Prachtige wereld verdient betere content

Avatar: Frontiers of Pandora Review

Grotendeels los van de films

Avatar: Frontiers of Pandora

Avatar: Frontiers of Pandora is een prachtige game, in de meest letterlijke zin van het woord. Helaas heeft de gameplay moeite om het hoge niveau van de graphics te evenaren. Er zijn zeker gedenkwaardige pieken, maar daaromheen zit ook veel content die minder indrukwekkend is en na verloop van tijd wat repetitief begint aan te voelen. Toch heeft de game voldoende in huis om gamers tientallen uren geboeid te houden, al was het maar omdat de spelwereld het waard is om in zijn volledigheid ontdekt te worden.

Pluspunten

• Pandora is schitterend
• Audio verhoogt sfeer
• Vliegen op je Ikran is fantastisch
• Gevechten zorgen voor spektakel

Minpunten

• Vechten wordt na een tijdje repetitief
• Geforceerd sneaken
• Prestatie-issues op consoles

Getest

Avatar: Frontiers of Pandora, Xbox series S|X

Prijs bij publicatie: € 54,99

Vanaf € 21,95

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (7)

Sinds James Camerons Avatar in 2009 in de bioscoop verscheen, is de franchise een begrip. Het vervolg op die film liet ‘even’ op zich wachten, maar dat maakte eigenlijk niet uit. Avatar: The Way of Water bewees vorig jaar dat Avatar zich tot de grotere filmfranchises van nu mag rekenen. Een derde (2025) en vierde (2029) film staan inmiddels al op de kalender. In het kielzog van de eerste film verscheen ook al een eerste Avatar-game. Die game had zijn aardige momenten, maar bleek tegelijk niet al te memorabel. De vraag is dan ook of deze tweede game een beter lot beschoren is.

Eigen pad

Dit spel doet in elk geval al meteen iets heel anders dan de vorige Avatar-game. Die volgde vooral de verhaallijn van de film, zoals veel games op basis van filmfranchises deden. Inmiddels leven we in een andere tijd. Diverse studio’s hebben al laten zien hoe je goede games maakt op basis van film- en andere franchises, en een ding lijkt alvast helder; een eigen verhaal vertellen is altijd beter dan een verhaal van een film op een net andere manier navertellen. Ubisoft heeft deze nieuwe Avatar-game dan ook een eigen verhaal gegeven. De game refereert zeker aan gebeurtenissen uit de films, maar laat de speler daarnaast een eigen pad bewandelen. Er gaan overigens wel geruchten dat de game elementen bevat die terugkomen in de derde film, maar dat is uiteraard afwachten.

Avatar: Frontiers of Pandora begint in het verleden, ruim voor de Battle of the Hallelujah Mountains. Dat gevecht draaide om de aanval van de mensen, ofwel de Resources Development Administration, op de heilige Tree of Souls. Tijdens dat gevecht werd de RDA verslagen door de strijders van de Na’Vi, de oorspronkelijke bewoners van de planeet Pandora. Dat verhaal kun je uiteraard kennen uit de eerste film.

De game laat zien hoe een groepje Na’Vi van de Satentu-stam door de RDA werd opgevoed en opgeleid als bondgenoten voor de RDA. Dat dit niet berust op een harmonieuze samenwerking, wordt al snel duidelijk als RDA-aanvoerder Mercer een van de brutalere Na’Vi-kids neerschiet, om een voorbeeld te stellen. Wanneer de RDA de Battle of the Hallelujah Mountains echter verliest en zich terugtrekt van Pandora, stopt het opleidingsprogramma. Mercer beveelt zijn soldaten de kinderen te vermoorden, maar Alma, een mens die net als Jake Sully haar bewustzijn meestal in haar Na’Vi-avatar heeft zitten, redt ze. Ze leidt de kinderen naar een ruimte waar ze in containers in cryosleep worden gebracht. Als de RDA zestien jaar later terugkeert op Pandora, is het opnieuw Alma die hen redt. Alma blijkt inmiddels onderdeel te zijn geworden van een kleine alliantie van mensen en Na’Vi die zich verzetten tegen de teruggekeerde RDA.

De speler, die in het spel steevast wordt aangesproken als The Sarentu, leert dat hij of zij onderdeel is van een oude stam die vooral bekendstond als verhalenvertellers. De Sarantu waren min of meer de geschiedschrijvers van de Na’Vi. Vanuit die achtergrond is The Sarentu dan ook de aangewezen persoon om ervoor te zorgen dat de verschillende Na’Vi-stammen in de buurt zich verenigen tegen de RDA. Alleen dan hebben de Na’Vi kans om een eventuele strijd te winnen en Pandora te redden van de ondergang. Want dat de RDA niet het beste voorheeft met de planeet, wordt al snel duidelijk.

