Voorspelbare campagne
Call of Duty Modern Warfare III
Call of Duty Modern Warfare III verschijnt opvallend vroeg, een jaar na Modern Warfare II. Of daarin de verklaring ligt of niet: het feit is dat Modern Warfare III op meerdere vlakken tegenvalt. De campagne is voorspelbaar en korter dan normaal, de multiplayer leunt meer dan ooit op bekende modi en maps uit het verleden, en de Zombies-modus voelt aan als een reskin van een spelmodus uit Warzone 2.0. Daarnaast is er op technisch vlak ook nauwelijks verbetering te zien. Sterker nog: de komst van de centrale Call of Duty-hub als launcher, wekt alleen maar irritatie op. Zelfs met al deze kritiekpunten is Modern Warfare III nog steeds een game waarmee je je, vooral in de multiplayer, de nodige uurtjes kan vermaken met soepele, dynamische gameplay. Het mag dan allemaal niet zo nieuw of origineel zijn, leuk en goed is het nog steeds wel, al is het een tikje ironisch dat de multiplayer kiest voor klassieke maps uit de hoogtijdagen van Call of Duty, terwijl deze 'nieuwe' game daar verder vanaf staat dan ooit.
Call of Duty: Modern Warfare stond ooit voor het beste dat de franchise ooit voort heeft gebracht. De originele trilogie van ontwikkelstudio Infinity Ward verdiende vooral door de eerste twee delen een plek in de geschiedenis van de game-industrie. Dat maakte dat er al met enige scepsis werd gekeken naar de plannen om juist van die games een nieuwe versie te maken, maar vooruit: het idee van een game met de kwaliteiten van de klassieke MW’s, maar dan met de technische mogelijkheden van nu, sprak best tot de verbeelding. Het eerste deel viel goed in de smaak. Het tweede deel, dat vorig jaar verscheen, werd al iets kritischer ontvangen: het begon op te vallen dat de gameplay toch wel erg herkenbaar werd. Daarnaast misten er wat features die normaal wel aanwezig waren en vonden we de singleplayercampagne aan de korte kant.
Wat logisch zou zijn geweest: het derde deel van de trilogie verschijnt in 2025, kent wat toffe upgrades en sluit het verhaal op een mooie manier af. Wat de realiteit is: het derde deel verschijnt al dit jaar, kent de nodige tekortkomingen en speelt meer als een verzameling van Call of Duty’s grootste hits dan als een nieuwe game. De vernieuwingen die je her en der aantreft, zijn vooral afkomstig uit andere onderdelen van Call of Duty. Zo is in zowel de singleplayercampagne als in Zombies de invloed van Warzone goed te zien. De multiplayer leunt daarnaast op succesnummers uit het verleden: in plaats van een verzameling nieuwe maps, speel je vooral op oude maps. Toegegeven: dit zijn over het algemeen echte klassiekers, die horen bij de beste maps ooit in Call of Duty, maar ze zijn niet écht nieuw.
Dat leidt na anderhalve week spelen tot een apart gevoel. Nooit eerder had ik namelijk het idee een Call of Duty te spelen die zo weinig nieuws te bieden heeft. Dat begint al met de singleplayer, waarover we vorige week al een video publiceerden. De singleplayer brengt het derde hoofdstuk in het verhaal over Task Force 141 en de terroristische groepering van Vladimir Makarov, die met zijn acties een oorlog lijkt te willen ontketenen tussen het fictieve Urzikstan en de westerse grootmachten. Bekende namen als Price, Soap, Gaz, Ghost, Farah en Laswell keren allemaal terug in dit derde deel, wat de climax van het verhaal had moeten zijn.
Let op: deze video gaat alleen over de campagnemodus van Modern Warfare III en is vorige week al eens voorbijgekomen op Tweakers. Het zou dus kunnen dat je deze video al gezien hebt.
