De Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 is een van de eerste buigbare schermen die je als consument kunt kopen. Het flexibele oledpaneel is gemonteerd op een mechaniek dat bij ons niet-finale testsample nog niet helemaal af voelt, maar Corsair zegt te werken aan verbetering voor de winkelversie. De beeldeigenschappen zijn voor een groot deel erg goed. De oledtechniek levert razendsnelle responstijden, brede kijkhoeken en een perfect contrast op, waarbij Corsair heeft gezorgd voor een goede kleurafstelling. Naast alle sterke punten heeft het oledscherm ook behoorlijke zwakheden. De maximale helderheid van een wit beeld blijkt nog geringer dan bij andere oledmonitoren, wat ook op de hdr-weergave zijn weerslag heeft. Inbranden blijft een risico, hoewel Corsair daarop garantie geeft. De uniformiteit van donkere kleuren vertoont zichtbare imperfecties. Door de lage pixeldichtheid is het beeld bovendien niet heel scherp. Samen met de hoge adviesprijs maakt dat Corsairs buigbare oledmonitor een typisch eerstegeneratieproduct.
Drie primeurs in één scherm: dat zie je niet vaak. De Xeneon Flex 45WQHD240 maakt het toch waar. Het is de eerste 45"-monitor met een (u)wqhd-resolutie van 3440x1440 pixels: hoger en minder breed dan de traditionele superwide. Primeur twee is de gebruikte beeldtechniek: geen lcd en zelfs geen QD-oled, maar woled, wat ook in veel high-end televisies wordt toegepast. Echt uniek is dat je de vorm van het scherm kunt veranderen. Ben je na enige tijd toch uitgekeken op een plat paneel? Geen probleem, trek de handgrepen aan weerszijden naar je toe en opeens heb je een superkromme monitor voor je neus. Dat hoef je bij andere monitoren absoluut niet te proberen, hoewel kortgeleden ook een flexibele tv uitkwam: de LG OLED TV Flex 42LX3Q6LA.
Je zou denken dat zo'n vooruitstrevende monitor een product is van een van de grote spelers in monitorenland - denk aan Samsung, LG of ASUS - maar niets is minder waar. Corsair staat als fabrikant op de doos. Natuurlijk heeft het merk een lange staat van dienst als het gaat om pc-randapparatuur, vooral toetsenborden, voedingen en muizen, maar op monitorgebied had Corsair veel minder in de melk te brokkelen. De Pricewatch telt slechts drie andere Xeneon-gamingmonitoren, stuk voor stuk high-end schermen met goede specificaties, maar die kun je bij andere fabrikanten ook kopen.
De Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 kan eventueel ook slechts aan één kant worden kromgetrokken.
Uiteraard heeft Corsair de Xeneon Flex niet zelf uitgedokterd. Het paneel is ontwikkeld door LG Display, dat ook achter de woledpanelen voor televisies zit. Na een decennium ervaring te hebben opgedaan met televisiepanelen, is het bedrijf vorig jaar begonnen met het maken van monitorpanelen. In eerste instantie waren dat varianten op de televisieschermen, maar dan met een matte coating ervoor, die bijvoorbeeld wordt gebruikt in de ASUS ROG Swift OLED PG42UQ. Binnenkort komen er ook kleinere 27"-panelen, 32"-panelen (naar verluidt) en dus het 45"-ultrawide exemplaar.
De Xeneon Flex werd voor het eerst getoond in augustus, op de Gamescom. Daar presenteerde ook de consumententak van LG een eigen 45"-monitor, naast de 42" flexibele tv. LG's 45"-monitor is net zo scherp gebogen als de Xeneon Flex in zijn uiterste stand, maar dat scherm is niet buigzaam. Het concept van Corsair was dus interessanter en is nu bovendien als eerste verkrijgbaar. Een paar weken geleden gingen de preorders van start, waarbij Corsair gelijk begon met het versturen van reviewsamples. Dat had nog wat voeten in de aarde en het merk lijkt de gelegenheid te baat te nemen om opmerkingen mee te nemen voor het eindproduct. Zo kregen we gelijktijdig met ons sample - het zou gaan om een bijna-finaal product - een firmware-update toegestuurd die een probleem met de helderheid zou verhelpen.
Echt helemaal af of niet, in deze review onderwerpen we de Xeneon Flex aan onze vaste reeks tests. Bevalt de eerste flexibele monitor zo goed dat hij zijn hoge adviesprijs van 2439 euro waard is?
Featureset en praktijk
Met zijn buigbare scherm ziet de Corsair Xeneon Flex er anders uit dan de gemiddelde monitor. Het matzwarte ontwerp met zijn rechte hoeken oogt minimalistisch. Opvallend voor een gamingmonitor, zeker een heel dure, is het gebrek aan rgb-verlichting. Het paneel is bijna even dun als dat van een gemiddelde oledtelevisie en heeft een zeer dunne plastic omlijsting. Midden op de achterkant zit een plastic doosje waarop de voet is aangesloten. Vanaf de zijkanten van het doosje wijzen twee scharnierende draagarmen naar de uiteinden van het paneel. Daar zitten ook de hendels die je gebruikt om het scherm krom te trekken en die met een druk op het knopje op iedere hendel achter het paneel kunnen worden weggeschoven. Corsair heeft onderaan het scherm een derde hendel toegevoegd waarmee je het paneel kunt kantelen. In tegenstelling tot de exemplaren aan de zijkant is die gemaakt van metaal en niet inklapbaar.
De rechthoekige voet van de Xeneon Flex is niet afneembaar en het scherm heeft ook geen VESA-gaten om een andere draagoplossing te kunnen monteren. Het onderstuk met de spitse poten is gemaakt uit een stuk metaal en voelt zeer solide aan; het verticale gedeelte is van plastic. De verstelmogelijkheden blijven beperkt tot kantelen. Niet echt wat we verwachten van een monitor van bijna 2500 euro. Vermoedelijk had de mogelijkheid tot hoogteverstelling of draaien het buigmechanisme onbruikbaar gemaakt doordat je het scherm tijdens het buigen steeds had meebewogen op de poot.
Waar de LG OLED TV Flex is voorzien van een motortje om het paneel krom te trekken, buig je het scherm van de Xeneon Flex gewoon met de hand. Corsair zegt dat het scherm 10.000 tot 15.000 keer van recht naar krom moet kunnen buigen, wat overeenkomt met vijfenhalf jaar lang vijfmaal daags buigen. Dat wil ik graag geloven, maar het mechaniek van de Xeneon Flex voelt nog niet helemaal af, zoals Corsair al had aangegeven. Dat blijkt bijvoorbeeld doordat het scherm niet helemaal netjes plat wordt gehouden. Het valt niet snel op als je gewoon voor het scherm zit, maar wel als je er recht vanaf de zijkant naar kijkt. Het buigen van het scherm gaat daarbij niet heel soepel. Je moet kracht zetten om het paneel krom te trekken. Een beetje druk naar onderen geven helpt, zeker als het scherm op een glad bureau staat, zoals op onze testopstelling, waar de monitor bij het platduwen de neiging had om naar achteren te bewegen.