Pandora bevrijden van de RDA

In de korte openingsfase kijk je aanvankelijk vooral veel toe, voordat het verhaal in het heden terechtkomt en je moet ontsnappen uit de RDA-basis waar de Sarentu-kids al die tijd hebben geslapen. Daarna word je al snel wat vrijer gelaten om Pandora te gaan ontdekken. Natuurlijk houdt de game in eerste instantie je handje nog een beetje vast. Je leert hoe je je voortbeweegt en hoe je gevechten aangaat met patrouillerende RDA-soldaten, die vaak voorzien zijn van de mechs die je ook kent uit de films. Daarnaast leer je welke planten je kunnen voorzien van 'healing pods' en hoe je je energie op peil houdt. Energie is nodig om je levensbalk weer aan te kunnen vullen als je gewond raakt en om ervoor te zorgen dat je voldoende energie hebt, moet je eten. Je verzamelt ingrediënten en kunt die bij het koken samenvoegen om nieuwe recepten te ontdekken. De betere recepten vullen niet alleen je energie aan, maar geven ook nog eens allerlei handige 'buffs'.

Groot en sterk lichaam

Dat is in de eerste uren van de game nog niet zo van belang. Sterker nog, we hebben ook later in de game eigenlijk maar weinig aandacht besteed aan het verkrijgen van bruikbare buffs. De andere aspecten van de gameplay zijn dan ook belangrijker. Soepel voortbewegen is een must en dat zit gelukkig in Frontiers of Pandora wel snor. Vergeet niet: Na’Vi zijn een stuk groter dan mensen. Een rennende Na’Vi ontwikkelt meer snelheid en kan hoger en verder springen dan een mens zou kunnen. De game slaagt erin de speler het gevoel te geven dat je inderdaad in zo’n machtig lichaam geplaatst bent. Binnen de kortste keren ren je door het junglelandschap, spring je over gigantische wortels en beklim je rotswanden alsof het niets is. Dit voelt allemaal lekker soepel aan en lijkt een beetje op hoe Mirror’s Edge zijn parkoursysteem aanpakte.

Het rennen, springen, klimmen en sluipen wordt natuurlijk gecombineerd met de nodige gevechtshandelingen. Je begint de game met slechts een simpele boog, maar al snel krijg je ook een ander type boog, een machinegeweer en een shotgun. Zelf vond ik de Hunter Bow het fijnst, door zijn relatief hoge schade en grote range, maar afhankelijk van de situatie heeft elk van de wapens zijn voor- en nadelen. Die kun je trouwens beïnvloeden door skills vrij te spelen via een skilltree. The Sarentu kan zich verbeteren als jager, vechter, maker, overlever en rijder, waarbij elk van die categorieën een serie specifieke vaardigheden heeft die bonussen opleveren voor de gameplay.

Hoe meer van die vaardigheden je hebt en hoe beter de wapens en spullen zijn die je hebt, hoe hoger je combatlevel is. Elke missie in je logboek is voorzien van een niveau, waardoor je in een oogopslag kunt zien of je die missie al kunt aangaan. Of niet, het gebeurt namelijk weleens dat je content tegenkomt die je beter pas te lijf kunt gaan als je Na’Vi wat verder ontwikkeld is. Dit systeem komt niet helemaal lekker uit de verf. Zeker als je de meest voor de hand liggende skills hebt vrijgespeeld, is het niet heel duidelijk hoe je je combatlevel snel omhoog krijgt. De truc is dan om nieuwe spullen te kopen, te maken of te vinden, maar dat lukte ons niet altijd snel genoeg. Dat kan frustrerend zijn, want Avatar: Frontiers of Pandora is op momenten best een lastige game. Als je door meer RDA-mechs wordt aangevallen, merk je dat de Na’Vi best kwetsbaar zijn. Onze tip: verlaag de moeilijkheidsgraad. Deze game is niet per se leuker als je de hoogste moeilijkheidsgraad pakt en kiezen voor een iets lager niveau, vermindert de noodzaak om ervoor te zorgen dat je de best mogelijke spullen hebt. De zoektocht naar betere spullen en wapens begon ons te vervelen, dus dat onderdeel minder belangrijk maken klinkt als een goed idee.

Geforceerd sneaken

Hoe moeilijk de game is, hangt ook af van je speelstijl. De game probeert gamers duidelijk naar de kant van sneaken te duwen. Als je bijvoorbeeld een RDA-basis probeert uit te schakelen, moet je meestal drie of vier handelingen verrichten in die basis om succesvol te zijn. Doe je dat ongezien, dan beloont de game je met meer loot dan wanneer je de basis verovert na een open gevecht. Dat maakt dus dat er een duidelijke ‘beste optie’ is. Dat is jammer, want hoewel in een open gevecht terechtkomen de game moeilijker maakt, leidt het ook tot spektakel. In de films wordt af en toe ook stevig gevochten, dus je kunt zeker verdedigen dat open gevechten horen bij Avatar. Dat de game stealth zo duidelijk boven gevechten prefereert, voelt op die manier dus een beetje geforceerd aan.

Nu is dat ook niet meteen het einde van de wereld, want sluipend een RDA-basis binnendringen en strategisch soldaten uitschakelen met je boog, is best cool. De mechs hebben ook zwakke plekken en zo kun je ook die met één welgemikte pijl onschadelijk maken. De ontploffing die daarop volgt, zal echter wat aandacht trekken en mochten soldaten ergens een lijk vinden, dan is de kans dat er alarm wordt geslagen ook groot. Daadwerkelijk onopgemerkt blijven is dus best lastig, maar het is zeker een poging waard.

