Lekker gewone superheld
Spider-Man 2
Spider-Man 2 is in alles de perfecte opvolger van Spider-Man en Spider-Man: Miles Morales. De game draait om zowel Peter Parker als Miles Morales en de speler wisselt af tussen beide. In het verhaal nemen de Spider-Men het op tegen Kraven the Hunter, die het op de krachten van allerlei superschurken lijkt te hebben voorzien. De gameplay leunt vooral op het webslingeren door New York en het vechten. Beide zitten goed in elkaar, waarbij vooral het slingeren leuk is om te doen, vooral doordat de snelheid daarin hoger ligt dan in de vorige games. Grafisch betekent Spider-Man 2 ook een stap omhoog, met een veel hoger detailniveau dan in de vorige games, betere raytraced reflecties, meer verschillende momenten van een dag met dus andere soorten licht en wisselende weersomstandigheden. Spider-Man 2 is al met al weer een dijk van een game voor de PlayStation 5 en dus de volgende in een toch al lange lijst van must-haves afkomstig van Sony's studio's.
Ik heb me nooit druk gemaakt om de vraag wat mijn favoriete superheld zou zijn. Ik zal ook zeker niet ineens beweren dat het Spider-Man is, maar er valt best een lans te breken voor de hulpvaardige superheld. Zijn content, of dat nu comics, films of games zijn, is vaak doorspekt met humor. Daarnaast is het een stuk makkelijker om je in te leven in een nerdy student die door een spinnenbeet aan superkrachten komt, dan in een Asgardiaanse God, een buitenaards supermens of een in een groen monster veranderende wetenschapper, om maar wat te noemen. Wanneer hij zijn kenmerkende pak niet aan heeft, kampt Peter Parker vaak met dezelfde problemen waar normale mensen ook mee moeten dealen. Hij is in elke zin van het woord meer down-to-earth dan veel van zijn superheldcollega’s.
In Spider-Man 2 komt dat ook goed naar voren. Het verhaal behandelt onderwerpen zoals twijfelen aan jezelf en omgaan met druk, maar laat bijvoorbeeld ook zien hoe Peter moeite heeft om het huis van zijn overleden tante te behouden, want de rekeningen stapelen zich op en boeven in spinnenwebben wikkelen, is helaas geen betaalde baan. Gelukkig weet Peter zich aan het begin van de game verzekerd van een veilig baantje als docent op een school. Dat verandert echter als Sandman New York op stelten zet en Peter zich richting een van zijn bekende vijanden moet snellen. Geluk bij een ongeluk: Miles Morales, sinds het vorige spel óók Spider-Man, zit in zijn klas en voegt zich direct bij de originele Spider-Man.
Daarmee is meteen het opvallendste onderdeel van de setting genoemd, want in Spider-Man 2 delen Peter Parker en Miles Morales de hoofdrol. De speler wisselt tussen beide personages. Soms gebeurt dat automatisch, als het verhaal verder gaat met een missie die specifiek bij een van de twee heren hoort, maar vaak kun je ook zelf wisselen. Natuurlijk speelt het feit dat je niet een, maar twee Spider-Men hebt een belangrijke rol in het verhaal.
Dat verhaal is prima, maar ook weer niet hoogstaand. Dat is eigenlijk precies wat we zouden verwachten van een superheldengame, of eigenlijk: binnen dat kader overstijgt het plot van Spider-Man 2 de verwachtingen best. Centraal in de game staat de strijd die Peter en Miles voeren tegen Kraven the Hunter, een slechterik die jacht maakt op allerlei personen met speciale gaven. Hij richt zich in eerste instantie op superschurken die Peter en Miles al eerder hebben verslagen, maar raakt bijzonder geïntrigeerd door een setje nieuwe krachten die Peter tijdens de game bemachtigt. Wie al wat beelden heeft gezien van de game, weet wellicht al waar dit heen gaat: Peter krijgt de speciale superkrachten van Venom erbij en dat blijkt een aardige gamechanger te zijn, en iets waar Kraven zéér in geïnteresseerd is.
Terwijl dat verhaal zich ontvouwt, spelen er nog allerlei andere zaken in het leven van Peter en Miles. Zo worstelt Peter als gezegd met de rekeningen die het huis van Aunt May met zich meebrengt en discussiëren hij en MJ over samenwonen. Miles probeert ondertussen een prestigieuze muziekschool in te komen en helpt zijn moeder ook nog bij allerlei zaken. ‘Mensen helpen’ blijft een belangrijk onderdeel voor Spider-Man. Via een speciale app krijgen Peter en Miles allerlei kleine en grote extra missies mee. De willekeurig opspringende alerts vallen vrij snel in herhaling, maar zijn af en toe best leuk om mee te pakken. De wat grotere zijmissies bevatten een verhaaltje eromheen en zijn zo dus een stuk meer de moeite waard.
