Call of Duty Modern Warfare III
Call of Duty Modern Warfare III verschijnt opvallend vroeg, een jaar na Modern Warfare II. Of daarin de verklaring ligt of niet: het feit is dat Modern Warfare III op meerdere vlakken tegenvalt. De campagne is voorspelbaar en korter dan normaal, de multiplayer leunt meer dan ooit op bekende modi en maps uit het verleden, en de Zombies-modus voelt aan als een reskin van een spelmodus uit Warzone 2.0. Daarnaast is er op technisch vlak ook nauwelijks verbetering te zien. Sterker nog: de komst van de centrale Call of Duty-hub als launcher, wekt alleen maar irritatie op. Zelfs met al deze kritiekpunten is Modern Warfare III nog steeds een game waarmee je je, vooral in de multiplayer, de nodige uurtjes kan vermaken met soepele, dynamische gameplay. Het mag dan allemaal niet zo nieuw of origineel zijn, leuk en goed is het nog steeds wel, al is het een tikje ironisch dat de multiplayer kiest voor klassieke maps uit de hoogtijdagen van Call of Duty, terwijl deze 'nieuwe' game daar verder vanaf staat dan ooit.
Call of Duty: Modern Warfare stond ooit voor het beste dat de franchise ooit voort heeft gebracht. De originele trilogie van ontwikkelstudio Infinity Ward verdiende vooral door de eerste twee delen een plek in de geschiedenis van de game-industrie. Dat maakte dat er al met enige scepsis werd gekeken naar de plannen om juist van die games een nieuwe versie te maken, maar vooruit: het idee van een game met de kwaliteiten van de klassieke MW’s, maar dan met de technische mogelijkheden van nu, sprak best tot de verbeelding. Het eerste deel viel goed in de smaak. Het tweede deel, dat vorig jaar verscheen, werd al iets kritischer ontvangen: het begon op te vallen dat de gameplay toch wel erg herkenbaar werd. Daarnaast misten er wat features die normaal wel aanwezig waren en vonden we de singleplayercampagne aan de korte kant.
Wat logisch zou zijn geweest: het derde deel van de trilogie verschijnt in 2025, kent wat toffe upgrades en sluit het verhaal op een mooie manier af. Wat de realiteit is: het derde deel verschijnt al dit jaar, kent de nodige tekortkomingen en speelt meer als een verzameling van Call of Duty’s grootste hits dan als een nieuwe game. De vernieuwingen die je her en der aantreft, zijn vooral afkomstig uit andere onderdelen van Call of Duty. Zo is in zowel de singleplayercampagne als in Zombies de invloed van Warzone goed te zien. De multiplayer leunt daarnaast op succesnummers uit het verleden: in plaats van een verzameling nieuwe maps, speel je vooral op oude maps. Toegegeven: dit zijn over het algemeen echte klassiekers, die horen bij de beste maps ooit in Call of Duty, maar ze zijn niet écht nieuw.
Dat leidt na anderhalve week spelen tot een apart gevoel. Nooit eerder had ik namelijk het idee een Call of Duty te spelen die zo weinig nieuws te bieden heeft. Dat begint al met de singleplayer, waarover we vorige week al een video publiceerden. De singleplayer brengt het derde hoofdstuk in het verhaal over Task Force 141 en de terroristische groepering van Vladimir Makarov, die met zijn acties een oorlog lijkt te willen ontketenen tussen het fictieve Urzikstan en de westerse grootmachten. Bekende namen als Price, Soap, Gaz, Ghost, Farah en Laswell keren allemaal terug in dit derde deel, wat de climax van het verhaal had moeten zijn.
Let op: deze video gaat alleen over de campagnemodus van Modern Warfare III en is vorige week al eens voorbijgekomen op Tweakers. Het zou dus kunnen dat je deze video al gezien hebt.