De inklapbare handvatten aan de zijkanten voelen weinig solide aan en kunnen een beetje heen en weer bewegen in hun behuizing, waarbij me tijdens het kromtrekken opviel dat de onderste bezel in het midden een klein beetje loskomt van de rest van het paneel. Als het mechaniek zijn uiterste stand heeft bereikt aan een van beide kanten, hoor je een klik, maar het paneel is zo flexibel dat het nog een stukje verder kan buigen. Je moet zelf stoppen met trekken of duwen. Het paneel lijkt er overigens geen last van te hebben. In tegenstelling tot bij een lcd, die als je er een beetje druk op zet, allerlei afwijkingen laat zien, gebeurt er tijdens het buigen niets in het beeld. Grappig is dat je het scherm eventueel aan één kant kunt kromtrekken en aan de andere kant niet, zoals op de foto op de vorige pagina wordt gedemonstreerd.
Aansluitingen
Alle aansluitingen van de Xeneon Flex zitten op de poot. Naar achteren wijzen een DisplayPort 1.4-ingang, twee HDMI2.1-poorten en een USB-C-poort met DisplayPort Alt Mode, samen met de aansluiting voor de losse voeding en twee van de vier USB-A 3.1-poorten. Hoewel het voedingsblok 240W moet kunnen leveren aan het scherm, kan de Xeneon Flex via USB-C slechts 30W doorleveren, niet voldoende om de gemiddelde laptop aan de gang te houden, laat staan een krachtige gaminglaptop. Een minpuntje is ook dat de HDMI2.1-poorten slechts 24Gbit bandbreedte bieden, de helft van wat mogelijk is. VRR wordt tenminste wel ondersteund.
Voor op de verticale staander vind je nog twee USB-A 3.1-poorten en een 3,5mm-koptelefoonpoort. Met hun locatie onder het paneel zijn ze zeer makkelijk bereikbaar. Datzelfde geldt voor de twee knoppen en het joystickje voor de bediening van de osd, die rechts naast de poorten zitten. Bij de aan-uitknop zit ook de recht naar voren wijzende powerled, die helaas niet kan worden uitgezet in de osd.
Osd met oledopties
Via het schermmenu kun je uiteraard wel de helderheid en kleuren regelen. In tegenstelling tot bij lcd-monitoren is er geen optie voor overdrive en het scherm heeft ook geen mogelijkheid voor blackframe-insertion om beweging nog scherper te laten lijken. Wel kun je een richtkruis en fps-teller over het beeld projecteren. In de sectie System staan opties die in combinatie met het oledpaneel zeer van pas komen. Via de optie Image Retention Refresh kun je beeldretentie verhelpen, al heb ik die gedurende de reviewperiode niet ervaren. Een refresh duurt ongeveer vijf minuten, waarbij het scherm uit staat en de powerled geel knippert.
De functie Orbit laat het beeld een klein beetje over het scherm bewegen. De Xeneon Flex heeft daartoe wat meer pixels dan de 3440x1440 die je ziet, zodat het beeld niet geschaald hoeft te worden. Volgens de specificaties zijn het er 3456x1456. De functie gaat voortvarend te werk, want op de Windows-desktop zag ik het beeld regelmatig een stukje verspringen. De fabrikant belooft dat het scherm zelfs na lang desktopgebruik vrij van burn-in zal blijven en geeft drie jaar garantie tegen burn-in en dode pixels. De Alienware AW3423DW QD-OLED-monitor van Dell kreeg eerder ook zo'n burn-ingarantie. Het is goed dat Corsair deze garantie geeft ter geruststelling, maar tegelijk zou ik van een scherm van bijna 2500 euro niets minder verwachten dan dat het drie jaar foutloos functioneert.
Op oledtelevisies fluctueert de helderheid van het beeld met de hoeveelheid wit in beeld door de automatic brightness limiter. Dat vind ik op de desktop nogal storend werken. Open op een oledtelevisie bijvoorbeeld fullscreen-Tweakers met de donkergrijze tracker ingeschakeld om vervolgens over te schakelen naar Google en je ziet het beeld al verspringen. Corsair heeft in zijn monitor een functie ingebouwd om dat te voorkomen: Brightness Stabilizer, die de helderheid beperkt tot onder het niveau waarop anders de abl actief zou worden. In onze test blijkt de helderheid toch nog een klein beetje te schommelen met Brightness Stabilizer ingeschakeld, maar niet genoeg om duidelijk zichtbaar te zijn. Wat mij betreft is het een must om het scherm voor desktopweergave goed te kunnen gebruiken. Irritant is wel dat de functie ook actief blijft bij hdr-weergave, waardoor je de hele tijd handmatig moet omschakelen als je wisselt tussen hdr en sdr.
De Xeneon Flex lijkt niet te beschikken over dimmingfuncties als logodimming en de automatic static brightness limiter, waarmee LG's oledtelevisies wel worden uitgerust en die voor pc-gebruik irritant kunnen zijn. Alleen als je een minuut of tien statische content laat zien, schakelt de Xeneon Flex zijn helderheid wat terug.
Fijn formaat, lage scherpte
Het schermformaat van de Xeneon Flex is zoals gezegd nieuw. Wilde je eerder iets groters dan een 21:9-ultrawide met de standaardmaat van 34" of 35", dan had je de keus uit 38"- of 40"-schermen met ongeveer dezelfde beeldverhouding en schermen van 43" of 49" die veel breder waren. De Xeneon Flex heeft een diagonaal van 45" met dezelfde 21:9-beeldverhouding als kleinere ultrawides. Dat geeft een beeld dat je blikveld mooi vult, zeker als je het scherm instelt op zijn grootste kromming van 800R. Dat getal wil zeggen dat een denkbeeldige cirkel van Xeneon Flex-monitoren een middellijn heeft van 80cm. Er zijn nog geen lcd's met zo'n scherpe curve. Als bezitter van een kleinere 34"-ultrawide vind ik het formaat van de Corsair Xeneon Flex fijn werken. Van mij mogen er meer monitoren komen met deze combinatie van diagonaal en beeldverhouding.
Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 - Subpixels
De combinatie van resolutie en schermdiagonaal geeft de Xeneon Flex een lage scherpte, vergelijkbaar met een full-hd-monitor van 27". De afwijkende subpixelindeling van de Xeneon Flex beïnvloedt de scherpte verder. Net als LG's woledpanelen voor televisies heeft de Xeneon Flex een extra witte subpixel, waarbij de subpixels in de volgorde rwbg naast elkaar zitten. De foto is overigens een samengestelde afbeelding; in de praktijk lichten niet alle subpixels tegelijk op. Zoals te zien op de opname zitten er verticaal relatief brede zwarte randen tussen de rijen pixels.
De ClearType-fontrendering in Windows, die wordt gebruikt om tekst op beeldschermen scherper te laten lijken, is standaard ingericht op een monitor met rgb-indeling. Je kunt dus het best even de ClearType-tuner uitvoeren om de tekstscherpte te optimaliseren. Alsnog zijn dan de randen van sommige karakters niet heel scherp, met her en der een gekleurd randje dat op andere monitoren niet opvalt. Het effect wordt in het Engels ook wel color fringing genoemd. Corsair heeft ook een beetje pech met onze huisstijl, want ik zag het effect snel genoeg op het Tweakers-logo op de grootte waarop het in de bovenste balk wordt getoond. De schuine rand tussen het zwarte en het groene gedeelte in het logo heeft een rood randje dat er eigenlijk niet hoort te zitten.