Het overnemen van RDA-voorzieningen doe je trouwens in een poging om Pandora te genezen van de ziekte die de aanwezigheid van de mensen vormt voor de planeet. Op veel plekken in de spelwereld zijn vervuilende fabrieken gebouwd die olie en andere grondstoffen uit Pandora hebben gehaald. Nee, wie dacht dat de mensheid zijn lesje wel geleerd zou hebben na één planeet te hebben verwoest, komt in Avatar helaas bedrogen uit. Gelukkig slaag je er al snel in om grote delen van de wereld te ontdoen van de aanwezigheid van de fabrieken. Dat gaat gepaard met het terug in bloei komen van de natuur om die fabrieken heen. Dat is leuk om te zien en geeft een gevoel van voldoening. Wel is het wat gek dat de basis die je zojuist hebt overgenomen van de RDA, als je dan even weggaat en een paar minuten later terugkomt, al helemaal overgenomen is door de natuur en al jaren buiten gebruik lijkt. Niet erg verder, maar wel een tikje vreemd.

Het uitschakelen van de RDA-faciliteiten is slechts een van de dingen waar je je op en boven het oppervlak van Pandora mee bezig kunt houden. In de diverse nederzettingen van de Na’Vi kom je allerlei personages tegen die je vragen te helpen met allerhande zaken. Deze missies zorgen ervoor dat je relatie met die stam verbetert. Dat is belangrijk, want je ruilt feitelijk stukjes van je reputatie voor spullen als je handelt met leden van die stam. Een nieuwe, sterkere boog kost je dan bijvoorbeeld een bepaalde hoeveelheid krediet, die je weer kunt aanvullen door missies te doen of door RDA-soldaten uit te schakelen.

Repetitief

Wat daarbij na verloop van tijd echter wel begint op te vallen, is dat wat je doet, best repetitief wordt. Elk RDA-complex voelt na een tijdje hetzelfde aan en de manier waarop je de soldaten die zo’n complex bewaken uitschakelt, is ook steeds hetzelfde. Natuurlijk wordt de tegenstand na verloop van tijd wel wat groter, maar dat verandert weinig aan de gameplay. Het stelselmatig opruimen van alle RDA-faciliteiten begon zo meer en meer als een onprettig taakje aan te voelen.

Vliegen op een Ikran

Daar staat gelukkig tegenover dat Pandora verkennen wél erg leuk is, heel erg leuk zelfs. Dat komt vooral door de prachtige vormgeving van de wereld. Zelden zag je een fictieve spelwereld die er mooier uitzag dan wat Frontiers of Pandora je voorschotelt. De spelwereld kenmerkt zich ook door fikse hoogteverschillen. Zeker als je je eigen Ikran mag bestijgen en dus vrij rond kunt vliegen, laat de game adembenemende dingen zien. Meermaals hielden we even halt om van een mooi uitzicht te genieten. Daar komt bij dat de wereld behoorlijk divers is. De spelwereld is verdeeld in verschillende zones en die hebben allemaal een eigen karakter, eigen flora en fauna, en natuurlijk eigen avonturen. Dit alles samen is heel belangrijk, want dit weet het gevoel van repetitie goed te doorbreken en maakt dat je toch blijft doorspelen.

Schitterende spelwereld pusht consoles flink

De gameplay heeft zijn goede en mindere kanten, maar op de graphics van Avatar: Frontiers of Pandora valt weinig af te dingen. De game, die gebruikmaakt van Ubisofts eigen Snowdrop-engine, ziet er prachtig uit. Dat begint, zoals gezegd, met de spelwereld zelf. Pandora is een fictieve wereld, dus de dieren en planten die je ziet, zijn niet gebonden aan realisme. Dat levert een lekker divers en kleurrijk geheel op en vooral ook een heel dichtbegroeid geheel. Het eerste gebied waarin je speelt, is Pandora’s versie van een regenwoud en zelden zagen we een overtuigender woud dan in deze game.

Dag, nacht en veranderend weer

In de eerste plaats scoort de omgeving al met het kleurgebruik en de diversiteit van de getoonde planten en bomen, maar ook het licht en de weerseffecten spreken een woordje mee. Het is heel cool om te zien hoe een omgeving er helemaal anders uit kan zien op een grijs, regenachtig moment of ergens midden in de nacht, dan overdag bij vol zonlicht. Dag en nacht en het weer verandert dynamisch, al kun je er ook voor kiezen om bij een kampvuur te gaan zitten. Op dat moment verander je van dag naar nacht of omgekeerd. Dat is soms nodig, want sommige vruchten kun je het best ‘s nachts oogsten of bijvoorbeeld als het regent. Je krijgt dan ingrediënten van een hogere kwaliteit en dat leidt tot effectievere gerechten, die betere bonussen bieden.

Het regenwoud is slechts een van de omgevingstypen die je op Pandora zult vinden. Er zijn ook moerasgebieden en uitgestrekte vlaktes, en je hebt de zwevende rotsblokken die ook deel zijn van de spelwereld. Ze dragen bij aan de iconische look van Pandora en zorgen ook voor de hoogteverschillen die mooie plaatjes kunnen opleveren. Dit alles maakt deel uit van een grotendeels open spelwereld, waarin je vrij bent om rond te vliegen en je eigen routes te kiezen. De game bevat overigens ook een fasttravelsysteem, waarvan wij zeker na al wat vaker gevlogen te hebben, toch meer en meer gebruik gingen maken. Het vliegen is gaaf, maar niet net zo vermakelijk als het webslingeren is in Spider-Man 2. Gekke vergelijking? Niet echt: in dat spel zit een fasttravelsysteem dat we eigenlijk niet gebruikten omdat het webslingeren zo leuk is dat je dat liever doet. Vliegen in Avatar is ook tof, maar eigenlijk nog net te tijdrovend.