Slingeren en sneaken
Na de openingsfase van de game komt er al snel een moment dat de rust terugkeert en je als Spider-Man aan de slag kunt gaan in New York. Op dat moment ligt de spelwereld, die bestaat uit diverse buurten in Manhattan en enkele buurten aan de overkant van de East River, aan je voeten. Je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt. Dat is ook nodig, want per buurt wordt bijgehouden hoeveel progressie je er al geboekt hebt. Die progressie leidt tot bonussen, zoals de mogelijkheid om gebruik te maken van het fasttravelsysteem. Je kunt, zodra je dat vrijgespeeld hebt, direct naar plekken in die buurt reizen, zonder er zelf heen te hoeven slingeren.
Webslingeren is een hoogtepunt
Dat is handig, maar overbodig. Oké, dat is overdreven. Soms heb je net half New York doorgeslingerd en moet je ineens weer aan de andere kant zijn: dan is fast travel wel handig. Veel vaker negeerden we de optie om daar gebruik van te maken echter totaal. Webslingeren door New York is namelijk een van de hoogtepunten, misschien zelfs wel het leukste onderdeel van de game. Het was in de vorige Spider-Man-games al heel lekker om soepeltjes langs allerlei gebouwen te zwaaien, maar dit deel doet er nog een schepje bovenop. Dankzij diverse vrij te spelen upgrades kun je de snelheid namelijk verder opkrikken dan ooit, wat het geheel natuurlijk spectaculairder maakt.
:strip_exif()/i/2006193974.jpeg?f=imagearticlefull)
Daarnaast beschikt Spider-Man dit keer over Web Wings. Deze vleugels kon je in actie zien in de film Spider-Man: Homecoming en ze zitten nu dus ook in deze game. Dankzij de vleugels kan Spider-Man stukjes zweven, zodat je je snelheid kunt behouden als er geen hoge gebouwen zijn om aan te slingeren. De vleugels zijn op hun best als je gebruikmaakt van de luchtstromen die je her en der tegenkomt. Deze luchtstromen voeren Peter en Miles mee en zorgen er zo voor dat ze snel grote stukken kunnen afleggen. Het is als een soort snelweg in de lucht, speciaal voor superhelden die af en toe snel van A naar B moeten zien te komen. Het moge duidelijk zijn dat gemak hier ruimschoots prevaleert boven realisme, maar dat mag best verwacht worden van een superheldengame.
Sneaken of vechten?
Op hoge snelheid door New York slingeren en zweven is een kant van de game, maar er zijn er natuurlijk meer. Zo snel en actievol als Spider-Man 2 kan zijn, zo langzaam en berekenend is de game soms ook. Tijdens de zoektocht naar Kraven en zijn Hunters, moeten Peter en Miles vaak locaties van deze bende vinden en uitschakelen. Soms heb je de keuze hoe je dat doet en kun je dus kiezen om er in te springen en een open gevecht aan te gaan of vijanden een voor een ongezien uit te schakelen, maar soms is dat laatste ook een verplichting. Je ontkomt er dus niet aan om af en toe flink te sneaken. Op die momenten kun je, door weblijnen te spannen boven vijanden en ze her en der af te leiden, de slechteriken vaak best makkelijk geruisloos uitschakelen. Het voordeel hiervan is dat de vijanden geen versterking kunnen oproepen en je dus met minder vijanden hoeft af te rekenen, maar het nadeel is dat je wel iets langer bezig bent. Een open gevecht gaat sneller. Ik vond het het leukst om het een beetje af te wisselen. Het is best gaaf om een heel gebied in stealth uit te schakelen, maar soms is een robbertje knokken ook leuk om te doen.
Lekker knokken
Samen met het slingeren voert vechten wel de boventoon in de gameplay. Het vechtsysteem lijkt in de basis veel op dat uit de vorige games. Je deelt steeds een serie klappen uit, probeert inkomende aanvallen te blokkeren of te ontwijken en kunt gebruikmaken van Spider-Mans speciale krachten om vijanden op creatieve manieren uit te schakelen. Hoe meer speciale vaardigheden je vrijspeelt, hoe complexer, maar ook leuker het vechtsysteem wordt. De grootste kracht van het vechtsysteem is dat het in elkaar trappen van boeven gewoon heel lekker aanvoelt in Spider-Man 2. Met speels gemak trek je vijanden de lucht in, plak je ze vast tegen de muur of trap je ze van daken af. Dat gaat gepaard met fijn ogende en klinkende effecten.