De Xeneon Flex is daarmee geen monitor om heel dicht op te gaan zitten, maar dat is ook al zo door de imposante beelddiagonaal. Op een comfortabele kijkafstand vond ik de beeldscherpte op dit scherm niet storend laag. Daarbij viel me het effect van de afwijkende subpixelindeling op het beeld af en toe op, vooral bij het bekijken van tekst. Ik vond het echter lang niet zo aanwezig als de color fringing op de Alienware AW3423DW met zijn QD-oledpaneel. De driehoeksvorm van de pixels van die monitor leidt tot duidelijker zichtbare gekleurde randjes, die in meer situaties optreden, bijvoorbeeld op horizontale lijnen en gekleurde tekst. Bij de Xeneon Flex veroorzaakt dit echter geen problemen.
Waar LG's woledpanelen voor televisies over het algemeen een glimmende coating hebben, zijn woledpanelen voor monitoren vaak semi-glossy, met een toplaag die invallend licht een beetje verstrooit. Dat is ook zo bij de Xeneon Flex. De coating is ongeveer even sterk als die van de gemiddelde lcd-monitor en zorgt ervoor dat je het scherm in een normaal verlichte ruimte beter kunt gebruiken dan een televisie, ten koste van een subtiel glinsterend effect op vooral heldere, effen kleuren. Zeker gezien de lage helderheid van het paneel vind ik dat een prima trade-off. In vergelijking met de AW3423DW, waarvan het paneel in verlichte ruimten snel een beetje grijzig oogt, blijft zwart bij invallend licht zwarter op de Xeneon Flex.
Waarschijnlijk WBE
Met dank aan onze nieuwe spectroradiometer kunnen we gedetailleerde metingen doen aan het lichtspectrum van een monitor. Te oordelen aan de spectrale 'vingerafdruk' van de Xeneon Flex heeft het scherm vermoedelijk een modern WBE-oledpaneel (ook aangeduid met de marketingterm Evo), met een duidelijkere groene en rode piek dan bij de oude WBC-panelen.
Testmethode en testveld
Portrait Displays SpectraCal C6-colorimeter
Voor deze review hebben we zoals gebruikelijk een uitgebreide reeks metingen uitgevoerd. We meten helderheid, contrast en kleurweergave met behulp van een Spectracal C6-colorimeter, die we profileren met behulp van een JETI Spectraval 1501 Hires-spectroradiometer. De metingen worden uitgevoerd met behulp van Portrait Displays Calman Color Calibration-software. We hebben de testprocedure onlangs geüpdatet, waarover je meer kunt lezen in deze .plan. Hierin meten we het scherm door zoals het uit de doos komt, waarbij we de helderheid voor kleurmetingen afstellen op een waarde die de 150cd/m² zo dicht mogelijk benadert. Daarnaast stellen we het scherm in voor kleurruimten als sRGB en, indien relevant, Display P3 en AdobeRGB. Daarbij doen we indien nodig aanpassingen aan het gamma en de kleurtemperatuur.
Responstijden meten we met een fotosensor en de LeCroy Waverunner 6100-oscilloscoop. We hebben voor dit artikel uitgebreidere responstijdtests uitgevoerd, waarbij we twintig overgangen hebben doorgemeten. De inputlag bepalen we met een Leo Bodnar-tester, waarbij we naast 1080p-60Hz- ook 1080p-120Hz-signalen naar het scherm sturen. Om de kijkhoeken te bepalen, meten we onder een hoek van 45 graden de resterende helderheid en de kleurverandering ten opzichte van een loodrechte meting. Voor de uniformiteitsmeting kijken we naar de verhouding tussen de helderheid op vijftien meetpunten, gemeten op een volledig wit en een volledig zwart scherm. Ook bepalen we de relatieve kleurverschillen langs de randen ten opzichte van het midden. Tot slot meten we het energiegebruik van de monitor, zowel op de maximale helderheid als op een vaste helderheid van 150cd/m².
Kleurruimte
Standaardweergave
sRGB
Display P3
Beeldmodus
Standard
sRGB
Standard
Kleurtemperatuurinstelling
Standard
(vergrendeld)
Standard
Gamma-instelling
2.2
(vergrendeld)
2.2
Helderheid instelbaar?
Ja ('100' voor de test)
Ja ('100' voor de test)
Ja ('100' voor de test)
De menu-instellingen die we voor de kleurmetingen hebben gebruikt
Testveld
We vergelijken de Corsair Xeneon Flex met andere high-end, ultrawide en superwide gamingschermen die we in de afgelopen jaren hebben getest. Daartoe behoren natuurlijk de Dell Alienware AW3423DW met zijn QD-oledpaneel en de Samsung Odyssey Neo G9, de meest high-end gamingultrawide die er is op basis van een lcd-paneel. In het testveld zitten ook de beste 34"- en 38"-gamingultrawides die we hebben getest, plus een aantal high-end 4k-monitoren die geen extra brede verhouding hebben. Ook de overige oledschermen in de grafiek hebben een standaard 16:9-verhouding. Daarbij zitten ook een paar televisies, zoals de 42"-LG C2. Met zijn relatief compacte diagonaal is dat ook een populaire keuze voor bij de computer.
Hoewel de meeste andere schermen geen van de bijzondere eigenschappen van de Xeneon Flex hebben, laat staan allemaal tegelijk, valt aan het overzicht op dat de alternatieven over het algemeen veel goedkoper zijn. Vier apparaten kosten op het moment van schrijven zelfs minder dan de helft.
DisplayPort, 2x HDMI, USB 3.2 (Gen1, 5Gb/s) type-C
Totaal video-ingangen
4x
Hoogste HDMI-versie
HDMI 2.1
Hoogste DisplayPort-versie
DisplayPort 1.4
Responstijd en inputlag
Zoals omschreven op de pagina Testmethode, hebben we op de Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 een responstijdentest uitgevoerd met twintig transities, waarbij we ook overgangen tussen verschillende grijstinten en van zwart naar donkergrijs hebben doorgemeten. We hebben deze test niet op evenveel schermen uitgevoerd als de standaardtest, vandaar dat het testveld in de onderstaande grafiekenreeks niet alle schermen omvat die je in de andere grafieken ziet. Zo hebben we de uitgebreide responstijdentest niet op de 42"-LG OLED C2 uitgevoerd, maar wel op het 65"-model. We verwachten overigens dat het kleinere model op dit gebied dezelfde resultaten zal bieden.
We hebben de responstijdtest op alle schermen uitgevoerd op de maximale refreshrate, de overdrivestand die naar ons idee de beste balans biedt tussen snelle responstijden en een lage overshoot, en met een eventuele optie voor mbr uitgeschakeld. De Xeneon Flex beschikt zoals gezegd niet over die optie en instelbare overdrive heeft hij evenmin, zoals gebruikelijk voor een oledscherm.
Als het op de responstijden aankomt, wordt het niet veel beter dan op een oledscherm. Net als bij de drie andere oledmodellen in de grafiek vormen de zeer snelle responstijden van de Xeneon Flex, van gemiddeld ruimschoots minder dan 1ms, een vrijwel perfect resultaat. Zoals de grafiek 'Standaardafwijking responstijd' laat zien, maakt het voor de snelheid niet uit tussen welke kleuren de monitor moet wisselen. Zelfs de traagste overgang wordt binnen 0,8ms afgewerkt.