Veel texturepop-in

De game ziet er dus prachtig uit, maar die visuele pracht en praal heeft een keerzijde. De game is zwaar en dat merk je tijdens het spelen zeker. Wat je tijdens het spelen en zéker tijdens het vliegen ziet, is texturepop-in. Het effect dat textures die wat verder weg zijn, eerst grover worden getoond en dan vervangen worden door een versie met meer detail, is in Avatar: Frontiers of Pandora doorlopend zichtbaar. Als je erop gaat letten, kan dat je best een beetje uit het immersieve gevoel halen waar de game naar streeft. Het doet vermoeden dat de game misschien net een tikje te ambitieus is voor de hardware waarop hij moet draaien.

Op wat voor hardware je speelt, maakt natuurlijk ook nog wel iets uit. Hoewel alle platforms goed voor de dag komen, biedt de pc-versie uiteraard meer opties. Een ingebouwde benchmarktool helpt je bij het zoeken naar de optimale instellingen voor je set-up, waarbij de zwaarste test komt in de vorm van flink onweer midden in de jungle. De continu veranderende lichteffecten en bewegende elementen in de omgeving leveren de zwaarst mogelijke belasting van je gpu op. De game ondersteunt verder FSR 3.0 en DLSS 3.5, maar voor sommige features, zoals framegeneration, kan alleen gebruiktgemaakt worden van FSR 3.0. Ubisoft heeft overigens een pagina met informatie en tips online staan om gamers te helpen bij hun zoektocht naar optimale instellingen.

Op console blijft het bij een keuze tussen, zoals we inmiddels gewend zijn, optimale graphics en een hogere framerate. Hoewel het niveau van de pc-versie niet gehaald wordt, is het resultaat met beide keuzes prima op consoles. Ontwikkelstudio Massive Entertainment laat een sterk staaltje scaling zien, wat vooral goede resultaten oplevert. De graphicsmodus laat scherpe beelden zien. Die beelden worden grotendeels in 1800p gerenderd en geüpscaled naar 4k, waarbij de resolutie maximaal 30 frames per seconde is. De performancemodus brengt dat naar 60fps, maar schaalt de resolutie naar 1200p. Dat verschil is te zien. Bij een stilstaand beeld leidt de upscaling tot goede resultaten, maar het verschil met de graphicsmodus in scherpte is duidelijker zichtbaar als er beweging is. Daar krijg je uiteraard wel betere prestaties voor terug.

Framedrops

Pandora is uiteraard in de graphicsmodus op zijn mooist, maar betere prestaties zijn ook geen overbodige luxe. Spelend op een Xbox Series X had ik regelmatig last van kleine haperingen in de framerate en enkele keren liep de game zelfs helemaal vast. Dat laatste gebeurde overigens toen de Xbox de game uit Quick Resume haalde, dus dat specifieke probleem kan ook daarmee samenhangen. De haperingen zijn echter een probleem dat toch echt aan de game zelf ligt. Ze maakten de game zeker niet onspeelbaar, maar waren nadrukkelijk genoeg aanwezig om er melding van te maken.

Dan nog wat aandacht voor de audio, want ook die is het vermelden waard. De stemacteurs zijn het minste onderdeel. Dat klinkt hard en negatief, maar het is meer dat de geluidseffecten en de muziek simpelweg van een hoger niveau zijn. De stemmen zijn wat wisselvallig, waardoor het ene personage een stuk beter uit de verf komt dan het andere. De muziek weet echter op de juiste momenten aan te zwellen of je juist haast ongemerkt te begeleiden bij je reis door Pandora. De planeet komt verder ook op mooie wijze tot leven door de achtergrondgeluiden. De jungle leeft en dat is te horen, wat enorm helpt je de wereld in te zuigen en vast te houden.

Conclusie

We houden gemengde gevoelens over aan Avatar: Frontiers of Pandora. Aan de ene kant doet de game veel goed. De setting is interessant, zeker met het oog op de eventuele connectie met de derde film, en de spelwereld is prachtig. Grafisch is wat Avatar: Frontiers of Pandora laat zien, hoe dan ook indrukwekkend, op de pc zelfs nog wat meer dan op de consoles. De gameplay weet te vermaken, maar bevat tegelijk een heel aantal elementen die net niet lekker genoeg uit de verf komen of die na een tijdje hun aantrekkingskracht verliezen. Gelukkig overheersen de memorabele momenten, zoals wanneer je voor het eerst met je eigen Ikran mag rondvliegen. Op die momenten valt de sterke audiovisuele kant van het spel mooi samen met de gameplay en bereikt Avatar zijn grootste hoogtepunten. Daaromheen zit echter net te veel minder boeiende content om van Avatar: Frontiers of Pandora echt een heel goede game te maken.