Venom
De speciale vaardigheden en gadgets die je kunt vrijspelen, zorgen af en toe voor wat nieuwe impulsen. Peter krijgt gaandeweg te maken met de speciale krachten van Venom, wat de nodige veranderingen met zich meebrengt, maar ook buiten Venom om beschikken Peter en Miles over de nodige speciale krachten. Peter heeft bijvoorbeeld een speciaal pak waarmee hij spinachtige, stalen poten kan gebruiken en Miles kan elektrische energie oproepen en gebruiken in gevechten. Dat kan op allerlei manieren, in de vorm van allerlei speciale aanvallen, die uiteraard flink helpen in gevechten. Sommige aanvallen zijn sterk omdat ze meerdere vijanden tegelijk te grazen nemen, andere zijn juist sterk tegen één vijand en ga zo maar door.
:strip_exif()/i/2006193992.jpeg?f=imagearticlefull)
Hoewel het vechten goed in elkaar zit en lekker aanvoelt, zijn er toch enkele kanttekeningen bij te plaatsen. Zoals hierboven al even genoemd: de basis is aardig gelijk aan die van de vorige games en als je die veel gespeeld hebt, dan voelt dit heel vertrouwd. Zo vertrouwd zelfs, dat je kunt beargumenteren dat het doorslaat naar ‘niet nieuw genoeg’. Ik ervaarde dat niet zo, want ik vermaakte me er goed mee, maar het is een valide argument. Daarnaast heb je in missies vaak wel een moment dat je ineens even tien of twintig vijanden moet uitschakelen voor je verder mag. Dat voelt na een tijdje aan als een hinderlijke onderbreking. Vechten is leuk, maar soms wil je gewoon door met het verhaal of richting het baasgevecht en dan voegt nog een inwisselbare confrontatie met een dozijn boefjes niet echt iets toe.
Pittige baasgevechten
In veel gevechten hoef je niet per se gebruik te maken van de speciale aanvallen en de gadgets die je kunt vrijspelen, maar dat verandert als je wat verder komt en je wat pittigere gevechten tegenkomt. Er zijn een paar baasgevechten die er in moeilijkheidsgraad echt wel bovenuit springen. Dat is niet erg, want daar zijn het baasgevechten voor, maar het is wel handig om op dat moment je pak al van wat upgrades te hebben voorzien. Die upgrades komen in de vorm van meer health en meer kracht, wat natuurlijk wel van pas komt. Ook de speciale aanvallen zijn in deze gevechten belangrijk, al was het maar omdat deze vijanden normale aanvallen vaak makkelijk kunnen afslaan, waardoor ze op die manier niet goed te raken zijn.
:strip_exif()/i/2006194006.jpeg?f=imagearticlefull)
Behalve lastig zijn de baasgevechten ook spectaculair. Ik kan me nog herinneren dat er in een van de vorige Spider-Man-games een scène zat waarin je Rhino achtervolgde, dwars door onder meer een winkelcentrum heen. Dat is hartstikke spectaculair natuurlijk, maar ook een tikje ‘heel erg duidelijk ontworpen om te laten zien hoe spectaculair zo’n scène kan zijn op de PlayStation 5, met een glansrol voor de indrukwekkende hoeveelheid effecten die gelijktijdig op het scherm getoond worden’. Zo overdreven als die scène is het niet meer, maar nog steeds zitten de verhaalmissies vol met scripted stukken gameplay die voor de visuele hoogtepunten zorgen.
Tagteam
Minder groots, maar wel goed voor persoonlijke hoogtepuntjes: als je een van de willekeurig gegenereerde activiteiten te lijf gaat in de stad, is de kans aanwezig dat de ene Spider-Man de ander te hulp schiet. Er zijn zelfs enkele andere superhelden die op deze manier soms even mee komen doen in de actie. De twee helden samen kunnen elkaar dan helpen, bijvoorbeeld door speciale tagteamfinishers uit te voeren. Het maakt deze anders niet heel memorabele scènes toch een stuk specialer en heeft er zeker voor gezorgd dat we deze minimissies vaker te lijf gingen dan we anders zouden hebben gedaan.
