"En je testopstelling is en blijft een waardeloze opstelling. Niemand heeft er iets aan dat je gaat aantonen dat je iets wat onhoorbaar is niet kan horen. Hetgeen je wil aantonen, is dat de frequenties >20kHz significant bijdragen aan de geluidservaring. "
DUH
Als die frequenties iets bijdragen dan moet je ze kunnen
horen.
Of hebben geluidsgolven van 20kHz+ magische eigenschappen ofzo?
Je zegt toch ook niet dat een toon van 1kHz aan je 'geluidservaring' van een 50Hz sub bijdraagt?
De 'karakteristieken van het geluid' zijn opgebouwd uit vele frequenties die allemaal ongestoord tegelijk bestaan. Samen vormen ze het signaal. En dat signaal kan je dus samplen.
Bedenk dit: Als klankkleur niet het geluid is, hoe kan je dan op een cd het verschil hore tussen een viool en een cello?
Dat zou volgens jouw verzinsel niet moeten kunnen.
Ik begrijp dus niet hoe je erbij komt dat klankkleur iets magisch is dat niet in het geluid verwerkt zit. Dat is dus op geen enkele manier waar of werkelijk. Je moet echt even goed gaan lezen en
snappen wat die woorden allemaal betekenen.
Begin vooral met het weggooien van je idee van wat een grondtoon is en wat de klankkleur is.
Vanuit de natuurkunde gezien is daar eigenlijk geen verschil tussen en die frequenties ondergaan allemaal dezelfde processen in de natuur, of wij ze nu grondtoon of een harmonische in een set die de klankkleur bepaald. Alle frequenties gedragen zich ongeveer hetzelfde. Je komt dan uiteindelijk wel tegen grenzen aan omdat lucht niet een ideale drager is, maar met deze discussie zitten we daar nog mijlenver vanaf.
Wij mensen kunnen maar een deel van alle mogelijke frequenties waarnemen.
Zowel aan de onderkant (ruchting 0 Hz) als aan de bovenkant (richting oneindig Hz) houdt het op een gegeven moment op.
Dan kan er nog zoveel energie zitten, we kunnen het niet waarnemen.
Als wij dus
in het echt een instrument horen dan horen we per definitie een deel van het geluid dat het produceert
niet. Dat is gewoon een beperking van onze oren en een reproductie van ultrasoon geluid verhelpt dat niet.
In feite heeft ons gehoor soortgelijke beperkingen als een willekeurig sample systeem, alleen dan analoog ipv digitaal.
Als je het nog erger wilt weten, onze oren lijken qua verwerking meer op hoe MP3 omgaat met geluid dan hoe een wav of zelfs een LP omgaat met geluid. (sterker nog de enige reden dat je met mp3 90% van het signaal weg kan gooien en dan nog steeds meer dan 80% van de muziek goed kan horen kan alleen omdat mp3 het oor deels nadoet).
Onze oren splitsen het geluid op in losse frequentiebaden en binnen zo'n band kunnen we maar 1 frequentie tegelijk waarnemen. Dat terwijl er mogelijk duizenden frequenties in die band plaatsvinden (zoals bij een muziekinstrument).
Enfin, het oor doet helemaal niet wat we naief hopen dat het doet.
Je zult eerst dus goed moeten onderzoeken hoe ons gehoor werkt voordat je verdere conclusies gaat trekken. Je zit met je gedachten duidelijk op het verkeerde pad en het werkt allemaal echt net iets anders dan dat je je voorstelt.
En dan kom je er achter dat er ook echt grenzen zitten aan ons gehoor en dat er ook erg veel tussen de oren gaat zitten.
Ik zie nu ook dat jij mijn oorspronkelijke post niet snapte.
Ik het over een
hoogdoorlaatfilter, niet een laagdoorlaatfilter.
En dan niet een variant die je in synthesizers vindt maar van het type dat in ADC's en DAC's wordt gebruikt. Iemand die serieus met sampling bezig is kan hier makkelijk aan komen en de meeste pro audiobewerkingsprogramma's hebben hier faciliteiten voor. Die filters zijn namelijk ontzettend belangrijk en je sampling werkt niet zonder.