‘Had moeten zijn’, inderdaad, want gevoelsmatig ontbreekt die climax wel een beetje. Dat deze campagne een uur of vier duurt in plaats van een uur of vijf of zes, doet me niet zoveel. Dat het na het afronden van het verhaal voelt alsof dat verhaal nog een aantal extra missies had moeten hebben, is vervelender. Want zonder te spoilen: het verhaal eindigt vrij abrupt en lijkt zelfs niet helemaal te zijn afgerond. Voor zover ik weet, zijn er geen plannen voor een vierde deel, maar dat zou je, na het afronden van de campagne, wel denken. Er gaan geruchten dat dit derde deel overhaast afgemaakt zou zijn. Het doorbreken van het normale ritme in de releases lijkt dat punt te ondersteunen. De ontwikkelaars hebben echter al ontkend dat er sprake is geweest van een versnelde release, dus voorlopig zal niet snel duidelijk worden hoe de vork precies in de steel zit.
Geen klassieker
Duidelijk is in elk geval wel dat de campagne van Modern Warfare III niet als klassieker de boeken in gaat. Dat betekent niet dat deze tak van de game niet leuk is. Ik heb me best goed vermaakt met de verschillende missies, maar twee dingen vallen in het bijzonder op. Ten eerste zit er niets bij dat écht memorabel is. Sommige missies en momenten uit oude Call of Duty-games kun je zo navertellen. Modern Warfare III heeft dergelijke missies niet. Over enkele maanden zal ik me nog vaag kunnen herinneren dat er een missie bij een stuwdam was en dat je eventjes in Londen rondliep, maar verder? Waarschijnlijk niets. Dat komt mede doordat, en dat is punt twee, het ongelooflijk standaard Call of Duty-content is. Er is een missie waarin je in het water begint, je moet ergens abseilen, er is een undercover missie, een AC 130-missie en ga zo maar door. Het is alsof je ChatGPT de inhoud van een Call of Duty-campagne laat bepalen, op basis van eerdere games. Modern Warfare III is de eenheidsworst die je mag verwachten als je dat daadwerkelijk zou proberen.
:strip_exif()/i/2006238572.jpeg?f=imagearticlefull)
De enige vernieuwing in de singleplayer is te vinden in de meer open missies, waarin iets van de stijl van Warzone terugkomt. Je kunt dan zelf bepalen hoe en waar je aan de missie begint, bijvoorbeeld door je parachute meer naar links of meer naar rechts te sturen. Daarnaast kun je allerlei upgrades, armor plates en zelfs loadout drops vinden in de omgeving en ook dat doet allemaal denken aan Warzone. Het moge duidelijk zijn dat Activision goed begrijpt wat anno 2023 het populairste onderdeel is van Call of Duty.
De singleplayer scoort verder met harde beelden en mooie tussenscènes, al hebben beide niet de impact die ze in vorige games wel hadden. Daarin spelen verschillende factoren mee, maar het feit dat het niet nieuw meer is en je alles wat er gebeurt op een bepaalde manier al eerder gezien hebt, is de belangrijkste factor. Er is bijvoorbeeld een missie waarin je aanwezig bent bij een terroristische aanslag, die zich vier jaar voor de gebeurtenissen in deze game afspeelde in het stadion in Verdansk. De beelden zijn hard, veel burgers komen op een gruwelijke manier aan hun einde, maar toch slaat de scène veel minder hard in dan No Russian uit de oude Modern Warfare 2, of zelfs de Londen-missie uit de Modern Warfare van 2019. Die waren niet alleen nieuwer, maar speelden ook een centrale rol in het verhaal, terwijl de stadionscène in Modern Warfare III zich afspeelt in een flashback. Het voegt zodoende relatief weinig toe aan het verhaal en is mede daardoor een stuk minder indrukwekkend.
Hoe gek het ook klinkt: de campagne is ondanks deze tekortkomingen leuk om te spelen. Het mag dan allemaal niet al te inspirerend zijn, maar het blijft een lekker achtbaanritje waarin veel facetten van oorlogsvoering aan bod komen. Het ene moment lig je met een sniper rifle in hoog gras en infiltreer je een basis, het andere moment zoek je naar bewijsmateriaal rond een neergestort vliegtuig en weer elders beman je een AC 130 die luchtsteun geeft aan grondtroepen. De content hoeft gelukkig niet origineel te zijn om leuk te kunnen zijn.
