één keer per jaar een nieuw setje doppen mogen kopen vanwege een kabelbreuk? Als scholier had ik geen dure / goede koptelefoon. Wel was ik helemaal om toen ik eenmaal over-ears had geprobeerd en zelf met m’n neus de feiten werd gedrukt dat er echt een gigantisch verschil was.

En degenen die nu leuke zuilen kunnen veroorloven, maar een soundbar hebben liggen, grote kans dat hun standaard iPhone doppen de benchmark zijn. Niet het systeem wat in de jaren ‘90 in de huiskamer stond.

[Timewa]

Klopt helemaal, nieuw is er niets te koop wat ook maar enigszins kwalitatief in de buurt komt van de spelers van de vorige eeuw. Geen probleem, er zijn nog zoveel cassettespelers te koop en de meeste zijn prima te reviseren.

[technopeuter]

Wat een gaaf artikel, gepassioneerd en kundig.
Vraag: hoe hou je de accu’s goed? Of bouw je die om naar lithium?
2: hoe groot is je muziek verzameling? ( aangezien je aangeeft dat het daarom gaat)

[Timewa]

Als het om accu's gaat spelen de meeste Walkmans of op AAs, of op Gumsticks - de platte batterijen die eerst uitkwamen als 1.2V 600mAh NiCd cellen, en later als 1.2V ~1200mAh NiMh.

De originele gumsticks zijn vrijwel altijd vergaan na decennia, maar ze zijn heel goed nieuw te krijgen. Er zijn verschillende aanbieders, ik koop zelf vaak batches van de groene OTB 1350mAh gumsticks, prima kwaliteit.

Sommige Aiwa's speelden op een 2V loodcel (Pb) en dat is moeilijker. Ook die originele accu's zijn vrijwel altijd vergaan, en alternatieven zijn lastiger te vinden. Er zijn wel specialisten die met miniatuur Li-ion pouches en DC/DC converters nieuw leven in oude Aiwa's kunnen blazen, maar verkrijgbaarheid is niet vanzelfsprekend.

Maar laat je dit niet afschrikken om voor een mooie Aiwa te gaan, want de meeste spelen gewoon op AA of AAA.

[Reactie gewijzigd door Timewa op 16 februari 2025 22:54]

[djwice]

Gaan er niet gewoon twee AA batterijen in?

[MPIU8686]

Niet in allemaal de walkmans .. soms heb je types met dunne "gumstick" batterijen.

Check onderaan deze pagina :
https://walkman.land/battery

[memphis]

Dit soort platte NiMh cellen zijn ook gewoon nog steeds verkrijgbaar. https://www.conrad.nl/nl/...-2-v-770-mah-1490423.html

[no_way_today]

Kijk! Ik heb zo’n walkman waar deze in moet en niet meer werkte. Gelijk besteld.

[pOZOR jED]

In de plattere modellen die ik in de jaren '90 had waren dit accu's. platte staafjes. Was een mooi systeem om eerlijk te zijn

[Reactie gewijzigd door pOZOR jED op 16 februari 2025 09:23]

[Timewa]

De gumstick accu's: Nieuw nog goed verkrijgbaar als 1.2V 1350mAh NiMH cel, zie hierboven.

[pOZOR jED]

Ja joh? Zijn die nog te koop?
Denk dat ik het apparaat alleen al lang geleden heb weggegooid, achteraf zonde natuurijk, maar dat is achteraf.

[Botmeister]

Leuk wat een nostalgische zondagochtend! Moest even zoeken, maar ik had dus de Sony WM-EX510. En deze gebruikte 1 batterij.

[Piemol]

Ja een accu in zo'n nieuw in de doos walkman?
Hebben die modellen een accu, en zo ja, haal je die er dan toch uit ook al is de staat 'nieuw in doos'?

