De oorzaak van alle huidige ellende wordt vooral door de wetgever en de rechters snel vergeten.
Heeft iemand al eens nagedacht over de waanzinnige lengte hiervan, en geprotesteerd,
het auteursrecht blijft geldig tot 70 jaar na de sterfdag van de auteur (~160 jaar? obstructie)
Dit zijn vrije rechten geweest, Copyright was oorspronkelijk maar 15 jaar optimaal geldig,
maar nu zijn extra ~145 jaar VRIJE rechten toege-eigend, gestolen dus, van de burger/consument, waardoor iedereen gewoon strafbaar kan worden gemaakt? [RECHTERS hebben zitten slapen?]
Daarmee handelde het WTO-WIPO 'in strijd met de zorgvuldigheid die in het maatschappelijk verkeer' van mensen en vooral RECHTERS en REGERINGEN wordt verwacht.
Nu hebben we eindelijk een goed effectief zoeksysteem, via de computer en internet,
waardoor veel informatie te vinden is, gaan we dit saboteren en vooral hinderen
door corrupte gekochte en gedwongen amerikaanse handels-wetgeving,
onterecht gekoppeld aan cultuurwetgeving en invoering hiervan wereldwijd via
gekoppelde illegale handelsverdragen, met daarbij strenge handelssancties (301 list)
http://www.gendo.nl/blog/...meer-kapot-dan-je-lief-is
Auteursrecht maakt meer kapot dan je lief is. Submitted by arjen on Sun, 2008-05-04 12:18
* auteursrecht * cultuur * digitale duurzaamheid * erfgoed
In een artikel in de krant van 17 april maken Martin Bossenbroek en Hans Jansen duidelijk waarom de het auteursrecht de ontwikkeling van een landelijke digitale bibliotheek in de weg staat.
Om een werken in een dergelijke bibliotheek op te nemen en via Internet te ontsluiten is het
onder de bestaande wetgeving noodzakelijk alle mogelijke rechthebbenden te achterhalen
en hun toestemming te verkrijgen. Dit is in veel gevallen praktisch volstrekt onhaalbaar.
De auteurs noemen een treffend voorbeeld van een exemplaar van Panorama uit 1921
waar tientallen freelancers aan hebben meegewerkt.
De namen van al deze personen achterhalen, bepalen of hun sterfdag voor of na 1937 ligt
(het auteursrecht blijft geldig tot 70 jaar na de sterfdag van de auteur)
en dan alle mogelijke erfgenamen vinden vormt een berg administratief werk
dat zo'n Panorama onbetaalbaar maakt om online beschikbaar te stellen.
Het eindresultaat is dus dat het exemplaar van de Panorama in papieren formaat bewaard blijft
en niemand het kan gebruiken voor onderzoek of onderwijs over de recente geschiedenis van Nederland.
De feitelijke beschikbaarheid van het werk voor de samenleving is effectief tot nul gereduceerd.
Nog erger is het met zeldzame nitraatfilms die niemand uit angst voor de auteurswet
durft te digitaliseren en die binnen enkele decennia uit elkaar zullen vallen.
Voor eeuwig verloren. En da's gek. Want het doel van auteursrecht wetgeving is tenslotte
het stimuleren van de creatie en verspreiding van de werken van de menselijke geest
ten behoeve van de samenleving (en niet zoals de BUMA's van deze wereld het recht
om geld te drukken door uitgevers).
De vraag roept zich op of de samenleving dan daadwerkelijk gebaat is
bij een auteursrecht dat zich uitstrekt tot 70 jaar na de dood van de auteur.
Het zicht op financiële beloning zal na de dood de auteur niet meer stimuleren
tot het maken van nieuw creatief werk.
Bovendien zit de bulk van de verdiensten in de praktijk in de eerste paar jaar
na initiële publicatie, dit was 100 jaar geleden al zo maar geldt
in de snelle economie van vandaag des te meer.
Uit een onderzoek van de Cambridge universiteit van dat jaar (15-09-2005)
blijkt dat een beschermingsperiode van 15 jaar de economisch optimale balans geeft
tussen de financiële belangen van auteurs en de vrije beschikbaarheids belangen
van de de samenleving als geheel.
Auteursrecht is een door de overheid kunstmatig gecreëerde schaarste met een doel.
Dat doel wordt echter in deze eeuw duidelijk niet gediend door de wetten die er voor gemaakt zijn.
Waarom is het auteursrecht zo lang?
Lawrence Lessig heeft daar uitgebreid over geschreven, maar in het kort komt het neer op
ordinair lobbyen van uitgevers en de muziek- en filmindustrie
(ik heb het altijd tekenend gevonden dat ze zichzelf een industrie noemen,
in de geadopteerde naam geen enkele schroom over hun eigen gebrek aan schoonheid en creativiteit).
Sinds het ontstaan van auteursrecht in de 18e eeuw
(voornamelijk een gevolg van de uitvinding van de boekdrukkunst)
is de lengte van het auteursrecht stapje voor stapje verlengt
van de oorspronkelijke 14 jaar naar 70-jaar-na-de-sterfdag-van-de-auteur.
EN NIEMAND HEEFT GEPROTESTEERD TOEN DEZE VRIJE RECHTEN AFGEPAKT WERDEN!
WANT DEZE VRIJE BURGERRECHTEN ZIJN TOCH O ZO GOED BESCHERMD TEGEN STELEN?
We zijn zonder protest opgezadeld, met een onwerkelijke te lange tijdsduur van Copyright!
Met de komst van instellingen als de World Intellectual Propertery Organization (WIPO)
(de grootste legaal stelende Amerikaanse instelling in Zwitserland, wordt dit met name Amerikaanse model wereldwijd opgelegd. Om lid te mogen worden van de WTO, en dus te kunnen genieten van lage invoertarieven in westerse landen worden regeringen gedwongenhet WIPO verdrag te ondertekenenen zitten dan opgescheept met een auteursrecht [(C) Corrupt Copyright] dat het hergebruik van hun cultureel erfgoed in gevaar brengt.
Wellicht is het tijd dat Nederland weer eens de de leiding neemt op het gebied van
de verspreiding van intellectuele werken zoals we dat ook in de 18e eeuw deden.
Toen waren in Nederland gedrukte opruiende, boeken medeverantwoordelijk voor
de Franse revolutie (uitspraken over cake speelden ook een rol).
Het beschikbaar maken van kennis en cultuur voor de samenleving is duidelijk
niet gediend bij de huidige wetgeving.
De oplossing is niet een nog complexer stelsel van vergoedingen zoals Ewoud Sanders
in een reactie in het NRC voorstelt maar een fundamentele herziening
van de doelstelling en werking van het auteursrecht.
Het onderzoek van Lawrence Lessig, de Free Culture beweging en het recente onderzoek
uit Cambridge geven allemaal de goede richtingen aan. Nu nog een paar beleidsmakers
met het lef de samenleving te dienen in plaats van de uitgevers- en muziekindustrielobby.
Dit werk valt, net als al mijn publieke werk, onder een Creative Commons licentie.
Want het grootste risico dat een auteur vandaag de dag kan lopen
is niet dat je werk 'gestolen' wordt maar dat je werk niet gelezen wordt.
Share & enjoy! * arjen's blog
PS. Wie doet hier nu eindelijk eens AKTIEF hier iets tegen?
want zodoende is er bijna geen goede "gratis" PUBLIC DOMAIN meer over!