Fijne gameplay op oude maps
‘De content hoeft niet origineel te zijn om leuk te kunnen zijn’ is een zin die zeker ook van toepassing is op de multiplayer. Vooropgesteld: ik heb me prima vermaakt met de multiplayer van Modern Warfare III. Het is altijd een goed teken als ik op een gegeven moment wel genoeg gespeeld heb om er een artikel over te kunnen schrijven, maar dan tóch nog even doorga, gewoon omdat het zo leuk. Is. Modern Warfare III heeft dat in zich. De gameplay voelt vertrouwt en heeft een goede balans tussen snelheid en controle, waardoor ook verschillende soorten wapens goed kunnen worden, afhankelijk van je speelstijl en de map waarop je speelt. Het enige probleem: niets hiervan is nieuw.
Terugkeer van 'slide cancel'
Call of Duty blinkt al jaren uit in ‘gunplay’, oftewel: het gevoel dat je hebt bij het schieten met wapens in het spel. Dat de game daarin goed is, is niet nieuw. In het bewegen zet de game wel een stapje vooruit. Over muurtjes heen springen gaat lekker snel en de terugkeer van de slide cancel betekent dat geoefende spelers hun snelheid kunnen behouden terwijl ze een sliding inzetten en dan toch snel door kunnen sprinten. Het maakt een game die vorig jaar toch al dynamisch was, nog net wat dynamischer en daarmee fijner.
:strip_exif()/i/2006238558.jpeg?f=imagearticlefull)
Maps uit Modern Warfare 2
Dat kan echter niet voorkomen dat de game je al snel het gevoel geeft dat je dit allemaal al eens gespeeld hebt en de duidelijkste reden daarvoor is natuurlijk dat de game een flinke lijst oude maps biedt, in plaats van een verzameling nieuwe speelvelden. Daar kun je op twee manieren naar kijken. Aan de ene kant oogt het lui om gewoon maar wat oude maps op te poetsen en die in een nieuwe game te stoppen: op geen enkel moment heb je het gevoel iets nieuws te spelen. Aan de andere kant worden nieuwe maps vaak vergeleken met deze maps en meestal luidt de conclusie dan dat de nieuwe maps niet zo goed zijn als de oude. Vanuit dat oogpunt zou je kunnen stellen dat het slim is om dan vooral die oude maps te pakken. Als die zo goed zijn, dan zorgen ze ook voor de beste potjes, dus waarom zou je ze dan vervangen? Daar zit ook wat in.
Tijdens het spelen schommelde ik min of meer tussen beide kanten in. Raar is dat niet. De lijst bevat een aantal van mijn persoonlijke favoriete maps en ook een paar die ik wat minder leuk vind. Speel je een van je favoriete maps, dan denk je veel minder snel na bij het feit dat het toch wel gek is dat een nieuwe game nauwelijks nieuwe maps heeft. Speel je een wat minder leuke map, dan is dat ineens een groter probleem. In een ideale wereld had Modern Warfare III denk ik een mix gehad tussen een aantal leuke, nieuwe maps en de beste klassiekers uit de Modern Warfare-franchise. Als het de een of de ander moet zijn, dan denk ik dat de meeste Call of Duty-spelers zouden kiezen voor de klassiekers, dus in die zin geeft Activision de gamers wat ze het liefst willen… maar dat het een tikje lui of makkelijk is, valt niet tegen te spreken.
:strip_exif()/i/2006238556.jpeg?f=imagearticlefull)
In de spelmodi vind je voornamelijk bekend materiaal, met bekende modi als Team Deathmatch, Domination, Search & Destroy, Kill Confirmed, Hardpoint en Free For All in de playlists, die je kunt filteren naar je eigen voorkeur. Die modi zijn ook te spelen in een aparte Hardcore-playlist, waarin je minder health en minder informatie op je scherm hebt. Die modus kennen we ook al langer en blijft trouwens een persoonlijke favoriet van mij. Daarnaast zijn er nog Gun Game, Invasion en Groundwar en ook die ken je al van eerdere Call of Duty-games, terwijl ook de War-modus, die we voor het laatst zagen in Call of Duty: WWII uit 2017, terugkeert. In War speel je met twee teams tegen elkaar en moet het aanvallende team een serie missiedoelen halen, terwijl de verdediging dat probeert te voorkomen. Als de aanvallers succesvol zijn, schuift het speelveld steeds een stukje op. Op zich een leuk concept, maar de meeste potjes worden op hetzelfde punt beslist en daarom werd War al vrij snel vrij saai.