[MPIU8686]

De laatste die ik nog aangekocht heb gehad in 1999 of 2000 .. weet niet meer wanneer juist ..
en nog steeds ergens liggen heb is de Panasonic RQ-SX41 ..
Was ook met tiptoetsen en met fastforward en trackselectie, goede geluidskwaliteit.
Deze was nog perfect werkend toen ik over ben gegaan naar een discman, heb beiden toen afwisselend gebruikt tot uiteindelijk de MP-3 speler op het toneel verscheen ..

In 2015 heb ik deze nog even teruggevonden bij het opruimen, de batterij geladen en werkte nog steeds.
Was ook al met een dun type van batterij toen, die je in een aparte batterijlader moest opladen.
Je kon er ook zo'n dingetje aan vastschroeven voor een enkele AA batterij, maar dit was vrij nutteloos ..

Na even op te zoeken, deze dus

https://walkman.land/panasonic/rq-sx41

[Timewa]

Leuk, ik heb ook veel Panasonics want zij hebben ook echt heel wat pareltjes voortgebracht. Uiteraard heb ik de SX41 ook en het is een leuk model. Fijn dat hij nog werkt, want de Panasonics zijn wel wat omslachtiger om te repareren - om de snaar te vervangen moet je behoorlijk wat lossolderen, en er zijn een paar andere hardnekkige problemen die een Panasonic vaak lastiger maken om te repareren dan een gemiddelde Sony, Aiwa, Toshiba, Sharp... etc

[MPIU8686]

Nu maak je me wel benieuwd wat een Panasonic zo veel omslachtiger maakt dan een SONY.

SONY's heb ik trouwens ook gehad, daar kon die Panansonic wel 3 keer in. Werkten gewoon met 2 AA batterijen. Maar ja, je verbeterd jezelf natuurlijk altijd voor onderweg en onderweg ben ik trouwens nog steeds. In vroegere tijden naar school met de bus en ondertussen is dit werk geworden met bus-tram-bus. Dus de muziek onderweg op walkman, discman, mp-3 speler en uiteindelijk smartphone blijft een onderdeel van ons dagdagelijkse leven. En nostalgie is dan ook diezelfde track van toen op de dag van vandaag opnieuw afspelen ..

Mooi trouwens dat je ook de Bowers & Wilkins P9 Signature hoofdtelefoon vermeld, deze heb ik ook in gebruik. En voor thuis de Bang & Olufsen Beoplay H8

[Timewa]

Bij 80% van de Sony walkmans kun je door 4 a 5 schroefjes los te halen de behuizing openen en de snaar redelijk straightforward vervangen. Geldt niet voor alle modellen maar wel voor veel.


Bij de meeste Panasonic modellen kun je de behuizing ook openen met 4 a 5 schroefjes, maar vervolgens de snaar alleen vervangen als je de PCB demonteert. En dat betekent: DC motor lossolderen, batterijaansluiting, elektromagneet van logic control en zo nog wat zaken allemaal lossolderen. Pas dan kun je de snaar vervangen, en meestal is er meer werk dan alleen de snaar. Alles terugbouwen, PCB weer vastsolderen en testen. Niet goed? B.v. teveel wow&flutter? Weer alles van voren af aan.

De ervaring leert gewoon dat Panasonic gemiddeld gezien veel omslachtiger is om te fixen.

[Reactie gewijzigd door Timewa op 17 februari 2025 01:42]

[HijDieAllesWeet]

Ik heb ergens nog wel een Yppy sony walkman. Zijn die een beetje te repareren? Was wel redelijk ingepakt. De buitenkant is van zwarte stof en er zitten een soort ijzeren haken op.

[Timewa]

Leuk dat HijDieAllesWeet toch nog een vraag stelt

De Yppy serie was een bijzondere collectie qua design. Technisch vrij basic loopwerkjes en goed te repareren, waarschijnlijk alleen een nieuwe snaar. Maar afhankelijk van welke versie je hebt kan het nog wel tricky zijn met de stoffen afwerking e.d.