En je moet het op zo'n 22kHz instellen, dus zo'n beetje op de grens van het hoorbare.
Je laat dan
alleen het geluid door dat je eventueel extra krijgt als je op hogere samplerates werkt, dus alles boven de gebruikelijke grans van zo'n 20kHz.
Als het klopt dat die frequenties op de 1 of andere wijze bijdragen aan je geluidswaarneming dan zou je in dat geval ook iets moeten horen, of op zn minst 'waarnemen'.
Als je niks hoort dan dragen ze dus niks bij aan je waarneming, ook niet als er opeens lagere frequenties worden toegevoegd (dus als je de filter zou uitschakelen).
Die test is dus perfect om te bepalen of die hoge frequenties uberhaupt iets doen met je gehoor. Als je dit niet begrijpt dan moet je echt meer lezen over deze materie, het grijpt namelijk op een essentiele wijze in op hoe wij geluid waarnemen.
'In dit geval dus omdat je er niet wijzer van wordt, en het gewoon een waardeloze testopstelling is. De klank en kleur van een muziekinstrument is onlosmakend verbonden aan de toonhoogte. '
Wow, jij hebt nog zo veel te leren over hoe geluid werkt dat ik dat onmogelijk in een post kan vatten.
Je bent af en toe een beetje blindelings stukjes informatie aan het linken en maakt daardoor verkeerde conclusies.
Je wordt er heel veel wijzer uit. Een ABX test is speciaal alleen om vast te stellen of een persoon een verschil kan waarnemen. Als jij dus zegt dat een hogere samplerate iets verandert aan de klankkleur dan
moet dat per definitie makkelijk met een ABX test vast te stellen zijn. Dat is namelijk
precies waar deze test voor is. Het test of je werkelijk een verschil kan horen.
Hoe kom je er dus bij dat je van een test die
gemaakt is om verschillen vast te stellen niet wijzer kan worden? Jij zegt toch dat er een verschil is waar te nemen? Met deze test kan je volledig wetenschappelijk vaststellen dat je werkelijk een verschil waarneemt (nog niet eens hoort).
Het is dus waarschijnlijk dat je deze vorm van testen gewoon niet goed begrijpt.
Ik denk dat je vooral niet goed snapt dat frequenties
naast elkaar bestaan zonder elkaar te beinvloeden. Als je een 100Hz toon speelt (dus een sinus) en je speelt daar een 2e toon bij op 487Hz dan zal er aan je waarneming van die 100Hz toon niets veranderen. Je hoort dan gewoon 2 tonen.
Datzelfde geldt voor alle frequenties.
Als je dus een frequentiecomponent hebt op 40kHz (die je dus niet hoort) dan zal die geen invloed hebben op bv een component op 10kHz. (die je wel hoort). De enige manier om nog iets van die 40kHz te horen is door het in je afluistering te
vervormen op een manier zodat er nieuwe componenten ontstaan in het
hoorbaar bereik.
Maar goed, dan ben je dus vervorming aan het toevoegen in je afluistering en dat is nooit de bedoeling geweest van de opname.
Mijn test is dus een goede manier om uit te vinden of jij baat hebt bij die ultrasone frequenties.
En ook een ABX test (hoe kan je dat in godsnaam onzinnig noemen en ook nog begrijpen waarom het werkt???) is een PRIMA manier om uit te vinden of je uberhaupt een verschil kan horen met 'normaal' audio.
En het is eigenlijk nog veel erger. Horen is enorm onderhefig aan wat men perception bias noemt. Aangezien al het geluid dat je waarneemt in je hersenen 'gerendert' wordt kunnen je hersenen niet bestaande geluiden en eventueel een hele ervaring synthesiseren en mengen in het geluid dat van buiten komt.
Wat je hoort (ervaart) is vaak niet wat er aan de buitenkant van je oren werkelijk plaats heeft gevonden.
Vandaar dat tests als ABX zijn uitgevonden. Die sluiten je fantasie (waarvan we weten dat die een grote invloed kan hebben) helemaal uit de keten.