Drie tegen drie tegen drie
Een geheel nieuwe modus is Cutthroat. Daarin speel je met een team van drie tegen een team van drie en nóg een team van drie. Dat verandert de dynamiek natuurlijk, want je vijanden kunnen van meerdere kanten komen. Het doel is om te zorgen dat jouw team als laatste overleeft. Duurt het potje te lang, dan wordt er een strategisch doel geopend dat veroverd kan worden om het potje te winnen zonder de andere teams uit te schakelen, maar meestal is een potje al afgelopen voordat dat centrale punt op de map een factor wordt. Cutthroat is leuk ter afwisseling, omdat het de manier van spelen iets verandert, maar tegelijk ook niet veel meer dan dat.
Gekke skins en bekende engine
Dan de progressie: die begrijp ik simpel gezegd niet. Daarin zit zeker ook een stuk onwil. Als ik aan het begin meteen een paar specifieke wapens kan kiezen, maar daarvan dan de ‘basisversie’ nog moet unlocken, wat ik dan gaandeweg doe, terwijl ik in de Battlepass eventueel ook los nog speciale versies van wapens kan vrijspelen, dan ben ik het overzicht wel kwijt. Op een gegeven moment merkte ik dat ik her en der wat wapens kon uitkiezen om vrij te spelen en datzelfde geldt voor items en killstreak rewards, maar op welk moment ik dat precies verdiend had, is me even ontgaan. Waarom? Het interesseert me niet genoeg. Ik ben gewoon lekker gaan schieten met de wapens die beschikbaar waren en ik skipte meestal de schermen aan het einde van potjes die een overzicht geven van wat voor nieuwe spullen er beschikbaar zijn.
Progressie genegeerd
Wanneer je je dan verdiept in de keuzes die gemaakt zijn in het progressiesysteem, kom je erachter dat Modern Warfare III een wat tragere vorm van progressie kent dan zijn voorgangers. Slim omgaan met XP-boosts en zorgen dat je je dagelijkse uitdagingen haalt, kan helpen om sneller wapens en items vrij te spelen, maar het idee is dat spelers langer voorzien worden van nieuwe spullen. Dat is op zich geen slecht idee, maar zoals gezegd: ik vond dat het systeem zoveel haken en ogen had, dat ik het al met al vooral negeerde. Ik zette een keer in de zoveel tijd een nieuwe wapen met mijn favoriete attachments in elkaar, wat je nog steeds via Gunsmith doet, maar verder keek ik totaal niet naar welke wapens of items ik op welk level zou kunnen vrijspelen. Wat dat betreft staat dit haaks op de rest van de multiplayer: de maps komen uit de hoogtijdagen van Call of Duty, maar het overzichtelijke progressie- en unlocksysteem dat de games uit die tijd hadden, is hier dus niet aanwezig.
Wat trouwens erg fijn is, is dat gamers die Modern Warfare II veel gespeeld hebben, daar voordeel van hebben in deze nieuwe game. Operators, bundels en wapens die je in Modern Warfare II hebt gekocht, neem je mee naar Modern Warfare III. Dat was vroeger nooit zo, maar nu dus wel. Terwijl ik dit opschrijf, bedenk ik me dat dat wel eens de reden zou kunnen zijn dat ik specifieke versies van wapens kon gebruiken, terwijl het basismodel nog op slot zat, maar dat terzijde. Het is fijn dat investeringen uit het verleden, of die nu in tijd of in geld gedaan zijn, niet compleet verloren gaan.
:strip_exif()/i/2006238536.jpeg?f=imagearticlefull)
Gekke skins
Wat voor mij wel snel verloren mag gaan, is de 'fortniteïsering’ van Call of Duty. Als je de game hebt gespeeld, dan heb je Groot uit Guardians of the Galaxy of Lara Croft vast al zien rondrennen. Grappige skins uit herkenbare franchises zijn onderdeel van deze game. Het is niet dat ik nu zeg: hierom moet je Modern Warfare III niet spelen, maar voor mij hoeft die kermis niet. Gekke skins in Call of Duty zijn overigens niet nieuw. We zagen dat natuurlijk al in Modern Warfare II en Warzone, waarbij onder meer Neymar en Messi al werden toegevoegd als Operators. Ik vind dat niet zo nodig, maar Fortnite bewijst met de een na de andere themasamenwerking dat dat concept werkt als een trein, dus verrassend is het niet. Bovendien trekt het het oorlogsspelletje nog wat meer naar een fantasiewereld toe, wat in mijn ogen een gezonde ontwikkeling is.