Hier lees je meer over de Yppy, een serie die ik zelf overigens niet compleet heb. Ze zijn maar kort geleverd op weinig plekken:
https://walkman.land/series/12

[HijDieAllesWeet]

Ja wat geinig. Deze had ik https://walkman.land/sony/yp-ew11 Maakte er best de blits mee op school. Die enorme haken deden verder niks, denk dat ze niet eens open konden. Sluiting was met klittenband. Ik ga eens kijken of ik hem nog terug kan vinden.

[Reactie gewijzigd door HijDieAllesWeet op 18 februari 2025 06:41]

[Timewa]

De Yppy modellen hadden een behoorlijk extravagant design, en ondanks het feit dat het technisch gezien geen bijzondere apparaten waren zijn ze wel echt collectables. Met best wat waarde. Dus loont het terugvinden en repareren wel de moeite. Succes!

[HijDieAllesWeet]

Wat een bizarre prijzen als ik ebay mag geloven! Was dacht ik ook helemaal geen duur ding. Ik had hem van de V&D. Daar had je altijd vlak voor het begin van het schooljaar een hele afdeling met hippe agenda's en andere school spullen. Ik denk dat ik hem daar vandaan heb.

Maar doe hem mooi niet weg. Ik had een MD walkman die ik jaren terug weg heb gegooid MZ-N710. Hij was ook al kapot. Maar nog regelmatig spijt van.

Ik lees trouwens dat sommige walkmans naast FM/AM ook ''TV'' ontvangen. Is dat dan gewoon televisie maar dan enkel het geluid? Dat is best een rare functie.

[Timewa]

Wat een bizarre prijzen als ik ebay mag geloven! Was dacht ik ook helemaal geen duur ding.....

Ik lees trouwens dat sommige walkmans naast FM/AM ook ''TV'' ontvangen. Is dat dan gewoon televisie maar dan enkel het geluid? Dat is best een rare functie.

Ebay prijzen zijn meestal behoorlijk overdreven, het is niet de beste plek om te kopen. Het is m.n. een plek om de echt heel bijzondere exemplaren internationaal te vinden.

De TV functie zie je vaak op Japanse modellen met een radio. Naast de (afwijkende bandbreedte) FM en middengolf hebben die een extra band waarmee je naar de audio van de televisiekanalen kon luisteren. Van veel modellen met radio was er een Europese versie en een afwijkende Japanse versie met "TV functie". In de latere jaren vannde digitale radios kwamen de "world tuners" die wereldwijd alles konden coveren.

[MPIU8686]

Prachtige uiteenzetting ..

Aangezien je in het artikel aangaf dat na verloop van tijd sommige walkmans niet meer werken door het krimpen van de tandwielen en als gevolg daarvan dat deze barsten of de snaarrubbers die het begeven. Is dit wel een issue voor een walkman die ondertussen 26 jaar oud wordt en natuurlijk dan net ook nog eens een Panasonic is die moeilijk te reparen valt ..

Ik weet niet meer dat de Panasonic RQ-SX41 bij release toen net vooruitstrevend was of niet .. ?
Of dat andere merken op hetzelfde moment soortgelijke modellen hebben uitgebracht. Maar het was klein, handig, zag er fantastisch uit en kwam ook gewoon "Cool" over op school .. .. want dat telde toen ook mee natuurlijk

Weet wel dat wat jaren later Panasonic met GSM's op de markt kwam die hun tijd wel wat jaren vooruit waren tgv andere merken, en zeker gezien de prijs waarvoor ze deze aanboden. De VS3 is hier een mooi voorbeeld van. Die heb ik trouwens ook nog steeds .. .. maar daarvan is de batterij onbruikbaar geworden, staat volledig bol.

Bedankt voor dit nostalgische interview @Timewa @YannickSpinner ..

[YannickSpinner]

Jij bedankt voor de leuke reactie!