Mooie beelden en vrr
Op technisch vlak zet Spider-Man 2 de nodige stappen ten opzichte van de vorige games. Dat levert een game op die er over de hele linie beter uitziet, maar tegelijkertijd kunnen we ons ook voorstellen dat je zegt: is het verschil met de vorige games nou echt zo groot? De grafische stijl van een licht realistische look met een comicsausje eroverheen, is het recept dat Insomniac voor de hele reeks gebruikt en dus lijkt Spider-Man 2 op zijn voorgangers. Het onveranderde derdepersoonscamerastandpunt helpt daar natuurlijk ook wel bij, alsmede het feit dat er nog steeds gekozen moet worden voor een grafische stijl.
Bekende keuze
Voor de meeste gamers is er een simpele keuze tussen de Fidelity Mode en de Performance Mode en die zijn ondertussen bekend terrein: Fidelity geeft je de best mogelijke graphics in de hoogste resolutie, maar gaat gepaard met een limiet van 30 frames per seconde. Performance verhoogt dat naar 60 frames per seconde, maar schroeft de kwaliteit van de graphics iets terug. Dat gebeurt dan door de game in een net wat lagere resolutie te renderen, door het detailniveau in de spelwereld iets te verlagen en door net wat grovere raytraced reflecties te laten zien in het water en in de ramen van de vele gebouwen in de spelwereld.
:strip_exif()/i/2006193942.jpeg?f=imagearticlefull)
Heb je een beeldscherm dat variable refresh rate, HDMI 2.1 of 120Hz ondersteunt, dan komen er nog wat keuzes bij. Vrr geeft je de optie om ‘Smoothed’ of ‘Uncapped’ te selecteren. Die eerste optie zorgt dat de game er nog wat vloeiender uit gaat zien en de tweede heft het maximum van 30 of 60 frames per seconde op. In de praktijk draait de game op die manier soms een paar frames per seconde hoger, maar die winst valt mee. Smoothed helpt zeker als je de game in 30fps speelt om een vloeiender beeld te krijgen. Uiteraard oogt de Performance Mode dan nog steeds veel vloeiender, maar het helpt zeker. Beschik je over een scherm dat 120Hz kan, dan krijg je er extra opties bij, zoals een Quality Mode die in maximaal 40fps draait. In deze modus blijft de beeldkwaliteit gelijk aan de Fidelity Mode, maar dan dus met een iets hogere framerate. We hebben deze modus niet kunnen testen, maar dit lijkt het best denkbare scenario voor Spider-Man 2.
Vergelijkingsvideo: webslingeren in Fidelity Mode en in Performance Mode
Als we de beelden zelf nader bekijken, dan springen de reflecties er al snel uit. Dit was voor de vorige Spider-Man al een pluspunt, maar wat Insomniac met deze game laat zien, gaat stukken verder. Overal waar je rondslingert, vertonen de ramen nauwkeurige reflecties en als je de tijd neemt om even te stoppen, kun je in de ramen de hele omgeving inspecteren. Dat is mooi, maar ik vond de effecten op het water nog beter. New York is omgeven door onrustig water en dat water produceert geen perfecte, maar door het water verstoorde reflecties van gebouwen aan de overkant. Dat doet Spider-Man 2 heel goed. Het is geen game die ultiem realisme nastreeft, maar door dit soort dingen goed op orde te hebben, komt de spelwereld op dat soort vlakken wel heel ‘echt’ over.
Meer details aan de binnenkant
In de graphics valt verder op dat het detailniveau in de spelwereld op meerdere manieren is toegenomen. Dat begint al bij wijken en gebouwen die wat verder weg liggen: daarin zie je nu veel meer details. In de vorige games waren de gebouwen die aan de overkant van de Hudson-rivier lagen al best grof en daarin zit nu veel meer detail. Wat ik echter nog veel indrukwekkender vind, is dat veel gebouwen nu ook kamers en interieur aan de binnenkant laten zien. Je ziet dus niet alleen maar ramen die reflecties laten zien, maar ook kamers aan de binnenkant van die ramen. Je ziet dus soms een kantoortje, iemand in een huiskamer of een ruimte met liftdeuren erin. Het is een detail dat makkelijk te missen is, maar het draagt veel bij aan de geloofwaardigheid van de spelwereld. Het interieur oogt trouwens altijd wat simpel, omdat een al te ingewikkelde aankleding van deze binnenruimtes veel rekenkracht zou kosten, maar het is alsnog een fijne toevoeging.