Minder gezond, of nu ja, vooral irritanter is de manier waarop Activision dit alles samen laat komen op je pc of console. Dat er dit jaar bijvoorbeeld meer ‘carry-over’ is dan voorgaande jaren, kan namelijk verklaard worden doordat Modern Warfare III meer dan ooit lijkt op Modern Warfare II. Sterker nog: ze delen zelfs hun hoofdmenu. Activision is namelijk overgestapt naar een centraal Call of Duty-platform. Deze hub, die je verplicht moet installeren om de games te kunnen spelen, is feitelijk een nieuwe launcher voor alles wat je met Call of Duty doet. Het is niet alleen een nutteloze tussenstap op weg naar de actie, het vergt ook nog eens enkele tientallen extra GB’s. De totale installatie van Modern Warfare III kan op deze manier zelfs boven de 200GB uitkomen. Call of Duty is nooit efficiënt geweest met data, maar dit gaat wel erg ver.
Niets nieuws aan de grafische horizon?
Als we kijken naar de rest van het technische verhaal, dan valt vooral op dat de game vrijwel identiek is aan Modern Warfare II van vorig jaar. Logisch ook: de games gebruiken dezelfde engine, namelijk de IW 9.0-engine die sinds Modern Warfare in 2019 in gebruik is. Waar we vorig jaar nog een lezing kregen over de watereffecten en de manier waarop de engine helpt om spelers in de multiplayer goed zichtbaar te maken, daar is het dit jaar een stuk stiller rond de eventuele grafische verbeteringen. We weten wel dat Activision voor Modern Warfare II een andere strategie heeft gekozen en alle ontwikkelaars die aan Call of Duty werken, dus naast Infinity Ward ook Treyarch en Sledgehammer Games, samen aan dezelfde engine heeft laten werken. MWII werd dan ook gezien als de start van een Call of Duty-tijdperk, maar of we de vruchten daarvan al zien met Modern Warfare II, is zeer de vraag.
Wel is duidelijk zichtbaar dat de game zoals altijd sterk is in hoe de soldaten in het spel eruitzien en hoe ze bewegen, en wat minder sterk in het simuleren van de wereld eromheen. Moderne lichteffecten met path tracing of al te veel destructability zul je ook in deze Call of Duty niet tegenkomen. Het zijn de bekende plussen en minnen die horen bij de serie. Tegelijkertijd is jaarlijks zichtbaar dat de serie stappen maakt op technisch gebied. Denk daarbij aan de veelzijdigheid van een engine die ooit ontworpen was voor de flow van standaard Call of Duty-games, die nu geschikt is voor kleinschalige gevechten, maar ook voor de grote, open gevechten die plaatsvinden in Warzone. Toch luidt de conclusie op dit vlak dat Modern Warfare III in niets een audiovisuele stap vooruit lijkt te zetten ten opzichte van zijn vorig jaar verschenen voorganger.
Zombies in Warzone-stijl
Het laatste onderdeel van Call of Duty: Modern Warfare III dat we dan nog niet besproken hebben, is, uiteraard, Zombies. De positie die Zombies inneemt in de game is door de jaren heen geëvolueerd van een leuk extraatje naar een volwaardige spelmodus, compleet met eigen verhaallijnen en beroemde mensen die rollen speelden in die verhalen. Die verhalen speelden zich af op allerlei plekken, zoals oude bunkers, verlaten villa’s of angstaanjagende pretparken. Modern Warfare III breekt echter met die trend en verenigt de Zombies-modus met het populairste aspect van Call of Duty van de laatste jaren: Warzone.