Pluspunten

• Pandora is schitterend
• Audio verhoogt sfeer
• Vliegen op je Ikran is fantastisch
• Gevechten zorgen voor spektakel

Minpunten

• Vechten wordt na een tijdje repetitief
• Geforceerd sneaken
• Prestatie-issues op consoles

Getest

Avatar: Frontiers of Pandora, Xbox series S|X

Prijs bij publicatie: € 54,99

Vanaf € 21,95

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (7)

Reacties (87)

[biggydeen2]

Leuk weetje voor de PC gamers:

Voeg -unlockmaxsettings toe als startupparameter in de ubisoft launcher en je kunt alle graphic settings nog een tandje hoger schroeven.

Met de toepasselijke naam "Unobtanium"

[Settler11]

Voeg -unlockmaxsettings toe als startupparameter in de ubisoft launcher en je kunt alle graphic settings nog een tandje hoger schroeven.

Zo te horen is dat niet alleen voor de Avatar game?

[biggydeen2]

Ohh geen idee, ik heb het onlangs voor het eerst gehoord. Zou leuk zijn als dit bij alle games werkt.

[Settler11]

Ff rondgezocht, maar zo te zien niet. Wellicht wel voor in de toekomst.

[Yonix]

Laatst even gespeeld via Ubisoft+, maar dat was een harde 'no' voor mij. Die eerste missie is al zo ongeïnspireerd en suf; straalt totaal geen sfeer uit. En ja, het moment dat je Pandora voor het eerst ziet is leuk, maar all that foliage doesn't make for a good game.

Oh, en leuk spelen in 4K hoor, maar waarom dan UI-elementen in lage resolutie? Dat kan dus echt niet.

[1234567y]

Ik vind het juist enorm goede sfeer hebben!

[Sluw]

Ook de missies? Visueel, audio en gevoel is inderdaad prachtig maar als je dan gaat spelen valt het naar mijn mening heel erg tegen en dat is jammer met zo'n mooie wereld.

[Ge0force]

In had hetzelfde gevoel. Zeker voor wie Ubisofts Far Cry games gespeeld heeft is dit gewoon meer van hetzelfde, en na een paar uurtjes gaat het enorm repetitief aanvoelen. Ook het verhaal en missie-ontwerp hebben een pijnlijk gebrek aan inspiratie.

Het is doodzonde hoe Ubisoft telkens opnieuw een prachtige spelwereld aflevert, om die vervolgens te vullen met ongeïnspireerde en eentonige gameplay.

[kimborntobewild]

Misschien moeten ze eens dezelfde pracht en praal verwerken in een remake van Settlers. En dan met gebouwen en objecten met random eigenschappen van bijv. kleur, materiaal, mate van slijtage, formaat, netheid, etc. Met dezelfde goede gameplay van de beste Settlers-versie maar dan dus met meer pracht en praal.

[Vayra]

We hebben Farthest Frontier, ik weet niet of ik nog terug kan naar Settlers... Goed er zijn wat verschillen, qua mechanics. Maar dit genre is echt opnieuw uitgevonden met Banished, vind ik, en Farthest Frontier gaat zoveel verder

[Reactie gewijzigd door Vayra op 22 juli 2024 17:18]

[Ge0force]

Ik wacht al 'n tijdje tot die uit Early Access komt. Crate heeft met Grim Dawn mijn respect al verdiend.

[Vayra]

v0.9.1 nu, en het is volledig speelbaar, er ontbreken nog wat end-game spullen (de laatste 'tier' aan gebouwen, zo ongeveer) en verder voelt en speelt het als 100% functioneel. Meestal wacht ik ook tot een game af is, ik wacht soms zelfs tot een jaar na release... Dit was te moeilijk om te weerstaan Geen spijt.

[Rino]

Off topic, dank. Ik kende FF nog niet

[Markus_Pardoes]

Je hebt nu ook Pioneers of Pagonia. Dit is meer in de stijl van de eerdere settlers. Is nu ook in early access. Een van de originele developers werkt er ook aan.

[Vayra]

Hm! Thanks!

[kimborntobewild]

Bedankt voor de tips.
Helaas hebben beide games nog hetzelfde euvel: dat de gebouwen steeds identiek worden gekloond.
Ik zou graag eens 'random' eigenschappen nodig zoals kleur, materiaal, mate van slijtage, formaat, netheid, bijgebouwtjes, muurbegroeing, verschillen in plantenbakken die op de vensterbanken/uitbouwen staan, etc. etc. etc. willen zien in zo'n game. Verder: bijv: spelende kinderen, waarbij er per huis wordt onthouden hoeveel kinderen/mensen er daar wonen (wat ook weer kan veranderen, als er iemand verhuist of als er weer een baby wordt geboren).

[Spacewide]

Beetje zoals alle Ubisoft games. Zelfde content in een ander jasje.

[Arcticwolfx]

Haha de review noemt het "een spektakel." Jeetje wat zijn reviews tegenwoordig toch sneu, sorry dat ik het zeg.

Dit spel is ontzettend inspiratieloos. Slecht verhaal, slechte dialogen, slechte gameplay en een saaie lelijke spelwereld.

Ja, veel groen en kleurtjes. Even slecht kopiëren vanuit de film en hupsakee klaar dachten ze. Maar dat maakt het nog lang geen goede graphics of een interessante spelwereld.

Wel lijkt het spel zeer goed te draaien zonder bugs of dergelijke.