De snelste lcd-monitor die we hebben getest, de Samsung Odyssey Neo G9 (49AG950), is een factor twee tot drie trager dan de Xeneon Flex. De meeste lcd's zijn nog een stuk trager, vooral exemplaren op basis van een VA-paneel. Die willen nogal eens heel traag reageren als het scherm moet wisselen van zwart naar donkergrijs. De AOC AG493UCX2 in de bovenstaande grafiek heeft daar duidelijk last van, met een hoogste responstijd van liefst 26,5ms. Ook de Xeneon Flex heeft met de transitie van helemaal zwart naar 20 procent grijs nog de meeste moeite van alle overgangen die we hebben doorgemeten, tenminste gelet op de overshoot. De helderheid schiet bij deze overgang een tikje te ver door. Alsnog behoren de gemiddelde overshoot en undershoot over alle twintig transities tot de laagste in dit testveld. Bewegende objecten worden dus (nagenoeg) zonder artefacten weergegeven en door de 240Hz-refreshrate ogen ze nog iets scherper dan op andere oledmonitoren, hoewel een stand voor blackframe-insertion aan een nog scherpere weergave van bewegend beeld had kunnen bijdragen.
De Xeneon Flex ondersteunt volgens de datasheet die wij hebben ontvangen, FreeSync Premium en is ook G-Sync Compatible certified, met een bereik tussen 40 en 240Hz. Net als andere oledschermen en -televisies is het beeld op de Xeneon Flex niet vrij van flikkering bij gebruik van een variabele refreshrate, vooral zichtbaar aan de onderkant van het refreshratebereik. Dat komt door de manier waarop de oledpixels worden aangestuurd.
Inputlag
Voor het bepalen van de inputlag, de hoeveelheid vertraging voordat een beeld dat naar de monitor wordt gestuurd daadwerkelijk verschijnt, gebruiken we een Leo Bodnar-inputlagtester. Die wordt in het midden van het scherm geplaatst. We sturen standaard een 1080p-60Hz-signaal naar het scherm en dat levert de onderstaande grafiek op. De Xeneon Flex doorstaat ook deze test met goed gevolg, met een geringere vertraging dan de meeste andere schermen in het overzicht.
We testen het scherm vrijwel zonder aanpassingen direct uit de doos, met enkel de helderheid aangepast tot 150cd/m². Omdat we verder niets aanpassen om de prestaties van het scherm te optimaliseren, is het scherm dus nadrukkelijk niet op zijn beste stand ingesteld. Dat levert logischerwijs ook niet de beste resultaten in onderstaande grafieken op, enkel de 'out-of-the-box'-prestaties. Hou dat in gedachten bij het bekijken van de resultaten.
Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 - Meting grayscale zonder Brightness Stabilizer
We hebben er bij de Corsair Xeneon Flex voor gekozen om het scherm door te meten met de optie Brightness Stabilizer ingeschakeld voor alle standard dynamic range-metingen. Het uitschakelen van deze optie leidt tot een zichtbaar onregelmatige helderheid, afhankelijk van de hoeveelheid wit in beeld door de abl. Ik zou dat als storender ervaren dan kleuren die niet helemaal kloppen. Bovendien gaf het uitschakelen van Brightness Stabilizer rare resultaten in de meting van het grijsverloop, zoals weergegevenin de grafiek rechts. De helderste grijstinten worden veel te donker weergegeven. Op zich iets wat je kunt verwachten als het paneel zijn helderheid automatisch aanpast aan de content, ware het niet dat onze testpatronen een continue helderheid (apl) hebben van 50 procent.
Met Brightness Stabilizer ingeschakeld wordt de helderheid van het paneel gelimiteerd op de helderheid die op een volledig wit scherm bereikt kan worden. Volgens Corsair is dat 150cd/m² en dat meten we inderdaad om en nabij, tenminste op het 50%-apl-testpatroon. Een volledig wit scherm wordt met een wat lagere helderheid van 141cd/m² weergegeven, maar dat verschil is niet groot genoeg om in de praktijk zichtbaar te zijn.
De maximale helderheid van de Xeneon Flex is dus echt gering, net zoals bij woledtelevisies die we eerder hebben gezien. De grotere televisies, met maten van 55" en 65", halen een fullscreenpiekhelderheid van rond de 170cd/m², hoewel kleinere maten nog minder fel kunnen zijn. Onze 42"-LG C2 noteerde bijvoorbeeld niet meer dan 110cd/m² en de 42"-A90K van Sony kwam niet verder dan 130cd/m². In de grafiek zie je dat niet terug, omdat deze televisies niet beschikken over een functie om de abl uit te schakelen en we de meting hebben uitgevoerd met 50%-apl-patronen. Oledmonitoren, die over het algemeen wel een constante helderheid hebben, zijn vaak feller dan de Xeneon Flex. De Alienware AW3423DW (QD-oled) haalt een helderheid van bijna 250cd/m², terwijl de LG 32EP950 op basis van een geprint rgb-oledpaneel de 260cd/m² aantikt.
Met de helderheidsregelaar op 0 meten we bij de Xeneon Flex een helderheid wit van afgerond 34cd/m². Dat is niet zo indrukwekkend als sommige andere schermen in de grafiek, maar ruimschoots genoeg om hem ook in een donkere kamer comfortabel te kunnen gebruiken. Uiteraard is het contrast perfect, zoals bij ieder oledscherm. Zolang je de Xeneon Flex niet in een heel lichte ruimte opstelt, ziet het beeld er daardoor toch sprankelend uit.
Net als veel andere oledschermen of apparaten met zo'n scherm komt het kleurbereik van de Xeneon Flex het meest overeen met DCI-P3, dat voor ongeveer 96 procent wordt afgedekt. In de standaardmodus worden die verzadigde kleuren ook getoond. Daarbij hanteert het scherm de 2.2-gammacurve en het 6500-kelvinwitpunt die voor sRGB-materiaal standaard zijn, zodat het beeld er ondanks de extra verzadigde kleuren verder niet te afwijkend uitziet. Het gamma is in de praktijk wat hoger dan 2.2, meer richting 2.3, maar de gewenste kleurtemperatuur wordt vrij dicht benaderd. In de praktijk ziet de weergave er uit de doos dus al mooi neutraal uit, met relatief lage afwijkingen in onderstaande tests.
We geven voor de volledigheid nog even de meetresultaten in de oude ΔE 2000-waarden weer. Zo zie je opnieuw dat de afwijking in de praktijk nauwelijks waarneembaar blijkt, hoewel daarbij moet worden opgemerkt dat we de Xeneon Flex hier vergelijken met zijn 'eigen' DCI-P3-kleurbereik. Voor een perfecte sRGB-weergave zijn de kleuren zoals gezegd te verzadigd.
Gemiddelde kleurafwijking ΔE 2000
Gemiddelde grijsafwijking ΔE 2000
Gemiddelde colorchecker-afwijking ΔE 2000
Gemiddelde kleurafwijking
Monitor
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
We meten voortaan alle schermen door in de sRGB-kleurruimte, de gamut waarvoor de meeste content gemaakt wordt. Om de weergave daarop beter aan te passen, heeft de Corsair Xeneon Flex zoals gezegd een sRGB-modus. De helderheid blijft daarin instelbaar, maar overige opties zijn vergrendeld. Ook in deze stand moeten we de helderheidsregelaar voluit opendraaien om op de gewenste 150cd/m² uit te komen, maar de helderheid is tenminste niet nóg lager dan in de standaardmodus.