:strip_exif()/i/2006194020.jpeg?f=imagearticlefull)
Verder heeft Spider-Man 2 nog een aantal andere vernieuwingen die bijdragen aan het hoge grafische niveau. Zo zijn er meer verschillende tijdstippen per dag, wat invloed heeft op de manier waarop het licht van de zon op de stad schijnt. Ook kent de game wisselende weersomstandigheden, dus af en toe regent het ook en dan kun je natuurlijk wat regenplassen met ook daarin weer raytraced reflections verwachten. De game is wat ons betreft op zijn mooist wanneer de zon opkomt of ondergaat. Klim met dat licht eens op een van de hoogste gebouwen en kijk eens rustig om je heen, want dat levert mooie plaatjes op. Die kun je met de Photo Mode trouwens nog mooier maken. De game laat je hier op veel manieren spelen met het beeld. Ik ben er zelf niet goed in, maar zag op social media al de nodige prachtige creaties voorbij komen, dus liefhebbers van dit soort modi hebben aan Spider-Man 2 ook een goede game.
Prima cast
Audio is in Spider-Man 2 iets minder opvallend aanwezig dan de graphics, maar belangrijk is het natuurlijk wel. Het verhaal wordt prima overgebracht door de cast, die zijn sporen verdiend heeft in de vorige Spider-Man-games, maar ook in andere toonaangevende games, series en films. Zo kun je Laura Bailey (MJ) kennen als Abby uit The Last of Us Part 2 en speelde Tony Todd onder andere de rol van Kurn in Star Trek: The Next Generation. Belangrijker dan hun carrière is dat hun prestaties in de game uitermate sterk zijn. De game beperkt zich daarbij niet tot tussenfilmpjes. De hoofdpersonages bellen elkaar regelmatig, zodat je tijdens het webslingeren ook iets hebt om naar te luisteren. Daarnaast hoor je af en toe ook stukjes uit podcasts, zoals die van John Jonah Jameson, die wederom weinig goeds te zeggen heeft over Spider-Man en de speler zeker weet te vermaken met zijn tirades.
:strip_exif()/i/2006194014.jpeg?f=imagearticlefull)
Pakjes
Wat Spider-Man 2 sowieso goed doet, is allerlei aspecten van Spider-Man aan elkaar verbinden. Nergens komt dat beter tot uiting dan in de pakken die je kunt vrijspelen. Ik ben geen comickenner, dus als er eentje ontbreekt, dan zal ik dat niet snel opmerken, maar het lijkt erop dat elk denkbaar pakje dat Peter of Miles aan zou kunnen hebben, ook daadwerkelijk in de game te vinden is. Het voegt niets toe aan de gameplay, maar het is best leuk om af en toe even een ander tof pakje uit te zoeken, want er zijn een hoop toffe varianten om uit te kiezen.
Conclusie
Kort door de bocht zou je kunnen stellen dat Spider-Man 2 weinig anders doet dan zijn voorgangers en dat het vechten na een tijdje repetitief gaat aanvoelen. Die stelling zou niet incorrect zijn, maar wel veel te weinig eer doen aan de uitvoering. Insomniac is erin geslaagd een toch al sterke game op elk front nog wat beter te maken. Dat komt tot uiting in de gameplay, waar je net wat meer opties in het vechten hebt en waar het webslingeren nog wat lekkerder en vooral sneller aanvoelt dan het eerder deed, maar zeker ook in de graphics. De raytraced reflections zijn duidelijker dan voorheen, de spelwereld vertoont een hoger detailniveau en zeker bij een laagstaande zon weet de game prachtige plaatjes op je scherm te toveren. Insomniac levert met Spider-Man 2 zo een prachtig avontuur af, dat je als PlayStation 5-gamer niet wilt missen.
:strip_exif()/i/2005804274.webp?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2006194016.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2005804274.webp?f=thumbmedium)
/i/2007216932.webp?f=fpa)
/i/2005822096.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004790872.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
) maar al probeer ik vaak juist een beetje vaart te maken om door mijn enorme backlog aan games te komen, het blijkt keer op keer juist dat ik terug grijp of blijf hangen in games waar ik de gameplay echt fijn van vindt.
:strip_icc():strip_exif()/u/79795/crop5ccff73b8d1c6_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/637028/crop577c625fec2c7_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/422307/crop5f88f7389f36f_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/17239/crop586cd04bb358c.jpeg?f=community){kind=small}
/u/205997/crop59f99586a75c5.png?f=community){kind=small}
/u/576397/crop667b60a7d50ce.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/149883/crop57a462252fb63_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/421470/crop5851203431803_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/111477/crop5f831139d6248_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/131439/417785s.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community){kind=small}