Het is duidelijk dat dit de zoveelste iteratie is van een spel dat probeert te profiteren van een populaire film zonder daadwerkelijk iets toe te voegen met alleen eigen identiteit.

[Reactie gewijzigd door Arcticwolfx op 22 juli 2024 17:18]

[younistyler]

Volgens Digital Foundry graphics wise de beste van dit jaar...

Waar heb jij hem op gespeeld?

[Arcticwolfx]

Ik heb digital foundry nog niet opgezocht maar dat is toch bizar? Aan de andere kant, puur grafisch gezien was er weinig concurrentie dit jaar. Dat maakt het nog lang niet een van de best grafische spellen van de afgelopen jaren.

Zelf heb ik een rtx 4080 met een 120hz oled enz. dus daar ligt het niet aan.

Ik vind Avatar niet "slecht" grafisch technisch gezien, maar wel erg repetitief, ondoordacht in de structuur en zeer simpel opgebouwd. Dat is natuurlijk ook wel typisch Ubisoft. Ze rekenen er hier op dat de typische Pandora kleurtjes mensen overtuigen van "visuele pracht." Dat doen de films natuurlijk ook enigzins.

Maar toch komt het de kwaliteit van de films niet in de buurt. Ik vind het er nog niet eens op lijken.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet leuk kan zijn voor sommigen. Ik kan me nog steeds vermaken met Mario Bros op de Snes. Maar zelfs los van persoonlijke smaak vind ik het ook objectief gezien gewoon een teleurstellend spel weer, en teleurstellend als reviews het uit schaarste dan toch maar pluspunten geven en een goed cijfer. Misschien maar goed dat ik geen game reviewer ben.

Avatar vermaakte mij ook niet langer dan 30 minuten, ik ben blij dat Ubisoft Plus e.d. bestaan.

[biggydeen2]

Het is best bizar wat Ubisoft hier neer heeft gezet qua graphics. Ik heb zowaar hetzelfde gevoel toen ik de bios uitliep in 2009. Zelfs als pandora walking simulator is het €50 meer dan waard.

Ik speel op een 1440P UW (3440x1440) OLED scherm en werkelijk fantastisch. De game is verder ook behoorlijk geoptimaliseerd voor de PC. Ik gebruik een mix van medium/max settings en zit op 80+ fps op een 3080TI.

De gameplay moet je even inkomen maar ook het vliegen is fantastisch gedaan. De gameplay haalt het niet bij de graphics maar dat is voor mij geen reden om niet te spelen.

[Tenocticatl]

Een paar Assassin's Creed games hadden een soort "walking simulator" modus zodat je ze als interactieve geschiedenisles kan gebruiken, toch? Wellicht is zoiets ook voor deze game geen slecht idee. Het lijkt me best tof om op m'n dooie akkertje door Pandora te sjouwen / vliegen (helemaal als dat in VR zou kunnen! Ik heb net tweedehands een 3090 aangeschaft en ben nog een beetje op zoek naar de leukste manieren om dat ding warm te laten worden) maar het hele basisje veroveren, beter rugzakje knutselen boeit me niet zo.

[hooibergje]

Dan kun je er meteen een soort van mini game in stoppen met 'zoek verschillende soorten planten/dieren' oid, zodat je nog beter om de omgeving gaat letten en niks van al dat moois mist.

[G_Dragon]

Dit is een meesterwerk van Ubisoft, precies zoals ik had gehoopt en verwacht sinds de eerste trailer! Ben inmiddels al 60 uur aan het spelen en heb ik de tweede map nu ook helemaal 100% ontdekt en alle activiteiten op de hoofdmissies en zijmissies na, eindelijk weer een spel waarbij je niet in 30 uur klaar bent (*Kuch* Ac: Mirage).

Deze wereld leeft ontzettend, vooral als je met headset speelt hoor je in elke struik / boom of ergens anders wel weer iets. Je raakt behoorlijk snel verliefd op deze wereld en ook snel afgeleid van waar je mee bezig bent, merk zelf ook dat ik constant afdwaal van mijn hoofddoelen.

Het enige minpunt voor mij is de moeilijkheidsgraad van dit spel, want zelfs als je hem op hard speelt is het behoorlijk makkelijk om een basis over te nemen. Ik heb daarvan een filmpje in het [Multi] Avatar: Frontiers of Pandora gepost, als het aan mij ligt voegen ze new game+ toe met een hogere moeilijkheidsgraad .

Een mooie review Jurian Ubachs, ook leuk om je gesproken te hebben over dit spel bij de Elite lunch.

[Reactie gewijzigd door G_Dragon op 22 juli 2024 17:18]

[Tweakjur]

Ik ben een stuk minder positief dan jij volgens mij! Maar goed, zoveel mensen zoveel smaken natuurlijk. Blij dat ie bij anderen beter in de smaak valt.

[Anoniem: 1486766]

Smaak is 1 ding maar iets een meesterwerk noemen gaat best ver. Ik kom er vanzelf wel achter ergens volgend jaar uit de budget bak.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 1486766 op 22 juli 2024 17:18]

[Jan VP]

Blijkbaar is er dus te weinig verschil tussen easy en hard, want anderen vinden easy nog steeds veel te moeilijk. Ws zijn er eerder 3-5 "standen" nodig.