Uit de testresultaten blijkt dat de Xeneon Flex zijn brede kleurbereik een klein beetje te ver terugregelt in de sRGB-stand. Vooral rood en blauw missen een klein beetje verzadiging, waardoor de kleurdekking uitkomt op 91 procent. Dat is niet ideaal, maar in de praktijk ook niet enorm storend ten opzichte van een scherm dat wel de hele sRGB-kleurruimte laat zien. Wat vooral opvalt aan de Xeneon Flex, in positieve zin, is de erg nette grijsafstelling in deze stand. Het gamma komt gemiddeld exact op de gewenste 2.2, waarbij de monitor de sRGB-gammacurve aardig volgt. Er is daarbij nauwelijks een kleurzweem in donkere of lichte tinten te zien, wat ook tot uitdrukking komt in de kleurtemperatuur die de gewenste 6500 kelvin dicht benadert. In de colorcheckertest doet de monitor het niet zo goed, wat komt door de wat gebrekkige kleurdekking. Vooral de hoge afwijkingen van rood en blauw trekken het gemiddelde nogal omhoog. Alsnog is het resultaat in vergelijking met andere schermen bovengemiddeld goed, te oordelen aan de onderstaande grafiekset.
De Display P3-meting is bij de Corsair Xeneon Flex een beetje een herhaling van zetten. Er is geen betere modus beschikbaar voor deze kleurruimte dan die waarop het scherm uit de doos al is ingesteld, waarmee het native kleurbereik van het paneel al goed overeenkomt. Er zijn schermen die we voor deze testreeks wel beter hebben kunnen afstellen, vandaar dat het overzicht iets verschilt van dat op de vorige pagina.
Zoals eerder al bleek, is de grijsafstelling in de standaardmodus minder voortreffelijk dan die in de sRGB-stand, wat invloed heeft op de testresultaten. In vergelijking met de andere geteste schermen is het een middenmoter als het op de grijsweergave aankomt. De kleurdekking in deze stand is prima en de weergave van minder verzadigde kleuren is ook vrij nauwkeurig, zodat het scherm onder de streep toch een relatief nauwkeurige Display P3-weergave biedt. Met een schuin oog kijkend naar de oude ΔE2000-scores, komen alle waarden ruimschoots onder de grens van 3 uit, wat duidt op een met het menselijk oog moeilijk waarneembaar kleurverschil.
Om de sterke en zwakke punten van een bepaalde beeldtechniek het scherpst aan het licht te brengen, moet je naar hdr-beeldmateriaal kijken. De meeste lcd's van het moment bakken daar goed beschouwd vrij weinig van en zelfs in het dure segment heb je nog geen garantie op goed hdr-beeld. Verschillende modellen in de onderstaande grafiek die niet verder komen dan een contrast van 1000:1, zijn daarvan getuige.
Met zijn oledscherm met individueel oplichtende pixels, die een perfect contrast garanderen, moet de Corsair Xeneon Flex wél een goede hdr-weergave bieden. Donkere scènes komen op dit scherm het meest tot hun recht, met felle highlights die perfect afsteken tegen diepdonkere schaduwen. Zelfs bij de betere miniledschermen worden de schaduwen soms wat 'mistig' als het in zones opgedeelde backlight niet genoeg aan het contrast van het beeld kan bijdragen en de zwartwaarde oploopt. Last van de typische artefacten op een miniledscherm, zoals haloing rondom contrastrijke overgangen, heeft de Xeneon Flex uiteraard ook geheel niet.
Keerzijde van het oledpaneel is de beperkte maximale helderheid. Op een klein wit vlakje dat 5 procent van het beeld inneemt, komt de Xeneon Flex heel aardig mee, met een helderheid die aardig dicht richting de beloofde 1000cd/m² gaat. Op een nog kleiner vlakje van 2 procent komen we tot boven de 950cd/m², maar vermoedelijk zal alleen de kleinste schittering echt op 1000cd/m² kunnen uitkomen. Behalve de Alienware AW3423DW en andere QD-oledpanelen, zijn er niet zoveel oledschermen die daartoe in staat zijn.
Bij weergave van een volledig wit beeld loopt de helderheid op de Xeneon Flex scherp terug, zoals gezegd meer dan bij andere oledschermen op basis van een QD-oled of rgb-oled-paneel. Evengoed blijkt de Xenon Flex in hdr wel in staat tot een iets hogere helderheid dan in sdr; we meten 186cd/m². Nu zul je niet vaak volledig witte beelden bekijken, maar wanneer een kwart van het beeld wordt ingenomen door een wit vak, is de piekhelderheid van het paneel al gehalveerd tot 500cd/m². Daglichtscènes, bijvoorbeeld een beeld waarbij de camera recht tegen de ondergaande zon inkijkt, missen zodoende wat impact. Dat doet een miniledscherm dan toch beter; dat gooit er over het algemeen zonder morren 1000cd/m² of meer uit, zelfs als een groot deel van het paneel verlicht moet zijn.
Opvallend is dat de hdr-kleurweergave op de Xeneon Flex volgens onze metingen behoorlijke afwijkingen vertoont ten opzichte van andere monitoren en televisies in deze categorie. Corsair lijkt ervoor te hebben gekozen om de HDR PQ-curve, zeg maar de gammacurve voor hdr-materiaal, niet zo nauwgezet te volgen. In plaats daarvan geeft het scherm middentonen extra helderheid mee, terwijl fellere tinten juist veel roll-off vertonen. Die keus is begrijpelijk om het beeld in combinatie met het van zichzelf niet zo felle paneel wat meer impact te geven, wat 'hdr-achtiger' te laten ogen, waarbij highlights ondanks de lage piekhelderheid detail kunnen bevatten en niet op een lelijke manier gaan clippen. Dat is alleen niet zoals de maker van het spel of de video het heeft bedoeld. Misschien zou een tweede, nauwkeurigere hdr-stand hier uitkomst kunnen bieden. Met de huidige firmwareversie heb je bij het overschakelen naar hdr geen keuze uit verschillende beeldmodi, zoals in sdr.
Gemiddelde grijsafwijking ΔE ICtCp (zonder Lum)
Grijsafwijking ΔE ICtCp (met Lum)
Gemiddelde kleurafwijking ΔE ICtCp (zonder Lum)
Kleurafwijking ΔE ICtCp (met Lum)
Dekking Rec.2020-kleurruimte
DCI-P3-kleurruimte
Rec.709-kleurruimte
Gemiddelde grijsafwijking zonder luminantie
Monitor
Gemiddelde kleurafwijking in ΔE2000 (lager is beter)
We meten de resterende helderheid en kleurafwijking van de schermen onder een hoek van 45 graden. Dat doen we voor horizontale kijkhoeken, naar links en rechts dus, en voor verticale kijkhoeken, onder en boven. Zoals gebruikelijk bij een oledscherm zijn de kijkhoeken van de Corsair Xeneon Flex uitstekend. Opvallend is dat de oledtelevisie en 48"-oledmonitor op basis van dezelfde woledtechniek onder een hoek minder helderheid overhouden. Ook de kleurafwijking van deze schermen loopt verder op dan bij de Xeneon Flex. Het enige scherm dat het nog beter doet, is de Alienware AW3423DW met zijn QD-oledpaneel. Slechts in één test is de Xeneon Flex hem de baas: de resterende helderheid van boven bekeken. Vermoedelijk zul je daar niet zoveel aan hebben, gelet op het formaat van het scherm.
Helderheid 45° links
- 45° rechts
- 45° boven
- 45° onder
45° links resterende helderheid
Monitor
LCD-paneel
Gemiddelde resterende helderheid in % (hoger is beter)
Van belang voor de kijkhoeken is ook de weergave van zwart onder een hoek. Daarbij kunnen we hetzelfde opmerken als bij de Alienware AW3423DW en alle oledschermen. Of je er nu loodrecht of schuin in kijkt, zwart blijft zwart op deze schermen. Vooral ips-schermen hebben last van een snel oplopende zwartwaarde als je ze schuin bekijkt, waardoor het al relatief lage contrast van het scherm nog verder terugloopt.