[Palomar]

Leuk nostalgisch nieuwsbericht Volgens mij heb ik die gelinkte TPS-L2 ook gehad. Ooit als klein kind gekregen en voornamelijk gespeeld met die microfoonfunctie (dat oranje knopje), zodat je met koptelefoon op toch met iemand kon praten Ook speakertjes op aangesloten zodat ik een soort omroepinstallatie had...
Volgens mij had ie zelfs schuifjes voor onafhankelijke links/rechts volumeregeling. Best wel overengineered voor een eerste walkman

Later diverse andere gehad en als laatste een compacte Sony met megabass, autoreverse, tiptoetsen, FM radio en afstandsbediening in het snoer. Best indrukwekkende stukjes techniek met al die bewegende onderdelen en toch zo compact mogelijk
Parallel daaraan ook nog een tijdje een Sony discman gehad, maar eigenlijk nooit gebruikt, omdat dat toch te lomp was om mee te nemen en cassettebandjes toen ook wat makkelijker te kopiëren waren dan cd's vond die discman laatst nog in een oude doos. Nog helemaal smetteloos. Zou dat nog iets waard zijn?

[Reactie gewijzigd door Palomar op 16 februari 2025 08:17]

[Timewa]

Leuk dat je echt een TPS-L2 hebt gebruikt. Met dubbele koptelefoonaansluiting en "hotline", zo heette die oranje knop. Het was een veiligheidsfeature, en een soort "cover your ass" voor Sony, omdat het natuurlijk de eerste keer was dat een portable apparaat werd gepromoot, en nog heel onduidelijk was wat dat betekende voor verkeersveiligheid e.d.

Door de "Hot Line" in te drukken werd de tape gemute, en werd de ingebouwde electretmicrofoon geactiveerd zodat je je omgeving hoorde. Of met elkaar kon praten als je samen luisterde. Zo legde Sony de verantwoordelijkheid bij de gebruiker. Vergeet ook niet dat de TPS-L2 voortborduurde op de eerdere mono dictafoon recorders (TCM-100) die ook al de microfoon hadden dus het was ook een soort artifact.

Bijna alle Sony klonen in 1980 en 1981 hadden de Hotline knop ook, soms met andere benaming. In de WM-3, in feite een gerebadgde TPS-L2, zat ook een Hotline maar dan eentje die je permanent in kon schakelen. Volgens mij was dat het laatste model met zo'n functie: Daarna bleek het een nauwelijks gebruikte functie en vervielen knop en microfoon. De dubbele koptelefoonaansluiting bleef nog wel bij veel modellen zodat je nog wel samen kon luisteren in de beginjaren, die verviel na een paar jaar.

Je noemt de dubbele volumeschuifknoppen van de TPS-L2. Dat was niet zozeer een luxefeature, er was eenvoudigweg nog geen miniatuur stereo potmeter beschikbaar. Dus besloot men om 2 mono schuifpotmeters te gebruiken, eigenlijk onpraktisch maar de enige optie. Vanaf de WM-2 waren er voldoende stereo draaipotmeters beschikbaar en verdwenen de grote mono schuifpotmeters.

Je vroeg om de waarde van een discman. Dat is totaal afhankelijk van het model. De latere mainstream plastic modellen zijn weinig waard, maximaal een paar tientjes. Een gewild model zoals de D-Z555 of de grappige D-88 (bedoeld voor 8cm CDs, speelt ook gewone 12cm CDs maar die steken dan uit) kunnen makkelijk een paar honderd euro tot ruim duizend euro opleveren indien werkend. Met doos in nieuwstaat nog meer.

[Reactie gewijzigd door Timewa op 17 februari 2025 01:10]

[HijDieAllesWeet]

Die hotline functie klinkt precies als wat nu pass through of ambient mode heet bij oordopjes.

[Timewa]

Klopt, had ik me niet gerealiseerd maar die functie is inderdaad recent teruggekomen bij de earbuds.