‘Had moeten zijn’, inderdaad, want gevoelsmatig ontbreekt die climax wel een beetje. Dat deze campagne een uur of vier duurt in plaats van een uur of vijf of zes, doet me niet zoveel. Dat het na het afronden van het verhaal voelt alsof dat verhaal nog een aantal extra missies had moeten hebben, is vervelender. Want zonder te spoilen: het verhaal eindigt vrij abrupt en lijkt zelfs niet helemaal te zijn afgerond. Voor zover ik weet, zijn er geen plannen voor een vierde deel, maar dat zou je, na het afronden van de campagne, wel denken. Er gaan geruchten dat dit derde deel overhaast afgemaakt zou zijn. Het doorbreken van het normale ritme in de releases lijkt dat punt te ondersteunen. De ontwikkelaars hebben echter al ontkend dat er sprake is geweest van een versnelde release, dus voorlopig zal niet snel duidelijk worden hoe de vork precies in de steel zit.
Geen klassieker
Duidelijk is in elk geval wel dat de campagne van Modern Warfare III niet als klassieker de boeken in gaat. Dat betekent niet dat deze tak van de game niet leuk is. Ik heb me best goed vermaakt met de verschillende missies, maar twee dingen vallen in het bijzonder op. Ten eerste zit er niets bij dat écht memorabel is. Sommige missies en momenten uit oude Call of Duty-games kun je zo navertellen. Modern Warfare III heeft dergelijke missies niet. Over enkele maanden zal ik me nog vaag kunnen herinneren dat er een missie bij een stuwdam was en dat je eventjes in Londen rondliep, maar verder? Waarschijnlijk niets. Dat komt mede doordat, en dat is punt twee, het ongelooflijk standaard Call of Duty-content is. Er is een missie waarin je in het water begint, je moet ergens abseilen, er is een undercover missie, een AC 130-missie en ga zo maar door. Het is alsof je ChatGPT de inhoud van een Call of Duty-campagne laat bepalen, op basis van eerdere games. Modern Warfare III is de eenheidsworst die je mag verwachten als je dat daadwerkelijk zou proberen.
De enige vernieuwing in de singleplayer is te vinden in de meer open missies, waarin iets van de stijl van Warzone terugkomt. Je kunt dan zelf bepalen hoe en waar je aan de missie begint, bijvoorbeeld door je parachute meer naar links of meer naar rechts te sturen. Daarnaast kun je allerlei upgrades, armor plates en zelfs loadout drops vinden in de omgeving en ook dat doet allemaal denken aan Warzone. Het moge duidelijk zijn dat Activision goed begrijpt wat anno 2023 het populairste onderdeel is van Call of Duty.
De singleplayer scoort verder met harde beelden en mooie tussenscènes, al hebben beide niet de impact die ze in vorige games wel hadden. Daarin spelen verschillende factoren mee, maar het feit dat het niet nieuw meer is en je alles wat er gebeurt op een bepaalde manier al eerder gezien hebt, is de belangrijkste factor. Er is bijvoorbeeld een missie waarin je aanwezig bent bij een terroristische aanslag, die zich vier jaar voor de gebeurtenissen in deze game afspeelde in het stadion in Verdansk. De beelden zijn hard, veel burgers komen op een gruwelijke manier aan hun einde, maar toch slaat de scène veel minder hard in dan No Russian uit de oude Modern Warfare 2, of zelfs de Londen-missie uit de Modern Warfare van 2019. Die waren niet alleen nieuwer, maar speelden ook een centrale rol in het verhaal, terwijl de stadionscène in Modern Warfare III zich afspeelt in een flashback. Het voegt zodoende relatief weinig toe aan het verhaal en is mede daardoor een stuk minder indrukwekkend.
Hoe gek het ook klinkt: de campagne is ondanks deze tekortkomingen leuk om te spelen. Het mag dan allemaal niet al te inspirerend zijn, maar het blijft een lekker achtbaanritje waarin veel facetten van oorlogsvoering aan bod komen. Het ene moment lig je met een sniper rifle in hoog gras en infiltreer je een basis, het andere moment zoek je naar bewijsmateriaal rond een neergestort vliegtuig en weer elders beman je een AC 130 die luchtsteun geeft aan grondtroepen. De content hoeft gelukkig niet origineel te zijn om leuk te kunnen zijn.