Uniformiteit
Om de uniformiteit te beoordelen, kijken we naar de verhoudingen tussen de helderste en de donkerste cellen in een matrix van vier bij drie cellen. Let wel dat het om onze reviewsamples gaat; we kunnen niet extrapoleren naar alle monitoren. Oledschermen vertonen vaak een erg goede wituniformiteit en een perfecte zwartuniformiteit. Het scherm geeft immers geen licht bij weergave van zwart. Dat is ook het geval bij de Corsair Xeneon Flex. Als we kijken naar het gemiddelde van alle metingen in verhouding tot de hoogst gemeten helderheid, bereikt het scherm zelfs de koppositie. Lcd's, zeker de exemplaren waarbij de ledjes niet direct achter het scherm, maar aan de zijkant zitten, volgen op enige afstand.
Uitgebreide meetresultaten van uniformiteit: zwartuniformiteit, wituniformiteit, contrast en kleurtemperatuur op vijftien meetpunten
Een foto maken van een zwart scherm, zoals we met lcd-monitoren altijd doen, zou bij de Xeneon Flex weinig zin hebben. Er is voor oledmonitoren een nuttigere test: de weergave van een donkergrijs beeld. Zoals al aan de orde kwam in de review van de Alienware AW3423DW, hebben apparaten op basis van deze techniek meestal meer moeite om grijstinten mooi egaal weer te geven.
Corsair Xeneon Flex. Foto van een 5% grijs scherm, overbelicht om helderheidsverschillen aan het licht te brengen
Detailopname van de 'ruis' op grijstinten die bij de Xeneon Flex optreedt
Bij het Alienware-scherm zagen we op de foto van een 5%-grijspatroon wat eigenaardigheden, zoals een lijn in het midden van het beeld, die in de praktijk niet zichtbaar bleek. Bij de Xeneon Flex is meer aan de hand. Een donkergrijs beeld brengt duidelijkere helderheids- en kleurverschillen naar voren dan op het Alienware-scherm, waarbij een deel van de rechterkant wat roziger is dan aan de randen, die vooral in de uiterste hoek naar groen neigen. In het beeld zijn verticale banen met wisselende helderheid te zien, wat wel iets weg heeft van een in zones opgedeeld backlight van een lcd-monitor.
Tijdens het praktijkgebruik vielen de bovengenoemde afwijkingen niet echt op, maar wat ik wel duidelijk kon zien en wat op de foto hiernaast terugkomt, is het stilstaande, op ruis lijkende patroon op donkergrijze beelden. Het lijkt haast alsof het beeld op een stuk canvas is geschilderd doordat de helderheid van iedere pixel net een klein beetje afwijkt ten opzichte van de pixel ernaast. Het valt niet op bij witte beelden, maar wel bij donkergrijze beelden en donkere kleuren, bijvoorbeeld het Windows Update-scherm. In donkere content met weinig highlights, bijvoorbeeld een horrorspel, zag ik het effect eveneens optreden. Helaas lijkt het inherent aan het paneel en niet iets dat zich eenvoudig laat verhelpen; ook na verschillende pixelrefreshes via de osd bleef het effect nog even zichtbaar.
Opgenomen vermogen
Verpakking
Aan ons (en andere reviewers) werd de Xeneon Flex geleverd in een heel grote metalen flightcase. Daarin zat de normale retailverpakking: de gebruikelijke kartonnen doos met stukken piepschuim om het scherm in de doos op zijn plaats te houden. Rondom het scherm en de accessoires zaten foamzakjes of plastic zakjes ter verdere bescherming.
We meten het opgenomen vermogen in twee scenario's. Eerst meten we het energiegebruik tijdens het weergeven van een 50 procent wit scherm met een helderheid van 150cd/m². Dat is de helderheid die we voor normaal gebruik aanhouden en waarmee we vrijwel al onze schermmetingen uitvoeren. Vervolgens meten we het verbruik op de maximale helderheid, waarvoor we de Brightness Stabilizer-functie hebben uitgezet. Evengoed is de maximale helderheid nogal beperkt ten opzichte van andere schermen in de grafiek en daarmee is het ook niet gek dat de Xeneon Flex dan een van de zuinigere modellen blijkt te zijn.
Ook als we alle schermen instellen op dezelfde 150cd/m², brengt de Xeneon Flex het er niet slecht vanaf. Opvallend is bijvoorbeeld dat de Alienware AW3423DW met zijn op papier efficiëntere QD-oledpaneel, dat bovendien veel kleiner is dan het woledexemplaar in de Xeneon Flex, in gebruik enkele watts meer verstookt. Kijkend naar schermen van vergelijkbaarder formaat, zien we de Samsung Odyssey Neo G9 met zijn 2000-ledjesbacklight beduidend meer verbruiken, maar overige grote monitoren zijn soms stukken zuiniger dan de Xeneon Flex.
De Corsair Xeneon Flex 45WQHD240 is een scherm met niet minder dan drie primeurs, waarvan de bijzonderste is dat je het scherm zelf kunt buigen. Dat voelt heel eng aan als je gewend bent aan de fragiele panelen van vandaag, die bij soortgelijke bewegingen met een 'pang' aan hun eind komen. Het mechaniek, dat bij ons sample nog niet helemaal af is, voelt daarbij niet heel solide aan. De hendels aan de zijkanten zitten een beetje los en je moet aardig hard aan het scherm sjorren om het krom te trekken, waarbij je goed moet luisteren naar de klik die aangeeft dat de uiterste stand is bereikt. In 'platte' toestand is het scherm niet helemaal recht.
In tegenstelling tot het mechaniek zijn het paneel en de beeldeigenschappen van de monitor helemaal hetzelfde als bij de uiteindelijke winkelversie, aldus Corsair. Het gebruik van een oledpaneel levert de gebruikelijke voordelen boven de gangbare lcd-techniek. De responstijden zijn razendsnel, waarbij alle overgangen binnen een milliseconde worden afgewerkt. In combinatie met de 240Hz-refreshrate van het paneel is er geen monitor waarop snel bewegende beelden zo scherp worden getoond zonder een spoor van (inverse) ghosting of andere artefacten. De Xeneon Flex combineert dat ook nog met een lage inputlag en een breed refreshratebereik. Het enige wat de scherpte van bewegend beeld nog had kunnen verbeteren, was een stand voor blackframe-insertion.
Dankzij het oledpaneel zijn de kijkhoeken zeer breed, is de uniformiteit van wit nagenoeg perfect en is de weergave van zwart volkomen perfect. Het zeer hoge contrast levert in sdr, maar zeker in hdr een erg fraai plaatje op. Corsair heeft de kleuren bovendien netjes afgesteld. Niet dat er geen ruimte voor verbetering meer is; voor Display P3 kon de grijsweergave nog iets beter, terwijl de kleurdekking van de sRGB-modus tegenvalt. Hdr-materiaal wordt ook niet helemaal getoond zoals de maker het bedoeld heeft, met wat te veel of juist te weinig helderheid, al valt daar in combinatie met de beperkingen van het paneel iets voor te zeggen.