DMZ met Zombies
De Zombies-modus in Modern Warfare III brengt gamers naar de Exclusion Zone van Urzikstan, die veel lijkt op de map uit de DMZ-modus in Warzone 2.0. Dit is een zone waarin je alleen of met een team allerlei opdrachten kon volbrengen die dan geld of waardevolle loot opleverden. Daarmee moest je dan via een extraction uit de zone zien te ontsnappen. Feitelijk is dat precies hoe de Zombies-modus in Modern Warfare III ook werkt. Je gaat de zone in, volbrengt bepaalde missies of valt Strongholds aan en probeert dan te ontsnappen met je loot. Er zijn echter twee complicerende factoren. In de eerste plaats zijn er computergestuurde vijandelijke soldaten die je het leven zuur proberen te maken en daarnaast zijn er natuurlijk hordes zombies. Anders dan in DMZ zijn de overige spelers die je tegenkomt, dus niet je teamgenoten, maar andere spelers, niet vijandig. Je kunt elkaar helpen door samen tegen zombies te vechten of elkaar te reviven wanneer iemand gewond raakt. De Zombies-modus kent dus geen pvp.
De reden dat jij en je metgezellen je begeven in de Exclusion Zone is Operation Deadbolt, oftewel: een poging om te achterhalen wat er aan de hand is in de Exclusion Zone. Een introfilmpje toont hoe de beruchte wapendealer Viktor Zakhaev een mysterieus goedje heeft gevonden in reageerbuisjes. Wanneer een van de buisjes kapot gaat, worden soldaten in de directe omgeving veranderd in zombies. Dat is eigenlijk alle informatie die je aan het begin hebt. Tijdens de missies kun je meer te weten komen over waar Zakhaev precies naar op zoek is en waar dat geheimzinnige goedje precies vandaan komt. Er is echter een probleem: voor je bij die missies bent, moet je best veel repetitieve gameplay door.
:strip_exif()/i/2006238542.jpeg?f=imagearticlefull)
De game neemt nieuwe spelers bij de hand, leert ze de basics van overleven in de Exclusion Zone en trekt ze van tijd tot tijd naar wat grotere missies, die dan ook wat meer vertellen over het verhaal. De route daarnaartoe is echter gevuld met het doen van contracten en looten van allerlei gebouwen en dat voelt een stuk minder onderhoudend aan. Dat komt ook omdat de game je niet altijd uitlegt wat je precies moet doen om verder te komen. In de oude versies van Zombies wist je in elk geval dat je altijd een soort puzzel moest oplossen om nieuwe delen van de map te openen en zo kwam je dan stap voor stap verder. Deze DMZ-versie van Zombies is opener en vrijwel niet meer te vergelijken met wat Zombies ooit was.
Daar zitten plus- en minpunten aan. In de oude Zombies kwam je regelmatig vast te zitten en dan kwam je even niet verder. Een pluspunt aan de nieuwe versie is dat dat hier anders is, want je kunt natuurlijk gewoon een andere kant op in een verder open map. Ook is het leuk dat je voertuigen kunt gebruiken, waardoor je er ook voor kunt kiezen om een eind weg te rijden, als je team onder de voet gelopen dreigt te worden door hordes zombies. Dat zal in de eerste paar Threat Levels, min of meer een moeilijkheidsgraad voor de spelwereld, niet zo snel gebeuren, maar als je op wat hogere levels komt en de zombies sterker worden, kan dat wel. Dat is ook het moment dat je wat interessante Zombies tegenkomt, als je de monsters met tentakels nog zo kunt noemen in elk geval.
Oude flow was fijner
Een minpunt van deze manier van Zombies spelen, is dat het mijn aandacht te weinig wist vast te houden. Zombies is nooit mijn favoriete spelonderdeel geweest, maar de trial-and-erroraanpak van spelen beviel me ergens wel. Elke keer dat je een potje Zombies deed, ontdekte je iets nieuws en zo kwam je langzaam verder. Dat gaf automatisch richting, ook al zat je soms dus best wel even vast als je niet wist welke kant je op moest of hoe een puzzel op te lossen was. Op de open map kun je je laten leiden door de missiedoelen die je van de game krijgt, maar het is vooral ook een doorlopende zoektocht naar Essense, het spul waarmee je allerlei upgrades kunt bemachtigen, of een zoektocht naar nieuwe wapens en items. Dat 'warzoneësk' randje voegt weinig toe. Bovendien zit er een bepaalde willekeur in waardoor potjes lang niet altijd hetzelfde verlopen. Op zich is dat een pluspunt, maar dat staat ook weer haaks op de oude manier van spelen en staat progressie soms juist in de weg.