[G_Dragon]

Easy te moeilijk? Mag ik dan zo brutaal zijn om te zeggen of het dan wel een spel voor je is of dat je er gewoon even voor moet gaan zitten en oefenen? Want kan me het bijna niet voorstellen dat easy te moeilijk zou moeten zijn, maar dat is natuurlijk wel een persoonlijke mening.

[Jan VP]

Bemerk het verschil in toon tussen jouw mening en mijn feitelijke vaststelling.

[insanity83NL]

Review is wel goed geschreven. Heb de game op de PC middels Ubisoft+.
Het kan aan mij liggen, maar gezien de screenshot in het artikel, lijkt de game op een console te zijn getest?

[Katseviool]

Dat staat gewoon onder bij de conclusie: XSX.

[mooksmook]

Leuke game maar je moet het vooral spelen voor de omgeving en het gevoel dat je echt in de wereld van pandora zit. Het verhaal vindt ik persoonlijk een beetje aan de matige kant.

[lenwar]

Het is dus eigenlijk een weerspiegeling van de film dan toch?
Een grafisch orgasme, maar qua verhaal heel onorigineel / weinig inspirerend.

Pocahontas in space

De ene groep gaat naar een nieuwe wereld (Amerika / Pandora) voor een zeldzame grondstof (Goud / unobtanium)
Je volgt een soldaat met een simpele (Jake Sully / John Smith)
Die wordt verliefd op een oorspronkelijke bewoner (Indiaan / Na'vi) die heel erg intens met hun natuur/omgeving leven.

Enzovoorts

[JeanB42]

Je was me voor, inderdaad, twee visueel fantastische films, maar elk een verhaal van niks.

De eerste regels van dit artikel had net zo goed over de film kunnen gaan, en het is een teken aan de wand dat de game al net zo gezond wordt.
Deze game zal ik dus ook aan mij voorbij laten gaan.

[BiaggioLuciano]

Gefeliciteerd u bent bekend met een allegorie.

Ik snap dat kritiek van originaliteit van verhalen niet echt, ga naar de topfilms op IMDb, en je vind dat het meerendeel boekverfilmingen en waargebeurde verhalen zijn. Het gaat om de uitvoering en presentatie uiteindelijk.

[lenwar]

Ik heb niks met de 'topfilms' van IMDB te maken. Als heel de wereld iets een topfilm vind en ik niet, dan is het voor mij geen topfilm . Dit is hoe ik Avatar ervaarde. Ik heb hem in de bioscoop gezien en ik was prima vermaakt.

Wat ik al schreef. Het is een grafisch orgasme! Alleen qua verhaal vond ik het heel summier.
Maar goed. Het grafische is natuurlijk precies waarvoor je naar een bioscoop gaat (en het geluid).

[hiostu]

Pocahontas in space

Nee nee, het was Dances With Smurfs ;-)

[lenwar]

Het papagaaien van die meme van weet ik veel hoeveel jaar geleden is ondertussen gewoon zielig.

Ik ben niet bekend met een meme hierover. Dit was mijn mening toen uit de bioscoop kwam.

Wat ik hierboven al schreef. Ik was prima vermaakt in de bioscoop. Het was grafisch fantastisch, alleen qua verhaal vond ik het onorigineel. Dat mag toch? Als iemand anders het de beste film aller tijden vindt, is dat ook prima. Iedereen heeft andere voorkeuren.

En waarom moet het "inspirerend" zijn?

Ik zeg ook helemaal niet dat het inspirerend moet zijn. Ik geef gewoon aan hoe ik het beleefde.

Ja, als je het verhaal terug schroeft naar een paar zinnen dan stelt het niet veel voor.
Net zoals dat op gaat voor ontelbare andere films.

Klopt ook helemaal. Maar veel meer verhaal dan dit had deze film ook niet. Het was een heel erg grafisch georiënteerde film. En dat is prima. Dat was overduidelijk het doel. Of heel veel andere films dat ook hebben doet helemaal niet ter zake.

Een ander voorbeeld over wat je vaak hoort "Het boek is beter!". Dan denk ik alleen maar "Een boek is een ander medium. Je kunt dat niet echt met elkaar vergelijken." Het meest klassieke voorbeeld hierin vind ik de Lord of the Rings trilogie. Fantastische boeken, fantastische films (naar mijn mening). Ja, de films hebben heel veel zaken weggelaten en veranderd. Is dat erg? Ik vind van niet. Ik vind het goede films. Ik had misschien wel bepaalde scenes uit de boeken graag in de films gezien. Dat is weer wat anders. Het eindproduct vind ik gewoon goed.

[centr1no]

Of heel veel andere films dat ook hebben doet helemaal niet ter zake.

Wel als het voor specifiek deze film keer op keer vermeld wordt en voor al die andere films niet.
Toen de film uit kwam was het er sommige mensen alles aan gelegen om maar zoveel mogelijk kritiek op de film te hebben en werd het "Pocahontas in Space", "Dances with Wolves in Space" keer op keer overal herhaald.

alleen qua verhaal vond ik het onorigineel. Dat mag toch?

Natuurlijk mag dat. Het is ook waar. Het uitgeklede verhaal is niet origineel.
Je kunt wel beweren dat je "Pocahontas in space :)" zelf hebt verzonnen maar het is gewoon verdacht.