Naast alle sterke punten heeft het oledscherm immers ook de gebruikelijke zwakheden, waarvan sommige bij de Xeneon Flex misschien nog meer opvallen dan bij de eerdere oledmonitoren op basis van QD-oled- of rgb-oledpanelen. Als het hele scherm wordt verlicht, ligt de helderheid nog lager dan bij die concurrerende modellen. De Xeneon Flex blijft bij invallend licht wel 'zwarter' dan een QD-oledscherm, maar alsnog is het scherm niet echt geschikt voor gebruik in een lichte ruimte. Net als andere oledschermen heeft de Xeneon Flex moeite met het egaal weergeven van donkergrijze beelden.
Naast de gebruikelijke kleine afwijkingen is bij ons sample een soort korrelige textuur te zien, die op meer plekken in het beeld opvalt en ook met de anti-inbrandfoefjes in de osd niet verdwijnt. Over inbranden gesproken, tijdens de test was er geen beeldretentie te zien, maar in hoeverre het paneel op termijn last zal hebben van inbranden, is een vraag die niemand nog kan beantwoorden. De driejarige 'inbrandgarantie' die Corsair geeft, neemt misschien iets van je zorgen weg, maar je zou ook kunnen beargumenteren dat zo'n dure monitor veel langer probleemloos moet kunnen werken. In vergelijking met eerdere oledmonitoren heeft de Xeneon Flex tot slot een lage beeldscherpte door de lage pixeldichtheid. Daarbij leidt de ten opzichte van de meeste andere monitoren afwijkende volgorde van de subpixels in het paneel tot enige color fringing, zij het niet zo erg als bij een QD-oledmodel.
In zijn huidige staat is de Xeneon Flex dus een typisch eerstegeneratieproduct, wat ook blijkt uit de torenhoge adviesprijs van 2439 euro. Het scherm mag unieke eigenschappen hebben, maar zelfs als je je zinnen hebt gezet op een oledmonitor of een 240Hz-ultrawide kun je veel goedkoper uit zijn. Toch is het concept interessant en de uitvoering in delen geslaagd. Onze Innovation Award is daarmee op zijn plek.
Ik snap de toegevoegde waarde niet helemaal. Ikzelf heb ook een curved scherm, dikke prima, maar in de praktijk ga je dit toch niet regelmatig veranderen? Mij lijkt het dat je het scherm in de curve zet die je prettig vind, en dan laat je het toch zo (want dat vind je een fijne kijkervaring)? Je gaat dit toch niet iedere keer als je klaar bent weer recht buigen?
Dat je het scherm plat kan maken is handig als je met meerdere personen tegelijk iets wilt kijken (zit je vaak een stuk verder van het scherm af).
En een plat scherm maakt het ook compacter voor transport, als je die enige persoon in de Benelux wilt zijn die regelmatig zo'n groot scherm heen en terug verplaatst.
Het ligt er maar net aan hoe je het scherm gebruikt. Als je thuiswerkplek ook voor gaming gebruikt kan ik me voorstellen dat je bij wisselen van functie de kromming van de monitor even aanpast. Hetzelfde geldt voor een monitor die door meerdere mensen gebruikt wordt.
Het kost een paar centen, maar met een flexibele curve zal je in elk geval geen spijt hebben van de aankoop van een te kleine of juist te grote kromming. Bevalt een kromming helemaal niet, dan kan je de monitor nog gebruiken.
Ik kijk ook met regelmaat naar televisie op mijn werkplek. Dus varieert mijn kijkafstand tussen 0,5m en 3m. Als het echt makkelijk en snel te buigen zou zijn - dagelijks - dan zou dit voor mij best handig kunnen zijn.
Waar de voorkeur voor curved of non-curved niet zal veranderen, kunnen er wel toepassingen zijn die afwijken van de voorkeur van iemand. Denk bijvoorbeeld aan graphic designers. Zo heeft mijn Iiyama UW een curved VA panel variant gericht op desktop toepassingen/gaming, en een non-curved IPS panel variant gericht op designers: rechte lijnen worden immers krom met een curved monitor.
Een designer met een voorkeur voor UW curved kan dit verstelbare scherm voor werk en voor prive gebruiken, en een fabrikant hoeft geen 2, maar 1 type scherm te fabriceren en te marketen. Daarbij hebben dergelijke functies een aantrekkingskracht op klanten die er niks mee doen (kuch curved TV's ) en anders mogelijk iets anders hadden gekocht, én het is een mooie primeur. Wel blijft de vraag hoe groot de doelgroep zal zijn, al zullen er vast vele toepassingen zijn die een non-curved scherm vereisen terwijl de gebruiker een voorkeur heeft voor een curved scherm.
Je hoeft het scherm ook niet per definitie vaak te buigen toch?
De een vindt een buiging van 1000R fijn, de ander liever 1800R, 2300R, of helemaal plat.... Met een scherm wat je zelf kunt buigen kan iedereen lekker zelf bepalen wat hij/zij fijn vindt. En dan hoef je dus niet meer te denken 'shit deze monitor zou perfect zijn, als die curve maar net wat meer/minder zou zijn'. Wat mij betreft is dat juist de meerwaarde.
Ik snap de toegevoegde waarde niet helemaal. Ikzelf heb ook een curved scherm, dikke prima, maar in de praktijk ga je dit toch niet regelmatig veranderen? Mij lijkt het dat je het scherm in de curve zet die je prettig vind, en dan laat je het toch zo (want dat vind je een fijne kijkervaring)? Je gaat dit toch niet iedere keer als je klaar bent weer recht buigen?
Nou, ik vind het een uitstekend idee. Ik wil best gamen of film kijken op een gekromd breedbeeldscherm, maar fotobewerking wil ik op een recht scherm doen. Dus ik zie er wel heil in op zich, maar dan moet het scherm wel voldoen aan bepaalde punten zoals kleurruimte e.d.
Ik heb een tweetal bureaus gemaakt die je kunt inklappen, met een 'dubbel' tafelblad. Zie hier.
Daartussen is maar zo'n 10 cm ruimte, daar moet het scherm tussen kunnen anders kan je'm niet inklappen. Een curved scherm is dan natuurijk geen optie: tot nu! Ik ben verheugd over dit scherm, maar: geen VESA-mount. Hopen dat die er snel komen, dan kan ik die ouwe 40" tv'tjes ook eens vervangen...
Ik denk dat je het zo moet zien dat je de keuze hebt om dit aan te passen wanneer nodig. Net als een verstelbare voet voor de hoogte , scharnier om je scherm schuin of recht te zetten etc. En dan heb je de “keuze” om je scherm krom te trekken of niet.
Volgens mij gebruiken die vaak projectoren om een gekromd beeld te krijgen van een groot genoeg oppervlakte. Dit scherm (of de opvolger) zou dan ook een heel stuk groter moeten zijn voor dat doel en ik betwijfel of dat ooit zal gebeuren.
Bij het voorbeeld wat jij linkt, vraag ik me trouwens ook af of het kunnen afstellen van de kromming meerwaarde bied vergeleken met beeldschermen met een vaste kromming.
Mooie review en een interessant scherm die naast het buigen truukje ook daadwerkelijk een redelijk goed scherm lijkt te zijn.
Het feit dat de hoogte niet verstelbaar is en dat er ook geen VESA mount gaten aanwezig zijn is toch wel bizar te noemen. Ik snap dat alle elektronica in de voet zit waardoor een mechanisme om de hoogte te verstellen misschien wat lastig is. Maar waarom Corsair op de voet zelf geen VESA gaten heeft aangebracht.