De Zombies-spelmodus is het duidelijkste voorbeeld van wat je de 'verwarzoneïsering’ van Call of Duty kunt noemen. In plaats van een op maat gemaakte Zombies-map met een eigen setting en verhaal, krijgen we een variant op een spelmodus die toch al onderdeel uitmaakte van Warzone 2.0. Op momenten brengt dat leuke vernieuwing, op andere momenten mis je de oude stijl. Of dit beter of minder goed is dan hoe het was, is iets dat ook een beetje aan smaak onderhevig is, maar mij wist Operation Deadbolt niet te pakken.
Conclusie
We hebben in deze review Warzone met enige regelmaat aangehaald. Dat is best opvallend, want de nieuwe content voor Warzone 2.0 komt pas wanneer de Season 1-update voor Modern Warfare III online gaat. Het is echter tekenend om te zien hoeveel invloed de spelmodus inmiddels heeft op de game. In elk aspect van Modern Warfare III zijn de invloeden van Warzone te zien. Daarnaast leunt de game sterk op het succes uit het verleden, vooral door te kiezen voor de sterke maps van Modern Warfare 2 (2009) in plaats van nieuwe maps te maken. Dat is lui, maar effectief. Toch komt daar wel ook onze overkoepelende mening uit voort. Deze Call of Duty doet amper iets dat je niet al eerder hebt gezien en voegt vooral weinig toe ten opzichte van Modern Warfare II van vorig jaar. Online kwam ik de zin tegen: 'Als je dit als mappack voor MWII zou zien, is het echt heel erg goed.' Dat raakt de kern wel aardig. De content is leuk om te spelen, want de gameplay voelt prima en de maps hebben zich veertien jaar geleden al bewezen, maar in hoeverre is dit nog een nieuwe game? Daarvan is amper sprake; daar kunnen de voorspelbare campagne en de nieuwe stijl Zombie-modus verder ook weinig aan veranderen.
:fill(white):strip_exif()/i/2006063362.jpeg?f=thumblarge)
:fill(white):strip_exif()/i/2006063366.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006174930.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2004697850.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2006027186.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004885262.jpeg?f=fpa)
/i/2006010878.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/952091/crop5d6a5c84b8a31_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/135355/20071128geek.jpg?f=community){kind=small}
/u/189748/1984-14997.png?f=community){kind=small}
wat is/zijn je alternatieven? Ik heb mw2 enkele maanden gespeeld maar was er daarna helemaal klaar mee.. de grind is gewoon too much
:strip_exif()/u/481554/crop5a9ffc5d3aef6_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/132250/d1ca484677dbb1382705e67689809639.jpeg?f=community){kind=small}
/u/586922/crop657dfec54e087_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/466919/Tweakers_p9_v2.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/525381/crop5f02381155449_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/1950978/crop66a1fc0b33434_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/249917/jaapschaap.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/233036/Ajax3ester.jpg?f=community){kind=small}
/u/314383/crop5dc6a4144d574_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/50747/crop56ff9e8c1f4bd_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/781801/crop60ae6b20819af_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/21673/crop65674aee06c6d_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/461729/crop599f421965b1d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/63694/spion200_250-150x150.jpg?f=community){kind=small}
/u/576397/crop667b60a7d50ce.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/226457/crop5bc7847a410e0.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/312326/crop5e79d1d15ce14_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/50793/thumb-exorcist.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/172393/crop575c1e0ea6322.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/298667/crop564da5f628b8b_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
) en de volgende kan weer heel anders zijn en dat vond ik juist leuk. Verliezen is hier niet het probleem, ik vond het juist leuk om nieuwe strats te leren van gasten die veel beter waren. Achteraf nog even via de chat wat woorden uitwisselen, heerlijk.:strip_icc():strip_exif()/u/31989/skelet_1_60.jpg?f=community){kind=small}
/u/2008130/crop6536ebba0daf2_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/161314/1285883144966.jpg?f=community){kind=small}
/u/373100/crop5de38845d4948_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/553280/crop59393a416924e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/512915/crop656dd83050d71_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/394525/crop58690da5a579f_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/312938/crop653a3cd4bb972_cropped.png?f=community){kind=small}