Maar veel meer verhaal dan dit had deze film ook niet.

Het verhaal zelf, zo samengevat, inderdaad niet. De setting daarentegen wel.
In tegenstelling tot Pocahontas roept die genoeg vragen op om ook bij een gemiddelde sciencefiction liefhebber interesse te wekken naar het universum.

Iedereen heeft andere voorkeuren.

Gelukkig wel. Ik vind het persoonlijk ook niet de beste film ooit. Absolut niet.
Ik heb het alleen over het feit dat mensen steeds met hetzelfde geleuter over het verhaal komen. Zoals jij doet.

Het meest klassieke voorbeeld hierin vind ik de Lord of the Rings trilogie.

Over een waardeloos verhaal en visueel spektakel gesproken.

Ja, de films hebben heel veel zaken weggelaten en veranderd. Is dat erg?

Erg? Wat is erg?
Een paar scenes (bijv. Legolas die als op een surfplank de trap af gaat of rond zo'n olifant slingert) vond ik niet in de film passen, deden afbreuk aan de immersie. Leuk, maar niet passend. Uiteindelijk zijn het geweldige films.

Een boek is een ander medium. Je kunt dat niet echt met elkaar vergelijken

Hangt er heel erg vanaf. Sowieso zijn niet alle boeken gelijk. Er zijn schrijvers die heel veel over l aten aan de fantasie, basiskennis en intuïtie van de lezer en er zijn schrijvers die letterlijk alles willen beschrijven.
Er zijn goede redenen waarom bijv. een Lord of the RIngs of Dune (om verschillende redenen) als onverfilmbaar werden beschouwd zonder drastische aanpassingen.
Maar er zijn genoeg boeken die prima verfilmbaar zijn. Veel boeken worden, zeker in de laatste decennia, sinds boeken verfilmd worden, zelfs geschreven alsof ze verfilmd moeten worden.
Het is echter logisch dat alleen de betere boeken verfilmd worden. Het komt daarom helaas vrij veel voor dat films niet beter zijn dan de boeken.

[Rumblebumble]

Terug een mooi geschreven review. Ik keek echt uit naar deze game maar ga nog even wachten op de eerste patches. Hopelijk prestatie verbeteringen en wat extra content zodat de minpunten weggewerkt kunnen worden. De games worden zodanig groot qua spelwerelden dat het evenwicht tussen voldoende content en een mooie wereld en de lanceringsdatum halen een moeilijk evenwicht aan het worden is.

[sygys]

Ik zit er nu een uur of 40 in en moet zeggen dat de wereld inderdaad heel erg mooi is zo mooi zelfs dat ik denk dat daar alle tijd in is gaan zitten. Ik vind de review heel erg mild als het aankomt op de voice acting en de motion capture van de personages en gezichten. Deze zijn naar mijn mening ronduit slecht en zorgde er bij mij voor dat ik de hele geloofwaardigheid van het verhaal al snel kwijt was. In de wereld kom je daarnaast veel navi tegen in kleine groepjes die terwijl je passeert ook een dialoog hebben. Deze is zelfs zo slecht dat ik me er meer malen gruwelijk aan irriteerde. Er zit ook 1 stem bij van een man die zo herkenbaar is en slecht dat het voor mij soms tenenkrommend was. Vooral omdat deze man zoveel verschillende stemmen van verschillende navi heeft ingesproken dat het gewoon ongeloofwaardig wordt. Ik ben na 40 uur afgehaakt. Ik kwam in het 2de wereld deel de plains en moest daar weer exact hetzelfde doen als in het eerste deel. Dorpjes zoeken daar iets heen brengen en de copy paste RDA basissen clearen. Ik was er wel klaar mee. Het verhaal is ook zo slecht dat ik er geen tijd meer in wilde steken. Erg jammer want de wereld van avatar frontiers of pandora is echt adembenemend.

[Teejoow]

Ik denk dat het probleem van deze reviews is dat men een beetje sandbox fatigue heeft. Ik heb 2 jonge kinderen. Mijn gametijd is waarschijnlijk een kleine 3 uur per week. De laatste sandbox die ik uitgebreid heb gespeeld is AC Odyssey.

Ik kan eigenlijk altijd uitzien naar het moment dat ik weer even tijd voor deze game heb. Na enig zoeken (met een RTX 2060 Super moet ik wat concessies doen) heb ik nu prima settings gevonden, het ziet er echt schitterend uit. En misschien zet het de sandbox wereld niet in vuur en vlam, who cares. Ik vermaak me prima.

Edit: wel even eerlijk zijn, ik heb deze game zoals zovelen bij mijn CPU gekregen. Had hem waarschijnlijk ook niet gekocht, want wanneer heb ik er nou tijd voor?

[Reactie gewijzigd door Teejoow op 22 juli 2024 17:18]

[MrMonkE]

En misschien zet het de sandbox wereld niet in vuur en vlam, who cares.
Ik vermaak me prima.

Dan win je!
Ben zelf niet zo van de kralen en spiegels. Contrast en hoge fps en gaan!

[Linksquest]

Mooie review, had ook de review van @G_Dragon gelezen, binnenkort misschien toch maar een keer een kans geven, lijkt me een toffe game.

[cptbuttlick]

Gister gekocht op pc en vind hem erg leuk.