Als je een monitor aan een arm wilt buigen, dan kan er heel wat kracht op die arm (en de VESA mount) komen. De hub in de voet maakt het gebruik met een arm ook niet echt handig en het staat in elk geval lelijk. Het hele ontwerp straalt uit dat het gebruik aan een arm nooit de bedoeling is geweest.
Een in hoogte verstelbare voet had best gekund en dat zie ik wel als een belangrijke misser.
Hopelijk komt er nog een volgende versie die wel op het gebruik aan een arm wordt ontworpen en waar de kromming gemotoriseerd wordt. De hub kan dan achterwege gelaten worden.
Ik zie dit meer als een generatie 0 product. Het is bruikbaar, maar vraagt nog wel om verbeteringen. Vergelijk het met de eerste Samsung Fold. Daar was ook veel kritiek op, maar inmiddels is het wel duidelijk dat foldable phones in een behoeft voorzien.
Het Crosair scherm maakt in elk geval goed gebruik van het feit dat OLED panelen zelf gewoon buigbaar zijn en helemaal niet vlak of in een vaste kromming geplaatst hoeven te worden.
Ik zat er ook al naar te kijken maar alle aansluitingen zitten in de middenkolom aan de achterzijde dus aan een muur oid bevestigen zit er sowieso niet in. Arm kan natuurlijk wel maar praktisch is anders dus daarom hebben ze het denk ik maar weggelaten.
Lagere piekhelderheid is echt geen issue. Kan zelfs overdag geen enkele monitor vol open zetten. Vind het zo vervelend, de hele dag zo een gezichtsbruiner in je waffel. Wat ik wel echt heel vervelend vind is de lagere scherpte. Dat gaat me echt tegen staan. Dus helaas
Die piekhelderheid is ten eerste maar een 10% window maar het gaat voornamelijk om HDR. Dit betekent niet dat je helderheid vol aan staat de hele tijd, je geeft de monitor alleen de mogelijkheid zo fel te gaan mocht de content dat vragen, denk bijvoorbeeld een vlam in een film oid
Dit is toch niet het eerste flex scherm? Je hebt immers OLED flex van LG en die was al eerder te krijgen @deepvreezo of zie ik dat nu verkeerd? Maat van mij heeft die al namelijk.
Dat is eigenlijk een tv, want hij heeft ook een tuner, maar ik moet bekennen dat ik niet had gezien dat de OLED Flex ook al te koop is. Daar was je vriend snel bij dan. Ik heb de tekst van de inleiding en scorekaart iets aangepast om daar op aan te sluiten.
Precies ook mijn eerste gedacht, van huh eerste scherm? Weet niet of deze ook daadwerkelijk in productie is en dus ook koopbaar is. Want als ik ga zoeken vind ik zo gauw niet online een winkel die deze monitor van LG verkoopt. Zie wel dat die 'm promoten en wel als een TV promoten, terwijl LG praat over een "gaming-tv". Kan zijn dat men daar het verschil in ligt?
Ik vraag me af hoe lang zoiets mee gaat, wat als je meerdere keren per dag heen en weer zit te buigen?
Dat staat er:
Corsair zegt dat het scherm 10.000 tot 15.000 keer van recht naar krom moet kunnen buigen, wat overeenkomt met vijfenhalf jaar lang vijfmaal daags buigen
Vaak zijn dit soort getallen ook echt getest, met behulp van een automatische stage / robot arm. Maar waarschijnlijk niet in 5 jaar maar in een veel kortere tijd, en op een klein aantal. Dus het kan het wel zijn dat dit in de praktijk vaak veel minder is. Maar t'ja, de gemiddelde gebruiker doet dit aan het begin misschien 10x en daarna nooit weer. Zelf vind ik het al irritant om mijn draadloze koptelefoon af te en toe te moeten inpluggen, wat in vergelijking veel minder moeite is.
Had het inderdaad gelezen, maar vraag me toch echt af hoe representatief dat is. Nu valt deze kromming wel mee, en is het geen vouw. Maar denk toch dat er op een gegeven moment moeheid ontstaat. Dan niet in de oleds maar in andere plastic onderdelen.
Corsair zegt dat het scherm 10.000 tot 15.000 keer van recht naar krom moet kunnen buigen, wat overeenkomt met vijfenhalf jaar lang vijfmaal daags buigen.
Staat in het artikel. Maar of dat effectief de waarheid is, valt nog te bezien natuurlijk
Het scherm zelf zal geen probleem hebben met deze beperkte kromming. Een mechaniek is ook goed te ontwerpen zodat het heel wat jaren mee gaat. Op den duur gaat het buigen misschien iets gemakkelijker of juist minder gemakkelijk, maar hoeft niet kapot te gaan.
Ik denk dat het in de praktijk maar een paar keer gebogen gaat worden.
Je zoekt de voor jou ideale kromming en zodra je die gevonden hebt laat je het zo.
Goed dat er aandacht besteed is aan de nadelen van oled. @deepvreezo Hoe zit het eigenlijk met de oogcomfort van deze oled-schermem: zie je het beeld ook flikkeren zoals bij de 32EP950, vanwege een frequente kleine dip in de helderheid?
[Reactie gewijzigd door Degrader op 22 juli 2024 14:52]
De Corsair knippert een klein beetje, zoals alle oledschermen, op de verversingsfrequentie van het paneel. Maar de dip is iedere keer extreem kort en ook niet helemaal naar zwart (tenzij je kijkt naar een donkergrijs beeld) dus het zou in theorie niet zo storend moeten zijn als een lcd met pwm-gedimd backlight.
:strip_exif()/i/2005521282.webp?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2005532818.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532796.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532798.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532822.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532820.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532816.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532814.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532824.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532802.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532800.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532786.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532784.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532782.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532780.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532778.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532776.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532774.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532772.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532788.jpeg?f=imagemedium)
:strip_exif()/i/2005532810.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532808.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532806.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532804.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532812.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2004093654.png?f=imagemedium)
/i/2005545632.png?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545636.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545638.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545644.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545648.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545652.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545656.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545660.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545658.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545662.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545668.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545670.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005545672.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532794.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005532790.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2005521282.webp?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2005716728.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2005532206.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2005311458.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004699856.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/175929/crop58a6afb052def_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/467778/crop5d7a5dd1f296a.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/431881/Marter70.jpg?f=community){kind=small}
) en anders mogelijk iets anders hadden gekocht, én het is een mooie primeur. Wel blijft de vraag hoe groot de doelgroep zal zijn, al zullen er vast vele toepassingen zijn die een non-curved scherm vereisen terwijl de gebruiker een voorkeur heeft voor een curved scherm.
:strip_icc():strip_exif()/u/66961/crop5c20da5d3451c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/800239/crop57a0ef1d2331e.jpeg?f=community){kind=small}
/u/989595/crop59f8705b14c0c_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/992835/crop5acc6310326e8_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/233767/crop5db03cbc075aa.jpeg?f=community){kind=small}
/u/48718/crop619e5ed546e66_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/301999/crop5a1c0bd64bfc3_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/71414/images.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/601542/crop5776a8f28f717_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/243583/crop5f528d5b6e0ff_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1850544/crop6363a61db0b7d_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/461606/crop59775a79977af.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/120394/talic.gif?f=community){kind=small}
/u/13831/icon.png?f=community){kind=icon}
/u/317612/icon.png?f=community){kind=icon}
:strip_icc():strip_exif()/u/316560/crop5654db90d2cb8_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/524940/crop59edb3cc2946e.png?f=community){kind=small}
